Η Βασιλεία και η Ελπίδα της Αναστάσεως
«Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, όστις μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς εν τη επιφανεία αυτού και τη βασιλεία αυτού.»—2 Τιμόθεον 4:1
1. Αν συλλογιστούμε τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν ζήσει ως τώρα, γιατί η ελπίδα της αναστάσεως είναι τόσο σπουδαία, αλλά ποια ερωτήματα έρχονται στο νου;
ΕΧΟΥΝ υπολογίσει ότι οι άνθρωποι που έχουν ζήσει ως τώρα πάνω στη γη κυμαίνονται από 14 δισεκατομμύρια ως 20 δισεκατομμύρια. Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο σωστός αριθμός, δυο γεγονότα είναι βέβαια: (1) Ο Ιεχωβά Θεός γνωρίζει ακριβώς τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν ζήσει ως τώρα, και έχει τη δύναμη να φέρει πίσω στη ζωή οποιονδήποτε εκλέγει· (2) ο σημερινός χωρίς προηγούμενο παγκόσμιος πληθυσμός από 4.400.000.000 άτομα είναι προφανώς ένα μικρό μόνο ποσοστό του συνολικού αριθμού των ανθρώπων που έχουν ζήσει μέχρι σήμερα. Το συμπέρασμα είναι αναπόφευκτο: η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων είναι πεθαμένοι και εξαρτιώνται από την ανάσταση για οποιαδήποτε ελπίδα μελλοντικής ζωής. Αλλά γιατί πέθαναν; Και ποια ελπίδα υπάρχει για να ξαναζήσουν;
2. Τι δήλωσε ο Πέτρος σχετικά με την ανάσταση του Χριστού και τη σχέση του με την ελπίδα της αναστάσεως;
2 Το έτος 36 μ.Χ. ο απόστολος Πέτρος δήλωσε: «Επ’ αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός· αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν .. . . Τούτον [τον Ιησούν Χριστόν] ο Θεός ανέστησε την τρίτην ημέραν και έκαμεν αυτόν να εμφανισθή ουχί εις πάντα τον λαόν, αλλ’ εις μάρτυρας τους προσδιωρισμένους υπό του Θεού, εις ημάς, οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν μετ’ αυτού, αφού ανέστη εκ νεκρών· και παρήγγειλεν εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν, και να μαρτυρήσωμεν, ότι αυτός είναι ο ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών. Εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι δια του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν.»—Πράξεις 10:34-43.
3. (α) Γιατί έχουν πεθάνει τόσο πολλά δισεκατομμύρια άνθρωποι; (β) Εξηγήστε πώς ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού είναι η βάση για την ελπίδα της αναστάσεως.
3 Ναι, ο λόγος που δισεκατομμύρια νεκροί άνθρωποι συσσωρεύτηκαν στον τάφο είναι η αμαρτία, που κληρονομήθηκε από τον πρώτο άνθρωπο Αδάμ. «Δια τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους. . . . Δια το αμάρτημα του ενός ο θάνατος εβασίλευσε.» (Ρωμαίους 5:12, 17) Αλλά ο Χριστός πέθανε και ‘ζωοποιήθηκε δια του πνεύματος [σε πνεύμα]’. (1 Πέτρου 3:18) Μέσω πίστεως στο χυμένο αίμα του, «πας», από ‘τους ζώντες και τους νεκρούς’, μπορεί να πάρει «άφεσιν αμαρτιών» και να ελευθερωθεί από την τυραννική εξουσία του Βασιλιά Θανάτου. Γιαυτό, οι περισσότεροι από το ανθρώπινο γένος θα χρειαστούν ανάσταση. Έτσι ο Παύλος γράφει: «Επειδή ο θάνατος ήλθε δι’ ανθρώπου [του Αδάμ], ούτω και δι’ ανθρώπου [του Ιησού] η ανάστασις των νεκρών.» (1 Κορινθίους 15:21) Ο Χριστός το επιβεβαίωσε αυτό, δηλώνοντας στη Μάρθα: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει.» (Ιωάννης 11:25) Ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού είναι η βάση για την ελπίδα της αναστάσεως.
Η «Πρώτη Ανάστασις»
4, 5. (α) Τι έγραψε ο Ιωάννης για την «πρώτην ανάστασιν,» και ποια δύναμη και αξίωμα δίνεται τώρα σε κείνους που συμμετέχουν σ’ αυτή την ανάσταση; (β) Τι είπε ο Ιησούς στους 11 πιστούς αποστόλους για το μελλοντικό τους αξίωμα;
4 Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Χριστός δεν θα είναι μόνος για να κρίνει «ζώντας και νεκρούς». Ο απόστολος Ιωάννης περιγράφοντας μια θεόπνευστη όραση, γράφει: «Και είδον θρόνους και εκάθησαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς· και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν του Ιησού και δια τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον [πολιτική οργάνωση του Σατανά] ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Αποκάλυψις 20:4, 6.
5 Ανάμεσα στους πρώτους απ’ αυτούς τους μελλοντικούς βασιλιάδες και κριτές που πέθαναν σαν πιστοί μάρτυρες του Ιησού και του Πατέρα του, του Ιεχωβά, ήταν οι 11 πιστοί απόστολοι. Στο Λουκάς 22:28-30, ο Ιησούς τους περιγράφει σαν να κάθονται πάνω σε θρόνους μαζί του στη βασιλεία του, ‘για να κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ [τις μη ιερατικές, που εκπροσωπούν το υπόλοιπο της ανθρωπότητας].’
6. Πόσοι κριτές θα βοηθήσουν τον Χριστό όταν θα κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, και πώς μεταμορφώνονται όταν ανασταίνονται;
6 Άλλα Γραφικά εδάφια δείχνουν ότι αυτό το μοναδικό προνόμιο να είναι συμβασιλείς και κριτές με τον Χριστό στη βασιλεία του περιορίζεται σ’ ένα «μικρόν ποίμνιον» από 144.000 πιστούς Χριστιανούς ‘αγορασμένους από τη γη’, ‘αγορασμένους μέσα από τους ανθρώπους’. (Λουκάς 12:32· Αποκάλυψις 14:1-4) Αυτοί παραιτούνται από τη φυσιολογική ελπίδα να ζήσουν για πάντα πάνω στη γη για να έχουν «την ομοιότητα της αναστάσεως [του Χριστού]». (Ρωμαίους 6:5) Γι’ αυτούς, ο Παύλος επίσης γράφει: «Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. Σπείρεται εν φθορά ανίσταται εν αφθαρσία· . . . σπείρεται σώμα ζωϊκόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. . . . σάρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν. . . Πρέπει . . . το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν.»—1 Κορινθίους 15:42-53.
7. Τι λέει ένα λεξικό σχετικά με την αθανασία, και τι έγραψαν ο Παύλος και ο Πέτρος για την ουράνια ελπίδα;
7 Είναι ενδιαφέρον ότι Το Νέον Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης αντικρούει την αντιγραφική ιδέα ότι οι άνθρωποι έχουν αθάνατη ψυχή, και δηλώνει: «Η αθανασία δεν είναι κάτι που το κατέχουν τώρα όλοι οι άνθρωποι αλλά είναι ένα μελλοντικό απόκτημα των Χριστιανών. Σύμφωνα με το 1 Κορινθίους 15:42, 52 υποσημείωση, μόνο μετά τη μεταμόρφωση της αναστάσεως ‘ενδύονται’ οι πιστοί το ένδυμα της αθανασίας. . . . δεν μπορεί να υπάρξει αθανασία αν δεν γίνει πρώτα ανάσταση.» Στην πραγματικότητα, το δώρο της αθανασίας δίνεται, όχι σ’ όλους τους Χριστιανούς, αλλά μόνο σ’ εκείνους που συμμετέχουν στην «εξανάστασιν [την πρώτη ανάσταση] των νεκρών». Γι’ αυτούς ‘κληρονομία άφθαρτος και αμίαντος και αμάραντος, είναι πεφυλαγμένη εν τοις ουρανοίς’.—Βλέπε Ρωμαίους 8:20-22· Φιλιππησίους 3:10, 11· 1 Πέτρου 1:3, 4.
Ο Καιρός της «Πρώτης Αναστάσεως»
8. (α) Σύμφωνα με τις Γραφές, πότε επρόκειτο να γίνει η «πρώτη ανάστασις»; (β) Εξηγήστε τη σημασία του 1 Θεσσαλονικείς 4:14-17 και 1 Κορινθίους 15:51, 52.
8 Η Αγία Γραφή συνδέει αυτή την «πρώτη ανάσταση» με την «παρουσία» του Χριστού. (1 Κορινθίους 15:23) Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ [αρχίζοντας από τον πρώτο αιώνα ως την έλευση του Χριστού στον πνευματικό ναό το 1918] θέλουσιν αναστηθή πρώτον.» Κατόπιν ο Παύλος προχωρεί και λέει ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί «όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου», και οι οποίοι επομένως πεθαίνουν στη διάρκεια της παρουσίας, θα αναστηθούν αμέσως και «θέλουσιν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα.» (1 Θεσσαλονικείς 4:14-17) Αυτοί δεν χρειάζεται να «κοιμηθούν» στον τάφο, περιμένοντας την ανάσταση. Κατά το θάνατο μεταμορφώνονται «εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού.»—1 Κορινθίους 15:51, 52.
9. (α) Πότε άρχισε η αόρατη παρουσία του Χριστού; (β) Τι επρόκειτο να συμβεί στη διάρκεια της παρουσίας του, και γιατί μπορούν οι χρισμένοι Χριστιανοί που πεθαίνουν στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού να θεωρούνται «μακάριοι»;
9 Τα γεγονότα που εκπληρώνουν τις Βιβλικές προφητείες δείχνουν ότι η παρουσία του Χριστού άρχισε το βαρυσήμαντο έτος 1914. (Ματθαίος 24:3, 7-14) Τότε «αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου [Ιεχωβά] ημών, και του Χριστού αυτού.» Μετά απ’ αυτό το παγκόσμιο συγκλονιστικό γεγονός ,ήλθε «ο καιρός των νεκρών, δια να κριθώσι». Αυτή η κρίση και η αμοιβή για κείνους που ήταν άξιοι άρχισε πρώτα απ’ αυτούς που συμμετέχουν στην «πρώτη ανάσταση» από την έλευση του Χριστού στο ναό του κι έπειτα. (Αποκάλυψις 11:15-18) Αυτοί οι χρισμένοι Χριστιανοί που πεθαίνουν πιστοί μετά την εγκαθίδρυση της βασιλείας του Θεού ονομάζονται «μακάριοι». Γιατί; Γιατί η δική τους ανάσταση είναι στιγμιαία, που τους επιτρέπει να αναλάβουν αμέσως τα νέα τους καθήκοντα με τον Χριστό Ιησού στον ουρανό.—Αποκάλυψις 14:13.
10. Για ποιους λόγους η ανάσταση των 144.000 ονομάζεται «πρώτη ανάστασις»;
10 Η ανάσταση ολόκληρου του αριθμού των 144.000 χρισμένων Χριστιανών που καλούνται να βασιλεύσουν με τον Χριστό στον ουρανό ονομάζεται ορθά η «πρώτη ανάστασις». Αυτό συμβαίνει γιατί αυτή η ανάσταση προηγείται χρονικά από τη γήινη ανάσταση όλου του ανθρώπινου γένους γενικά, αφού οι 144.000 γίνονται «απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον». (Αποκάλυψις 14:1, 4· Ιακώβου 1:18) Αυτό τους βάζει σε μια θέση σπουδαιότητας, αφού κανένας άλλος άνθρωπος δεν μπορεί ‘να γίνει τέλειος χωρίς’ αυτούς τους 144.000 ιερείς, βασιλιάδες και κριτές. (Εβραίους 11:40β· Αποκάλυψις 22:1, 2) Ακόμη, είναι ανώτερη από οποιαδήποτε επίγεια ανάσταση, γιατί οι 144.000 ανασταίνονται «κατά την ομοιότητα της αναστάσεως [του Χριστού]» σε άφθαρτη, αθάνατη ζωή σαν πνευματικοί γιοι του Θεού.—Ρωμαίους 6:5.
Η Επίγεια Ανάσταση
11. Ποια άλλη ανάσταση αναφέρεται στο 20ό κεφάλαιο της Αποκαλύψεως;
11 Αν υπάρχει «πρώτη ανάστασις», τότε πρέπει λογικά να υπάρχει και μια μετέπειτα ανάσταση. Ο απόστολος Ιωάννης, περιγράφοντας τι θα συμβεί στη διάρκεια της χιλιετούς ημέρας κρίσεως που αναφέρθηκε νωρίτερα στο ίδιο κεφάλαιο, γράφει:
«Και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν· και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών.»—Αποκάλυψις 20:12.
12, 13. (α) Γιατί είναι παράλογο να λέμε ότι οι λοιποί των νεκρών θα αναστηθούν μετά τη χιλιετία; (β) Ποια είναι, λοιπόν, η σημασία της εκφράσεως «ανέζησαν» που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη 20:5; (γ) Πώς θα καθοριστεί τίνων τα ονόματα γράφονται τελικά στο «βιβλίον της ζωής»;
12 Αυτοί οι «νεκροί» είναι οι ίδιοι με τους «λοιπούς των νεκρών», που αναφέρονται στο πέμπτο εδάφιο του ίδιου κεφαλαίου, και για τους οποίους λέγεται ότι «δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη.» Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αναστηθούν μετά τη χιλιετή ημέρα κρίσεως, γιατί σ’ εκείνους που συμμετέχουν στην «πρώτην ανάστασιν» δίνεται «κρίσις» και θα είναι «ιερείς» και «θέλουσι βασιλεύσει» με τον Χριστό «χίλια έτη». (Αποκάλυψις 20:4-6) Ποιον θα κρίνουν και πάνω σε ποιους θα βασιλεύσουν, και για χάρη τίνων θα ενεργήσουν σαν ιερείς, αν «οι λοιποί των νεκρών» θα αναστηθούν μετά το τέλος της χιλιετίας;
13 Συνεπώς, η έκφραση «ανέζησαν» πρέπει να αναφέρεται στην κατάσταση που θα υπάρχει στο τέλος της χιλιετούς ημέρας κρίσεως. Σημαίνει ότι αυτά τα άτομα ‘αναζούν’ με το ότι τελικά φθάνουν στην ανθρώπινη τελειότητα. Θα είναι στην ίδια τέλεια κατάσταση όπως ήταν ο Αδάμ και η Εύα στον κήπο της Εδέμ. Πώς λοιπόν θα καθορίσει ο Ιεχωβά τίνων τα ονόματα θα γραφτούν στο «βιβλίον της ζωής»; Αυτό θα γίνει με μια τελική δοκιμασία πάνω στο ανθρώπινο γένος. (Αποκάλυψις 20:7-10, 12, 15) Εκείνοι που αποδεικνύονται πιστοί στον Θεό μέσα απ’ αυτή την τελική δοκιμασία θα ‘δικαιωθούν’ από τον ίδιο τον Ιεχωβά και θα μπουν στην «ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» πάνω στη γη. (Ρωμαίους 8:21, 33) Θα λάβουν τη θεία εγγύηση αιώνιας ζωής, αντίθετα με τον Αδάμ, ο οποίος απέτυχε κάτω από τη δοκιμασία και έτσι του απαγορεύτηκε να φτάσει στο «δένδρον της ζωής» από τα χερούβ που είχε στείλει ο Θεός.—Γένεσις 2:9· 3:22-24.
14. Από ποιες απόψεις η ανάσταση των ανθρώπων πάνω στη γη στη διάρκεια της χιλιετίας θα είναι ανάσταση κάτω από καλύτερες ευκαιρίες;
14 Αφού όλοι «οι λοιποί των νεκρών» που ανασταίνονται στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού θα έχουν έτσι την ευκαιρία να αποδειχτούν άξιοι για να γραφτούν τα ονόματά τους μόνιμα στο «βιβλίον της ζωής» του Ιεχωβά για να ζήσουν για πάντα κάτω από τη βασιλεία του Θεού, η ανάστασή τους θα είναι μια ανάσταση κάτω από καλύτερες ευκαιρίες από ό,τι ήταν οι αναστάσεις μερικών ανθρώπων που αναστήθηκαν στους Βιβλικούς χρόνους αλλά οι οποίοι ξαναπέθαναν. (1 Βασιλέων 17:17-24· 2 Βασιλέων 4:17-37· 13:20, 21· Ματθαίος 9:18, 23-26· Λουκάς 7:11-15· Ιωάννης 11:38-44· Πράξεις 9:36-41· 20:7-12) Για να τύχουν «καλυτέρας αναστάσεως» κάτω από τη βασιλεία, ή «πόλιν», του Μεσσία, άνδρες και γυναίκες των αρχαίων χρόνων παρέμειναν πιστοί στον Ιεχωβά μέχρι θανάτου.—Εβραίους 11:10, 13, 14, 35.
Ανάσταση και Κρίση
15, 16. (α) Είναι η ημέρα κρίσεως κάτι που πρέπει να φοβόμαστε; Εξηγήστε. (β) Ποιος θα κάνει την κρίση, και πάνω σε ποια βάση;
15 Είδαμε ότι «οι λοιποί των νεκρών» ανασταίνονται στη διάρκεια της χιλιετίας για να ‘κριθούν . . . κατά τα έργα αυτών’ τότε. (Αποκάλυψις 20:12) Η μακάβρια ιδέα για μια ημέρα κρίσεως που ο καθένας που έζησε ποτέ πάνω στη γη θα πρέπει να δώσει λόγο για τα περασμένα αμαρτήματά του δεν βασίζεται στη Βίβλο. Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι τα θεία «βιβλία», ή βιβλία του νόμου, θα ανοιχτούν και ότι οι αναστημένοι νεκροί θα κριθούν «εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών», δηλαδή, ανάλογα με την υπακοή τους ή την απείθειά τους σ’ αυτές τις θείες οδηγίες.
16 Ποιος θα κάνει την κρίση; Ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι ο Χριστός Ιησούς «μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς», και συγχρόνως μίλησε για την ‘επιφάνειαν και την βασιλείαν’ του Χριστού. (2 Τιμόθεον 4:1) Πάνω στους «θρόνους» με τον Χριστό στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του θα είναι 144.000 κριτές μαζί του. (Λουκάς 22:28-30· Αποκάλυψις 20:4, 6) Ο Παύλος έγραψε: «Δεν εξεύρετε ότι οι άγιοι θέλουσι κρίνει τον κόσμον;»—1 Κορινθίους 6:2.
17, 18. (α) Υπάρχει καμιά αντίφαση ανάμεσα στο Ιωάννης 5:29 και Αποκάλυψις 20:12; Εξηγήστε. (β) Με ποια έννοια μερικοί «θέλουσιν εξέλθει ... εις ανάστασιν κρίσεως»;
17 Μιλώντας για το τι θα συμβεί στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του, που θα είναι επίσης η χιλιετής ημέρα κρίσεως, ο Ιησούς δήλωσε: «Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν . . . . Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ήν πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως.»—Ιωάννης 5:22-29.
18 Μήπως αυτό αντιφάσκει στην Αποκάλυψη 20:12, που διαβάσαμε ότι οι νεκροί «θέλουσι κριθή εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις», και τα οποία βιβλία δεν θα ‘ανοιχθούν’ παρά μόνο στη διάρκεια της χιλιετίας; Διόλου. Τα λόγια του Ιησού στο πέμπτο κεφάλαιο του Ιωάννη πρέπει να κατανοηθούν με το φως της μετέπειτα αποκαλύψεως στον Ιωάννη. (Αποκάλυψις 1:1) Τόσο οι «πράξαντες τα αγαθά» όσο και οι «πράξαντες τα φαύλα» θα είναι ανάμεσα στους «νεκρούς» οι οποίοι θα ‘κριθούν έκαστος κατά τα έργα αυτών’ που θα κάνουν μετά την ανάστασή τους. (Αποκάλυψις 20:13) Όταν ο Ιησούς αντιπαράβαλε την «ανάστασιν ζωής» με την «ανάστασιν κρίσεως», αναφερόταν στο τελικό αποτέλεσμα αυτών των αναστάσεων. Το Ελληνο-Αγγλικό Λεξικό του Θάγιερ περιγράφει την ανάσταση κρίσεως σαν ανάσταση «που ακολουθιέται από καταδίκη». Το άτομο δεν ανασταίνεται για να καταδικαστεί αυτόματα, αλλά η ανάστασή του θα ακολουθηθεί από καταδικαστική κρίση αν αρνηθεί ν’ ακολουθήσει τα «γεγραμμένα εν τοις βιβλίοις» κι έτσι αποτυχαίνει να γραφτεί το όνομά του «εν τω βιβλίω της ζωής». Τότε αυτός θα πεθάνει «τον δεύτερον θάνατον», χωρίς καμιά μελλοντική ελπίδα αναστάσεως.—Αποκάλυψις 20:14, 15· 21:8.
19 και υποσημείωση. (α) Πώς αποδίδει το Ιωάννης 5:29 μια γαλλική μετάφραση της Βίβλου, και πότε μόνο θα γίνει φανερό αν η ανάσταση κάποιου ήταν ανάσταση «ζωής» ή «κρίσεως»; (β) Μήπως οι «δίκαιοι» και οι «άδικοι» που αναφέρονται στις Πράξεις 24:15 εξέρχονται αντίστοιχα σε μια «ανάστασιν ζωής» και «ανάστασιν κρίσεως»; Εξηγήστε.
19 Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι η Γαλλική Οικουμενική Μετάφραση (που δημοσιεύτηκε από μια ομάδα Καθολικών και Προτεσταντών λογίων) αποδίδει το Ιωάννης 5:29: «Εκείνοι που θα έχουν πράξει το καλό θα αναστηθούν για ανάσταση που οδηγεί στη ζωή· εκείνοι που θα έχουν πράξει το κακό, για την ανάσταση που οδηγεί στην κρίση». Μόνο όταν το τελικό αποτέλεσμα της αναστάσεως ενός ατόμου γίνει καθαρό, τότε θα είναι γνωστό αν η ανάστασή του ήταν «ανάστασις ζωής» ή «ανάστασις κρίσεως».a
20. (α) Ποιοι θα χρειαστεί να πιούν το «ύδωρ της ζωής,» και γιατί; (β) Ποιο ερώτημα θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;
20 Τόσο οι αναστημένοι νεκροί, όσο και ο «πολύς όχλος» που επιζεί από τη «μεγάλη θλίψι» που είναι ακριβώς μπροστά μας, θα χρειαστεί να πιούν το «ύδωρ της ζωής», δηλαδή να δεχτούν με ευγνωμοσύνη τη λυτρωτική θυσία του Χριστού και όλες τις άλλες προμήθειες που κάνει ο Ιεχωβά για να ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία και τον θάνατο. (Αποκάλυψις 7:9, 10, 14, 17· 22:1, 2) Αυτές τις προμήθειες τις διαχειρίζονται ο Χριστός και οι 144.000 συνιερείς του και κριτές στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας. Αλλά θα ξαναέρθουν πίσω στη ζωή όλοι οι νεκροί για να κριθούν, περιλαμβανομένων και των θυμάτων της «μεγάλης θλίψεως» που πλησιάζει; Αυτό το ερώτημα θα το εξετάσει το επόμενο άρθρο.
[Υποσημειώσεις]
a Εκείνοι που ανασταίνονται σε «ανάστασιν ζωής» ή σε «ανάστασιν κρίσεως» δεν πρέπει να θεωρούνται οι ίδιοι με τους «δικαίους» και τους «αδίκους» που αναφέρονται από τον Παύλο στις Πράξεις 24:15. Ο Παύλος μιλάει για την κατάσταση των ατόμων «όταν αυτοί ανασταίνονται», που βασίζεται στη διαγωγή τους πριν από τον θάνατο. Οι «δίκαιοι» θα πρέπει να εξακολουθήσουν τη δίκαιη πορεία τους με υπακοή στα πράγματα που θα είναι γραμμένα στα «βιβλία». Αλλιώς η ανάστασή τους μπορεί να καταλήξει να είναι ανάσταση «κρίσεως». Αντίστροφα, αν κάποιο «άδικο» άτομο μετανοιώσει, δεχτεί τη λυτρωτική θυσία του Ιησού και υπακούσει σ’ αυτά που είναι γραμμένα στα «βιβλία,» η ανάστασή του μπορεί ν’ αποδειχτεί ανάσταση «ζωής».
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
□ Με ποιο τρόπο είναι ο Χριστός «η ανάστασις και η ζωή»;
□ Ποιοι έχουν μέρος στην «πρώτην ανάστασιν,» και με ποια δράση θα βοηθήσουν τον βασιλέα Ιησού Χριστό;
□ Γιατί ο όρος «πρώτη ανάστασις» είναι κατάλληλος;
□ Με ποιο τρόπο ‘αναζούν’ «οι λοιποί των νεκρών» μετά τη χιλιετή βασιλεία, και από ποια άποψη η ανάστασή τους είναι ανώτερη από την ανάσταση ανθρώπων που αναστήθηκαν σε ζωή πάνω στη γη στους Βιβλικούς χρόνους;
□ Πάνω σε ποια βάση θα κριθούν οι αναστημένοι νεκροί, και τι θα χρειαστεί για να απαλλαγούν από την αμαρτία και τον θάνατο;
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 21]
«Η αθανασία δεν είναι κάτι που το κατέχουν τώρα όλοι οι άνθρωποι αλλά είναι ένα μελλοντικό απόκτημα των Χριστιανών . . . . δεν μπορεί να υπάρξει αθανασία αν δεν γίνει πρώτα ανάσταση.»—«Το Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης.»
[Εικόνα στη σελίδα 23]
Η Βίβλος δείχνει ότι πολλοί θ’ αναστηθούν για να ζήσουν στη γη