«Ειρήνη εν Ανθρώποις Ευδοκίας» ή Αρμαγεδδών​—Ποίον;

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ! Και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας.»​—Λουκ. 2:14, ΜΙΡ.

 1. Γιατί ενδιαφέρει τώρα να διαπιστώση κανείς για τον εαυτό του ότι είναι μεταξύ των ‘ανθρώπων ευδοκίας’;

ΕΙΣΘΕ ένας άνδρας ή μια γυναίκα ευδοκίας, καλής θελήσεως; Αν είσθε, τότε είσθε ένας από εκείνους, για τους οποίους μια στρατιά ουρανίων αγγέλων μίλησε ομόφωνα, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια περίπου. Γιατί αυτοί οι άγγελοι παρουσιάσθηκαν και μίλησαν; Διότι ένα γεγονός είχε συμβή, που πρόκειται να καταλήξη σε αιώνια ειρήνη για σας ακριβώς εδώ επάνω σ’ αυτή τη γη, που απειλείται τώρα από ένα τρίτον παγκόσμιο πόλεμο.

 2. Ποιο ήταν το σπουδαίο γεγονός, και γιατί μπορούμε να πάρωμε πολύ σοβαρά σήμερα ό,τι έγραψε σχετικά μ’ αυτό ο Ιατρός Λουκάς;

² Το γεγονός αυτό ήταν η γέννησις ενός άρρενος βρέφους στη Μέση Ανατολή. Αυτό, που συνέβη στην περίπτωσι εκείνη, δεν ήταν καθόλου ιστορία φανταστικών υπάρξεων, ένας μύθος ή παραμύθι. Αλλά γεγονός που μαρτυρείται από έναν όμιλο εργατικών ανθρώπων, οι οποίοι ευρίσκοντο σ’ ένα λόφο στην ύπαιθρο. Υπεστηρίχθη ως αληθινό από ένα γιατρό, ο οποίος στην ιδική του «διήγησιν περί των μετά πληροφορίας βεβαιωμένων εις ημάς πραγμάτων», λέγει ότι ‘διηρεύνησε πάντα εξ αρχής ακριβώς, να γράψη κατά σειράν περί τούτων. . . , δια να γνωρίσης την βεβαιότητα των πραγμάτων, περί των οποίων κατηχήθης’. Ο συγγραφεύς ήταν ο Ιατρός Λουκάς. Έγραψε πριν από δέκα εννέα και πλέον αιώνες και η διήγησίς του διεφυλάχθη σε χιλιάδες χειρόγραφα αντίγραφα, σε μερικές αρχαίες γλώσσες ωσότου εφευρέθη η τυπογραφία τον δέκατο πέμπτον αιώνα. Μπορείτε, λοιπόν, να πάρετε πολύ σοβαρά σήμερα εκείνο που είπαν οι άγγελοι για σας ως έναν άνθρωπο ευδοκίας πριν από πολύν καιρό.​—Λουκάς, κεφάλαιο πρώτο, εδάφια ένα έως τέσσερα.

 3. Γιατί η γέννησις εκείνου του παιδιού ήταν σπουδαία στην ιατρική ιστορία, και πώς εδόθη δημοσία μαρτυρία για την πατρότητα αυτού του βρέφους;

³ Στην ιατρική ιστορία η γέννησις αυτού του άρρενος βρέφους είναι πολύ σπουδαία, διότι είναι η μόνη γέννησις ενός βρέφους από μια παρθένο που αναφέρεται. Η σύλληψις του παιδιού εντός της δεν έγινε, επομένως, από ένα άνδρα, αλλ’ από ένα ουράνιο πατέρα. Αν δεν είχε συμβή αυτό πραγματικά, οι άγγελοι του ουρανού δεν θα είχαν κανένα ενδιαφέρον για τη γέννησι του βρέφους. Αν ήταν ένα παράνομο βρέφος, του οποίου ο ανθρώπινος πατέρας εκρύπτετο από εντροπή για ν’ αποφύγη την ευθύνη του, οι άγιοι άγγελοι δεν θα εξευτελίζοντο να φέρουν μαρτυρία της γεννήσεώς του. Δεν θα υπήρχε κανένας λόγος χαράς για τη γέννησι ενός τέτοιου ανεπιθυμήτου παιδιού, από το οποίο κανένα καλό δεν επρόκειτο να έλθη στο ανθρώπινο γένος. Ως απόδειξι του ότι η γέννησις του βρέφους ήταν θαυματουργική, έντιμη, ωφέλιμη από μια αγνή παρθένο, η στρατιά των ουρανίων αγγέλων εμφανίσθηκε σε ανθρώπους και τους έκαμε γνωστό ποιος ήταν ο πατέρας του νεογεννήτου παιδιού. Οι άγγελοι εδόξασαν τον Θεό, και τοιουτοτρόπως απεκάλυψαν τον ουράνιο Πατέρα του αξιοσημειώτου αυτού βρέφους.

 4. Πού και κάτω από ποιες τοπικές συνθήκες εγεννήθη το παιδίον, και ποια ήταν η εποχή του έτους;

⁴ Την εποχή εκείνη η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διατηρούσε την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Οι Άραβες δεν είχαν γίνει ακόμη Μωαμεθανοί. Στη Ρωμαϊκή Επαρχία της Ιουδαίας το παιδί είχε γεννηθή στην πόλι Βηθλεέμ, και, λόγω της καταστάσεως συνωστισμού στις κατοικίες εντός της πόλεως, η μητέρα του Μαρία ηναγκάσθη να το αποθέση μέσα στη φάτνη ενός σταύλου. Ο χρόνος που αυτό συνέβη ήταν κατά τα μέσα περίπου του Ιουδαϊκού μηνός Τισρί, ή περίπου πρώτη Οκτωβρίου, μια εποχή του έτους, που οι άνθρωποι έπρεπε να μετακινηθούν για φορολογική εγγραφή και που οι ποιμένες μπορούσαν να παραμείνουν έξω στα λειβάδια όλη τη νύχτα για να προσέχουν τα πρόβατά των. Ο Ιατρός Λουκάς συνεκέντρωσε ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για ό,τι συνέβη τότε. Προς όφελος όλων των «ανθρώπων ευδοκίας» γράφει (Λουκάς 2:8-20, Μετάφρασις Νέου Κόσμου):

5, 6. (α) Ποια πληροφορία έφεραν οι άγγελοι, και σε ποιόν; (β) Πώς αυτοί έγιναν αυτόπται μάρτυρες της γεννήσεως, με ποιο αποτέλεσμα σ’ αυτούς;

⁵ «Και ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φυλακάς της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών. Και ιδού, άγγελος Ιεχωβά εξαίφνης εφάνη εις αυτούς, και δόξα Ιεχωβά έλαμψε περί αυτούς, και εφοβήθησαν φόβον μέγαν. Και είπε προς αυτούς ο άγγελος, Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς, Θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη. Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν, και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας. Και καθώς οι άγγελοι ανεχώρησαν απ’ αυτών εις τον ουρανόν, οι άνθρωποι οι ποιμένες είπον προς αλλήλους, Ας υπάγωμεν λοιπόν έως Βηθλεέμ, και ας ίδωμεν το πράγμα τούτο το γεγονός, το οποίον ο Ιεχωβά εφανέρωσεν εις ημάς. Και ήλθον μετά σπουδής, και εύρον την τε Μαριάμ και τον Ιωσήφ, και το βρέφος κείμενον εν τη φάτνη.

⁶ »Και ιδόντες, διεκήρυξαν τον λόγον τον λαληθέντα προς αυτούς περί του παιδίου τούτου. Και πάντες οι ακούσαντες εθαύμασαν περί των λαληθέντων υπό των ποιμένων προς αυτούς. Η δε Μαριάμ εφύλαττε πάντας τους λόγους τούτους, διαλογιζομένη περί αυτών εν τη καρδία αυτής. Και επέστρεψαν οι ποιμένες, δοξάζοντες και υμνούντες τον Θεόν, δια πάντα όσα ήκουσαν και είδον, καθώς ελαλήθησαν προς αυτούς.»

 7. Σε αρμονία με ό,τι οι άγγελοι είπαν τότε εκεί, τι δεν έλλειπε εκείνον τον καιρό;

⁷ Την εποχή εκείνη, πριν από δύο χιλιάδες περίπου χρόνια, οι άγγελοι απέδωσαν δόξα στον εν υψίστοις Θεόν ως τον Ύψιστον ή Υπέρτατον. Οι πιστοί ποιμένες έγιναν αυτόπται μάρτυρες και επίσης απέδωσαν δόξα στον Θεό για ό,τι έκανε υπέρ του ανθρωπίνου γένους στέλνοντας τον υποσχεμένο Μεσσία ή Χριστό τον Κύριο, τον βασιλικό απόγονο του Βασιλέως Δαβίδ, διότι η Μαρία ήταν μια απόγονος του Δαβίδ. Ώστε δόξα στον εν υψίστοις Θεό δεν έλλειπε την εποχή εκείνη.

 8. Ποια άτομα απήλαυσαν ‘επί γης ειρήνην’ τότε, καθώς αποδεικνύεται από τα γεγονότα της εποχής εκείνης;

⁸ Αλλά τι να πούμε για το «επί γης ειρήνη»; Ασφαλώς οι ποιμένες εκείνοι ήσαν ‘άνθρωποι ευδοκίας’ καθώς ήσαν ο Ιωσήφ και η σύζυγός του Μαρία. Επίσης, ο γέρων Συμεών και η γηραιά προφήτις Άννα, διότι και οι δύο είδαν το βρέφος Ιησούν, όταν ο Ιωσήφ και η Μαρία το έφεραν εντός του ναού της Ιερουσαλήμ την τεσσαρακοστή ημέρα από της γεννήσεώς του στη Βηθλεέμ. Όλα αυτά τα γηραιά πρόσωπα ευχαρίστησαν τον Θεό γι’ αυτά που έκανε. Υπήρχε ειρήνη ανάμεσα σε όλα αυτά τα άτομα ως ‘ανθρώπους ευδοκίας’. Ο βασιλεύς της Ιερουσαλήμ, όμως, δεν ήταν άνθρωπος ευδοκίας, καλής θελήσεως. Ήταν ο Ηρώδης ο Μέγας, ένας Εδωμίτης, διωρισμένος από τη Ρώμη. Γι’ αυτό δεν είχε ειρήνη, αλλά προσπάθησε να καταστρέψη το βρέφος Ιησούν, όταν ήταν περίπου δύο ετών. Λίγο αργότερα ο Βασιλεύς Ηρώδης πέθανε από μια αηδή νόσο, αλλ’ ο Ιησούς διέφυγε και μεγάλωσε για να γίνη ο «Χριστός Κύριος».​—Λουκ. 2:25-40· Ματθ. 2:1-23.

ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

 9. Στη διάρκεια των αιώνων από τότε, μήπως η παράθεσις των λόγων «επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας» έκαμε εκείνους, που ισχυρίζοντο ότι είναι Χριστιανοί, πιο ειρηνικούς και τι λέγουν τα γεγονότα;

⁹ «Επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας»​—αυτή υπήρξε μια περίφημη Γραφική παράθεσις για τα τελευταία χίλια εννεακόσια χρόνια. Ποια, όμως, υπήρξε η επίδρασίς της επάνω στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους; Όσον αφορά τις διεθνείς υποθέσεις, τα χρόνια της ειρήνης του κόσμου υπήρξαν λίγα από την εποχή που οι άγγελοι είπαν για πρώτη φορά τα καταπραϋντικά αυτά λόγια. Από αυτή την άποψι η κατάστασις του κόσμου δεν μετεβλήθη από τη γέννησι του Ιησού στη Βηθλεέμ. Αυτός ο ίδιος εξήγειρε την εναντίωσι των θρησκευτικών αρχηγών της χώρας του, οι οποίοι τελικά τον εθανάτωσαν μέσω του Ρωμαίου Κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου το έτος 33 μ.Χ. Αιώνες αργότερα πολλοί άνθρωποι ισχυρίσθηκαν ότι είναι ακόλουθοί του, αλλά είχαν μεγάλες θρησκευτικές φιλονεικίες μεταξύ τους. Εκείνοι, που ισχυρίζοντο ότι ήσαν Χριστιανοί, έκαναν αιματηρούς πολέμους με Μωαμεθανούς, επίσης δε εφόνευσαν και χιλιάδες Ιουδαίους. Αυτοί οι λεγόμενοι Χριστιανοί ακόμη διεξήγαγαν φανατικούς πολέμους μεταξύ τους, όχι μόνο για θρησκευτικές διαφωνίες, αλλά πιο συχνά για την πολιτική του κόσμου τούτου. Αυτοί οι λεγόμενοι Χριστιανοί κάθε άλλο παρά ειρηνικοί υπήρξαν· δεν υπήρξαν μια πραγματική δύναμις για την ειρήνη του κόσμου.

10. Σύμφωνα με στατιστικές, που παρουσιάσθησαν από ερευνητάς, πώς μπορούν να παραβληθούν τα έτη παγκοσμίου ειρήνης με τα έτη πολέμου από την εποχή του προφήτου Μωυσέως;

¹⁰ Ερευνηταί επί των πολέμων έκαμαν μια παγκόσμιο ανασκόπησι της ειρήνης και του πολέμου στη διάρκεια της μακράς περιόδου από το 1481 π.Χ. μέχρι του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το έτος εκείνο, 1481 π.Χ., το στρατιωτικοποιημένο έθνος της Αιγύπτου ήταν η κυριαρχούσα παγκόσμιος δύναμις. Τον καιρό εκείνο ο προφήτης Μωυσής και ο λαός του ήσαν μακριά έξω στην έρημο της Αραβικής χερσονήσου, ζώντας σύμφωνα με τις Δέκα Εντολές που είχε λάβει ο Μωυσής από τον Ιεχωβά Θεό. Σ’ όλη τη διάρκεια των 3.426 ετών από τότε μέχρι του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 υπήρξαν μόνο 268 χρόνια παγκοσμίου ειρήνης. Ώστε περισσότερα από τρεις χιλιάδες χρόνια υπήρξαν χρόνια πολέμου, στους οποίους περισσότερες από 8.000 διεθνείς συμβάσεις ειρήνης παρεβιάσθησαν. Έτσι υπήρξε ένα έτος ειρήνης έναντι δώδεκα ετών και οκτώ δεκάτων του έτους πολέμου στη διάρκεια όλου αυτού του χρόνου. Τι θα πούμε, όμως, για την παγκόσμιο ειρήνη από το έτος 1945 και την εγκαθίδρυσι των Ηνωμένων Εθνών για διεθνή ειρήνη και ασφάλεια; Η παγκόσμιος ειρήνη βρίσκεται σε κίνδυνο όπως ποτέ προηγουμένως!

11. Ποιο θέμα έχει υιοθετήσει ο «Χριστιανικός κόσμος» κατά τα Χριστούγεννά του, κι εν τούτοις σήμερα, ύστερ’ από δέκα έξη αιώνες, για ποια απειλή ομιλούν άνθρωποι του «Χριστιανικού κόσμου»;

¹¹ Επί χίλια και πλέον χρόνια υπήρξε πολύ εύκολο για τον «Χριστιανικό κόσμο» να ψάλλη «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας» στα Χριστούγεννά του. Η ιστορία, όμως, δείχνει ότι αυτό δεν προώθησε ή εγκατέστησε παγκόσμιο ειρήνη. Αφότου εισήχθησαν τα Χριστούγεννα στη θρησκεία του τον τέταρτον αιώνα, ο «Χριστιανικός κόσμος» απέτυχε αθλίως στο να τον κάμη έναν απόλεμο κόσμο. Σήμερα, ύστερ’ από δέκα έξη αιώνες εορτασμού των Χριστουγέννων, υπεύθυνοι άνδρες του «Χριστιανικού κόσμου» ομιλούν για την απειλή του Αρμαγεδδώνος.

12-14. Ποια μνεία έγινε περί Αρμαγεδδώνος (α) από τον αρθρογράφο των Τάιμς Νέας Υόρκης το 1962; (β) από τον πρώην Πρόεδρο Αϊζενχάουερ το 1961; (γ) από ένα αρθρογράφο την εποχή της Διασκέψεως στη Μόσχα, το 1960;

¹² Στις 6 Μαΐου 1962, και αναφέροντας πολύ γνωστά ονόματα, ο αρθρογράφος της εφημερίδος Τάιμς Νέας Υόρκης έγραφε: «Ωπλισμένος με μια καλή υπόθεσι και με την ασπίδα της αμυντικής στρατιωτικής δυνάμεως, ισχυροποιημένη περισσότερο με τις πυρηνικές μας δοκιμές, ο Πρόεδρος Κέννεντυ ανέλαβε τώρα μια νέα προσπάθεια για να εξεύρη κάποιο τρόπο συμβιβασμού με τη Σοβιετική Ρωσία για ν’ αποσοβηθή ένας ατομικός Αρμαγεδδών. Σ’ αυτή την προσπάθειά του συνεχίζει την πορεία που ακολούθησαν οι Πρόεδροι Ρούσβελτ, Τρούμαν και Αϊζενχάουερ.»

¹³ Ενωρίτερα, στις 16 Σεπτεμβρίου 1961, ο πρώην Πρόεδρος Αϊζενχάουερ μίλησε σ’ ένα γεύμα στο Σικάγο, Ιλλινόις. Είπε εκεί ότι, επειδή η καταστροφή που μας απειλεί τώρα είναι από πυρηνικό πόλεμο, αυτό τοποθετεί το Σικάγο «τριάντα μόλις λεπτά από τον Αρμαγεδδώνα.»

¹⁴ Κάτω από την επικεφαλίδα «Διάσκεψις στη Μόσχα» η εφημερίς Τάιμς Νέας Υόρκης της 6 Νοεμβρίου 1960, έγραφε από τις στήλες του κυρίου άρθρου της τα εξής: «Ίσως η πιο θεμελιώδης διαφορά στη στάσι των δύο πρωτευουσών [της Ρωσίας και της Κίνας] είναι το γεγονός ότι η Μόσχα κατέστησε σαφές ότι κατανοεί πλήρως την καταπληκτική πανωλεθρία που θα ξεσπούσε επάνω σε όλη την ανθρωπότητα μ’ ένα πόλεμο υδρογονικής βόμβας, ενώ το Πεκίνο ομιλεί κατά καιρούς ωσάν να μη φοβάται ούτε και ένα πυρηνικόν Αρμαγεδδώνα.»

15-17. (α) Λόγω της υδρογονικής βόμβας, ως τι αναφέρεται ότι θα είναι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος; (β) Κατά τις αρθρογραφίες των εφημερίδων, πώς περιγράφεται ότι θα είναι στο αποκορύφωμά του ο «ψυχρός πόλεμος»; (γ) Σύμφωνα με τον αρθρογράφο επί των Εξωτερικών Υποθέσεων, πού ωθούνται οι υποθέσεις του κόσμου;

¹⁵ Επειδή τώρα υπάρχει ανά χείρας η τρομερή υδρογονική βόμβα, ομιλούν περί του τρίτου παγκοσμίου πολέμου ως ενός «θερμοπυρηνικού Αρμαγεδδώνος».a

¹⁶ Σχετικά με τον συνεχή «ψυχρόν πόλεμο» μεταξύ των στρατιωτικών δυνάμεων Ανατολής και Δύσεως, ένας αρθρογράφος λέγει: «Δεν είναι καμμιά φιλοσοφική εκστρατεία για ένα φαντασιώδες μέλλον. Είναι εναντίον όλων των δυνάμεων του πονηρού στον κόσμο, ένα είδος Αρμαγεδδώνος, του οποίου η έκβασις θα είναι νίκη ή ήττα όχι για ένα μόνο έθνος ή μια μόνο συμμαχία αλλά για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.»b

¹⁷ Ένας αρθρογράφος επί των Εξωτερικών Υποθέσεων μάς προειδοποιεί: «Δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε το να ωθούμεθα προς τον Αρμαγεδδώνα απλώς διότι κανείς δεν ενδιαφέρεται ν’ αντιμετωπίση το καταφανές πρόβλημα. Αν το καταφανές πρόβλημα δεν μελετηθή ταχέως, το μέλλον πρόκειται να φέρη καταστροφή.»c

18. Παρά τις υποσχέσεις κατά την έναρξι του πεντηκοστού έτους από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί υπάρχουν σοβαροί λόγοι φόβου μιας τρίτης παγκοσμίου συρράξεως;

¹⁸ Το πεντηκοστό έτος μετά την έκρηξι του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου έκαμε έναρξι με μια μεγάλη επίθεσι ειρήνης από τους ηγέτας της παγκοσμίου πολιτικής. Ακόμη και ο Ποντίφηξ της Πόλεως του Βατικανού έκαμε ένα προσκύνημα σε τόπους θρησκευτικού ενδιαφέροντος στη Μέση Ανατολή, ένα ταξίδι που ελέχθη ότι θα είναι προς όφελος της ειρήνης και της ενότητος. Στις 21 Ιανουαρίου 1964, η Επιτροπή Αφοπλισμού των Ηνωμένων Εθνών συνήλθε και πάλι και παρέτεινε επί μήνες τις συζητήσεις​—αλλά δεν υπάρχει αφοπλισμός. Οι δύο τρομακτικοί Ερυθροί γίγαντες του Κομμουνισμού συνέχισαν να μη επιδεικνύουν αύξησι σε αγάπη προς αλλήλους, ενώ ο μη κομμουνιστικός δημοκρατικός κόσμος εβεβαιώνετο ότι δεν επρόκειτο να υπάρξη τέλος στον ψυχρό πόλεμο μεταξύ Κομμουνισμού και καπιταλιστικών χωρών «στην εποχή μας». Και οι προσευχές συνεχίζουν ν’ αναπέμπωνται στις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» και τις Ιουδαϊκές συναγωγές υπέρ των Ηνωμένων Εθνών στον ιδικό τους ρόλο του ειρηνοποιού. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι φόβου μιας τρίτης παγκοσμίου συρράξεως.

19. Για να είναι αληθινή, ποια σημασία πρέπει να δοθή στη λέξι «Αρμαγεδδών», και τι πρέπει ν’ αναμένεται από τους «ανθρώπους ευδοκίας» εκεί;

¹⁹ Σε όλες τις προειδοποιήσεις των περί Αρμαγεδδώνος οι άνθρωποι της θρησκείας, της πολιτικής, του στρατού και της επιστήμης συνεχώς παραβλέπουν κάτι. Τι είναι αυτό; Είναι εκείνο που ο Αρμαγεδδών πραγματικά θα είναι. Όλοι αυτοί οι ομιληταί και συγγραφείς εδανείσθηκαν το όνομα από την Αγία Γραφή, το ίδιο αυτό βιβλίο, που μας λέγει, επίσης, για το πώς μια στρατιά αγγέλων εμφανίσθηκε κατά τη γέννησι του Ιησού στη Βηθλεέμ και έφερε το άγγελμα της δόξης προς τον Θεό και ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων ευδοκίας. Στον Αρμαγεδδώνα, λοιπόν, πρέπει να δοθή η Γραφική σημασία του, όχι η σημασία που του δίνουν άνθρωποι σοφοί κατά κόσμον. Θέλουν να τον περιγράφουν ως μια τελική μάχη από μερικές ανώνυμες δυνάμεις του καλού εναντίον ανωνύμων δυνάμεων του κακού, μια πραγματική στρατιωτική μάχη, μεταξύ διαιρέσεων του ανθρωπίνου γένους. Αρέσκονται να θεωρούν τον εαυτό τους ως ευρισκόμενον μεταξύ των δυνάμεων του καλού, που θα νικήσουν. Εν τούτοις, η Γραφή σαφώς καθορίζει τις αντίπαλες δυνάμεις, οι οποίες θα εμπλακούν στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Στη μάχη εκείνη οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ δεν θα πολεμήσουν, διότι ο Θεός των θα πολεμήση από τον ουρανό υπέρ εκείνου, το οποίον είναι δίκαιον.

20. Πόσες φορές συναντάται η λέξις «Αρμαγεδδών», πού, και σχετικά με τι;

²⁰ Για να διατηρήσωμε το ζήτημα αυτό ευθές στη διάνοιά μας, ας αναγνώσωμε την προφητική Γραφική αφήγησι για τον ερχόμενον αυτόν πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Μόνο μια φορά η δυναμική αυτή λέξις «Αρμαγεδδών» συναντάται στην Αγία Γραφή, και αυτό γίνεται στο τελευταίο βιβλίο της, που ονομάζεται Αποκάλυψις. Το τελικό αυτό βιβλίο είχε δοθή μέσω εμπνεύσεως στον Χριστιανό απόστολο Ιωάννη για να δείξη στους πιστούς Χριστιανούς «όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως.» Η προφητική εκ των προτέρων όρασις του Αρμαγεδδώνος δίδεται σε συσχετισμό με την έκτη από μια σειρά επτά πληγών. Οι συμβολικές αυτές πληγές αναφέρονται ως ‘έσχαται πληγαί, διότι εν αυταίς ετελέσθη ο θυμός του Θεού’. (Αποκάλ. 1:1· 15:1· 16:12) Όταν εκχέεται η έκτη πληγή, αποκαλύπτει κάτι που επιφέρει τον θυμό του Θεού. Ιδού τι βλέπει ο απόστολος Ιωάννης, όταν εκχέεται η έκτη πληγή:

21. Στην Αποκάλυψι, κεφάλαιο δέκατο έκτο, τι βλέπει ο Ιωάννης στην όρασί τον σχετικά με τον Αρμαγεδδώνα;

²¹ «Και είδον τρία ακάθαρτα πνεύματα όμοια με βατράχους, εξερχόμενα εκ του στόματος του δράκοντος, και εκ του στόματος του θηρίου, και εκ του στόματος του ψευδοπροφήτου· διότι είναι πνεύματα δαιμόνων εκτελούντα σημεία, τα οποία εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος . . . Και συνήθροισεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών.»​—Αποκάλ. 16:13-16.

22. Ποιοι συγκεντρώνονται στον Αρμαγεδδώνα, και γιατί είναι καταφανές ότι ούτε μερικοί έστω από αυτούς δεν είναι με το μέρος του Θεού του Παντοκράτορος;

²² Μήπως η έκφρασις «βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης» αφήνει έξω κάποιον από τους πολιτικούς άρχοντας της εποχής μας; Όχι· ασχέτως αν πρόκειται για βασιλείες, προέδρους, δημοκρατικούς, κομμουνιστικούς ή ουδετεροφίλους άρχοντας της εποχής μας. Όλοι τους συγκεντρώνονται στον τόπο, που καλείται Αρμαγεδδών για πόλεμο. Αλλά πόλεμο για ποιο ζήτημα; Όχι για πόλεμο μεταξύ των, με μερικούς τουλάχιστον από αυτούς τους πολιτικούς άρχοντας και στρατούς παρά το πλευρό του Θεού του Παντοκράτορος. Γιατί όχι; Διότι ο απόστολος Ιωάννης είδε τους «βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης» συγκεντρωμένους σ’ αυτόν τον πόλεμο από τους εχθρούς του Θεού του Παντοκράτορος. Οι βασιλείς συνάγονται από πνεύματα δαιμόνων, οι δε δαίμονες δεν είναι φίλοι του Θεού του Παντοκράτορος. Εις απόδειξιν τούτου ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος έγραψε προς τους Χριστιανούς, οι οποίοι μόνον ισχυρίζοντο ότι πιστεύουν: «Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι είς· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι, και φρίττουσι.»​—Ιάκ. 2:19.

23. Υπέρ τίνος συνάγονται οι «βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης» στον Αρμαγεδδώνα για να πολεμήσουν;

²³ Κάτω από την αόρατη επίδρασι τέτοιων δαιμόνων, που φρίττουν με τη σκέψι του Παντοκράτορος Θεού, οι «βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης» (περιλαμβανομένου και του «Χριστιανικού κόσμου») δέχονται να συναχθούν στον Αρμαγεδδώνα, για να πολεμήσουν γι’ αυτούς τους δαίμονας, φυσικά. Αυτό σημαίνει, επίσης, πόλεμο για τον αόρατο ‘άρχοντα των δαιμονίων’, δηλαδή, Σατανά τον Διάβολο. (Ματθ. 12:24) Στην Αποκάλυψι προς τον Ιωάννη, Σατανάς ο Διάβολος εικονίζεται από τον Δράκοντα, από το στόμα του οποίου εξέρχονται τα βατραχώδη εκείνα «πνεύματα» για να συνάξουν τους πολιτικούς άρχοντας στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος.

24. Τι είναι το συμβολικό θηρίο, από το στόμα του οποίου εξέρχεται ένα από τα βατραχώδη «πνεύματα»;

²⁴ Ένα από τα δαιμονισμένα αυτά πνεύματα εξέρχεται, επίσης, από το στόμα του συμβολικού θηρίου. Η Αποκάλυψις στο κεφάλαιο δέκατο τρίτο, εδάφια δύο έως επτά, μας λέγει ότι ο Δράκων Σατανάς ο Διάβολος δίδει σ’ αυτό το «θηρίον» την δύναμί του, τον θρόνο και μεγάλη εξουσία, την οποίαν εξουσία θα ασκούσε επάνω σε κάθε φυλή, λαό, γλώσσα και έθνος. Έτσι το «θηρίον» είναι η ορατή πολιτική οργάνωσις πάνω στη γη κάτω από την αόρατη κυριαρχία Σατανά του Διαβόλου.

25. Τι είδους οργάνωσις είναι ο συμβολικός ψευδοπροφήτης;

²⁵ Ένα τρίτο δαιμονικό πνεύμα εξέρχεται από το στόμα του «ψευδοπροφήτου». Αυτό το ίδιο το όνομα της προφητικής αυτής οργανώσεως προδίδει ότι είναι ψευδής και συνεπώς δεν είναι προφήτης του Θεού του Παντοκράτορος στις πολιτικές υποθέσεις. Φυσικά η προφητική προπαγάνδα από το στόμα του βοηθεί στο να οδηγηθούν οι βασιλείς της γης στον Αρμαγεδδώνα.

26. (α) Μήπως ο «πόλεμος της μεγάλης ημέρας», στον οποίον συνάγονται, σημαίνει ένα «θερμοπυρηνικό Αρμαγεδδώνα», και τι φαίνεται ν’ αντιτίθεται προς μια τέτοια σκέψι; (β) Εν τούτοις, το ότι συνάγονται εκεί τι επί τέλους πραγματικά θα σημαίνη;

²⁶ Προσεκτικοί μελετηταί της Γραφής αγρυπνούν για την εκπλήρωσι των προφητειών της στα γεγονότα και στις καταστάσεις της εποχής μας. Βλέπουν όλους τους πολιτικούς άρχοντας και τις μαχητικές δυνάμεις των να συνάγωνται ομού με ακαταμάχητο τρόπο στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», στον Αρμαγεδδώνα. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι συνάγονται σ’ ένα «θερμοπυρηνικόν Αρμαγεδδώνα», ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Στην επιφάνεια των πραγμάτων τουλάχιστον, όλες οι ανθρώπινες προσπάθειες σήμερα μέσω της οργανώσεως Ηνωμένων Εθνών, το Ίδρυμα Παγκοσμίου Ειρήνης, τα Σώματα Ειρήνης, και άλλα όργανα ειρήνης φαίνονται να ευρίσκωνται στην αυτή κατεύθυνσι, σε μια μόνο παγκόσμια κατάστασι όπου οι λαοί θα πουν μ’ ένα αίσθημα αυτοβεβαιώσεως, «Ειρήνη και ασφάλεια!» (1 Θεσ. 5:3)d Παρά τις προσπάθειες αυτές για διεθνή ειρήνη, η κατευθυνόμενη από δαίμονας σύναξις των βασιλέων της γης στον Αρμαγεδδώνα προχωρεί σταθερά και τελικά θα σημαίνη ένα πόλεμο εναντίον του Παντοκράτορος Θεού.

27. Τι δείχνει το δέκατο έβδομο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως για τις σχέσεις των ‘βασιλέων ‘της γης με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

²⁷ Άσχετα με το πόσο μπορεί να έχη αντίρρησι ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» σε όσα λέμε για τους βασιλείς της γης, που είναι μέλη των εκκλησιών του, οι θεόπνευστες Γραφές δεν αφήνουν αμφιβολία για την πορεία αυτή προς τον Αρμαγεδδώνα. Έτσι, ανοίξτε, παρακαλούμε, στο επόμενο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, κεφάλαιο δέκατο έβδομο. Μας ομιλεί για τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, με την οποία οι βασιλείς της γης επόρνευσαν κατά ένα θρησκευτικό τρόπο. Λέγει ότι η Βαβυλών η Μεγάλη όχι μόνον βρίσκεται ενωμένη με τους βασιλείς της γης, αλλά, επίσης, κάθηται επάνω σε ‘λαούς και όχλους, και έθνη και γλώσσες’. (Αποκάλ. 17:1, 2, 15) Και είναι ευνόητο τούτο, διότι η Βαβυλών η Μεγάλη είναι η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, η οποία έχει τις βάσεις της στη θρησκεία της αρχαίας Βαβυλώνος. Επομένως είναι ψευδής. Πράγματι η αυτοκρατορία της ψευδούς Βαβυλωνιακής θρησκείας είναι εξαπλωμένη παγκοσμίως σήμερα. Είναι μια θρησκευτική σύγχυσις χωρίς ελπίδα.

Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΜΑΧΗ

28. Παρά τους θρησκευτικούς των δεσμούς, εναντίον τίνος μάχονται αυτοί οι «βασιλείς» της γης, σύμφωνα με την Αποκάλυψι 17:13, 14;

²⁸ Όλοι οι «βασιλείς . . . της οικουμένης όλης» έχουν συνενωθή με τη θρησκεία. Επομένως το ανύποπτο πρόσωπο θα μπορούσε να σκεφθή ότι αυτή η συνένωσις της θρησκείας με την πολιτική θα ωδηγούσε τα έθνη στον Θεό. Η δημοφιλής αντίληψις είναι ότι οι λαοί όλοι λατρεύουν ένα και τον αυτόν Θεό, μόνον υπό διαφόρους εξωτερικούς τύπους με διάφορα θρησκευτικά ονόματα. Η αντίληψις αυτή δεν τραυματίζει κανενός τα αισθήματα, αλλά είναι ορθή; Τι λέγει το δέκατο έβδομο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, εδάφια δεκατρία και δεκατέσσερα, για τους βασιλείς αυτούς με τους οποίους η Βαβυλών η Μεγάλη έχει θρησκευτικούς δεσμούς και ενότητα; Λέγει τα εξής: «Ούτοι έχουσι μίαν γνώμην, και θέλουσι παραδώσει εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών. Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων.» Ποιο είναι τα πρόσωπο, που καλείται εδώ «το Αρνίον» και ποιος είναι Κύριος κυρίων και Βασιλεύς βασιλέων; Είναι ο ουράνιος Ιησούς Χριστός, που είχε κάποτε γεννηθή ως ένας άνθρωπος στη Βηθλεέμ.

29. Γιατί αυτός καταλλήλως καλείται «το Αρνίον», και, όταν πολεμούν εναντίον του, εναντίον τίνος οι βασιλείς πραγματικά πολεμούν;

²⁹ Καλείται, επίσης, «ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» (Ιωάν. 1:29) Το Αρνίον αυτό απέθανε θυσιαστικά επί της γης, αλλά ο Παντοδύναμος Θεός τον ήγειρε από τον θάνατο σε αθάνατη ζωή στον ουρανό ως ένα πνευματικό πρόσωπο. Ο Θεός κατέστησε τώρα τον δοξασμένο Ιησού έναν ουράνιο Βασιλέα με δικαίωμα διακυβερνήσεως όλης της γης. Όταν ήταν εδώ κάτω στη γη ο Ιησούς Χριστός δεν διέπραξε ποτέ θρησκευτική πορνεία με την Βαβυλώνα τη Μεγάλη, όπως έχουν κάμει οι «βασιλείς . . . της οικουμένης όλης.» Επομένως, όταν οι βασιλείς αυτοί κάτω από την επίδρασι της Βαβυλώνος της Μεγάλης πολεμούν εναντίον του Αρνίου, σημαίνει αυτό ότι πολεμούν υπέρ του Παντοδυνάμου Θεού ή εναντίον Του; Η μόνη απάντησις είναι, Εναντίον του!

30. Πώς εξεικονίζεται το Αρνίον του Θεού στην Αποκάλυψι 19:11-16;

³⁰ Η μάχη από τους βασιλείς της γης στον Αρμαγεδδώνα αναφέρεται μάλλον στην Αποκάλυψι 17:14. Η περιγραφή της δίδεται στην Αποκάλυψι 19:11-21. Εκεί ο απόστολος Ιωάννης μάς λέγει πώς, στους ανοιγμένους ουρανούς, βλέπει το Αρνίον του Θεού τώρα ως έναν πολεμιστή, που ιππεύει επάνω σ’ ένα λευκόν ίππο. Και, λέγει ο Ιωάννης, «καλείται το όνομα αυτού, Ο Λόγος του Θεού. Και τα στρατεύματα τα εν τω ουρανώ ηκολούθουν αυτόν εφ’ ίππων λευκών, ενδεδυμένοι βύσσινον λευκόν και καθαρόν. Και εκ του στόματος αυτού εξέρχεται ρομφαία κοπτερά, δια να κτυπά με αυτήν τα έθνη· και αυτός θέλει “ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά·” και αυτός πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του Θεού του Παντοκράτορος. Και επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων.» Αυτός είναι Εκείνος, που μάχεται υπέρ του Θεού. Αλλά εναντίον τίνος;

31, 32. Εναντίον τίνος πολεμά και ποιος κερδίζει τη μάχη, σύμφωνα με την Αποκάλυψι 19:17-21;

³¹ Στην έκθεσι για τη μάχη ο απόστολος Ιωάννης μάς λέγει τα εξής: «Και είδον το θηρίον και τους βασιλείς της γης, και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα, δια να κάμωσι πόλεμον με τον καθήμενον επί του ίππου, και με το στράτευμα αυτού.» Σ’ εκείνη την ενέργεια μάχης αυτοί οι βασιλείς της γης και τα στρατεύματά των συνάγονται στον Αρμαγεδδώνα εκεί από τα πνεύματα δαιμόνων. Ποιος, λοιπόν, κερδίζει τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος που επακολουθεί, αυτόν τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος»; Ο Ιωάννης μάς λέγει:

³² «Και επιάσθη το θηρίον, και μετά τούτου ο ψευδοπροφήτης όστις έκαμε τα σημεία ενώπιον αυτού, με τα οποία επλάνησε τους λαβόντας το χάραγμα του θηρίου, και τους προσκυνούντας την εικόνα αυτού· ζώντες ερρίφθησαν οι δύο εις την λίμνην του πυρός την καιομένην με το θείον. Και οι λοιποί εφονεύθησαν με την ρομφαίαν του καθημένου επί του ίππου,, την εξερχομένην εκ του στόματος αυτού· και πάντα τα όρνεα εχορτάσθησαν εκ των σαρκών αυτών.»​—Αποκάλ. 19:11-21.

33. Τι θα συμβή, λοιπόν, σε όλα τα πολιτικά συστήματα και τους άρχοντας και τις μαχητικές των δυνάμεις στον Αρμαγεδδώνα;

³³ Αυτό δεν αφήνει καμμιά αμφιβολία για τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, που βρίσκεται ακριβώς ενώπιον όλου του ανθρωπίνου γένους. Πριν από δέκα εννέα αιώνες, σε προφητική όρασι, ο Ιωάννης είδε ποιος θα εκέρδιζε τον πόλεμο. Αυτό μας καθιστά βέβαιο τώρα ποιος θα κερδίση τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Θα είναι ο Πολεμιστής του Θεού, ο Βασιλεύς των βασιλέων και Κύριος των κυρίων, και τα ουράνια αγγελικά του στρατεύματα. Τα πολιτικά συστήματα πάνω στη γη, όπως εξεικονίζονται από το θηρίον και την εικόνα του και τον ψευδοπροφήτη, θα καταστραφούν τόσο ολοσχερώς όσο αν ερρίπτοντο μέσα σ’ ένα λάκκο πυρός και θείου. Ποτέ πια δεν θα υπάρξη μια διεθνής ένωσις μέσω των συμμαχιών της εποχής μας. Οι πολιτικοί άρχοντες και οι μαχητικές των δυνάμεις, πολιτικές και στρατιωτικές, θα φονευθούν από τις ουράνιες δυνάμεις. Δεν θα τους δοθή τιμητικός ενταφιασμός μέσα σε μνημεία αλλά θα γίνουν τροφή για όρνεα. Η σφαγή των θα προέλθη από τη συμβολική «ρομφαίαν» εκτελέσεως που εξέρχεται εκ του στόματος του Βασιλέως των βασιλέων. Και πάνω στη γη οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ θα παραστούν μάρτυρες τούτου.

34. Τι θα σημαίνη για κάποιον η ανάμιξίς του σ’ εκείνον τον πόλεμο, και γιατί;

³⁴ Ας μη απατώμε, λοιπόν, τον εαυτό μας. Το ν’ αναμιχθή οποιοσδήποτε από μας στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος σημαίνει ν’ αναμιχθή με τον Θεό τον Παντοκράτορα, διότι πρόκειται περί πολέμου από τους πολιτικούς άρχοντας του κόσμου τούτου εναντίον του Θεού και εναντίον του Υιού του, Ιησού Χριστού, του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων. Μια τέτοια ανάμιξις θα εσήμαινε την βεβαία καταστροφή μας, δίχως ελπίδα ν’ αναστηθούμε από τους νεκρούς κάτω από τη νικηφόρο βασιλεία του Θεού στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβερνήσεως από τον θριαμβευτή Υιόν του Ιησούν Χριστόν.

Η ΕΚΛΟΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ

35. (α) Ποιο επίμαχο ζήτημα πρόκειται να τακτοποιηθή στον Αρμαγεδδώνα; (β) Γιατί είναι ο Θεός υποχρεωμένος να χρησιμοποιήση βία εκεί;

³⁵ Όταν βλέπωμε ποιοι αποτελούν τις δύο παρατάξεις σ’ αυτή τη θεαματική μάχη του Αρμαγεδδώνος, μπορούμε να δούμε, επίσης, ότι η μάχη είναι γύρω από το επίμαχο ζήτημα της κυριαρχίας της γης. Η ερώτησις που πρόκειται να τακτοποιηθή στον Αρμαγεδδώνα είναι, Ποιος έχει το δικαίωμα να κυβέρνηση όλη τη γη; Ποιος, πράγματι, θα κυβερνήση τη γη τώρα και πάντοτε​—οι πολιτικοί ηγέται του διεφθαρμένου αυτού συστήματος πραγμάτων ή ο Υιός του Θεού, Ιησούς Χριστός; Όταν το 1914-1918 διεξήγετο ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, κυρίως μεταξύ των εθνών του «Χριστιανικού κόσμου», ήταν γύρω από το ζήτημα του ποιος θα κυριαρχήση στη γη πολιτικώς και εμπορικώς. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος του 1939-1945, ο οποίος διεξήχθη, επίσης, κυρίως μεταξύ των εθνών του «Χριστιανικού κόσμου», ήταν γύρω από το ίδιο ζήτημα. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, που μπορούμε να παρατηρήσωμε σήμερα, ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος θα ήταν για το ίδιο επίμαχο ζήτημα. Σε αρμονία με το γεγονός αυτό, οι ανθρώπινοι άρχοντες της γης αυτής ενδίδουν τώρα στην αόρατη δαιμονική επιρροή των εχθρών του Θεού και αρνούνται να παραδώσουν την κυριαρχία της γης στον από τον Θεό διωρισμένο Βασιλέα, Ιησούν Χριστόν. Αναποφεύκτως ο Θεός είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιήση βία στον Αρμαγεδδώνα. Ώστε τα έθνη φέρουν μόνα τους καταστροφή στον εαυτό τους από τα χέρια του Θεού του Παντοκράτορος στον Αρμαγεδδώνα, τη χειρότερη περίπτωσι θλίψεως που είδε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία.​—Ματθ. 24:21, 22.

36. Ποιες ερωτήσεις θα έπρεπε να υποβάλωμε σοβαρά στον εαυτό μας, και ποια είναι η απάντησις της Γραφής;

³⁶ Συνεπώς, οφείλομε να ερωτήσωμε σοβαρά τον εαυτό μας, Επιθυμούμε να υποστούμε καταστροφή μαζί με τα έθνη σ’ αυτόν τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος»; Επιθυμούμε να βρεθούμε σε πόλεμο με τον Θεό τον Παντοκράτορα στον Αρμαγεδδώνα; Αν δεν επιθυμούμε να μας συμβή αυτό, τότε τι σχετικά μπορούμε να κάμωμε; Υπάρχει μόνο μια εκλογή πορείας που μπορούμε να κάμωμε. Ποια είναι αυτή; Η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού, απαντά, Να ζητήσωμε ‘ειρήνην μεταξύ των ανθρώπων ευδοκίας’.

37. Από ποιόν προσφέρεται αυτή η «ειρήνη εν άνθρωποις ευδοκίας», και το να την απολαύσωμε ποιες συνέπειες θα έχη;

³⁷ Οι λόγοι «επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας» ελέχθησαν από την ουράνια στρατιά αγγέλων. Εν πρώτοις είπαν: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ.» Προφανώς, λοιπόν, η ειρήνη αυτή δεν είναι ειρήνη εγκατεστημένη από τα ανθρωποποίητα Ηνωμένα Έθνη ή μέσω της Βαβυλώνος της Μεγάλης, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, η οποία στηρίζεται στη θρησκεία της αρχαίας Βαβυλώνος. Είναι μια ειρήνη, που προσφέρεται από τον Ύψιστο Θεό, για τον οποίον ο Ψαλμός 83:18 λέγει τα εξής, σύμφωνα με τη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου: «Και ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου μόνου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο Ύψιστος επί πάσαν την γην.» Δεν θέλομε να μας ιδή ο Ιεχωβά ως εχθρούς του στον Αρμαγεδδώνα και επομένως να είναι σε πόλεμο μαζί μας εκεί. Η επιθυμία μας είναι να βρίσκεται ο Ιεχωβά σε ειρήνη μαζί μας τον κρίσιμο εκείνο καιρό. Το να βρίσκεται σε ειρηνική σχέσι μαζί μας τότε σημαίνει την επιβίωσί μας, τη σωτηρία μας. Η ειρήνη του Θεού, με τους δικούς του όρους, εκτείνεται στους ‘ανθρώπους ευδοκίας’.

38. (α) Από πότε υπάρχουν αυτοί οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’, για τους οποίους μίλησαν οι άγγελοι; (β) Γιατί αυτοί δεν περιλαμβάνουν εκείνους τους συνηγόρους του κόσμου περί ειρήνης;

³⁸ Η επομένη ερώτησίς μας, λοιπόν, είναι, Ποιοι είναι αυτοί οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’, και πώς μπορώ εγώ να γίνω ένας απ’ αυτούς; Αυτοί οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ δεν ήλθαν σε ύπαρξι για πρώτη φορά στις ημέρες μας, ή στη γενεά μας. ‘Άνθρωποι ευδοκίας’, ή καλής θελήσεως, υπήρξαν πάντοτε αφότου οι ουράνιοι άγγελοι τούς ανέφεραν στους θεοφοβούμενους ποιμένες τον καιρό της γεννήσεως του Ιησού στη Βηθλεέμ. Δια μέσου των δέκα εννέα αιώνων της κοινής μας χρονολογίας υπήρξαν μερικοί επί της γης. Τώρα σ’ αυτή την πιο κρίσιμη περίοδο της ανθρωπίνης ιστορίας υπάρχουν ακόμη μερικοί επί της γης, μολονότι αποτελούν μια μειονότητα, όπως ήσαν πάντοτε. Μήπως αυτοί είναι οι εξέχοντες επί της γης, που διοργανώνουν τις πολύ διαφημιζόμενες πορείες και επιθέσεις ειρήνης; Είναι μήπως οι άνθρωποι αυτοί που ανήκουν στις πολιτικές εκείνες οργανώσεις για διεθνή ειρήνη, περιλαμβανομένων και των Ηνωμένων Εθνών; Όχι! Γιατί όχι; Διότι όλοι αυτοί ζητούν απλώς διεθνή ειρήνη με ανθρώπινα μέσα, και όχι ειρήνη με τον Θεό με τον τρόπο του Θεού.

39. Κατά ποιόν τρόπο οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται «ευδοκίας»;

³⁹ Από ποια άποψι οι άνθρωποι αυτοί, που ανεφέρθησαν από τους ουρανίους αγγέλους, επρόκειτο να είναι «ευδοκίας»; Σημαίνει μήπως ότι είναι καλής θελήσεως προς τον Θεό, έχοντας τάσι να τον θεωρούν μ’ ένα φιλικό και συγκαταβατικό τρόπο; Ή μήπως σημαίνει ότι ο Θεός έχει καλή θέλησι απέναντί τους, κάνοντάς τους έτσι άτομα που έχουν την ευδοκία του Θεού απέναντί τους; Προφανώς πρόκειται περί της ευδοκίας του Θεού προς πρόσωπα που αξίζουν. Πραγματικά, η στάσις καλής θελήσεως του Θεού είναι ο αποφασιστικός παράγων, το κρίσιμο πράγμα, όχι η δική μας καλή θέλησις προς αυτόν, διότι ο Θεός πρόκειται ν’ αποφασίση ποιος θα γίνη φίλος του και υπό ποίους όρους. Με το να έχη κανείς μια θρησκευτική διάθεσι προς τον Θεό και ν’ ανήκη σε κάποια εκκλησία του «Χριστιανικού κόσμου» ή σε κάποια συναγωγή του Ιουδαϊσμού δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις.

40. Πώς, στην περίπτωσι των φυσικών Ιουδαίων των ημερών του, ο απόστολος Παύλος δείχνει ότι το να έχη κανείς απλώς μια θρησκευτική στάσι προς τον Ιεχωβά Θεό δεν είναι αρκετό;

⁴⁰ Παραδείγματος χάριν, πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, μεταξύ όλων των εθνών, οι Ιουδαίοι είχαν μια θρησκευτική στάσι προς τον Ιεχωβά Θεό κι εκαυχώντο στον πολυτελή του ναό στην Ιερουσαλήμ. Και όμως ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, ο οποίος ήταν ένας Ιουδαίος Φαρισαίος, είπε για κείνους που γεννήθηκαν φυσικοί Ιουδαίοι: Αδελφοί, η επιθυμία της καρδίας μου, και η δέησις η προς τον Θεόν υπέρ του Ισραήλ, είναι δια την σωτηρίαν αυτών. Διότι μαρτυρώ περί αυτών, ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού. Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.» (Ρωμ. 10:1-4) Τελικά ο απόστολος Παύλος εθεώρησε αναγκαίον να στραφή προς τους μη Ιουδαίους ή Εθνικούς με το άγγελμα του σωτηρίας. Επειδή οι φυσικοί Ιουδαίοι απέρριψαν την δικαιοσύνη του Θεού μέσω του Χριστού, ο Θεός απέρριψε το Ιουδαϊκό έθνος.

41. (α) Πώς έδειξε ο Θεός τελικά αυτή την απόρριψι του Ιουδαϊκού έθνους; (β) Ποιοί, λοιπόν, ήσαν οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ της εποχής εκείνης;

⁴¹ Ο Θεός τελικά έδειξε αυτή την απόρριψι του έθνους των από αυτόν τριάντα επτά χρόνια μετά τον άδικο θάνατο του Ιησού Χριστού έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Τότε, το έτος 70, ο Θεός επέτρεψε στις Ρωμαϊκές στρατιές να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ και το ναό της και να απαγάγουν 97.000, που επέζησαν, ως αιχμαλώτους σε δουλεία σε όλα τα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτή δεν ήταν μια πράξις καλής θελήσεως από μέρους του Υψίστου Θεού προς το θρησκευτικό εκείνο έθνος, αλλά ήταν μια πολύ οδυνηρή εκδήλωσις της δυσαρεσκείας του. Εν τούτοις, ακριβώς εκείνο τον ιδιαίτερο καιρό ο Θεός επεδείκνυε καλή θέλησι προς ένα Ιουδαϊκό υπόλοιπο, που είχαν γίνει ακόλουθοι του Υιού του Ιησού Χριστού και επίσης προς πολλούς Εθνικούς ακολούθους του Υιού του. Αυτοί ήσαν οι «άνθρωποι ευδοκίας» την εποχή εκείνη. Διέφυγαν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και τη δουλεία των αθλίων που επέζησαν απ’ αυτήν. Εκείνα τα άτομα ευδοκίας απέδειξαν ότι ήσαν, επίσης, άξια να σωθούν αργότερα από τον θάνατο με μια ανάστασι κάτω από τη βασιλεία του Θεού.

42. Πώς μερικές σύγχρονες μεταφράσεις της Γραφής αποδίδουν την ίδια σκέψι σχετικά με τους ‘ανθρώπους ευδοκίας’;

⁴² Μερικές σύγχρονες μεταφράσεις της Γραφής προβάλλουν αυτή τη σκέψι καθώς περιλαμβάνεται στους λόγους της ουρανίας στρατιάς αγγέλων κατά τη γέννησι του Ιησού. Η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασις αποδίδει το Λουκάς 2:14 ως εξής: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων εις τους οποίους αυτός ευαρεστείται!» Η Νέα Αγγλική Βίβλος λέγει: «Δόξα εις τον εν υψίστοις ουρανοίς Θεόν, και επί γης ειρήνη δια τους ανθρώπους επί των οποίων επαναπαύεται η εύνοιά του.» Η μετάφρασις του Δρος Ιακώβου Μόφφατ λέγει: «Δόξα εις τον εν υψίστοις ουρανοίς Θεόν, και επί γης ειρήνη δια τους ανθρώπους τους οποίους αυτός ευνοεί.» Η Μία Αμερικανική Μετάφρασις λέγει: «Δόξα τω Θεώ εν ουρανώ και επί γης! Ειρήνη εις τους ανθρώπους τους οποίους αυτός ευνοεί!» Άλλες σύγχρονες μεταφράσεις λέγουν παρόμοια. Καθιστούν πολύ σαφές ότι η ειρήνη του Θεού είναι μεταξύ των ανθρώπων τους οποίους αυτός ευδοκεί ή με τους οποίους ευαρεστείται.

43. (α) Στη Ναζαρέτ, πώς ο Ιησούς επέσυρε την προσοχή στο γεγονός ότι ο Θεός ασκούσε τότε ευδοκία; (β) Ποια αντίθεσι στις ενέργειες του Θεού εξέθετε η προφητεία εκείνη;

⁴³ Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν επί της γης, επέστησε την προσοχή στο γεγονός εκείνο ότι ο Θεός τότε ειδικώς ασκούσε ευδοκία και ότι ήταν καιρός για τους Ιουδαίους να επωφεληθούν της ευδοκίας του Θεού για το αιώνιο καλό τους. Στη συναγωγή της πόλεως της Ναζαρέτ, όπου ο Ιησούς υπήρξε ένας ξυλουργός μέχρι της ηλικίας των τριάντα ετών, εδόθη σ’ αυτόν το βιβλίον του προφήτου Ησαΐα. Από αυτό ανέγνωσε τα εδάφια ένα και δύο του εξηκοστού πρώτου κεφαλαίου (ΜΝΚ), που λέγουν: «Πνεύμα Κυρίου Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· διότι ο Ιεχωβά με έχρισε δια να ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους, και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους· δια να κηρύξω ενιαυτόν καλής θελήσεως εκ μέρους του Ιεχωβά, και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» Η προφητεία εκείνη θέτει την ευδοκία του Ιεχωβά Θεού σε αντίθεσι προς την εκδίκησί του, ένα γεγονός που καθιστά έκδηλο ότι η ευδοκία του Θεού δεν είναι προς όλους τους ανθρώπους. (Λουκ. 4:16-19) Στον επικείμενο «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», τον Αρμαγεδδώνα, θα εκφράση την εκδίκησί του προς όλους εκείνους που θα είναι εκεί παρατεταγμένοι εναντίον του σε πόλεμο.

44. (α) Σύμφωνα με το Ησαΐας 49:8, 9, προς ποιόν υπήρξε η ευδοκία του Θεού πριν από δέκα εννέα αιώνες; (β) Πώς ελειτούργησε η ευδοκία του Θεού ώστε να καταστή δυνατή η εκπλήρωσις του υπολοίπου της προφητείας του Ησαΐα;

⁴⁴ Η ευδοκία του Θεού ήταν προς τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν ως άνθρωπον επί της γης. Στην προφητεία του Ησαΐα 49:8, 9 (ΜΝΚ) το προείπε αυτό ως εξής: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· εν καιρώ δεκτώ επήκουσά σου, και εν ημέρα σωτηρίας σε εβοήθησα· και θέλω σε διαφυλάξει, και θέλω σε δώσει εις διαθήκην των λαών, δια να ανορθώσης την γην, να κληροδοτήσης κληρονομίας ηρημωμένας· λέγων προς τους δεσμίους, εξέλθετε· προς τους εν τω σκότει, Ανακαλύφθητε.»e Λόγω της ευδοκίας του Θεού προς τον πιστόν Υιό του Ιησού Χριστό, ο οποίος προσηύχετο σ’ αυτόν για σωτηρία, ο Παντοδύναμος Θεός τον έσωσε εκ του θανάτου του με το να τον αναστήση την τρίτη ημέρα. Έτσι, ζώντας εκ νεκρών για πάντα στον ουρανό, ο αναστημένος Ιησούς Χριστός μπορούσε να εκπληρώση το υπόλοιπο της προφητείας του Ησαΐα.​—Εβρ. 5:7-9.

45. (α) Επομένως, για ποιο γεγονός εκείνοι, που θέλουν να είναι «άνθρωποι ευδοκίας», μπορούν να είναι ευτυχείς σήμερα; (β) Πώς ο απόστολος Παύλος καλεί την προσοχή μας σ’ αυτό, στη 2 Κορινθίους 6:1, 2;

⁴⁵ Αυτή είναι μια αιτία για μας τους ανθρώπους σήμερα να είμεθα ευτυχείς, αν επιθυμούμε να είμεθα «άνθρωποι ευδοκίας» και ν’ απολαύσωμε ειρήνη τόσον τώρα όσο και κατά τον κρίσιμο καιρό του Αρμαγεδδώνος. Σ’ αυτόν τον σύντομο χρόνο που απομένει πριν από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», όταν θα εκτελέση την εκδίκησί του επί των εχθρών του, είναι ακόμη «καιρός ευδοκίας» εκ μέρους Του. Είναι ακόμη μια «ημέρα σωτηρίας», στη διάρκεια της οποίας μπορούμε να επωφεληθούμε από τις προμήθειες του Θεού για σωτηρία από την καταστροφή. Ο απόστολος Παύλος σοβαρώς εφιστά την προσοχή μας σ’ αυτό, όταν γράφη τα εξής: «Όντες δε συνεργοί του Θεού, παρακαλούμεν εν ταυτώ να μη δεχθήτε την χάριν του Θεού ματαίως. Οι ίδιοι οι λόγοι του Θεού είναι: ‘Εν καιρώ της ευνοίας μου επήκουσά σου· και εν τη ημέρα της απολυτρώσεως ήλθον εις βοήθειάν σου’. Η ώρα ευνοίας έχει τώρα έλθει· τώρα, λέγω, ανέτειλε η ημέρα της απολυτρώσεως.»​—2 Κορ. 6:1, 2, Νέα Αγγλική Βίβλος.

46. Σύμφωνα με τα λόγια του Παύλου, τι πρέπει να κάμωμε σήμερα, και το να ενεργήσωμε έτσι τι θα σημαίνη για μας;

⁴⁶ Πριν από δέκα εννέα αιώνες ήταν που ο απόστολος Παύλος ανέφερε τους λόγους αυτούς της προφητείας του Ησαΐα (49:8) και τους εφήρμοσε προς όφελός μας. Πόσο περισσότερο, λοιπόν, σ’ αυτόν τον έσχατο καιρό, θα έπρεπε οι λόγοι του να κάνουν έκκλησι σε μας! Θα επωφεληθούμε τώρα πλήρως της παρ’ αξίαν αγαθότητος του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού εφ’ όσον ο χρόνος της ευδοκίας του είναι ακόμη εδώ; Το να ενεργήσωμε έτσι σημαίνει τη σωτηρία μας.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΩΜΕ ΤΗΝ ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΟΥ

47, 48. Όπως εκατοντάδες χιλιάδων άλλοι σήμερα, πώς μπορούν άνθρωποι να γίνουν «ευδοκίας» σήμερα;

⁴⁷ Σήμερα εκατοντάδες χιλιάδων άνθρωποι, από κάθε είδους έθνος, από κάθε γλώσσα, και από κάθε χρώμα, τουλάχιστον σε 194 γνωστές χώρες, έγιναν «άνθρωποι ευδοκίας». Με όλες τις δυνάμεις που διαθέτουν αγωνίζονται να παραμείνουν στην εύνοια του Θεού, κάτω από την επιδοκιμασία του. Πώς έγιναν άνθρωποι «ευδοκίας»; Με το ν’ ακολουθήσουν την σοφία που εκτίθεται στην Αγία Γραφή. Στις Παροιμίες της (8:35, ΜΝΚ) αναφέρεται σχετικά με την απόκτησι ουρανίας σοφίας: «Όστις εύρη εμέ, θέλει ευρεί ζωήν, και θέλει λάβει ευδοκίαν παρά Ιεχωβά.»

⁴⁸ Οφείλομε να κάμωμε κάτι για να κερδίσωμε την ευδοκία του Θεού, διότι οι Παροιμίες 11:27 (ΜΝΚ) λέγουν: «Όστις προθυμείται εις το καλόν, θέλει απολαύσει ευδοκίαν [του Θεού]· αλλ’ όστις ζητεί το κακόν, θέλει επέλθει επ’ αυτόν.» Οφείλομε να γίνωμε, όχι Βαπτισταί, όχι Μεθοδισταί, ούτε Πρεσβυτεριανοί, όχι μέλη των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου», αλλά ο αληθινός λαός του Θεού. Άλλως, δεν μπορούμε να έχωμε την ευδοκία, διότι ο Ψαλμός 149:4 (ΜΝΚ) λέγει: «Διότι ο Ιεχωβά ευδοκεί εις τον λαόν αυτού· θέλει δοξάσει τους πράους εν σωτηρία.» Ο Ψαλμός 147:11(ΜΝΚ) προσθέτει: «Ο Ιεχωβά ευαρεστείται εις τους φοβούμενους αυτόν, εις τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού.» Η ευαρέσκεια του Ιεχωβά σημαίνει την ευδοκία του.

49. (α) Σε τι είναι πολύ απησχολημένοι σήμερα οι πραγματικοί «άνθρωποι ευδοκίας»; (β) Πώς;

⁴⁹ Οι πραγματικοί «άνθρωποι ευδοκίας», τόσο εκείνοι που διατηρούν ουράνια ελπίδα, όσο και εκείνοι που διατηρούν γήινες Παραδεισιακές ελπίδες, είναι σήμερα πολύ απησχολημένοι στο να βοηθήσουν όλους εκείνους που ζητούν την χάρι του Θεού να την αποκτήσουν. Σ’ αυτούς τους ενδιαφερομένους εκζητητάς φέρνουν αντίγραφα της Αγίας Γραφής, στις γλώσσες που χρειάζονται, καθώς επίσης και έντυπη ύλη για να βοηθήσουν αυτούς τους εκζητητάς να κατανοήσουν το ιερό εκείνο Βιβλίο και να βρουν ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού για ν’ αποκτήσουν την ευδοκία του. Για ν’ αποφύγωμε την επιρροή των βατραχωδών δαιμονικών εκφράσεων, που εξέρχονται από τα στόματα του Δράκοντος, του θηρίου και του ψευδοπροφήτου, έχομε ανάγκη της ουρανίας σοφίας που βρίσκεται μέσα στην Αγία Γραφή, η οποία συνεγράφη με έμπνευσι του αγίου πνεύματος του Θεού. Για τον σκοπό αυτόν οι «άνθρωποι ευδοκίας» του Θεού σήμερα βοηθούν τους ειλικρινείς εκζητητάς διεξάγοντας μαζί τους προσωπικές Γραφικές μελέτες δωρεάν στα σπίτια των ανθρώπων αυτών. Προσκαλούν, επίσης, αυτούς τους μελετητάς της Γραφής στις εκκλησιαστικές των συναθροίσεις για συναναστροφή με «ανθρώπους ευδοκίας».

50, 51. Ποιοι είναι οι πραγματικοί «άνθρωποι ευδοκίας» σήμερα, και τίνος παράδειγμα εμιμήθησαν;

⁵⁰ Οι πραγματικοί «άνθρωποι ευδοκίας» είναι άτομα, που έχουν συμφιλιωθή με τον Θεό με το ν’ αφιερωθούν στον Θεό δια του Χριστού και κατόπιν με το να επιβεβαιώσουν την αφιέρωσί τους με το εν ύδατι βάπτισμα. Έχουν κάμει βαθιά εντύπωσι στο κοινό μάτι με το να βυθισθούν στο νερό, μερικές φορές χιλιάδες συγχρόνως, όπως, παραδείγματος χάριν, εκείνοι οι 7.136, που εβαπτίσθησαν στη διάρκεια της Διεθνούς Συνελεύσεως των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Το Θείον Θέλημα», που έλαβε χώραν ταυτοχρόνως στο Στάδιο Γιάγκη και το Πόλο Γκράουντς, της Πόλεως Νέας Υόρκης, το καλοκαίρι του 1958.

⁵¹ Γιατί βαπτίσθηκαν έτσι; Βεβαίως, για να μιμηθούν το παράδειγμα του μεγίστου ανθρώπου ευδοκίας του Θεού, του Ιησού Χριστού του ιδίου. Αυτός απέστειλε τους οπαδούς του σ’ όλη τη γη με την εντολή: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:19, 20) Όταν εβαπτίσθη ο ίδιος ο Ιησούς, εσυμβόλισε την αφιέρωσί του στον Ιεχωβά Θεό για να κάνη το θείον θέλημα. Ομοίως και εκείνοι, που είναι τώρα «άνθρωποι ευδοκίας» και διωρισμένοι διάκονοι του Ιεχωβά, εσυμβόλισαν δημοσία την πλήρη αφιέρωσί των στον Θεό τους με το βάπτισμα.

52. Με ποια στάσι αντιμετωπίζουν τον Αρμαγεδδώνα αυτοί οι «άνθρωποι ευδοκίας», και ποια ειδοποίησι παρουσιάζουν στα έθνη, και γιατί;

⁵² Έτσι, ως αφιερωμένοι, βαπτισμένοι Χριστιανοί, αντιμετωπίζουν άφοβα την επικείμενη έκρηξι του ‘πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’ στον Αρμαγεδδώνα. Γνωρίζουν ότι η υπόθεσις, για την οποία ο πόλεμος εκείνος διεξάγεται μέχρι τέλους, είναι η βασιλεία του Θεού εφ’ όλης της γης στα χέρια του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων. Μακριά στο παρελθόν πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, ο Ιησούς Χριστός είδε ότι στην εποχή μας το ζήτημα αυτό πρέπει να τεθή σαφώς ενώπιον όλου του ανθρωπίνου γένους. Γι’ αυτό στην προφητεία του, τη σχετική με τη συντέλεια αυτού του συστήματος πραγμάτων των ημερών μας, είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του Θεού είναι εκείνοι, οι οποίοι εκπληρώνουν αυτή την επιτακτική προφητεία από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, και ιδιαίτερα από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918. Με αυτόν τον τρόπο εδόθη ειδοποίησις σε όλα τα έθνη, και ειδικά του «Χριστιανικού κόσμου», ο οποίος προτιμά την οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών από τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού.

53, 54. (α) Καθώς τα αγαθά νέα εξακολουθούν να κηρύττωνται, ποια εκλογή κάνει ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, και τι αυτοί γίνονται; (β) Σε αρμονία με τις Παροιμίες, πώς κερδίζουν την ευαρέσκεια του ανάσσοντος Βασιλέως;

⁵³ Τα «αγαθά νέα» ότι η βασιλεία του Θεού έχει ιδρυθή στους ουρανούς με τον Μεσσιανικό Βασιλέα Του επί του θρόνου πρέπει να εξακολουθήσουν να κηρύττωνται ωσότου επέλθη το τέλος του καταδικασμένου αυτού συστήματος πραγμάτων. Καθώς το κήρυγμα συνεχίζεται κι εξαπλώνεται, ολοένα περισσότερα άτομα ενεργούν σύμφωνα με τα αγαθά νέα. Εκλέγουν ειρήνη με τον Θεό μάλλον παρά να υποστούν καταστροφή μαζί με τα έθνη στον Αρμαγεδδώνα.

⁵⁴ Έτσι, με το ν’ αφιερωθούν στον Θεό και την υπηρεσία του και να συμβολίσουν αυτή την αφιέρωσι με το εν ύδατι βάπτισμα δημοσία μπαίνουν στη γραμμή για την εύνοια του Θεού. Γίνονται «άνθρωποι ευδοκίας». Ενθυμούμενοι τον νεο-ενθρονισμένο Βασιλέα Ιησού Χριστό, θέτουν στην καρδιά τους τούς λόγους των θεοπνεύστων παροιμιών: «Εύνοια του βασιλέως είναι προς φρόνιμον δούλον.» «Τα δίκαια χείλη είναι ευπρόσδεκτα εις τους βασιλείς, και αγαπώσι τον λαλούντα ορθά.» (Παροιμ. 14:35· 16:13) Έτσι, με κατάλληλη άποψι των πραγμάτων οι αφιερωμένοι βλέπουν την υποχρέωσί των να χρησιμοποιούν τα χείλη των στο κήρυγμα των αγαθών νέων της νεογέννητου βασιλείας του Θεού παντού ως μαρτυρίαν. Ευπειθώς ενώνονται στο κήρυγμα.

55. (α) Πώς δείχνουν την αγάπη τους προς τους πνευματικούς αδελφούς του ανάσσοντος Βασιλέως; (β) Πώς το ότι έχουν την ευλογία του Πατρός του Βασιλέως τους δείχνει ποιοι είναι;

⁵⁵ Αυτά τα όμοια με πρόβατα άτομα όχι μόνον αγαπούν τον Βασιλέα Ιησού Χριστό, αλλ’ αγαπούν, επίσης, τους πνευματικούς αδελφούς του, από τους οποίους ένα μικρό υπόλοιπο παραμένουν ακόμη πάνω στη γη ως ηγέται στο έργο του κηρύγματος των αγαθών νέων. Οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι θέλουν να δείξουν την αγάπη τους στον Βασιλέα με το να κάνουν καλό στους πνευματικούς αδελφούς του. Γνωρίζουν ότι μπορούν να το κάνουν αυτό ιδιαίτερα με το να βοηθούν τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού να συμπληρώσουν τη μαρτυρία της Βασιλείας. Έτσι συμμετέχουν μαζί τους στο κήρυγμα των νέων της Βασιλείας και στο να υποφέρουν μαζί τους ως μάρτυρες της Βασιλείας. Αποβλέπουν στον καιρό, που η επίδοσις της μαρτυρίας προς όλα τα έθνη θα έχη γίνει, διότι τότε ο Βασιλεύς θα πη σ’ αυτούς: «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου. . . . Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε [καλόν] εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.» Το να έχουν την ευλογία του ουρανίου Πατρός του Βασιλέως σημαίνει ότι ευρίσκονται μεταξύ των ‘ανθρώπων ευδοκίας’ του Θεού. Για να το δείξη αυτό, ο Βασιλεύς έθεσε μερικά τέτοια όμοια με πρόβατα άτομα στα δεξιά του.​—Ματθ. 25:31-40.

56. Πού θα πάνε οι όμοιοι με ερίφια άνθρωποι στον Αρμαγεδδώνα, αλλά σε ποια κληρονομία θα εισέλθουν οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι, που βρίσκονται στα δεξιά του Βασιλέως;

⁵⁶ Τότε οι όμοιοι με ερίφια εχθροί της βασιλείας του Θεού θ’ απομακρυνθούν για αιώνια τιμωρία, την αιώνια αποκοπή από κάθε ύπαρξι οπουδήποτε. Οι δίκαιοι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι θα εισέλθουν «εις ζωήν αιώνιον» κάτω από τη βασιλεία του Θεού. (Ματθ. 25:46) Θα συνεχίσουν ν’ απολαύουν ‘ειρήνην εν ανθρώποις ευδοκίας’ του Θεού. Ο Θεός είχε από μακρού υπ’ όψι του τέτοιους ανθρώπους ευδοκίας. Ώστε από καταβολής κόσμου, πριν από έξη χιλιάδες περίπου χρόνια, ο Θεός προέβλεψε γι’ αυτούς. Έχει γι’ αυτούς υπ’ όψι του ένα Παραδεισιακό βασίλειο επάνω σε μια καθαρισμένη γη κάτω από τη βασιλεία του αγαπητού του Υιού Ιησού Χριστού. Στην ουράνια βασιλεία ο Βασιλεύς θα έχη τους πνευματικούς αδελφούς του που θα συμβασιλεύουν μαζί του για να ευλογηθή όλο το ανθρώπινο γένος. Η γη, όμως, καθαρισμένη στον Αρμαγεδδώνα από όλους εκείνους που δεν είναι ‘άνθρωποι ευδοκίας’, θα γίνη η επικράτεια της Βασιλείας, η επίγεια επικράτεια της ουρανίου βασιλείας. Θα έχη καλλωπισθή με Παραδεισιακές συνθήκες, που θα καταλήξουν σε αίνο και ευχαριστίες για τη βασιλεία του Θεού, στον Σατανά δε και τους δαιμονικούς του αγγέλους δεν θα επιτραπή να παρέμβουν.

57. Με ποια πορεία μπορεί τώρα να κερδηθή ένας ειρηνικός Παραδεισιακός οίκος στη γη;

⁵⁷ Τι ένδοξη, ειρηνική κατοικία θα γίνη η Παραδεισιακή αυτή γη για τους ‘ανθρώπους ευδοκίας’ αιωνίως! Θα την θέλατε και σεις αναγνώσται; Μπορεί να γίνη δική σας, αν τώρα κάμετε μια προσπάθεια για να διαφύγετε στον Αρμαγεδδώνα την καταστροφή μαζί με τους ανθρώπους εκείνους που έχουν την θεία αποδοκιμασία και εκλέξετε τώρα ολοψύχως να γίνετε ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του Θεού απολαύοντας την ειρήνη Του.

[Υποσημειώσεις]

»Προφητεύω ότι η ειρήνη όχι μόνον είναι δυνατή στη γενεά μας· προλέγω ότι θα έλθη πολύ ενωρίτερα. Και αν λέγω ορθά, τότε, κατά την προσεχή Παγκόσμιο Έκθεσι, αι άνθρωποι θα ιδούν μια Αμερική τόσο διάφορη από σήμερα όσο διάφοροι είμεθα από το 1939. . . .

»Όλ’ αυτά τα όνειρα και αυτές οι ελπίδες και αυτές οι προσδοκίες εξαρτώνται από ένα κόσμο που θα είναι ελεύθερος από την απειλή του πολέμου . . .»​—Βλέπε Τάιμς Νέας Υόρκης, 23 Απριλίου 1964, σελίς 26.