Το Μέλλον της Θρησκείας υπό την Επίθεσι του Ο.Η.Ε.

ΜΠΟΡΕΙ να λεχθή με κάθε εντιμότητα ότι η θρησκεία είναι απλώς ένα αθώο, αβοήθητο θύμα των προαναφερομένων διακηρύξεων; Ή πρέπει να παραδεχθούμε με ειλικρίνεια ότι οι θρησκείες του κόσμου έχουν δώσει στους εκπροσώπους των Η.Ε. λόγους για να τις βλέπουν με καχυποψία; Επί παραδείγματι, πόσες από τις θρησκείες του κόσμου που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικές, ζουν πραγματικά σύμφωνα με τα πρότυπα που έθεσε ο Χριστός; Στη διάρκεια των συζητήσεων, η Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ήγειρε μερικά ιστορικά ζητήματα που κάθε έντιμο άτομο θα ήθελε ασφαλώς να εξετάση.

Παραδείγματος χάριν, το 1973 ο εκπρόσωπος της Σ.Σ.Δ. της Ουκρανίας υπεστήριξε ότι «η ιστορία είναι γεμάτη από περιπτώσεις καταπιέσεως, σταυροφοριών και αιματοχυσίας τις οποίες διεξήγε η μια ή η άλλη θρησκεία . . . εις βάρος προσώπων διαφορετικής πίστεως.» Κι ένας Άραβας εκπρόσωπος τόνισε ότι τον δέκατο όγδοο αιώνα «η Βίβλος και η σημαία» των απλήστων εκμεταλλευτών «ακολουθούσαν το εμπόριο.»⁹ Και άλλοι εκπρόσωποι διετύπωσαν παρόμοιες επιφυλάξεις για τις καταχρήσεις της θρησκείας.

Αλλά δεν μίλησαν για τις ιστορικές θρησκευτικές καταχρήσεις μόνον ο Σοβιετικός συνασπισμός και μερικοί άλλοι. Ο εκπρόσωπος της Ολλανδίας, παραδείγματος χάριν, παραδέχθηκε ότι «οι ιεραποστολές κατά καιρούς συμπεριφέροντο μ’ ένα αξιοθρήνητο τρόπο και ότι υπήρχαν δεσμοί μεταξύ των Χριστιανικών εκκλησιών και της αποικιοκρατίας.»¹⁰ Και στη διάρκεια της συζητήσεως του 1975, ο Γάλλος εκπρόσωπος παραδέχθηκε ότι ‘στην ιστορία της Γαλλίας, οι Διαμαρτυρόμενοι εδιώχθησαν από τους Καθολικούς και ότι, ως αποτέλεσμα, υπάρχει ακόμη μίσος μεταξύ ανθρώπων και εθνών.’¹¹

Είναι οι Σύγχρονες Θρησκείες Άμεμπτες;

Μήπως τα βίαια θρησκευτικά πάθη κατεσίγασαν από τις σύγχρονες επιρροές και τη διαφώτισι; Δυο γελοιογραφίες που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες με μεγάλη κυκλοφορία έδωσαν πρόσφατα την απάντησι πολύ παραστατικά:

Η μια παριστάνει τον σκελετωμένο Ακατανίκητο Θάνατο με τις λέξεις «Θρησκευτική Σφαγή» τυπωμένες πάνω στη μαύρη του φορεσιά. Κάτω από τους σωρούς των θυμάτων η επικεφαλίδα λέγει: «Υπήρξε η μεγαλύτερη σ’ όλους τους αιώνες.»

Η άλλη γελοιογραφία που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ, παριστάνει την τραγική σφαγή του Λιβάνου, με τους αντιμαχομένους να φωνάζουν πάνω από την ομοβροντία των όπλων τους: «Αυτή για τον Αλλάχ!» «Κι αυτή για την Παρθένο!» «Αυτή για τον Μωάμεθ!» «Και τούτη για τον Ιησού!»

Αλλά η περίπτωσις στο Λίβανο δεν είναι η μοναδική. «Είναι η πικρή αλήθεια,» γράφει ο ειδικός επί των ξένων υποθέσεων Κ. Α. Σούλτζμπεργκερ της εφημερίδος Τάιμς της Νέας Υόρκης, «ότι πιθανόν οι μισοί ή και περισσότεροι από τους πολέμους που διεξάγονται ανά τον κόσμο είναι είτε απροκάλυπτα θρησκευτικές συγκρούσεις είτε σχετίζονται με θρησκευτικές διαμάχες.»¹² Και ο Τζωρτζ Β. Κόρνελλ του Ηνωμένου Τύπου παρατήρησε επίσης ότι μολονότι «οι θρησκείες του κόσμου διδάσκουν ειρήνη, δικαιοσύνη, και αγάπη,» εν τούτοις, οι θρησκείες «εξακολουθούν να περιλαμβάνωνται στις περισσότερες από τις μεγάλες διαμάχες του κόσμου.»¹³

Εκτός από την τραγωδία μεταξύ Μωαμεθανών και «Χριστιανών» στο Λίβανο, προσέξτε μερικά σημεία για διαμάχες που σχετίζονται με τη θρησκεία, τα οποία συγκέντρωσαν αυτοί οι δύο αρθρογράφοι για να στηρίξουν τις κατηγορίες τους:

Βόρειος Ιρλανδία—Καθολικοί εναντίον Διαμαρτυρομένων

Μέση Ανατολή—Εβραίοι εναντίον Μωαμεθανών

Κύπρος—Έλληνες Ορθόδοξοι εναντίον Μωαμεθανών

Φιλιππίνες—Μωαμεθανοί εναντίον Καθολικών

Στην Αιθιοπία οι Μωαμεθανοί της Ερυθραίας βρίσκονται σε πόλεμο εναντίον των Καθολικών Κοπτών. Επικρίνοντας με πικρία αυτή την τραγική σφαγή, εν ονόματι του Θεού, ο πρώην Μωαμεθανός πρωθυπουργός του Λιβάνου είπε πριν από λίγο καιρό: «Αν ο Μωαμεθανισμός επιτρέπη τη σφαγή, τότε δεν θέλω να είμαι Μωαμεθανός. Αν η Χριστιανοσύνη επιτρέπη τους φόνους, τότε είμαι και εναντίον της Χριστιανοσύνης.»¹⁴ Ασφαλώς οι θρησκείες που φέρουν τέτοια μομφή στο όνομα του Θεού, έχουν πολύ βαρεία ευθύνη.

Πώς μπορεί ένα έντιμο άτομο να παραβλέψη τον ρόλο αυτών των θρησκειών σε όλ’ αυτά; Δεν απετέλεσαν οι θρησκευτικές καταχρήσεις ανέκαθεν ένα κύριο παράγοντα στην ανατροπή της παγκοσμίου ειρήνης και ασφαλείας με το να υποστηρίζουν ή να ανέχωνται πολέμους και αιματοχυσίες; Εν τούτοις, τα θρησκευτικά πάθη «συνήθως αγνοούνται» μεταξύ των «αιτίων πολέμου,» παρατηρεί ο κύριος Σούλτζμπεργκερ. Και ρωτά: «Δεν θάπρεπε, επί παραδείγματι, να γίνη μια ειδική μελέτη στα Ηνωμένα Έθνη;»

Μπορούμε να Γνωρίζωμε Τι θα Συμβή;

Θα εξετάσουν ποτέ τα Η.Ε. τον ρόλο των κοσμικών θρησκειών στη διατάραξι της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας, όπως προτρέπει ο αρθρογράφος Σούλτζμπεργκερ; Μόνον ο χρόνος θα το δείξη. Αλλά οποιαδήποτε μελλοντική δράσι κι αν αναλάβουν τα Η.Ε., το υπόμνημα βίας της κοσμικής θρησκείας ασφαλώς δεν θα μιλήση προς όφελός της.

Εν τούτοις υπάρχει ένας τρόπος για να βεβαιωθούμε σχετικά με το τι επιφυλάσσει το μέλλον για τη θρησκεία εκ μέρους των Η.Ε. Γνωρίζατε, επί παραδείγματι, ότι είχε προλεχθή ακριβώς πριν από δέκα εννέα αιώνες σχεδόν, η ύπαρξις ενός συνθέτου πολιτικού σώματος που είναι τώρα γνωστό ως Ο.Η.Ε.; Είχε προλεχθή ακόμη και το γεγονός ότι θα προηγείτο ένα παρόμοιο σώμα, που απεδείχθη ότι ήταν η Κοινωνία των Εθνών.

Χωρίς αμφιβολία, αυτό σας φαίνεται μάλλον υπερβολικό. Αλλά πρώτα εξετάστε την απόδειξι. Θα βρήτε τις περισσότερες πληροφορίες στο κεφάλαιο 17 του Γραφικού βιβλίου της Αποκαλύψεως. Όπως ίσως γνωρίζετε, αυτό το βιβλίο χρησιμοποιεί πολλούς συμβολισμούς για να παραστήση μελλοντικά γεγονότα. Προσέξτε ότι στα εδάφια 3, 10 και 11 χρησιμοποιείται ένα συμβολικό επτακέφαλο, δεκακέρατο «θηρίον» για να εξεικονίση έναν ‘όγδοο βασιλέα’ ο οποίος διεδέχθη τους επτά προηγουμένους «βασιλείς.» Ποιοι είναι αυτοί οι «βασιλείς»;

Το εδάφιο 10 λέγει γι’ αυτούς τους «επτά βασιλείς» ότι «οι πέντε έπεσαν, και ο είς είναι, ο άλλος δεν ήλθεν έτι.» Είναι ενδιαφέρον ότι πέντε ιστορικές παγκόσμιες δυνάμεις που ήσαν συνδεδεμένες με τη Βιβλική ιστορία είχαν ‘πέσει’ μέχρι τότε: Η Αίγυπτος, η Ασσυρία, η Βαβυλών, η Μηδο-Περσία και η Ελλάς. Η έκτη, η Ρώμη, ήταν ο «είς» που υπήρχε στην εποχή της Αποκαλύψεως.

Όπως προελέχθη, κανείς άλλος «βασιλεύς» παγκοσμίου κλίμακος δεν «ήλθεν» από την εποχή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέχρι την Βρεταννο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμι που έγινε ο έβδομος ‘βασιλεύς.’ Το εδάφιον 11 συνεχίζει: «Και το θηρίον, το οποίον ήτο και δεν είναι, είναι και αυτός ο όγδοος, και είναι εκ των επτά.» Πώς ο «όγδοος» βασιλεύς «είναι εκ των επτά»; Προφανώς είναι μια σύνθετη ή συλλογική οργάνωσις που περιλαμβάνει τα υπάρχοντα υπολείμματα των προηγουμένων επτά παγκοσμίων δυνάμεων. Πόσο καλά ταιριάζει αυτή η περιγραφή στην Κοινωνία των Εθνών και στο διάδοχό της, τον Ο.Η.Ε.! Αλλά υπάρχουν και περισσότερα.

Η προφητεία λέγει ότι αυτό το συλλογικό «θηρίον» «ήτο και δεν είναι, και μέλλει να αναβή εκ της αβύσσου.» (Εδάφια 8, 11) Δεν είν’ αυτό ακριβώς που συνέβη στην Κοινωνία των Εθνών; Εξαφανίσθηκε για ένα χρονικό διάστημα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σαν να πήγε στην ‘άβυσσο.’ Αργότερα, επανεμφανίσθηκε ως Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών—ακριβώς όπως είχε προλεχθή στη Βίβλο. Αλλά πώς συνδέεται η τύχη της θρησκείας με όλ’ αυτά;

Η Τύχη της Θρησκείας

Λίγο πριν, το εδάφιο 3, όπου μνημονεύεται για πρώτη φορά το πολυσύνθετο «θηρίον,» λέγει ότι μια «γυναίκα» κάθεται πάνω του. Ποια είναι αυτή; Τα συμφραζόμενα εδάφια αποκαλύπτουν την ταυτότητά της. Επί παραδείγματι, το εδάφιο 2 λέγει ότι μαζί της «επόρνευσαν οι βασιλείς της γης» και «εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γην εκ του οίνου της πορνείας αυτής.» Το εδάφιο 6 παρατηρεί ότι και αυτή η ίδια ‘μεθύει εκ του αίματος,’ έτσι είναι πιθανόν ότι περιλαμβάνεται και η αιματοχυσία στις ενέργειες που κάνει ώστε να ‘μεθύση’ τους κατοίκους της γης.

Τώρα, ποιο μέρος της ανθρωπίνης κοινωνίας είναι ευρέως γνωστό για την παράνομη ανάμιξί του με τους πολιτικούς «βασιλείς της γης,» σαν να ‘πορνεύη’ μαζί τους; Ποιος έχει τέτοια επιρροή «στους κατοικούντας την γην» ώστε η πολιτική του ανάμιξις να τους κάνη να ενεργούν ως ‘μέθυσοι’ από συνέπειες που περιλαμβάνουν επίσης και αιματοχυσία;

Δεν είναι μήπως τα υποκριτικά θρησκευτικά συστήματα του κόσμου και μόνο που συνδυάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά; Η ιστορία τους στην ανάμιξι της πολιτικής και της παράλογης αιματοχυσίας είναι καταγεγραμμένη για να την εξετάσουν τα έντιμα άτομα. Και ο κόσμος, ακόμη και τώρα, παραπαίει σαν ‘μεθυσμένος’ από τα αποτελέσματα των θρησκευτικών συγκρούσεων και ζητημάτων.

Μήπως η αυξανόμενη φήμη της θρησκείας σχετικά με τη διατάραξι της ειρήνης και της ασφαλείας του κόσμου θα παίξη κάποιο ρόλο σ’ αυτό που θα της συμβή τελικά; Ίσως αυτό ν’ αποτελέση τον κύριο παράγοντα. Αλλά όποιος κι αν είναι ο λόγος, η προφητεία αποκαλύπτει ότι ο Θεός θα κατευθύνη τα πράγματα έτσι ώστε οι πολιτικοί «βασιλείς» τελικά να κουρασθούν από την πορνική, ψευδή θρησκεία, με καταστρεπτικά αποτελέσματα: «Και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες επί το θηρίον, ούτοι θέλουσι μισήσει την πόρνην [την ‘γυναίκα’] και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί. Διότι ο Θεός έδωκεν εις τας καρδίας αυτών.» (Εδάφια 16, 17) Αυτό προλέγει μια επερχόμενη ολοκληρωτική επίθεσι εναντίον των θρησκευτικών συστημάτων του κόσμου από το «θηρίον,» δηλαδή τα Ηνωμένα Έθνη και από εκείνους που συμβολίζονται από τα «δέκα κέρατα.» Ποια είναι αυτά;

Η προφητεία απαντά ότι τα «δέκα κέρατα» είναι «δέκα βασιλείς» οι οποίοι «μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου» και «θέλουσι παραδώσει εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών.» (Εδάφια 12, 13) Αφού η συμβολική γλώσσα της Βίβλου συχνά χρησιμοποιεί τον αριθμό «δέκα» για να δηλώση πληρότητα (όπως τα δέκα δάκτυλα των χεριών ή των ποδιών), οι «δέκα βασιλείς» πρέπει να παριστάνουν τον πλήρη αριθμό των εθνών τα οποία σύντομα («μίαν ώραν») κυβερνούν με τα Η.Ε. και δίδουν «εξουσία» σ’ αυτά. Προφανώς αυτά τα έθνη, μαζί με τον Ο.Η.Ε., θα φθάσουν να ‘μισήσουν’ την όμοια με πόρνη θρησκεία τόσο ώστε να κάμουν κάτι. «Θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην» και «αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί,» καταστρέφοντάς την εξ ολοκλήρου.

Αλλά ούτε και το συμβολικό «θηρίον» ούτε τα «δέκα κέρατα» πρόκειται να επιζήσουν. Η προφητεία αποκαλύπτει επίσης ότι όλ’ αυτά τα έθνη θα πρέπει να δώσουν λόγο για το μεγάλο τους υπόμνημα της πολιτικής καταπιέσεως και απορρίψεως της δικαίας κυβερνήσεως του Θεού υπό τον διορισμένο του βασιλέα: «Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον [τον Ιησού], και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και βασιλεύς των βασιλέων.» Ομοίως, το «θηρίον» Η.Ε. «υπάγει εις απώλειαν.»—Αποκάλ. 17:8, 11, 14· παράβαλε με Δανιήλ 2:44.

Έτσι, λοιπόν, αν αυτή η προφητεία εξακολουθήση να είναι τόσον ακριβής στο μέλλον όσο ήταν έως τώρα, ο μόνος τόπος ασφαλείας στις ημέρες που βρίσκονται εμπρός μας πρέπει να είναι κάπου εκτός των θρησκειών του κόσμου καθώς επίσης, και των πολιτικών συστημάτων του κόσμου. Πώς είναι δυνατόν αυτό; Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη είπε ότι οι αληθινοί του ακόλουθοι «εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» Αλλά, συγχρόνως, προσευχήθηκε στον Θεό ‘όχι να σηκώση αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξη αυτούς εκ του πονηρού.’—Ιωάν. 17:14-16.

Όσο απίθανον κι αν φαίνεται, υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που ζουν πραγματικά μ’ αυτή την αρχή. Στον Λίβανο, επί παραδείγματι, οι 1.800 Μάρτυρες του Ιεχωβά αυτής της χώρας είναι εντελώς ουδέτεροι και προς την θρησκευτική και προς την πολιτική πλευρά του πολέμου, όπως είναι πάντοτε οι Μάρτυρες όπου κι αν ζουν. Επανειλημμένως γλύτωσαν τον θάνατο από τα χέρια τόσο των «Χριστιανών» όσο και των Μουσουλμάνων λόγω της φήμης που έχουν οι Μάρτυρες ως σπουδασταί της Βίβλου που δεν τάσσονται με καμμιά πλευρά στην πολιτική ή θρησκευτική αιματοχυσία. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιρλανδία και σ’ όλες τις χώρες. Επιθυμούν να πράττουν το θέλημα του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα και συνεπώς να μην αναμιγνύωνται σε καμμιά διαμάχη.

Αυτό μπορεί να φαίνεται πολύ ιδεαλιστικό σε μερικούς. Αλλά μην ξεχνάτε ότι αν η προφητεία της Αποκαλύψεως εξακολουθήση τη σταθερή της, ακριβή πορεία, το να γνωρίζη κανείς και να εκτελή το θέλημα του Θεού είναι ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος ζωής. Το επερχόμενο τέλος του Ο.Η.Ε, και των κοσμικών θρησκειών το καθιστά αυτό ουσιώδες. «Ο κόσμος παρέρχεται,» λέγει η Αγία Γραφή, «όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.» Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν να σας βοηθήσουν να μάθετε το θέλημα του Θεού τώρα.—1 Ιωάν. 2:17.

Παραπομπές

 1. U.N. Documents A/C.3/L.2006 to 2014.

 2. Ibid., E/CN.4/L.1338, p. 4.

 3. Ibid., p. 5.

 4. 230 Words Toward Religious Freedom, Homer A. Jack, p. 10.

 5. U.N. Document E/CN.4/L.1338, p. 4.

 6. Ibid., E/CN.4/L.1327, p. 2.

 7. Ibid., E/CN.4/SR.1369, p. 7.

 8. Ibid., p. 8.

 9. Ibid., A/C.3/L.2006 to 2014.

10. Ibid.

11. Homer A. Jack, op. cit.

12. New York Times, January 24, 1976, p. 27.

13. The Express (Easton, Pa.), April 3, 1976, p. 5.

14. Oregon Journal, November 29, 1975, p. 4.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Αναδημοσιεύθηκε κατόπιν αδείας της Εταιρίας Γουίλλ Τζο, Ινκ., και Μπιλλ Μάουλντιν

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Δημοσιεύθηκε κατόπιν αδείας του Τόνη Ωθ της εφημερίδας Ιντουίρερ της Φιλαδελφείας