Κεφάλαιο 6

Το Ζήτημα που Πρέπει να Αντιμετωπίσει Όλη η Δημιουργία

 1. (α) Ποιο ζήτημα ήγειρε ο Σατανάς στην Εδέμ; (β) Πώς το υπαινίχτηκε αυτό μέσω των όσων είπε;

ΟΤΑΝ ξέσπασε ο στασιασμός στην Εδέμ, εγέρθηκε ένα σοβαρό ζήτημα που επηρεάζει όλη τη δημιουργία. Ο Σατανάς, όταν πλησίασε την Εύα, υπαινίχτηκε ότι αυτή και ο σύζυγός της, ο Αδάμ, στερούνταν κάτι πολύ σημαντικό. Τη ρώτησε: «Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» Η Εύα αποκρίθηκε ότι μόνο σχετικά με ένα δέντρο είχε πει ο Θεός: «Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, δια να μη αποθάνητε». Τότε ο Σατανάς κατηγόρησε άμεσα τον Ιεχωβά ότι ψεύδεται, λέγοντας ότι ούτε η ζωή της Εύας ούτε η ζωή του Αδάμ εξαρτιόταν από την υπακοή στον Θεό. Ισχυρίστηκε ότι ο Θεός αποστερούσε τα πλάσματά του από κάτι καλό—την ικανότητα να θέτουν τους δικούς τους κανόνες στη ζωή. «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει», δήλωσε ο Σατανάς. «Αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». (Γέν. 3:1-5) Ο Σατανάς έκανε την Εύα να πιστέψει ότι θα ήταν καλύτερα για αυτήν αν έπαιρνε τις δικές της αποφάσεις. Μέσω υπαινιγμού, αυτός αμφισβήτησε εκεί το δικαίωμα που έχει ο Θεός να κυβερνάει και τον τρόπο με τον οποίο Αυτός κυβερνάει. Στην πραγματικότητα, το ζήτημα που εγέρθηκε περιλάμβανε την παγκόσμια κυριαρχία.

 2. Τι θα μπορούσε να έχει προφυλάξει το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι;

² Η αγάπη για τον Ιεχωβά θα μπορούσε να έχει προφυλάξει την Εύα. Ο σεβασμός για την ηγεσία του συζύγου της θα μπορούσε επίσης να την έχει αποτρέψει από την αδικοπραγία. Αλλά εκείνη σκέφτηκε μόνο αυτό που φαινόταν ότι θα πρόσφερε κάποιο άμεσο όφελος. Το απαγορευμένο έγινε επιθυμητό στα μάτια της. Επειδή εξαπατήθηκε εντελώς από την επιχειρηματολογία του Σατανά, αυτή παραβίασε το νόμο του Θεού. Κατόπιν έμπλεξε και τον Αδάμ. Μολονότι ο ίδιος δεν εξαπατήθηκε από το ψέμα του Σατανά, και αυτός επίσης έδειξε χονδροειδή έλλειψη εκτίμησης για την αγάπη του Θεού. Έδειξε έλλειψη σεβασμού για την ηγεσία του Ιεχωβά και προτίμησε να ενωθεί με τη στασιαστική σύζυγό του.—Γέν. 3:6· 1 Τιμ. 2:13, 14.

 3. (α) Ποιο περαιτέρω ζήτημα σχετίζεται στενά με την επίθεση του Σατανά κατά της κυριαρχίας του Ιεχωβά; (β) Ποιοι επηρεάζονται από αυτό;

³ Η επίθεση του Σατανά κατά της κυριαρχίας του Ιεχωβά δεν σταμάτησε με αυτά που συνέβησαν στην Εδέμ. Μετά τη φαινομενική του επιτυχία εκεί, αυτός αμφισβήτησε την οσιότητα των άλλων πλασμάτων στον Ιεχωβά. Αυτό, λοιπόν, έγινε ένα δευτερεύον ζήτημα που σχετίζεται στενά με το πρώτο. Η πρόκληση που έθεσε έφτασε στο σημείο να περιλαμβάνει τόσο τους απογόνους του Αδάμ όσο και όλους τους πνευματικούς γιους του Θεού, ακόμη και τον πολύ αγαπητό πρωτότοκο Γιο του Ιεχωβά. Στις ημέρες του Ιώβ, ο Σατανάς ισχυρίστηκε ότι όσοι υπηρετούν τον Ιεχωβά το κάνουν αυτό, όχι επειδή αγαπούν τον Θεό και τον τρόπο με τον οποίο αυτός κυβερνάει, αλλά για ιδιοτελείς λόγους. Υποστήριξε ότι, αν υποβάλλονταν σε δυσκολίες, όλοι θα ενέδιδαν σε ιδιοτελείς επιθυμίες. Είχε δίκιο;—Ιώβ 1:6-12· 2:1-6· Αποκ. 12:10.

Πώς Ανταποκρίθηκαν στο Ζήτημα

 4. Γιατί πολλοί άνθρωποι δεν έχουν υποστηρίξει την κυριαρχία του Ιεχωβά;

⁴ Ο Ιεχωβά δεν απέκλεισε την πιθανότητα να ενωθούν και άλλοι με τον Σατανά στο στασιασμό. Μάλιστα, στην Εδέμ, όταν απήγγειλε την κρίση του, ο Θεός αναφέρθηκε σε εκείνους που θα αποτελούσαν το ‘σπέρμα του φιδιού’. (Γέν. 3:15) Μεταξύ αυτών ήταν οι Φαρισαίοι, οι οποίοι συνωμότησαν για να θανατώσουν τον Ιησού, και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος πρόδωσε τον Χριστό. Αυτοί δεν έκαναν απλώς κάποιο εσφαλμένο βήμα προτού το αντιληφτούν. Ήξεραν ποιο ήταν το σωστό, και όμως εσκεμμένα έλαβαν θέση εναντίον του Ιεχωβά και των υπηρετών του. Ωστόσο, αναρίθμητα άλλα άτομα που δεν συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις του Ιεχωβά ενεργούν έτσι από άγνοια.—Πράξ. 17:29, 30.

 5. (α) Ανόμοια με την Εύα, πώς θεωρούν το λόγο του Ιεχωβά εκείνοι που έχουν μείνει όσιοι σε Αυτόν; (β) Πώς απέδειξε ο Νώε την οσιότητά του, και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από το παράδειγμά του;

⁵ Σε αντίθεση με όλους αυτούς υπήρξαν άντρες και γυναίκες πίστης οι οποίοι ενημερώθηκαν σχετικά με τον Δημιουργό τους και απέδειξαν την οσιότητά τους σε αυτόν ως τον Κυρίαρχο. Αυτοί πίστευαν στον Θεό. Ήξεραν ότι η ζωή τους εξαρτιόταν από το αν θα του έδιναν προσοχή και αν θα υπάκουαν σε αυτόν. Ο Νώε ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Γι’ αυτό, όταν ο Θεός είπε στον Νώε: «Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου . . . Κάμε εις σεαυτόν κιβωτόν», ο Νώε υποτάχτηκε στην κατεύθυνση του Ιεχωβά. Οι άλλοι άνθρωποι εκείνης της εποχής, μολονότι προειδοποιήθηκαν, συνέχισαν το κανονικό τους πρόγραμμα ζωής σαν να μην επρόκειτο να συμβεί κάτι το ασυνήθιστο. Αλλά ο Νώε κατασκεύασε μια γιγαντιαία κιβωτό και παρέμεινε πολυάσχολος κηρύττοντας στους άλλους για τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά. Όπως λέει η αφήγηση: «Έκαμεν ο Νώε κατά πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός· ούτως έκαμε».—Γέν. 6:13-22· βλέπε επίσης Εβραίους 11:7 και 2 Πέτρου 2:5.

 6. (α) Τι άλλο χαρακτηρίζει εκείνους που διακρατούν ακεραιότητα; (β) Πώς εκδήλωσε η Σάρρα αυτές τις ιδιότητες, και με ποιον τρόπο μπορούμε να ωφεληθούμε εμείς από το παράδειγμά της;

⁶ Εκείνοι που διακρατούν ακεραιότητα διακρίνονται επίσης από μεγάλο σεβασμό για την αρχή της ηγεσίας, συνδυασμένο με προσωπική αγάπη για τον Ιεχωβά. Αυτοί δεν είναι σαν την Εύα, η οποία πρότρεξε του συζύγου της. Ούτε είναι σαν τον Αδάμ, ο οποίος αγνόησε το νόμο του Ιεχωβά. Η Σάρρα, η σύζυγος του Αβραάμ, εκδήλωσε αυτές τις θαυμάσιες ιδιότητες. Όχι μόνο στα λόγια της, αλλά και στην καρδιά της ο Αβραάμ ήταν ο ‘κύριός’ της. Επιπλέον, η ίδια προσωπικά αγαπούσε τον Ιεχωβά και ήταν μια γυναίκα πίστης. Μαζί με τον Αβραάμ, «περίμενε την πόλη [τη Βασιλεία του Θεού] που έχει πραγματικά θεμέλια, της οποίας οικοδόμος και κατασκευαστής είναι ο Θεός».—1 Πέτρ. 3:5, 6· Εβρ. 11:10-16.

 7. (α) Κάτω από ποιες περιστάσεις υποστήριξε ο Μωυσής την κυριαρχία του Ιεχωβά; (β) Πώς θα μπορούσε να ωφελήσει εμάς το παράδειγμά του;

⁷ Περίπου 430 χρόνια αφότου ο Αβραάμ έφυγε από την πατρίδα του, ο Μωυσής υποστήριξε την κυριαρχία του Ιεχωβά όταν ήρθε σε αντιπαράθεση πρόσωπο με πρόσωπο με τον Φαραώ της Αιγύπτου. Όχι ότι ο Μωυσής είχε αυτοπεποίθηση. Αντίθετα, αμφέβαλλε για το αν είχε την ικανότητα να μιλήσει τόσο καλά όσο χρειαζόταν. Αλλά υπάκουσε στον Ιεχωβά. Με την υποστήριξη του Ιεχωβά και τη βοήθεια του αδελφού του, του Ααρών, ο Μωυσής μετέδωσε επανειλημμένα το λόγο του Ιεχωβά στον Φαραώ. Ο Φαραώ ήταν ισχυρογνώμων. Ακόμη και μερικοί από τους γιους του Ισραήλ επέκριναν έντονα τον Μωυσή. Αλλά ο Μωυσής με οσιότητα έκανε καθετί που ο Ιεχωβά του έδωσε την εντολή να κάνει, και μέσω του ιδίου ελευθερώθηκε ο Ισραήλ από την Αίγυπτο.—Έξοδ. 7:6· 12:50, 51.

 8. (α) Τι δείχνει ότι η οσιότητα στον Ιεχωβά περιλαμβάνει περισσότερα από το να κάνει κάποιος ό,τι έχει διατυπώσει γραπτά ο Θεός; (β) Πώς θα μπορούσε η εκτίμηση για αυτό το είδος οσιότητας να μας βοηθήσει να εφαρμόσουμε το εδάφιο 1 Ιωάννη 2:15;

⁸ Εκείνοι που ήταν όσιοι στον Ιεχωβά δεν έκαναν τη σκέψη ότι το μόνο που χρειαζόταν ήταν να συμμορφώνονται με το γράμμα του νόμου, να υπακούν μόνο σε ό,τι έχει διατυπώσει γραπτά ο Θεός. Όταν η σύζυγος του Πετεφρή προσπάθησε να δελεάσει τον Ιωσήφ προκειμένου να έχει μοιχικές σχέσεις μαζί της, δεν υπήρχε γραπτή εντολή από τον Θεό που να απαγορεύει συγκεκριμένα τη μοιχεία. Αλλά με βάση τα όσα γνώριζε ο Ιωσήφ σχετικά με τη διευθέτηση του γάμου, την οποία είχε θεσπίσει ο Ιεχωβά στην Εδέμ, ήξερε ότι το να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τη σύζυγο κάποιου άλλου θα δυσαρεστούσε τον Θεό. Ο Ιωσήφ δεν ενδιαφερόταν να δοκιμάσει ως ποιο σημείο θα ανεχόταν ο Θεός να εξομοιωθεί αυτός με τους Αιγυπτίους. Υποστήριξε τις οδούς του Ιεχωβά κάνοντας στοχασμούς γύρω από την πολιτεία του Θεού με το ανθρώπινο γένος και κατόπιν εφαρμόζοντας ευσυνείδητα αυτό που διέκρινε ότι ήταν το θέλημα του Θεού.—Γέν. 39:7-12· παράβαλε Ψαλμός 77:11, 12.

 9. Πώς βγήκε επανειλημμένα ο Διάβολος ψεύτης όσον αφορά την κατηγορία που ήγειρε την εποχή του Ιώβ;

⁹ Ακόμη και αν αναγκαστούν να υποστούν σοβαρή δοκιμασία, εκείνοι που γνωρίζουν πραγματικά τον Ιεχωβά δεν απομακρύνονται από αυτόν. Ο Σατανάς εκτόξευσε την κατηγορία ότι αν ο Ιώβ έχανε τα υπάρχοντά του ή αν υφίστατο σωματικές ταλαιπωρίες, ακόμη και αυτός, για τον οποίο ο Ιεχωβά μίλησε με μεγάλη εκτίμηση, θα εγκατέλειπε τον Θεό. Αλλά ο Ιώβ έβγαλε τον Διάβολο ψεύτη, και αυτό το έκανε παρά το γεγονός ότι δεν ήξερε σε τι οφείλονταν όλες οι συμφορές που τον έπληξαν. (Ιώβ 2:3, 9, 10) Ο Σατανάς, συνεχίζοντας την προσπάθεια να αποδείξει τον ισχυρισμό του, υποκίνησε αργότερα έναν εξαγριωμένο βασιλιά της Βαβυλώνας να απειλήσει τρεις νεαρούς Εβραίους με θάνατο σε ένα πύρινο καμίνι αν δεν προσκυνούσαν, σε ένδειξη λατρείας, μια εικόνα που είχε στήσει ο βασιλιάς. Όταν αναγκάστηκαν να διαλέξουν ανάμεσα στην εντολή του βασιλιά και στο νόμο του Ιεχωβά που απαγόρευε την ειδωλολατρία, αυτοί έκαναν με σταθερότητα γνωστό ότι υπηρετούσαν τον Ιεχωβά και ότι Εκείνος ήταν ο Υπέρτατος Κυρίαρχός τους. Η πιστότητα στον Θεό ήταν για αυτούς πιο πολύτιμη και από τη ζωή.—Δαν. 3:14-18.

10. Πώς είναι δυνατόν εμείς οι ατελείς άνθρωποι να αποδείξουμε ότι είμαστε πραγματικά όσιοι στον Ιεχωβά;

¹⁰ Μήπως πρέπει να συμπεράνουμε από αυτό ότι για να είναι κάποιος όσιος στον Ιεχωβά χρειάζεται να είναι τέλειος, ότι όποιος κάνει ένα λάθος έχει αποτύχει εντελώς; Ούτε κατά διάνοια! Η Αγία Γραφή μάς αναφέρει συγκεκριμένα περιπτώσεις στις οποίες έσφαλε ο Μωυσής. Ο Ιεχωβά δυσαρεστήθηκε, αλλά δεν απέρριψε τον Μωυσή. Οι απόστολοι, μολονότι ήταν υποδειγματικοί από πολλές απόψεις, είχαν τις αδυναμίες τους. Η οσιότητα απαιτεί συνεπή υπακοή από καρδιάς. Αλλά ο Ιεχωβά, επειδή λαβαίνει υπόψη του το ότι έχουμε κληρονομήσει την ατέλεια, ευαρεστείται όταν εμείς δεν αγνοούμε εσκεμμένα το θέλημά του από καμιά άποψη. Αν, λόγω αδυναμίας, αναμειχτούμε σε αδικοπραγία, είναι σημαντικό να μετανοήσουμε ειλικρινά και έτσι να μην το κάνουμε αυτό συνήθεια. Έτσι δείχνουμε πως αγαπάμε πραγματικά αυτό που ο Ιεχωβά λέει ότι είναι καλό και πως μισούμε αυτό που Εκείνος δείχνει ότι είναι κακό. Με βάση την πίστη μας στην εξιλεωτική αξία της θυσίας του Ιησού, μπορούμε να απολαμβάνουμε καθαρή υπόσταση ενώπιον του Θεού.—Αμώς 5:15· Πράξ. 3:19· Εβρ. 9:14.

11. (α) Ποιος από τους ανθρώπους εκδήλωσε τέλεια θεοσεβή αφοσίωση, και τι απέδειξε αυτό; (β) Πώς μας βοηθάει εμάς αυτό που έκανε εκείνος;

¹¹ Παρ’ όλα αυτά, μήπως είναι απλώς αδύνατον να εκδηλώσουν οι άνθρωποι τέλεια θεοσεβή αφοσίωση; Για περίπου 4.000 χρόνια η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν «ιερό μυστικό». (1 Τιμ. 3:16) Ο Αδάμ, μολονότι δημιουργήθηκε τέλειος, δεν έθεσε ένα τέλειο παράδειγμα θεοσεβούς αφοσίωσης. Ποιος θα μπορούσε να το κάνει αυτό; Ασφαλώς κανένας από τους αμαρτωλούς απογόνους του. Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο μόνος άνθρωπος που το έκανε αυτό. Εκείνο που επιτέλεσε ο Ιησούς απέδειξε ότι ο Αδάμ, ο οποίος βρισκόταν κάτω από πολύ πιο ευνοϊκές συνθήκες, θα μπορούσε να είχε διακρατήσει τέλεια ακεραιότητα αν το ήθελε. Δεν έφταιγε το δημιουργικό έργο του Θεού. Επομένως, ο Ιησούς Χριστός είναι το παράδειγμα που επιζητούμε να μιμούμαστε, όχι μόνο στην εκδήλωση υπακοής στο θεϊκό νόμο, αλλά και όσον αφορά την προσωπική αφοσίωση στον Ιεχωβά, τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο.

Ποια Είναι η Προσωπική μας Απάντηση;

12. Γιατί πρέπει να είμαστε συνεχώς άγρυπνοι ως προς τη στάση μας απέναντι στην κυριαρχία του Ιεχωβά;

¹² Ο καθένας από εμάς σήμερα πρέπει να αντιμετωπίσει το παγκόσμιο ζήτημα. Δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Αν έχουμε δηλώσει ανοιχτά ότι είμαστε με το μέρος του Ιεχωβά, ο Σατανάς μάς κάνει στόχο του. Φέρνει πίεση από κάθε πιθανή κατεύθυνση και θα συνεχίσει να το κάνει αυτό μέχρι το τέλος του πονηρού του συστήματος πραγμάτων. Δεν πρέπει να χαλαρώσουμε την επαγρύπνησή μας. (1 Πέτρ. 5:8) Η διαγωγή μας δείχνει πού στεκόμαστε σε σχέση με το υπέρτατο ζήτημα.

13. (α) Ποια γεγονότα σχετικά με την προέλευση του ψέματος και της κλοπής θα πρέπει να μας κάνουν να αποφεύγουμε εντελώς αυτά τα πράγματα; (β) Απαντήστε στις ερωτήσεις που βρίσκονται στο τέλος αυτής της παραγράφου, σε μια κάθε φορά, σχετικά με καταστάσεις που ωθούν μερικούς ανθρώπους σε αυτές τις μορφές αδικοπραγίας.

¹³ Δεν έχουμε το περιθώριο να θεωρούμε την ανόσια διαγωγή ως μικρής σπουδαιότητας απλώς επειδή έχει γίνει κοινή στον κόσμο. Η διακράτηση ακεραιότητας απαιτεί να ακολουθούμε τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά σε κάθε ζήτημα της ζωής. Για παράδειγμα, εξετάστε τα ακόλουθα:

(1) Ο Σατανάς χρησιμοποίησε ένα ψέμα για να οδηγήσει τους πρώτους μας γονείς στην αμαρτία. Έγινε «ο πατέρας του ψέματος». (Ιωάν. 8:44)

Κάτω από ποιες περιστάσεις δεν είναι μερικές φορές οι νεαροί ειλικρινείς με τους γονείς τους; Γιατί είναι σημαντικό να το αποφεύγουν αυτό οι Χριστιανοί νέοι; (Παρ. 6:16-19)

Ποιες εμπορικές συνήθειες θα μπορούσαν να ταυτίσουν κάποιον με ‘τον πατέρα του ψέματος’ αντί με τον Θεό της αλήθειας; (Μιχ. 6:11, 12)

Είναι εσφαλμένο να λέμε πράγματα που μας κάνουν να φαινόμαστε καλύτεροι από αυτό που πραγματικά είμαστε, εφόσον δεν βλάπτουμε κανέναν άλλον; (Ψαλμ. 119:163· παράβαλε Πράξεις 5:1-11).

Αν κάποιος έχει αναμειχτεί σε σοβαρή αδικοπραγία, γιατί είναι σπουδαίο να μην προσπαθήσει να καλύψει το ζήτημα καταφεύγοντας στο ψέμα; (Παρ. 28:13)

(2) Όταν η Εύα και ύστερα ο Αδάμ ενήργησαν σύμφωνα με την παρότρυνση του Σατανά να αποφασίζουν οι ίδιοι τι είναι καλό και τι κακό, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να πάρουν κάτι που δεν τους ανήκε. Έγιναν κλέφτες.

Δικαιολογείται η κλοπή αν κάποιος βρίσκεται σε ανάγκη ή αν το θύμα της κλοπής έχει πολλά; (Παρ. 6:30, 31· 1 Πέτρ. 4:15)

Μήπως είναι λιγότερο απαράδεκτη η κλοπή αν στην περιοχή που ζούμε είναι κάτι το συνηθισμένο ή αν αυτό που κλέβει κάποιος είναι μικρό; (Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:28· Λουκ. 16:10)

14, 15. (α) Στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, ποια δοκιμή θα αντιμετωπίσει όλη η ανθρωπότητα; (β) Πώς θα επηρεάσει αυτό που κάνουμε τώρα την κατάληξη που θα έχουμε τότε;

¹⁴ Στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα βρίσκονται στην άβυσσο, ανίκανοι να επηρεάσουν το ανθρώπινο γένος. Τι ανακούφιση θα φέρει αυτό! Αλλά μετά τα χίλια χρόνια, αυτοί θα λυθούν για λίγο καιρό. Ο Σατανάς και εκείνοι που τον ακολουθούν θα ασκήσουν πίεση στους ‘αγίους’, σε εκείνους από το αποκαταστημένο ανθρώπινο γένος οι οποίοι διακρατούν την ακεραιότητά τους. Αυτός θα προελάσει σαν σε πόλεμο εναντίον της ‘αγαπημένης πόλης’, της ουράνιας Νέας Ιερουσαλήμ, προσπαθώντας να εξαλείψει τη δικαιοσύνη που αυτή έχει εδραιώσει στη γη.—Αποκ. 20:7-10.

¹⁵ Είναι πολύ πιθανόν ότι, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν, ο Σατανάς θα χρησιμοποιήσει την απάτη, καθώς επίσης και πράγματα που κάνουν έκκληση στην ιδιοτέλεια και στην υπερηφάνεια, προκειμένου να δελεάσει τους ανθρώπους σε πράξεις ανοσιότητας απέναντι στον Ιεχωβά. Αν θα έχουμε το προνόμιο να ζούμε τότε, πώς θα αντιδράσουμε εμείς προσωπικά; Πού θα είναι η καρδιά μας αναφορικά με το παγκόσμιο ζήτημα; Εφόσον τότε όλο το ανθρώπινο γένος θα είναι τέλειο, οποιαδήποτε πράξη ανοσιότητας θα είναι εσκεμμένη και θα έχει ως αποτέλεσμα αιώνια καταστροφή. Για να αποδειχτούμε όσιοι τότε, πόσο ζωτικό είναι να καλλιεργούμε τώρα τη συνήθεια να ανταποκρινόμαστε πρόθυμα και θετικά σύμφωνα με οποιαδήποτε κατεύθυνση μας δίνει ο Ιεχωβά, είτε μέσω του Λόγου του είτε μέσω της οργάνωσής του! Κάνοντάς το αυτό, δείχνουμε τη γνήσια αφοσίωσή μας σε αυτόν ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο.

Συζήτηση Ανασκόπησης

● Ποιο είναι το μεγάλο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει όλη η δημιουργία; Πώς περιληφτήκαμε και εμείς σε αυτό το ζήτημα;

● Τι το ξεχωριστό υπάρχει στους τρόπους με τους οποίους απέδειξε ακεραιότητα στον Ιεχωβά ο καθένας από τους άντρες και τις γυναίκες που φαίνονται στη σελίδα 49;

● Γιατί είναι ζωτικό να προσέχουμε κάθε ημέρα να τιμούμε τον Ιεχωβά με τη διαγωγή μας;

[Εικόνες στη σελίδα 49]

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Νώε

Σάρρα

Μωυσής

Ιωσήφ

Ιώβ

Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε εμείς από το παράδειγμά τους;