Κεφάλαιον 15

Το Τέλος της Ασθενείας και του Θανάτου

 1. Τι ανάγκασε συχνά ο θάνατος τους ανθρώπους να κάμουν;

ΑΠ’ ΟΛΑ τα πράγματα που έφεραν θλίψι και βάσανα στο ανθρώπινο γένος, η ασθένεια και ο θάνατος έρχονται πρώτα. Ακόμη και ο φόβος του θανάτου έχει κρατήσει τους ανθρώπους σ’ ένα είδος δουλείας, και η απειλή του θανάτου ανάγκασε πολλούς να κάμουν πράγματα σε αντίθεσι με τη συνείδησί τους—όπως, παραδείγματος χάριν, κάτω από την εξουσία των Ναζί, οπότε μερικοί άνθρωποι από φόβο πρόδωσαν τους φίλους των. (Εβραίους 2:15) Τι ανακούφισι θα νοιώση το ανθρώπινο γένος όταν αυτοί οι εχθροί, η ασθένεια και ο θάνατος, θα καταστραφούν!—1 Κορινθίους 15:26.

 2, 3. (α) Ποια άλλα ανεπιθύμητα πράγματα θα εξαλείψη η απομάκρυνσις του θανάτου; (β) Από τι μας ελευθερώνει τώρα η υπόσχεσις του Θεού να καταστρέψη το θάνατο;

² Μόνον ο Δημιουργός μπορεί να βγάλη τους ανθρώπους απ’ αυτή τη θλιβερή κατάστασι. Και όχι μόνο έχει υποσχεθή ότι θα το κάμη, αλλ’ έχει θέσει και το θεμέλιο για πλήρη και διαρκή απομάκρυνσι του θανάτου κάτω από τη διακυβέρνησι των «νέων ουρανών» του Ιησού Χριστού και των συντρόφων του βασιλέων και ιερέων. Ο Θεός υπόσχεται στους ανθρώπους ότι «θέλει εξαλείψει . . . παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» Και για να μας δώση πίστι και διαβεβαίωσι, προσθέτει: «Ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.» (Αποκάλυψις 21:4, 5) Με την απομάκρυνσι της ασθένειας και του θανάτου, τα εξασθενητικά αποτελέσματα του γήρατος, με το ρυτιδωμένο δέρμα και τα άσπρα μαλλιά, θα εξαφανισθούν επίσης.

³ Αυτή η θεία υπόσχεσις απομακρύνει πολλή από τη θλίψι που φέρνει ο θάνατος, αν τη γνωρίσωμε και την πιστέψωμε. Δεν θα ‘λυπούμεθα καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα.’—1 Θεσσαλονικείς 4:13.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ

 4. Γιατί μπορούμε να πούμε πως η ελπίδα ότι ο θάνατος θα καταστραφή δεν είναι νέα ελπίδα;

⁴ Αυτή η ελπίδα δεν είναι νέα. Άνδρες και γυναίκες που υπηρετούσαν τον Θεό πριν από χιλιάδες χρόνια, είχαν αυτή την ελπίδα που τους παρηγορούσε και τους ενίσχυε. Μολονότι εγνώριζαν ότι θα πέθαιναν, είχαν επίσης πίστι στον Θεό ότι επρόκειτο να επανέλθουν με την ευκαιρία αιωνίου ζωής. Μερικοί απ’ αυτούς τους πιστούς ανθρώπους έγιναν και αυτόπτες μάρτυρες αναστάσεων που έκαμε ο Θεός μέσω των προφητών του και μέσω του Ιησού και των αποστόλων. Φυσικά, εκείνοι οι αναστημένοι τελικά πέθαναν και πάλι. Αλλ’ οι δούλοι του Θεού τότε ανέμεναν ‘καλύτερη ανάστασι’ κάτω από τη Μεσσιανική βασιλεία, οπότε δεν θα χρειασθή να πεθάνουν πάλι εκτός για εκούσια ανυπακοή.—Εβραίους 11:16, 35.

 5. Ποια μαρτυρία έχομε ότι ο Αβραάμ, ο Ιώβ και ο Δανιήλ ήσαν βέβαιοι ότι, πεθαίνοντας, δεν θα παρέμεναν νεκροί για πάντα;

⁵ Ο Αβραάμ έδειξε πίστι για την ανάστασι μ’ έναν εξαιρετικό τρόπο. (Εβραίους 11:17-19). Ο πιστός και υπομονητικός Ιώβ επιθυμούσε να είναι στον Σιεόλ, τον τάφο, και να τον ενθυμηθή ο Θεός στον ωρισμένο Του καιρό. (Ιώβ 14:13) Και όταν ο προφήτης Δανιήλ ζήτησε κατανόησι της προφητείας του, η οποία επρόκειτο να εκπληρωθή πολύ αργότερα, στον ‘έσχατον καιρόν,’ ο άγγελος του Θεού του είπε: «Θέλεις αναπαυθή και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών.»—Δανιήλ 12:8, 9, 13.

ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙ;

 6. (α) Ποιες δυο γενικές τάξεις ανθρώπων, θα έχουν επίγεια ανάστασι; (β) Στην ανάστασί τους, ποια θα είναι η στάσις εκείνων οι οποίοι, πριν πεθάνουν, ήσαν δούλοι του Θεού;

⁶ Η ανάστασις από τον θάνατο θα είναι μόνο το πρώτο βήμα στο σκοπό του Θεού ν’ αποκαταστήση εκείνους που έχουν πεθάνει. Όταν θα βγουν από τον τάφο, θα τους καλωσορίση και θα τους υποδεχθή ο «πολύς όχλος» εκείνων που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι,’ μετά την καταστροφή του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων. Θα υπάρχουν δύο τάξεις ανθρώπων που θ’ αναστηθούν για να ζήσουν πάλι στη γη: (1) Οι άνθρωποι που στο παρελθόν αποδείχθηκαν πιστοί στον Θεό, μεταξύ των οποίων είναι κι εκείνοι που αναφέρονται στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, και (2) εκείνοι που πριν από τον θάνατό τους δεν υπήρξαν ποτέ δούλοι του Θεού. «Μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων,» είπε ο απόστολος Παύλος. (Πράξεις 24:15) Η πρώτη τάξις δεν θα έχη καμμιά δυσκολία να μάθη και να επωφεληθή από τις προμήθειες του Θεού για ζωή μέσω της θυσίας του Χριστού. Με χαρά θα υπακούουν στους νόμους που θα υπάρχουν τότε. Αυτοί οι πιστοί, ακόμη και τώρα, που είναι ακόμη στον τάφο, θεωρούνται από τον Θεό σαν ‘να ζουν,’ επειδή ο Θεός είναι βέβαιος ότι θα τους αναστήση.—Λουκάς 20:37, 38.

 7. Τι θα γίνη για τους αναστημένους που δεν υπηρετούσαν τον Θεό στο παρελθόν;

⁷ Τα άτομα, που δεν υπηρετούσαν προηγουμένως τον Θεό, θα πρέπει, αφού αναστηθούν, να μάθουν για τον Ιεχωβά τον αληθινό Θεό και τις αγαθές του προμήθειες μέσω του Ιησού Χριστού. Ο «πολύς όχλος» εκείνων που θα επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψι, θα είναι υπεύθυνοι να τους διδάξουν. (Ρωμαίους 10:14) Τα αγαθά νέα θα πρέπει να εξηγηθούν σαφώς σ’ αυτούς τους αναστημένους, διότι ο Θεός διεκήρυξε ότι πρέπει «να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, [όσων είναι στον τάφο] και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.»—Φιλιππησίους 2:10, 11.

 8. Θα κριθούν οι αναστημένοι με βάσι τα περασμένα έργα τους, ή με ποια βάσι;

⁸ Οι αναστημένοι θα χρειασθή να υπακούουν στους νόμους που θα ισχύουν τότε και θα κριθούν «εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών.» (Αποκάλυψις 20:12) Τα ‘βιβλία’ προφανώς παριστάνουν την αποκάλυψι εκ μέρους του Θεού του θελήματός του για τους ανθρώπους στη διάρκεια αυτής της χιλιετούς περιόδου.

Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΑΜΕΣΩΣ

 9. Ποια θα είναι η κατάστασις του «πολλού όχλου»;

⁹ Τα μέλη του «πολλού όχλου» δεν θα τελειοποιηθούν αμέσως μετά το τέλος της «μεγάλης θλίψεως.» Αλλ’ επιζούν από την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων λόγω της πίστεως και της υπακοής των και αποτελούν το ‘θεμέλιο’ της «νέας γης.» (Αποκάλυψις 7:14-17· παράβαλε με Ησαΐαν 51:16.) Έτσι, χωρίς αμφιβολία θα προχωρήσουν κατ’ ευθείαν εμπρός με πιστότητα και θα κάμουν γοργά βήματα προς την τελειότητα καθώς θ’ ακολουθούν τα γραμμένα «εν τοις βιβλίοις.»—Ψαλμ. 37:30, 31.

10. Τι θα γίνη με τις μεγάλες αναπηρίες που είχαν τα μέλη του «πολλού όχλου» καθώς και οι αναστημένοι;

¹⁰ Και τι θα γίνη με τα μέλη του «πολλού όχλου» που έχουν σοβαρές αναπηρίες, όπως είναι οι καρδιακές παθήσεις, η παράλυσις η τυφλότης, η απώλεια χεριών ή ποδιών και τα όμοια; Είναι λογικό να πιστεύωμε ότι θα θεραπευθούν σύντομα απ’ αυτές τις ατέλειες. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη έκαμε τέτοιες θεραπείες. Θεράπευσε στιγμιαία ξερά χέρια, δυνάμωσε παραλυμένα άκρα και αποκατάστησε την όρασι σε τυφλά μάτια. Αυτά τα μέρη του σώματος δεν αποκαταστάθησαν σιγά-σιγά. (Λουκάς 6:8-10· Ιωάννης 5:5-9) Ομοίως, είναι λογικό ότι οι αναστημένοι θα επανέλθουν με υγιή σώματα. Αυτό συνέβη και μ’ όλους εκείνους τους οποίους αναφέρει η Γραφή ότι αναστήθηκαν. (Λουκάς 8:54, 55) Ο Λάζαρος, επί παραδείγματι, είχε εν μέρει υποστή σήψι, αλλ’ επανήλθε από τον τάφο με ανανεωμένα τα μέρη που είχαν υποστή σήψι. (Ιωάννης 11:39-44) Ο Θεός έδωσε στους δούλους του, που σκόπευε να αποκαταστήση στη γη τους εκείνον τον παλιό καιρό, την εξής υπόσχεσι: «Ο κάτοικος δεν θέλει λέγει, Ητόνησα· ο λαός ο κατοικών εν αυτή θέλει λάβει άφεσιν ανομίας.» Οι άνθρωποι θα μπορούν να κάνουν τα κανονικά πράγματα της ζωής, μολονότι δεν θα έχουν τελειοποιηθή ακόμη.—Ησαΐας 33:24.

ΠΩΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ

11. (α) Πώς θα επιτευχθή η τελειότης; (β) Γιατί θα πρέπει να προηγηθή η πνευματική αλλαγή για να λάβη χώρα η σωματική θεραπεία;

¹¹ Ωστόσο, η πλήρης σωματική τελειότης θα έλθη τελικά μόνον καθώς το άτομο, λόγω πίστεως στον Χριστό, θα κάνη πνευματική πρόοδο στο να ‘ενδυθή τη νέα προσωπικότητα.’ Ακόμη κι αν ένα άτομο έχη θεραπευθή από τις μεγάλες αναπηρίες, καθώς θα πράττη αυτό που είναι ορθό θα φθάνη όλο και πιο κοντά στην τελειότητα. Θα συμμετέχη κανονικά στην προμήθεια του Θεού για τη θεραπεία του μέσω της εξιλεωτικής θυσίας του Χριστού. (Αποκάλυψις 22:2) Ο Χριστός σπλαχνικά θ’ απομακρύνη όλες του τις ατέλειες. Αυτή η πνευματική αλλαγή θα πρέπει να προηγηθή, επειδή η αμαρτία είναι η αιτία του θανάτου κι ένα άτομο δεν μπορεί να είναι τέλειο σωματικώς αν δεν απομακρυνθή εντελώς η αμαρτία από την προσωπικότητά του. Η Βίβλος πάντοτε συνδέει την ασθένεια με την αμαρτία.—Λουκάς 5:18-25· 1 Κορινθίους 15:56· Ρωμαίους 6:23.

12. Ποιον αγώνα πρέπει να διεξαγάγει τώρα ο κάθε δούλος του Θεού για ν’ ανακαινίση την προσωπικότητά του και γιατί;

¹² Ο απόστολος Παύλος περιγράφει τον «αγώνα» που διεξάγει τώρα εκείνος που προσπαθεί να ανακαινίση την προσωπικότητά του για να ευαρεστήση πλήρως τον Θεό. Λέγει: «Εκείνο το οποίον θέλω τούτο δεν πράττω· αλλ’ εκείνο το οποίον μισώ τούτο πράττω . . . δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω, αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. .. δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί.» (Ρωμαίους 7:15-20) Λόγω της κληρονομικότητος, όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται «εν ανομία», με αμαρτία. (Ψαλμός 51:5) Επίσης, όλοι προσθέτουν σ’ αυτή την αμαρτία στη διάρκεια της πορείας της ζωής τους, διότι το περιβάλλον τούς επηρεάζει μ’ ένα κακό τρόπο.

13. Τι μπορεί να κάμη ένα άτομο (α) για τις κακές τάσεις που έχει ‘πάρει’ από το περιβάλλον του; (β) για τις κακές τάσεις που έχει κληρονομήσει;

¹³ Ακόμα και σήμερα ένα άτομο μπορεί πραγματικά ν’ απαλλαγή από τις κακές τάσεις που έχει πάρει από το περιβάλλον του, με τη βοήθεια του Λόγου του Θεού, του πνεύματός Του και με το να συναναστρέφεται με τους δούλους του Θεού. Αλλά το πράγμα διαφέρει με τις κακές τάσεις που υπάρχουν εκ γενετής, που είναι ένα μέρος του ατόμου, από σωματική και διανοητική άποψι. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να πολεμήση αυτά τα ελαττώματα με αξιόλογη επιτυχία, διότι οι απόστολοι μας λέγουν ότι μπορούμε ‘να ανακαινίσωμε τον νουν μας,’ ‘να ενδυθούμε τον νέον άνθρωπον,’ ‘να παράγωμε τους καρπούς του πνεύματος,’ ‘να έχωμεν συνείδησιν αγαθήν,’ και «καλήν την διαγωγήν.» (Ρωμαίους 12:2· Εφεσίους 4:24· Γαλάτας 5:22, 23· 1 Πέτρου 3:16· 2:12) Αλλά δεν μπορούμε να εξαλείψωμε εντελώς αυτές τις κακές κληρονομημένες τάσεις μόνο με τέτοια προσπάθεια. Ο απόστολος είπε για την κατάστασί του: «Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου; Ευχαριστώ εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Άρα λοιπόν αυτός εγώ με τον νουν μεν δουλεύω εις τον νόμον του Θεού, με την σάρκα δε εις τον νόμον της αμαρτίας.»—Ρωμαίους 7:24, 25.

14. (α) Όταν ένας Χριστιανός αμαρτάνη εξ αιτίας της κληρονομημένης αδυναμίας, τι μπορεί να κάμη για να παραμείνη στην εύνοια του Θεού; (β) Πώς τελικά θ’ απαλλαγή κανείς απ’ όλες τις κληρονομημένες αδυναμίες που προκαλούν αμαρτία και θλίψι;

¹⁴ Στον παρόντα καιρό, ο Χριστιανός μπορεί να λάβη συγχώρησι για τις αμαρτίες του μέσω πίστεως στον Ιησού Χριστό και στη θυσία της ζωής του για τα παραπτώματά μας. Και πρέπει να συνοδεύη τις προσευχές του για συγχώρησι με το να κάνη ό,τι μπορεί για ν’ ακολουθή μια ορθή πορεία. Ποτέ δεν μπορεί ν’ αφήση τον αγώνα εναντίον των κακών τάσεων και με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, δεν θα είναι μια χαμένη μάχη. Η συνείδησίς του μπορεί να είναι καθαρή. (Ρωμαίους 8:2, 11-13· Εβραίους 9:14) Αλλά στο νέο σύστημα πραγμάτων, ο Χριστός θα προσφέρη τα πλήρη οφέλη της θυσίας Του, ώστε να διορθωθή η κληρονομημένη αδυναμία, η γενετική «εσφαλμένη πληροφορία», που πήρε το άτομο από τους προγόνους του. Το άτομο θα θεραπεύεται από κάθε άποψι. Τι ανακούφισις! Τι απελευθέρωσις όταν το άτομο θα μπορή να κάνη ακριβώς το καλό, που επιθυμεί με την καρδιά του να το κάνη, πάντοτε! Ευχαριστούμε πράγματι τον Θεό διά Ιησού Χριστού.

15. (α) Πότε δεν θα χρειαστεί πια «αγώνας» για να κάνη το άτομο πάντοτε το ορθό; (β) Πώς ο Απόστολος Παύλος διευκρινίζει αυτό το σημείο στην 1 Τιμόθεον 1:8, 9; (γ) Πώς ο Ιησούς ήταν παράδειγμα ως προς το γεγονός ότι ο δίκαιος δεν χρειάζεται ένα κώδικα νόμων που ν’ απαγορεύη τον φόνο, την κλοπή και τα όμοια;

¹⁵ Έτσι, στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, ένα άτομο θα βαρύνεται όλο και λιγώτερο με τις αμαρτωλές τάσεις. Θα κάνη όλο και περισσότερο το ορθό. Κατόπιν, όταν θα επιτευχθή η τελειότης, δεν θα χρειάζεται πια αγώνας για να κάνη το ορθό. Θα είναι φυσικό να ενεργή ορθά. Ένα άτομο δεν θα έχη ούτε την παραμικρή τάσι να κλέψη, να διαπράξη ανηθικότητα, να μισήση ή να συκοφαντήση άλλους. Ο απόστολος Παύλος είπε για τον Μωσαϊκό νόμο, ο οποίος περιελάμβανε διατάξεις εναντίον αυτών των πραγμάτων: «Εξεύρομεν δε ότι ο νόμος είναι καλός, εάν τις μεταχειρίζηται αυτόν νομίμως, γνωρίζων τούτο, ότι ο νόμος δεν ετέθη διά τον δίκαιον, αλλά διά τους ανόμους και ανυπότακτους, τους ασεβείς και αμαρτωλούς.» (1 Τιμόθεον 1:8, 9) Ένα τέλειο άτομο δεν χρειάζεται νόμο για να το προειδοποιή να μην κάνη αυτά τα κακά πράγματα. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, ήταν φυσικό γι’ αυτόν να κάνη ό,τι ήταν ορθό. ‘Ηγάπησε δικαιοσύνη και εμίσησεν ανομίαν.’ (Εβραίους 1:9) Είχε άμεση και ολοκάρδια τάσι να κάνη το καλό και ν’ απορρίπτη το κακό. Εξετάστε την αφήγησι του πειρασμού του από τον Σατανά κι επίσης την εσφαλμένη προσπάθεια του Πέτρου να κάμη τον Ιησού ν’ αποφύγη αυτό που ο Θεός είχε θέσει ενώπιον του Ιησού να κάμη.—Ματθαίος 4:1-11· 16:21-23.

ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΩΝ

16. (α) Θα μπορούσαν οι αναστημένοι ν’ αναγνωρίσουν τον εαυτό τους και ν’ αναγνωρισθούν από τους φίλους των; (β) Ποιος είναι ο σκοπός του Θεού που επαναφέρει ένα άτομο στη γη μέσω αναστάσεως; (γ) Μολονότι το αναστημένο άτομο δεν θα κριθή από τις περασμένες πράξεις του, θα έχη αυτό το παρελθόν κάποια επίδραση στη ζωή του μετά την ανάστασι;

¹⁶ Όσον αφορά τους αναστημένους, ο Θεός θα «αναδημιουργήση» ακριβώς κάθε άτομο μ’ ολόκληρο το πρότυπο της ζωής του, την προσωπικότητα και τη μνήμη ακριβώς όπως ήταν. Εκείνος που θ’ αναστηθή θα μπορή να αναγνωρίση τον εαυτό του ως το ίδιο άτομο. Επίσης, οι πρώην σύντροφοί του θα τον γνωρίσουν από την εμφάνισί του και τα χαρακτηριστικά του. Θα μπορή τότε να συνεχίση τη ζωή μετά τη διακοπή που προκάλεσε ο θάνατος, έχοντας τα ίδια κίνητρα, τις ίδιες τάσεις και τα χαρακτηριστικά που είχε προηγουμένως. Ωστόσο, οι περασμένες αμαρτίες του και τα σφάλματά του δεν θα προβληθούν ως κατηγορίες εναντίον του. Γιατί όχι; Διότι ο σκοπός του Θεού που τον επανέφερε στη γη είναι να του δώση την ευκαιρία να επωφεληθή από τη θυσία του Χριστού και να ελευθερωθή από την αμαρτία. Ωστόσο, αυτά που έκαμε το άτομο στο παρελθόν, αν ήσαν κακά, θα είχαν την επίδρασί τους στην προσωπικότητά του, και τα κακά χαρακτηριστικά που προέκυψαν θα πρέπει να υπερνικηθούν. Όσο πιο άδικη ήταν η προηγούμενη πορεία του, τόσο περισσότερο θα πρέπει ν’ αλλάξη. Μερικοί ίσως δεν θα επωφεληθούν από την ευκαιρία ν’ αλλάξουν.—Ησαΐας 26:10.

17. Αν κάποιος πέθανε πριν από αιώνες, θ’ αντιληφθή ότι πέρασε πολύς καιρός μεταξύ του θανάτου και της αναστάσεώς του;

¹⁷ Για το άτομο που ανασταίνεται, το διάστημα που πέρασε όταν ήταν νεκρό θα είναι μόνο μια στιγμή, επειδή ο θάνατος είναι ανυπαρξία. Στη Γραφή παρομοιάζεται σαν ένας βαθύς ύπνος. (Ιωάννης 11:11-14· 1 Θεσσαλονικείς 4:13, 14· Εκκλησιαστής 9:5, 10) Χιλιάδες χρόνια ή μια μέρα θα φαινόταν μόνο μια στιγμή χρόνου. Για τον αναστημένο, η περίπτωσίς του θα είναι σαν να περνά μέσα από μια πόρτα από το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων στο εύτακτο και δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων.

18. (α) Τι πρέπει να μάθουν οι αναστημένοι; (β) Από λογικής απόψεως, πώς εκείνοι που θ’ ανασταίνωνται δεν θα επανέρχωνται σ’ ένα εντελώς άγνωστο κόσμο, με ‘χάσμα επικοινωνίας’;

¹⁸ Φυσικά, το άτομο που πέθανε πριν από πολλά χρόνια, θα εκπλαγή που θα βρη τόσο διαφορετικές συνθήκες στη γη. Θα πρέπει να πληροφορηθή από τα μέλη του «πολλού όχλου» για τα έργα που έκαμε ο Θεός στο διάστημα που μεσολάβησε, ιδιαίτερα για το ότι έδωσε τον Υιόν Του ως εξιλεωτική θυσία. Θα μάθη επίσης πώς οι καλές συνθήκες είναι αποτέλεσμα της Βασιλικής κυβερνήσεως του Χριστού. Είναι σε αρμονία με την αγαθότητα του Θεού να δεχθούμε ότι οι οικογένειες και οι φίλοι θα μπορέσουν να λάβουν πίσω τους αγαπητούς των νεκρούς, όπως ακριβώς συνέβη με τις αναστάσεις που αναφέρονται στη Βίβλο. (Λουκάς 7:12-15· 8:49-56· Εβραίους 11:35) Κατόπιν, ύστερα από ένα διάστημα εκπαιδεύσεως, οι αναστημένοι θα μπορούν με τη σειρά τους να υποδεχθούν και να βοηθήσουν τους δικούς των αγαπητούς νεκρούς, οι οποίοι επανέρχονται στη συνέχεια. Έτσι κανένας δεν θ’ αναστηθή σ’ έναν εντελώς άγνωστο κόσμο, αλλ’ αντιθέτως, σε θερμή συντροφιά, χωρίς ‘χάσμα επικοινωνίας.’ Αυτή η διαδικασία θα συνεχισθή ώσπου να αναστηθούν όλοι οι απολυτρωμένοι νεκροί. Τι χαρούμενος καιρός θα είναι αυτός!

Ο ΘΕΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝ ΠΑΣΙ»

19. Μολονότι η τελειότης έρχεται μέσω της χιλιετούς κυβερνήσεως του Χριστού, πότε θα λάβουν αιώνια ζωή εκείνοι που θα ζουν στη γη;

¹⁹ Στο τέλος των χιλίων ετών, θα έχουν εξαφανισθή και τα τελευταία ίχνη της αμαρτίας και της συνέπειάς της, του θανάτου. (1 Κορινθίους 15:26) Αλλά μήπως αυτή η απόκτησις τελειότητος απ’ όλους που θα είναι τότε στη γη, σημαίνει ότι αυτά τα άτομα δεν μπορούν ν’ αμαρτήσουν; Όχι, διότι η Βίβλος αποκαλύπτει ότι τα άτομα που θα φθάσουν σ’ αυτή την κατάστασι, δεν θα έχουν εξασφαλίσει αιώνια ζωή, ώσπου ν’ αποδειχθούν πιστοί όταν γίνη η τελική επίθεσις του Σατανά του Διαβόλου. Όταν η βασιλεία και η ιερατεία του Χριστού θα επιτύχουν την αποκατάστασι σε τελειότητα, ο Χριστός θα παραδώση τη Βασιλεία στον Θεό και ο άνθρωπος θα έχη την ίδια σχέσι με τον Θεό όπως είχε ο Αδάμ. Η κατάστασις αποκαθίσταται όπως ήταν στην αρχή και το τελικό και αιώνιο μέλλον κάθε ανθρώπου θα το καθορίση μόνον ο Θεός. Ο Θεός θα επιτρέψη αυτήν την επίθεσι του Σατανά και των δαιμονικών του ορδών.

20. Ποια δοκιμασία θα έλθη πάνω στους τέλειους κατοίκους της γης στο τέλος των χιλίων ετών;

²⁰ Η Αποκάλυψις 20:7-10 περιγράφει αυτό που συμβαίνει σαν δοκιμασία των κατοίκων της γης: «Και όταν πληρωθώσι τα χίλια έτη, θέλει λυθή ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού και θέλει εξέλθει διά να πλανήση τα έθνη τα εις τας τέσσαρας γωνίας της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, διά να συνάξη αυτούς εις πόλεμον, των οποίων ο αριθμός είναι ως η άμμος της θαλάσσης [άδηλος, και συνεπώς ανθρωπίνως απροσδιόριστος αριθμός]. Και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και περιεκύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην και κατέβη πυρ από του Θεού εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς· και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων.»—Παράβαλε με Αποκάλυψι 20:1-3.

21. (α) Ποιο ζήτημα θα εγερθή πάλι; (β) Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;

²¹ Αυτή η προφητεία δείχνει ότι μερικοί από τους ανθρώπους που θα είναι τότε στη γη θα συναχθούν για να επιτεθούν εναντίον των πιστών της γης. Θα οδηγηθούν σ’ αυτό από τον Σατανά και τους δαίμονές του. Γιατί θα το έκαναν αυτό τέλεια άτομα; Όπως έκαμε ο Αδάμ και η Εύα, προχωρούν να γίνουν ανεξάρτητοι από τον Θεό. Είναι πεπεισμένοι ότι τους δίνεται η ευκαιρία να το κάμουν αυτό. Ο Σατανάς κάνει έτσι μια ‘τελευταία προσπάθεια’ να κερδίση τη μάχη πάνω στο μεγάλο ζήτημα που ήγειρε αρχικά, δηλαδή, το ζήτημα του δικαιώματος της κυβερνήσεως του Θεού. Αποτυγχάνει διότι οι πιστοί,οι οποίοι αναμφιβόλως αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία του ανθρωπίνου γένους, παραμένουν σταθεροί. Κατόπιν ο Σατανάς κι εκείνοι που τον ακολουθούν ρίπτονται στην «λίμνην του πυρός.» Αυτός είναι «ο δεύτερος θάνατος,» όπου βασανίζονται αιωνίως (οι δεσμοφύλακες τα παλιά χρόνια ωνομάζονταν «βασανισταί» [Ματθαίος 18:34]). ‘Φυλακίζονται’ στην ανυπαρξία για πάντα.

22. (α) Πώς μπορεί ο Θεός να εγγυηθή ασφαλώς αιώνια ζωή στη γη για κείνους που παραμένουν πιστοί κάτω από την τελική δοκιμασία; (β) Ποιο παράδειγμα έχομε ότι ο Θεός μπορεί να γνωρίζη ένα άτομο τόσο τέλεια ώστε να είναι βέβαιος ότι ποτέ δεν θ’ αμαρτήση;

²² Σ’ εκείνους που παραμένουν πιστοί στην εξουσία δηλαδή στην κυριαρχία του Θεού, δίνεται τότε αιώνια ζωή. Θα ‘αναζήσουν’, δηλαδή θ’ αποκτήσουν πραγματική, εξασφαλισμένη ζωή. (Αποκάλυψις 20:4-6) Έτσι ο Θεός γίνεται «τα πάντα εν πάσιν.» (1 Κορινθίους 15:28) Αλλά πώς μπορεί ο Θεός να εγγυηθή ασφαλώς γι’ αυτούς αιώνια ζωή; Διότι γνωρίζει πλήρως ποιοι είναι εκείνοι που τον αγαπούν και οι οποίοι ποτέ δεν θ’ απομακρυνθούν από κοντά του. Έχομε ένα παράδειγμα αυτής της ικανότητος του Θεού στην περίπτωσι του Ιησού Χριστού, τον οποίον ο Θεός γνώριζε τόσο καλά και τόσο τέλεια, ώστε μπορούσε να προείπη ότι ο Χριστός θα παρέμενε πιστός σε κάθε δοκιμασία. Ο Θεός κατηύθυνε ακόμα και τους προφήτες του να γράψουν εκ των προτέρων πολλές λεπτομέρειες για όσα θα έκανε ο Χριστός, υπακούοντας στον Θεό κάτω από σοβαρές δοκιμασίες.—Ησαΐας 53:7, 11· Ψαλμός 40:7-10· 45:7.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ

23. Πώς θα υπάρχει απόλαυσις της ζωής με πλήρη ευκαιρία για χρήση ταλέντων και ικανοτήτων για την ευημερία όλων στη γη;

²³ Έτσι, μολονότι χρειάσθηκε χρόνος, ο σκοπός του Θεού για τη γη θα εκπληρωθή μ’ έναν ένδοξο τρόπο. Η γη θα γίνη ένας μεγαλειώδης παράδεισος, γεμάτος με ανθρώπους που θα αινούν τον Θεό και θα δείχνουν αγάπη μεταξύ τους. Αλλά μήπως η γη θα γεμίση τότε υπερβολικά; Όχι. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Θεός γνωρίζει τον αριθμό των ατόμων που μπορούν να ζήσουν άνετα στη γη. Έτσι μπορεί να κρατήση αρκετό χώρο για βουνά και θάλασσες, καθώς επίσης χώρο για κατοικία των αγρίων ζώων, για ομορφιά και για αναψυχή. Θα διευθετήση τα ζητήματα έτσι ώστε να μην υπάρχη το αίσθημα του συνωστισμού όπως συμβαίνει σήμερα στις μεγάλες πόλεις. Η ζωή θα είναι απολαυστική και όλοι θα ζουν με αρμονία. Ωστόσο, επειδή θα ποικίλλουν σε προσωπικότητα, σε χαρίσματα, ή προσόντα και σε ικανότητες, θα υπάρχουν ατέλειωτες προοπτικές ενδιαφέροντος και απολαύσεως στις συναναστροφές τους. Οι πολλοί τομείς δραστηριότητος θα παρέχουν βαθειά μελέτη, έρευνα και απασχόλησι, μ’ ένα πραγματικό, αιώνιο σκοπό. Κάθε άτομο θα μπορή να διαθέτη τα προσόντα του και τις ικανότητές του για την κοινή ευημερία, και θα έχη τις δυνάμεις και τον χρόνο για να το κάμη αυτό.—Παράβαλε με Ησαΐας 40:29-31 και την αρχή που εκφράζεται στον Εκκλησιαστή 5:18-20.

24. (α) Ποια θα είναι τότε η σχέσις του ανθρώπου με τα ζώα; (β) Θα συμβαίνουν σοβαρά ατυχήματα;

²⁴ Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα, τους είπε να κυριεύσουν τη γη και να εξουσιάζουν πάνω στη ζωική δημιουργία. (Γένεσις 1:28) Η γη ήταν ένα δώρο για τον άνθρωπο—το σπίτι του. (Ψαλμός 115:16) Ο άνθρωπος λοιπόν θα γνωρίζη πώς να φροντίζη για τη γη, ασκώντας κατάλληλο και στοργικό έλεγχο πάνω στα ζώα. Τα ζώα θα είναι φίλοι του ανθρώπου και θα έχουν ενστικτώδη σεβασμό στην εξουσία του. Ο Θεός το έδειξε αυτό όταν αποκατέστησε τον αρχαίο Ισραήλ από την εξορία στη Βαβυλώνα. (Ωσηέ 2:18) Έχοντας αναπτύξει όλες του τις ικανότητες και με επαγρύπνησι όλων του των αισθήσεων, ο άνθρωπος δεν θα έχη σοβαρά ατυχήματα. Προσέξτε τα ζώα στη φυσική τους κατοικία. Η νυχτερίδα, με τον «ηχητικό» της εξοπλισμό, πετά στο σκοτάδι και αποφεύγει αλάνθαστα τα αντικείμενα, ακόμη και τα πολύ λεπτά, όπως είναι οι χορδές του πιάνου. Τα πουλιά προσγειώνονται με ακρίβεια σ’ ένα κλάδο, ή σ’ ένα λεπτό κλωνάρι. Είναι πλήρως εφοδιασμένα για τη ζωή που κάνουν και την απολαμβάνουν. Με ισχυρότερη λογίκευσι μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο άνθρωπος, που είναι ανώτερος από τα ζώα, θα νοιώθη εντελώς άνετα στο περιβάλλον του.

25. Γιατί η ζωή τότε δεν θα είναι ποτέ βαρετή ή μονότονη;

²⁵ Η εργασία θα είναι τότε ευχάριστη. Ο άνθρωπος δεν θα είναι τότε υποχρεωμένος να τρώγη το ψωμί ‘με τον ιδρώτα του προσώπου του,’ όπως ελέχθη στον Αδάμ όταν αμάρτησε. (Γένεσις 3:19) Η εργασία και η άσκησις όλων των ικανοτήτων τους, θα κρατούν τους ανθρώπους δραστήριους σε επιδιώξεις αξιόλογες και επιδιώξεις με σκοπό. Όπως προσκιάσθηκε στον αρχαίο Ισραήλ όταν υπάκουε στον Νόμο, θα υπάρχη αφθονία χρόνου για συναναστροφή, με τους πιο κοντινούς και πιο στενούς φίλους, καθώς επίσης για γνωριμία με νέους φίλους. Έτσι, σ’ ολόκληρη τη γη θα έχη κανείς φίλους που θα παραμένουν πάντοτε φίλοι. Όλα αυτά θα προέλθουν από το να κάμωμε φίλους εκείνους που αγαπούν περισσότερο το ανθρώπινο γένος, τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του Ιησού Χριστό.—Ιωάννης 15:14.

[Εικόνα στη σελίδα 169]

Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη , πραγματικά επανέφερε νεκρούς στη ζωή