Είναι Πλησιέστερα Από Ό,τι Νομίζουν

«Ολολύζετε, διότι η ημέρα του Ιεχωβά επλησίασε· θέλει ελθεί ως όλεθρος από του Παντοδυνάμου.»—Ησαΐας 13:6, Γιάγκ.

 1. Τι σημαίνει η ημέρα του Ιεχωβά για όλους εκείνους που αφορά; Πόσο κοντά είναι;

Η ΗΜΕΡΑ του Ιεχωβά είναι ο καιρός της απελευθερώσεως του ανθρωπίνου γένους. Έρχεται ως ημέρα καταστροφής στους εχθρούς και στους καταδυνάστας της ανθρωπότητος. Είναι καιρός ολολυγμού γι’ αυτούς τους εχθρούς του Θεού και του ανθρωπίνου γένους. Για όλους όμως εκείνους που ποθούν το θρίαμβο της δικαιοσύνης, η ημέρα αυτή θα είναι ένδοξη, παρ’ όλη την τρομερότητά της. Γι’ αυτούς είναι μια ημέρα που πρέπει να την επιθυμούν πολύ. Εκείνοι που μαθαίνουν τώρα να εννοούν την ευλογητή σημασία της ημέρας του Ιεχωβά, προσεύχονται θερμά για την έλευσί της. Στην ημέρα αυτή πρόκειται να αποκτηθούν όλα τα καλά και επιθυμητά πράγματα, το κυριώτερο δε απ’ αυτά είναι η διεκδίκησις του Ιεχωβά ως Θεού και Κυριάρχου του Σύμπαντος με την εξάλειψι της ισχυράς εκείνης οργανώσεως που εκυριάρχησε στον πονηρό αυτόν κόσμο και επολέμησε όλες τις καλές ενέργειες του Ιεχωβά για την ευλογία του ανθρωπίνου γένους. Επειδή η ημέρα αυτή σημαίνει την εκδίκησι του Ιεχωβά εναντίον της πονηράς αυτής οργανώσεως και κάθε αδικίας, είναι η ημέρα Του, η ημέρα του Ιεχωβά. Άτομα που αγαπούν και υπηρετούν την πονηρή αυτή οργάνωσι, πρόκειται να χάσουν τα πάντα από την καταστρεπτικότητα της ημέρας του Ιεχωβά και δεν την θέλουν να έλθη και να λάβη την υπερτάτη θέσι η δικαιοσύνη. Όταν τους δίδεται ειδοποίησις για την έλευσί της, ή δεν πιστεύουν ή αλλιώς την αναβάλλουν για το μακρινό μέλλον πέρα από την εποχή τους. Αλλά τα γεγονότα από το 1914 μ.Χ. έχουν σαφώς χαράξει τη γραφή της καταδίκης επάνω στον τοίχο της οργανώσεως αυτής. Ένας προφήτης μεγαλύτερος από τον Δανιήλ ερμηνεύει τη σημασία της γραφής αυτής, και η αξιόπιστη ερμηνεία του φανερώνει ότι η ημέρα του Ιεχωβά είναι πλησιέστερα από ό,τι νομίζει οποιοσδήποτε από εκείνους που αναφέραμε παραπάνω.

 2. Γιατί δεν είναι αστήρικτη η προσδοκία μας για την σύντομη μετατόπισι του κόσμου τούτου;

² Δεν θα μπορούσαμε βέβαια να περιμένωμε ότι ένα τόσο επιβλητικό πράγμα, όπως η παγκόσμια αυτή οργάνωσις, θα μετετοπίζετο και θα αντικαθίστατο με κάτι τέλειο για το ανθρώπινο γένος εκτός αν το είχε προείπει ο Θεός της αλάθητης προφητείας. Το έχει δε προείπει, διότι η πάντοτε δικαία πορεία του είναι να ειδοποιή από πριν το ανθρώπινο γένος για γεγονότα τέτοιας παγκοσμίου σπουδαιότητος. Τώρα εφιστά την προσοχή όλων στην προφητεία. Την κάνει κατανοητή διότι ο καιρός της εκπληρώσεώς της είναι πλησίον, ναι, πλησιέστερα από ό,τι αγαπούν να νομίζουν άτομα που θα αισθανθούν το βάρος της. Στις μοιραίες αυτές ημέρες γίνονται τόσο εντατικές προσπάθειες από ευφυείς και οξείας διανοίας ανθρώπους για να υποστηρίξουν το οικοδόμημα του κόσμου, που θα φαινόταν αδύνατο το να καταστραφή αυτό ξαφνικά μέσα σε τούτη τη γενεά. Τόσο ακριβώς αδύνατο όπως προ είκοσι πέντε αιώνων εθεωρείτο αδύνατον ότι η μεγάλη παγκόσμιος δύναμις, η αυτοκρατορία της Βαβυλώνος, θα κατέρρεε μέσα σε μια νύχτα, το 539 π.Χ. Αλλά η Βαβυλών κατέπεσε από το μεγάλο της ύψος και συνετρίβη. Εκπληκτική υπήρξε η πτώσις της, εκείνος δε που ανέλαβε την ευθύνη της καταρρίψεώς της ήταν ο Ιεχωβά, ο Θεός μιας μειονότητος που κατεδιώκετο στη Βαβυλώνα, των Ισραηλιτών. Ενάμισυ αιώνα προτού πάη αιχμάλωτο στη Βαβυλώνα ένα μικρό υπόλοιπο Ισραηλιτών, ο Ιεχωβά, μέσω του προφήτου του Ησαΐα, τους προειδοποίησε για την αιχμαλωσία τους στην παγκόσμια αυτή δύναμι. Τους παρηγόρησε επίσης με την υπόσχεσι της απελευθερώσεώς των από την καταδυναστευτική δύναμι, με την τρομερή ανατροπή της Βαβυλώνος. Σ’ αυτόν ακριβώς τον προφήτη στρεφόμεθα εδώ για τη ζωτική προφητεία που αφορά την καταστροφή της παγκοσμίου οργανώσεως που είναι τώρα τόσο πλησίον. Η προφητεία βρίσκεται στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα.

 3. Γιατί στρεφόμεθα σε μια προφητεία εναντίον της Βαβυλώνος για μια πρόρρησι σημέρα;

³ «Η κατά Βαβυλώνος όρασις, την οποίαν είδεν Ησαΐας ο υιός του Αμώς.» Έτσι αρχίζει το κεφάλαιο. Μας πληροφορεί αμέσως εναντίον τίνος στρέφεται η προφητεία, εκείνοι δε που επηρεάζονται απ’ αυτήν, μπορούν ή να λυπηθούν ή να χαρούν ανάλογα με τον αντίκτυπο που θα έχη γι’ αυτούς. Ζούμε όμως σ’ αυτή την ημέρα των Ηνωμένων Εθνών, είκοσι πέντε αιώνες αργότερα από την ανατροπή της Βαβυλώνος. Γιατί επηρεαζόμεθα από την προφητεία αυτή που είναι ακόμη παλαιότερη; Γιατί στρεφόμεθα σ’ αυτή για μια πρόρρησι σχετική με τον νεώτερο αυτόν κόσμο της ατομικής επιστήμης; Γιατί; Διότι η αρχαία Βαβυλών, που είχε γίνει η δεσπόζουσα πολιτική δύναμις στη γη, εχρησιμοποιήθηκε στην προφητεία της Γραφής ως σύμβολο της πονηράς παγκοσμίου οργανώσεως, της οποίας ο Σατανάς ή Διάβολος είναι ο θεός και αόρατος άρχων.—Ησαΐας 13:1.

 4. Πώς η πτώσις της Βαβυλώνος συνδέεται με βασιλεία και αποκατάστασι;

⁴ Στον αρχαίο καιρό οι Ισραηλίτες, ο εκλεκτός λαός του Ιεχωβά, μπορούσαν να χαίρωνται για την ανατροπή της Βαβυλώνος. Αυτή εσήμαινε την απελευθέρωσί τους από την ανένδοτη λαβή της διαβολικής αυτής οργανώσεως. Εσήμαινε την αποκατάστασί τους στην ελεύθερη λατρεία του ζώντος και αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, στη γη που τους είχε δώσει αυτός, από την οποία όμως τους είχε ξερριζώσει επειδή απέτυχαν να είναι πιστοί στη λατρεία του. Είναι, λοιπόν, πάρα πολύ σημαντικό το ότι στο βιβλίο του Ησαΐα η καταδίκη της Βαβυλώνος ακολουθεί ευθύς αμέσως την προφητεία της ιδρύσεως της βασιλείας του Θεού (κεφάλαιο 11) και της αποκαταστάσεως του πιστού υπολοίπου των λάτρεων του Ιεχωβά στον τόπο τους, διότι η οργή του εστράφη μακριά από τον εκλεκτό του λαό. «Και εν εκείνη τη ημέρα θέλεις ειπεί, Ιεχωβά, θέλω σε δοξολογήσει· διότι αν και ωργίσθης εναντίον μου, εστράφη ο θυμός σου, και με παρηγόρησας. Ιδού, ο Θεός είναι η σωτηρία μου· θέλω θαρρεί, και δεν θέλω φοβείσθαι· διότι Ιεχωβά ο Θεός είναι η δύναμίς μου, και το άσμα· και εστάθη η σωτηρία μου.» (Ησαΐας 12:1, 2, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις) Όταν ο Ιεχωβά ιδρύει τη βασιλεία του μέσω του Μεσσίου του, Ιησού Χριστού, αυτό συνεπιφέρει την καταστροφή της οργανώσεως του Διαβόλου στον ουρανό και στη γη, και την αποκατάστασι του κεχρισμένου υπολοίπου του Ιεχωβά σε πλήρη ελευθερία, καθώς επίσης και την διαρκή απελευθέρωσι όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως όλων των εθνικοτήτων.

 5. Ποιος εξέφερε την προφητεία, και γιατί αυτό έχει σημασία;

⁵ Στην εποχή του Ησαΐα άρχισε η Βαβυλών ν’ αναπτύσσεται ως έθνος και ν’ απεργάζεται το δρόμο της προς την απόκτησι υπεροχής στη γη. Δεν θα μπορούσαμε να περιμένωμε ότι ένας άνθρωπος της Βαβυλώνος, φλεγόμενος από υπερήφανο εθνικιστικό πνεύμα, θα προέλεγε την καταδίκη της. Αλλά ο Ησαΐας, ένας μάρτυς του Ιεχωβά στον όγδοον αιώνα π.Χ., προείδε την πτώσι της Βαβυλώνος όταν θα ήταν στο ζενίθ της δυνάμεώς της. Την προείπε διακόσια περίπου χρόνια πρωτύτερα, και αυτό το έκαμε υπό την έμπνευσι του πνεύματος του μεγάλου Θεού, για τον οποίον τα έθνη της γης είναι σαν την λεπτή σκόνη της πλάστιγγος. Στην προφητική του στάσι ο Ησαΐας ήταν ένας άνθρωπος που προεικόνιζε τον Μεσσία, δηλαδή τον Ιησού. Τα ονόματά τους είναι πολύ όμοια σε σημασία, διότι Ησαΐας σημαίνει «σωτηρία του Ιεχωβά» και Ιησούς σημαίνει «ο Ιεχωβά είναι σωτηρία». Ο Ησαΐας προείπε την σημερινή ένωσι των εθνών σε μια συνωμοσία εναντίον της βασιλείας του Θεού δια του Μεσσίου του, και έπειτα είπε: «Ιδού εγώ και τα παιδία, τα οποία μοι έδωκεν ο Ιεχωβά, δια σημεία και τεράστια εις τον Ισραήλ παρά του Ιεχωβά των δυνάμεων, του κατοικούντος εν τω όρει Σιών.» (Ησαΐας 8:18, Α.Σ.Μ.) Το προφητικό αυτό εδάφιο ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος το εφήρμοσε στον Ιησού Χριστό και στους μαθητάς του, εις Εβραίους 2:9-17.

 6. Ποιος εξηγεί τώρα την προφητεία, και ποιοι την γνωστοποιούν στον κόσμο;

⁶ Έπεται ότι, ακριβώς όπως ο Ησαΐας εχρησιμοποιήθηκε από τον Ιεχωβά για να προείπη την καταδίκη της αρχαίας Βαβυλώνος, έτσι ο Ιησούς, το αντίστοιχο του Ησαΐα, θα εχρησιμοποιείτο για να εξηγήση την προφητεία του Ησαΐα. Θα εφανέρωνε από πριν την καταδίκη του μεγάλου αντιστοίχου της Βαβυλώνος, δηλαδή, του πονηρού τούτου κόσμου που ιδιαίτερα χαρακτηρίζεται από ψευδή θρησκεία. Αφού ο Ιησούς Χριστός βασιλεύει τώρα στους αοράτους ουρανούς, θα κατηύθυνε να διακηρυχθή σ’ αυτόν τον κόσμο η εξήγησις της προφητείας μέσω των μαθητών του, των συγχρόνων μαρτύρων του Ιεχωβά. Δεν μπορούμε να περιμένωμε ότι οποιοιδήποτε άνθρωποι που αγαπούν και υποστηρίζουν τον Βαβυλωνιακό αυτόν κόσμο, θα προέβλεπαν και θα προέλεγαν την καταδίκη του, αλλά οι σημερινοί μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως ο Ησαΐας των αρχαίων χρόνων, καθιστούν σαφή σε όλα τα έθνη την προφητεία που ειδοποιεί αυτόν τον κόσμο για την σύντομη καταδίκη του. Διακηρύττουν με θάρρος την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών».—Ησαΐας 61:2.

ΣΤΗΣΙΜΟ ΚΑΙ ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ

 7. Προς ποιους απευθύνεται το Ησαΐας 13:2, 3, τότε και τώρα;

⁷ Ο κόσμος αυτός, η σύγχρονος Βαβυλών, δεν θα καταπέση λόγω της ιδίας του διαφθοράς, ή λόγω της ιδίας του διηρημένης καταστάσεως, ή διότι θα καταστραφή από τον αόρατο θεό και άρχοντά του Σατανά τον Διάβολο, ο οποίος πιστεύει στην πολιτική «κυβέρνα ή κατάστρεφε». Μάλλον θα καταπέση—στον καιρό που ακόμη παρουσιάζεται σαν υπόθεσις που προχωρεί καλά—από την άμεση επίθεσι των δυνάμεων της δικαιοσύνης υπό τον Ιεχωβά Θεό και τον κεχρισμένο Βασιλέα του Ιησού Χριστό. Στον έκτο αιώνα π.Χ. ο Ιεχωβά και ο Χριστός Ιησούς ο βασιλικός του Υιός είχαν προσκιασθή από τους «βασιλείς της ανατολής», τον προχωρημένο στην ηλικία Βασιλέα Δαρείο τον Μήδο και τον ανεψιό του Κύρο τον Πέρση. Στον αρχαίο εκείνο καιρό η προσταγή για συγκέντρωσι και επίθεσι απηυθύνετο στους βασιλείς Δαρείο και Κύρο, ενώ στον εικοστόν αιώνα μ.Χ. το εγερτήριο πρόσταγμα απευθύνεται στους Μεγαλυτέρους Βασιλείς, τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό, εις Ησαΐαν 13:2, 3: «Σηκώσατε σημείον εις τον γυμνόν λόφον, υψώσατε την φωνήν προς αυτούς· σείσατε την χείρα δια να εισέλθωσιν εις τας πύλας των ευγενών! Διότι εγώ προσέταξα τους καθιερωμένους μου, εκάλεσα τους πολεμιστάς μου, τους υπερήφανα αγαλλομένους ιδικούς μου, να εκτελέσωσι τον θυμόν μου.» (Μία Αμερ. Μετ.) Με τους λόγους αυτούς ο Ιεχωβά προείπε σε ποια ενέργεια θα προέβαιναν αυτός και ο Βασιλεύς του Ιησούς Χριστός σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν» του κόσμου τούτου.

 8. Πώς, πότε και πού υψώθηκε το ‘σημείο’;

⁸ Το σημείο για τη συγκέντρωσι των στρατευμάτων για επίθεσι εναντίον της Βαβυλώνος πρέπει να στηθή ψηλά, σ’ ένα γυμνό λόφο, χωρίς τίποτε που να εμποδίζη το να είναι ορατό το σημείο αυτό από μεγάλη απόστασι. Στον καιρόν αυτόν που επίκειται η καταδίκη της συγχρόνου Βαβυλώνος, εστήθηκε ένα σημείο. Είναι η βασιλεία του Ιεχωβά Θεού στα χέρια του κεχρισμένου Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Στη γη ο Ιησούς ήταν ο απόγονος του Δαβίδ, του γυιού του Ιεσσαί από τη φυλή του Ιούδα. Η βασιλεία στα χέρια αυτού του απογόνου του Ιεσσαί είναι το λαμπρό σημείο όπου πρέπει να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις της δικαιοσύνης για επίθεσι εναντίον της Βαβυλώνος. Αυτό ακριβώς το γεγονός ενεπνεύσθη ο Ησαΐας να προείπη. Δύο κεφάλαια προτού προφητεύση για την καταδίκη της Βαβυλώνος, ο Ησαΐας περιέγραψε την δικαία βασιλεία του Μεσσίου και είπε: «Δεν θέλουσι κακοποιεί, ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Κυρίου [Ιεχωβά], καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν. Και εν εκείνη τη ημέρα, προς την ρίζαν του Ιεσσαί, ήτις θέλει ίστασθαι σημείον των λαών, προς αυτόν θέλουσι προστρέξει τα έθνη, και η ανάπαυσις αυτού θέλει είσθαι δόξα. Και εν εκείνη τη ημέρα ο Κύριος [Ιεχωβά] θέλει βάλει την χείρα αυτού πάλιν δευτέραν φοράν δια να αναλάβη το υπόλοιπον του λαού αυτού, . . . θέλει υψώσει σημείον εις τα έθνη, και θέλει συνάξει τους απερριμμένους του Ισραήλ, και συναθροίσει τους διεσκορπισμένους του Ιούδα.» (Ησαΐας 11:9-12, Μία Αμερ. Μετ.) Μόνος ο Ιεχωβά Θεός θα μπορούσε να υψώση αυτό το σημείον, και το έπραξε στην προσδιορισμένη του χρονολογία, το 1914 μ.Χ. Στο τέλος των «καιρών των Εθνών» που εσημειώθηκε το έτος αυτό, ύψωσε το βασιλικό Σημείο ιδρύοντας τη βασιλεία Του, ενθρονίζοντας τον Βασιλέα του Ιησού Χριστό στο ουράνιο ύψος του, που εσυμβολίσθηκε από το άγιο όρος της Σιών.—Ψαλμός 2:6.

 9. Ποιαν εκλογή εκβιάζει το ‘σημείο’ σε όλο το σύμπαν;

⁹ Η εγκατάστασις της Βασιλείας έθεσε ένα νέον παράγοντα στις υποθέσεις ολοκλήρου του σύμπαντος. Αυτό περιλαμβάνει τη γη μας, διότι ιδιαίτερα σ’ αυτή τη γη πρέπει να εξασκήση την εξουσία της η Βασιλεία, και πρέπει να λάβη ειδικά μέτρα για να ξερριζώση την πονηρία και την ανταρσία. Η ίδρυσις της Βασιλείας εξεβίασε μια εκλογή σε όλη τη νοήμονα κτίσι. Από τότε και έπειτα, ποιος θα είναι υπέρ της βασιλείας του Ιεχωβά δια του ενθρονισμένου Υιού του Ιησού Χριστού; Η εκλογή πρέπει να είναι ή υπέρ της Βασιλείας ή υπέρ της παγκοσμίου οργανώσεως της πονηρίας και της ανταρσίας, της αντιτυπικής Βαβυλώνος υπό τον Σατανά ή Διάβολο. Όλοι όσοι εκλέγουν τη βασιλεία του Ιεχωβά πρέπει να συγκεντρωθούν στο βασιλικό του Σημείο, τον ανάσσοντα Βασιλέα του επάνω στο άγιο όρος της Σιών.

10. Πότε έγινε η αρχαία συγκέντρωσις σε μικρή κλίμακα; Πού;

¹⁰ Η προφητεία του Ησαΐα προείπε ότι το υπόλοιπο των Ισραηλιτών θα συγκεντρωνόταν στο σημείο. Το 537 π.Χ., μετά την πτώσι της αρχαίας Βαβυλώνος, έγινε μια εκπλήρωσις της προρρήσεως αυτής σε μικρογραφία, διότι τότε ένα πιστό υπόλοιπο Ισραηλιτών που ελάτρευαν τον Ιεχωβά, εγκατέλειψε την Βαβυλώνα που είχε πέσει και συγκεντρώθηκε στο Όρος Σιών στην Ιερουσαλήμ για να ανανεώση εκεί τη λατρεία του προς τον Ιεχωβά Θεό. Σήμερα ζούμε στον ένδοξο καιρό της εκπληρώσεως της προφητείας σε μεγαλογραφία. Η πραγματική και αιώνια βασιλεία, η ωμολογημένη έχθρα της μεγάλης Βαβυλώνος, εγεννήθηκε και ετέθη σε εξουσία επί ολοκλήρου του σύμπαντος. Με τα μάτια της πίστεως εστραμμένα στη θεία προφητεία και στα γεγονότα που συνέβησαν από το 1914 μ.Χ. και που εκπληρώνουν την προφητεία, το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών κατέστη ικανό να δη τη γέννησι της Βασιλείας.

ΚΡΑΞΑΤΕ ΔΥΝΑΤΑ

11. Σε ποιους άλλους απευθύνεται το Ησαΐας 13:2, και πώς αυτοί υπακούουν σε τούτο;

¹¹ Οι πιστοί αυτοί Χριστιανοί αντελήφθησαν τον προφητικό ρόλο που πρέπει να παίξουν ως μάρτυρες του Ιεχωβά εν μέσω της συγχρόνου Βαβυλώνος. Ο Ιησούς Χριστός ο Βασιλεύς διαφωτίζει τους οφθαλμούς των για να διακρίνουν την ίδρυσι της υποσχεμένης βασιλείας. Θα μπορούσαν, λοιπόν, ν’ αντισταθούν στο να συγκεντρωθούν σ’ αυτήν με πλήρη υποστήριξι, με ολοσχερή υποταγή; Όχι· αλλά εξεδηλώθησαν υπέρ του προσδιωρισμένου από τον Ιεχωβά Κυβερνήτου τού νέου κόσμου και χωρίς συμβιβασμό εναντίον της αντιτυπικής Βαβυλώνος, του κόσμου του Διαβόλου. Έχουν πεισθή για την ίδρυσι της Βασιλείας και έχουν συναχθή σ’ αυτήν. Θα μπορούσαν, λοιπόν, και θα τολμούσαν τώρα να μείνουν σιωπηλοί και να μην την εξυψώσουν μπροστά στο ανθρώπινο γένος; Όχι! Συνεπώς, και σ’ αυτούς επίσης—λόγω της αφοσιώσεώς των στον Ιεχωβά Θεό και στη βασιλεία του—εφαρμόζεται η προσταγή «Εις λόφον γυμνόν υψώσατε σημείον! κράξατε εις αυτούς δυνατά, νεύσατε εις αυτούς δια να εισέλθωσιν εις τας πύλας των υπερηφάνων.» (Ησαΐας 13:2, Μόφφατ) Τολμηρό, χωρίς να αισχύνεται, και με ενθουσιασμό το πιστό υπόλοιπο των Χριστιανών Ισραηλιτών το πράττει αυτό, ιδιαίτερα από το 1919 μ.Χ., γνωστοποιώντας ευρύτατα τη βασιλεία του Ιεχωβά, υψώνοντάς την στο μεγαλύτερο ύψος περιωπής, προσκαλώντας όλους τους καλής θελήσεως ανθρώπους να συγκεντρωθούν στη Βασιλεία με το να ομολογήσουν σ’ αυτή την αιωνία τους υποταγή. Κράζουν δυνατά και παρορμούν τους Άρχοντας της δικαιοσύνης με το να προσεύχωνται ακατάπαυτα στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό τον Βασιλέα του να καταστρέψουν γρήγορα ολόκληρη την οργάνωσι του Σατανά. Κράζουν επίσης με το να εξαγγέλλουν δημοσία και από σπίτι σε σπίτι τις προφητείες της καταδίκης της Βαβυλώνος. Οι προφητείες αυτές υποχρεώνουν τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό να «εισέλθωσιν εις τας πύλας των υπερηφάνων». Τις προφητείες αυτές ο Ιεχωβά τις ενέπνευσε με το πνεύμα του και τις επεκύρωσε με το όνομά του, και πρέπει να τις εκπληρώση για την διεκδίκησι του λόγου του και του ονόματός του. Θα το πράξη.

12. Τι ήσαν οι ‘πύλες των υπερηφάνων’; Πώς μπήκαν σ’ αυτές;

¹² Οι ‘πύλες των υπερηφάνων’ είναι οι πύλες των ευγενών ή των αρχόντων της Βαβυλωνιακής οργανώσεως, του κόσμου του Διαβόλου. Η αρχαία πόλις της Βαβυλώνος, εκτάσεως δεκατεσσάρων τετραγωνικών μιλίων, μ’ ένα εξωτερικό τείχος 344 ποδών ύψους και 86 ποδών πλάτους και μ’ ένα εσωτερικό τείχος και τάφρον, είχε ένα ισχυρό σύστημα πυλών, 25 ορειχάλκινες πύλες σε κάθε πλευρά. Επειδή η πόλις διεσχίζετο από τον Ευφράτη ποταμό, είχε πύλες στα τείχη που διασταυρώνονταν με τον ποταμό, οι ορειχάλκινες δε αυτές πύλες ωδηγούσαν σε αποβάθρα κατά μήκος της όχθης του ποταμού. Διά μέσου των πυλών αυτών έμπαιναν και έβγαιναν ο βασιλεύς της Βαβυλώνος και οι ευγενείς του, με υπερηφάνεια για το μεγαλείο της πόλεώς των, η οποία δεν είχε το ταίρι της στον αρχαίο κόσμο. Η Βαβυλών φαινόταν απόρθητη από τους φθονερούς εχθρούς της. Όμως ο λόγος του Ιεχωβά διεκήρυττε τον καιρό που οι βασιλείς της ανατολής έπρεπε να εισέλθουν θριαμβευτικά στις πύλες της, τις πύλες των υπερηφάνων ευγενών. Πώς αυτό θα ήταν δυνατόν; Αλλά ήταν δυνατόν, και ο Δαρείος ο Μήδος και ο ανεψιός του Κύρος ο Πέρσης εισήλθαν δια μέσου αυτών και κατέλαβαν τα ανάκτορα του βασιλέως Βαλτάσαρ και εκυρίευσαν ολόκληρη την πόλι. Απεξήραναν την κοίτη του ποταμού Ευφράτου στη διάβασί του μέσ’ από την πόλι, στρέφοντας τα νερά του παράπλευρα, στην τεχνητή λίμνη της Αρδερίκκας, την οποίαν είχε σκάψει ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ για την εξυπηρέτησι της πόλεως. Ο χείμαρρος των πολεμιστών του Δαρείου και του Κύρου ώρμησε κατά μήκος της κενής κοίτης του ποταμού, παρ’ όλους τους φραγμούς. Έπειτα ανέβηκαν στις αποβάθρες και από κει στις πύλες του ποταμού που αφρόνως ήταν ανοιγμένες, παρέχοντας στους εισβολείς τη μοναδική ευκαιρία να εισορμήσουν μέσ’ απ’ αυτές και να κυριεύσουν την πόλι ενώ διεσκέδαζε μέσα στη φανταστική της ειρήνη και ασφάλεια.

13. Πώς αυτό είχε προλεχθή για τον ίδιο τον Κύρο; Πώς επίσης στον Αβραάμ;

¹³ Με πόση ακρίβεια εξεπληρώθη στην αρχαία ιστορία η προφητεία του Υψίστου Θεού μέσω του Ησαΐα: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον, του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα, δια να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού· και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, δια να ανοίξω τα δίθυρα έμπροσθεν αυτού· και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή.» (Ησαΐας 45:1, Α.Σ.Μ.) Αλλά θυμηθήτε ότι ο κατακτητής Κύρος κυριεύοντας τη Βαβυλώνα και ελευθερώνοντας τους Ισραηλίτες αιχμαλώτους ήταν ένας προφητικός τύπος του Βασιλέως του Ιεχωβά, Ιησού Χριστού. Λόγω της καταγωγής του από τον Βασιλέα Δαβίδ και τον πατέρα του Ιεσσαί, ο Ιησούς είναι το υποσχεμένο Σπέρμα του Αβραάμ εν τω οποίω πρόκειται να ευλογηθούν όλες οι φυλές και τα έθνη. Καθώς ο Αβραάμ υπήκουσε στη θεία εντολή να προσφέρη ως ανθρώπινη θυσία τον αγαπητό του Υιό Ισαάκ, έτσι ο Ιεχωβά προσέφερε τον Υιό του Ιησού Χριστό ως τη μόνη αποτελεσματική θυσία για το προσβεβλημένο από την αμαρτία, θνήσκον ανθρώπινο γένος. Τον καιρό που ο Αβραάμ έδειξε την υπακοή του να κάμη την πολύτιμη θυσία, ο άγγελος του Θεού είπε στον Αβραάμ δίπλα στο θυσιαστήριο: «Το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.» (Γένεσις 22:17, 18) Κυρίευσις των πυλών ή των επιβλητικών εισόδων των εχθρών εσήμαινε άλωσιν και καθυπόταξιν της εχθρικής οργανώσεως. Αυτό πρέπει να γίνη για να ευλογηθούν πλήρως για πάντα όλες οι φυλές και τα έθνη.

14. Ποιοι τώρα στη γη νεύουν με το χέρι, και πώς και σε ποιους;

¹⁴ Τώρα ήλθε ο καιρός για τον Μεγαλύτερο Κύρο, τον ενθρονισμένο Βασιλέα στα δεξιά του Πατρός του, να επιτεθή, να εισβάλη και να καταστρέψη την υπερήφανη αντιτυπική Βαβυλώνα. Στη γη το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά και οι πολλοί σύντροφοι των καλής θελήσεως σείουν τώρα το χέρι και νεύουν σ’ Αυτούς να εισέλθουν στις υπερήφανες πύλες της Βαβυλώνος, διότι η ημέρα του Ιεχωβά επλησίασε και η Βαβυλών, ως παγκόσμιος οργάνωσις, έχει ζυγισθή στην πλάστιγγα και βρέθηκε ελλιπής, παρ’ όλη την ωργανωμένη θρησκεία της. Ωσάν να νεύουν στους Κατακτητάς της Βαβυλώνος να προχωρήσουν, το υπόλοιπον και οι καλής θελήσεως σύντροφοί του θέτουν με ζήλο το χέρι επάνω στο έργο της μαρτυρίας και διακηρύξεως της εκδικήσεως του Θεού εναντίον αυτής της υπερήφανης, καταδυναστευτικής οργανώσεως, και δεν έχουν καιρό να χάνουν. Όχι τώρα!

ΟΙ ΔΙΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΤΟΥ

15. Ποιοι είναι οι διωρισμένοι και δυνατοί που εκάλεσε ο Ιεχωβά;

¹⁵ Το μεγάλο επίμαχο ζήτημα ενώπιον όλης της κτίσεως είναι η παγκόσμιος κυριαρχία. Δηλαδή, Ποιος θα είναι ο Υπέρτατος Κυρίαρχος σε όλο το σύμπαν; Το ζήτημα αυτό ωξύνθηκε με τη γέννησι της Βασιλείας το 1914 μ.Χ. Όλα τα πιστά πλάσματα του σύμπαντος τάσσονται τώρα με το μέρος της Βασιλείας, η οποία είναι το μεγάλο Σημείο που ύψωσε ο Ιεχωβά. Στη γη μόνο μια μικρή σχετικώς μειονότης μπορεί να συναχθή γύρω στο Σημείο ως την πρωτεύουσα οργάνωσι του Ιεχωβά στο σύμπαν· αλλά στον ουρανό υπάρχουν αναρίθμητες στρατιές αγίων αγγέλων που υποκλίνονται στη Βασιλεία και κάμπτουν γόνυ στον ενθρονισμένο Βασιλέα Του. Όλοι αυτοί προθυμοποιούνται για υπηρεσία υπό τον Βασιλέα εναντίον της πονηράς εκείνης οργανώσεως που επί τόσον καιρό υπήρξε κηλίς στο σύμπαν, δηλαδή της αντιτυπικής Βαβυλώνος. Μ’ αυτούς, το όνομα του Ιεχωβά κατάλληλα γίνεται «Ιεχωβά των δυνάμεων». Η Αποκάλυψις 9:16 δίδει τον αριθμό ενός τουλάχιστον μαχομένου τμήματος ως «δύο μυριάδες μυριάδων», ή 200.000.000. Ο Ιωάννης άκουσε τον αριθμό τους. Ο Ιεχωβά είναι ο Μέγας Ύπατος Αρχηγός όλων αυτών των δυνάμεων. Προείπε την ανατροπή της παγκοσμίου δυνάμεως της Βαβυλώνος, και ανέθεσε την εκτέλεσί της στις στρατιές του Δαρείου του Μήδου και του Κύρου του Πέρσου το 537 π.Χ. Έτσι ο Ιεχωβά ξεχώρισε και ετοίμασε μερικές αγγελικές δυνάμεις για τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» εναντίον του κόσμου του Σατανά. Οι δυνατοί αυτοί είναι οι πολεμισταί που εννοεί όταν λέγει: «Εγώ προσέταξα τους διωρισμένους μου, μάλιστα έκραξα τους δυνατούς μου, δια να εκτελέσωσι τον θυμόν μου, τους χαίροντας εις την δόξαν μου.»—Ησαΐας 13:3.

16. Πώς αυτοί είναι οι ‘υπερήφανα αγαλλόμενοι ιδικοί του’ και πώς ακόμη πρόκειται να χρησιμοποιηθούν

¹⁶ Ο Θεός ο Παντοκράτωρ μπορεί να εμπιστεύεται σ’ αυτά τα στρατεύματα που τα έθεσε υπό την αρχηγία του ανάσσοντος Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Αυτά χωρίς αμφιβολία είναι οι άγγελοι, ή περιλαμβάνουν τους αγγέλους, οι οποίοι επολέμησαν για τη Βασιλεία στον «πόλεμον εν τω ουρανώ» αμέσως μετά τη γέννησι της Βασιλείας το 1914. Αυτός ο πόλεμος εξέβαλε από τον ουρανό τον Σατανά ή Διάβολο και όλες τις δαιμονικές του δυνάμεις και τους απώθησε κάτω στη γη, αυτό δε ήταν μια προκαταρκτική ενέργεια πριν από την επικείμενη καταστροφή τους εδώ. (Αποκάλυψις 12:1-13) Αλλά η σημαντική αυτή ήττα δεν ήταν η πλήρης εκδήλωσις της οργής Του εναντίον της αντιτυπικής Βαβυλώνος. Ήταν απλώς μια ΕΝΔΕΙΞΙΣ της οργής του εναντίον του αοράτου δαιμονικού μέρους της οργανώσεως του Σατανά. Η πλήρης εκδήλωσις της οργής του είναι κάτι το μελλοντικό που θα συμβή στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Πνεύματα, δηλαδή, ιδέες, διακηρύξεις και εκφράσεις εμπνευσμένες από κρυμμένες δυνάμεις του κακού, εκπορεύονται από τα στόματα των ηγετικών οργανώσεων του κόσμου του Σατανά. Συνάγουν τους άρχοντας της γης και τα στρατεύματά τους στην τελική μάχη του Αρμαγεδδώνος εναντίον του προσφάτως ενθρονισμένου Βασιλέως του Ιεχωβά Ιησού Χριστού. Είτε εκραγή είτε όχι ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ένα πράγμα είναι απολύτως βέβαιο: η μάχη του σύμπαντος, ο Αρμαγεδδών, «ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», είναι στα πρόθυρα του κόσμου τούτου. Σ’ αυτόν η οργή του Ιεχωβά θα εκδηλωθή πλήρως εναντίον της οργανώσεως του Διαβόλου, αοράτου και ορατής, δαιμονικής και ανθρωπίνης. (Αποκάλυψις 16:14-16) Ο Παντοκράτωρ Θεός εκάλεσε τους δυνατούς του αγγέλους υπό τον Χριστό Ιησού να λάβουν μέρος στην εκδήλωσι της οργής του. Αυτοί ευφραίνονται για την παγκόσμια κυριαρχία του όπως εξασκείται μέσω της βασιλείας του. Είναι οι ‘υπερήφανα αγαλλόμενοι ιδικοί του’, υπερήφανοι να είναι με το μέρος του, αγαλλόμενοι να υπηρετούν στον ουράνιο στρατό του.—Α.Σ.Μ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΙΣ ΠΡΟΣ ΜΑΧΗΝ

17. Πώς ακούμε και βλέπομε τις δυνάμεις αυτές να συγκεντρώνωνται προς μάχην;

¹⁷ Ακροασθήτε! Τον ακούτε; Τον απειλητικό αυτόν ήχο της συνάξεως των ουρανίων στρατευμάτων του Ιεχωβά εις απάντησιν της κλήσεώς του. Μπορείτε να τον ακούσετε πάνω από τον απαίσιο θόρυβο των κυβερνήσεων του Ανατολικού και του Δυτικού συγκροτήματος που συγκεντρώνουν τις στρατιωτικές και ιδεολογικές τους δυνάμεις για τον ατομικό πόλεμο μιας τρίτης παγκοσμίου συρράξεως; Με εμπνευσμένη δύναμι ακοής, ο προφήτης Ησαΐας άκουσε την βοή της συναθροίσεως των δυνάμεων των Μήδων και Περσών διακόσια περίπου χρόνια νωρίτερα. Στρέψετε τώρα το αυτί της πίστεώς σας προς τον ουρανό, καθώς το πνεύμα του Θεού, μιλώντας μέσω του Ησαΐα, κάνει να ηχή στ’ αυτιά σας εκείνο που συμβαίνει στον ουρανό: «Φωνή πλήθους επί τα όρη ως μεγάλου λαού· θορυβώδης φωνή των βασιλείων των εθνών συνηγμένων· ο Ιεχωβά των δυνάμεων επισκέπτεται το στράτευμα της μάχης. Έρχονται από γης μακράς, εκ των περάτων του ουρανού, ο Ιεχωβά και τα όπλα της αγανακτήσεως αυτού, δια να αφανίσωσι πάσαν την γην.» (Ησαΐας 13:4, 5, Α.Σ.Μ.) Μην έρχεσθε σε αμηχανία επειδή μια σύγχρονος Βαβυλών σάς λέγει ότι δεν μπορείτε να δήτε τις ουράνιες αυτές δυνάμεις του Ιεχωβά να συγκεντρώνωνται για τον Αρμαγεδδώνα. Ο λόγος του Θεού χρησιμεύει ως πνευματικός οφθαλμός σας. Θυμηθήτε πώς, όταν ο εχθρός περιεκύκλωνε τον προφήτη Ελισσαιέ στην πόλι Δωθάν με τα άλογά του, τα άρματά του και το πεζικό του, ο Ελισσαιέ καθησύχασε τον νεαρό υπηρέτη του λέγοντας: «Μη φοβού· διότι πλειότεροι είναι οι μεθ’ ημών παρά τους μετ’ αυτών.» Κατόπιν, για να βοηθήση τον νεαρό υπηρέτη ν’ αντιληφθή το γεγονός αυτό, «προσηυχήθη ο Ελισσαιέ, και είπε, Ιεχωβά, άνοιξον, δέομαι, τους οφθαλμούς αυτού, δια να ίδη. Και ήνοιξεν ο Ιεχωβά τους οφθαλμούς του υπηρέτου, και είδε· και ιδού, το όρος ήτο πλήρες ίππων και αμαξών πυρός περί τον Ελισσαιέ.»—2 Βασιλέων 6:14-17, Α.Σ.Μ.

18. Πού είναι αυτοί; Γιατί είναι σαν ‘μεγάλος λαός’, ‘βασίλεια εθνών’;

¹⁸ Γι’ αυτό δεν είναι σωστό, άτομα με πίστι στην προφητική όρασι του Ησαΐα 13:4, 5, να γίνωνται έντρομα από την συνάθροισι των κοσμικών εθνών στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Η κυριαρχία της γης είναι το επίμαχο ζήτημα ως προς τα έθνη αυτά, είτε ως ηνωμένα έθνη είτε ως διηρημένα έθνη με το ένα συγκρότημα εναντίον του άλλου. Αλλά είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο, είναι όλα εναντίον του Ιεχωβά Θεού και της βασιλείας του δια του Μεσσίου, Ιησού Χριστού. Αλλ’ αν έχωμε τη Βασιλεία στο πλευρό μας έχομε περισσοτέρους μαζί μας από ολόκληρη την οργάνωσι του Διαβόλου που είναι εναντίον μας. Με μάτια και αυτιά που έχουν οξυνθή από την διευκρινισμένη τώρα προφητεία, ας είμεθα ενήμεροι για το τι συμβαίνει πίσω από τις επίγειες σκηνές, στα ύψη των ουρανών του Θεού που παρομοιάζονται με όρη. Αυτός δεν καταλαμβάνεται από ύπνο· δεν είναι αδρανής. Ποτέ δεν νυστάζει ούτε κοιμάται· είναι άγρυπνος σε όλες τις κινήσεις των εχθρών του. Οι δυνάμεις που συγκεντρώνει παρομοιάζονται με ένα ‘μεγάλο λαό’ και με ‘βασίλεια των εθνών’, διότι είχαν προσκιασθή από τις στρατιές του Δαρείου και του Κύρου, στις οποίες στρατιές αντιπροσωπευόταν ένας αριθμός βασιλείων και εθνών.—Ιερεμίας 51:27, 28.

19. Ποιοι είναι τα ‘όπλα της αγανακτήσεως’ του Ιεχωβά και για να καταστρέψουν τι;

¹⁹ Οι ουρανοί της παρουσίας του Ιεχωβά είναι η ‘χώρα η μακράν’ στην οποίαν ανελήφθη από τη γη μας ο Ιησούς για να λάβη βασιλεία για τον εαυτό του. Αλλά η έκφρασις «τα πέρατα του ουρανού» χρησιμοποιείται επίσης για να υποδηλώση την Ανατολή. Η Μηδία και η Περσία έκειντο ανατολικά της Ιερουσαλήμ, ο δε Δαρείος και ο Κύρος, που αντιπροσώπευαν τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό, ήσαν «βασιλείς από ανατολών», που μπροστά τους ο δρόμος προς τη Βαβυλώνα έπρεπε να ετοιμασθή με την αποξήρανσι του ποταμού Ευφράτου. (Αποκάλυψις 16:12) Οι στρατιές του Δαρείου και του Κύρου ήταν τα όπλα της αγανακτήσεως του Ιεχωβά, τα οποία αυτός εχρησιμοποίησε μέσα στην οργή του για να καταστρέψη τη δύναμι της αρχαίας Βαβυλώνος. Αλλά τα όπλα του για την εκτέλεσι της αγανακτήσεώς του και της οργής του στη μάχη του Αρμαγεδδώνος είναι οι αγγελικές του δυνάμεις υπό τον Μεγαλύτερο Κύρο, τον Ιησού Χριστό. «Έρχονται από γης μακράς», από τον ίδιο τον ουρανό. «Πάσα η γη» που πρέπει να καταστραφή είναι η αντιτυπική Βαβυλών, η γηραλέα οργάνωσις του Σατανά ορατή και αόρατη. Ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητάς του: «Όστις νικά, και όστις φυλάττει μέχρι τέλους τα έργα μου, θέλω δώσει εις αυτόν εξουσίαν επί των εθνών· και θέλει “ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· θέλουσι συντριφθή, ως τα σκεύη του κεραμέως·” καθώς και εγώ έλαβον παρά του Πατρός μου.» (Αποκάλυψις 2:26, 27) Χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, τα όπλα της αγανακτήσεως του Ιεχωβά εναντίον της αντιτυπικής Βαβυλώνος περιλαμβάνουν και τους καθιερωμένους, κεχρισμένους ακολούθους του Ιησού Χριστού που απέδειξαν την πιστότητά τους μέχρι θανάτου και τους οποίους αυτός ανέστησε τώρα από το θάνατο σε ζωή ως αθάνατα πνεύματα στους ουρανούς, για να βασιλεύσουν μαζί του στη βασιλεία εκεί.—Αποκάλυψις 20:4, 6.

20. Τι μέρος λαμβάνουν σχετικώς οι μάρτυρές του στη γη;

²⁰ Αλλά το πιστό υπόλοιπο των κεχρισμένων ακολούθων του Ιησού που επιζούν στη γη έως τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, δεν θα λάβη μέρος σε καμμιά βιαία εναντίωσι προς τα πολιτικά έθνη ή στην καταστροφή των. Αυτοί είναι οι πιο ειρηνικοί άνθρωποι ανάμεσα σε όλα τα επίγεια έθνη. Υπακούουν στις εντολές του Ιεχωβά και προειδοποιούν απλώς τους ανθρώπους για την καταστροφή που θα επέλθη στα έθνη κατά τον Αρμαγεδδώνα.

ΟΛΟΛΥΖΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

21. Τα έθνη ολολύζουν υπακούοντας στο Ησαΐας 13:6; Αν όχι, γιατί;

²¹ Ακόμη και τώρα η κατάστασις των αρχόντων του κόσμου στην πολιτική, στο εμπόριο και στη θρησκεία, είναι ωσάν να υπακούουν στο πρόσταγμα του Θεού προς αυτούς, που αναγράφεται στον Ησαΐα 13:6-8: «Ολολύζετε, διότι η ημέρα του Ιεχωβά επλησίασε· θέλει ελθεί ως όλεθρος από του Παντοδυνάμου. Δια τούτο πάσαι αι χείρες θέλουσιν εκλυθή, και πάσα καρδία ανθρώπου θέλει διαλυθή. Και θέλουσι τρομάξει· πόνοι και θλίψεις θέλουσι κατακυριεύσει αυτούς· θέλουσιν είσθαι εν πόνω, ως τίκτουσα· θέλουσι μείνει εκστατικοί ο είς προς τον άλλον· τα πρόσωπα αυτών θέλουσιν είσθαι πεφλογισμένα.» (Γιάγκ) Αλλά η θλίψις αυτή που έχει επέλθει στα έθνη από το 1914 μ.Χ. δεν οφείλεται σε ενέργεια του Ιεχωβά. Από το 1914 υπήρξε μια σειρά πολέμων, λιμών, επιδημιών, σεισμών, φρικαλεοτήτων, συμφορών, πολιτικών αναταραχών, δικτατοριών, καταδιώξεως μειονοτήτων, οικονομικών κρίσεων και εξακολουθητικής στενοχωρίας των εθνών. Αλλά ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι υπεύθυνος για τις περιστάσεις και τις εξελίξεις αυτές που αφαιρούν την ειρήνη και επιφέρουν θάνατο. Δεν τιμωρεί την ανθρωπότητα με τέτοιες θλίψεις για την επίμονη άρνησί της να ταχθή με το μέρος της Βασιλείας του και να δώση την κυριαρχία της και την υποταγή της στον εγκατεστημένο Βασιλέα Του Ιησού Χριστό ως τον νόμιμο Κυβερνήτη της γης. Αν είχαν στραφή σ’ αυτόν, θα είχαν αποφύγει αυτά τα πράγματα. Και αν τώρα επεκαλούντο αληθινά τον Ιεχωβά Θεό, θα εδέχοντο τον Βασιλέα του, και όχι τα Ηνωμένα Έθνη ή άλλο ανθρωποποίητο μέσον, ως τον νόμιμον παγγήινον Κυβερνήτην. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό! Και έτσι ο Ιεχωβά Θεός αφήνει τους στασιαστικούς ανθρώπους να επικαλούνται εκείνους τους οποίους θεωρούν ως θεούς ή ισχυρούς των για να τους σώσουν. Οι θεοί των τους εξαπατούν και πραγματικά καταδυναστεύουν τους ανθρώπους αντί να τους βοηθούν.

22. Ποιος είναι υπεύθυνος για τις ουαί των εθνών; Με ποια πολιτική;

²² Επομένως ο Σατανάς ή Διάβολος, ο «θεός του κόσμου τούτου», είναι η κυρία αιτία για τις αυξανόμενες ουαί των ανθρώπων, διότι είναι ωργισμένος επειδή η Βασιλεία γεννήθηκε το 1914 μ.Χ., και αυτός και οι δαιμονικοί του άγγελοι εξεδιώχθησαν έκτοτε από τον ουρανό. Όταν συνέβησαν αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα, η φωνή από τον ουρανό διεκήρυξε: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· . . . Δια τούτο ευφραίνεσθε, οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» (Αποκάλυψις 12:10-12) Με το να αποδεικνύωνται τόσο καταστρεπτικοί στην ανθρώπινη ειρήνη, ευημερία, υγεία και ευτυχία αφότου εξώσθηκαν από τον ουρανό, ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαίμονες του δείχνουν ότι είναι ενωμένοι στην πολιτική του «κυβέρνα ή κατάστρεφε» γι’ αυτή τη γη και τους λαούς της. Αν δεν μπορούν να την έχουν ολόκληρη, θέλουν να μην έχη τίποτε ο Θεός και ο Χριστός.

23. Γιατί η καταστροφή αυτή θα έλθη αιφνίδια; Πώς την επισπεύδομε;

²³ Ο Διάβολος και οι δαίμονές του γνωρίζουν καλά ότι ο καιρός τους είναι ολίγος. Εντούτοις, προσπαθούν να κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η καταστρεπτική για τον κόσμον αυτόν ημέρα του Ιεχωβά δεν είναι τόσο κοντά όσο την παρουσιάζουν στους πιστούς ανθρώπους τα από το 1914 παγκόσμια γεγονότα υπό το φως των προφητειών της Αγίας Γραφής. Συνεπώς, η ημέρα του Ιεχωβά θα επέλθη σ’ αυτούς τόσο αιφνίδια όσο ένας κλέφτης τη νύχτα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι, ούτε θα είναι υπεύθυνοι για την αιφνίδια άφιξι της καταστρεπτικής αυτής ημέρας. Ως οι διωρισμένοι φρουροί του Ιεχωβά που θα τους βαρύνη το αίμα των ανθρώπων αν οπωσδήποτε αποτύχουν να τους προειδοποιήσουν για την ερχόμενη καταστροφή του κόσμου, οι μάρτυρες Του ανέβηκαν στα ‘δώματα’ και διεσάλπισαν την προειδοποίησι, για να κηρύξουν με πλήρη συμμόρφωσι προς το χρίσμα τους «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών». Με μια τολμηρή πρόκλησι προς τη δημοφιλή, επιθυμητή αντίληψι ότι η ημέρα αυτή δεν είναι τόσο πλησίον, οι μάρτυρες του Ιεχωβά κρατούν ψηλά τη διακήρυξι ότι η ημέρα Του για την καταστροφή του κόσμου είναι πλησίον, πλησιέστερα από ό,τι οι άλλοι νομίζουν. Με τον τρόπον αυτόν οι μάρτυρες δίνουν προσοχή στη συμβουλή του αποστόλου Πέτρου τη σχετική με το τέλος του κόσμου τούτου, να είναι «προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού, καθ’ ην οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή, και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή.» (2 Πέτρου 3:11, 12) Τώρα δεν είναι καιρός να εμπαίζωμε τους ανθρώπους αφήνοντάς τους να αναβάλλουν το γεγονός αυτό μέσα στη διάνοιά τους. Τώρα—όπως ποτέ πριν—είναι καιρός να παρακινήσωμε τους ανθρώπους καλής θελήσεως για μια ενέργεια που σώζει τη ζωή, δείχνοντάς τους από την Αγία Γραφή και από τις υποθέσεις του κόσμου ότι επίκειται η ημέρα του Ιεχωβά Θεού.

24. Εξαιτίας τίνων ολολύζουν τώρα, αλλά πώς θα ολολύζουν τελικά;

²⁴ Δεν είναι ένα ευχάριστο άγγελμα αισιοδοξίας για τον κόσμον αυτόν το άγγελμα που αφορά την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών». Είναι ένα άγγελμα που δείχνει την απελπιστική κατάστασι του κόσμου τούτου και το μάταιον όλων των απεγνωσμένων προσπαθειών που καταβάλλονται τώρα για να σωθή. Γι’ αυτό οι υποστηρικταί του κόσμου ολολύζουν με το να διαμαρτύρωνται και να επιμένουν ότι το άγγελμά μας είναι στασιαστικό και εξασθενίζει την εμπιστοσύνη του λαού στους κυβερνήτας του κόσμου. Αν ολολύζουν και θρηνούν τώρα με την απλή προφητεία, πώς θα ολολύζουν όταν η ημέρα θα τους καταλάβη ως κλέπτης και όλες οι κοσμικές ελπίδες τους και τα ιδρύματά τους και τα θεραπευτικά μέτρα τους θα συντριβούν γύρω τους σε πικρή απογοήτευσι! «Έλθετε τώρα οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες δια τας επερχομένας ταλαιπωρίας σας.» (Ιάκωβος 5:1) Τα χέρια τους, που δονούνται σε πυρετώδεις προσπάθειες, θα πέσουν παράλυτα. Οι καρδιές τους, που άλλοτε χτυπούσαν δυνατά με αυτοπεποίθησι και περιφρόνησι του Θεού, θα λυώνουν απ’ το φόβο. Οι ισχυροί άνδρες θα είναι σαν γυναίκες στον τοκετό· οι οσφύες των, που ήταν άλλοτε αλύγιστες σαν ταινίες βαμμένου ατσαλιού, θα διαπερασθούν από ξαφνικούς, αγωνιώδεις πόνους που θα κάνουν τα σώματά τους να συστρέφωνται. Ανίκανοι να εννοήσουν γιατί τίποτε δεν επιτυγχάνει, γιατί κανένα φάρμακο που το διέταξαν άνθρωποι δεν ωφελεί, γιατί είδωλα και θεοί δεν απαντούν, ούτε μπορούν ν’ απαντήσουν σε προσευχές για βοήθεια και ανακούφισι, θα ατενίζουν ο ένας τον άλλο με έκπληξι, με τα πρόσωπα φλογισμένα από έξαψι τρόμου. Η περιγραφή αυτή δεν είναι υπερβολική. Αυτά συνέβησαν σε περιωρισμένη έκτασι στη Βαβυλώνα προ είκοσι πέντε αιώνων, και θα συμβούν σε παγκόσμια έκτασι στο προσεχές μέλλον στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Ο Ιεχωβά το προείδε και το προείπε!