τον λαό του και να τον προστατεύση παρά τις περιοριστικές των καταστάσεις. Αλλά, όσο για τον βαθμό στον οποίον μπορεί να κρίνη κατάλληλο να το πράξη αυτό, πρέπει ν’ αναμένωμε και να δούμε. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά δεν θα πατάσση άμεσα τους πιστούς λάτρεις του.

Εξ άλλου, αν και είναι άγνωστη σ’ εμάς η ακριβής περίοδος χρόνου που περιλαμβάνεται, οι δυσμενείς περιστάσεις δεν θα παραταθούν. Αυτό εξεικονίζεται από το ό,τι συνέβη στην αρχαία Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ. Η θλίψις την οποία υπέστησαν οι κάτοικοι της πολιορκημένης εκείνης πόλεως ‘περιεκόπη,’ φθάνοντας στο τέρμα της σε διάστημα λιγώτερο των έξη μηνών.—Ματθ. 24:21, 22.

ΕΠΙΒΙΩΣΙΣ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Όταν η «μεγάλη θλίψις» καταστρέψη αυτό το ασεβές σύστημα, θα υπάρχουν ασφαλώς επιζώντες. Πραγματικά, η Γραφή αναφέρει έναν ‘πολύν όχλον’ ο οποίος ‘έρχεται’ ή επιζή απ’ αυτή τη «μεγάλη θλίψι.» (Αποκάλ. 7:9, 14) Ο Ιεχωβά Θεός δεν θ’ αφήση εκείνους που μισούν τον λαό του να ξεσπάσουν την μανία των ως το σημείο που να τον εξοντώσουν. Μέσω του Υιού του και των αγγελικών του δυνάμεων, θα έλθη σε υπεράσπισι του λαού του, διασώζοντάς τους από εκμηδένισι. Επειδή αυτοί είναι οι «όσιοι» του, ο θάνατος των ως λαού θα ήταν σε μεγάλο βαθμό «πολύτιμος,» πολύ μεγάλη δαπάνη στα όμματά του. (Ψαλμ. 116:15) Αυτοί επίσης θα προστατευθούν κατά την εκτέλεσι της θείας κρίσεως. Ούτε ο Ιησούς Χριστός ούτε οι αγγελικές του δυνάμεις θα κάμουν κανένα λάθος. Κανένας από τους δούλους του Θεού δεν θ’ αφανισθή μαζί με τους ασεβείς.

Οι προγενέστερες εκτελέσεις θείας κρίσεως το αποδεικνύουν αυτό. Ο Νώε και η οικογένειά του επέζησαν από τον κατακλυσμό που κατέστρεψε τους ασεβείς. Ο Λωτ και οι θυγατέρες του, επωφελούμενοι από την ευκαιρία να διαφύγουν σύμφωνα με τη θεία κατεύθυνσι, δεν έχασαν τη ζωή τους μαζί με τους κατοίκους των Σοδόμων και των Γομόρρων.

Επίσης, ο ψαλμωδός, πιθανώς ο Μωυσής, ανεγνώρισε τον Ιεχωβά ως το καταφύγιό του και το φρούριό του. Εμπιστευόμενος στην ικανότητα του Θεού να προστατεύση τον λαό του ως σύνολον, έγραψε:

«Θέλω λέγει προς τον Ιεχωβά, Συ είσαι καταφυγή μου, και φρούριόν μου· Θεός μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει. Διότι αυτός θέλει σε λυτρώνει εκ της παγίδος των κυνηγών, και εκ θανατηφόρου λοιμού. Με τα πτερά αυτού θέλει σε σκεπάζει, και υπό τας πτέρυγας αυτού θέλεις είσθαι ασφαλής· η αλήθεια αυτού είναι πανοπλία και ασπίς. Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου· από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει· από ολέθρου, όστις ερημώνει εν μεσημβρία. Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει. Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί, και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν.»—Ψαλμ. 91:2-8, ΜΝΚ.

Πραγματικά, λοιπόν, δεν πρέπει να φοβούμεθα την επερχόμενη «μεγάλη θλίψι.» Μπορούμε να έχωμε κάθε εμπιστοσύνη στη θεία προστασία. Ακόμη και αν μερικοί πεθάνουν στα χέρια του εχθρού, ο θάνατός των θα χρησιμεύση για την υπεράσπισι του αγίου ονόματος του Θεού. Είναι η αγάπη σας για τον Θεό τέτοια ώστε, αντιμετωπίζοντας τον θάνατο, θα θεωρούσατε προνόμιό σας ν’ αποδείξετε την πιστότητα σας σ’ αυτόν με οποιαδήποτε θυσία; Μια τέτοια σταθερή στάσις θα εδόξαζε τον Ιεχωβά και θα απεδείκνυε ψευδή τον ισχυρισμό του Σατανά ότι η υπηρεσία σας στον Θεό βασίζεται σε ιδιοτελείς συλλογισμούς.

Και κάτι που το ξέρομε θετικά: Ο Ιεχωβά Θεός ποτέ δεν θα αφήση τους πιστούς δούλους του να εξαλειφθούν από τη γη. Ούτε ένας απ’ αυτούς δεν θ’ απολεσθή από τα χέρια του Ιησού Χριστού ή των εκτελεστικών δυνάμεών του. «Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερώνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως διά να κολάζωνται.» (2 Πέτρ. 2:9) Γνωρίζει επίσης πώς να ανταμείβη μ’ έναν τρόπο που ξεπερνά και τις καλύτερες προσδοκίες εκείνων που αποδεικνύουν την πιστότητα των σ’ αυτόν. Είθε να βρεθούμε μεταξύ εκείνων που είναι με το μέρος του όταν ξεσπάση η «μεγάλη θλίψις» σ’ αυτόν τον πονηρό κόσμο που είναι κάτω από τον έλεγχο του Σατανά του Διαβόλου.

Όταν η Λατρεία Συνεκεντρώνετο σ’ ένα Επίγειο Ναό

ΥΠΑΡΧΟΥΝ χιλιάδες ναοί καθώς και καθεδρικοί σ’ όλον τον κόσμο. Πολλοί απ’ αυτούς είναι λαμπροί σε αρχιτεκτονική και με πολλή διακόσμησι, συχνά διακοσμημένοι με χρυσό και πολύτιμους λίθους.

Έφεραν αυτοί οι ναοί τους ανθρώπους της γης πιο κοντά στην αληθινή και ενοποιημένη λατρεία, με αγάπη μεταξύ των; Όχι· αντιθέτως, έχουν εγείρει σχεδόν ανυπερβλήτους φραγμούς. Μπορεί να βρούμε ένα θεό σ’ αυτούς τους ναούς ή μια εικόνα ενώπιον της οποίας οι πιστοί γονατίζουν, αλλά μπορούμε να βρούμε τον αληθινό Θεό, που όλοι να τον λατρεύουν «εν πνεύματι και αληθεία,» με ενότητα και αγάπη μεταξύ των; Ο ψαλμωδός είπε: «Πάντες οι θεοί των εθνών είναι είδωλα,» ο δε απόστολος Παύλος εδήλωσε: «Εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν.»—Ιωάν. 4:24· Ψαλμ. 96:5· 1 Κορ. 10:20.

Αλλά κάποτε υπήρχε στη γη ένας ναός που αντιπροσώπευε τη λατρεία του αληθινού Θεού. Δεν είχε καμμιά εικόνα του Θεού της μέσα σ’ αυτόν, διότι αυτός ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και γι’ αυτόν είναι γραμμένο: «Με τίνα λοιπόν θέλετε εξομοιώσει τον Θεόν; Ή τι ομοίωμα θέλετε προσαρμόσει εις αυτόν;» (Ησ. 40:18, 25) Πραγματικά, αυτός ο Θεός απηγόρευε στους λάτρεις του να κάνουν οτιδήποτε που να τον παριστάνη. Θα ήταν αδύνατον να γίνη αυτό, διότι, όπως εκπρόσωπός του Μωυσής εδήλωσε στον Ισραήλ: «Δεν είδετε ουδέν ομοίωμα, εν τη ημέρα καθ’ ην ο Ιεχωβά ελάλησε προς εσάς εν Χωρήβ εκ μέσου του πυρός.» Το να κάμουν για τον εαυτό τους «είδωλον, εικόνα τινός μορφής» θα έδειχνε ότι ‘είχαν διαφθαρή.’ (Δευτ. 4:15, 16, ΜΝΚ) Επίσης, όταν εγκαινιάζετο ο ναός σ’ αυτόν τον Θεό, ο οικοδόμος του είπε: «Θέλει αληθώς κατοικήσει Θεός επί της γης; Ιδού, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι· πόσον ολιγώτερον ο οίκος ούτος, τον οποίον ωκοδόμησα!»—1 Βασ. 8:27.

Αυτός ήταν ο ναός του Ιεχωβά, που αποπερατώθηκε από τον Βασιλέα Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ το έτος 1027 π.Χ. και που κατεστράφηκε από τους Βαβυλώνιους το έτος 607 π.Χ. Μετά την επάνοδο των Ισραηλιτών για την αποκατάστασι της καθαρής λατρείας στο έτος 537 π.Χ., ανοικοδομήθηκε ένας ναός στο ίδιο μέρος. Αυτό το κτίριο πάλι ανοικοδομήθηκε και διευρύνθηκε από τον Ηρώδη τον Μέγαν. Αλλά, στην πραγματικότητα, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, σε όλα τα χρόνια δεν υπήρχε παρά ένας ναός, που είχε την ίδια υπηρεσία και τον ίδιο σκοπό.

Η ΣΚΗΝΗ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Πριν ακόμη και από τον ναό του Σολομώντος, ο Μωυσής είχε στήσει μια σκηνή (κάτι που εχαρακτηρίζετο σαν «ναός») στην έρημο κατ’ εντολήν του Θεού και κατά τον τύπο που του είχε δώσει ο Θεός. (1 Σαμ. 1:9· 3:3· Έξοδ. 25:40· 39:43) Ήταν το απλούστερο απ’ όλα τα οικοδομήματα ναών που επεδοκίμασε ο Ιεχωβά, παρείχε όλα τα ουσιώδη πράγματα. Τα κτίρια ναών που διεδέχθησαν τη σκηνή ήσαν απλώς μεγεθύνσεις και επεξεργασίες και ήσαν μόνιμα οικοδομήματα, ενώ η σκηνή ήταν κινητή.

Γιατί αυτή η σκηνή, που κατασκευάσθηκε πριν από 3.500 χρόνια σχεδόν στην έρημο Σινά, είναι σπουδαία σ’ εμάς; Διότι ένα μεγάλο μέρος μιας επιστολής των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών έχει γραφή γι’ αυτήν. Ο πρωταρχικός σκοπός εκείνης της σκηνής ήταν προφητικός. Ο συγγραφεύς εκείνης της επιστολής το τονίζει αυτό όταν λέγη ότι οι ιερείς που υπηρετούσαν σ’ εκείνη τη σκηνή και στους μετέπειτα ναούς «λειτουργούσιν εις υπόδειγμα και σκιάν των επουρανίων, καθώς ελαλήθη προς τον Μωυσήν, ότε έμελλε να κατασκευάση την σκηνήν διότι «Πρόσεχε,»λέγει [ο Θεός], «να κάμης πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα εις σε εν τω όρει.»—Εβρ. 8:5.

Κάθε Χριστιανός πρέπει να γνωρίζη όσο το δυνατόν περισσότερα για τα ουράνια πράγματα, τουλάχιστον για κείνα που ανάγονται άμεσα στο να ζούμε μ’ έναν τρόπο που είναι ευάρεστος στον Ιεχωβά. Ο άνθρωπος δεν μπορεί πλήρως να καταλάβη ή ν’ αντιληφθή ένα πράγμα αν δεν το ιδή ή αν δεν λάβη πείραν αύτου του πράγματος ή αν δεν έχη κάτι με το ποίο να το παραβάλη. Λόγου χάριν, ένας κάτοικος μιας πρωτόγονης χώρας που ποτέ δεν είδε ένα σύγχρονο ουρανοξύστη, αν του λεχθή ότι μερικοί απ’ αυτούς έχουν ύψος σαράντα ορόφων, μπορεί να ρωτήση, ‘Έχει τόσο ύψος όσο αυτό το δένδρο;’ Αν του πήτε, ‘Ω, είναι τέσσερις φορές ψηλότερο απ’ αυτό,’ αρχίζει ν’ αντιλαμβάνεται τι θέλετε να πήτε, και μπορεί να ιδή το ύψος του κτιρίου με το μάτι της διανοίας του. Γι’ αυτό ο Θεός φιλάγαθα μας έδωσε ένα φυσικό επίγειο υπόδειγμα που μας δίνει κάποια ιδέα των ουρανίων πραγμάτων, ιδιαίτερα των αρχών και απαιτήσεων της αληθινής λατρείας.

Επομένως, είναι επωφελές να εξετάσωμε την κατασκευή της σκηνής και τα πράγματα που είχαν φέρει μέσα σ’ αυτήν, διότι αυτός ήταν ο σκοπός του Θεού για την ανέγερσί της. Τότε μπορούμε πιο καθαρά να ιδούμε τι αναμένει από μας για να τον λατρεύωμε σήμερα, όπως είπε ο ίδιος ο Υιός του Θεού σε μια Σαμαρείτιδα: «Έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.»—Ιωάν. 4:23.

Αυτή η σκηνή ή «ναός» αποτελούσε το κέντρον της αληθινής λατρείας για το έθνος Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, η σκηνή ήταν ακριβώς το κέντρον του Ισραηλιτικού στρατοπέδου που απετελείτο από δύο έως τρία εκατομμύρια ανθρώπους. Οι Λευίται, επιμελήται του κτιρίου, είχαν τις σκηνές των γύρω απ’ αυτήν σε μια λογική απόστασι, έπειτα, πιο μακρυά ήσαν οι δώδεκα φυλές, με τρεις φυλές σε κάθε μια από τις τέσσερις πλευρές. Η τοποθεσία της σκηνής διεκρίνετο εύκολα επειδή υπήρχε μια νεφέλη πάνω από το διαμέρισμα των Αγίων των Αγίων. Αυτή η νεφέλη εφαίνετο ως πυρ τη νύχτα, και γι’ αυτό ήταν ορατή σε όλους, οπουδήποτε και αν ήσαν κατασκηνωμένοι. Όταν ο λαός εσκέπτετο ν’ αποδώση λατρεία, εσκέπτετο τη σκηνή του μαρτυρίου, διότι εκεί εγίνοντο όλες οι θυσίες και εκεί οι ιερείς παρείχαν τις υπηρεσίες των. Ακόμη και για ζητήματα εθνικής σπουδαιότητος ο Θεός απαντούσε εκεί μέσω του αρχιερέως με τους ιερούς κλήρους, Ουρίμ και Θουμίμ.

Η σκηνή του μαρτυρίου, όπως και οι περισσότερες μόνιμες κατασκευές που την αντικατέστησαν, ήταν ένα «αγιαστήριον,» δηλαδή, ένας άγιος τόπος. Ο Θεός δεν κατοικούσε προσωπικά σ’ αυτή τη σκηνή, και ποτέ δεν υπήρχε εκεί εικόνα του. Κατοικούσε εκεί μόνον δια του πνεύματος. Αυτό εγίνετο φανερό από ένα θαυματουργικό φως πάνω από την Κιβωτό της Διαθήκης στο διαμέρισμα Άγια των Αγίων. Αλλ’ ας εξετάσωμε λεπτομερώς την όλη κατασκευή.

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

Ο εδαφικός χώρος που διετέθη για την περιοχή της σκηνής του μαρτυρίου είχε μήκος εκατό πήχεις (περίπου 44,5 μέτρα) και πλάτος πενήντα πήχεις (περίπου 22,25 μέτρα.) Αυτή η περιοχή ελέγετο «αυλή.» Σ’ αυτά τα όρια είχε στηθή ένα περίφραγμα από βύσσον κλωσμένην [λινό ύφασμα], ύψος πέντε πήχεων (περίπου 2,20 μέτρων), που υπεστηρίζετο από χάλκινους στύλους. Στο μέσον της πρόσθιας (ανατολικής) πλευράς της περιοχής ήταν μια πύλη αποτελούμενη από υφαντά παραπετάσματα ωραίων χρωμάτων μήκους είκοσι πήχεων (περίπου 8,84 μέτρων.)—Έξοδ. 27:9-19.

Όταν ένας εισήρχετο από την πύλη έβλεπε πρώτα το χάλκινο θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, πάνω στο οποίον ετοποθετούντο οι διαφόρων ειδών θυσίες. (Έξοδ. 27:1-8) Πίσω απ’ αυτό υπήρχε ο χάλκινος νιπτήρ που είχε νερό για να νίπτωνται οι ιερείς. (Έξοδ. 30:17-21) Κατόπιν, στη μισή απόστασι μέσα στην αυλή, ήταν η σκηνή του μαρτυρίου. Αυτό το κτίσμα ή ορθογώνια σκηνοειδής κατασκευή είχε μήκος τριάντα πήχεις (περίπου 13,40 μέτρα), πλάτος δέκα πήχεις (περίπου 4,40 μέτρα) και ύψος δέκα πήχεις. Ήταν κατασκευασμένο από σαράντα οκτώ σανίδες σαν είδος πλαισίου καλυμμένες με χρυσό, η κάθε μια από τις οποίες απετελείτο από δύο παραστάτες [αγκωνίσκους] και τρεις εγκάρσιες δοκούς, στο πάνω μέρος, στο κάτω και στο μέσον. Στην είσοδο υπήρχαν πέντε επίχρυσοι στύλοι, και μεταξύ των Αγίων, δηλαδή του μεγαλυτέρου διαμερίσματος, και των Αγίων των Αγίων ήσαν τέσσερις επίχρυσοι στύλοι. Όλες οι σανίδες και οι στύλοι εστηρίζοντο σε αργυρά υποβάσια, εξαιρουμένων των πέντε προσθίων στύλων, που είχαν χάλκινα υποβάσια.—Έξοδ. 26:15-33, 37.

Η σκηνή του μαρτυρίου εκαλύπτετο με ‘παραπετάσματα’ από βύσσον [λινό ύφασμα], διαφόρων χρωμάτων με εικόνες χερουβείμ κεντημένων με πολλή τέχνη. Μέσα από τη σκηνή του μαρτυρίου αυτά ήσαν ορατά δια μέσου των πλαισίων των σανίδων. Πάνω από το βύσσινο κάλυμμα ήταν ένα λεπτό παραπέτασμα από τρίχες αιγών, και πάνω από εκείνο άλλα δύο προστατευτικά καλύμματα, το ένα από κοκκινοβαφή δέρματα κριών και το εξωτερικό επικάλυμμα από δέρματα ζώων, και αυτά αποτελούσαν ένα είδος στέγης.—Έξοδ. 26:1-14.

Το πρόσθιο παραπέτασμα (τάπης) ήταν από ωραία κεντημένη βύσσον αλλ’ όχι με χερουβείμ. (Έξοδ. 26:36) Το καταπέτασμα μεταξύ των διαμερισμάτων των Αγίων και των Αγίων των Αγίων ήταν κεντητό με χερουβείμ.—Έξοδ. 26:31-33.

Ο ενδότερος χώρος, τα Άγια των Αγίων, ήταν ένας τέλειος κύβος και κάθε πλευρά ήταν δέκα πήχεις. Το πρόσθιο ή ανατολικό διαμέρισμα, τα Άγια, είχε διπλάσιο μήκος. Μέσα στα Άγια, στη βορεία πλευρά, ήταν η επίχρυση τράπεζα των άρτων της προθέσεως, πάνω στην οποία ήσαν δώδεκα άρτοι, ένας για κάθε φυλή, καθώς και λίγο θυμίαμα. (Λευιτ. 24:5-7) Στη νοτία πλευρά ήταν η λυχνία (όχι κηροπήγιον) από συμπαγή χρυσόν. Εμπρός από το καταπέτασμα προς τα Άγια των Αγίων ήταν το θυσιαστήριον του θυμιάματος, καλυμμένο με χρυσό.—Έξοδ. 25:23-36· 26:35· 30:1-6.

Μέσα στα Άγια των Αγίων ευρίσκετο η κιβωτός της διαθήκης, καλυμμένη με χρυσό με το «ιλαστήριον» από συμπαγή χρυσόν, πάνω στο οποίον ήσαν δύο χρυσά χερουβείμ. Επάνω από το κάλυμμα αυτό και μεταξύ των χερουβείμ ήταν μια θαυματουργική νεφέλη φωτός, που έδειχνε ότι ο Θεός ήταν με τον λαό του στο ναό, όχι προσωπικά, αλλά διά του πνεύματος. Το άγιον πνεύμα του ενεργούσε εκεί παρέχοντας αυτό το φως.—Έξοδ. 25:10-22· Λευιτ. 16:2.

Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ

Σ’ αυτή τη σκηνή ο λαός έφερνε τις θυσίες του σε όλη τη διάρκεια του έτους. Αλλά η δεκάτη ημέρα του εβδόμου μηνός του Εβραϊκού ημερολογίου ήταν η πιο σημαντική ημέρα του έτους. Ήταν η Ημέρα του Εξιλασμού. (Λευιτ. 16:29-31· 23:27) Εκείνη την ημέρα η πύλη προς την αυλή ήταν ανοιχτή για να βλέπη ο λαός τι συνέβαινε στην αυλή, αλλά δεν μπορούσε να μπη κανένας από τον λαό που δεν είχε διατεταγμένη υπηρεσία στον ναό. Το παραπέτασμα της σκηνής πίσω από τους πέντε στύλους της εισόδου ήταν πάντοτε στη θέσι του, για να μη βλέπη κανένας τι ήταν εκεί μέσα εκτός από τους ιερείς οι οποίοι διακονούσαν μέσα στη σκηνή. Εν τούτοις, ενόσω εγίνοντο οι ενέργειες του εξιλασμού, μόνον ο αρχιερεύς εισήρχετο στη σκηνή του μαρτυρίου. (Λευιτ. 16:17) Ποτέ δεν εισήρχετο κανείς μέσα στα Άγια των Αγίων εκτός από τον αρχιερέα, ο οποίος εισήρχετο σ’ εκείνο το διαμέρισμα μόνον αυτή την μια ημέρα του έτους.—Εβρ. 9:7.

Την Ημέρα του Εξιλασμού οι κυριώτερες θυσίες, εκτός από τα αναγκαία ολοκαυτώματα, ήσαν ένας μόσχος βοών, τέλειος στο είδος του, και ένας τράγος που εκαλείτο «ο τράγος διά τον Ιεχωβά.» Έφερναν επίσης άλλον ένα τράγο, πάνω στον οποίο εξωμολογούντο τα αμαρτήματα του λαού από τον αρχιερέα, και ο τράγος ωδηγείτο κατόπιν στην έρημο για να πεθάνη εκεί.—Λευιτ. 16:3-10.

Ο μόσχος εφέρετο προς τη βορεία πλευρά του θυσιαστηρίου του ολοκαυτώματος και κατόπιν εσφάζετο. (Παράβαλε Λευιτικόν 1:11.) Ο αρχιερεύς πήγαινε πρώτα μέσα στα Άγια των Αγίων με ένα φορητό θυμιατήριο, με άνθρακας που τους έπαιρναν από το θυσιαστήριο. (Λευιτ. 16:12, 13) Αφού εκαίετο το θυμίαμα μέσα στα Άγια των Αγίων εισήρχετο και πάλι, αυτή τη φορά με λίγο αίμα του μόσχου, το οποίον ερράντιζε στο δάπεδον εμπρός και προς την κιβωτό της διαθήκης με το ιλαστήριον κάλυμμά της. Αυτό το αίμα αποτελούσε μια έκκλησι στο έλεος του Θεού για εξιλασμό ή κάλυψι των αμαρτιών του αρχιερέως και του «οίκου του,» που περιελάμβανε όλη τη φυλή του Λευί.—Λευιτ. 16:11, 14.

Η τρίτη είσοδος μέσα στα Άγια των Αγίων εγένετο με αίμα του «τράγου δια τον Ιεχωβά,» το οποίον ερραντίζετο εμπρός στην κιβωτό για τα αμαρτήματα του λαού. Ένα μέρος του αίματος του μόσχου και του τράγου ετίθετο πάνω στο θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος και στα κέρατά του. Το στέαρ των ζώων εκαίετο πάνω στο θυσιαστήριο, τα δε πτώματα εφέροντο έξω από το στρατόπεδο και εκαίοντο με το δέρμα και όλα τα άλλα.—Λευιτ. 16:25, 27.

Με αυτό το μέσον ο λαός έμενε ικανοποιημένος γνωρίζοντας ότι έκανε ό,τι παρήγγειλε ο Θεός, ό,τι τον ευαρεστούσε, και ότι τα αμαρτήματά του παρεμερίζοντο για άλλο ένα έτος. Ο απόστολος Παύλος παρατηρεί τα εξής για τη διάταξι του νόμου περί θυσιών: «Το αίμα των ταύρων και τράγων, και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους, αγιάζει προς την καθαρότητα της σαρκός.»—Εβρ. 9:13.

Αλλά οι Ισραηλίται έπρεπε να τηρούν την Ημέρα του Εξιλασμού κάθε χρόνο, και ενδιάμεσα έπρεπε να κάνουν ειδικές θυσίες για ωρισμένα προσωπικά αμαρτήματα. Όπως είπε παρακάτω ο απόστολος Παύλος: «Πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις διά του πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων, εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν;»—Εβρ. 9:14.

Ο Νόμος, με τη σκηνή του μαρτυρίου και τον ναόν, είχε «σκιάν των μελλόντων αγαθών, ουχί αυτήν την εικόνα των πραγμάτων,» «το σώμα όμως είναι του Χριστού.»—Εβρ. 10:1· Κολ. 2:17.

Ποτέ στις διάνοιες των Εβραίων δεν ήλθε η ιδέα ότι κάποτε θα είχαν έναν Αρχιερέα ο οποίος πραγματικά θα έδινε τη δική του ανθρώπινη ζωή ως θυσία και ο οποίος θα εισήρχετο, όχι στα Άγια των Αγίων της επιγείου σκηνής ή του ναού, αλλά στον ίδιο τον ουρανό, στην παρουσία ακριβώς του Θεού, στον μεγάλο πνευματικό του ναό. Αυτός πνευματικός ναός και το πώς χρησιμεύει ως το κέντρον της αληθινής λατρείας σήμερα θ’ αποτελέση το θέμα του επομένου άρθρου αυτής της σειράς της Σκοπιάς—Εβρ. 9:24.

[Διάγραμμα στη σελίδα 365]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΚΑΤΟΨΙΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

ΑΓΙΑ ΑΓΙΩΝ

Καταπέτασμα

Κιβωτός της Διαθήκης

ΑΓΙΑ

Τράπεζα της Προθέσεως

Παραπέτασμα

Θυσιαστήριον Θυμιάματος

Επτάφωτος Λυχνία

ΑΥΛΗ

Λεκάνη

Θυσιαστήριον Ολοκαυτώματος

Πύλη

Σκεφθήτε τι Έκαμε ο Ιεχωβά για Σας

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι σ’ αυτόν τον υλιστικό κόσμο προσπαθούν ν’ αποκλείσουν τον Θεό από τη ζωή τους. Λέγουν ότι δεν έχουν ανάγκη πίστεως στον Θεό. Αλλά, είτε ευχαριστούν τον Θεό είτε όχι, ωφελούνται από την αγαθότητά του κάθε μέρα στη ζωή τους.

Τι αφθονία αγαθών επρομήθευσε ο Θεός για να τ’ απολαμβάνη ο άνθρωπος! Για να ικανοποιηθή η πείνα του ανθρώπου υπάρχει μια σχεδόν ατέλειωτη ποικιλία από νοστιμώτατους καρπούς, λαχανικά και άλλα τρόφιμα. Ο Δημιουργός επρομήθευσε επίσης άφθονα πράγματα για την ικανοποίησι των συναισθηματικών αναγκών, της σφοδρής επιθυμίας μας για την ομορφιά και την ευχαρίστησι. Εδημιούργησε πτηνά και πεταλούδες, θαλάσσια και χερσαία ζώα, μαγευτικά βουνά, λόφους και κοιλάδες, ποταμούς και λίμνες, δένδρα και πολύχρωμα ηλιοβασιλέματα σε ατέλειωτη ποικιλία. Σκεφθήτε επίσης και τους μαγευτικούς ήχους της δημιουργίας—το κελάδημα των πτηνών, τον ψίθυρο των φύλλων όταν πνέη αύρα, τα κύματα του ωκεανού που βρέχουν την ακρογιαλιά.

Κοιτάξτε επίσης τι έχει κάμει ο Θεός για σας με το να σας προικίση μ’ ένα θαυμάσιο σώμα και εγκέφαλο! Μπορείτε να σκέπτεσθε, να ενθυμήσθε. Έχετε συνείδησι που σας λέγει τη διαφορά μεταξύ του ορθού και του εσφαλμένου. Μπορείτε να συλλάβετε στη διάνοιά σας την ύπαρξι του Δημιουργού και να τον λατρεύετε, μολονότι ποτέ δεν τον έχετε ιδεί. Ο Θεός επίσης μάς εδημιούργησε μ’ ένα καλλιτεχνικό αίσθημα όχι μόνο για να μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε τις φυσικές ομορφιές της γης που είναι ολόγυρά μας, αλλά και να μπορούμε να αισθανώμεθα ευχαρίστησι με τα έργα των χειρών μας. Μας ευχαριστεί να παίζωμε και ν’ ακούμε ωραία μουσική, να ζωγραφίζωμε και να βλέπωμε ωραίες εικόνες.

Τι θα πούμε για την ίδια τη ζωή; Σε ποιον την οφείλομε; Μήπως νομίζετε ότι πήρατε τη ζωή από τους γονείς σας; Ναι την πήρατε απ’ αυτούς, αλλ’ από που πήραν τη ζωή τους οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς; Από τον Ιεχωβά Θεό! Χωρίς ζωή, τίποτα δεν θα μπορούσαμε να κάμωμε. Και γι’ αυτό το πιο πολύτιμο απόκτημα οφείλομε ευχαριστίες στον Θεό.—Αποκάλ. 4:11.

Ο Ιεχωβά Θεός, για να μας βοηθήση να μάθωμε γι’ αυτόν, μας έδωσε τον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Αυτή μας λέγει ποιες είναι οι λαμπρές ιδιότητές του και τι έχει κάμει ο θεός για την ανθρωπότητα. Μέσα στη Γραφή, ο Θεός κάνει γνωστό επίσης το θέλημα του για τα επίγεια πλάσματά του, τους νόμους και τις αρχές του για την καθοδήγησι του ανθρώπου. Έχετε διαθέσει χρόνο για να διαβάσετε τη Γραφή;

Ένας αρχαίος άνδρας που εκτιμούσε τι είχε κάμει ο Θεός γι’ αυτόν, καθώς και για όλη την ανθρωπότητα, ήταν ο ψαλμωδός Δαβίδ. Ο Δαβίδ αφού περιέγραψε πολλά πράγματα που ο Θεός είχε προμηθεύσει για την απόλαυσι του ανθρώπου, ανεφώνησε: «Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! Τα πάντα εν σοφία εποίησας· η γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου.» Αυτός ο άνθρωπος εξετίμησε επίσης και την αξία του Λόγου του Θεού και το πώς επηρεάζει τη ζωή του ανθρώπου προς το καλό. Σχετικά με τον Λόγο του Θεού έγραψε: «Ο νόμος του Ιεχωβά είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν· η μαρτυρία του Ιεχωβά πιστή, σοφίζουσα τον απλούν· τα διατάγματα του Ιεχωβά ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν . . . αι κρίσεις του Ιεχωβά αληθιναί, δίκαιαι εν ταύτω· . . . εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη.» (Ψαλμ. 104:24, ΜΝΚ· 19:7-11, ΜΝΚ) Έχετε σεις παρόμοια εκτίμησι όλων όσα έχει κάμει ο Ιεχωβά για σας, και εκφράζετε αυτή την εκτίμησί σας;

Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ

Ο Ιεχωβά Θεός, όχι μόνο εδημιούργησε τη γη και όσα ζουν πάνω σ’ αυτήν, αλλά και την συντηρεί επίσης, μαζί με όλο το υπόλοιπο φυσικό σύμπαν, κάνοντας δυνατόν να συνεχίζεται η ύπαρξίς μας σ’ αυτή τη γη. Ο Υιός του, Ιησούς Χριστός, είπε: «[Ο Πατήρ σας] ο εν τοις ουρανοίς . . . ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.» (Ματθ. 5:45) Για τον ίδιο σκοπό ο απόστολος Παύλος εβεβαίωσε τους κατοίκους των Λύστρων της Μικράς Ασίας ότι ο Θεός «δεν αφήκεν αμαρτύρητον εαυτόν, αγαθοποιών, δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καρπούς καρποφορίας, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών.» Επειδή ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Συντηρητής καθώς και ο Δημιουργός, ο ίδιος απόστολος μπορούσε να πη σε μια άλλη περίπτωσι στους αθέους φιλοσόφους των Αθηνών ότι «εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν.» Πρόκειται για ένα θεμελιώδες γεγονός της ζωής.—Πράξ. 14:17· 17:28.

Πόσο κατάλληλο λοιπόν είναι να μας διδάσκη κατ’ επανάληψιν ο Λόγος του Θεού να αινούμε και να ευχαριστούμε τον Θεό για όλη την αγαθότητά του σ’ εμάς. Κατά γράμμα εκατοντάδες φορές μας λέγει να το πράττωμε αυτό, όπως, λόγου χάριν, στο βιβλίο 1 Χρονικών 16:8: «Δοξολογείτε τον Ιεχωβά· επικαλείσθε το όνομα αυτού, κάμετε γνωστά εις τα έθνη τα έργα αυτού.» Σκεφθήκατε ποτέ να προσέξετε αυτή την εντολή; Θεωρήσατε ποτέ καθήκον σας να πήτε στους άλλους ό,τι γνωρίζετε για τα έργα του Ιεχωβά;

ΠΑΡΕΧΕΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

Ο Ιεχωβά Θεός έχει προνοήσει για την απελευθέρωσι και τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους από την αμαρτία, τη θλίψι και τον θάνατο. Αυτή η πρόνοια επηρεάζει όλους μας. Πώς συνέβη ώστε να είναι ανάγκη να λάβη τέτοια πρόνοια ο Θεός για το ανθρώπινο γένος; Δεν έπταισε ο Θεός ούτε υπήρξε κανένα σφάλμα ή λάθος από μέρους του. Αντιθέτως, όπως λέγει ο Λόγος του Θεού, αυτό έγινε επειδή οι πρώτοι γονείς μας δεν εξετίμησαν την αγαθότητα που έδειξε ο Ιεχωβά σ’ αυτούς.—Γέν. 2:16, 17· 3:17-19.

Οι πρώτοι γονείς μας, με την παρακοή τους στο νόμο του Θεού, από τον οποίον εξηρτάτο η ζωή των, απώλεσαν το δικαίωμα της ζωής όχι μόνον για τον εαυτό τους αλλά και για όλους τους απογόνους των, αφού τα τέκνα των γεννήθηκαν μετά τη παράβασί των. Ο Αδάμ και η Εύα δεν μπορούσαν να μεταδώσουν στα τέκνα των εκείνο που οι ίδιοι δεν κατείχαν. Ένας ανθρώπινος πατέρας που χάνει τον τίτλο ιδιοκτησίας της κατοικίας του, επειδή δεν επλήρωσε έναντι της υποθήκης, δεν μπορεί να τον μεταβιβάση με διαθήκη στα τέκνα του ως κληρονομίαν. Έτσι, ακριβώς, ο Αδάμ δεν μπορούσε να δώση στους απογόνους του το δικαίωμα ζωής που είχε ο ίδιος χάσει.—Ρωμ. 5:12.

Επομένως, δεν έπταισαν οι απόγονοι του Αδάμ οι οποίοι, περιλαμβανομένων και ημών, γεννήθηκαν όλοι αμαρτωλοί, γεννήθηκαν χωρίς το δικαίωμα της ζωής. Γι’ αυτό ο Θεός έστειλε τον Υιόν του στη γη για να θυσιάση την τέλεια ανθρώπινη ζωή του κι’ έτσι ν’ απολυτρώση το ανθρώπινο γένος και να γίνη δυνατόν μ’ αυτόν τον τρόπο να δοθή ευκαιρία για αιώνια ζωή σε οποιονδήποτε από την οικογένεια του Αδάμ που θα επίστευε σ’ αυτή τη θεία προμήθεια. Ταυτόχρονα, ο Ιεχωβά θεός, μ’ αυτό το μέσον θα απεδείκνυε ότι μπορεί να εκτελέση τον σκοπό του να έχη ένα παγγήινο παράδεισο γεμάτο από τελείους ανθρώπους.

Σχετικά με την αγάπη του Θεού για το ανθρώπινο γένος, ο Λόγος του Θεού μάς λέγει: «Διότι μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις· επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνη. Αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.» (Ρωμ. 5:7, 8) Ο Ιησούς Χριστός, επειδή είχε τον Θεό ως Πατέρα του και όχι κανένα ατελή άνθρωπο, είχε το δικαίωμα ζωής ως ένας τέλειος άνθρωπος. Καταθέτοντας εθελουσίως την ανθρώπινη ζωή του μπορούσε να χρησιμοποιήση την αξία της προς όφελος της ανθρώπινης φυλής, που είχε στερηθή την πλήρη απόλαυσι ζωής από τον Αδάμ. Οι ευλογίες και τα οφέλη αυτής της καταθέσεως της ζωής του είναι στη διάθεσί σας αν πιστεύσετε στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό, όπως λέγει η Αγία Γραφή με τόση συμπάθεια: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Τι κάνετε με τη ζωή σας που ν’ αποδεικνύη μ’ έναν σημαντικό τρόπο την εκτίμησί σας γι’ αυτή την πολύτιμη προσφορά;

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΜΕΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥ

Οι Γραφές δείχνουν ότι ο Ιεχωβά Θεός παρέχει πολλές υλικές ευλογίες σε όλη την ανθρωπότητα, στους καλούς και στους κακούς, στους αναξίους καθώς και στους αξίους. Αλλά μήπως δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τη διαφορά μεταξύ αυτών των δύο ειδών ανθρώπων και δεν κάνει περισσότερα για τους άξιους από όσα κάνει για τους αναξίους; Ναι· τους φυλάττει και ευλογεί τις προσπάθειές των για να προμηθεύωνται τα προς το ζην αναγκαία. (Λουκ. 12:29-31) Αλλά σήμερα τους ευνοεί πρωτίστως με πνευματικό τρόπο. Με αυτόν τον τρόπο τούς δίνει εκείνο που δεν έχει ο υπόλοιπος κόσμος—μια συναίσθησι της θείας επιδοκιμασίας και μια στερεά βασισμένη ελπίδα για το μέλλον. Αυτός ενεργεί πάνω στην αρχή που εκτίθεται στην επιστολή προς Ρωμαίους 8:28: «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσιν εις το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν.»

Σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο οκτακόσιες χιλιάδες ευτυχείς άνθρωποι που απολαμβάνουν έναν πνευματικό παράδεισο. Αυτοί έχουν ειρήνη διανοίας και ευχαρίστησι, μεγάλη ευτυχία, γνώσι του Ιεχωβά Θεού και των βουλών του και ισχυρή πίστι στην υπόσχεσί του για μια νέα τάξι πραγμάτων όπου θα επικρατή η δικαιοσύνη και όπου, όπως λέγει η Αποκάλυψις 21:4, «ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» Αυτοί διαβιούν με ειρήνη και ενότητα και έχουν ένα υψηλό και ευγενή σκοπό, να δείχνουν στους άλλους πώς κι’ εκείνοι επίσης μπορούν ν’ απολαύσουν αυτές τις ευλογίες. Είσθε σεις μεταξύ εκείνων που απολαμβάνουν αυτόν τον πνευματικό παράδεισο; Μπορείτε να είσθε.

Σκεφθήτε όλα όσα έχει κάμει ο Ιεχωβά Θεός για σας. Και καθώς το κάνετε αυτό, δεν υποκινείσθε να δείξετε την εκτίμησί σας μ’ έναν τρόπο ευπρόσδεκτο σ’ αυτόν; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, για να σας βοηθήσουν να μάθετε να το πράττετε αυτό μ’ έναν τρόπο ευάρεστο στον Θεό, έχουν εβδομαδιαίες συναθροίσεις στις Αίθουσες Βασιλείας των. Βρήτε τον τόπο της πλησιέστερης σ’ εσάς Αιθούσης Βασιλείας και επισκεφθήτε την αυτή την εβδομάδα. Πολύ θα χαρήτε γι’ αυτό.

Ματιές στον Κόσμο

Τα Οινοπνευματώδη στη Βρεταννία

● Μια είδησις από το Λίβερπουλ λέγει ότι οι κάτοικοι της Βρεταννίας δαπανούν το ποσόν των επτάμισυ δισεκατομμυρίων δολλαρίων το χρόνο για οινοπνευματώδη ποτά.

«Οι Εκκλησίες Αντιμετωπίζουν Δυσχέρειες»

● Μια ειδική μελέτη δεκατεσσάρων εκκλησιών της περιοχής της Βοστώνης—Καθολικών, Επισκοπελιανών, Ουνιτών, Βαπτιστών και άλλων—λέγει ότι αυτές υποφέρουν από πτώσι του αριθμού των εκκλησιαζομένων και από τις ανερχόμενες δαπάνες. Σημειώνει: «Η καθιερωμένη εκκλησία, άσχετα με το δόγμα, αντιμετωπίζει μια κατάστασι στην αστική κοινότητα, που μπορεί να περιγραφή μόνον ως καταστροφική.» Τουλάχιστον δυο από τις εκκλησίες λέγεται τώρα ότι εξετάζουν να παύσουν να χρησιμοποιούν τις οικοδομές στις οποίες στεγάζονται καθώς κι’ ένα κτίριο γραφείων. Μια συμπληρωματική έκθεσις στο περιοδικό Γκλόουμπ της Βοστώνης λέγει ότι πολλοί εντόπιοι «κληρικοί συμφωνούν με το πόρισμα της μελέτης ότι οι εκκλησίες που είναι στο κέντρο της πόλεως αντιμετωπίζουν δυσχέρειες.»

Περιφερειακές Συνελεύσεις για το 1974

ΠΕΡΥΣΙ, 1.402.238 άτομα στη Βόρειο Αμερική, στην Ευρώπη και στην Άπω Ανατολή παρακολούθησαν μια ευχάριστη σειρά διεθνών συνελεύσεων των μαρτύρων του Ιεχωβά μεταξύ του τέλους Ιουνίου και των μέσων Αύγουστου. Από τότε, εκατοντάδες χιλιάδων ακόμη απελάμβαναν το ίδιο πρόγραμμα στη Νότιο Αμερική, στην Αφρική και στο Νότιο Ειρηνικό.

Τι σχέδια έχουν γίνει για το 1974; Αν είναι θέλημα του Ιεχωβά, θα γίνουν ακόμη περισσότερες συνελεύσεις από πέρυσι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγου χάριν, έχουν επιλεγή πάνω από τριπλάσιοι τόποι συνελεύσεων. Αυτό θα ελαττώση την ανάγκη μεγάλων ταξιδιών και θα διευκολύνη περισσότερα άτομα να παρευρεθούν.

Ένεκα της εγγύτητος της προειπωμένης ‘ημέρας του Ιεχωβά’, παροτρύνομε όλους εκείνους που ζητούν την εύνοια του Θεού να καταβάλουν κάθε προσπάθεια να παρευρεθούν σε μια απ’ αυτές τις συνελεύσεις. Κάθε συνέλευσις θα έχη ένα τετραήμερο πρόγραμμα επικαίρων πληροφοριών. Οι συνεδριάσεις θα γίνωνται τις πρωινές και τις απογευματινές ώρες, από την Πέμπτη έως και την Κυριακή, εκτός αν ορισθή αλλιώς. Με εξαίρεσι των τόπων για τους οποίους ομιλείται άλλη γλώσσα, τα προγράμματα όλων των συνελεύσεων θα είναι μόνο στην Αγγλική.

Αυτή η ανακοίνωσις γίνεται για να σας βοηθήση ν’ αρχίσετε από τώρα να κάνετε ό,τι χρειάζεται για να παρευρεθήτε. Περισσότερες λεπτομέρειες θα δοθούν αργότερα. Όλες αυτές οι συνελεύσεις διευθετούνται από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά για τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

Αν είσθε ένα άτομο που αποβλέπει ζωηρά στον καιρό που η θεία διακυβέρνησις θα φέρη δίκαιες συνθήκες στη γη, σας προτρέπομε: Μην χάσετε κανένα πρόγραμμα!

Προσωπικό Δώρημα από τον Ιεχωβά

«Πάσα δόσις αγαθή, και παν δώρημα τέλειον, είναι άνωθεν, καταβαίνον από του Πατρός των φώτων—Ιακώβου 1:17.

 1. Πώς βλέπουν πολλοί το ζήτημα της εφαρμογής των Βιβλικών αρχών;

ΘΑ ΕΧΕΤΕ ίσως ακούσει ανθρώπους να λέγουν: «Δεν ωφελεί να είμεθα καλοί και να εφαρμόζωμε τις Βιβλικές αρχές.» Για να υποστηρίξουν αυτόν τον ισχυρισμό μπορεί να πουν: «Κυττάξτε γύρω σας. Ποιος έχει τα περισσότερα από τ’ αποκτήματα αυτού του κόσμου; Μήπως είναι εκείνοι που είναι Χριστιανοί και ακολουθούν τις Βιβλικές αρχές ή είναι εκείνοι που κάνουν ό,τι είναι ορθόν στους οφθαλμούς των; Ποιοι, γενικά, μπορούν να έχουν τα μεγαλύτερα σπίτια και τους μεγαλύτερους τραπεζικούς λογαριασμούς, τα ακριβώτερα αυτοκίνητα και άλλα πολυδάπανα υλικά αγαθά; Μήπως είναι οι έντιμοι, οι σκληρά εργαζόμενοι Χριστιανοί που ζουν σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές, ή είναι οι ανέντιμοι, οι απατεώνες, οι ψεύσται, είτε στον τομέα της πολιτικής, είτε του εμπορίου, είτε της θρησκείας;» Μπορεί μάλιστα να φθάσουν και ως το σημείο να πουν ότι η Αγία Γραφή υποστηρίζει αυτή τη θεωρία και να στραφούν στα λόγια του Ιησού όταν είπε ότι «ο Θεός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.» (Ματθ. 5:45) Μπορεί να πουν ότι αυτό αποδεικνύει ότι ο Θεός δεν υπολογίζει άτομα, είτε καλά είναι είτε κακά. Τι λόγος λοιπόν υπάρχει να είμεθα καλοί, ευθείς και έντιμοι; Γιατί ν’ αγωνιζώμεθα να ζούμε σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές;

 2. Τι προσωπικό δώρημα έδωσε ο Θεός στον λαό του, και πόσο πολύτιμο είναι;

² Θα ήταν σφάλμα να συμπεράνωμε ότι ο Θεός ευλογεί τους ασεβείς με τον τρόπο που ευλογεί εκείνους οι οποίοι είναι δίκαιοι. Ποτέ μη σας πλανήση κανείς να νομίζετε ότι έχετε λιγώτερα ή θα έχετε λιγώτερα απλώς επειδή ακολουθείτε τον Λόγο του Θεού. Ένας πραγματικός Χριστιανός ευλογείται περισσότερο και είναι πολύ πιο πλούσιος απ’ όλους τους άλλους. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να μην έχετε τόσο πολλά στρέμματα γης, τόσο πολλά χρήματα, ένα τόσο καλό αυτοκίνητο, ή ένα τόσο μεγάλο σπίτι, εν τούτοις οι Χριστιανοί έχουν ένα δώρημα που ο Θεός εφύλαξε για τον λαό του και το «έκρυψε» από τους άλλους. Όλη η δύναμις και ο πλούτος αυτού του ασεβούς συστήματος πραγμάτων δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν αυτό το δώρημα που εφύλαξε ο Θεός για τον λαό του. Η απόλυτη εξουσία ενός δικτάτορος δεν μπορεί να το αποκτήση. Η επιρροή ενός βασιλέως ή προέδρου δεν μπορεί να το αποκτήση. Όλος ο χρυσός και ο άργυρος των πλουσίων δεν μπορούν να το αγοράσουν. Αυτό το δώρημα που έδωσε ο Θεός στον λαό του είναι πολύ πιο πολύτιμο από τον χρυσόν και τον άργυρον. Τι είναι αυτό; Είναι η ακριβής γνώσις του Λόγου και του σκοπού του Θεού!—Εκκλ. 2:26· Ματθ. 11:25· Παροιμ. 8:10, 11.

 3. Με ποια έννοια η γνώσις του Ιεχωβά υπερέχει από την κοσμική μόρφωσι;

³ Μια ωρισμένη γνώσις της ζωής και του περιβάλλοντός μας είναι ουσιώδης για να ζούμε από μέρα σε μέρα. Μερικοί δαπανούν πολλά χρόνια για ν’ αποκτήσουν γνώσι η οποία αναμένουν να τους βοηθήση για να κάμουν τη ζωή τους πιο απολαυστική και επωφελή. Άλλοι εγκύπτουν στη γνώσι που ελπίζουν ότι θα τους δώση καλύτερη υγεία και μακρύτερη ζωή, πράγματα που αποτελούν κοινές επιθυμίες όλης της ανθρωπότητος. Παραβάλετε τα οφέλη αυτής της πληροφορίας μ’ εκείνο που θα κάμη η γνώσις του αληθινού Θεού. «Αυτή δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» (Ιωάν. 17:3) Να ζουν αιώνια—τι ωφέλεια το να κατέχη κανείς αυτό το προσωπικό δώρημα του Θεού, την ακριβή γνώσι αυτού και του Υιού του! Υπάρχει καμμιά κοσμική μάθησις που μπορεί ν’ αποδώση στον κάτοχο της αιώνια ζωή; Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι ο Σολομών είπε: «Εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον, και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβο του Ιεχωβά και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.» (Παροιμ. 2:4, 5) Οι άνθρωποι δαπανούν πολύν χρόνον, καταβάλλουν πολλές προσπάθειες και υποφέρουν ταλαιπωρίες για να βρουν πολύτιμες φυσικές πηγές πλούτου. Δεν πρέπει να εκτιμάται πολύ περισσότερο η γνώσις του Θεού;

 4. Πώς ωφελείται ένας Χριστιανός από την ελπίδα και τις υποσχέσεις της Γραφής;

⁴ Φαντασθήτε τι θα εσήμαινε για σας να γνωρίζετε με βεβαιότητα ότι θα μπορούσατε να ζήτε για πάντα εδώ ακριβώς στη γη κάτω από παραδεισιακές συνθήκες. Το να γνωρίζωμε ότι ο καιρός ασφαλώς έρχεται, και σύντομα, μάλιστα, που ο άνθρωπος θα ζη με ασφάλεια, που οι εθνικιστικοί και φυλετικοί φραγμοί θα διαλυθούν και που οι οικολογικοί κύκλοι της γης αυτής θα είναι σε κατάλληλη ισορροπία, φέρνει αληθινά ειρήνη διανοίας. Πόσο διαφορετικοί είναι οι άνθρωποι των ημερών μας που δεν έχουν αυτή την επίγνωσι του Θεού και για τους οποίους η Γραφή λέγει: «Οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.» (Λουκ. 21:26) Σε αντίθεσι, πόσο ήρεμοι και ασφαλείς είναι εκείνοι που έχουν επωφεληθή από το προσωπικό δώρημα του Θεού. Έχει γραφή από τον προφήτη Μαλαχία: «Τότε θέλετε επιστρέψει και διακρίνει μεταξύ δικαίου και ασεβούς, μεταξύ του δουλεύοντος τον Θεόν, και του μη δουλεύοντος αυτόν.»—Μαλαχ. 3:18.

 5. (α) Μπορεί η γνώσις της αληθείας να κληρονομηθή; (β) Πώς μπορεί η αλήθεια της Γραφής να επηρεάση τους οικογενειακούς μας δεσμούς, και πώς πρέπει να το θεωρούμε αυτό;

⁵ Αυτό το δώρημα της γνώσεως δεν μεταβιβάζεται αυτομάτως από τη μια γενεά στην άλλη, από τον πατέρα στον γυιο ή από τη μητέρα στη θυγατέρα, όπως είναι τα φυσικά χαρακτηριστικά. Είναι μάλιστα πιθανόν μερικά μέλη μιας οικογενείας, είτε πατέρας είναι είτε μητέρα, ή γυιος ή θυγατέρα, να λάβουν απ’ αυτό το προσωπικό δώρημα που προέρχεται από τον Ιεχωβά και άλλοι να μη το λάβουν. Εκείνοι που δεν έχουν το δώρημα της επιγνώσεως μπορεί να γίνουν και εχθροί μας, έστω και αν είναι της ιδίας οικογενείας. Με αυτό υπ’ όψιν ο Ιησούς είπε: «Εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.» (Ματθ. 10:34-37) Ένα άτομο που έχει ίσως αποκηρυχθή από την οικογένειά του μήπως χάνει σ’ αυτή την περίπτωσι; Όχι, διότι εκτός από το ότι αποκτά αυτό το θείο δώρημα της γνώσεως, αποκτά επίσης και πνευματικούς «αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα» εκατονταπλάσια. (Μάρκ. 10:29, 30) Η χαρά που μπορούμε να έχωμε υπηρετώντας τον Ιεχωβά μαζί μ’ αυτούς τους πνευματικούς συγγενείς μας υπεραντισταθμίζει κάθε απώλεια.

ΕΠΙΓΝΩΣΙΣ

 6. (α) Ποιο είναι το θέλημα του Θεού για την ανθρωπότητα; (β) Πώς ένας έρχεται σε επίγνωσι της αληθείας;

⁶ Πολλοί άνθρωποι έχουν διαβάσει την Αγία Γραφή και έχουν κάποια γνώσι του Δημιουργού των. Εν τούτοις, είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι το θέλημα του Θεού είναι να «σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας.» (1 Τιμ. 2:4) Πρέπει να κατανοήση κανείς ότι απαιτείται περισσότερο από μια αόριστη ιδέα γνώσεως. Αυτό ήταν ένα από τα προβλήματα που είχε ο Ιουδαϊκός λαός των ημερών του αποστόλου Παύλου. Ο Παύλος τους εχαρακτήρισε ως ‘έχοντας τον τύπον της γνώσεως και της αληθείας.’ (Ρωμ. 2:20) Αν ένας άνθρωπος που κτίζει ένα σπίτι σταματήση αφού τελειώση τον σκελετό, η προσπάθειά του θα έχη μικρή αξία. Το σπίτι πρέπει να είναι τελειωμένο για να εξυπηρετήση τον σκοπό για τον οποίο προορίζεται. Αν ένας άνθρωπος περιορίζεται στη μελέτη ωρισμένων μόνον «προσφιλών» περικοπών της Βίβλου, η γνώσις του θα είναι απλώς ένας «σκελετός» περιωρισμένης αξίας. Πρέπει να κατανοήση ότι «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος» αν θέλη ‘να έλθη σε επίγνωσι της αληθείας.’—2 Τιμ. 3:16.

 7. Είναι αρκετή η ειλικρίνεια για να ευαρεστήσωμε τον Θεό; Εξηγήστε.

⁷ Πραγματικά, μια ατελής εικών του Λόγου του Θεού μπορεί να είναι και επικίνδυνη. Χωρίς την πλήρη εικόνα θα μπορούσαμε εύκολα να πλανηθούμε νομίζοντας ότι υπηρετούμε τον Θεό, ενώ κάνομε κάτι που είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με το θέλημα του. Ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του για τέτοια άτομα: «Μάλιστα έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν.» (Ιωάν. 16:2) Μπορεί να ήσαν ειλικρινείς θανατώνοντας τους ακολούθους του Χριστού, αλλά είχαν άδικο. Ο Παύλος μας λέγει ποιο ήταν το πρόβλημά των: «Μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν.» (Ρωμ. 10:2) Εκείνοι που νομίζουν ότι υπηρετούν με ζήλο τον Θεό πρέπει να ‘εξετάζουν αν είναι εν τη πίστει· να δοκιμάζουν τον εαυτό τους.’—2 Κορ. 13:5.

ΟΥΣΙΩΔΗΣ Η ΟΡΘΗ ΣΤΑΣΙΣ

 8. (α) Ποιο είναι το θεμέλιο της αληθινής γνώσεως; (β) Τι σημαίνει να φοβούμεθα τον Ιεχωβά;

⁸ Αφού η γνώσις του αληθινού Θεού είναι τόσο επωφελής και εύκολο ν’ αποκτηθή, γιατί συμβαίνει να την έχουν τόσο λίγοι άνθρωποι; Συχνά ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν εσφαλμένη στάσι απέναντι του Ιεχωβά και του Λόγου του. Παραδείγματος χάριν, ένα πράγμα ουσιώδες ελέχθη από τον Σολομώντα, έναν από τους πιο σοφούς ανθρώπους που έζησαν ποτέ: «Αρχή σοφίας φόβος του Ιεχωβά.» (Παροιμ. 1:7) Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να φοβάται κανείς τον Θεό με τον τρόπο που φοβάται έναν εχθρό ο οποίος προσπαθεί να τον βλάψη. Αντιθέτως, από σεβασμό στον Θεό και εκτίμησι για όλα όσα έχει κάμει και θα κάμει, ποτέ δεν πρέπει κανείς να τον δυσαρεστή ή να επισύρη τη δυσμένειά του. Ο ίδιος σοφός που ανεφέραμε ανωτέρω είπε αργότερα: «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι να μισή τις το κακόν.» (Παροιμ. 8:13) Για να λέγη κανείς ειλικρινά ότι έχει αυτόν τον ευσεβή φόβο, πρέπει να τον υποστηρίζη επιδεικνύοντας μίσος για ό,τι είναι κακό. Πρέπει να κάμη κανείς πραγματικές αλλαγές στη ζωή του για να συμμορφωθή με τον κανόνα της δικαιοσύνης που έχει καθορίσει ο Θεός. Ο κατάλληλος φόβος, και ο γεμάτος σεβασμό φόβος για τον Ιεχωβά θέτουν το θεμέλιο για τη γνώσι του αληθινού Θεού και του σύμπαντός του.

 9. Ποια γεγονότα πρέπει ν’ αναγνωρίζωμε για τον Χριστό Ιησού;

⁹ Και κάτι άλλο χρειάζεται για ν’ αποκτήσωμε το δώρημα της επιγνώσεως του Θεού και αυτό είναι η κατάλληλη εκτίμησις του Υιού του Θεού, του Χριστού Ιησού. Εκτός του ότι είναι ο λυτρωτής όλου του ανθρωπίνου γένους, ο Ιησούς έχει μια εκτελεστική εξουσία στο σύμπαν την οποία υπερβαίνει μόνον ο Πατήρ του, ο Ιεχωβά Θεός. Σύμφωνα με τα γεγονότα μπορούσε να λέγη: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.» (Ματθ. 28:18) Στα χέρια του έχει ανατεθή όλη η κρίσις. Η ανάστασις λαμβάνει χωράν με την καθοδηγία του και αυτός έχει την εξουσία να θεραπεύση όλη την ανθρωπότητα από τη θανατηφόρο επίδρασι της αμαρτίας. Πραγματικά, όλη η βλάβη που έγινε από την αποστασία του Σατανά στον κήπο της Εδέμ θα θεραπευθή μέσω του Ιησού Χριστού. Ας μη φαίνεται παράδοξον ότι ο απόστολος Παύλος είπε τα εξής σχετικά με τον Ιησού. «Εν τω οποίω είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως.» (Κολ. 2:3) Η θέσις του στον σκοπό του Θεού πρέπει ν’ αναγνωρισθή αν πρόκειται ν’ αποκτήσωμε το θείο δώρημα της γνώσεως.—Ματθ. 20:28· Ιωάν. 5:22-27· 6:39, 40· Εβρ. 7:23-25· 1 Ιωάν. 3:8.

10. Γιατί μερικοί δεν αντιλαμβάνονται την αλήθεια διαβάζοντας τις Γραφές, και ποια πνευματική διάθεσι πρέπει να έχωμε;

¹⁰ Δεν πρέπει κανείς να διαβάζη την Αγία Γραφή με προκατειλημμένες ιδέες και να ελπίζη ν’ αποκτήση αυτό που ο Ιεχωβά θέλει να κατανοήσωμε απ’ αυτήν. Αν αφήση κανείς τον εαυτό του να επηρεασθή από ειδωλολατρικές διδασκαλίες περί αθανασίας της ανθρώπινης ψυχής, μπορεί να διαβάση κατ’ επανάληψιν τη δήλωσι, «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει,» και ποτέ να μη συλλάβη το νόημα. (Ιεζ. 18:4, 20) Μπορεί κανείς να φθάση στο να πιστεύη ότι η ψυχή δεν μπορεί να πεθάνη. Ωστόσο το ίδιο αυτό άτομο μπορεί να διαστρέφη λέξεις ή φράσεις σε άλλα μέρη της Γραφής με την προσπάθεια να υποστηρίξη τη δική του πεποίθησι. Πόσο διαφορετικοί είναι εκείνοι που έχουν ανοικτές διάνοιες, διότι αφήνουν τα όσα μαθαίνουν από τον Λόγο του Θεού να διαμορφώνουν τους συλλογισμούς των και τον τρόπο της ζωής των! Αισθάνονται όπως ο ψαλμωδός: «Δείξον μοι Ιεχωβά τας οδούς σου.»—Ψαλμ. 25:4· 2 Κορ. 4:4.

11. Πώς ένα εσφαλμένο ελατήριο μάς επηρεάζει στη μελέτη του Λόγου του Θεού;

¹¹ Εκτός από το να έχωμε ανοικτή διάνοια πρέπει να έχωμε το κατάλληλο ελατήριο μελετώντας τον Λόγο του Θεού. Ωρισμένοι Ιουδαίοι των ημερών του Ιησού μελετούσαν πολύ κι’ εν τούτοις ο Ιησούς τους είπε: «Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον.» Δεν είναι κακό να επιθυμή κανείς την αιώνιο ζωή. Είναι μια κατάλληλη ελπίδα, αλλ’ αν η απόκτησίς της αποτελή το μόνο μας ελατήριο για ‘να ερευνώμεν τας γραφάς,’ τότε δεν πρόκειται ν’ αποκτήσωμε τη γνώσι που οδηγεί σε αιώνιο ζωή. Ο Ιησούς, αφού έκαμε την ανωτέρω δήλωσι, ετόνισε το κατάλληλο ελατήριο που εστερείτο ο Ιουδαϊκός λαός: «Σας εγνώρισα, ότι την αγάπην του Θεού δεν έχετε εν εαυτοίς.» (Ιωάν. 5:39, 42) Πρέπει ν’ αγαπούμε τον Θεό για να λάβωμε το προσωπικόν του δώρημα της ακριβούς γνώσεως.

12. (α) Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε να ‘γίνωμε σαν τα παιδιά’; (β) Στην απόκτησι γνώσεως, ποιον κίνδυνο πρέπει ν’ αποφεύγωμε;

¹² Κάτι ακόμη που είναι ουσιώδες για να λάβωμε το ανεκτίμητο δώρημα από τον Θεό αναφέρεται στον Ψαλμό: «Θέλει οδηγήσει τους πράους εν κρίσει, και θέλει διδάξει τους πράους την οδόν αυτού.» (Ψαλμ. 25:9) Γι’ αυτό ένας άνθρωπος που είναι υπερήφανος και επηρμένος δεν μπορεί ν’ αναμένη να λάβη αυτή τη γνώσι προτού αλλάξη τη στάσι του. Είναι ανάγκη να ‘γίνωμε σαν μικρά παιδιά, με ανοικτές και ευδίδακτες διάνοιες και καρδιές, για να κατανοήσωμε τον Λόγο του Θεού. (Ματθ. 18:3) Αυτό μας βοηθεί ν’ αντιληφθούμε γιατί πολλοί άνθρωποι που έχουν κάμει μια αναλυτική μελέτη της Γραφής μπορεί να μην καταλαβαίνουν ακόμη βασικά πράγματα, όπως είναι ο σκοπός του Θεού γι’ αυτή τη γη. Μπορεί να γνωρίζουν τις πρωτότυπες γλώσσες της Γραφής, την Εβραϊκή, την Αραμαϊκή και την Ελληνική, αλλά συχνά αφήνουν τη γνώσι των να τους κάνη υπερήφανους. Είναι όπως είπε ο Ιησούς: «Δοξάζω σε, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά εις νήπια.» (Ματθ. 11:25) Η κατάλληλη άποψις εν σχέσει με οποιαδήποτε γνώσι που μπορεί να έχωμε εκφράζεται από τον Παύλο υπό έμπνευσιν: «Και εάν τις νομίζη ότι εξεύρει τι, δεν έμαθεν έτι ουδέν καθώς πρέπει να μάθη.» (1 Κορ. 8:2) Η ταπεινότης και η εμπιστοσύνη στη βοήθεια του Θεού μέσω του πνεύματός του είναι ιδιότητες ουσιώδεις για ν’ αποκτήσωμε επίγνωσι της Αγίας Γραφής.—1 Κορ. 8:1· Ιακ. 1:5.

ΜΗ ΑΜΕΛΕΙΤΕ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ

13. Έρχεται το δώρημα από τον Ιεχωβά χωρίς προσπάθεια από μέρους μας;

¹³ Μολονότι είναι αλήθεια ότι η γνώσις είναι ένα «δώρημα» ή χάρισμα από τον Θεό, δεν αποκτάται ούτε διατηρείται χωρίς σημαντική προσωπική προσπάθεια. Για να το επεξηγήσωμε, ένας μουσικός μπορεί να λέγη ότι έχει ένα χάρισμα να παίζη πιάνο. Όταν παίζη, φαίνεται ότι αυτό δεν απαιτεί κόπον. Μπορεί να έχη ωρισμένες φυσικές κλίσεις που τον βοηθούν στη μουσική του ικανότητα, και όμως δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι η ικανότης του να παίζη προήλθε χωρίς κόπο ή ότι διατηρεί αυτό το χάρισμα χωρίς εξάσκησι. Το να λαμβάνωμε και να διατηρούμε τη γνώσι του Λόγου του Θεού είναι περίπου το ίδιο. Μπορεί να παρατηρήσετε την επιδεξιότητα που έχουν οι άλλοι στη χρήσι της Αγίας Γραφής. Οτιδήποτε ζήτημα και αν ανακύψη, φαίνεται να έχουν τη Γραφική απάντησι. Το κάνουν να φαίνεται πολύ εύκολο. Αλλά ποτέ μη συμπεράνετε ότι απέκτησαν τη γνώσι των χωρίς προσπάθειες. Όποιοι και αν είμεθα, απαιτείται σοβαρή μελέτη για ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι της Αγίας Γραφής, και αφού την αποκτήσωμε πρέπει συνεχώς να μελετούμε για να την διατηρήσωμε. Αυτό μας υπενθυμίζει τα λόγια του αποστόλου Παύλου στον Τιμόθεο εν σχέσει με το «χάρισμα,» τον διορισμό του σε υπηρεσία στη Χριστιανική εκκλησία: «Μη αμέλει το χάρισμα το οποίον είναι εν σοι.»—1 Τιμ. 4:14.

14. Πώς πρέπει να καλλιεργούμε τον σπόρο της αληθείας, και γιατί;

¹⁴ Αν ένας Χριστιανός παρακολουθή διασκεδάσεις στην τηλεόρασι, ακούη μελοδράματα από το ραδιόφωνο, ή διαβάζη μυθιστορήματα για να βελτιώση τη γνώσι του για τον σκοπό του Θεού, θα ήταν όμοιος με έναν γεωργό που χρησιμοποιεί μια χορτοκοπτική μηχανή για να καλλιεργήση το σιτάρι του. Είναι ακριβώς το ακατάλληλο εργαλείο. Θα έκανε περισσότερο κακό παρά καλό. Η Αγία Γραφή είναι το μέσον που προμηθεύει ο Ιεχωβά Θεός, και μέσω της ορατής οργανώσεώς του έχει προμηθεύσει πολλά βοηθήματα για την καλλιέργεια του σπόρου της αληθείας. Η ανάγκη να καλλιεργούμε και να βελτιώνωμε τη γνώσι μας για την αλήθεια είναι σε αρμονία με ό,τι έγραψε ο Παύλος στους Εβραίους: «Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα [ωριμότητα, ΜΝΚ], χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως εις Θεόν, της διδαχής των βαπτισμών, της επιθέσεως των χειρών, και της αναστάσεως των νεκρών, και της κρίσεως της αιωνίου. Και τούτο θέλομεν κάμει, εάν επιτρέπη ο Θεός.» (Εβρ. 6:1-3) Αφού είναι σκοπός του Θεού στη Βασιλεία του να κατοικηθή η γη με άνδρες και γυναίκες τελείους σε γνώσι, τότε είναι κατάλληλο να προχωρήσουν τώρα οι Χριστιανοί σε γνώσι η οποία αρμόζει σε δούλους του Ιεχωβά.—Ησ. 11:9.

15. Ποια παγίδα πρέπει ν’ αποφεύγωμε, και γιατί;

¹⁵ Δεν θα ήταν συνετό πράγμα για ένα Χριστιανό να συνηθίζη ν’ ακούη την ψευδή θρησκευτική προπαγάνδα στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόρασι, ούτε να εισέρχωνται παρόμοια έντυπα στο σπίτι του, με τη σκέψι ότι αυτά θα τον καταρτίσουν ν’ αναιρή αντιγραφικές διδασκαλίες. Ούτε θα ήταν επωφελές να μελετά ανώτερη κριτική, νομίζοντας ότι αυτή θα τον υποβοήθη να ομιλή πιο κατάλληλα σ’ εκείνους που δυσπιστούν στην Αγία Γραφή. Για να μπορή κανείς να ομιλή καλά, δεν μελετά την κακή γραμματική, αλλ’ αντιθέτως μελετά τους κανόνας της καλής γραμματικής. Αν ένας ξέρη καλή γραμματική, εκείνο που είναι λανθασμένο θα φαίνεται καθαρά. Ομοίως, αν ένας μελετά την αλήθεια από τον Λόγο του Θεού, εκείνο που είναι ψευδές θα φαίνεται καθαρά. Ένας που έχει ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού δεν θα δυσκολεύεται ν’ αναιρή τις ψευδείς θρησκευτικές ιδέες. Αλλά υπάρχει κίνδυνος όταν τρέφη κανείς τη διάνοιά του με θρησκευτικές διδασκαλίες αντίθετες με τον Λόγο του Θεού. Ο απόστολος Παύλος μάς προειδοποιεί να φυλαγώμεθα απ’ αυτό όταν λέγη: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν.»—Κολ. 2:8· 1 Κορ. 10:12.

16. Εκτός από την προσωπική μελέτη, τι άλλο είναι ουσιώδες για ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι;

¹⁶ Ενώ η Γραφή μάς ενθαρρύνει να κάνωμε προσωπική μελέτη ως ένα τρόπο για ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι, μας λέγει επίσης: «Ο ιδιογνώμων ζητεί κατά την επιθυμίαν αυτού, και εναντιώνεται εις παν ό,τι είναι ορθόν.» (Παροιμ. 18:1) Πρέπει λοιπόν να επιζητούμε τη συναναστροφή των άλλων οι οποίοι, όπως εμείς, είναι πρόθυμοι να γνωρίσουν ακριβώς το θέλημα του Θεού. Αυτό όχι μόνο θα σας βοηθήση να ευρύνετε τον κύκλο των γνώσεών σας, αλλά θα σας ενθαρρύνη επίσης να μελετάτε και να εφαρμόζετε πάντοτε τα όσα μαθαίνετε. Εξαιτίας αυτής της ανάγκης ενθαρρύνσεως, ο Λόγος του Θεού μάς συμβουλεύει: «Ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφήνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.»—Εβρ. 10:24, 25.

17. Πώς θα βοηθήση μια θετική στάσις για ν’ αποκτήσωμε γνώσιν του Θεού;

¹⁷ Όσο για την απόκτησι γνώσεως, πολλοί άνθρωποι θα μπορούσαν εύκολα να τονίσουν ότι είναι περιωρισμένη η μόρφωσίς των, ότι είναι αδύνατη η μνήμη των και ότι δεν έχουν την ικανότητα να διαβάζουν. Εν τούτοις, παραμένει γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι «Θεός γνώσεων,» και οι άνθρωποι πρέπει ν’ αγωνίζωνται ν’ αντανακλούν την εικόνα του. (1 Σαμ. 2:3) Αν δεν γνωρίζωμε γράμματα, μπορούμε να μάθωμε να διαβάζωμε και να γράφωμε. Αν δεν γνωρίζωμε τη σημασία μερικών λέξεων, μπορούμε να τις βρούμε σ’ ένα λεξικό. Είναι όπως λέγει το βιβλίο των Παροιμιών: «Η οδός του οκνηρού είναι ως πεφραγμένη από ακάνθας· αλλ’ η οδός των ευθέων είναι εξωμαλισμένη.» (Παροιμ. 15:19) Ένας που είναι διανοητικά οκνηρός βλέπει μόνον τα εμπόδια, ενώ στους ευθείς ο δρόμος φαίνεται ομαλός. Μια θετική στάσις πολύ θα μας βοηθήση ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι.—Κολ. 3:10.

18. Οποιεσδήποτε και αν είναι οι περιστάσεις μας, ποια πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι του προσωπικού δωρήματος του Θεού;

¹⁸ Η επίγνωσις του σκοπού του Θεού όπως αποκαλύπτεται στον άγιο Λόγο του, την Αγία Γραφή, είναι ένα θαυμαστό χάρισμα από ένα στοργικό ουράνιο Πατέρα. Αν δεν έχετε ήδη επωφεληθή απ’ αυτή τη γενναιόδωρη προμήθεια του Δημιουργού μας, γιατί να μη αναζητήσετε εκείνους της κοινότητός σας που γνωρίζετε ότι έχουν αυτό το χάρισμα. Θα τους βρήτε στην Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ή αν είσθε ένας από εκείνους οι οποίοι προσφάτως ή ίσως πριν από πολλά χρόνια έλαβαν τη γνώσι που οδηγεί σε αιώνια ζωή, χρησιμοποιήστε ό,τι έχετε και οικοδομήστε πάνω σ’ αυτό. Να θυμάστε, επίσης, ότι αν στερήσθε από κάτι υλικό εν συγκρίσει μ’ εκείνους που αγνοούν τον Λόγο του Θεού, ο Θεός το έχει υπεραντισταθμίσει με το να σας κάμη να γίνετε κάτοχος του προσωπικού του δωρήματος της ζωοπαρόχου γνώσεως.—Παροιμ. 2:6.

[Εικόνα στη σελίδα 369]

Σκεφθήτε τι θα εσήμαινε να γνωρίζετε μετά βεβαιότητος ότι θα μττορούσατε να ζήτε για πάντα επάνω στη γη κάτω από παραδεισιακές συνθήκες

Ό,τι Άλλο κι’ αν Κάνετε—Κηρύττετε!

«Υπάγοντες κηρύττετε»—Ματθ. 10:7

 1. Γιατί είναι πολύ ουσιώδες να γίνη σ’ αυτόν τον καιρό το κήρυγμα των αγαθών νέων, και ποιο ερώτημα εγείρεται ως προς το κήρυγμα;

ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩΜΕ γύρω μας τις ταραχώδεις συνθήκες του κόσμου, την αύξησι του εγκλήματος, την αναταραχή μεταξύ των νέων, τη δυστυχία μεταξύ των οικογενειών, με οδύνη διαπιστώνομε ότι η πλειονότης της ανθρωπότητος έχει ανάγκη να πληροφορηθή για τα αγαθά νέα που ανέγραψε ο Ιεχωβά στον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Εν τούτοις, το ερώτημα που είχε τεθή πριν από δεκαεννέα αιώνες αντηχεί και σήμερα ακόμη: «Πώς θέλουσιν ακούσει, χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;» (Ρωμ. 10:14) Όταν διαβάζετε αυτές τις θεόπνευστες λέξεις στις Άγιες Γραφές, ποιον νομίζετε ότι εννοεί ως κήρυκα; Μήπως νομίζετε ότι αυτό εφαρμόζεται στους κληρικούς ή σε άλλους που έχουν ειδική μόρφωσι ή ικανότητα;

 2. Ποιο καλό παράδειγμα έδωσαν οι πρώτοι Χριστιανοί, και περιορίζεται το κήρυγμα σε μια ειδική τάξι ανθρώπων;

² Ο καθένας από τους πρώτους Χριστιανούς ησθάνετο ότι περιελαμβάνετο προσωπικά στην απάντησι του ερωτήματος αυτού, και γι’ αυτό ο καθένας τους έγινε ένας κήρυξ. Άσχετα με το γεγονός ότι μερικοί ήσαν άνθρωποι «αγράμματοι και ιδιώται,» όλοι εγνώριζαν κάτι για «το ευαγγέλιον,» για τα αγαθά νέα, και είχαν μια φλογερή επιθυμία να τα μεταδώσουν σε κάποιον, σε οποιονδήποτε με τον οποίον θα ήρχοντο σε επαφή. (Πράξ. 4:13) Το βιβλίο Η Ιστορία της Χριστιανικής Θρησκείας και της Εκκλησίας, στους Τρεις Πρώτους Αιώνας (Νέα Υόρκη· 1848, υπό Δρος Αουγκούστ Νεάντερ, μεταφρασμένο στην Αγγλική από τη Γερμανική από τον Χένρυ Τζων Ροζ, σελίς 41) έλεγε τα εξής: «Ο Κέλσος, πρώτος συγγραφεύς εναντίον της Χριστιανοσύνης, εχλεύαζε το ότι εργάται, υποδηματοποιοί, γεωργοί, οι πιο απληροφόρητοι και γελοίοι άνθρωποι, ήσαν ζηλωταί κήρυκες του ευαγγελίου.» Ώστε, το κήρυγμα στην πρώτη Χριστιανοσύνη δεν περιωρίζετο σε μια ειδική τάξι, αλλά όλοι οι Χριστιανοί ησθάνοντο την υποχρέωσι να είναι κήρυκες. Θα είναι ενδιαφέρον ν’ αναλύσωμε το πώς περισσότεροι από ένα εκατομμύριο οκτακόσιες χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλες τις βαθμίδες της ζωής, από κάθε επίπεδο μορφώσεως και με ποικιλία ικανοτήτων έγιναν κήρυκες των αγαθών νέων σήμερα.—1 Κορ. 1:26-29.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΚΗΡΥΞ

 3. Τι αλλαγές έχουν γίνει στη ζωή πολλών ανθρώπων λόγω του έργου του κηρύγματος;

³ Ομιλούμε εδώ για τους Χριστιανούς εκείνους κήρυκες που είναι γνωστοί σε όλον τον κόσμο σήμερα ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Πολλοί απ’ αυτούς, προτού μάθουν για το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού, είχαν παρασυρθή σε χρήσι ναρκωτικών, σε μέθη και σε άλλους εξευτελιστικούς τρόπους ζωής. Άλλοι είχαν επιδοθή σε εμπορικές επιχειρήσεις και ήσαν όλο έντασι και ανησυχία λόγω της ασταθείας της οικονομίας και της επιδιώξεως οικονομικής ασφαλείας. Άλλοι περνούσαν μια ανιαρή ζωή, χωρίς κανένα προσανατολισμό και συνεχώς ρωτούσαν: «Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Αυτό είναι όλο στη ζωή;» Όλοι αυτοί άλλαξαν, επειδή κάποιος είχε αρκετή αγάπη για τον πλησίον του να τους κηρύξη τον Λόγο του Θεού. Μια άσκοπη, ταραγμένη ύπαρξις απέκτησε σκοπό. Η απογοήτευσις και η ανησυχία υπεχώρησαν εμπρός στην ελπίδα. Τώρα που βρήκαν το νόημα της ζωής, έχουν διάθεσι να ζουν.—1 Κορ. 6:9-11.

4, 5. (α) Ποια κατάστασις της ανθρωπότητος υποκινεί τους Χριστιανούς να συμμερίζωνται τ’ αγαθά νέα με τους άλλους; (β) Πώς η αγάπη για τον Θεό επηρεάζει την υποχρέωσί μας να κηρύττωμε;

⁴ Είσθε σεις ένας από εκείνους που ωφελήθηκαν έτσι; Πώς σας έκαμε αυτό να αισθάνεσθε; Εν πρώτοις, χωρίς αμφιβολία θα αισθάνεσθε κάποια υποχρέωσι, μια υποχρέωσι να βοηθήσετε κάποιον άλλον με τον ίδιο τρόπο που έχουν βοηθήσει και σας. Αλλά και περισσότερο από το αίσθημα ενός σκληρού, ψυχρού καθήκοντος, δεν συγκινείται η καρδιά σας; Βλέπετε τόσους ανθρώπους στην ίδια κατάστασι που ήσαστε και σεις άλλοτε, και ασφαλώς αισθάνεσθε και σεις το ίδιο όπως και ο Ιησούς για τους ανθρώπους των ημερών του: «Ιδών δε τους όχλους εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα.» (Ματθ. 9:36) Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά υποκινούνται από τέτοια συμπάθεια για να θέλουν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα σήμερα.—1 Ιωάν. 3:16· 4:11.

⁵ Και περισσότερο από την αγάπη για τον πλησίον, είναι η αγάπη για τον Θεό που υποκινεί τους αληθινούς Χριστιανούς να κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Πραγματικά ο Θεός διά του Υιού του παρήγγειλε σ’ αυτούς να το κάνουν αυτό. (Ματθ. 24:14· Πράξ. 10:42) Όλοι όσοι αγαπούν αληθινά τον Θεό κηρύττουν. Δεν μπορούμε να πληρώσωμε ένα «κήρυκα» να κηρύττη για μας όπως δεν μπορούμε να πληρώσωμε κάποιον για να ζη μια καλή, καθαρή και δίκαιη ζωή στη θέσι μας ενώ εμείς παρακούομε τους ηθικούς νόμους του Θεού. Ο καθένας πρέπει να βαστάση το δικό του φορτίον ευθύνης. Δεν υπάρχει αντικαταστάτης για το προσωπικό μας κήρυγμα. Πρόκειται για μια ουσιώδη εκδήλωσι της αγάπης μας για τον Θεό.—1 Ιωάν. 5:3· Γαλ. 6:5.

 6. Πώς πρέπει να θεωρούμε το προνόμιό μας να κηρύττωμε, και ποια είναι η ωφέλεια για μας;

⁶ Το να τηρούμε τις εντολές του Θεού εν σχέσει με το κήρυγμα, ή οτιδήποτε άλλο, δεν είναι φορτικό πράγμα. Το να τρώμε, να πίνωμε, να κοιμούμεθα και ν’ αναπνέωμε δεν είναι φορτικά πράγματα, και ωστόσο η υπακοή σ’ αυτούς τους φυσικούς νόμους του Θεού είναι ζωτική, διότι η ζωή μας εξαρτάται απ’ αυτή. Σ’ ένα Χριστιανό το να κηρύττη είναι εξίσου ζωτικό. Είναι κάτι που πρέπει να το κάμωμε, και τι ευχαρίστησι μας φέρνει! Τι ικανοποίησι, ευχαρίστησι και χαρά έχομε ύστερ’ από μια περίοδο κηρύγματος! Το να γνωρίζωμε ότι μπορούμε να κάμωμε ό,τι έκανε και ο Χριστός Ιησούς και ό,τι παρήγγειλε ο Θεός για τις ημέρες μας φέρνει ένα εσωτερικό αίσθημα ειρήνης και ευχαριστήσεως που δεν έχει το όμοιόν του. Και το να σκεφθήτε ότι, έστω και αν δεν το γνωρίζετε, έχει σπαρθή ένας σπόρος που είναι πιθανόν να ανοίξη το δρόμο για κάποιον άλλον να μάθη την αλήθεια—τι χαρά φέρνει αυτό! Το πιστό κήρυγμα επίσης συντελεί σε μια καθαρή συνείδησι, που αποτελεί ένα παράγοντα μεγάλης αξίας στην τωρινή μας ευτυχία και ειρήνη διανοίας.

 7. Τι μπορεί να εμποδίζη κάποιον να κηρύττη, και ποια θετική άποψις απαιτείται;

⁷ Μεταξύ εκείνων που μετέχουν ενεργώς στο έργο του κηρύγματος σήμερα είναι και άτομα περιωρισμένης μορφώσεως, με φυσικά κωλύματα και άλλα προβλήματα που μερικοί θα τα θεωρούσαν ως εμπόδια, κι’ εν τούτοις δεν επέτρεψαν σ’ αυτά τα πράγματα να τους σταματήσουν από το να υπακούσουν στον Θεό και να δείξουν αγάπη για τον πλησίον των. Μια μάρτυς του Ιεχωβά που κατοικούσε σε μια αγροτική κοινότητα σε όλη της τη ζωή ήταν τόσο συνεσταλμένη και δειλή ώστε δεν μπορούσε ακόμη και τα ψώνια της να κάμη από τον παντοπώλη, επειδή εφοβείτο να συναντά ανθρώπους. Ήταν στα πενήντα της χρόνια όταν έμαθε την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Τώρα πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι λέγοντας σε εντελώς ξένους ανθρώπους για τα αγαθά νέα που έχει μάθει. Αυτό της είναι τώρα ένα φυσικό πράγμα. Αν αγαπούμε τον Θεό και τον πλησίον μας, αν λησμονούμε τις ικανότητες μας από ανθρώπινη άποψι και απλώς εμπιστευόμεθα στον Θεό, μπορούμε να γίνωμε κήρυκες των αγαθών νέων και ν’ απολαμβάνωμε μια επιτυχή διακονία.—2 Κορ. 3:5· Φιλιππ. 4:13.

 8. Ποια ιδιότης χρειάζεται για να κηρύττωμε, και γιατί;

⁸ Φυσικά, απαιτείται πραγματική πίστις για να μιλούμε με θάρρος για την αλήθεια από τον Λόγο του Θεού, διότι, μολονότι πρόκειται για το ευαγγέλιον, αυτό είναι αντιπαθητικό σε πολλούς. Αυτό το άγγελμα συχνά απαιτεί δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής του ανθρώπου, και πολλοί δεν θέλουν ν’ αλλάξουν τον πατροπαράδοτο τρόπο διαβιώσεως. Μπορεί να χλευάζουν το άγγελμα ή να είναι αδιάφοροι. Χωρίς πίστι ίσως θα επαύαμε να μιλούμε. Εν τούτοις, οι αληθινοί Χριστιανοί υποκινούνται από την ίδια πίστι που υποκινούσε τον απόστολο Παύλο, ο οποίος έγραψε: «Έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως, κατά το γεγραμμένον, ‘Επίστευσα, διό ελάλησα’.» (2 Κορ. 4:13) Οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να προσέχουν να μη παραμελούν ποτέ τους πολλούς τρόπους που έχουν στη διάθεσί τους να τηρούν την πίστι των ισχυρή, κατανοώντας ότι η εξασθένησις της πίστεως θα προξενήση παύσι στη δράσι του κηρύγματός των.

 9. Πώς είναι ζήτημα καρδιάς το να υπηρετούμε κατάλληλα τον Ιεχωβά;

⁹ Είδαμε λοιπόν ότι η κοσμική μόρφωσις και η φυσική ικανότης δεν αποτελούν προϋποθέσεις για να γίνη κανείς κήρυξ· αντιθέτως, πρέπει κανείς να έχη αγάπη για τον Θεόν, αγάπη για τον πλησίον του και πραγματική πίστι βασισμένη στην ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού. Αλλά τώρα εγείρονται τα ερωτήματα: «Σε ποιους να κηρύττωμε, πότε, που και πώς;» Το κλειδί σ’ αυτά τα ερωτήματα το δείχνει ο απόστολος Παύλος, που έγραψε μια επιστολή σε μερικούς Χριστιανούς κήρυκας στη Ρώμη. Τους είπε: «Υπηκούσατε εκ καρδίας.» (Ρωμ. 6:17) Ναι, η καρδιά είναι το κλειδί του ζητήματος. Γι’ αυτόν το λόγο ο Παύλος δεν χρειάσθηκε να τους δώση πολλές ειδικές οδηγίες για το πότε, που και πώς έπρεπε να κηρύττουν. Το ίδιο και σήμερα, αν θέλωμε να κάνωμε απλώς ό,τι μας υποκινεί η καρδιά μας να κάνωμε, θ’ αρχίσωμε να μιλούμε σε κάποιον για τα όσα μαθαίνομε από την Αγία Γραφή, κι έτσι θα γίνωμε κήρυκες του ευαγγελίου των αγαθών νέων.

ΝΑ ΦΘΑΣΩΜΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

10. Ποια αποτελεσματική και ανώτερη μέθοδο επαφής με τους ανθρώπους χρησιμοποιούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί;

¹⁰ Ως κήρυκες του ευαγγελίου, πρέπει να επιθυμούμε να φθάσωμε σε όλους όσοι θα ακούσουν. Στις ημέρες των αποστόλων όλοι οι Χριστιανοί, νέοι και γέροι, πλούσιοι και φτωχοί, αγρόται και αστοί, εκήρυτταν τα αγαθά νέα. Εκείνοι που ακολουθούσαν τα ίχνη του Χριστού οτιδήποτε και αν εγνώριζαν για τον Ιησού, τη διακονία του, τον θάνατο και την ανάστασί του, το έλεγαν στους άλλους. Πραγματικά, χρησιμοποιούσαν κάθε τρόπο που ήταν στη διάθεσί τους για να μεταδώσουν αυτό το άγγελμα της αιωνίου ζωής σ’ εκείνους που ήσαν ολόγυρα τους. Εκήρυτταν στους αγρούς, στις πόλεις, στις αγορές, στα σπίτια και παντού όπου εύρισκαν ένα ευήκοο αυτί. Δεν εκρύβοντο μέσα σ’ ένα μοναστήρι, ούτε περίμεναν κάποιον προγραμματισμένο καιρό για να κηρύξουν σε μια ωρισμένη μέρα, όπως κάνουν οι κληρικοί σήμερα. Οι πρώτοι Χριστιανοί υπεκινούντο από την καρδιά να γνωστοποιούν το ευαγγέλιο κάτω απ’ όλες τις συνθήκες. Λέγεται για τον απόστολο Παύλο: «Διελέγετο λοιπόν εν τη συναγωγή μετά των Ιουδαίων, και μετά των θεοσεβών, και εν τη αγορά καθ’ εκάστην ημέραν μετά των τυχόντων.» (Πράξ. 17:17) Ομοίως και σήμερα, η αγάπη για τους ανθρώπους θα μας βοηθήση να είμεθα άγρυπνοι στις πολλές ευκαιρίες που έχομε για να κηρύξωμε σ’ αυτούς.—Μάρκ. 1:39· 6:56 ·Λουκ. 8:1 ·13:26· Ιωάν. 18:20.

11. Για ποια μέθοδο κηρύγματος στους ανθρώπους φημίζονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλον τον κόσμο;

¹¹ Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν καλή χρήσι της μεθόδου κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι. Ομαδικά ή και ως άτομα, σε οποιαδήποτε μέρα της εβδομάδος και σχεδόν σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, οι μάρτυρες του Ιεχωβά μετέχουν σ’ αυτή τη μορφή της διακονίας των. Όταν οι άνθρωποι απουσιάζουν από τα σπίτια τους φροντίζουν να κρατούν σημείωσι της διευθύνσεώς των και καταβάλλουν κατόπιν προσπάθεια να βρουν κάθε οικοδεσπότη. Εκεί όπου παρατηρείται ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή, γίνονται επανεπισκέψεις και, αν είναι δυνατόν, καταρτίζεται ένα πρόγραμμα οικιακής Γραφικής μελέτης.

12. Ποιοι άλλοι προσκαλούνται να παρακολουθήσουν τις Γραφικές μελέτες;

¹² Όταν διεξάγουν Γραφικές μελέτες στα σπίτια ενδιαφερομένων ατόμων, επωφελούνται από την ευκαιρία να προσκαλέσουν και άλλα μέλη της οικογενείας να λάβουν μέρος. Ίσως να υπάρχη ένας επισκέπτης στο σπίτι και γι’ αυτό αντί να καθυστερούν τη συμμελέτη ώσπου ν’ αναχωρήση ο επισκέπτης, τον προσκαλούν να παρακαθήση στη συμμελέτη. Σε πολλές περιπτώσεις οι επισκέπται αναμένουν να προσκληθούν ή ενδιαφέρονται σε ό,τι γίνεται, και γι’ αυτό γίνεται δεκτή η πρόσκλησις.

13. (α) Τι πλεονέκτημα έχομε κηρύττοντας σε γνωστούς και συγγενείς; (β) Γιατί είναι ουσιώδης η ευγένεια για να παρουσιάσωμε αποτελεσματικά τα αγαθά νέα σ’ αυτούς;

¹³ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι αν έχουν πάντοτε μαζί τους μερικά έντυπα της Αγίας Γραφής, και αν είναι άγρυπνοι και με θάρρος αλλά και με ευγένεια αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία, πολλές ακόμη ευκαιρίες είναι στη διάθεσί τους για να μεταδώσουν το ευαγγέλιον. Λόγου χάριν, έχομε γνωστούς και συγγενείς τους οποίους μπορεί να συναντούμε κατά καιρούς, και συχνά αυτοί με πιο πολλή προθυμία θ’ ακούσουν εμάς παρά έναν ξένο. Φυσικά, σε τέτοιες περιστάσεις υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να μιλούμε σ’ αυτούς πολύ έντονα και να προσπαθούμε να τους πούμε πάρα πολλά πράγματα σε μια μόνο φορά. Μολονότι μπορεί να τους ξέρωμε καλά, δεν είναι συνετό πράγμα να γινώμεθα φορτικοί ώστε να κλείσωμε τη διάνοιά τους στο άγγελμα. Πρέπει να είμεθα τόσο ευγενικοί και διακριτικοί μαζί τους όσο και με τους ξένους που συναντούμε από σπίτι σε σπίτι. Μπορούμε ν’ αρχίζωμε με λίγα πράγματα των θετικών απόψεων του ευαγγελίου. Αν η πρώτη ανταπόκρισις είναι ψυχρή, δεν είναι ανάγκη ν’ απομονωθούμε απ’ αυτούς, αλλά, μάλλον, να προσπαθήσουμε να διατηρήσωμε ανοιχτές τις γραμμές επικοινωνίας για να μπορέση να δοθή περαιτέρω μαρτυρία σε κάποιον μελλοντικό χρόνο. Με το στοργικό ενδιαφέρον των φίλων και συγγενών πολλοί μπόρεσαν να μάθουν τα αγαθά νέα.

14. Μπορούμε ευσυνείδητα να κηρύττωμε στον τόπο της εργασίας μας; Εξηγήστε;

¹⁴ Στον τόπο της εργασίας μας συχνά παρουσιάζονται ευκαιρίες που μπορούμε να παρουσιάσωμε το άγγελμα της βασιλείας. Λόγου χάριν, την ώρα του γεύματος ο Χριστιανός Μάρτυς μπορεί να λάβη την ευκαιρία να διαβάση κάτι από τη Γραφή. Μπορεί ν’ αναλάβη την πρωτοβουλία ν’ αρχίση μια συνομιλία μ’ έναν συνεργάτη και να αναφέρη ένα ενδιαφέρον εδάφιο της Γραφής, όπως λόγου χάριν τον Ψαλμό 37:10, 11, που λέγει ότι σε λίγον καιρό οι ασεβείς θα εξαφανισθούν και οι πράοι θα ζουν στη γη με ειρήνη. Ερωτήματα όπως αυτά, «Φαντάζεσθε ότι θα δήτε ποτέ αυτή την ημέρα;» ή, «Θα θέλατε σεις και η οικογένειά σας να ζήτε εκείνον τον καιρό;» μπορούν εύκολα να κατευθύνουν τη συνομιλία στην ελπίδα της Βασιλείας. Φυσικά, δεν πρέπει να κάνωμε αυτό το κήρυγμα όταν εργαζώμεθα στην κοσμική εργασία μας, αλλά πρέπει να κατανοήσωμε ότι το παράδειγμά μας ως καλού εργάτου είναι πολύ σπουδαίο.

15, 16. (α) Πώς μπορούμε να κάνωμε το κήρυγμα στο ταξίδι; (6) Τι ευκαιρίες έχομε να κηρύξωμε στα σπίτια μας;

¹⁵ Άλλες ευκαιρίες για να συμμεριζώμεθα τα αγαθά νέα με άλλους παρουσιάζονται στα ταξίδια. Οι διευθυνταί ξενοδοχείων και πανδοχείων, όσοι έχουν σταθμούς βενζίνης, και όσοι εργάζονται σε εστιατόρια χρειάζονται όλοι αυτό που έχετε—τα αγαθά νέα. Ταξιδεύοντας σε μια Χριστιανική συνέλευσι θα μπορούσε κανείς εύκολα να εξηγήση τον σκοπό του ταξιδίου, ίσως και ν’ αφήση αντίτυπα των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! ή, αν είναι δυνατόν, ένα βιβλίο, όπως Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Ταξιδεύοντας με δημόσια μέσα μεταφοράς θα μπορούσε κανείς να διαβάση μερικά Χριστιανικά έντυπα. Συχνά εκείνος που κάθεται δίπλα σας θα δείξη κάποιο ενδιαφέρον. Ή μπορείτε να προσφέρετε στον διπλανό σας κάτι να διαβάση στη διάρκεια του ταξιδιού. Πολλοί άνθρωποι έχουν μάθει το ευαγγέλιον μ’ αυτόν τον τρόπο. Φυσικά, απαιτείται κάποια πρωτοβουλία και προετοιμασία για να χρησιμοποιήσετε αυτές τις ευκαιρίες να κηρύξετε και να διαδώσετε τα Χριστιανικά έντυπα.—Ιωάν. 4:6, 7, 13, 14.

¹⁶ Πωληταί μπορεί να σας επισκέπτωνται στο σπίτι κατά καιρούς. Μπορείτε να θέσετε ένα ερώτημα όπως αυτό, «Μήπως κανείς σας παίρνει κατά λάθος για ένα μάρτυρα του Ιεχωβά;» Έτσι μπορεί ν’ αρχίση μια συνομιλία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή για να κηρύξετε τα αγαθά νέα. Σε άλλους που σας επισκέπτονται μπορεί ομοίως να δοθή μια ευκαιρία να μάθουν την αλήθεια. Θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε, «Νομίζετε πως θα ιδούμε ποτέ ειρήνη;» ή, «Γιατί νομίζετε ότι γίνονται τόσο πολλά εγκλήματα;»

17. Παιδιά του σχολείου, γιατί είναι εξαίρετες οι ευκαιρίες σας να κηρύττετε στο σχολείο;

¹⁷ Σε πολλές χώρες νεαροί στο σχολείο έχουν μια εξαίρετη ευκαιρία να διαδώσουν τα αγαθά νέα σ’ ένα ακροατήριο που είναι σχεδόν στη διάθεσί τους. Έχουν ένα αγρό που είναι σχετικά άθικτος, κι’ έναν αγρό όπου συχνά βρίσκονται ανοιχτές διάνοιες. Είτε μελετάτε για το μέλλον, είτε για το παρελθόν, είτε για το παρόν, η Αγία Γραφή έχει κάτι να πη που κατά καιρούς μπορεί να συνδεθή με τα μαθήματα της τάξεως και με συνομιλίες κατ’ ιδίαν. Τα έντυπα της Εταιρίας Σκοπιά καλύπτουν μια ευρεία κλίμακα θεμάτων, και αν είσθε άγρυπνοι, οι διδάσκαλοι όσο και οι μαθηταί μπορούν να μάθουν έτσι για τα αγαθά νέα.

18. Πώς είναι δυνατόν στους σωματικώς ελλατωματικούς να μετέχουν στο έργο του κηρύγματος, και ποιος κάνει επιτυχείς τις προσπάθειές μας;

¹⁸ Μπορεί να είναι μια μεγαλύτερη δυσχέρεια για κείνους που είναι ασθενείς, ή σωματικώς ελαττωματικοί για να παρουσιάσουν τα αγαθά νέα· εν τούτοις, κι’ αυτοί μετέχουν στο ίδιο προνόμιο ως κήρυκες όπως κάνουν οι Χριστιανοί αδελφοί των. Πολλοί απ’ αυτούς γράφουν επιστολές, χρησιμοποιούν το τηλέφωνο, και ποτέ δεν παραβλέπουν μια ευκαιρία να μιλήσουν σ’ έναν επισκέπτη για τις θείες υποσχέσεις. Αν είναι σε νοσοκομεία, οι άλλοι ασθενείς οι νοσοκόμοι, και οι γιατροί μπορούν όλοι ευγενικά ν’ ακούσουν για το ευαγγέλιον. Οι Μάρτυρες που είναι έτσι περιωρισμένοι μπορεί να μη βλέπουν πάντοτε τα άμεσα αποτελέσματα, και ωστόσο το φύτευμα και το πότισμα που κάνουν συμβάλλει με τον ίδιο τρόπο στο έργο του κηρύγματος όπως και εκείνο των Χριστιανών αδελφών των. Όλοι τους πρέπει να βασίζωνται στον Θεό να κάμη την αύξησι. Και πάντοτε να γνωρίζετε ότι, όποιος και αν είναι αυτός που ακούει, εμείς κάνομε εκείνο που μας λέγει ο Θεός να κάμωμε. Είμεθα πιστοί.—1 Κορ. 3:6, 7.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

19, 20. (α) Είναι δυνατόν να αινήται ο Ιεχωβά χωρίς να λέγεται καμμιά λέξις; Γιατί απαντάτε έτσι; (β) Πώς μπορούμε εμείς στη δική μας γειτονιά να αινούμε τον Ιεχωβά με τη διαγωγή μας;

¹⁹ Οι άνθρωποι πολλά μπορούν να μάθουν για το ευαγγέλιον από μας και χωρίς μάλιστα να τους πούμε ούτε λέξι. Ο Ψαλμός 19:1-3 τονίζει πώς είναι δυνατόν αυτό. Τα εδάφια ένα και δύο λέγουν: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού. Η ημέρα προς την ημέραν λαλεί λόγον, και η νυξ προς την νύκτα αναγγέλλει γνώσιν.» Με αυτά φαίνεται σαν να μιλούν κατά γράμμα οι ουρανοί για τον Θεόν, αλλ’ όπως λέγει το τρίτο εδάφιο: «Δεν είναι λαλιά, ούτε λόγοι· ούτε φωνή εκ μέρους των ακούεται.» ΜΝΚ.

²⁰ Η άφωνη μαρτυρία των ουρανών λέγει πάρα πολλά για το μεγαλείο του Δημιουργού μας και, ομοίως, το καλό μας παράδειγμα στην κοινότητα πολλά μπορεί να κάμη για ν’ αυξήση το έργο του κηρύγματος. Αυτή η πλευρά της διαδόσεως των αγαθών νέων δεν πρέπει να παραβλέπεται. Οι γείτονές μας μπορεί να μη είναι ομόπιστοί μας, αλλά είναι συνάνθρωποι και άξιοι καταλλήλου υπολήψεως. Μια φιλάγαθη λέξις ή ένα ευχάριστο μειδίαμα σημαίνουν πολλά. Σε καιρό ανάγκης ίσως και να μπορούμε να τους παράσχωμε κάποια βοήθεια, όπως και ο Ιησούς έδειξε ανθρώπινη συμπάθεια στους ενδεείς των ημερών του. Το γνήσιο ενδιαφέρον μας στον καιρό που έχουν ανάγκη μπορεί να τους κάμη να προσέξουν ότι υπάρχει ένας λαός στη γη που ακολουθεί τη συμβουλή του Ιησού: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.» (Ματθ. 7:12) Εκτός από την ανθρώπινη καλοσύνη μας, αυτοί μπορεί να προσέξουν ότι είμεθα ιδιαίτερα σεμνοί και καθαροί στο σπίτι. Μπορεί να παρατηρήσουν ότι συνεργαζόμεθα ως οικογένεια και ότι είμεθα πάντοτε ευτυχείς. Στον τόπο της εργασίας μας η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών μας κάνει να διακρινώμεθα ως έντιμοι και ευσυνείδητοι εργάται. Καθώς περνούμε την καθημερινή μας ζωή, σιωπηλά κηρύττομε στους ανθρώπους της κοινότητός μας. Τώρα, όταν εμείς ή ένας από τους Χριστιανούς αδελφούς μας επισκέπτεται τα σπίτια της περιοχής με το άγγελμα της Χριστιανικής ελπίδος, η ανταπόκρισις που γίνεται αποτελεί σε κάποιο βαθμό μια αντανάκλασι του παραδείγματος που έχει δοθή. Τι έχετε κάμει προσφάτως για ένα γείτονα που θα τον έκανε ν’ ακούση τον επόμενο μάρτυρα του Ιεχωβά που θα πάη στη πόρτα του;—Γαλ. 6:10· Μάρκ. 10:13-16.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

21. Ποια θετική απόδειξις υπάρχει για ν’ αποδείξωμε ότι ο Ιεχωβά ευλογεί το κήρυγμα του λαού του;

²¹ Μπορεί να διαβάσωμε το Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά και να σημειώσωμε ότι δεκάδες χιλιάδων άνθρωποι κάθε χρόνο ανταποκρίνονται στο έργο του κηρύγματος, και μπορεί να διερωτηθούμε, «Γιατί εμείς δεν βλέπομε ταχύτερη αύξησι στην εκκλησία μας;» Αλλ’ αν εξετάσετε τα πράγματα, τι βρίσκετε; Ανατρέξτε σε πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια πίσω. Δεν υπάρχουν τώρα περισσότερες εκκλησίες, περισσότεροι κήρυκες των αγαθών νέων στην περιοχή σας απ’ όσοι ήσαν τότε; Δεν επισκέπτεσθε τους ανθρώπους στη διακονία πιο συχνά τώρα; Πρέπει να υπομένωμε όπως ο γεωργός. Μπορεί να μη προσέχωμε την αύξησι από μέρα σε μέρα, αλλά η αύξησις γίνεται. Ως οργάνωσις ευλογούμεθα, και έχει αληθεύσει στον λαό του Ιεχωβά όπως προεφήτευσε ο Ησαΐας: «Το ελάχιστον θέλει γίνει χίλια· και το ολιγοστόν, ισχυρόν έθνος. Εγώ ο Ιεχωβά θέλω επιταχύνει τούτο κατά τον καιρόν αυτού.»—Ησ. 60:22· Ιακ. 5:7, 8.

22. Εξηγήστε γιατί δεν πρέπει ν’ αποθαρρυνώμεθα αν μετά το κήρυγμά μας δεν μπορούμε να δείξωμε άμεσα μια ‘συστατική επιστολή.’

²² Αλλά τι γίνεται μ’ εμάς ως άτομα; Μήπως το γεγονός ότι δεν μπορούμε να δείξωμε κάποιον μέσα στην εκκλησία και να πούμε ότι εμείς προσωπικά χρησιμοποιηθήκαμε για να βοηθήσωμε αυτό το άτομο να μπη στον δρόμο της αληθείας σημαίνει ότι ο Θεός δεν ευλογεί τη διακονία μας; Όχι! Αλήθεια, πόσοι από μας μπορούμε να δείξωμε κάποιον και να πούμε ότι τον φέραμε στον δρόμο της αληθείας; Στην πραγματικότητα απαιτούνται οι προσπάθειες όλων των αδελφών στην καλλιέργεια του αγρού με το πιστό τους κήρυγμα και με το καλό τους παράδειγμα στην κοινότητα και, τελικά, ο Ιεχωβά είναι εκείνος που φέρνει την αύξησι. Ποιος ξέρει πόσους ανθρώπους μπορεί να έχετε βοηθήσει να μάθουν τα αγαθά νέα; Ίσως να ήταν το καλό σας παράδειγμα, ή η επίσκεψίς σας στην πόρτα τους ή η επιστολή που τους εγράψατε εκείνο που αρχικά ήγειρε το ενδιαφέρον των. Κάποιος άλλος μπορεί να έχη διεξαγάγει τη Γραφική μελέτη για να προαγάγη το ενδιαφέρον και τη γνώσι των, αλλά και σεις μετέχετε σ’ αυτή τη ‘συστατική επιστολή.’ Πραγματικά, όλος ο λαός του Θεού μπορεί να δείξη εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπους που έχουν βαπτισθή ως Χριστιανοί στα πρόσφατα χρόνια ως απόδειξιν του ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι επαρκώς ικανοί για να είναι διάκονοι.—1 Κορ. 3:7· 2 Κορ. 3:1-6.

23. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν στο έργο του κηρύγματος τόσο μεγάλη προτεραιότητα στη ζωή τους, και ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας των στο κήρυγμα;

²³ Είδαμε ότι είναι εντολή του Θεού να κηρύττουν όλοι οι Χριστιανοί, άσχετα με την ηλικία, το φύλον ή το μορφωτικό τους επίπεδο. Έχει παρατηρηθή επίσης ότι η επιτυχία μας να κηρύττωμε εξαρτάται από τον βαθμό της αγάπης μας για τον Θεό, το ποιόν της πίστεώς μας και το βάθος της αγάπης μας για τον συνάνθρωπό μας. Έχομε επίσης παρατηρήσει ότι υπάρχουν πολλές ευκαιρίες ανοιχτές για κήρυγμα και ότι δεν πρέπει ν’ αποθαρρύνεται κανείς αν τ’ αποτελέσματα δεν εμφανίζωνται αμέσως. Η εγκαρτέρησίς μας και το πιστό μας παράδειγμα στην κοινότητα θ’ αποδώσουν καρπούς. Τ’ αποτελέσματα του κηρύγματος που έγινε από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στα περασμένα χρόνια απετέλεσαν μια ενθάρρυνσι σ’ αυτούς και τιμή στο όνομα του Ιεχωβά. Ώστε, οτιδήποτε και αν κάνετε κηρύττοντας τα αγαθά νέα, συνεχίστε το καλό αυτό έργο.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποιος είναι ο «καιρός θλίψεως» που αναφέρεται στο βιβλίο του Δανιήλ 12:1;—Η.Π.Α.

Ιδιαίτερα αυτό το εδάφιο μνημονεύει τον ‘καιρό θλίψεως’ που σχετίζεται με την ‘έγερσι’ του Μιχαήλ.a Αποκαλύπτεται ότι ο λαός του Θεού θα διαφύγη αυτή την θλίψι, δηλαδή θα επιζήση. Το εδάφιον Δανιήλ 12:1 λέγει: «Και εν τω καιρώ εκείνω (δηλαδή, στην περίοδο της συγκρούσεως μεταξύ του ‘βασιλέως του βορρά’ και του ‘βασιλέως του νότου’ που οδηγεί στον ‘έσχατο καιρό’ ο οποίος αναφέρεται σ’ αυτό το κεφάλαιο) θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου.»

Το βιβλίο της Αποκαλύψεως παριστάνει αυτόν τον Μιχαήλ με τους αγγέλους του να διεξάγη επιτυχώς πόλεμον εναντίον Σατανά του Διαβόλου και των δαιμόνων του. (Αποκάλ. 12:7-9) Με την ήττα των, γίνεται η αναγγελία: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού.» (Αποκάλ. 12:10) Η ήττα λοιπόν του Σατανά και των δαιμόνων του θα ήταν ισχυρή απόδειξις ότι ο Μιχαήλ ηγέρθη και υπερήσπισε τα συμφέροντα της νεογέννητης βασιλείας του Θεού.

Αφού λοιπόν η έγερσις του Μιχαήλ αναφέρεται πριν από τη θλίψι, αυτός και οι αγγελικές του δυνάμεις είναι εκείνοι που επιφέρουν τη θλίψι στους ασεβείς. Η μόνη θλίψις που περιγράφεται με παρόμοιες λέξεις στην Αγία Γραφή είναι η ‘μεγάλη θλίψις’ από την οποία επιζή ένας ‘πολύς όχλος’ αφοσιωμένων δούλων του Ιεχωβά Θεού. (Αποκάλ. 7:14) Αυτή η θλίψις είναι ασφαλώς μια θλίψις που έρχεται στους ασεβείς από τις αγγελικές δυνάμεις. Διαβάζομε τα λόγια του αποστόλου Ιωάννου για τα όσα αποκαλύφθηκαν σ’ αυτόν: «Και μετά ταύτα είδον τέσσαρας αγγέλους ισταμένους επί τας τέσσαρας γωνίας της γης, κρατούντας τους τέσσαρας ανέμους της γης· διά να μη πνέη άνεμος επί της γης, μήτε επί της θαλάσσης, μήτε επί παν δένδρον. Και είδον άλλον άγγελον ότι ανέβη από ανατολής ηλίου, έχων σφραγίδα του Θεού του ζώντος· και έκραξε μετά φωνής μεγάλης προς τους τεσσάρας αγγέλους, εις τους οποίους εδόθη να βλάψωσι την γην και την θάλασσαν, λέγων, Μη βλάψητε την γην, μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, εωσού σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών.»—Αποκάλ. 7:1-3.

Ο καιρός της «θλίψεως» που αναφέρεται στην προφητεία του Δανιήλ είναι λοιπόν προφανώς ο ίδιος με τη ‘μεγάλη θλίψι’ η οποία θα τερματίση ολόκληρο το ασεβές σύστημα πραγμάτων. Αλλά ο αφοσιωμένος λαός του Θεού, οι ‘εσφραγισμένοι’, καθώς και ένας ‘πολύς όχλος’ συντρόφων των, θα διαφύγουν, δηλαδή θα επιζήσουν απ’ αυτή την καταστρεπτική θλίψι που επέρχεται σ’ αυτό το επίγειο σύστημα στο εγγύς μέλλον.

[Υποσημειώσεις]