Η Απομάκρυνσις του Κυριωτέρου Ταραχοποιού της Ανθρωπότητος

 1. Όταν προκύπτη μια κακή οικονομική κατάστασις ή εγείρεται πόλεμος, ποιος κατηγορείται συνήθως;

ΣΥΧΝΑ βλέπομε ότι γίνεται μια αλλαγή στην κυβέρνησι, ένα άτομο τοποθετείται με ψήφο σε πολιτικό αξίωμα διακυβερνήσεως και η ελπίδα του λαού που τον υποστηρίζει, είναι, ότι αυτός θα φέρη καλύτερες συνθήκες. Αλλά ύστερ’ από λίγο εγείρονται παράπονα, μερικά μάλιστα από τους ιδίους τους υποστηρικτάς του, οι οποίοι τον κατηγορούν για τα ανεπιθύμητα πράγματα που λαμβάνουν χώρα. Πιθανόν να υπάρχη κακή οικονομική κατάστασις, ανεργία, ή πιθανόν πόλεμος, ή ίσως μερικές ομάδες νομίζουν ότι δεν τυγχάνουν ίσης μεταχειρίσεως και δεν απολαμβάνουν τα πολιτικά των δικαιώματα.

 2. Είναι κατάλληλο να επιρρίπτεται η μομφή για τις συνθήκες του κόσμου σ’ ένα άρχοντα ατομικώς ή σ’ ένα όμιλον πολιτικών; Γιατί;

² Ο καθένας γνωρίζει ότι υπάρχουν πολλοί διεφθαρμένοι πολιτικοί, και κάποτε μερικές από τις συνθήκες πιθανόν να οφείλωνται εν μέρει στην διαφθορά του ατόμου που κατέχει το αξίωμα. Αλλά, πάλιν, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ένας άνθρωπος, οσοδήποτε έντιμος και ζηλωτής και αν είναι για καλή διακυβέρνησι και για το καλό του λαού, δεν μπορεί μόνος του να διορθώση τις πολλές κακές καταστάσεις που υπάρχουν. Στην πραγματικότητα κανένα άτομο δεν μπορεί να ξεχωρισθή ως η αιτία του κακού. Όχι, είναι το σύστημα πραγμάτων εκείνο που διευθύνει. Τα πράγματα είναι τόσο αλληλένδετα και υπάρχη τόση απελπιστική περιπλοκή και σύγκρουσις συμφερόντων ώστε είναι αδύνατον για ένα άνθρωπο ή για ένα όμιλον εντίμων ανθρώπων να τα διευθετήσουν.

 3. Προτού καταστή δυνατόν να επικρατήσουν δίκαιες συνθήκες, τι πρέπει να γίνη;

³ Γι’ αυτό η Γραφή δείχνει ότι ολόκληρο το σύστημα πραγμάτων, πρώτον τα ψευδή θρησκευτικά συστήματα, ακολουθούμενα από τα πολιτικά και εμπορικά συστήματα, πρέπει να σαρωθούν πλήρως. Αλλά μπορεί κάποιος να ρωτήση, Πώς αυτό θα φέρη κάποιο καλό; Οι άνθρωποι απλώς θ’ αρχίσουν να κάνουν πάλι τα ίδια, όπως δείχνει η ιστορία του παρελθόντος.

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΤΑΡΑΧΟΠΟΙΟΣ

 4. (α) Τι παραβλέπουν οι άνθρωποι που λέγουν ότι θα υπάρχουν πάντοτε πόλεμοι και ταραχές; (β) Τι φοβούνται οι άνθρωποι σήμερα, ποια είναι η πραγματική πηγή της ταραχής, κι επομένως τι πρέπει να γίνη;

⁴ Αυτή είναι μια καλή ερώτησις, αλλά υπάρχει απάντησις, διότι υποβάλλοντας μια τέτοια ερώτησι παραβλέπομε κάτι σπουδαίο, δηλαδή, την αιτία για την οποία ο κόσμος έχει λάβει μια τέτοια πορεία, ενώ στην πραγματικότητα η πλειονότης των ανθρώπων θα προτιμούσε πολύ να ζη ειρηνικά. Η πραγματική αιτία είναι κάποιος αόρατος, αλλά, ωστόσο, πολύ ισχυρός και με επιρροή. Ακόμη και με το υλιστικό σύστημα της εποχής μας οι άνθρωποι φοβούνται ότι παρακολουθούνται από κάποιον αόρατο και απειλητικό εχθρό. Πιστεύουν πραγματικά και φοβούνται ότι πλάσματα από το εξωτερικό διάστημα ίσως παρακολουθούν κάθε κίνησί τους. Ο φόβος από τους ανεξηγήτους ιπταμένους δίσκους ή «ακαθόριστα ιπτάμενα αντικείμενα» που βλέπουν σε διάφορα μέρη της γης. Η πραγματική πηγή της ταραχής της γης, όμως, είναι πολύ πιο επικίνδυνη και δολία και είναι τελείως αόρατη. Η Γραφή περιγράφει αυτή την πηγή ως αυτόν που ονομάζεται ως «ο θεός του κόσμου τούτου» [του συστήματος πραγμάτων ΜΝΚ] και «ο άρχων του κόσμου τούτου,» για τον οποίον ο Ιησούς είπε ότι δεν είχε εξουσία επάνω του και επρόκειτο να εκβληθή. (2 Κορ. 4:4· Ιωάν. 12:31· 14:30) Δεν είναι άλλος από τον Σατανάν ή Διάβολον, ο οποίος παροδηγεί ολόκληρη την οικουμένη. (Αποκάλ. 12:9) Γι’ αυτό, όχι μόνο αυτό το σύστημα πραγμάτων, αλλά και ο άρχων αυτού του συστήματος πρέπει να τεθούν εκτός δράσεως για ν’ αναπαυθή η γη από την συνεχή ταραχή της.

ΠΡΩΤΑ, ΕΝΑΣ ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

 5. (α) Ποια είναι η σειρά των γεγονότων στην εξάλειψι του πονηρού συστήματος πραγμάτων; (β) Μεταξύ ποιων είναι το μεγάλο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας, κι επομένως ποιος είναι ο σκοπός του Θεού;

⁵ Στο πρηγούμενο τεύχος μας συζητήσαμε τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, ο οποίος λαμβάνει χώρα ύστερ’ από την εξάλειψι της ψευδούς θρησκείας από τους πολιτικούς άρχοντας και ο οποίος πόλεμος, με την σειρά, σαρώνει όλη την πολιτική στη γη και αυτούς οι οποίοι με πείσμα προσκολλώνται σ’ αυτήν, προσπαθώντας να διαιωνίσουν την κυριαρχία του ανθρώπου. Μολονότι το «θηρίον,» που εκπροσωπεί την πολιτική οργάνωσι της γης, έλαβε την δύναμι του από τον Δράκοντα (Αποκάλ. 13:2), ο Δράκων δεν μπορεί να την ενισχύση και να την υποστηρίξη για την επιτυχία και σωτηρία της στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Επειδή το μεγάλο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας είναι μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του Σατανά, σκοπός του Θεού είναι να ιδή ο Σατανάς την καταστροφή ολοκλήρου του επιγείου σπέρματός του, γνωρίζοντας ότι αυτός ο ίδιος προσωπικώς θα είναι ο επόμενος που θα έλθη σε άμεση σύγκρουσι με τον ουράνιο αρχιστράτηγο των δυνάμεων του Θεού. Το επίγειο «σπέρμα» του θα καταστραφή προτού αυτός ο ίδιος αντιμετωπίση την συντριβή της κεφαλής του.​—Γέν. 3:15.

 6. (α) Τι θα σημειώση η καταστροφή της ορατής πολιτικής οργανώσεως του Σατανά; (β) Ποιο μεγάλο έργο παραμένει να γίνη;

⁶ Η καταστροφή της ορατής πολιτικής οργανώσεως του Σατανά σημαίνει το οριστικό τέλος του «εσχάτου καιρού» που άρχισε όταν οι Καιροί των Εθνών έληξαν το 1914 μ.Χ. (Δαν. 12:1, 4· Λουκ. 21:24) Για να καθαρισθή το σύμπαν, το μόνο που υπολείπεται να γίνη ύστερ’ από αυτό είναι να τεθούν ο Σατανάς και οι δαιμονικές του ορδές εκτός δράσεως. Εφόσον αυτή είναι μια ουρανία ενέργεια αποτελεί αναμφιβόλως το μέγιστο μέρος του εκκαθαριστικού έργου. Μπορεί να γίνη;

 7. (α) Πώς γνωρίζομε ότι ο Σατανάς και οι δαίμονές του μπορούν να τεθούν εκτός δράσεως από τις δίκαιες ουράνιες δυνάμεις; (β) Τι έκαναν ο Δράκων και οι δαίμονές του αφότου δεν μπορούσαν να εμφανισθούν στον ουρανό;

⁷ Ορθώς, το 1914 όταν εγκαθιδρύθη στους ουρανούς η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, η πρώτη ενέργεια του νεο-ενθρονισμένου Βασιλέως ήταν ν’ αρχίση πόλεμο εναντίον αυτού του εχθρού του Θεού και να τον ρίξη αυτόν και τους δαίμονές του κάτω στη γη, καθαρίζοντας τους ουρανούς. Εκεί οι αγγελικές δυνάμεις υπό τον Μιχαήλ, που είναι το ουράνιο όνομα του Ιησού Χριστού, υπήρξαν νικήτριες. Από τότε ο θυμωμένος Δράκων και οι δαίμονές του έθεσαν ως κύριον σκοπό των να ‘κάνουν πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής [της γυναικός], τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.’ Οι προσπάθειές των είναι περισσότερο παρά ποτέ συγκεντρωμένες διότι αυτοί οι αόρατοι εχθροί του Θεού δεν μπορούν να έχουν πια πρόσοδο στους ουρανούς.​—Αποκάλ. 12:3-17.

 8. (α) Τι έκαμε ο Ιησούς Χριστός αφότου ανέλαβε την Βασιλική του εξουσία; (β) Για ποιους υπήρξε ο Σατανάς σκληρός, και θα επιτυχή ο σκοπός του;

⁸ Το 1914 ο Ιησούς Χριστός τελείωσε την χιλίων εννεακοσίων ετών αναμονή του στα δεξιά του Θεού και ανέλαβε την από πολύν καιρό υποσχεμένη Βασιλική εξουσία. Προχώρησε κατακυριεύοντας εν μέσω των εχθρών του, πρώτα νικώντας με την εκσφενδόνισι των δαιμόνων από τον ουρανό και αργότερα νικώντας με την πλήρη συντριβή ολοκλήρου του ορατού επιγείου σπέρματος του Δράκοντος. (Ψαλμ. 110:1-6· Αποκάλ. 6:2) Αυτοί οι εχθροί υπήρξαν σκληροί εναντίον των υπολοίπων από τους 144.000 στη γη οι οποίοι πρόκειται να γίνουν βασιλείς στον ουρανό μαζί με τον Ιησού Χριστό. Επί πλέον, υπήρξαν σκληροί κατά του μεγάλου πλήθους ανθρώπων οι οποίοι επρόσεξαν τα αγαθά νέα της Βασιλείας που εξηγγέλλοντο από το σπέρμα της γυναικός και οι οποίοι ανέλαβαν και αυτοί την διακήρυξι της Βασιλείας, χαιρετώντας τον ενθρονισμένο Βασιλέα. Αλλά δια μέσου όλης της μάχης του Αρμαγεδδώνος ο Σατανάς θα είναι ανίσχυρος να τους συντρίψη. Όταν συμπληρωθή ο Αρμαγεδδών, δεν θα υπάρξη κίνδυνος γι’ αυτούς τους πιστούς στη γη.​—Αποκάλ. 7:9, 10, 15.

ΤΕΛΙΚΑ, ΕΝΑ ΟΥΡΑΝΙΟ ΔΕΣΙΜΟ

 9. Τι περιγράφει η Γραφή ότι θα λάβη χώραν αμέσως μετά τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος;

⁹ Αλλά θα ήταν επικίνδυνο γι’ αυτούς αν επετρέπετο στον Σατανά και τους αοράτους δαίμονές του να πολεμήσουν εναντίον των. Επομένως, ο Ιωάννης, στην όρασι, περιγράφει το επόμενο βήμα που πρόκειται να γίνη: «Και είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχε το κλειδίον της αβύσσου, και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού. Και επίασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς· και έδεσεν αυτόν χίλια έτη. Και έρριψεν αυτόν εις την άβυσσον, και έκλεισεν αυτόν, και εσφράγισεν επάνω αυτού, δια να μη πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη· και μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν.»​—Αποκάλ. 20:1-3.

10. Μπορεί ένας μόνο άγγελος να δέση τον Διάβολο; Γιατί απαντάτε έτσι;

¹⁰ Ποιος είναι ο άγγελος, που δεν ονομάζεται, εδώ, ο οποίος έχει το κλειδίον της αβύσσου και ο οποίος κατεβαίνει από τον ουρανό για να δέση τον Διάβολο; Πρέπει να είναι ένας με τρομερή δύναμι, διότι επιτυγχάνει το δέσιμο του Σατανά χωρίς καμμιά βοήθεια. Γνωρίζομε ότι είναι πιο δύσκολο να δέση κανείς ένα ισχυρό άνθρωπο παρά να τον νικήση και να τον φονεύση στη μάχη. Ας καθορίσωμε την ταυτότητα αυτού του αγγέλου, διότι αυτό είναι σπουδαίο για την κατανόησί μας.

11. Ποιος θα δέση τον Σατανά; Δώστε λόγους για την απάντησί σας.

¹¹ Εφόσον ο Σατανάς είδε να παρέρχεται όλο το επίγειο σπέρμα του, πρέπει να εκπληρωθή και το υπόλοιπο της προφητείας του εδαφίου Γένεσις 3:15: πρέπει να συντριβή η κεφαλή του. Ποιος είναι αυτός που θα την συντρίψη; Η προφητεία λέγει ότι θα είναι το σπέρμα της γυναικός. Στη μάχη που μόλις προηγείται αυτού του γεγονότος, δηλαδή, τον Αρμαγεδδώνα, δεν είναι κανείς άλλος από τον Βασιλέα των βασιλέων και Κύριο των κυρίων, τον Ιησού Χριστό τον ίδιο, που επί κεφαλής των αοράτων δυνάμεων του Ιεχωβά, καταστρέφει το θηρίον και τον ψευδοπροφήτη και δίνει τα σώματα των βασιλέων και των στρατιωτικών αρχόντων ως τροφή στα όρνεα του ουρανού. (Αποκάλ. 19:11-21) Αυτός ο ίδιος, ο αρχάγγελος Μιχαήλ ήταν εκείνος ο οποίος εξεσφενδόνισε τον Σατανά και τους δαίμονές του από τον ουρανό προηγουμένως, το 1914-1918. Επομένως, είναι παράλογο να νομίζωμε ότι θα ήταν ένας άλλος κατώτερος από τον Υιό του Θεού τον Ιησού Χριστό τον ίδιο ο οποίος θα διωρίζετο σ’ αυτό το σπουδαίο καθήκον, ένας που θα εχρειάζετο τόσο μεγάλη δύναμι.

ΠΟΥ ΤΙΘΕΤΑΙ Ο ΤΑΡΑΧΟΠΟΙΟΣ

12. (α) Υφίστανται ήττα και οι δαίμονες μαζί με τον αρχηγό τους Σατανά; Εξηγήστε. (β) Ποιον δείχνει η Γραφή ότι είναι εκείνος ο οποίος θα δέση τον Σατανά και θα τον ρίξη στην άβυσσο μαζί με τους δαίμονές του;

¹² Άρα γε υφίστανται ήττα και οι δαίμονες επίσης μαζί με τον αρχηγό των Σατανά μολονότι δεν αναφέρονται εδώ στην όρασι της Αποκαλύψεως; Ναι. Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με τη συνήθεια ν’ αναφέρεται μόνο ο αρχηγός ενός στρατεύματος που έχασε μια μάχη, και εννοείται, βεβαίως, ότι το στράτευμά του υπό την ηγεσία του πραγματικά έχασε. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη ως άνθρωπος, οι ακάθαρτοι δαίμονες τον ικέτευαν να μη τους διατάξη να υπάγουν στην άβυσσο. (Λουκ. 8:31) Ο Ιησούς είναι Εκείνος που όμοιος με αστέρα έχει «το κλειδίον του φρέατος της αβύσσου.» (Αποκάλ. 9:1) Αυτός ο ίδιος μετέβη στην άβυσσο όταν απέθανε αλλά ηγέρθη από εκεί την τρίτη ημέρα από τον Πατέρα του, Ιεχωβά Θεό, και του εδόθησαν οι κλείδες του θανάτου και του Άδου. (Αποκάλ. 1:18· Ρωμ. 10:7) Επομένως όλες οι αποδείξεις αυτόν δείχνουν ως εκείνον τον οποίον χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για να δέση τον Σατανά και να τον ρίξη μαζί με τους δαίμονές του στην άβυσσο και να την κλείση και να την σφραγίση, «δια να μη πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη.» Αυτός είναι ο πιο ισχυρός από όλους τους αγγέλους, ο άγγελος των αγγέλων, ο αρχάγγελος Μιχαήλ.​—Δαν. 12:1· Ιούδ. 9· 1 Θεσ. 4:16· Λουκ. 11:20-22.

13. Γιατί ο Σατανάς και οι δαίμονες εκσφενδονίζονται στην άβυσσο, όχι στον Σιεόλ, ή Άδη, και ποια είναι η κατάστασίς των εκεί;

¹³ Γιατί συμβαίνει ώστε να είναι η άβυσσος, και όχι ο Σιεόλ ή Άδης ο τόπος όπου ο άγγελος ή αγγελιαφόρος του Θεού, Ιησούς Χριστός, ρίχνει τον Σατανά; Για τον λόγο ότι ο Άδης ή Σιεόλ είναι ο κοινός τάφος των νεκρών ανθρώπων και βρίσκεται στο χώμα της γης. Ο Σατανάς και οι δαίμονές του δεν είναι γήινα πλάσματα, ορατά, αλλά είναι διαφορετικής φύσεως, αγγελικά ή πνεύματα. Το δέσιμο και η εκσφενδόνισις εντός της αβύσσου θα είναι επομένως κάτι αόρατο στα όμματα εκείνων που θα επιζήσουν από τον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος. Αυτά τα αόρατα πνευματικά πρόσωπα έχουν ήδη εκβληθή από τον ουρανό και κανείς στη γη δεν το είδε αυτό, διότι ήταν κάτι που συνέβη στο αόρατο βασίλειο. Όταν ο Ιησούς ήταν στην άβυσσο ήταν νεκρός, χωρίς συνείδησι, εκτός δράσεως. Η κατάστασις του Σατανά και των δαιμόνων, όταν είναι στην άβυσσο, σημαίνει ότι αυτοί θα βρίσκωνται σε κατάστασι ομοία με θάνατο, σε μια κατάστασι χωρίς συνείδησι και χωρίς ικανότητα να κάμουν τίποτε απολύτως για να διαταράξουν το ανθρώπινο γένος και να παροδηγήσουν τα έθνη σ’ αιχμαλωσία ώστε να διαμορφώσουν ένα άλλο καταπιεστικό σύστημα πραγμάτων όπως αυτό που βλέπομε σήμερα.

ΜΙΑ ΧΙΛΙΕΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΩΣ

14. (α) Πού βρισκόμεθα στο ρεύμα του χρόνου; (β) Ποια σχέσι έχουν η ημέρα αναπαύσεως του Θεού και η χιλιετής βασιλεία του Χριστού;

¹⁴ Σύμφωνα με τον χρονολογικό πίνακα της Γραφής, η ιστορία του ανθρώπου στη γη πλησιάζει τα 6.000 χρόνια. Ο Αδάμ επλάσθη το έτος 4026 π.Χ., που σημαίνει ότι έξη χιλιάδες χρόνια της ανθρωπίνης ιστορίας λήγουν το φθινόπωρο του έτους 1975 μ.Χ. Ευρισκόμεθα στην από επτά χιλιάδες έτη μεγάλη ημέρα αναπαύσεως του Θεού, η οποία άρχισε τον καιρό που ανεπαύθη ύστερ’ από την δημιουργία του Αδάμ και της Εύας. Απομένουν, επομένως, χίλια χρόνια ακόμη να περάσουν. Χωρίς τον Σατανά και τους δαίμονές του για να διαταράξουν το ανθρώπινο γένος θα είναι πράγματι μια περίοδος αναπαύσεως. Θα είναι ως ένα σάββατον. Κατά κάποιον τρόπο θα είναι ένα σάββατον μέσα σ’ ένα άλλο σάββατο. Τα τελευταία χίλια έτη της από επτά χιλιάδες έτη μεγάλης ημέρας αναπαύσεως του Θεού είναι ένα ειδικό σάββατο επάνω στο οποίον ο Υιός του ανθρώπου θα είναι Κύριος.​—Ματθ. 12:8.

15. (α) Τι θα έχη ανάγκη το ανθρώπινο γένος, για ν’ αντιμετωπίση τη δοκιμασία που θα έλθη με το λύσιμο του Σατανά στο τέλος των χιλίων ετών; (β) Τι έργο πρόκειται να γίνη στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, και ποιος θα το κάμη;

¹⁵ Εφόσον ο Σατανάς μαζί με τους δαίμονές του πρόκειται να λυθή «ολίγον καιρόν,» στο τέλος αυτής της σαββατιαίας χιλιετηρίδος, το ανθρώπινο γένος πρέπει να έχη αλλάξει σημαντικά, έτσι ώστε ο Σατανάς να μη μπορή να το επηρεάση τόσο εύκολα για να λάβη την πορεία της πονηρίας που έχει καταγράψει η ιστορία του παρελθόντος. Θα πρέπει να βοηθηθούν για να μπορέσουν ν’ αντισταθούν στην τελική δοκιμασία που θα έλθη με το λύσιμο του Όφεως και των δαιμόνων. Αυτό το έργο, επομένως, πρέπει να γίνη στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Στη διάρκεια της διακυβερνήσεώς του θα υπάρχη δικαιοσύνη στη γη και οι λαοί θα διδαχθούν δικαιοσύνη. Ο Χριστός και οι 144.000 συμβασιλείς και ιερείς του θα διακονούν το ανθρώπινο γένος και θα το ανυψώσουν από την ατελή κατάστασι στην οποία οι επιθυμίες της σαρκός το έχουν υποδουλώσει. Θα μπορέσουν ν’ αλλάξουν την προσωπικότητά των και να φθάσουν σε σωματική τελειότητα. Καθώς, όμως, προχωρούμε περαιτέρω στην προφητεία της Αποκάλυψεως, βλέπομε πολύ περισσότερες λεπτομέρειες και φως σ’ αυτό το ζήτημα, διότι οι ευλογίες που επιφυλάσσει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος, όταν ο Μέγας Ταραχοποιός αποβληθή, είναι μεγαλύτερες από αυτές που μπορεί να συλλάβη ο άνθρωπος με την δική του λογίκευσι.​—Ιωάν. 5:22, 28, 29· Πράξ. 17:31· 2 Πέτρ. 3:13· Εφεσ. 4:22, 23.