Τηρείτε τα Συμφέροντα της Βασιλείας Πρώτα
«Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.»—Ματθ. 6:33.
1. Ποια είναι η γενική διάθεσις απέναντι της βασιλείας του Θεού, και σε ποια θέσι βρίσκουν τον εαυτό τους πάρα πολλοί άνθρωποι;
ΠΑΡΑ πολλοί άνθρωποι βρίσκουν ολίγη μόνο θέσι στη ζωή τους για τη βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστόν. Ιδιαίτερα, εκείνοι που διαμορφώνουν τη νοοτροπία του κόσμου τούτου δεν έχουν ενδιαφέρον για τη βασιλεία αυτή. Επί πλέον, είναι αποφασισμένοι να εμποδίσουν όσους άλλους θα ήταν δυνατόν, από το να ενδιαφερθούν. Για να κρατήσουν σε υποταγή τους ανθρώπους, εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για τις υποθέσεις του κόσμου, επέτυχαν να επιβάλουν μια στραγγαλιστική λαβή στα συμφέροντα του ανθρώπου. Ο τρόπος ζωής που έχουν διευθετήσει γι’ αυτόν, τον οδηγεί αναγκαστικά σε ωρισμένους τρόπους ενεργείας που ο άνθρωπος αισθάνεται ότι πρέπει ν’ ακολουθήση αν πρόκειται να επιζήση. Αποτέλεσμα τούτου, και συχνά μέτρον αμύνης, είναι ότι αυτός γίνεται τυφλός σε οποιαδήποτε άλλη δυνατότητα και συνεχίζει ν’ ακολουθή την πορεία που καθωρίσθη γι’ αυτόν, ως την οδό της ελαχίστης αντιστάσεως.
2. Ποια πορεία πρέπει ν’ ακολουθήσουν οι άνθρωποι για να παραμείνουν ελεύθεροι από την ελεγχόμενη από δαίμονες νοοτροπία, και ποια βεβαίωσι δίνει ο Ιεχωβά για το ότι η πορεία αυτή είναι σοφή;
2 Υπεράνω όλων αυτών είναι ο θεός του κόσμου τούτου, του οποίου κύριο ενδιαφέρον είναι να απομακρύνη όλους τους λαούς από τη Βασιλεία, την οποίαν ο Θεός παρουσιάζει τώρα ως την οδό της σωτηρίας. Αν, επομένως, οποιοσδήποτε πρόκειται να κινήται στην ίδια περιοχή δραστηριότητος που κινείται αυτός ο κόσμος χωρίς να βυθισθή στη δίνη της ελεγχομένης από δαίμονες νοοτροπίας, πρέπει να κρατή τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού σε πρωτίστη θέσι στη ζωή του. Αυτή είναι η πορεία που περιέγραψε ο Ιησούς για τους Χριστιανούς όταν είπε: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας, τι να φάγητε και τι να πίητε· μηδέ περί του σώματός σας, τι να ενδυθήτε. Δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής, και το σώμα του ενδύματος; Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν, ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά· σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών; Αλλά τις από σας μεριμνών δύναται να προσθέση μίαν πήχην εις το ανάστημα αυτού; Και περί ενδύματος τι μεριμνάτε; Παρατηρήσατε τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνουσι· δεν κοπιάζουσιν, ουδέ κλώθουσι. Σας λέγω όμως ότι ουδέ ο Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού ενεδύθη ως έν τούτων. Αλλ’ εάν τον χόρτον του αγρού, όστις σήμερον υπάρχει, και αύριον ρίπτεται εις κλίβανον, ο Θεός ενδύη ούτω, δεν θέλει ενδύσει πολλώ μάλλον εσάς, ολιγόπιστοι; Μη μεριμνήσητε λοιπόν, λέγοντες, Τι να φάγωμεν, ή τι να πίωμεν, ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.»—Ματθ. 6:25-33.
3. Σε ποιους έδωσε ο Ιησούς αυτή τη συμβουλή, από τι εξαρτάται το να την ακολουθήσωμε;
3 Η εντολή αυτή του πρωτίστου αντιπροσώπου του Ιεχωβά και της βασιλείας του περιέχει την υπόσχεσι ότι ο Θεός θα απελευθερώση από τους όνυχας αυτού του κόσμου όλους εκείνους που υπακούουν στον νόμο Του και θέτουν τα συμφέροντα της κυβερνήσεώς Του πρώτα στη ζωή τους, και θα προνοήση για τις ανάγκες των. (Ψαλμ. 18:20· Παροιμ. 13:13· Εβρ. 11:6) Ο Ιησούς δεν μιλούσε εδώ μόνο σ’ εκείνους που ήσαν ήδη δούλοι του Ιεχωβά. Τα λόγια αυτής της εντολής αποτελούν μέρος της «επί του όρους ομιλίας» του και αυτός μιλούσε δια μέσου των αιώνων σε ανθρώπους όλων των εθνών που ζητούν μια καλύτερη ζωή στο δρόμο του Θεού. Γι’ αυτό το λόγο όλοι όσοι ομολογούν ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού Ιησού σήμερα θα έκαναν καλά να εξετάσουν αυτά τα λόγια σοβαρά για να προσδιορίσουν τα συμφέροντά των και τη θέσι των σ’ αυτόν τον κόσμο. Η ικανότης του Ιεχωβά να προνοή είναι πέρα από κάθε αμφισβήτησι, καθώς τονίζει εδώ ο Ιησούς· κανείς, λοιπόν, δεν χρειάζεται να αισθάνεται κάποια εξάρτησι απ’ αυτόν τον κόσμο. Συνεπώς, η πορεία ενός Χριστιανού γίνεται εντελώς ζήτημα πίστεως και προθυμίας από μέρους του να κάνη τα συμφέροντά του δευτερεύοντα εν σχέσει μ’ εκείνα της βασιλείας του Θεού.
4. Ποια σχέσις πρέπει να υπάρχη μεταξύ των συμφερόντων της Βασιλείας και των προσωπικών μας συμφερόντων;
4 Αν λάβωμε αυτή την άποψι, κάθε συμφέρον που έχει ένας Χριστιανός γίνεται συμφέρον της Βασιλείας. Καθώς το εξέφρασε ο Παύλος: «Παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά.» (Κολ. 3:23, ΜΝΚ) Η τροφή αποκτάται όχι απλώς για αυτοευχαρίστησι, αλλά για να μπορέση ο Χριστιανός να ενισχυθή σωματικώς για το έργο που του ανετέθη στη διακονία. Το ενδιαφέρον του Χριστιανού για την κοσμική εργασία θα εκτείνεται μόνο στο βαθμό που είναι αναγκαίος για να ντύση και να στεγάση τον εαυτό του και την οικογένειά του για την εξακολουθητική του υπηρεσία στον Θεό. Η πρόοδος της εργασίας δεν θα είναι το κύριο ενδιαφέρον του. Ακόμη και η κοινωνική του δράσις θα επιβλέπεται αυστηρά και θα τελή υπό πλήρη έλεγχο έτσι ώστε η σκέψις του για τη δράσι της Βασιλείας να διεγείρεται και να κατευθύνεται κατάλληλα. Η αφοσίωσις στα συμφέροντα της Βασιλείας φέρνει μια ζωή που διατηρεί την ύπαρξι. Η πλεονεξία και η ιδιοτέλεια φέρνουν πολλές θλίψεις. Καθώς νουθετεί ο Παύλος: «Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας.»—1 Τιμ. 6:6.
5. Πώς ο Νώε παρέσχε παράδειγμα κατάλληλης ισορροπίας συμφερόντων;
5 Η κατάλληλη ισορροπία γίνεται ζήτημα πίστεως, και αν έχωμε πίστι σαν του Νώε, μπορούμε να ζήσωμε ανάμεσα σ’ έναν κόσμο, του οποίου τα Θεόδοτα συμφέροντα μετεστράφησαν σε προσωπικούς και ιδιοτελείς σκοπούς και μπορούμε ακόμη να διατηρήσωμε την ισορροπία μας και το ενδιαφέρον μας για τις Θεόδοτες ευθύνες μας. Ο Νώε το έκαμε αυτό. Ο Νώε ήταν νυμφευμένος καθώς και οι γυιοί του. Και όμως τα οικογενειακά του συμφέροντα—η ανάγκη που είχε να προμηθεύη τροφή και ποτό για την οικογένεια του—δεν παρενέβαιναν στον Θεόδοτο διορισμό του να κατασκευάση μια κιβωτό. Κρατούσε το νου του στο έργο του και αυτό ευωδούτο, ο δε Νώε επέζησε από το τέλος ενός κόσμου. Επειδή έθετε τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα, ο Νώε ωνομάσθη κήρυξ δικαιοσύνης, και ο Παύλος λέγει γι’ αυτόν: «Δια πίστεως ο Νώε . . . κατέκρινε τον κόσμον, και έγεινε κληρονόμος της δια πίστεως δικαιοσύνης.» (2 Πέτρ. 2:5· Εβρ. 11:7) Ο Νώε, όχι μόνο ήταν παράδειγμα στον κόσμο όπου ζούσε, αλλά η μαρτυρία του Ιησού Χριστού τον προβάλλει ως παράδειγμα και στο παρόν σύστημα πραγμάτων. (Ματθ. 24:37-39) Εκείνοι, επομένως, που θέτουν τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού πρώτα, δεν είναι ανάγκη να έχουν φόβο ελλείψεως ασφαλείας.
6. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά λαμβάνουν τη στάσι που λαμβάνουν απέναντι των κυβερνήσεων του κόσμου τούτου, και όμως πώς βλέπουν μερικά άτομα τη στάσι των;
6 Επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν θέσει τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού πρώτα στη ζωή των, μερικά απληροφόρητα άτομα βλέπουν με υποψία τη σχέσι των και τη στάσι των έναντι των κυβερνήσεων του κόσμου τούτου. Αν αυτά τα έθνη ήσαν αυτάρκη και ικανά να προνοήσουν για τις ανάγκες των ανθρώπων, τότε η βασιλεία του Θεού δεν θα ήταν αναγκαία. Αλλ’ ο Ιησούς εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται να έλθη η βασιλεία του Θεού για να γίνη το θέλημα του Θεού επάνω στη γη. (Ματθ. 6:10) Βέβαια οι Χριστιανοί δεν μπορούν να καταδικασθούν επειδή βασίζονται στην ελπίδα που εκφράζεται σ’ αυτή την προσευχή και εργάζονται γι’ αυτήν. Εκείνοι που αποβλέπουν στις κυβερνήσεις αυτού του κόσμου θα έκαναν καλά να ερωτήσουν τον εαυτό τους, Αν ο Ιησούς ήταν εδώ σήμερα, τίνος έθνους τη σημαία θα χαιρετούσε; Για ποια χώρα θα πολεμούσε; Ποιο πολιτικό κόμμα θα εψήφιζε; Δεν υπάρχει σημείο στο επιχείρημα που να είναι διαφορετικό για τον Ιησού Χριστό. Ο Ιησούς ο ίδιος είπε: «Δεν είναι μαθητής ανώτερος του διδασκάλου αυτού· πας δε τετελειοποιημένος θέλει είσθαι ως ο διδάσκαλος αυτού.» (Λουκ. 6:40) Ο ειλικρινής ακόλουθος του Ιησού Χριστού θα ενδιαφέρεται για τη δική Του άποψι πραγμάτων και θα προσπαθή να λάβη ακριβώς την πορεία που θα ελάμβανε ο ίδιος ο Ιησούς. Πολλοί που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί δεν θα έκυπταν μπροστά σε μια εικόνα του Χριστού Ιησού ως αντιπροσώπου της κυβερνήσεως του Θεού, ούτε θα την χαιρετούσαν. Γι’ αυτούς θα ήταν τούτο μια πράξις ειδωλολατρίας. Και όμως θα εκτελέσουν όμοιες πράξεις μπροστά σ’ ένα έμβλημα ενός έθνους του κόσμου τούτου. Για κείνους που θέτουν πρώτα τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού, όλες αυτές οι πράξεις δεν συμφωνούν με την προσευχή του Κυρίου και με τις αρχές του λόγου του Θεού και σημαίνουν υπαγωγή των συμφερόντων του Θεού σ’ έναν άλλον κυρίαρχον. Αυτό ο Χριστιανός δεν μπορεί να το κάμη με αληθινή συνείδησι απέναντι της βασιλείας του Θεού.
7. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αποτελούν κίνδυνον της ασφαλείας σε κανένα έθνος με το να τηρούν πρώτα τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού;
7 Μια τέτοια αποκλειστική αφοσίωσις στον Θεό και στα συμφέροντα της βασιλείας του δεν αποτελεί κίνδυνο της ασφαλείας σε οποιοδήποτε έθνος. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ανατρεπτικό στοιχείο αν και κατηγορήθηκε έτσι από τους θρησκευτικούς του εχθρούς. (Λουκ. 23:2) Αρνήθηκε ενεργό πολιτική ανάμιξι στις υποθέσεις του κόσμου τούτου, διότι, όπως είπε: «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει· ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει.» (Ματθ. 6:24) Λόγω ακριβώς της νουθεσίας αυτής του Ιησού, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αρνηθή ν’ αναμίξουν αυτά τα συμφέροντα με την κυβέρνησι. Αλλ’ αυτό δεν τους κάνει ανατρεπτικούς. Η άρνησις των μαρτύρων του Ιεχωβά στο παρελθόν να εκπληρώσουν τέτοια πατριωτικά καθήκοντα όπως είναι το ψηφίζειν, η προσκύνησις της σημαίας ή η συμμετοχή στις ένοπλες δυνάμεις, αποτελεί βεβαίωσι σε κάθε χώρα ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του έθνους αυτού, διότι απέχουν από τις ίδιες ενέργειες σε όλες τις άλλες χώρες συγχρόνως. Επομένως η απειλή επιθέσεως από μέρους οποιουδήποτε έθνους δεν θ’ αποτελή ευθύνην των μαρτύρων του Ιεχωβά. Δεν είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκείνοι που θέτουν το σοβαρό πρόβλημα σ’ ένα έθνος. Η ουδέτερη στάσις των σε όλο τον κόσμο αποτελεί εγγύησι μη παρεμβάσεως, μη επιθέσεως, πιο δεσμευτική και αξιόπιστη από όλες τις συνθήκες που θα μπορούσαν να υπογραφούν από τέτοια «εχθρικά» κράτη, διότι βασίζεται σε αποκλειστική αφοσίωσι στον Θεό και στα συμφέροντα της βασιλείας του. Οι δεσμοί αυτοί δεν μπορούν να διασπασθούν ατιμωρητί.
8. Από ποια άποψι οι ψευδείς θρησκείες του κόσμου τούτου διαφέρουν στην ευθύνη τους για την ασφάλεια των εθνών;
8 Οι θρησκείες που είναι οι πιο αξιόμεμπτες είναι εκείνες που αναμιγνύονται στην πολιτική όλων των εθνών και συνεπώς συμβάλλουν στη διαμόρφωσι της νοοτροπίας των εθνών αυτών, ακόμη και εκείνων που εναντιώνονται το ένα στο άλλο. Και όμως αυτές είναι οι πιο εξέχουσες θρησκείες, εκείνες που πιο πολύ τιμώνται μεταξύ των ανθρώπων. Φυσικά, αρνούνται κάθε ευθύνη αν μια χώρα γίνη επιθετική και επιχειρούν να ‘νίψουν τας χείρας’ των. Αλλά το αίμα των νέων που τους ακολουθούν ως «πνευματικούς οδηγούς» ανέρχεται στον ουρανό και από τις δύο πλευρές της γραμμής της μάχης, από τις οποίες «Χριστιανός» αδελφός φονεύει «Χριστιανόν» αδελφόν. (Ησ. 1:15) Αποτυχία από μέρους αυτών των «παραδεδεγμένων» θρησκειών να τηρήσουν πρώτα τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού, εκράτησε τη γη σε λουτρόν αθώου αίματος. Προοδευτικά, πρακτικού φρονήματος άτομα θα εξετάσουν σοβαρά αυτά τα ζητήματα προτού καταδικάσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά επειδή θέτουν τα συμφέροντα της κυβερνήσεως του Θεού πιο πάνω από τα συμφέροντα οποιουδήποτε έθνους της γης.
9. Ποια αιτία προβάλλουν μερικά άτομα για να μην προσέξουν το άγγελμα της Βασιλείας, και όμως πώς θεωρούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά τις αιτίες αυτές;
9 Πολλά άτομα που δεν γνωρίζουν τον σκοπό και το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά, πιστεύουν ότι η ιδιότης των ως μελών κάποιου θρησκευτικού δόγματος αποτελεί βάσιμη αιτία για ν’ αρνηθούν να εξετάσουν το άγγελμα της βασιλείας του Θεού όπως παρουσιάζεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν ένας λέγη στους Μάρτυρας ότι είναι μέλος κάποιας εκκλησιαστικής οργανώσεως, αυτοί πάντοτε υποθέτουν ότι το εκκλησιαστικό αυτό μέλος είναι ειλικρινές στην πεποίθησί του. Εν τούτοις, επειδή ο Μάρτυς είναι αφιερωμένος στο να κρατή τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού πρώτα, θα ενθαρρύνη αυτό το άτομο να εξετάση τα εδάφια που αυτός έχει να φέρη υπό την προσοχή του.
10. Πώς εθεωρούντο από πολλούς Ιουδαίους ο Ιησούς και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, και με αποτέλεσμα να χάσουν τι;
10 Ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα στην εποχή του. Ιουδαίος ο ίδιος, εδαπάνησε τα τριάμισυ έτη της διακονίας του κηρύττοντας τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού στους Ιουδαίους. Αυτά ήσαν γι’ αυτούς μια νέα διδασκαλία. Γι’ αυτούς ήταν μια αλλαγή από τον Νόμο που τους είχε δώσει ο Θεός μέσω του Μωυσέως. Για πολλούς Ιουδαίους ο Ιησούς Χριστός και εκείνοι που τον ακολουθούσαν ήσαν αποστάται και επομένως έπρεπε να αποφεύγωνται ή να θανατωθούν. Αλλά σ’ εκείνους που αρνήθηκαν να τον αποστραφούν με τέτοια πικρία, που άκουσαν και εζύγισαν τα λόγια του προσεκτικά κάτω από το φως του Νόμου του Μωυσέως και του υπολοίπου των Εβραϊκών Γραφών, ο Ιησούς έδωσε βεβαίωσι ότι αυτός ήταν αληθινά ο αντιπρόσωπος του Θεού και ο εξουσιοδοτημένος να φέρη σ’ αυτούς το άγγελμα του Θεού. Ακόμη και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο πρόδρομος του Ιησού, που δεν καλούσε τους Ιουδαίους να δεχθούν μια νέα διαθήκη, όπως έκαμε αργότερα ο Ιησούς, απερρίφθη από τους θρησκευτικούς Φαρισαίους και Σαδδουκαίους επειδή καλούσε ειλικρινείς Ιουδαίους να εγκαταλείψουν τις παραδόσεις και τις συνήθειες που είχαν συσσωρευθή δια μέσου των αιώνων από τους θρησκευτικούς ηγέτας. Εκείνοι που ήσαν πολύ τυφλοί ή απορροφημένοι από τα συμφέροντά τους ώστε ούτε καν να τον ακούσουν, έχασαν την ευκαιρία που ήταν υπέρτατη ως ελπίδα για το Ιουδαϊκό έθνος από τις ημέρες του Μωυσέως, την ευκαιρία να συναντήσουν τον Μεσσία κατά την άφιξί του.
11. Βασιζόμενοι σε ποια επιχειρήματα μπορεί να ησθάνοντο οι Ιουδαίοι αυτοί ότι ήσαν δικαιολογημένοι στην πορεία των, αλλά πώς ο Ιησούς κατέδειξε την έλλειψι εκτιμήσεως από μέρους των;
11 Μερικοί από τους Ιουδαίους ησθάνοντο αναμφιβόλως ότι ήσαν δικαιολογημένοι ακολουθώντας μια τέτοια πορεία. Δεν είχε το έθνος τους θεμελιωθή επάνω στον Νόμο του Θεού μέσω του Μωυσέως; Δεν ήταν διατεταγμένη από τον Θεό η ίδια η θέσις που κατείχετο από τους ηγέτας του; Και όμως, όταν ο Ιησούς παρουσίασε τον εαυτό του ως τον από μακρού αναμενόμενο Μεσσία, δεν εστράφη σ’ αυτούς τους ανθρώπους που ισχυρίζοντο ότι εκάθηντο στην καθέδρα του Μωυσέως. Δεν μπορούσε να κάμη κληρονόμους της Βασιλείας εκείνους των οποίων τα συμφέροντα ήσαν σε αντίθεσι προς την κυβέρνησι του Θεού. Αντιθέτως, συνήθροισε κοντά του αλιείς, περιφρονημένους τελώνας και άλλους μικρής υπολήψεως μεταξύ των ανθρώπων. Με την εκλογή αυτή των αποστόλων του κατέδειξε ότι η αποδοχή από τον Θεό είναι ατομικό ζήτημα που βασίζεται στην πίστι και στα έργα τα συνεπή προς αυτή την πίστι, όχι τη θέσι ή στην ψευδή «γενεαλογία» θρησκευτικών προγόνων.
12. (α) Γιατί οι Ιουδαίοι ήσαν αδικαιολόγητοι επειδή δεν εδέχθησαν τον Ιησούν ως τον Μεσσία, και πώς βλέπουν την ευθύνη των οι Χριστιανοί σήμερα; (β) Ποιες ερωτήσεις πρέπει να θέσουν στον εαυτό τους σήμερα όλοι όσοι ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί, και τι κινδυνεύουν να χάσουν;
12 Αλλ’ ο Θεός δεν παρέβλεψε και δεν εδικαιολόγησε την άρνησι των Ιουδαίων να εξετάσουν τα έργα του Μεσσία του. Ο Ιησούς τούς είχε προτρέψει: «Εάν δεν κάμνω τα έργα του Πατρός μου, μη πιστεύετε εις εμέ· αλλ’ εάν κάμνω, αν και εις εμέ δεν πιστεύητε, πιστεύσατε εις τα έργα· δια να γνωρίσητε και πιστεύσητε, ότι ο Πατήρ είναι εν εμοί, και εγώ εν αυτώ.» (Ιωάν. 10:37, 38) Σήμερα όλοι οι Χριστιανοί ισχυρίζονται ότι αναγνωρίζουν την αξία του έργου που έκαμε ο Ιησούς μεταξύ των Ιουδαίων. Αυτό συμβαίνει επειδή σήμερα έχομε το πλεονέκτημα της προοπτικής αιώνων χρόνου. Αλλά θα μπορούσαμε κάλλιστα να ερωτήσωμε τον εαυτό μας, Αν είχαμε ζήσει στην εποχή του Ιησού, θα ήταν η απόφασίς μας εξίσου απλή; Η απάντησις σ’ αυτή την ερώτησι θα μπορούσε να βρεθή στη στάσι μας σήμερα απέναντι των συμφερόντων της βασιλείας του Θεού. Μπορούμε αληθινά να πούμε ότι είμεθα ειλικρινείς απέναντι του Θεού ή απέναντι του εαυτού μας; Επιτρέπομε να τυφλωθή ή παραπλανηθή ο εαυτός μας από ανθρώπους, των οποίων τα διηρημένα συμφέροντα τους καθιστούν αναρμοδίους ως πνευματικούς συμβούλους στην αποκλειστική λατρεία του Θεού και στην αφοσίωσι στα συμφέροντα της βασιλείας του; Αν ναι, τότε είναι βέβαιο ότι θα χάσωμε την ευκαιρία που υπήρξε υπέρτατη ως ελπίδα για τη Χριστιανική εκκλησία από την πρώτη έλευσι του Ιησού, την ευκαιρία να τον υποδεχθούμε στην επιστροφή του και να εισέλθωμε στις ευλογίες της διακυβερνήσεως της βασιλείας του.
13. Πώς ο Παύλος και ο Πέτρος προειδοποίησαν για τον κίνδυνο απώλειας αυτής της Χριστιανικής ελπίδος:
13 Ο Παύλος προειδοποίησε λέγοντας: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις δια της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν.» (Κολ. 2:8) Αυτοί που εξαπατούν είναι σαν εκείνους για τους οποίους μίλησε ο Πέτρος όταν είπε: «Τούτο πρώτον γνωρίζοντες, ότι θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας· και λέγοντες, Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.» (2 Πέτρ. 3:3, 4· Ιεζ. 13:8, 16) Αυτοί τελείως απορρίπτουν το άγγελμα της Βασιλείας και αρνούνται να δώσουν προσοχή σε όλες τις αποδείξεις που φανερώνουν την παρουσία του Χριστού και εξακολουθούν να είναι παγιδευμένοι στο παρόν σύστημα πραγμάτων.
14. Με ποια άλλη άποψι προσκόπτουν μερικοί ως προς την παρουσία του Χριστού, και με βάσι ποια παρανόησι λαμβάνουν τη στάσι αυτή;
14 Άλλοι προσκόπτουν με την άποψι ότι ο Χριστός δεν είναι παρών τώρα, αλλά θα έλθη σύντομα. Βασίζουν τη στάσι των στις αποδείξεις που έδωσε ο Ιησούς τονίζοντας την επάνοδό του, αναγνωρίζουν δε ότι οι συνθήκες αυτές υπάρχουν τώρα. Εν τούτοις, τα άτομα αυτά αστοχούν να κατανοήσουν ότι οι αποδείξεις αυτές εδόθησαν από τον Ιησούν για να πιστοποιηθή το γεγονός ότι αυτός θα είχε ήδη επιστρέψει, και όχι ότι η επάνοδός του θ’ ακολουθούσε τις αποδείξεις αυτές. Οι μαθηταί τον ερώτησαν: «Τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. 24:3) Το γεγονός ότι δεν μπορεί κανείς τώρα να ιδή τον Χριστό, δεν αποτελεί επιχείρημα εναντίον της πραγματικής παρουσίας του μαζί με αυτές τις αποδείξεις. Διότι, αν αυτός εννοούσε ότι θα ανεγνωρίζετο με ορατό τρόπο από τους ανθρώπους στην επάνοδό του, γιατί θα εχρειάζετο σημείον;
15. (α) Πώς μπορούν να εναρμονισθούν το Αποκάλυψις 1:7 και το κατά Ιωάννην 14:19; (β) Πώς το 1 Τιμόθεον 6:14-16 και το Εβραίους 1:3 χύνουν φως στην επάνοδο του Χριστού;
15 Μερικοί που υποστηρίζουν μια ορατή επάνοδο, παραθέτουν το Αποκάλυψις 1:7, που λέγει: «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός.» (Αποκάλ. 1:7) Ωστόσο ο Ιησούς εδήλωσε σαφώς πριν από τον θάνατό του: «Έτι ολίγον, και ο κόσμος πλέον δεν με βλέπει.» (Ιωάν. 14:19) Αφού αυτό είναι αληθινό, γίνεται σαφές ότι η δήλωσις της Αποκαλύψεως εννοεί ότι οι άνθρωποι θα τον ιδούν με τον οφθαλμόν της διανοίας. Αλλιώς, τα λόγια του Παύλου στην 1 Τιμόθεον 6:14-16 θα ήσαν χωρίς σημασία όταν μιλή για τον Χριστόν Ιησούν και τον περιγράφη ως εκείνον ο οποίος ‘κατοικεί φως απρόσιτον, τον οποίον ουδείς των ανθρώπων είδεν, ουδέ δύναται να ίδη’. Ότι είναι δυνατόν ο Χριστός να επισκεφθή το ανθρώπινο γένος και να είναι ωστόσο αόρατος, γίνεται σαφές από την ιστορία του Ισραήλ, όπου καθαρά αναφέρεται σε πολλές περιπτώσεις ότι ο Θεός επεσκέφθη το έθνος, και όμως ήταν αόρατος. (Γεν. 50:24· Ρουθ 1:6) Όλοι οι σπουδασταί της Γραφής εύκολα θα παραδεχθούν ότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να ιδή τον Θεό και να ζήση· εν τούτοις, ο Παύλος, όταν έγραψε στους Εβραίους, είπε για τον Ιησούν: «Ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού [του Θεού].» (Εβρ. 1:3) Αφού ο Υιός του Θεού μετεμορφώθη έτσι στην πλήρη ομοιότητα του Θεού, κατά την ανάστασί του, γίνεται σαφές γιατί ο κόσμος ‘δεν τον βλέπει πλέον’. Επομένως, μια τέτοια ανακριβής άποψις της επανόδου του Χριστού δεν πρέπει να επιτραπή να τυφλώνη ένα άτομο ως προς τις αλήθειες του λόγου του Θεού και της βασιλείας του. Οι ατομικές ή ιδιωτικές απόψεις που εμποδίζουν τη σαφή όρασι της βασιλείας του Θεού πρέπει να τεθούν κατά μέρος για ν’ αποκτηθή σωτηρία.
16. Ποια πρόσκλησι κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλους όσοι αγαπούν δικαιοσύνη;
16 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά προσκαλούν εκείνους που ειλικρινώς αγαπούν τη δικαιοσύνη άσχετα με τη θρησκεία στην οποίαν ανήκουν, να εξετάσουν τα σημερινά γεγονότα που παρουσιάζουν τη γενεά αυτή ως τον καιρό της επανόδου του Χριστού και της εκπληρώσεως των επαγγελιών του Θεού προς το ανθρώπινο γένος. (Ματθ. 24:1-51) Εξετάστε, λόγου χάριν, την υποδειγματική προσευχή του Κυρίου. Ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή μας προς την κατεύθυνσι του θείου θελήματος όταν μας εδίδαξε να προσευχώμεθα: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη σήμερα, καθώς είναι γεμάτος ο κόσμος αυτός από την καταδυνάστευσι του κομμουνισμού, από θερμούς και ψυχρούς πολέμους, από εγκληματικότητα σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, και από ασθένειες που ερημώνουν τους λαούς όλων των εθνών; Ας στραφούν τα ειλικρινή άτομα στο 2 Τιμόθεον 3:1-5 και ας διαβάσουν τις ίδιες αυτές συνθήκες που προελέχθησαν από τον Θεό ως προειδοποίησις για να εκκλίνωμε απ’ αυτόν τον κόσμο και ν’ αποβλέψωμε μακριά απ’ αυτόν για την εκπλήρωσι του θείου θελήματος. Τα ειλικρινή αυτά άτομα, εκκλίνοντας από τις κενές υποσχέσεις ανθρώπων, ας υψώσουν τις καρδιές των σε ανταπόκρισι προς τη Θεία υπόσχεσι μιας νέας γης καθώς υποδεικνύεται σ’ αυτά από τη Γραφή μέσω των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ας αναγνώσουν από τις Γραφές των τη βεβαίωσι του Θεού ότι θα επικρατήση δικαιοσύνη σε όλη τη γη, ότι ο άνθρωπος θα ζη με ειρήνη και ευημερία χωρίς φόβο σε όλο τον μέλλοντα καιρό.—2 Πέτρ. 3:13· Ησ. 66:22· Ψαλμ. 78:69· Αποκάλ. 21:1-4.
17. Πώς πρέπει ν’ αντιμετωπισθή το επίμαχο ζήτημα που αντικρύζει σήμερα ο κόσμος;
17 Τώρα τα ειλικρινή αυτά μέλη των θρησκειών του κόσμου ας ερωτήσουν τον εαυτό τους, Δεν είναι αυτή μια αξιόλογη ελπίδα; Δεν είναι μια αξιόλογη προσπάθεια το να εξετάσωμε αυτές τις υποσχέσεις του Θεού; Δεν θα ήταν μυωπία το ν’ αγνοήσωμε μια τέτοια ελπίδα ευλογιών και την οργάνωσι που υποδεικνύει τον τρόπο της πραγματοποιήσεως αυτών των ελπίδων; Αληθινά μπορεί να λεχθή ότι τα πρόβατα του Θεού έχουν διασκορπισθή και διαρπάζονται από αυτόν τον κόσμο και, όπως η καρδιά του Ιησού εστρέφετο σ’ αυτά με ευσπλαγχνία, έτσι και σήμερα ο Μέγας Ποιμήν, Ιεχωβά Θεός, μέσω του ποιμένος Υιού του Ιησού Χριστού, στρέφει την προσοχή των μαρτύρων του σε όλες τις γωνίες του κόσμου για να διακηρύξουν την αλήθεια που θα τα ελευθερώση. (Ιωάν. 8:32) Πόσο ανόητη είναι η αναξιόπιστη στάσις μερικών που λέγουν: «Θα κάμω το καλύτερο που μπορώ τώρα και θα επιληφθώ των ευκαιριών μου όταν έλθη ο καιρός»! Αυτή είναι η πορεία της ελαχίστης αντιστάσεως, και όλοι όσοι την ακολουθούν, είναι βέβαιο ότι θα πέσουν στην παγίδα που τοποθετεί ο Θεός του κόσμου τούτου. Το επίμαχο ζήτημα που αντικρύζει ο κόσμος σήμερα, πρέπει ν’ αντιμετωπισθή με θετική ενέργεια από μέρους όλων εκείνων που ειλικρινώς επιθυμούν να τηρούν τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού πρώτα στη ζωή τους.