δυνάμεως του Θεού και ουχί εξ ημών.»—2 Κορ. 4:7.

Η ειλικρινής εμπιστοσύνη σας δοξάζει τον Ιεχωβά. Κατόπιν, η γεμάτη εκτίμησι καρδιά του, εκδηλώνει συμπάθεια σ’ εσάς.—Εβρ. 6:10· 11:6.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Γιατί μερικοί από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά εγείρονται για τον χαιρετισμό της σημαίας αλλ’ όχι και για την ανάκρουσι του εθνικού ύμνου;—Η.Π.Α.

Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν ν’ ακολουθήσουν τον Λόγο του Θεού και τις υπαγορεύσεις της Γραφικώς εκπαιδευμένης συνειδήσεώς των. Όπως και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, θεωρούν τον εαυτό τους ως ‘ξένους και παροίκους’ στον κόσμο της άπιστης ανθρωπότητος και δίνουν την πίστι των στη βασιλεία του Θεού διά του Χριστού. (1 Πέτρ. 2:11) Γι’ αυτόν τον λόγο απέχουν απ’ όλες τις πράξεις, περιλαμβανομένων και των πράξεων εθνικιστικής φύσεως, που θα υπονοούσαν απιστία στον Θεό και στον διωρισμένο Βασιλέα του Ιησούν Χριστόν.

Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι η σημαία ενός έθνους είναι περισσότερο από ένα τεμάχιον υφάσματος. Θεωρείται επισήμως σαν ένα ιερό συμβολον και τυγχάνει σεβασμού. Όταν φθαρή, λόγου χάριν, η εθνική συνήθεια συχνά ορίζει να μη καταστρέφεται χωρίς διατυπώσεις, αλλά να ‘καταστρέφεται μ’ ένα αξιοπρεπή τρόπο, κατά προτίμησιν με κάψιμο.’ Υπάρχουν επίσης κανονισμοί που διέπουν την ύψωσι, την υποστολή, τη δίπλωσι, την αναπέτασι και την επίδειξι σημαιών. Ο χαιρετισμός ή η υπόσχεσις υποταγής στη σημαία θεωρείται ως πράξις σεβασμού, πράξις ιεράς αφοσιώσεως, και εφόσον η σημαία αποτελεί εικόνα του Κράτους, μια τέτοια πράξις λατρείας, αποτελεί μορφήν ειδωλολατρείας.—Παράβαλε Έξοδος 20:4-6· 1 Ιωάννου 5:21.

Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, μολονότι δεν αποτρέπουν τους άλλους να χαιρετούν τη σημαία οποιουδήποτε έθνους, φρονούν ότι μπορούν ν’ αποδίδουν τέτοια λατρεία μόνον στον Ιεχωβά Θεό. Έχουν τον κατάλληλο σεβασμό για τη σημαία των οικείων χωρών των, αλλά το να ειδωλοποιούν τη σημαία οποιουδήποτε έθνους και να επιδίδωνται σε πράξεις λατρείας σε μια εικόνα του Κράτους θ’ αποτελούσε πράξιν απιστίας στον Θεό και έλλειψι πιστότητος στη βασιλεία του Υιού του Θεού.

Συχνά, είναι συνήθεια όλοι οι παρόντες σε μια τελετή χαιρετισμού σημαίας να εγείρωνται και να χαιρετούν προσωπικά τη σημαία σε ένδειξι υποταγής σ’ αυτή την εικόνα του Κράτους. Σε μια τέτοια κατάστασι ή απλή πράξις της ορθοστασίας ίσως να μη θεωρήται καθ’ εαυτήν ως πράξις λατρείας. Γι’ αυτό πολλοί αληθινοί Χριστιανοί δεν έφεραν αντίρρησι να σταθούν όρθιοι με σεβασμό, αλλά όχι και να χαιρετήσουν λατρευτικά και να δώσουν τη δεσμευτική υπόσχεσι. Φυσικά, υπεισέρχεται το θέμα της συνειδήσεως. Ακόμη και αν μερικοί Μάρτυρες ακολουθούν αυτή την πορεία, άλλοι μπορεί να υποκινηθούν από τη συνείδησί τους να μείνουν καθιστοί ή ν’ απομακρυνθούν από τον τόπο όπου διεξάγεται η τελετή.

Όσο για τον εθνικό ύμνο, κάποτε αυτοί που είναι σ’ έναν όμιλο αναμένεται να εγερθούν και να ψάλλουν. Αυτή η κατάστασις θα μπορούσε να παραβληθή με ό,τι ακριβώς ελέχθη εν σχέσει με μια εθνική σημαία. Εν τούτοις, συχνότερα, οι παρόντες αναμένεται απλώς να εγερθούν ενόσω ψάλλεται ο εθνικός ύμνος ή ενόσω ψάλλεται μόνο από ένα άτομο (έναν σολίσταν) αλλ’ όχι και από όλους. Σ’ αυτή την περίπτωσι, το να εγερθή κανείς θα εσήμαινε επιδοκιμασία των λόγων και των αισθημάτων που εκδηλώνονται με τον ύμνο. Εν σχέσει με αυτούς τους εθνικούς ύμνους η «Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία» λέγει: «Η αγάπη για την πατρίδα και η υπερηφάνεια για τη χώρα αποτελούν τα κεντρικά σημεία πολλών εθνικών ύμνων, και σε πολλούς, το θρησκευτικό αίσθημα είναι αναμεμιγμένο με πατριωτικό αίσθημα. Οι εθνικοί ύμνοι και τα θούρια συχνά σχετίζονται στενά με τα λαϊκά τραγούδια μιας χώρας ή συνδέονται με πολέμους και επαναστάσεις.» Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Δημιουργός της γης, και όλα τα έθνη έχουν ένα κοινό προπάτορα, τον Αδάμ, δεν υπάρχει Γραφική βάσις για εθνικιστική υπερηφάνεια και αίσθημα φυλετικής ανωτερότητος. (Πράξ. 17:26) Θα μπορούσε λοιπόν να τεθή το ερώτημα, Μπορεί ένας Χριστιανός με οποιονδήποτε τρόπο να δώση την εντύπωσι ότι συμφωνεί με τα αισθήματα της εθνικιστικής υπερηφανείας; Θα ήταν σωστό να ενωθή σε ύμνους που επιδοκιμάζουν διαμάχες και επαναστάσεις;

Αυτό το γεγονός δεν πρέπει να παραβλέπεται: Η ανωτέρω στάσις των μαρτύρων του Ιεχωβά διόλου δεν είναι ανευλαβής στην κατεστημένη κυβερνητική εξουσία. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν λαμβάνουν κανένα απολύτως μέρος σε καμμιά πολιτική οποιασδήποτε χώρας. Ποτέ δεν μετέχουν σε οποιεσδήποτε