αποτελεί τον πνευματικό Ισραήλ, που αριθμείται σε 144.000, διαβάζομε κατόπιν για έναν Πολύν ‘όχλον’ ο οποίος, επίσης, απολαμβάνει τη θεία εύνοια· και σε απόδειξι της αφιερώσεώς τους προς αυτόν, εκείνοι που ανήκουν στον ‘πολύν όχλον’ «λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.» (Αποκ. 7:15) Η θαυμάσια αυτή όρασις παρουσιάζει τον διεθνή ‘πολύν όχλο’ να υπηρετή τον Ιεχωβά στον ναό του, δηλαδή, στις επίγειες αυλές που είναι παραχωρημένες για κείνους που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, όπως συνέβαινε στην ‘αυλή των εθνών.’ Σήμερα, η μεγάλη πλειονότης των Μαρτύρων του Ιεχωβά αποκαλύπτει ότι ανήκει στον ‘πολύν όχλον’, με ελπίδα αιωνίου ζωής στη βασιλεία του Θεού μέσα σε μια παραδεισιακή γη. Ο Ιησούς χαρακτήρισε τους τελευταίους αυτούς ως «άλλα πρόβατά [του ] . . . , τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης.» Όπως είπε συνεχίζοντας ο Ιησούς, όλα τα αληθινά πρόβατά του σήμερα γίνονται ‘μία ποίμνη [υπό] ένα ποιμένα.’—Λουκ. 12:32· Ιωάν. 10:16.a

16. Ποιες ικανοποιητικές προοπτικές τίθενται ενώπιον εκείνων που εκζητούν πρόθυμα τον Ιεχωβά;

¹⁶ Είσθε ευπρόσδεκτοι να συνταυτισθήτε μ’ αυτή τη στενά συνδεδεμένη ομάδα των αληθινών λάτρεων του Ιεχωβά. Θα διαπιστώσετε ότι πρόκειται για μια πολύ ευτυχή εμπειρία. Αυτό θα αποδειχθή μια πολύ ωφέλιμη βοήθεια για σας και μεγάλη ενθάρρυνσις για ν’ αναπτύξετε εμμονή στην προσευχή με αληθινή πίστι. Αυτό αποφέρει αποτελέσματα, διότι ο Ιεχωβά «γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Αυτό το ζήτημα της εμμονής στην προσευχή, συνδεόμενο με την πίστι, εξαίρεται μ’ ένα πολύ ενδιαφέροντα τρόπο στο Ευαγγέλιο του Λουκά.

17. Πώς η εμπειρία του Ιακώβ με τον άγγελο παρέχει ένα θαυμάσιο παράδειγμα εμμονής;

¹⁷ Σ’ αυτό το σημείο επιθυμούμε να σας υπενθυμίσωμε ένα εξαίρετο παράδειγμα εμμονής και την πλούσια ανταμοιβή του. Αναφερόμεθα στον καιρό που ο Ιακώβ επάλαισε μια ολόκληρη νύχτα μ’ έναν άγγελο που είχε υλοποιηθή. Μολονότι μετατοπίσθηκε η άρθρωσις του μηρού του Ιακώβ από τον άγγελο, ο Ιακώβ δεν τον άφηνε να φύγη «εάν δεν με ευλογήσης», όπως είπε. Ο άγγελος τότε είπε κάτι που θα είχε διαρκή σημασία: «Δεν θέλει καλεσθή πλέον το όνομά σου Ιακώβ, αλλά Ισραήλ· διότι ενίσχυσας μετά Θεού, και μετά ανθρώπων θέλεις είσθαι δυνατός.» Ο άγγελος, επίσης, ευλόγησε τελικά τον Ιακώβ. Ο Ιακώβ ασφαλώς δεν επεδίωξε απλώς μια ωρισμένη πορεία σταθερά και συνεχώς. Έπρεπε κατά γράμμα να παλαίση και να παραμείνη ανάπηρος για ν’ αποκτήση εκείνο που επιζητούσε. Ευλογήθηκε θαυμάσια, διότι είπε: «Είδον τον Θεόν πρόσωπον προς πρόσωπον, και εφυλάχθη η ζωή μου.» Τι ωραίο παράδειγμα έμμονης στην προσευχή!—Γεν. 32:24-30.

Προσευχή σ’ Αυτές τις ‘Έσχατες Ημέρες’

«Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ.»—Λουκ. 21:36.

 1. (α) Πού αναφέρει ο Λουκάς για πρώτη φορά περί προσευχής ή ‘δεήσεως;’ (β) Πώς απήντησε ο Ιησούς στο ερώτημα: «Κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα»;

ΜΟΛΟΝΟΤΙ η προσευχή αναφέρεται στην αρχή του Ευαγγελίου του Λουκά σχετικά με τη ‘δέησι’ του Ζαχαρία προς τον Θεό (στο κεφάλαιο 1, εδάφιο 13), στο κεφάλαιο 11 ο Ιησούς εξετάζει αυτό το θέμα κάπως περισσότερο. Στην αρχή, ο Ιησούς απαντά στο αίτημα που έκανε ένας από τους μαθητές του: «Κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα, καθώς και ο Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού.» (Λουκ. 11:1) Ο Ιησούς απήντησε:

«Όταν προσεύχησθε, λέγετε· Πάτερ ημών ο εν