Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Γιατί η Μετάφρασις Νέου Κόσμου στον Ησαΐα 14:23 χρησιμοποιεί τη λέξι «εχίνος» («ακανθόχοιρος») αντί της λέξεως «ερωδιός» ή άλλης λέξεως που θα είναι το όνομα ενός πτηνού;—Μ. Σ., Η.Π.Α.
Η Εβραϊκή λέξις κιππόντ στον Ησαΐα 14:23 υπήρξε αντικείμενον πολλών αμφισβητήσεων για το τι υπονοεί, αν υπονοή ένα πτηνόν όπως ο ερωδιός ή ένα ζώον, είτε την ύστριχα, ένα πλάσμα που μοιάζει με τον ακανθόχοιρο, είτε τον ίδιο τον ακανθόχοιρο. Η προφητεία του Ησαΐα 14:23 σχετίζεται με την ολοσχερή ερήμωσι, που θα επέφερε ο Θεός εναντίον της Βαβυλώνος και λέγει, όπως αναγράφεται στη Νεοελληνική Μετάφρασι: «Και θέλω καταστήσει αυτήν κληρονομίαν εχίνων και λίμνας υδάτων· και θέλω σαρώσει αυτήν με το σάρωτρον της απώλειας.» Επίσης, σύμφωνα με τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου λέγει: «Θέλω καταστήσει αυτήν κατοικίαν εχίνων [ακανθοχοίρων] και καλαμώδεις λίμνας υδάτων, και θέλω σαρώσει αυτήν με το σάρωθρον της εκμηδενίσεως.» Η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου χρησιμοποιεί τη λέξι «ερωδιός», αντί της λέξεως ακανθόχοιρος, διότι ο ερωδιός είναι ένα μακρόλαιμο υδροβατικό πτηνό της οικογενείας των ερωδιδών, που κατοικεί σε βαλτώδεις τόπους. Η Βιβλική μετάφρασις υπό Γεωργίου Μ. Λάμσα λέγει: «Θέλω καταστήσει αυτήν κατοικίαν γλαυκών.» Η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασις, η Μία Αμερικανική Μετάφρασις και η μετάφρασις του Ρωμαιοκαθολικού Επισκόπου Ρόναλντ Ο. Νοξ, αποδίδουν όλες την εν λόγω λέξι ως «ύστριξ».
Τα λεξικά και τα σχολιολόγια της Γραφής είναι συχνά αβέβαια στην ερμηνεία της λέξεως κιππόντ. Έτσι, Η Γραφή του Ερμηνευτού λέγει απλώς: «Ποιο πλάσμα νοείται με το κιππόντ είναι αβέβαιον· αυτό μνημονεύεται μόνον εν σχέσει με τους ερήμους τόπους.» Το Λεξικό της Γραφής υπό Χάρπερ λέγει: «Ίσως ακανθόχοιρος ή κάποιο είδος σαύρας, μολονότι δεν καθορίζεται συγκεκριμένα.» Το Λεξικό της Γραφής υπό Δρος Ουίλλιαμ Σμιθ (έκδοσις 1888) λέγει: «Η Εβραϊκή λέξις υπήρξε θέμα διαφόρων ερμηνειών· οι παλαιότερες μεταφράσεις γενικά επικυρώνουν τη λέξι ‘ύστριξ’ ή ‘ακανθόχοιρος’ . . . η ‘χελώνη’, ο ‘κάστωρ’, η ‘ενυδρίς’, η ‘γλαύξ’, έγιναν, επίσης, αντικείμενα εικασίας, αλλά χωρίς την παραμικρή ένδειξι λογισμού.» Οι παλαιότερες μεταφράσεις, όπως είναι η Λατινική Βουλγάτα και η Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, χρησιμοποιούν τη λέξι «ύστριξ» ή «εχίνος». Η Γραφή των Εβδομήκοντα, όπως μετεφράσθη από τον Κάρολο Θώμσον, αναθεωρημένη από τον Κ. Α. Μούζην, αποδίδει το εδάφιο Ησαΐας 14:23 ως εξής: «Θέλω ερημώσει την Βαβυλωνίαν: δια να κατοικώσιν αυτήν ακανθόχοιροι· και θέλει είσθαι ερήμωσις.»
Τα πρόσφατα Εβραιο-Αγγλικά λεξικά αναφέρουν την Εβραϊκή λέξι κιππόντ ως σημαίνουσαν ή ύστριχα ή ακανθόχοιρον. Επί πλέον, τα παλαιότερα λεξικά, όπως είναι του Λη, Πάρκχωρστ, Ουάινερ, Φυρστ και Γκεζένιους, μνημονεύουν όλα τη λέξι «ύστριξ» ή «ακανθόχοιρος» ως αντίστοιχον της Εβραϊκής λέξεως. Ο Γκεζένιους συνδέει την Εβραϊκή λέξι κιππόντ με την Αραβική κουνφούντ, ακανθόχοιρος, θεωρώντας αυτές ως ταυτόσημες.
Οι λόγοι, για τους οποίους μερικοί εξηγηταί επροτίμησαν τη λέξι «ερωδιός» στο εδάφιον Ησαΐας 14:23 είναι: (1) Οι ακανθόχοιροι δεν συχνάζουν σε καλαμώδεις λίμνες· (2) το εν λόγω πλάσμα υποτίθεται ότι μπορεί ν’ αναρριχηθή στην κορυφή των στύλων, έχοντας υπ’ όψι το εδάφιο Σοφονίας 2:14 και (3) πρέπει να είναι πτηνόν για να άδη, λόγω του ιδίου αυτού εδαφίου.
Αυτοί, όμως, οι λόγοι της προτιμήσεως του «ερωδιού» δεν είναι βάσιμοι. Πρέπει να σημειωθή ότι το εδάφιον Ησαΐας 14:23 δεν λέγει ότι οι υδρολίμνες θα εγίνοντο κατοικίες των ακανθοχοίρων λέγει ότι η Βαβυλών θα γίνη ‘κληρονομιά εχίνων και [όχι, εις] καλαμώδεις λίμναι υδάτων’. Η ιδέα που είναι πίσω από τις εκφράσεις εχίνοι [ακανθόχοιροι] και καλαμώδεις λίμνες υδάτων είναι η της ερημώσεως. Όσο για την προφητεία του Σοφονία (Σοφον. 2:13, 14), αυτή λέγει, κατά τη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου: «Και θέλει εκτείνει την χείρα αυτού κατά του βορρά, και αφανίσει την Ασσυρίαν· και θέλει καταστήσει την Νινευή εις αφανισμόν, τόπον άνυδρον ως η έρημος. Και ποίμνια θέλουσι βόσκεσθαι εν μέσω αυτής, πάντα τα ζώα των εθνών· και ο φαλακροκόραξ και ο ερωδιός θέλουσι κατοικεί εν τοις ανωφλίοις αυτής· η φωνή αυτών θέλει ηχήσει εις τα παράθυρα· ερήμωσις θέλει είσθαι εν τοις κατωφλίοις.»
Δεν είναι ουσιώδες, εν τούτοις, να μπορή ο κιππόντ ν’ αναρριχάται στην κορυφή των ορθίων στηλών, αφού ο υπαινιγμός είναι μάλλον για πεσμένους στύλους των ανακτόρων της Νινευή, όχι για τις κεφαλές των ορθίων στηλών. Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου αποδίδει την προφητεία του Σοφονία ως εξής: «Και θέλει καταστήσει την Νινευή εις αφανισμόν, τόπον άνυδρον ως η έρημος. Και ποίμνια θέλουσι βόσκεσθαι εν μέσω αυτής, πάντα τα άγρια ζώα των εθνών. Και ο πελεκάν και ο ακανθόχοιρος θέλουσι διανυκτερεύει μεταξύ των κιονόκρανων των στηλών. Μία φωνή θέλει ηχεί εις το παράθυρον. Ερήμωσις θέλει είσθαι εν τοις κατωφλίοις.» Η σκέψις είναι ότι τα άγρια πλάσματα θα κατοικούσαν μεταξύ των πεσμένων κιονόκρανων των στύλων της Νινευή, πράγμα που θα μπορούσαν εύκολα να κάμουν οι ακανθόχοιροι, αφού αυτοί συχνά κατοικούν μεταξύ των βράχων. Όσο για το τρίτο σημείο, η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου λέγει «η φωνή αυτών θέλει ηχήσει εις τα παράθυρα», αλλ’ η λέξις «αυτών» δεν υπάρχει στο αρχικό Εβραϊκό κείμενο· γι’ αυτό η Μετάφρασις Νέου Κόσμου λέγει: «Μία φωνή θέλει ηχεί εις το παράθυρον», πράγμα που θα μπορούσε ν’ αναφέρεται σε οποιοδήποτε πτηνό, που θα επεκάθητο στο ερημωμένο παράθυρο ή στον ήχο του ανέμου. Η «φωνή» δεν αναφέρεται πάλι στον πελεκάνο ή στον ακανθόχοιρο, που ούτε για τον ένα ούτε για τον άλλον μπορεί να λεχθή ότι έχουν «ωδικές» φωνές.
Κι ο ερωδιός, επίσης, δεν έχει ωδική φωνή αλλά μια βομβώδη κραυγή το δε υδροβατικό αυτό πτηνό δεν είναι πιθανό να ταιριάζη στην κατάστασι της Νινευή, που προελέχθη ότι θα καταστή ‘τόπος άνυδρος ως η έρημος’. Εν τούτοις, ο ακανθόχοιρος κι ο πελεκάν θα ταίριαζαν εδώ. Ο πελεκάν, μολονότι είναι ένα ιπτάμενο υδρόβιο πτηνό, είναι, επίσης, πτηνόν της ερήμου, όπως έγραψε ο ψαλμωδός: «Κατεστάθην όμοιος του ερημικού πελεκάνος.» (Ψαλμ. 102:6) Ο πελεκάν, ένα πτηνόν ακάθαρτο κατά το Λευιτικόν 11:18, όχι σπάνια αποσύρεται στην ενδοχώρα σ’ ένα ερημικό τόπο και κάθεται σε μια στάσι μελαγχολίας, με το κεφάλι βυθισμένο στον ώμο του και το ράμφος του στηριζόμενο στο στήθος του. Ο πελεκάν, επίσης, εκλέγει ερημόνησα και βραχώδεις ακτές μακριά από ανθρώπινα κρησφύγετα ως τόπους γονιμοποιήσεως. Το νόημα της προφητείας είναι ότι η Νινευή θα ερημώνετο τελείως. Η Νέα Υόρκη, το Λονδίνον και το Παρίσι είναι ανάγκη να ερημωθούν τελείως προτού ο πελεκάν κι ο ακανθόχοιρος μπορέσουν να κατοικήσουν στο μέσον αυτών των τόπων.
Έτσι, τόσο για την έρημο της Νινευή όσο και για τα ερείπια της Βαβυλώνος, ο ακανθόχοιρος θα ήταν ένας ταιριαστός κάτοικος. Πραγματικά, Το Αυτοκρατορικό Λεξικό της Γραφής λέγει για τον ακανθόχοιρο: «Αφθονεί σε όλη την Παλαιστίνη, στη Συρία και στην κοιλάδα του Ευφράτου. Είναι νυκτόβιο ζώο, κι επομένως κατάλληλο να συναναστραφή τα ‘θλιβερά πλάσματα’, που είναι σύντροφοι του κιππόντ. Συνήθως κρύβεται μέσα σε σκοτεινούς και απομονωμένους τόπους, και, πραγματικά, βρίσκεται στα ερείπια της Ιδουμαίας [Ησ. 34:11] και της Βαβυλώνος. Ο κ. Ριτς [πρώην Βρεττανός κάτοικος της Βαγδάτης] ρητώς λέγει για τις προσπάθειες του να εξερευνήση τα καμένα αναχώματα της αρχαίας Βαβυλώνος, τα οποία βρίθουν από διαβάσεις και στοές. ‘Βρήκα ποσότητες από αγκάθια ακανθοχοίρων’.»
Ακανθόχοιροι, οι κάτοικοι των ερημωμένων ανακτόρων της Βαβυλώνος—πόσο ταιριαστό! Τι τρομερό τέλος για μια τόσο μεγάλη πόλι! Λόγω των συνηθειών του και του ακανθωτού οπλισμού του, ο ακανθόχοιρος που έρπει είναι ένα πλάσμα που κατάλληλα μπορεί να εκφράση τι συνέβη στη Βαβυλώνα, καθώς και στη Νινευή, σύμφωνα με τον προφητικό λόγο του Ιεχωβά—απουσία ανθρώπου, ολοτελής ερήμωσις.
● Στην Αποκάλυψι 12:3, 4 λέγεται ότι η ουρά του δράκοντος έσυρε το τρίτον των αστέρων. Ποιοι είναι οι αστέρες, και πρέπει το τρίτον να νοηθή κατά γράμμα;—Κ. Σ., Η.Π.Α.
Τα σχετικά εδάφια λέγουν: «Ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα· και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά· και η ουρά αυτού έσυρε το τρίτον των αστέρων του ουρανού, και έρριψεν αυτούς εις την γην.» Στις Γραφές τα πνευματικά όντα κατά καιρούς αναφέρονται ως αστέρες, όπως στον Ιώβ 38:7: «Ότε τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού, και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον.» Προσφυώς ορίζονται ως αστέρες, διότι διαμένουν στους πνευματικούς ουρανούς, όπως οι κατά γράμμα αστέρες είναι στους κατά γράμμα ουρανούς.
Οι αστέρες της Αποκαλύψεως 12:4 φαίνεται ότι είναι πνευματικά όντα, που έγιναν δαίμονες λόγω της παρεκτροπής των, η οποία προεκλήθη από τον μέγαν Δράκοντα, τον Σατανά. Το ότι τους κάνει να ενωθούν μαζί του στην ανταρσία εξεικονίζεται από το ότι σύρει τους αστέρας με την ουρά του, όπως ένα μεγάλο φίδι, όταν επιτίθεται στα θύματα του, μπορεί να τα περιτυλίξη με το σώμα του ή με την ουρά του. Το ότι η πτώσις αυτών των αστέρων αναφέρεται μάλλον στην παρέκκλισί των παρά στην έξωσί των στον καιρό του πολέμου στον ουρανό, διασαφηνίζεται από το γεγονός ότι ο Δράκων, ο Σατανάς, λέγεται ότι ευθύνεται για την κατάρριψί των στη γη, ενώ ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του, ο Ιησούς Χριστός και οι ουράνιες δυνάμεις του, είναι εκείνοι που καταρρίπτουν τον Σατανά και τους δαίμονες του, όπως αναγράφεται στην Αποκάλυψι 12:9.
Όσο για τη φράσι «το τρίτον των αστέρων», δεν πρέπει να υποθέσωμε ότι αυτό σημαίνει πώς κατά γράμμα ένα τρίτον απ’ όλους τους αγίους αγγέλους εξέκλιναν προς τον Σατανά, τον Δράκοντα, με την πάροδο των ετών. Μάλλον, αυτό φαίνεται ν’ αποτελή συμβολικό τρόπο εκφράσεως ότι επρόκειτο για ένα σημαντικό αριθμό, αλλ’ ωστόσο μικρότερο από το μισό, και συνεπώς συγκεκριμένα μια μειονότητα. Έτσι, διαπιστώνομε ότι στην Αποκάλυψι η έκφρασις «τρίτον» απαντάται επανειλημμένως, εν σχέσει με τη γη, τα δένδρα, τη θάλασσα, τα πλοία και τα πλάσματα της θαλάσσης, το νερό, τον ήλιο, τη σελήνη, τ’ άστρα, τη μέρα και τους ανθρώπους.—Βλέπε Αποκάλυψις 8:7-12· 9:15.
● Υπάρχει καμμιά συμβολική σημασία του αριθμού σαράντα; Αν ναι, ποια είναι;—Α. Λ., Η.Π.Α.
Όσον αφορά τον αριθμό σαράντα, πρέπει να σημειωθή ότι χρησιμοποιείται υπό πολλές και διάφορες σχέσεις στη Γραφή, όπως εμφαίνεται σ’ ένα λεπτομερές ταμείον της Γραφής. Η Εταιρία, στις εκδόσεις της, ποτέ δεν απέδωσε σ’ αυτόν τον αριθμό καμμιά ιδιαίτερη σημασία που να καλύπτη κάθε χρήσι του αριθμού. Εν τούτοις, στη Σκοπιά της 1ης Μαΐου 1941, σελίς 138 (στην Αγγλική), όπου εξετάζεται το εδάφιο Κριταί 5:31, βρίσκομε σχόλια για μια τεσσαρακονταετή περίοδον ειρήνης, μετά την απελευθέρωσι των Ισραηλιτών από την καταδυνάστευσι των Χαναναίων εκεί τονίζεται ότι αυτό προεσκίαζε τον καιρό της ειρηνικής 1000-ετούς βασιλείας του Κυρίου Ιησού Χριστού. Προφανώς αυτή η σημασία δεν μπορεί να έχη εφαρμογή σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όπου απαντάται ο αριθμός μέσα στη Γραφή. Παραδείγματος χάριν, ο αριθμός αυτός μερικές φορές φαίνεται να συνδέεται με μια περίοδο κρίσεως ή τιμωρίας. Έτσι, η βροχή της εποχής του Νώε έπεφτε επί σαράντα μέρες. (Γέν. 7:4) Ο νόμος του Μωυσέως προέβλεπε να δίδωνται σαράντα μαστιγώσεις σε ωρισμένου τύπου παραβάτας. (Δευτ. 25:3) Ο Ισραήλ περιεπλανάτο στην έρημο επί σαράντα χρόνια ως τιμωρία για τη στασιαστική του πορεία. (Αριθμ. 14:34) Ο Ιωνάς προειδοποίησε τη Νινευή ότι σε σαράντα μέρες θα κατεστρέφετο. (Ιωνάς 3:4) Εν τούτοις, δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι κάθε φορά που απαντάται ο αριθμός σαράντα στις Γραφές έχει συμβολική σημασία.