Ο Κρίσιμος Καιρός για Αγρυπνία

 1. Έναντι ποιού στρατιωτικού παρελθόντος εφαρμόζεται τώρα η κρίσιμη προειδοποίησις του Ιησού να αγρυπνούμε, και σε ποια πλευρά είναι ανάγκη να αγρυπνούμε;

Η ΚΡΙΣΙΜΗ προειδοποίησις, «Ιδού, έρχομαι ως κλέπτης· μακάριος όστις αγρυπνεί, και φυλάττει τα ιμάτια αυτού,» εδόθη από τον δοξασμένο Ιησού Χριστό έναντι ενός προφητικού παρελθόντος που τώρα προβάλλεται δραματικά σε παγκόσμια κλίμακα. Βασιλείς, οι άρχοντες ολοκλήρου της γης και οι Άρχοντες του ουρανού, βρίσκονται «εν πορεία»! Σε όλο τον ουρανό και στη γη ακούεται ο υπόκωφος βρόντος στρατιωτικών δυνάμεων που αναπτύσσονται τώρα για τη μάχη των μαχών, τον παγκόσμιο πόλεμο του Όρους Μεγιδδώ. Δεν υπάρχει ουδετερότης σ’ αυτόν τον πόλεμο. Κάθε ζώσα ύπαρξις εξαναγκάζεται να λάβη μια απόφασι, της οποίας η συνέπεια θα είναι ζωή ή θάνατος, επιβίωσις ή καταστροφή. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να είμεθα ενήμεροι του επιμάχου ζητήματος που πρόκειται να λυθή. Υπάρχει συνεχής ανάγκη ν’ αγρυπνούμε και ν’ αποδειχθούμε πιστοί και αξιόπιστοι στην ορθή πλευρά του επιμάχου ζητήματος. Σημειώστε πώς η επίκαιρη ειδοποίησις για να γίνη αυτό παρεμβάλλεται στα προφητικά σημεία που εδόθησαν πριν από πολύν καιρό για να προσκιάσουν πράγματα που συμβαίνουν τώρα:

 2. Μεταξύ ποιών προφητικών σημείων παρενεβλήθη η επίκαιρη ειδοποίησις του Ιησού στην Αποκάλυψι 16:15

² «Και ο πέμπτος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού [του θυμού του Θεού] επί τον θρόνον του θηρίου και έγεινεν η βασιλεία αυτού πλήρης σκότους· και εμάσσουν τας γλώσσας αυτών εκ του πόνου· και εβλασφήμησαν τον Θεόν του ουρανού δια τους πόνους αυτών και δια τα έλκη αυτών, και δεν μετενόησαν από των έργων αυτών. Και ο έκτος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού [του θυμού του Θεού] επί τον ποταμόν τον μέγαν τον Ευφράτην· και εξηράνθη το ύδωρ αυτού, δια να ετοιμασθή η οδός των βασιλέων τών από ανατολών ηλίου. Και είδον τρία ακάθαρτα πνεύματα όμοια με βατράχους, εξερχόμενα εκ του στόματος του δράκοντος, και εκ του στόματος του θηρίου, και εκ του στόματος του ψευδοπροφήτου· διότι είναι πνεύματα δαιμόνων εκτελούντα σημεία, τα οποία εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος. (Ιδού, έρχομαι ως κλέπτης· μακάριος όστις αγρυπνεί, και φυλάττει τα ιμάτια αυτού, δια να μη περιπατή γυμνός, και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού.) Και συνήθροισεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών [το Όρος Μεγιδδώ].»—Αποκάλ. 16:1, 10-16.

 3. Τι θα υπενθύμιζε σε Εβραίους όπως ο Ιησούς Χριστός και ο απόστολος Ιωάννης η μνεία του Μαγεδδών ή Μεγιδδώ;

³ Σ’ έναν Εβραίο, όπως υπήρξε ο Ιησούς Χριστός επάνω στη γη και όπως ήταν τότε ο απόστολός του Ιωάννης, η μνεία του Μαγεδδών ή Μεγιδδώ υπενθύμιζε τη γεμάτη από μάχες ιστορία του τόπου εκείνου. Όταν οι Ισραηλίται καθυπέτασσαν τη γη Χαναάν, ο κριτής του Ιεχωβά Ιησούς του Ναυή επολέμησε στην πόλι Μεγιδδώ και κατενίκησε τον ειδωλολάτρη βασιλέα της. (Ιησ. Ναυή 12:7, 21) Ο κριτής του Ιεχωβά Βαράκ επίσης επολέμησε εκεί και καθυπέταξε τους καταθλιπτικούς βασιλείς της Χαναάν. (Κριτ. 5:1, 19-21) Ο Βασιλεύς Ιωσίας, ο οποίος εκάθησε επί του «θρόνου του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, αργότερα διεξήγαγε μια ασύνετη μάχη εναντίον των Αιγυπτίων «εν τη κοιλάδι Μεγιδδώ» και ετραυματίσθη θανασίμως, ο δε στρατός του επίσης υπέστη ήτταν.—2 Χρον. 35:20-25.

 4, 5. (α) Με ποια σημασία, λοιπόν, γεμίζει το όνομα Μεγιδδώ όταν εφαρμόζεται στον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού; (β) Ενώπιον ποιων βασιλέων έπεσε η αρχαία Βαβυλών, και πώς περιελαμβάνετο ο Ευφράτης;

⁴ Το όνομα Μεγιδδώ, λοιπόν, ήταν γεμάτο από ιεροπρεπή σημασία όταν εφηρμόζετο στον παγκόσμιο πόλεμο «της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», στην οποίαν Αυτός πολεμά εναντίον των ‘βασιλέων της οικουμένης όλης,’ για να τους επιφέρη μια αιώνια ήττα. Τότε, επίσης, το μεγάλο κοσμικό σύστημα που εξεικονίζεται από την αρχαία Βαβυλώνα που ήταν κτισμένη επάνω στον Ποταμό Ευφράτη, 525 μίλια ανατολικώς της Μεγιδδώ, πρέπει να πέση ενώπιον του Θεού του Παντοκράτορος και του Υιού του Ιησού Χριστού. Οι δύο αυτοί ουράνιοι Βασιλείς είναι εκείνοι που υπονοούνται με τη φράσι ‘βασιλείς οι από ανατολών ηλίου’ και ενώπιον των οποίων το ύδωρ του συμβολικού ‘μεγάλου ποταμού Ευφράτου’ ξηραίνεται για να ετοιμασθή η οδός για την είσοδο στη συμβολική Βαβυλώνα. Ο «θυμός του Θεού» είναι εναντίον του συμβολικού ποταμού για τη συμβολή του στο εμπόριο και στον πλουτισμό της συμβολικής Βαβυλώνος καθώς και για την παροχή ισχυρής προστασίας στη Βαβυλώνα.

⁵ Πριν από πολλά χρόνια, μια νύχτα του Οκτωβρίου του έτους 539 π.Χ., τα ύδατα του κατά γράμμα ποταμού Ευφράτου διωχετεύθησαν έξω από την κοίτη του από στρατιωτικούς μηχανικούς. Τότε οι στρατοί των δύο βασιλέων από ανατολών, Δαρείου του Μήδου και Κύρου του Πέρσου, προήλασαν από την απεξηραμμένη κοίτη του ποταμού και μπήκαν μέσα στη Βαβυλώνα μέσω των ανοιχτών της πυλών κι εφόνευσαν τον Βασιλέα Βαλτάσαρ. Η Βαβυλωνιακή παγκόσμια δύναμις έπεσε. Μετά από λίγον καιρό ο λαός του προφήτου Δανιήλ, ο λαός του Ιεχωβά, αφέθη ελεύθερος από τον Βασιλέα Κύρον για ν’ ανοικοδομήση τον ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ.

 6. Ποιο θα είναι το σύγχρονο αντίστοιχο αυτής της πτώσεως της Βαβυλώνος, και ποιος τόπος λατρείας θα παραμένη στη θέσι του;

⁶ Ως ένα σύγχρονο αντίστοιχο τούτου, η σημερινή συμβολική Βαβυλών θα πέση προ του θυμού του Ιεχωβά και του συνταυτισμένου μαζί του Βασιλέως του, Ιησού Χριστού. Οι βασιλείς της οικουμένης όλης δεν θα μπορέσουν να έλθουν εις βοήθειαν της Βαβυλώνος. Η δαιμονόπνευστη προπαγάνδα και η πολιτική συνάγουν τώρα τους βασιλείς αυτούς εις βοήθειαν της Βαβυλώνος και στην επίθεσι εναντίον του απελευθερωμένου λαού του Ιεχωβά, των αφιερωμένων μαρτύρων του σήμερα επάνω στη γη. Αυτό προκαλεί τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» οι δε βασιλείς της οικουμένης όλης αντιμετωπίζουν ήττα και καταστροφή όπως στη Μεγιδδώ πριν από αιώνες. Αλλ’ ο πνευματικός ναός του Θεού παραμένει στη θέσι του, η δε λατρεία του μέσα σ’ αυτόν συνεχίζεται θριαμβευτικά.

 7, 8. (α) Ποιοι θα εξακολουθήσουν να διακονούν στον αληθινό ναό και γιατί θα υπάρξη αυξανόμενη ανάγκη διακόνων εκεί; (β) Γιατί η ανάγκη να παραμένωμε αφυπνισμένοι και άγρυπνοι γίνεται ολοένα μεγαλύτερη όσο προχωρούμε;

⁷ Εν τούτοις, ποιοι θα εξακολουθήσουν να διακονούν τον Θεό στον αληθινό πνευματικό του ναό; Οι αληθινοί εκείνοι Χριστιανοί, που δίνουν προσοχή στην προειδοποίησι του Ιησού που παρεντίθεται στην προφητική περιγραφή του πώς οι βασιλείς της οικουμένης όλης συνάγονται στον Αρμαγεδδώνα από τη δαιμονική προπαγάνδα και την πολιτική. Οι αληθινοί Χριστιανοί είναι ανάγκη να φρουρούν και να παραμένουν άγρυπνοι στον πνευματικό ναό, διότι, ενώ το ύδωρ του συμβολικού Ευφράτου πρέπει ν’ αποξηρανθή για ν’ αφήση τη συμβολική Βαβυλώνα χωρίς υποστήριξι και άμυνα, τα ρεύματα των ανθρώπων που ανεβαίνουν στο «όρος του οίκου του Ιεχωβά» πρέπει να γίνωνται ολοένα ογκωδέστερα, τρέχοντας διαρκώς. Γι’ αυτό οι πύλες του ναού πρέπει να παραμένουν συνεχώς ανοιχτές, χωρίς να κλείνουν ούτε νύχτα ούτε μέρα, για να δέχωνται στις αυλές του ναού τα εισρέοντα πλήθη των αφιερωμένων λάτρεων. (Ησ. 2:2-4, ΜΝΚ· 60:11-13) Θα υπάρξη αυξανόμενη ανάγκη διακόνων για όλους τους προστιθεμένους λάτρεις.

⁸ Κάθε ακάθαρτος και κακόβουλος που προσπαθεί να εισχωρήση και να μολύνη τον άγιο ναό θα ξεκοσκινίζεται. Όλοι οι πιστοί λάτρεις θα συνεργήσουν στο να τηρήται ο ναός καθαρός και άγιος ως «οίκος προσευχής δια πάντας τους λαούς». (Ησ. 56:7) Η ανάγκη του να παραμένωμε αφυπνισμένοι και ν’ αγρυπνούμε εναντίον κάθε ενσταλάξεως πραγμάτων ακαθάρτων και πνευματικώς επικινδύνων, καθίσταται ολοένα μεγαλύτερη καθόσον πλησιάζει ο καιρός οπότε οι βασιλείς της οικουμένης όλης υπό την ηγεσία του συμβολικού δράκοντος, Γωγ του Μαγώγ, θα κάνουν την αποφασιστική τους επίθεσι εναντίον των πιστών Χριστιανών λάτρεων του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα.—Ιεζ. 38:1 έως 39:8.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΩΜΕ ΑΓΡΥΠΝΟΙ

 9. Σε ποιον κίνδυνο εκτίθεται ένας που αποκοιμάται, και τι θα κάμουν, επομένως, οι στοργικοί λατρευταί του Θεού;

⁹ Το ν’ αποκοιμηθή κανείς στη θέσι του ως διακόνου του Ιεχωβά θέτει τον κοιμώμενο σε κίνδυνο να συλληφθή από τον Πρώτιστον Επιθεωρητή του Ναού, τον Ιησού Χριστό, που έρχεται ως κλέπτης στον Αρμαγεδδώνα και κάνει την τελική του επιθεώρησι σε όλο τον θρησκευτικό κόσμο που επαγγέλλεται τον Χριστιανικό, και κατόπιν εκτελεί τελικά την κρίσι. Εκθέτει τον κοιμώμενον σε απογύμνωσι και κάψιμο των συμβολικών ιματίων του.a Κάθε λάτρης, που αγαπά τον Θεό με αποκλειστική αφοσίωσι και αγαπά τον Πρώτιστον Επιθεωρητή του και ποθεί την έλευσί του στην τελική κρίσι, θ’ αγωνισθή αποφασιστικά να παραμείνη άγρυπνος. Θα επαγρυπνήση στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά και στα πολύτιμα συμφέροντα της βασιλείας του δια Χριστού. Πώς ο λάτρης θα παραμείνη άγρυπνος πνευματικώς;

10, 11. (α) Για να παραμείνη άγρυπνο ένα άτομο, τι χρειάζεται να κάμη, όπως νουθετείται και από τον Ιησού στην προφητεία του; (β) Με ποια έννοια, λοιπόν, δεν θέλομε να ενεργήσωμε σαν Βαβυλώνιοι, και γιατί;

¹⁰ Βασικά, για να παραμείνη άγρυπνο ένα άτομο πρέπει πρώτα ν’ αναπαυθή κατάλληλα και ν’ αποφύγη επίσης την υπερβολική τάσι στο να τρώγη και να πίνη. Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του όταν τον ερώτησαν για το πότε και ποιο θα ήταν το σημείο που θα συνέβαιναν τα όσα προελέχθησαν: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:7, 34-36.

¹¹ Δεν πρέπει να είμεθα Βαβυλώνιοι όπως ο κόσμος της ανθρωπότητος, τελώντας ένα συμπόσιο σαν του Βαλτάσαρ και ευωχούμενοι αμέριμνα και εμπιστευόμενοι στη στρατιωτική διάρθρωσι του κόσμου τούτου και κάνοντας κακή χρήσι των πραγμάτων που έχουν σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό και βλασφημώντας αυτόν, κάνοντας όλα αυτά την ίδια νύχτα της καταδίκης, οπότε η θαυματουργική γραφή έχει εμφανισθή στον τοίχο και η θαυματουργική ερμηνεία έχει δοθή. (Δαν. 5:1-30) Η Βαβυλωνιακή αυτή εντρύφησίς μας και η μη πνευματική κοσμικότης θα ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσαν υπνηλία και νωχέλεια, και θα μας αποσπούσαν από την αγρυπνία μας, θα κατέπνιγαν δε την προσευχή μας στον Θεό. Θα ελάττωναν την αντιληπτικότητα ενός ατόμου όσον αφορά τις ευθύνες του ως Χριστιανού διακόνου των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού και θα το εξασθενούσαν στη στάσι του υπέρ των ορθών αρχών και θα το έκαναν να λησμονήση ότι ο έσχατος καιρός βρίσκεται στο τελευταίο του στάδιο. Μόνο ένας πονηρός δούλος τρώγει και πίνει και μεθά, με τη σκέψι ότι ο κύριος του θα βραδύνη πολύ να επιστρέψη και να ζητήση λογαριασμό.—Λουκ. 12:43.

12. Στη διάρκεια αυτής της επειγούσης ανάγκης, τι μας βοηθεί να παραμείνωμε επωφελώς άγρυπνοι, και γιατί;

¹² Όταν υπάρχη επείγουσα ανάγκη να αγρυπνούμε και να φρουρούμε κάτω από μεγάλη έντασι, βοηθούμεθα λαμβάνοντας κάτι διεγερτικό για να διατηρήσωμε την επαγρύπνησί μας. Αυτό πρέπει να είναι ένα διεγερτικό που δίνει δύναμι και δεν καταναλίσκει το μελλοντικό απόθεμα δυνάμεων ενός ανθρώπου, υποσκάπτοντας έτσι πραγματικά τη ζωτικότητα και οδηγώντας σε μελλοντική εξασθένησι. Όταν κάποιος που λατρεύει τον Ιεχωβά Θεό μελετά τον λόγον του Θεού με σκοπιμότητα και νοημοσύνη, εκζητώντας κάποια πληροφορία για να καταρτισθή, ώστε να επιτελέση τη διακονία του και να ανταποκριθή σε μια περίπτωσι που προβλέπεται, αυτό του χρησιμεύει σαν ένα πνευματικό διεγερτικό. Αυτό πρέπει να γίνεται τακτικά, με προσευχή στον Θεό, διότι αυτός δίνει σοφία γενναιόδωρα και χωρίς να ονειδίζη εκείνον που προσεύχεται επειδή στερείται σοφίας. (Ιάκ. 1:5) Η σοφία προσωποποιημένη λέγει τα εξής: «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις μου ακούση, αγρυπνών καθ’ ημέραν εν ταις πύλαις μου, περιμένων εις τους παραστάτας των θυρών μου· διότι όστις εύρη εμέ, θέλει ευρεί ζωήν, και θέλει λάβει χάριν παρά του Ιεχωβά.» (Παροιμ. 8:34, 35, ΜΝΚ) Η μακαριότης διεγείρει.

13. Ποια πρέπει να είναι η κατάστασίς μας όταν μελετούμε, και γιατί πρέπει η μελέτη μας να είναι προοδευτική;

¹³ Εν τούτοις, πρέπει να είμεθα άγρυπνοι όταν μελετούμε. Πρέπει να κάνωμε προόδους στη μελέτη, πραγματικά αυξάνοντας τη γνώσι μας και κατανόησι, λόγω της μελέτης. Επίσης, πρέπει να συμβαδίζωμε με την πρόοδο της γνώσεως και κατανοήσεως του λόγου και των σκοπών του Θεού. Για να το κάμωμε αυτό, πρέπει να μελετούμε κάθε τι που συντελεί στο να προοδεύσωμε από όσα ήδη γνωρίζομε κι εννοούμε. Ό,τι μελετούμε πρέπει να είναι προοδευτικό στις πληροφορίες του, και να μην παραμένωμε συνεχώς στα αρχικά στοιχεία της Χριστιανικής αληθείας σαν ένα παιδί που μεγαλώνει κι ωστόσο δεν μπορεί ν’ αποτραβηχθή από τα παιχνίδια του. Ό,τι μελετούμε πρέπει να είναι εποικοδομητικό για τις κατάλληλες επιθυμίες μας και παρορμήσεις. Τότε η μελέτη μας γίνεται πολύ αναψυκτική και διεγερτική σε διανοητική και πνευματική εγρήγορσι. Με τέτοια μελέτη φθάνομε σε Χριστιανική ωριμότητα.—Εβρ. 5:14· 6:1-3.

14. Πώς θα εδραιώσωμε μέσα μας όποια πρόοδο κάνομε σε γνώσι και κατανόησι, και με ποιο συναισθηματικό αποτέλεσμα επάνω μας;

¹⁴ Πρέπει να εδραιώσωμε μέσα μας την πρόοδο που κάνομε σε γνώσι και κατανόησι του Θείου λόγου με το να προσκομίζωμε και στους άλλους τα ωφελήματα που έχομε αποκομίσει σε γνώσι και κατανόησι. Αν είμεθα πλήρεις ωφελημάτων από νέα και διαφωτιστικά πράγματα, θα υπερχειλίζωμε αυθόρμητα. Θα προσφέρωμε τα νέα, προοδευτικά πράγματα που απολαμβάνομε, σε άλλους, σε όλους εκείνους με τους οποίους ερχόμεθα σε επικοινωνία. Ειδικά αυτό θα γίνεται στην Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά, ή σε κατοικίες όπου γίνεται εβδομαδιαία μελέτη της Γραφής μ’ ένα Γραφικό βοήθημα από ωρισμένα μέλη της εκκλησίας, ή στα σπίτια των ανθρώπων όταν δίδωμε μαρτυρία από σπίτι σε σπίτι, ή όταν επισκεπτώμεθα και πάλι τα «προβατοειδή» άτομα που δείχνουν ενδιαφέρον για τη μελέτη της Γραφής. Όλη αυτή η μετάδοσις της προοδευτικής γνώσεως στους άλλους μας κάνει ευχαρίστως να διεγείρωμε τη γνώσι στην ίδια μας διάνοια και την εντυπώνει εκεί· η δε ενέργεια της επεξηγήσεως της γνώσεως στους άλλους μας βοηθεί να την κατανοήσωμε καλύτερα εμείς οι ίδιοι. Μας χαροποιεί με το να διαπιστώνωμε ότι κατέχομε την προοδευτική γνώσι και την εκάμαμε θετικά δική μας, χρήσιμη σ’ εμάς ως διδασκάλους του λόγου του Θεού.

15. Πώς τέτοιου είδους διέγερσις μας επηρεάζει όσον αφορά το μέλλον;

¹⁵ Μια πνευματική διέγερσις όπως η ανωτέρω θέτει νέα ζωή μέσα μας και μας ενδυναμώνει για τις μελλοντικές μας ανάγκες, αντί να καταναλίσκη τώρα τα αποθέματα που χρειαζόμεθα για το μέλλον.

16, 17. (α) Ποιο άλλο διεγερτικό υπάρχει που διατάσσεται για τους λατρευτάς του Ιεχωβά; (β) Γιατί υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη τώρα να ενεργούμε σύμφωνα με τη διαταγή αυτή;

¹⁶ Ένα άλλο ισχυρό διεγερτικό για εγρήγορσι και για να παραμένωμε δραστήριοι στη διακονία και άγρυπνοι σε ό,τι αποτελεί πρόοδο και σε ό,τι αυτό σημαίνει είναι το να συνερχώμεθα τακτικά με ομοίους μας Χριστιανούς μάρτυρας, που έχουν προοδευτικό φρόνημα και οι οποίοι προσφέρουν τη λατρεία των στον ίδιο πνευματικό ναό του Ιεχωβά. Το γεγονός είναι ότι το να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις με συλλατρευτάς μας συνιστάται από τον Ιεχωβά στους λατρευτάς του. Η ημέρα της τελικής επιθεωρήσεως από τον Αρχιερέα του Ιεχωβά και η εκτέλεσις κρίσεως στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος πλησιάζει ολοένα περισσότερο. Υπάρχει, λοιπόν, πολύ μεγαλύτερη ανάγκη τώρα να ενεργούμε σύμφωνα με την πορεία που συνιστάται υπό έμπνευσιν στην επιστολή προς Εβραίους 10:23-25, 35-37:

¹⁷ «Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον· διότι πιστός ο υποσχεθείς· και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν. Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν. Διότι έτι ολίγον καιρόν, και θέλει έλθει ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει.»

18. Γιατί σ’ αυτόν τον ψυχρό κόσμο χρειαζόμεθα όλη την ενθάρρυνσι και παρακίνησι που μπορούμε να λάβωμε από το να συνερχώμεθα ομού;

¹⁸ Χρειαζόμεθα όλη την ενθάρρυνσι και παρακίνησι που μπορούμε να λάβωμε συνερχόμενοι με τους πιστούς αδελφούς μας και ασχολούμενοι μαζί τους σε μια ανταλλαγή παρηγορίας, πίστεως και ελπίδος. Στον ψυχρό αυτόν κόσμο, όπου η αγάπη των περισσοτέρων έχει ψυχρανθή, η ενθάρρυνσις, οι νουθεσίες και οι προτροπές, που μας δίνουν οι πιστοί αδελφοί στις συναθροίσεις, είναι σαν τα ραπίσματα που έδιναν ο ένας στον άλλον οι Γερμανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν εφυλακίσθησαν γυμνοί σε μια Ναζιστική σκοτεινή φυλακή, όπου το δριμύ ψύχος προεκάλεσε νωθρότητα και νυσταγμό, για να κρατήσουν αγρύπνους και δραστήριους ο ένας τον άλλον κι έτσι να προλάβουν τη θανάσιμη ψύξι. Τα ραπίσματα μπορεί να προκαλούν πόνο αλλά μας σώζουν τη ζωή. «Πληγαί φίλου είναι πισταί.» (Παροιμ. 27:6) Ο Δαβίδ, που δεν καταφρονούσε τον έλεγχο, είπε: «Ας με κτυπά ο δίκαιος· τούτο θέλει είσθαι έλεος και ας με ελέγχη· τούτο θέλει είσθαι μύρον εξαίρετον· δεν θέλει βλάψει την κεφαλήν μου.» (Ψαλμ. 141:5) Το να συνερχώμεθα λοιπόν με τους συλλατρευτάς και συνδιακόνους μας έχει ως αποτέλεσμα μια ισχυρή διέγερσι στο να μένωμε άγρυπνοι.

19. Γιατί χρειαζόμεθα υπομνήσεις και νουθεσίες προς το συμφέρον της διακονίας μας;

¹⁹ Έχομε ανάγκη να υπενθυμίζωμε στους εαυτούς μας και να πληροφορούμεθα σχετικά με τα Χριστιανικά μας καθήκοντα στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά καθώς και να έχωμε άλλους να μας υπενθυμίζουν τα ίδια πράγματα. Πρέπει πάντοτε να προσπαθούμε να βελτιωνώμεθα στην εκτέλεσι της διακονίας μας, εφόσον η βελτίωσις έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη απόλαυσι της διακονίας μας και φέρνει μεγαλύτερα χαροποιά αποτελέσματα. «Η μαρτυρία του Ιεχωβά [είναι] πιστή, σοφίζουσα τον απλούν.» (Ψαλμ. 19:7, ΜΝΚ) Αποκτά κανείς σοφία με το να παίρνη στα σοβαρά τις υπομνήσεις και νουθεσίες που προέρχονται από τον Ιεχωβά Θεό μέσω της ορατής του οργανώσεως των πιστών συνεργατών μας.

20. Ποιο άλλο μέσον διεγέρσεως έχει παρασχεθή προς χρήσιν μας, και πώς ο Ιησούς, κάτω από τον πιο μεγάλο πειρασμό, υπέδειξε την αποτελεσματικότητα του διεγερτικού αυτού;

²⁰ Άλλο ένα μέσον διεγέρσεως για αγρυπνία είναι το προνόμιό μας προσευχής στον Θεό. Περισσότερο από την ανάγκη των αδελφών έχομε ανάγκη του Θεού· ο δε φιλάγαθος Θεός εγκατέστησε ένα σύστημα επικοινωνίας μεταξύ του εαυτού του και ημών. Η πρόνοια αυτή ελήφθη λόγω της ανάγκης μας γι’ αυτή, για να τη χρησιμοποιούμε και όχι να την αγνοούμε και να την απορρίπτωμε. Ο Ιησούς Χριστός, στην τελευταία του συνάντησι με τους μαθητάς του στον κήπο της Γεθσημανή βρήκε την προσευχή στον ουράνιο Πατέρα του ως ένα μεγάλο προληπτικό μέσον εναντίον του πνευματικού νυσταγμού. Πρέπει να είχε προσευχηθή επί πολλή ώρα για να έλθη και να βρη τους εμπίστους μαθητάς του κοιμωμένους όταν επέστρεψε. Είπε: «Ούτω δεν ηδυνήθητε μίαν ώραν να αγρυπνήσητε μετ’ εμού; αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν· . . . Κοιμάσθε το λοιπόν, και αναπαύεσθε.» Επειδή αυτοί δεν προσηύχοντο, εκοιμήθησαν και εισήλθαν σε πειρασμό. Ο Ιησούς προσηύχετο και αγρυπνούσε και αντεστάθη στον μεγαλύτερο πειρασμό. (Ματθ. 26:36-45) Στον αναίμακτο πόλεμό μας εναντίον «εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις,» περιλαμβανομένης και της δαιμονοπνεύστου προπαγάνδας που πηγάζει από τον συμβολικό δράκοντα, το θηρίο και τον ψευδοπροφήτη, χρειαζόμεθα κάτι περισσότερο από την «πανοπλίαν του Θεού.» Χρειαζόμεθα και προσευχή.—Εφεσ. 6:18.

21. Εκτός από το να αναλάβουν την πανοπλία του Θεού, τι είπε ο Παύλος ότι πρέπει να κάμουν επιπρόσθετα οι Χριστιανοί πολεμισταί;

²¹ Ο απόστολος Παύλος, εκτός του ότι μας εδίδαξε να αναλάβωμε την «πανοπλίαν του Θεού» για ν’ αντισταθούμε επιτυχώς σ’ αυτή την πονηρή ημέρα, είπε και τα εξής: «Προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως δια του πνεύματος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων. Και υπέρ εμού, δια να δοθή εις εμέ λόγος να ανοίξω το στόμα μου μετά παρρησίας, δια να κάμω γνωστόν το μυστήριον του ευαγγελίου, υπέρ του οποίου είμαι πρέσβυς φορών άλυσιν, δια να λαλήσω περί αυτού μετά παρρησίας, καθώς πρέπει να λαλήσω.»—Εφεσ. 6:11-20.

22. Λόγω του ‘τέλους πάντων’, τι είπε ο Πέτρος να πράξωμε;

²² Ασφαλώς υπό έμπνευσιν γράφοντας ο απόστολος Πέτρος ειδικά για την εποχή μας, είπε: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» (1 Πέτρ. 4:7) Πρέπει να είμεθα άγρυπνοι για ευκαιρίες προσευχής, κατανοώντας σαφώς για τι πρέπει να προσευχηθούμε, καθώς και να παραμένωμε άγρυπνοι με το να επιδιδώμεθα στην προσευχή.

ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΩΝ ΙΜΑΤΙΩΝ

23. (α) Με το να κρατούμε τους εαυτούς μας πληροφορημένους και ενημέρους, γιατί δεν θα θέλαμε ν’ αποκοιμηθούμε; (β) Λόγω της ελεύσεως του Πρωτίστου Επιθεωρητού ως κλέπτου, ποιον κίνδυνο πρέπει να προσπαθήσωμε ν’ αποφύγωμε;

²³ Αν κρατούμε τους εαυτούς μας πληροφορημένους και ενημέρους για όσα γίνονται εντός του σκοπού του Ιεχωβά Θεού, ο καιρός πρέπει να είναι πολύ διεγερτικός για μας ώστε να μη θέλωμε ν’ αποκοιμώμεθα και να μας λείψη ή να χάσωμε τίποτε. Ο τρόπος της ελεύσεως του Πρωτίστου Επιθεωρητού ως κλέπτου για την εκτέλεσι των θείων κρίσεων στην επικείμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος πρέπει να μας διεγείρη στο να κάμωμε κάθε προσπάθεια και διευθέτησι για να μείνωμε άγρυπνοι. Ο κίνδυνος έγκειται στο να κάνωμε διευθετήσεις για να παράσχωμε στους εαυτούς μας υλική άνεσι και ευμάρεια, με την ιδέα ότι η αβεβαιότης του χρόνου της ελεύσεως του Επιθεωρητού σημαίνει ότι αυτός θα βραδύνη πολύ ακόμη να έλθη, και ότι στη διάρκεια του μακρού αυτού χρόνου μπορούμε να επιδοθούμε σε ανέσεις, επιφυλασσόμενοι να δράσωμε όταν λάβωμε απτότερα δείγματα της εγγύτητος της ελεύσεώς του.

24. Γιατί ο Πρώτιστος Επιθεωρητής δεν θα μας γνωστοποιήση από πριν τον καθωρισμένο καιρό του Αρμαγεδδώνος, και επομένως, τι θ’ αποτελέση μεγάλη βοήθεια για μας ώστε ν’ αγρυπνούμε γι’ αυτόν;

²⁴ Ο Επιθεωρητής δεν θα μας γνωστοποιήση από πριν την ημέρα και ώρα του Αρμαγεδδώνος, ώστε να μπορέσωμε να ρυθμίσωμε τον δείκτη σε κάποιου είδους ξυπνητήρι και ν’ αφυπνισθούμε στο βραχύτερο χρονικό σημείο που προηγείται της αφίξεώς του και τότε να εμφανισθούμε δίνοντας την εντύπωσι ότι παρεμείναμε άγρυπνοι, σε εγρήγορσι κι ενασχόλησι στη διωρισμένη μας θέσι υπηρεσίας συνεχώς. Στην πραγματικότητα, ο ουράνιος κώδων κινδύνου ηχεί τώρα, όχι λίγο πριν από τον Αρμαγεδδώνα. Συνεπώς, πρέπει τώρα να εγερθούμε και να εκτελέσωμε πλήρως τη διακονία μας, να πράξωμε όσο το δυνατόν περισσότερα προτού έλθη ο μέγας Επιθεωρητής. Δεν πρέπει να υποκρινώμεθα σ’ αυτόν—σαν να μπορούσαμε να το κάμωμε αυτό—αλλά πρέπει να κερδίσωμε την επιδοκιμασία του με αγαθή συνείδησι, μόνο διότι αγαπούμε αυτόν τον ερχόμενο. Αποτελεί μεγάλη βοήθεια για μας αν διατηρούμε το ενδιαφέρον μας για την αιτία της ελεύσεώς του και για το ποια θα είναι η έκβασίς της.

25, 26. (α) Γιατί η απώλεια των ιματίων ενός διακόνου σημαίνει μεγάλη δυστυχία γι’ αυτόν, λόγω ποιας σημασίας των ιματίων αυτών; (β) Τι θα σημάνη η αφαίρεσις των διακονικών ιματίων ενός Χριστιανού, και γιατί είναι σοβαρό το ν’ αποκοιμηθή ένας φρουρός;

²⁵ Αν δεν φυλάττωμε τα ιμάτιά μας, αυτό θα σημάνη μεγάλη δυστυχία για μας, διότι αυτός τα αφαιρεί από μας ως αναξίους να τα φορούμε και κατόπιν τα καίει και δεν τα επανακτούμε. Τι θα σημάνη η απογύμνωσις ενός διακόνου που ήταν υποχρεωμένος να παραμένη άγρυπνος και να φρουρή; Τι, επίσης, θα σημάνη η καύσις των ιματίων του; Τα συμβολικά ιμάτια αποτελούν τις εξωτερικές ενδείξεις ότι ένας είναι διωρισμένος διάκονος στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά. Σε αναγνώρισι τούτου, το άγιο πνεύμα ή ενεργός δύναμις του Θεού παραμένει στον διωρισμένο αυτόν διάκονο για να τον βοηθή να εκτελή τα καθήκοντά του, και αυτός ευνοείται με ευκαιρίες και προνόμια να κηρύττη τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και να συνάγη τους «προβατοειδείς» λατρευτάς από όλα τα έθνη και κατόπιν να τους τρέφη με πνευματική τροφή και να τους προφυλάττη πνευματικώς.

²⁶ Η αφαίρεσις των διακονικών ιματίων ενός Χριστιανού θα εσήμαινε απώλεια της θείας αναγνωρίσεως και αφαίρεσι όλων αυτών των προνομίων θείας υπηρεσίας επειδή αυτός απεδείχθη άπιστος και ελλιπής εκτιμήσεως για τη διακονία του. Τούτο είναι επόμενο να συμβή σ’ ένα διάκονον, ο οποίος παραλείπει να εκτελέση τα καθήκοντά του ή τ’ ανατεθειμένα σ’ αυτόν έργα επειδή απεκοιμήθη στη θέσι του και κατέστη αδρανής με το να ενδιαφερθή μόνο για την ανάπαυσί του. Προφανές είναι ότι ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανισμού» ποτέ δεν φορούσε τα αληθινά αυτά διακονικά «ιμάτια», αλλ’ υπήρξε «γυμνός» πάντοτε στα όμματα του Θεού. Πριν από πολύν καιρό ο Πέτρος έκαμε την προειδοποίησι: «Έφθασεν ο καιρός τού να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ’ ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού; Και “αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός πού θέλει φανή;”» (1 Πέτρ. 4:17, 18) Σοβαρό είναι το ν’ αποκοιμηθή ένας φρουρός και να εκθέση έτσι σε απώλεια ή μόλυνσι τα πράγματα που ανετέθησαν στην επίβλεψί του. Στους κοσμικούς στρατούς, οι φρουροί που κατελαμβάνοντο κοιμώμενοι στις σκοπιές των εν καιρώ πολέμου, ετυφεκίζοντο. Γιατί; Διότι έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή ή την ελευθερία των πολλών στρατιωτών για τους οποίους είχαν τεθή φρουροί.

27. (α) Ποια προειδοποίησι έδωσε ο Ιεχωβά στον προφήτη Ιεζεκιήλ όσον αφορά την ευθύνη ενός φύλακος, και πώς ο Ιεζεκιήλ εφύλαξε τα διακονικά του ιμάτια; (β) Σε τι επαγρυπνούν οι διάκονοι, ώστε να πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί;

²⁷ Ένας φύλαξ που αποκοιμάται δεν μπορεί να ιδή ή να αντιληφθή την προσέγγισι κινδύνου στην πόλι ή κοινότητα κι έτσι δεν μπορεί να κρούση τον κώδωνα του κινδύνου και ν’ αφυπνίση τους άλλους ως προς τον επερχόμενο κίνδυνο. Πριν από 2.500 χρόνια και πλέον, όταν η Ιερουσαλήμ επλησίαζε να καταστροφή από τα νικηφόρα στρατεύματα της Βαβυλώνος, ο Ιεχωβά Θεός προειδοποίησε τον προφήτη Ιεζεκιήλ, τον οποίον είχε καταστήσει φύλακα των Ισραηλιτών που εκινδύνευαν, με τα εξής λόγια: «Αλλ’ εάν ο φύλαξ, ιδών την ρομφαίαν επερχομένην, δεν σαλπίση εν τη σάλπιγγι, και ο λαός δεν φυλαχθή, η δε ρομφαία ελθούσα καταλάβη τινά εξ αυτών, ούτος μεν κατελήφθη δια την ανομίαν αυτού, πλην το αίμα αυτού θέλω εκζητήσει εκ της χειρός του φύλακος.» Στον Ιεζεκιήλ, λοιπόν, είχε λεχθή να παραμένη άγρυπνος και να φρουρή και να προειδοποιή τους ασεβείς που ηπειλούντο με τη ρομφαία της καταστροφής. (Ιεζ. 33:6-9) Αυτός το έπραξε. Η άπιστη Ιερουσαλήμ έπεσε, οι ασεβείς πέθαναν στην καταστροφή της, αλλ’ ο Ιεζεκιήλ διετήρησε τα προφητικά του διακονικά «ιμάτια». Η επαγρύπνησις των διακόνων αφορά πολύτιμες ζωές ή ψυχές. Αυτό το γεγονός τονίζεται στη διδασκαλία προς τους Χριστιανούς: «Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον δια να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες διότι τούτο δεν σας ωφελεί.»—Εβρ. 13:17.

28. (α) Γιατί η απογύμνωσις ενός κοιμωμένου φύλακος τον αφήνει σε μεγάλη στενοχωρία; (β) Πώς το να καταστή πνευματικώς «γυμνός» ένας άπιστος φύλαξ αποτελεί ποινή για την αποτυχία του;

²⁸ Η απογύμνωσις ενός κοιμωμένου φύλακος από τα ιμάτιά του και το κάψιμο των ιματίων του αφήνουν γυμνό τον αναξιόπιστο φύλακα. Προς στενοχωρίαν του, εκτίθενται έτσι τα απόκρυφα μέρη του. Όχι ότι ο Δημιουργός Θεός έπλασε επαίσχυντο κανένα μέρος του ανθρωπίνου σώματος· αλλ’ ότι ένεκα της εισόδου της αμαρτίας στον κόσμο και της ενεργείας του ανηθίκου πάθους στην πεπτωκυία σάρκα, τα σεβόμενα τον εαυτό τους άτομα αισθάνονται ένα μέτρον εντροπής με το να έχουν τα απόκρυφα μέρη τους εκτεθειμένα στην κοινή θέα, προκαλώντας με τον τρόπο αυτόν καταφρόνησι, εμπαιγμό και εξουθένωσι. (Γέν. 2:25· 3:7· 1 Κορ. 12:22, 23) Έτσι, το να καταστή γυμνός ο άπιστος διακονικός φύλαξ αποτελεί ποινή για την αποτυχία του. Στους «προβατοειδείς» ανθρώπους και στους αγγέλους αυτό δείχνει ότι δεν υπήρξε δραστήριος στην υπηρεσία του Ιεχωβά και δεν εξεπλήρωσε τη Χριστιανική του αποστολή και τις υποχρεώσεις του που είναι συνυφασμένες με την αποστολή αυτή. Δεν εξεπλήρωσε τον σκοπό τού να είναι ένας Χριστιανός, του να είναι ένας από τους μάρτυρας και διακόνους του Ιεχωβά. Μόνο κατ’ όνομα υπήρξε Χριστιανός έχοντας απλή μορφή ευσεβείας, αλλά αρνούμενος τη δύναμί της. (2 Τιμ. 3:5) Είναι άπιστος, οκνηρός, ένας που αγαπά την άνεσι, άφροντις, ένας που δεν λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψι τα καθήκοντά του με θεοκρατικό πνεύμα. Δεν εκτιμά τα πράγματα του Ιεχωβά Θεού και δεν προσπαθεί να τα διαφυλάττη και να τα τηρή καθαρά. Δεν επαγρυπνεί για την αύξησι των επιγείων συμφερόντων της βασιλείας του Θεού ή για τη διαφύλαξι και επέκτασι του πνευματικού παραδείσου των πιστών μαρτύρων του Ιεχωβά επάνω στη γη.

29. Γιατί η απογύμνωσις του κοιμισμένου είναι πιο επαίσχυντη από τη γυμνότητα οποιουδήποτε κοσμικού ατόμου, και σε τι καταλήγει η ποινή;

²⁹ Ο κοιμώμενος γίνεται τόσο «γυμνός» όσο και κάθε κοσμικό άτομο που είναι ένας αμαρτωλός, και πολύ πιο επαίσχυντα γυμνός επειδή αυτός είχε άλλοτε περιβληθή την έντιμη Χριστιανική διακονία κι έπρεπε να γνωρίζη τα πράγματα καλύτερα και να ζη σύμφωνα με την ευθύνη του. Η ποινή του γίνεται σαν εκείνη του «πονηρού δούλου», όπως περιγράφεται στα εξής λόγια: «Θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου καθ’ ην ημέραν δεν προσμένει, και καθ’ ην ώραν δεν εξεύρει· και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των υποκριτών· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» (Ματθ. 24:48 51) Θα πεθάνη μαζί με τους απίστους και τους υποκριτάς στη διάρκεια της εκτελέσεως των κρίσεων του Θεού στον Αρμαγεδδώνα από τον Ιησού Χριστό, τον βασιλικό Επιθεωρητή. Θα πεθάνη μαζί με τον «γυμνόν» κλήρο που διακονεί υποκριτικά με τα θρησκευτικά του ενδύματα στον λεγόμενο «ναό του Θεού» του «Χριστιανικού κόσμου». Αυτό σημαίνει θάνατο χωρίς ελπίδα, δεύτερο θάνατο.—Αποκάλ. 21:8.

Η ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΣ ΤΟΥ ΝΑ ΦΥΛΑΤΤΗ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΙΜΑΤΙΑ ΤΟΥ

30. (α) Η διάκρισις από μέρους μας της δυστυχίας που επέρχεται στον κοιμώμενον, τι μας βοηθεί να εκτιμήσωμε πληρέστερα; (β) Όπως οι ιερείς του Ισραήλ όταν διωρίζοντο, τι θα εκπληρώσωμε με αγάπη, και για τούτο τι θα λάβωμε από τον Θεό;

³⁰ Το να διακρίνωμε τις τρομερές συνέπειες του ν’ αποκοιμηθή κανείς και να χάση τα ιμάτια του μας βοηθεί να εκτιμήσωμε πληρέστερα τη μακαριότητα εκείνων που αγρυπνούν κι έχουν το προνόμιο να φυλάττουν τα ιμάτιά τους ως διάκονοι του Θεού. Η έλευσις του βασιλικού Επιθεωρητού ως κλέπτου στον Αρμαγεδδώνα δεν πρέπει να μας καταλάβη απρόοπτα και να μας εύρη αργούς, χωρίς ενασχόλησι, αδρανείς στην υπηρεσία της Βασιλείας. Σε όλη την περίοδο της δοκιμασίας μας θα εκπληρώσωμε την αφιέρωσί μας στον Θεό με αγάπη. Θα αγρυπνήσωμε στα καθήκοντά μας και θα παραμείνωμε μέσα στα όρια της αγίας μας αποστολής ή της προσδιωρισμένης σ’ εμάς υπηρεσίας, ακριβώς όπως έκαναν οι ιερείς που διωρίζοντο για υπηρεσία του ναού και οι οποίοι ελάμβαναν τη διαταγή: «Θέλετε λοιπόν καθίσει επτά ημέρας εις την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου, ημέραν και νύκτα· και θέλετε φυλάττει τας παραγγελίας του Ιεχωβά, δια να μη αποθάνητε.» (Λευιτ. 8:35, 36, ΜΝΚ) Ως πιστοί, λοιπόν, και κατά πάντα άγρυπνοι φύλακες, θα λάβωμε την επιδοκιμασία του Θεού δια του Επιθεωρητού του Ιησού Χριστού. Ω, οποία τότε μακαριότης!

31. Ποιές είναι οι συνέπειες του να φυλάττωμε τα ιμάτιά μας;

³¹ Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το να φυλάττωμε τα ιμάτιά μας στην ενεργό υπηρεσία. Το να διατηρούμε τα επίσημα ενδύματά μας σημαίνει ότι είμεθα ευνοημένοι με τη συνεχή αναγνώρισι του Θεού ως διάκονοι του και διατηρούμεθα στην αγία του υπηρεσία. Τα ιμάτια της επισήμου υπηρεσίας μας στον ναό του δεν αφαιρούνται και δεν καίονται, ώστε να μας αναγκάσουν να ‘περιπατούμε γυμνοί’ και να καταισχυνθούμε ενώπιον του σύμπαντος, εκτεθειμένοι σαν ν’ αποτελούμε μέρος του κόσμου τούτου, που πρόκειται να καταστραφή στον Αρμαγεδδώνα. Στον Αρμαγεδδώνα ο Επιθεωρητής και Εκτελεστής φείδεται της ζωής μας. Οι προσδοκίες μας για ζωή στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης διαφυλάττονται για μας. Μ’ αυτή την έννοια μπορούμε ν’ ‘αγρυπνούμε’ για πάντα και μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε ζωή στον αιώνιο νέο κόσμο του Θεού.—Παραβάλατε με Αποκάλυψιν 3:3-6.

32. Πώς θ’ ανταμειφθούν οι άγρυπνοι φύλακες όσον αφορά το ζήτημα της λατρείας;

³² Ως αμοιβή για την αγρυπνία μας, για το να είμεθα πάντοτε σε θέσι σκοπού στο ναό εναντίον κάθε ακαθάρτου και βλαβερού πράγματος, έχομε μια χαρωπή μερίδα διατηρώντας επάνω στη γη την αληθινή λατρεία, την ‘καθαράν και αμίαντον θρησκείαν ενώπιον του Θεού και Πατρός.’ Μετέχομε έτσι στην πιστή υπεράσπισι της λατρείας του μόνου αληθινού και διαμένοντος Θεού, Ιεχωβά, καθαρίζοντας με την πορεία μας αυτή το άγιό του όνομα από μώμου. Σ’ αυτόν ανήκει η μόνη λατρεία που θα εξακολουθήση να ασκήται κάτω από θεία επιδοκιμασία σε όλο τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» και θα ασκήται στη νέα τάξι πραγμάτων κάτω από τη βασιλεία του Θεού δια Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με αυτό, οι επιδοκιμασμένοι άγρυπνοι διάκονοι θα έχουν την αμοιβή να λατρεύουν και να προσκυνούν για πάντα τον νικηφόρο Βασιλέα της αιωνιότητος, και να ενωθούν με τους ‘ζώντας’ σε όλο το σύμπαν, λέγοντας χωρίς διακοπή: «Άγιος, άγιος, άγιος, Ιεχωβά ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο Ην και ο Ων και ο Ερχόμενος.» (Αποκάλ. 4:8, ΜΝΚ) Οι επιδοκιμασμένοι άγρυπνοι διάκονοι θα εκπληρώσουν έτσι τον ύψιστο σκοπό της ζωής των, ο οποίος είναι να δοξάζουν και να μεγαλύνουν τον Δημιουργό Θεό για πάντα.

33. Εν όψει του μεγάλου προνομίου που αποτελεί τώρα το να φορούμε τα Θεόδοτα ιμάτιά μας, με ποια έννοια θ’ αποτελή προνόμιο το να τα φορούμε όταν η «ημέρα του Ιεχωβά» έλθη ως κλέπτης;

³³ Πόσο ένδοξο και έντιμο πράγμα είναι το να υπηρετή κανείς τον Ιεχωβά Θεό στον πνευματικό του ναό τώρα! Οποία ανέκφραστη μακαριότης είναι και τώρα ακόμη ανάμεσα στον σκοτεινό αυτόν και κακό κόσμο να υπηρετούμε τον Θεό, διακηρύττοντας τα αγαθά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας! Οποίο προνόμιο είναι να φορούμε τα Θεόδοτα ιμάτιά μας επαξίως ως διάκονοι του! Τι προνόμιο θα είναι να φορούμε έτσι αυτά τα ιμάτια της διακονίας όταν η «ημέρα του Ιεχωβά» έλθη ως «κλέπτης εν νυκτί» και καταστρέψη τον υποκριτικό ναό του «Χριστιανικού κόσμου», ανατρέψη τον συμβολικό δράκοντα και το θηρίο και τον ψευδοπροφήτη και τους «βασιλείς . . . της οικουμένης όλης», τους οποίους η δαιμονόπνευστη προπαγάνδα και η πολιτική συνάγουν τώρα στον Αρμαγεδδώνα για την καταστροφή τους! (1 Θεσ. 5:2, 3· 2 Πέτρ. 3:9, 10· Αποκάλ. 19:19 έως 20:3) Οι διακονικοί φύλακες, που θα βρεθούν τότε άγρυπνοι και δραστήριοι στο καθήκον, θα ιδούν την αιώνια νίκη του Ιεχωβά εναντίον αυτών των εχθρών της αληθινής του θρησκείας και της μόνης του δικαιωματικής κυβερνήσεως όλου του σύμπαντος.

34. Αντί γυμνότητος και αισχύνης, σε τι θα εισέλθουν οι άξιοι διάκονοι, και πότε είναι ο κρίσιμος καιρός για ν’ αγρυπνούν;

³⁴ Έτσι, αντί της γυμνότητος και της αισχύνης, θα επιζήσουν και θα εισέλθουν σε ωραιότητα και τιμή ως άξιοι διάκονοι του Υψίστου Θεού του σύμπαντος στον θαυμάσιο νέο του κόσμο. Ο καθένας τους θα βρεθή ότι είναι ένα «σκεύος τίμιας χρήσεως, ηγιασμένον, και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμένον εις παν έργον αγαθόν.» (2 Τιμ. 2:21) Μακαρία πραγματικά είναι η αμοιβή εκείνων που αγρυπνούν στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά Θεού. Αλλ’ ο κρίσιμος καιρός για να αγρυπνούμε είναι ΤΩΡΑ!

[Υποσημειώσεις]