Ασφάλεια Κατά τον “Πόλεμον της Ημέρας Εκείνης της Μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος”

Σ’ αυτόν τον καιρόν που οι διασκέψεις αφοπλισμού και ακόμη οι διασκέψεις κορυφής των αρχηγών των πολιτικών κρατών είναι στην ημερησία διάταξι για την αναβολή ή την παρεμπόδισι του πολέμου, από τον οποίον φοβούνται ότι δεν μπορεί να επιζήση κανείς, δημοσιεύεται το άρθρο τούτο, για να τονίση την ουράνια συμβουλή, που παραβλέπουν οι ηγέται του κόσμου, αλλά που οδηγεί σε αληθινή ασφάλεια. Θα είναι σοφία από μέρους σας να διαβάσετε και μελετήσετε αυτό το άγγελμα, που εξεφωνήθη στα μεγάλα δημόσια ακροατήρια σε μια σειρά συνελεύσεων σε μεγάλες πόλεις ολόγυρα στην υδρόγειο. Είθε αυτό το επίκαιρο άγγελμα να σας βοηθήση να εύρετε την αναγκαία ασφάλεια​—αυτή είναι η ευχή των Εκδοτών.

 1. Γιατί ο ‘πόλεμος της μεγάλης ημέρας’ είναι μια απόλυτη αναγκαιότης, και γιατί οι άνθρωποι καλής θελήσεως δεν πρέπει να καταληφθούν από κακό συναίσθημα με την προοπτική του πολέμου αυτού;

Η ΗΜΕΡΑ εκείνη θα είναι μια «μεγάλη ημέρα»​—η ημέρα του πολέμου που θα τερματίση όλους τους πολέμους. Ανιδιοτελείς άνθρωποι που αγαπούσαν την ειρήνη και την αδελφότητα απέβλεψαν σ’ αυτή την ημέρα, που θα οδηγήση σ’ έναν κόσμο διαρκούς ειρήνης μεταξύ ανθρώπων καλής θελήσεως. Ο πόλεμος της μεγάλης ημέρας είναι μια απόλυτη αναγκαιότης. Μόνο μ’ αυτόν θα σαρωθούν για πάντα εκείνοι που σκέπτονται και προκαλούν τον πόλεμο και διαταράσσουν όλη την ανθρώπινη κοινωνία. Μολονότι θα ήταν τρομερός και ένας άλλος ακόμη παγκόσμιος πόλεμος, οι άνθρωποι καλής θελήσεως δεν πρέπει να φρικιούν με τη σκέψι ότι είναι ανάγκη να γίνη ένας ακόμη πόλεμος παγκοσμίων διαστάσεων. Δεν πρέπει να καταληφθούν από κακό συναίσθημα επειδή μ’ έναν τέτοιο πόλεμο πρέπει να τερματισθούν για πάντα οι πόλεμοι μικροί και μεγάλοι. Ασφάλεια θα παρασχεθή αφθόνως για τους ανθρώπους καλής θελήσεως, ώστε να επιζήσουν από τον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.»

 2. Όσον αφορά την επιβίωσι, γιατί ο πόλεμος αυτός θα είναι διαφορετικός από έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;

² Αφού θα παρασχεθή ασφάλεια για να επιζήσουν μερικοί, ο πόλεμος αυτός θα είναι ένα διαφορετικό είδος πολέμου. Όταν οι άνθρωποι τώρα μιλούν για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, δεν βλέπουν καμμιά πιθανότητα επιβιώσεως για κάποιον, διότι γνωρίζουν τι θα εσήμαινε μια τέτοια σύγκρουσις σ’ αυτόν τον αιώνα της πυρηνικής δυνάμεως και των βλημάτων του διαστήματος. Στα τελευταία δέκα χρόνια από το 1950 οι επιστήμονες και οι μιλιταρισταί ανέπτυξαν τόσο πολλά νέα θανατηφόρα όργανα πολέμου ώστε το ανθρώπινο γένος έχει τελειοποιήσει εκείνο που ο αρθρογράφος Κ. Λ. Σουλτζμπέργκερ ονομάζει «η ευχέρεια ολοκληρωτικής κατεδαφίσεως, η οποία προηγουμένως απεδίδετο μόνο στον Θεό».a Το ανθρώπινο γένος έχει ήδη αρκετά καταστρεπτικά υλικά μέσα για να φονεύση κατ’ επανάληψιν τον εαυτό του, αν είχε τη δύναμι ν’ αναστηθή και να επαναλάβη την καταστρεπτική ενέργεια.

3, 4. (α) Εκτός από το ότι απειλούμεθα με βλήματα του διαστήματος, με ποια άλλα μέσα ο πόλεμος θέτει σε κίνδυνο τη ζωή μας; (β) Σε ποια έκτασι έγινε παραγωγή αερίων για πολεμικές χρήσεις, και ποιος φόβος αυξάνει;

³ Σήμερα δεν απειλούμεθα μόνο από βομβαρδισμό με βλήματα των τεσσάρων εθνών που είναι ήδη στον «πυρηνικό σύλλογο». Βρισκόμαστε, επίσης, σε κίνδυνο τρομερής καταστροφής με πόλεμο αερίων. Σήμερα τέτοια πράγματα, όπως δηλητηριώδη αέρια, αέρια εξαπλώσεως ασθενειών και αέρια προσβολής των νεύρων έχουν εφευρεθή—ναι, εκείνα που ονομάζουν ψυχοχημικά αέρια, αέρια που επηρεάζουν την ψυχή ενός ατόμου, δηλαδή τον έλεγχο της διανοίας και των νεύρων. Μερικά από αυτά τα αέρια μπορούν να φονεύσουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων σε χρονικό διάστημα όχι πολλών λεπτών. Μερικά αέρια μπορούν να τρελάνουν τον πληθυσμό μιας ολοκλήρου πόλεως· άλλα μπορούν να παραλύσουν, αλλά όχι να φονεύσουν πληθυσμούς, για να προετοιμάσουν το δρόμο γι’ απελευθέρωσι πόλεων από κατοχή εκ μέρους εχθρικών στρατιών.

⁴ Η κομμουνιστική Ρωσία προηγήθη κατά έξη έτη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην ανάπτυξι ενός ολοκλήρου οπλοστασίου διαφόρων αερίων· ασφαλώς έχει όλα τα αέρια που έχουν σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες, και ίσως περισσότερα. Έτσι λέγει ο Δρ Σέσιλ Μ. Κόγκινς, ο οποίος ήταν στην υπηρεσία Χημικού Πολέμου του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών. Μερικά από τα δηλητηριώδη αέρια, είπε στον Ιατρικό Σύνδεσμο της Καλιφορνίας την 23η Φεβρουαρίου 1960, «ήσαν πιο τρομερά από τις πυρηνικές βόμβες». Μερικές ημέρες ενωρίτερα, δηλαδή την 5η Φεβρουαρίου, ανηγγέλθη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν παύσει να παράγουν αέρια των νεύρων, διότι το έθνος είχε ήδη «αρκετά». Σύμφωνα με τα λόγια ενός Δημοκρατικού βουλευτού της πολιτείας του Κολοράντο, «αρκετά» σημαίνει μια ποσότητα αρκετά μεγάλη «για να φονεύση κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στον κόσμο» . Φυσικά, οποιοσδήποτε άνθρωπος που θα ήθελε να κάμη ένα τέτοιο πράγμα θα εθεωρείτο παράφρων. Υπάρχει, όμως, μεγάλος φόβος σήμερα, ναι, ο φόβος αυξάνει, ότι ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, στον οποίο θα εξαπελύοντο τέτοια διαβολικά μέσα μαζικής καταστροφής, μπορεί να προκληθή από κάποιον παράφρονα ή από απλό τυχαίο γεγονός ή από κακόν υπολογισμό.

 5. Από ποια πηγή μπορεί μόνο να προέλθη το μέσον για την επιβίωσι του ανθρώπου, και γιατί;

⁵ Φαινομενικά, μέσα στα κρίσιμα προσεχή δέκα χρόνια, όλο το ανθρώπινο γένος βρίσκεται σε κίνδυνο να καταστρέψη αλόγιστα τον εαυτό του με τα ίδια του μέσα. Οι προτάσεις για «καταφύγια προστασίας από ραδιενέργεια» και για πόλεις του πυρηνικού αιώνος με υπόγεια καταφύγια δεν θα παράσχουν καμμιά πραγματική ασφάλεια για ζωή επάνω στη γη έπειτα από πυρηνικό πόλεμο και πόλεμο δηλητηριωδών αερίων σε παγκόσμια κλίμακα. Το μόνο μέσον επιβιώσεως του ανθρώπου θα μπορούσε να προέλθη μόνο από μια πηγή υψηλότερη από τον άνθρωπο, από κάποιον ισχυρότερον από τον άνθρωπο. Αυτός θα ήταν κατάλληλα ο Δημιουργός και του ανθρώπου και της γης που κατέχει ο άνθρωπος.

 6. Σε ποιον προσεύχονται τα έθνη σε καιρό πολέμου, και όμως σε ποιον δεν μπορεί ν’ αποδοθή η νίκη των;

⁶ Με την πιθανή εξαίρεσι των ασεβών Κομμουνιστών, όλα τα έθνη προσεύχονται στους θεούς των σε καιρό πολέμου για να τα βοηθήσουν να κερδίσουν τον πόλεμο. Στην περίπτωσι του «Χριστιανικού κόσμου», τα έθνη του προσεύχονται σ’ ένα και τον αυτόν θεό, ωσάν αυτός να ήταν μεροληπτικός και εθνικιστικός, και να ευνοούσε ένα λεγόμενο Χριστιανικό έθνος εναντίον άλλου «Χριστιανικού» έθνους. Αλλά κανένα έθνος του «Χριστιανικού κόσμου», που κέρδισε μια στρατιωτική νίκη, δεν μπορεί ν’ αποδώση τη νίκη του στον Θεό του ουρανού και να εξηγήση τη νίκη με τα λόγια που βρίσκονται στην Αγία Γραφή του Θεού, στο Ζαχαρίας 4:6 (ΜΝΚ): «Ουχί δια δυνάμεως, ουδέ δια ισχύος, αλλά δια του πνεύματός μου, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» Εν τούτοις, τα έθνη αυτά με τις επικλήσεις των για θεία βοήθεια για να κερδίσουν τον πόλεμο, ομολογούν ότι ο Θεός είναι ισχυρότερος από όλα τα έθνη. Επί πλέον, προσευχές για τον πόλεμο έμειναν αναπάντητες, και τα προσευχόμενα έθνη υπέστησαν ήττες από τα χέρια του εχθρού. Ο Θεός, λοιπόν, πρέπει να ήταν εναντίον αυτών των εθνών που έχασαν, σύμφωνα με τον δικό τους τρόπο του σκέπτεσθαι.

 7. Ποιες πρακτικές ερωτήσεις υπάρχουν όσον αφορά τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» για να τις σκεφθούμε σοβαρά;

⁷ Ποια, λοιπόν, θα είναι η στάσις των εθνών του «Χριστιανικού κόσμου» και όλου του υπολοίπου κόσμου ενώπιον του Θεού του ουρανού στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος»; Τίνος πόλεμος θα είναι εκείνος; Θα πολεμήση πραγματικά ο «Παντοκράτωρ Θεός» σ’ εκείνο τον πόλεμο; Αν ναι, τότε εναντίον ποίων, και γιατί εναντίον αυτών; Αυτές είναι πρακτικές ερωτήσεις μεγάλης σοβαρότητος για να τις σκεφθούν όλα τα έθνη. Ναι, αυτές είναι ερωτήσεις που όλοι μας πρέπει να τις σκεφθούμε σοβαρά, διότι όλοι μας πλησιάζομε σ’ αυτόν τον πόλεμον των πολέμων! Έχομε μεγάλη ανάγκη πληροφορίας.

8, 9. (α) Σε αντιπαραβολή μ’ έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, γιατί είναι βέβαιο ότι θα έλθη ο ‘πόλεμος της μεγάλης ημέρας’; (β) Πού μνημονεύεται ειδικώς αυτός ο πόλεμος, και πώς κοινώς ονομάζεται;

⁸ Ο ‘πόλεμος της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’ δεν θα είναι ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος με όλα τα σύγχρονα αποτρόπαια μέσα του πολέμου. Μπορεί να μην είμεθα βέβαιοι για την έλευσι ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου, αλλ’ ο ‘πόλεμος της ημέρας της μεγάλης’ προλέγεται αυθεντικά ότι θα έλθη. Θα έλθη ασφαλώς. Έχομε τα προειδοποιητικά λόγια του ιδίου του Θεού του Παντοκράτορος που μας βεβαιώνουν γι’ αυτό. Στον γραπτό λόγο του Θεού, στο τελευταίο του βιβλίο, που είναι γνωστό ως Αποκάλυψις, ο θεόπνευστος Χριστιανός απόστολος Ιωάννης μιλεί για το προφητικό του όραμα με τα εξής λόγια:

⁹ «Και ο έκτος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού [του θυμού του Θεού] επί τον ποταμόν τον μέγαν τον Ευφράτην· και εξηράνθη το ύδωρ αυτού, δια να ετοιμασθή η οδός των βασιλέων των από ανατολών ηλίου. Και είδον τρία ακάθαρτα πνεύματα όμοια με βατράχους, εξερχόμενα εκ του στόματος του δράκοντος [Σατανά ή Διαβόλου], και εκ του στόματος του θηρίου, και εκ του στόματος του ψευδοπροφήτου· διότι είναι πνεύματα δαιμόνων εκτελούντα σημεία, τα οποία εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος. . . . Και συνήθροισεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών.» (Αποκάλ. 16:12-16) Η μνεία της θέσεως της μάχης εδώ είναι η αιτία, για την οποίαν ο πόλεμος ονομάζεται κοινώς η μάχη του Αρμαγεδδώνος, ακόμη και από τις πολιτικές, στρατιωτικές και θρησκευτικές φυσιογνωμίες των καιρών μας.

10. (α) Παρά ποιο γεγονός οι άνθρωποι αισθάνονται τον εαυτό τους πιο ελλιπή ασφαλείας; (β) Σε τι συναθροίζονται τα έθνη, και με ποιο μέσον;

¹⁰ Ποτέ πριν από την εποχή μας δεν ήσαν οι εξοπλισμοί των εθνών τόσο μεγάλοι, τόσο τρομεροί, τόσο καταστρεπτικοί. Παρά τους μεγάλους εθνικούς εξοπλισμούς, ποτέ δεν αισθανθήκαμε τον εαυτό μας πιο ελλιπή ασφαλείας. Το προφητικό όραμα του αποστόλου Ιωάννου δείχνει ότι τα έθνη έτσι εξωπλισμένα συναθροίζονται στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης», όχι από το άγιο πνεύμα του Θεού του Παντοκράτορος, αλλ’ από κάποια προπαγάνδα, δόγμα ή διδασκαλία, «ακάθαρτα πνεύματα», «πνεύματα δαιμόνων», δαιμόνων που είναι οι εχθροί του Θεού του Παντοκράτορος. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να σημαίνη τίποτε το καλό για τα έθνη. Μόνο πόλεμο με τον Θεό!

Η «ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ» Ή ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΖΗΤΗΜΑ

11. Ποια ερωτήματα εγείρονται όσον αφορά τον πόλεμο, και πώς μπορούμε να γίνωμε ικανοί ν’ αποφασίσωμε με ποιο μέρος να ταχθούμε;

¹¹ Κάθε πόλεμος έχει κάποιο επίμαχο ζήτημα για το οποίο διεξάγεται. Ποιο είναι το επίμαχο ζήτημα αυτού του ‘πολέμου της μεγάλης ημέρας’; Αφού λαμβάνει χώραν στην ημέραν του Θεού του Παντοκράτορος, μήπως είναι επίμαχο ζήτημα μεταξύ του «Χριστιανικού κόσμου» και του «ειδωλολατρικού κόσμου», ή μεταξύ των Δυτικών δημοκρατιών και του αθέου κομμουνισμού; Και γιατί το επίμαχο ζήτημα μπορεί να τακτοποιηθή μόνο με πόλεμο; Δεν θα καταλήξη ο πόλεμος πραγματικά σε νίκη για κανένα από τα μέρη; Θα μπορούσε ο πόλεμος να σημαίνη καταστροφή για όλους, και ασφάλεια για κανένα; Οι απαντήσεις σ’ αυτές τις ζωτικές ερωτήσεις έρχονται στο φως όταν σκεπτώμεθα Εκείνον, στη διάρκεια της ημέρας του οποίου διεξάγεται ο πόλεμος. Ποιος είναι αυτός ο «Θεός ο Παντοκράτωρ»; Ποιο είναι το μέλημά του ή το ενδιαφέρον του σ’ αυτή την ημέρα; Και πρέπει αυτός να προσφύγη σε πόλεμο; Αν μάθωμε τις απαντήσεις, μπορούμε ν’ αποφασίσωμε με ποιο μέρος να ταχθούμε.

12. Σε ποιον ο Θεός ανήγγειλε για πρώτη φορά τον εαυτό του ως Παντοκράτορα, και σε ποια χώρα;

¹² Η φράσις, «ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», έχει ληφθή από το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Στο πρώτο ακριβώς βιβλίο του ιερού αυτού Τόμου, ο Θεός ο Παντοκράτωρ αναγγέλλει τον εαυτό του. Η αναγγελία γίνεται σ’ έναν άνθρωπο για τον οποίον ο Θεός ενδιαφέρθηκε έντονα, και για τον οποίο κι εμείς επίσης πρέπει να ενδιαφερθούμε, δηλαδή, τον Άβραμ, έναν δισέγγονο του Σημ του γυιού του Νώε. Ο Άβραμ γεννήθηκε 352 χρόνια μετά τον μεγάλο κατακλυσμό της εποχής του Νώε. Επειδή επέδειξε ακλόνητη πίστι στον αόρατο Θεό του ουρανού, ο Άβραμ έφθασε να ονομασθή «φίλος Θεού». (Ιάκ. 2:23) Πριν από τρεις χιλιάδες εννιακόσια χρόνια και πλέον ο Θεός εκάλεσε τον Άβραμ από την πάλι Ουρ, που έκειτο κοντά στο χαμηλότερο τέλος της κοιλάδας της Μεσοποταμίας, να πάη σε μιαν άγνωστη χώρα που ο Θεός υπέσχετο να δώση στους απογόνους του Άβραμ στον δέοντα καιρό. Ο Άβραμ εδέχθη την κλήσι· και μετά τον θάνατο του πατρός του διέσχισε τον ποταμό Ευφράτη και μπήκε στη Γη της Επαγγελίας, όπου έκειτο η πόλις Σαλήμ που επρόκειτο αργότερα να γίνη η Ιερουσαλήμ. (Γένεσις, κεφάλαια 12-14) Επί είκοσι τέσσερα χρόνια ο Άβραμ περιεπλανάτο γύρω σ’ αυτή την Υποσχεμένη Γη. Έπειτα ο Θεός έκαμε μια εμφάνισι σ’ αυτόν και ανήγγειλε τον εαυτό του.

13. Αφού ανήγγειλε τον εαυτό του ως παντοκράτορα, ποια αλλαγή ονόματος έκαμε ο Θεός στον επίγειο φίλο του;

¹³ Στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, κεφάλαιο δέκατο έβδομο, εδάφια πρώτο έως πέμπτο (ΜΝΚ) διαβάζομε: «Εφάνη ο Ιεχωβά εις τον Άβραμ, και είπε προς αυτόν, Εγώ είμαι Θεός ο Παντοκράτωρ· περιπάτει ενώπιόν μου, και έσο τέλειος. . . . Εγώ, ιδού, η διαθήκη μου είναι προς σε· και θέλεις γείνει πατήρ πλήθους εθνών· και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνομά σου Άβραμ, αλλά το όνομά σου θέλει είσθαι Αβραάμ· διότι πατέρα πλήθους εθνών σε κατέστησα.» Αυτό το νέο όνομα Αβραάμ σημαίνει «Πατήρ Πλήθους».

14. Πώς ο Ιεχωβά απεδείχθη ότι ήταν τότε Θεός Παντοκράτωρ στον Αβραάμ;

¹⁴ Απεδείχθη ο Ιεχωβά ότι ήταν Θεός Παντοκράτωρ στον φίλο τον Αβραάμ; Ναι! Πώς; Στο έτος μετά την εμφάνισί του και την αναγγελία αυτή ο Ιεχωβά έδωσε στον Αβραάμ υιόν από τη σύζυγό του Σάρα. Αλλά γιατί αυτό ήταν απόδειξις της παντοδυναμίας Του; Επειδή ο Ιεχωβά απέδειξε ότι μπορούσε να εκπληρώση τη θαυμαστή του επαγγελία προς τον Αβραάμ παρά την ηλικία του Αβραάμ και της συζύγου του Σάρας. Τότε ο Αβραάμ ήταν ηλικίας ενενήντα εννέα ετών, η δε σύζυγός του Σάρα ογδόντα εννέα ετών. Ήσαν και οι δύο σαν νεκροί σε ό,τι αφορούσε την παραγωγή τέκνων. Αλλ’ ακόμη και προτού γίνη η σύλληψις του γυιού των Ισαάκ, ο Ιεχωβά μετέβαλε το όνομα του Άβραμ και τον απεκάλεσε κάτι που ο Άβραμ δεν ήταν, δηλαδή, «Πατέρα Πλήθους» και ο Ιεχωβά επίσης μετέβαλε το όνομα της συζύγου του σε Σάρρα, που σημαίνει Ηγεμονίς. Η σύλληψις του μόνου γυιού των Ισαάκ ήταν σαν να είχε ο Θεός αναστήσει εκ νεκρών τον Αβραάμ και τη Σάρρα και τους είχε αποκαταστήσει στα χρόνια της γονιμότητός των.

15. Όπως δείχνουν τα σχετικά σχόλια του Παύλου στην προς Ρωμαίους επιστολή 4:16-21, επειδή ο Αβραάμ εξήσκησε ποια ιδιότητα έγινε το θαύμα αυτό;

¹⁵ Η γέννησις του Ισαάκ, επομένως, ήταν ένα θαύμα του Ιεχωβά, ο οποίος είναι ο Θεός ο Παντοκράτωρ. Έγινε επειδή ο Αβραάμ είχε πίστι στον Θεό ως Παντοδύναμον, ως Εκείνον, για τον οποίο τίποτε δεν είναι αδύνατο. Σχολιάζοντας τούτο, ο απόστολος Παύλος γράφει στους Χριστιανούς που έχουν πίστι όμοια με του Αβραάμ: «Όστις είναι πατήρ πάντων ημών, (καθώς είναι γεγραμμένον, “Ότι πατέρα πολλών εθνών [εγώ ο Ιεχωβά] σε κατέστησα,”) ενώπιον του Θεού εις τον οποίον επίστευσε, του ζωοποιούντος τους νεκρούς και καλούντος τα μη όντα ως όντα. Όστις [Αβραάμ] καίτοι μη έχων ελπίδα επίστευσεν επ’ ελπίδι, ότι έμελλε να γείνη πατήρ πολλών εθνών, κατά το λαληθέν [από του Θεού], “Ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου·” και μη ασθενήσας κατά την πίστιν, δεν εσυλλογίσθη το σώμα αυτού ότι ήτο ήδη νενεκρωμένον, εκατονταετής περίπου ων, και την νέκρωσιν της μήτρας της Σάρρας· ουδέ εδίστασεν εις την επαγγελίαν του Θεού δια της απιστίας, αλλ’ ενεδυναμώθη εις την πίστιν, δοξάσας τον Θεόν, και πειποιθώς ότι εκείνο το οποίον [ο Θεός] υπεσχέθη, είναι δυνατός και να επιτελέση.»​—Ρωμ. 4:16-21.

16. Γιατί είναι ο Ιεχωβά Θεός εξίσου παντοκράτωρ σήμερα, και ποια βιβλική μαρτυρία τούτου έχομε;

¹⁶ Αυτός ο ίδιος Ιεχωβά Θεός είναι εξίσου παντοκράπωρ σήμερα όπως ήταν πριν από τέσσερες χιλιάδες χρόνια, στην εποχή του Αβραάμ. Επειδή απλώς η Αγία Γραφή του Θεού ως όλον είναι τώρα ηλικίας χιλίων εννεακοσίων ετών, αυτός δεν απέθανε. Είναι αθάνατος, πλήρως ζων σήμερα. Ο προφήτης του Θεού Αββακούμ, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε τα εξής αξιοσημείωτα λόγια: «Δεν είσαι συ απ’ αιώνος, Ιεχωβά Θεέ μου, ο Άγιός μου; Δεν αποθνήσκεις.» (Αββακ. 1:12, ΜΙΡ) Επτακόσια χρόνια μετά τον Αββακούμ, ο απόστολος Ιωάννης αναφέρει ότι ο Θεός λέγει τα εξής: «Εγώ είμαι το Α και το Ω, λέγει Ιεχωβάb ο Θεός, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ.» Ο Ιωάννης, επίσης, αναφέρει ότι ωρισμένα πιστά ζώντα πλάσματα λέγουν: «Άγιος, άγιος, άγιος, Ιεχωβάc ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο Ην και ο Ων και ο Ερχόμενος.» (Αποκάλ. 1:8· 4:8, ΜΝΚ) Αποτελεί, λοιπόν, ορθό συμπέρασμα ότι ο αθάνατος «Ιεχωβά ο Θεός ο Παντοκράτωρ», που επρόκειτο να έλθη είναι ζων σήμερα σε όλη την παντοδυναμία του, και ότι είναι ζων ως προς τα διεθνή γεγονότα που εξελίσσονται στη γη σήμερα, και ότι σύντομα θα έλθη και θα έχη τη «μεγάλη ημέρα» του.

17, 18. (α) Τι έχει να κάμη ο Αβραάμ με τον προσδιορισμό του επιμάχου ζητήματος του πολέμου; (β) Πώς ο Ιεχωβά το έδειξε αυτό στις επαγγελίες του προς τον Αβραάμ;

¹⁷ Εν τούτοις, τι έχει να κάμη ο Αβραάμ με τον προσδιορισμό τού ποιο είναι το επίμαχο ζήτημα στον πόλεμον της μεγάλης ημέρας; Έχει να κάμη μ’ αυτό επειδή μια κυβέρνησις που θα εξουσιάζη όλη τη γη σχετίζεται με τον Παντοκράτορα Θεό. Όταν ο Θεός ενεφανίσθη στον Άβραμ και μετέβαλε το όνομά του, επειδή επρόκειτο να τον καταστήση πατέρα «πλήθους εθνών», είπε :

¹⁸ «Και θέλω σε αυξήσει σφόδρα σφόδρα, και θέλω σε καταστήσει εις έθνη, και βασιλείς θέλουσιν εξέλθει εκ σου. Και θέλω ευλογήσει αυτήν [την Σάρραν], και θέλω προσέτι δώσει εις σε υιόν εξ αυτής· και θέλω ευλογήσει αυτήν, και θέλει γείνει μήτηρ εθνών· βασιλείς λαών θέλουσιν εξέλθει εξ αυτής.» (Γέν. 17:6, 16) Αυτή η γραμμή βασιλέων που επρόκειτο να προέλθη από τον φίλον του Θεού Αβραάμ επρόκειτο να έχη ειδική αξία και σπουδαιότητα για όλες τις φυλές και τα έθνη της γης. Πώς; Επειδή ο Θεός έκαμε και μια άλλη επαγγελία στον Αβραάμ όσον αφορά όλες τις άλλες φυλές και τα έθνη, και αυτή δεν θα ματαιωθή. Τίποτε δεν είναι αδύνατο για τον Ιεχωβά Θεό. Ο Αβραάμ υπήκουσε στην πρόσκλησι του Θεού να πάη στη Γη της Επαγγελίας, η υπακοή δε αυτή εδέσμευσε τον Παντοκράτορα Θεό να τηρήση αυτή την άλλη επαγγελία προς τον Αβραάμ: «Θέλω ευλογήσει τους ευλογούντάς σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.» Περαιτέρω, όταν ο Αβραάμ αργότερα έδειξε προθυμία να θυσιάση τον θαυματουργικά δοσμένο γυιό του Ισαάκ, ο άγγελος του Ιεχωβά τού είπε: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.»​—Γέν. 12:1-3· 22:15-18.

19. Εξαιτίας τούτου, ποιο είναι το επίμαχο ζήτημα που πρέπει να τακτοποιηθή;

¹⁹ Προς εκπλήρωσιν αυτής της αδιάρρηκτης επαγγελίας, ο Παντοκράτωρ Θεός πρέπει να παραγάγη ένα βασιλέα καταγόμενο από τον Αβραάμ, και μέσω αυτού του βασιλέως όλες οι φυλές και τα έθνη της γης μπορούν ακόμη να ευλογηθούν. Υπάρχει, επομένως, μια βασιλεία στο επίμαχο ζήτημα, για το καλό όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως προς τον Θεό. Αυτό το επίμαχο ζήτημα της Βασιλείας πρέπει να τακτοποιηθή.

ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

20. (α) Γιατί ο σημερινός «Χριστιανικός κόσμος» και οι Ιουδαίοι απέτυχαν να δώσουν τη βασιλεία της ευλογίας; (β) Γιατί, εν τούτοις, δεν αποτελεί αποτυχία η επαγγελία του Θεού προς τον Αβραάμ;

²⁰ Κανένα από τα βασίλεια του «Χριστιανικού κόσμου» δεν απεδείχθη ότι ήταν η υποσχεμένη βασιλεία της ευλογίας. Κανείς από τους βασιλείς του «Χριστιανικού κόσμου» δεν ήταν από το σπέρμα του Αβραάμ, ούτε ακόμη με μια πνευματική έννοια· διότι κανείς απ’ αυτούς δεν είχε πραγματικά την πίστι του Αβραάμ. Ο «Χριστιανικός κόσμος», εξωπλισμένος με πυρηνικά όπλα και δηλητηριώδη αέρια, δεν αποτελεί ευλογία για το ανθρώπινο γένος σήμερα. Όσο για τους Ιουδαίους, τόσο στο Ισραήλ, όσο και ολόγυρα στην υδρόγειο, αυτοί δεν έχουν βασιλέα. Οι Ιουδαίοι απλώς μόνο κυττάζουν πίσω στην εποχή που είχαν μια γραμμή βασιλέων, οι οποίοι κυβερνούσαν στην Ιερουσαλήμ, μια γραμμή που άρχιζε από τον Βασιλέα Δαβίδ και εκάθηντο στον θρόνο ώσπου η Ιερουσαλήμ κατεστράφη για πρώτη φορά στο έτος 607 προ Χριστού. Οι Ιουδαίοι υποστηρίζουν την οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών του κόσμου τούτου. Παρά τούτο, η Θεία επαγγελία που εδόθη στον Αβραάμ πριν από τριάντα εννέα αιώνες δεν αποτελεί αποτυχία. Σήμερα ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοκράτωρ έχει τον Βασιλέα του και τη βασιλεία του. Αυτή την κυβέρνησι μέσω του Βασιλέως του την καθιστά το επίμαχο ζήτημα στον πόλεμο της μεγάλης του ημέρας.

21. Επεξεργαζόμενος τον σκοπό του για τη Βασιλεία, ποια υπόσχεσι έδωσε ο Θεός στον Βασιλέα Δαβίδ, και γιατί η καταστροφή της Ιερουσαλήμ δεν εματαίωσε τον σκοπό αυτό;

²¹ Επεξεργαζόμενος τον κραταιό του σκοπό ο Ιεχωβά Θεός έθεσε τον Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα επάνω στον θρόνο της Ιερουσαλήμ, διότι ο Δαβίδ ήταν απόγονος του φίλου του Θεού Αβραάμ. Στον Δαβίδ ο Ιεχωβά Θεός υπεσχέθη να ιδρύση μια αιώνια βασιλεία, εφόσον από τον Βασιλέα Δαβίδ επρόκειτο να υπάρχη μια βασιλική γραμμή που δεν θα διεσπάτο ώσπου να έλθη ο Υιός ο άξιος να είναι ο αιώνιος βασιλεύς. Κύριος ο Ιεχωβά είπε στον Βασιλέα Δαβίδ: «Και θέλει στερεωθή ο οίκος σου και η βασιλεία σου έμπροσθέν σου έως αιώνος· ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα.» (2 Σαμ. 7:16) Είναι αλήθεια ότι η Ιερουσαλήμ κατεστράφη το 607 π.Χ.· αλλά τούτο δεν εξήλειψε τη βασιλική γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ που επρόκειτο να προμηθεύση τον Βασιλέα για την ευλογία όλων των εθνών της γης.

22. Γιατί ανιχνεύεται η γραμμή καταγωγής του Βασιλέως της ευλογίας, και έτσι ποια ήταν η επίγεια μητέρα του, και ποιος ο πατέρας του;

²² Η γραμμή καταγωγής αυτού του εξόχως σπουδαίου Βασιλέως της ευλογίας ανιχνεύεται για μας από δύο θεοπνεύστους ιστορικούς, τον Ματθαίο και τον Λουκά. Ο ιστορικός Ματθαίος, για να κατονομάση τον βασιλικόν Κληρονόμον και να βεβαιώση την ορθότητα της γενεαλογίας του, αρχίζει την αφήγησί του με τα εξής λόγια: «Βίβλος της γενεαλογίας του Ιησού Χριστού, υιού του Δαβίδ, υιού του Αβραάμ.» (Ματθ. 1:1) Ο Ιησούς μπορούσε έτσι να είναι το υποσχεμένο Σπέρμα του Αβραάμ για την ευλογία ανθρώπων όλων των εθνών. Η καταγωγή του από τον Αβραάμ ήταν μέσω μιας παρθένου που είχε γεννηθή στη γενέτειρα του Βασιλέως Δαβίδ, την πόλι Βηθλεέμ, στην περιοχή που ανήκε στη φυλή Ιούδα. Το όνομά της ήταν Μαριάμ ή Μαρία. Ο Ματθαίος (1:16) την ονομάζει ‘Μαρία, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός’. Εν τούτοις, ο Παντοκράτωρ Θεός ήταν ο Πατήρ του Ιησού Χριστού.

23. Τι απέδειξε η διακήρυξις του Γαβριήλ στη Μαρία και έτσι ποιοι θα ωφεληθούν από τη βασιλική διακυβέρνησι;

²³ Ένας άγγελος που ωνομάζετο Γαβριήλ απεστάλη από τον ουρανό για να αναγγείλη στη Μαρία τη θεία της εκλογή για να είναι η μητέρα του Υιού του Θεού. Ο Γαβριήλ είπε: «Μη φοβού, Μαριάμ· διότι εύρες χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν· και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ. Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή· και θέλει δώσει εις αυτόν Ιεχωβάd ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος. . . . Πνεύμα άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού. . . . ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ.» (Λουκ. 1:26-37, ΜΝΚ) Αυτή η διακήρυξις του αγγέλου του Θεού Γαβριήλ αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός επρόκειτο να είναι και είναι σήμερα ο αιώνιος Κληρονόμος του βασιλικού θρόνου του Δαβίδ, του επιγείου προπάτορός του. Είναι το μέγα αποκορύφωμα στη γραμμή των βασιλέων που επρόκειτο να προέλθουν από τον Αβραάμ μέσω της Σάρρας· και με τη βασιλική του διακυβέρνησι όλων των φυλών της γης θα παράσχη αιώνια ευλογία σε μια παραδεισιακή γη.

24. Γιατί, λοιπόν, απεδείχθησαν απογοήτευσις και αποτυχία οι βασιλείς και άλλοι πολιτικοί άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου», και γιατί εκβιάζουν το επίμαχο ζήτημα;

²⁴ Γι’ αυτό ακριβώς οι Καθολικοί και Προτεστάνται βασιλείς καθώς και άλλοι πολιτικοί άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου», απεδείχθησαν απογοήτευσις και αποτυχία όσον αφορά το να φέρουν αιώνιο καλό και ευλογία στους λαούς των και στο υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. Αυτοί δεν είναι ο ένας Άρχων που εξελέγη από τον Παντοκράτορα Θεό· και ούτε εβασίλευσαν ως τοποτηρηταί ή επίγειοι αντιπρόσωποι του Χριστού του Βασιλέως. Πραγματικά τον κακοπαρέστησαν στον κόσμο· και εναντιώνονται πράγματι στην αιώνια βασιλεία που ο Θεός έδωσε στον Ιησού Χριστό. Το γεγονός αυτό είναι εκείνο που παρέχει το επίμαχο ζήτημα για τον ‘πόλεμον της ημέρας της μεγάλης του Θεού’.

ΕΝΑΝΤΙΩΣΙΣ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ

25. Από ποιον επήγασε η εναντίωσις στη βασιλεία του Θεού με τον κεχρισμένο του βασιλέα, και γιατί σημαίνει ουαί για τα έθνη εκείνα που συνάγονται στον Αρμαγεδδώνα;

²⁵ Εναντίωσις στη βασιλεία του Θεού με τον κεχρισμένο βασιλέα του στο θρόνο δεν είναι κάτι νέο. Από την αρχή η βασιλεία Του συνήντησε εναντίωσι. Η εναντίωσις αυτή επήγασε πάντοτε από την ίδια πηγή και ακολούθησε το ίδιο πρότυπο. Η πηγή της εναντιώσεως είναι υψηλότερη από τον άνθρωπο. Η πηγή είναι ο κύριος αντίπαλος εχθρός του Ιεχωβά Θεού. Είναι ο Σατανάς ή Διάβολος, ο άρχων των δαιμόνων· διότι ο τίτλος Σατανάς σημαίνει Αντίπαλος, Εχθρός, ενώ ο τίτλος Διάβολος, δείχνει ότι ο Σατανάς είναι, επίσης, συκοφάντης κακεντρεχής ψεύτης, και επομένως απατεών. Ο Ιησούς Χριστός μάς επληροφόρησε ότι ο Σατανάς ή Διάβολος είναι ο αόρατος «άρχων του κόσμου τούτου», ο οποίος υπήρξε κατάρα σε ανθρώπους και έθνη. (Ιωάν. 12:31· 14:30· 16:11) Ουαί, επομένως, στα έθνη που συνάγονται από τα προπαγανδιστικά «πνεύματα δαιμόνων» στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος για τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος»! Είναι καταδικασμένα να συμμερισθούν την ίδια καταστροφή που οι προηγούμενοι εχθροί της βασιλείας του Ιεχωβά Θεού υπέστησαν σε περασμένους αιώνες, και δεν θα εύρουν ασφάλεια.​—Αποκάλ. 12:12.

26. Τι προσεπάθησαν να κάμουν όσον αφορά τη βασιλεία οι αρχαίοι Φιλισταίοι και η Ασσυριακή παγκόσμιος δύναμις, και με ποιο αποτέλεσμα στον εαυτό τους;

²⁶ Πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια με τον Βασιλέα Δαβίδ είχε ιδρυθή μια τυπική ή μικρογραφική βασιλεία του Θεού επάνω στη γη στη Μέση Ανατολή. Ο Βασιλεύς Δαβίδ και ο γυιός του Βασιλεύς Σολομών και οι άλλοι οικογενειακοί του διάδοχοι εκάθησαν σε ό,τι η Αγία Γραφή ωνόμαζε «θρόνον του Ιεχωβά». (1 Χρον. 29:23, ΜΝΚ) Οι Φιλισταίοι της Γάζας και άλλων παραλιακών πόλεων της Φιλιστίας προσεπάθησαν να ανατρέψουν τη βασιλεία του Δαβίδ, αλλά κατεστράφησαν. Η κατ’ εξοχήν στρατιωτικοποιημένη παγκόσμιος δύναμις της Ασσυρίας κατεφρόνησε τον Ιεχωβά Θεό και προσεπάθησε να ανατρέψη τη βασιλεία του Θεού στην οικογενειακή γραμμή του Δαβίδ. Απέτυχε να καταστρέψη την Ιερουσαλήμ, ή και να την κυριεύση καν, αλλά κατεστράφη η ίδια από τον Βαβυλώνιο κατακτητή Ναβουχοδονόσορ.

27. (α) Ποια ανόσια ενέργεια επετράπη στη Βαβυλώνα να κάμη, και με ποια τιμωρία στον εαυτό της; (β) Ποια προειδοποίησι πρέπει να λάβωμε, και γιατί;

²⁷ Εν τέλει, όμως, ο Ιεχωβά Θεός δικαίως αγανάκτησε ότι τόσο πολλοί βασιλείς της γραμμής του Δαβίδ Τον αντιπροσώπευσαν κακώς στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ. Απεφάσισε, λοιπόν, να ανατραπή, να καταστραφή ο θρόνος σ’ αυτή την πόλι. (Ιεζ. 21:25-27) Σε εκπλήρωσι αυτής της θείας αποφάσεως ο Ναβουχοδανόσορ, βασιλεύς της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου δυνάμεως, κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. και επήρε τον βασιλέα της αιχμάλωτον στη Βαβυλώνα για να πεθάνη στην εξορία. Έπειτα από 68 χρόνια, δηλαδή, στο 539 π.Χ., η Βαβυλών η ίδια ετιμωρήθη γι’ αυτή την ανόσια ενέργεια έναντι της τυπικής βασιλείας του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, και η Βαβυλών η ίδια ανετράπη και τελικά έπαυσε να υπάρχη. Εξ άλλου η Ιερουσαλήμ ανοικοδομήθη από λατρευτάς του Ιεχωβά Θεού που επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα. Όμως ο θρόνος δεν αποκατεστάθη στην Ιερουσαλήμ. Γιατί; Επειδή ο Θεός είχε στο νου την αιώνια βασιλεία του Υιού του Ιησού Χριστού, όχι επάνω στη γη, αλλά στον ουρανό. Συνεπώς, ας προειδοποιηθούμε από την τρομερή καταστροφή που επήλθε στη Βαβυλώνα και σ’ εκείνα τα έθνη και τις παγκόσμιες δυνάμεις, που εναντιώθησαν, επετέθησαν και προσπάθησαν να καταστρέψουν τη βασιλεία του Ιεχωβά Θεού. Προσοχή στην προειδοποίησι σημαίνει ασφάλεια για μας.

28. Ποιος έχει το νόμιμο δικαίωμα στη βασιλεία, και παρά ποια αξίωσι των βασιλέων του «Χριστιανικού κόσμου»;

²⁸ Ο Παντοκράτωρ Θεός, όταν απεφάσισε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα, είπε μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ: «Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.» (Ιεζ. 21:27) Εκείνος που επρόκειτο να έλθη με το νόμιμο δικαίωμα στον αιώνιο θρόνο μιας βασιλείας του Θεού ήταν ο Ιησούς Χριστός, σύμφωνα με τα λόγια του αγγέλου Γαβριήλ προς τη Μαρία, την παρθένο της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ. Επομένως, ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος που έχει θείο δικαίωμα, έστω και αν οι βασιλείς του «Χριστιανικού κόσμου» θρησκευτικώς αξιούν ότι βασιλεύουν «θείω δικαιώματι».

29. Πώς ο Ιησούς έγινε «Χριστός», και γιατί προωθούσε το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού;

²⁹ Ο τίτλος του Ιησού «Χριστός» σημαίνει Κεχρισμένος. Σε ηλικία τριάντα ετών, ο Ιησούς ο «Υιός του Υψίστου» εχρίσθη, όχι με έλαιον που εχύθη στην κεφαλή του από έναν ιερέα, αλλά με άγιο πνεύμα που εχύθη από τον ουρανό από τον Ύψιστο Θεό. Αυτό συνέβη αμέσως μετά το βάπτισμα του Ιησού κάτω από τα νερά του Ιορδάνου Ποταμού. Με αυτό το χρίσμα του αγίου πνεύματος ο Ιησούς έγινε ο υποσχεμένος Χριστός. (Ματθ. 3:16, 17· Λουκ. 3:21-23) Εχρίσθη για να είναι ο βασιλεύς της ευλογίας σε εκπλήρωσι της επαγγελίας του Θεού προς τον Αβραάμ. Το χρίσμα του, επίσης, περιελάμβανε τη χειροτονία του για να κηρύττη τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και να εξαγγέλλη την ημέρα εκδικήσεως από μέρους του Θεού. (Ησ. 61:1, 2· Λουκ. 4:14-22) Επάνω και κάτω στη γη της Παλαιστίνης εκήρυττε στη διάρκεια των τριάμισυ ετών που ακολούθησαν. Αλλά συνήθροιζε, επίσης, μαθητάς γύρω του και τους εδίδασκε και τους απέστελλε να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού. (Λουκ. 9:1-6· 10:1-9) Δεν άρπαξε το θρόνο των Καισάρων της Ρώμης· τον άφησε στον Διάβολο.

30. Πώς η Ρώμη συνειργάσθη εναντίον της βασιλείας του Θεού, και τι έπρεπε ν’ αποδώση γι’ αυτό;

³⁰ Εκείνοι που μισούσαν τη βασιλεία του Θεού εναντιώθηκαν στο κήρυγμα της βασιλείας του Θεού και στον κύριον κήρυκά της, τον Ιησού Χριστό. Μετέστρεψαν το ζήτημα σε πολιτικό. Είπαν ότι αυτός έκαμε τον εαυτό του βασιλέα και μιλούσε εναντίον του Καίσαρος της Ρώμης. Με μια φιλική χειρονομία προς τον Καίσαρα, παρέδωσαν τον Ιησού Χριστό στις Ρωμαϊκές αρχές της Ιερουσαλήμ, επιμένοντας συγχρόνως να θανατωθή επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου. Η Ρώμη, μέσω των αντιπροσώπων της, συνειργάσθη. Έτσι ο Ιησούς πέθανε στο ξύλο με τον τίτλο κολλημένο επάνω από το κεφάλι του, όπως τον συνέταξε ο Ρωμαίος κυβερνήτης, «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων.» (Ιωάν. 18:28 έως 19:22) Έτσι η Ρώμη υπεχώρησε στη θρησκευτική πίεσι και εθανάτωσε τον Κληρονόμον της αιωνίας βασιλείας του Θεού. Αργότερα, εν τούτοις, η Ρώμη εκουσίως ανέλαβε να καταδιώξη, σε όλη την αυτοκρατορία της, τους πιστούς Χριστιανούς που είχαν κληθή για να είναι συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού στην ουράνια βασιλεία. Η Ρώμη έτσι έδειξε ότι ήταν εναντίον της βασιλείας του Θεού δια του Χριστού του ή κεχρισμένου Βασιλέως. Συνεπώς η Ρώμη έπρεπε ν’ αποδώση λογαριασμό για την αντιχριστιανική της εναντίωσι στη Βασιλεία.

31. Παρά τις προηγούμενες ταπεινώσεις, ποια κρίσι πρέπει ακόμη να υποστή η Ρώμη, και γιατί;

³¹ Ήδη, τον Αύγουστο του 410 (μ.Χ.), η Ρώμη εκυριεύθη και έπειτα ελεηλατήθη επί έξη ημέρες από τις δυνάμεις του Αλαρίχου του Α΄, του βασιλέως των Βησιγότθων. Αργότερα, τον Ιούλιο του 455, ο Γενσερίχος, ο βασιλεύς των Βανδάλων, επέδραμε στη Ρώμη και την κατέλαβε και την παρέδωσε σε λεηλασία επί δύο εβδομάδες. Αλλ’ από τότε η Ρώμη, αν και δεν ήταν πλέον παγκόσμιος δύναμις, προσέθεσε πολλά στον αντιχριστιανικό λογαριασμό της. Αξίως πρέπει να υποστή την τύχη της Βαβυλώνος σε μια πλήρη, αιώνια καταστροφή στην κρίσι του ‘πολέμου της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος’.

32. (α) Γιατί δεν εματαιώθη ο σκοπός του Θεού με το να θανατώση η Ρώμη τον Ιησού Χριστό; (β) Τι πρέπει τώρα ν’ ακολουθήση ως κάτι βέβαιο;

³² Όταν η Ρώμη επέβαλε έναν σκληρό, επαίσχυντο θάνατο στον Ιησού Χριστό για ν’ αρέση στους θρησκευτικούς εχθρούς της υποσχεμένης του βασιλείας, τούτο δεν εματαίωσε τον σκοπό του ουρανίου Πατρός του, του Ιεχωβά Θεού. Απλώς εξεπλήρωσε θεία προφητεία και απέδειξε ότι ο λόγος του Θεού είναι αληθινός και η προφητεία του αλάθητη. Την τρίτη ημέρα από τον θάνατο του Ιησού, ο Ιεχωβά κατέδειξε πάλι σε όλο το σύμπαν ότι Αυτός είναι ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ανασταίνοντας τον Ιησού Χριστό εκ νεκρών και περιβάλλοντάς τον με αθανασία, αφθαρσία και ουράνια δόξα. (1 Κορ. 15:3-8, 42-54) Έπειτα από σαράντα ημέρες ο Παντοκράτωρ Θεός έκαμε ν’ αναληφθή ο Κύριος Ιησούς στον θρόνο Του στους ουρανούς, για να εκπληρώση την προφητεία που έγινε από τον Βασιλέα Δαβίδ: «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμ. 110:1, 2, ΜΝΚ· Πράξ. 2:32-36· Εβρ. 10:12, 13· 1:3, 4) Η κατακυρίευσις όλων των επιγείων εχθρών της βασιλείας του Θεού και του Χριστού του πρέπει τώρα ν’ ακολουθήση ως κάτι βέβαιο. Γιατί; Επειδή ο Θεός ο Παντοκράτωρ ο ίδιος απεφάσισε να κάμη όλους τους εχθρούς του Χριστού υποπόδιό του, για να τους καταπατήσουν οι πόδες του σε καταστροφή. Θέλομε ασφάλεια τον καιρό εκείνο; Πρέπει!

Η ΑΝΑΓΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

33, 34. (α) Ποιο είναι το υπερέχον επίμαχο ζήτημα ενώπιον όλου του ανθρωπίνου γένους σήμερα, και γιατί ο πόλεμος πλησιάζει περισσότερο; (β) Πότε ανετράπη η βασιλεία του Θεού στη γραμμή του Δαβίδ, και επρόκειτο η βασιλεία του Θεού να εξαλειφθή για πάντα;

³³ Σήμερα, όχι ο ολοκληρωτικός διεθνής αφοπλισμός, αλλά η βασιλεία του Ιεχωβά Θεού δια του Χριστού του είναι το υπερέχον επίμαχο ζήτημα ενώπιον όλου του ανθρωπίνου γένους. Τώρα είναι ο κρίσιμος καιρός που αυτό το φλέγον ζήτημα πρέπει να τακτοποιηθή προς δικαίωσιν του Υπερτάτου Πρωτουργού της Βασιλείας, του Ιεχωβά Θεού. Η μεγάλη ημέρα του Θεού του Παντοκράτορος για τον πόλεμον σχετικά με το επίμαχο ζήτημα της Βασιλείας πλησιάζει περισσότερο, επειδή τώρα έγινε μια επανίδρυσις της βασιλείας του Θεού όσον αφορά τη γη.

³⁴ Δεν είναι ανάγκη να έχωμε κάποια αμφιβολία γι’ αυτό, διότι ο Ιεχωβά Θεός πριν από πολύν καιρό εσημείωσε τον χρόνον γι’ αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός. Το χρονολογικό ημερολόγιο της κοσμικής ιστορίας σε σύγκρισι με τον χρονολογικόν πίνακα της Αγίας Γραφής, μας παρέχει τον υπολογισμό ότι η βασιλεία του Θεού στην οικογενειακή γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ ανετράπη στο έτος 607 π.Χ. σύμφωνα με την απόφασι του Θεού. Αυτό έγινε όταν η βασιλική πόλις της Ιερουσαλήμ κατεδαφίσθη πλήρως από την παγκόσμια δύναμι Βαβυλώνα. Εν τούτοις, η βασιλεία του Θεού εν σχέσει με τη γη μας δεν επρόκειτο να εξαλειφθή για πάντα. Επρόκειτο να διακοπή μόνο ώσπου να έλθη εκείνος που είχε το νόμιμο δικαίωμα σ’ αυτήν· τότε ο Θεός θα την έδινε σ’ αυτόν.

35. (α) Πώς υπολογίζεται το τέλος του καιρού της διακοπής της βασιλείας; (β) Ποιος ήταν ο διακηρυγμένος σκοπός του Θεού, για τον οποίον έφερε σε τέλος τον καιρό της διακοπής, και γιατί πόλεμος πρέπει τώρα ν’ αποφασίση τα ζητήματα;

³⁵ Στη διάρκεια της εξορίας της βασιλικής οικογενείας του οίκου Δαβίδ στη Βαβυλώνα, ο Θεός απεκάλυψε στον προφήτη του Δανιήλ εκεί στη Βαβυλώνα ότι ο καιρός της διακοπής ως την επανίδρυσι της βασιλείας του Θεού θα ήταν επτά προφητικοί καιροί, επτά συμβολικοί καιροί από 360 χρόνια ο καθένας· χρονικό διάστημα που θα ανήρχετο σε 2.520 χρόνια. Η καταστροφή της πόλεως του θρόνου, της Ιερουσαλήμ, και η ερήμωσις της επικρατείας της, της επικρατείας του Ιούδα, συνεπληρώθη τον μήνα Οκτώβριο του 607 π.Χ. Επομένως, οι επτά εκείνοι καιροί πλήρους ειδωλολατρικής, Εθνικής κυριαρχίας της γης θα ετελείωναν μετά 2.520 έτη από τον καιρόν αυτόν, δηλαδή τον Οκτώβριο του 1914, στον εικοστό μας αιώνα. (Δαν. 4:16, 23, 25, 32) Ο Θεός, φέρνοντας σ’ ένα τέλος, στο 1914, αυτή τη διακοπή της βασιλείας του, είχε ένα σκοπό. Ο σκοπός ήταν, όπως ο Θεός εδήλωσε στον βασιλέα της Βαβυλώνος, να μπορέσουν να μάθουν οι άρχοντες του κόσμου «ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν.» (Δαν. 4:25, 32) Οι σημερινοί άρχοντες του κόσμου δεν εκτιμούν ακόμη αυτό το γεγονός, και αρνούνται να το αναγνωρίσουν. Επομένως η κυριαρχία του Υψίστου Θεού στη βασιλεία του ανθρωπίνου γένους έγινε ένα επίμαχο ζήτημα, και πρέπει να γίνη ένας παγκόσμιος πόλεμος για ν’ αποφασισθή ποιος άρχει σε όλη την κτίσι.

36. Πώς μαρτυρείται η εγκαθίδρυσις της Βασιλείας, και πριν από τι πρέπει να τελειώση αυτή η μαρτυρία της Βασιλείας;

³⁶ Στη γη ζουν ακόμη άνδρες και γυναίκες που είναι μάρτυρες του γεγονότος ότι ο Θεός ίδρυσε τη βασιλεία του στα χέρια του Χριστού το 1914. Ο Θεός προείπε ότι θα είχε τους μάρτυράς του στη γη για να δώσουν μαρτυρία για τη Βασιλεία σε όλα τα έθνη. (Ησ. 43:10, 12, 21) Από το 1877 οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και προφορικώς και εντύπως, εφιστούσαν ήδη την προσοχή στο τέλος των επτά καιρών των εθνών στο 1914, οπότε θα εγίνετο πλήρης εγκαθίδρυσις της βασιλείας του Θεού στα χέρια του Χριστού στους ουρανούς. Ο Ιησούς Χριστός, στη δική του προφητεία για το τέλος του συστήματος του κόσμου τούτου, προείπε ότι μετά την ίδρυσι της Βασιλείας ο Ιεχωβά Θεός θα είχε τους μάρτυράς του επάνω στη γη, οι οποίοι θα έδιναν μαρτυρία σε όλα τα έθνη για την εγκαθιδρυμένη βασιλεία. Ο απόστολος Ματθαίος αναφέρει ότι ο Ιησούς Χριστός επροφήτευσε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Επομένως, αυτή η μαρτυρία για τη Βασιλεία πρέπει να λάβη χώραν και να τελειώση πριν από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Ως τότε πολλοί θα εύρουν την αληθινή θέσι ασφαλείας.

37. (α) Πώς έπρεπε να ενεργήσουν τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» για τα αγαθά νέα της ιδρύσεως της Βασιλείας το 1914; (β) Τι δίδει την αναντίρρητη απάντησι ως προς την ειλικρίνεια των προσευχών των;

³⁷ Για τα αγαθά νέα της ιδρύσεως της βασιλείας του Θεού δια του Χριστού στο 1914 θα έπρεπε να έχουν χαρή τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου». Είχαν την Αγία Γραφή κατά εκατοντάδες εκατομμυρίων αντιτύπων. Είχαν εκατοντάδες χιλιάδων ιερέων και κηρύκων που τακτικά ωδηγούσαν εκατοντάδες εκατομμυρίων μελών των εκκλησιών να αναπέμπουν την Κυριακή προσευχή, λέγοντας «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου.» Αληθινά εννοούσαν αυτή την προσευχή; Πραγματικά ήθελαν τη βασιλεία του Θεού, ή τη βασιλεία των ανθρώπων; Οι βασιλείς του «Χριστιανικού κόσμου», που απαιτούσαν από τους υπηκόους των ν’ αναγνωρίζουν την αξίωσί των να κυβερνούν «θείω δικαιώματι», ήσαν άρα γε πρόθυμοι ν’ αναγνωρίσουν τον μόνον που είχε το «νόμιμο δικαίωμα», το θείο δικαίωμα να κυβερνά ως βασιλεύς σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, δηλαδή, τον Χριστό ή Κεχρισμένον Κυρίου του Θεού; Τα γεγονότα του 1914 και εκείνα που ακολούθησαν έδειξαν την αληθινή, την αναντίρρητη απάντησι. Τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» ενήργησαν όπως ακριβώς προείπε η Βιβλική προφητεία. Οι ενέργειές των εξέθεσαν τις προσευχές των ως υποκριτικές.

38, 39. (α) Στο 1914, σε ποια κατάστασι επρόκειτο να είναι τα έθνη σύμφωνα με τον Ψαλμό 2:1, 2; (β) Σε εκπλήρωσι της Αποκαλύψεως 11:15-18, ποιοι επρόκειτο πρώτοι να οργισθούν στο 1914, και τι δείχνει ότι η διάθεσίς των δεν έχει αλλάξει από τότε;

³⁸ Για τις ενέργειές των ο προφητικός ψαλμός ερωτά: «Δια τι εφρύαξαν τα έθνη, και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά, και κατά του χριστού αυτού.»​—Ψαλμ. 2:1, 2, ΜΝΚ.

³⁹ Όπως προελέχθη εδώ, όλα τα έθνη επρόκειτο να φρυάττουν, συναγμένα μαζί εναντίον της ουρανίας βασιλείας. Με τούτο συμφωνεί η όρασις που είχε ο απόστολος Ιωάννης για το τι θα ελάμβανε χώραν στο τέλος των επτά καιρών των εθνών το 1914. Ο Ιωάννης λέγει: «Έγειναν φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγουσαι, Η βασιλεία του κόσμου έγεινε του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων. Και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι, οι καθήμενοι ενώπιον του Θεού επί τους θρόνους αυτών, έπεσαν κατά πρόσωπον αυτών και προσεκύνησαν τον Θεόν, λέγοντες, Ευχαριστούμέν σοι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος· διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας· και τα έθνη ωργίσθησαν.» (Αποκάλ. 11:15-18) Όχι έθνη που αποκαλούνται «ειδωλαλατρικά», αλλά έθνη που αποτελούν τον «Χριστιανικό κόσμο», μαζί με τους ιερείς και τους κήρυκάς των, επρόκειτο πρώτα να οργισθούν το 1914, έτσι ώστε να ξεσπάσουν σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο για τη δική τους παγκόσμια κυριαρχία. Η εχθρική των διάθεσις προς τη βασιλεία Κυρίου του Θεού και του Χριστού του δεν έχει αλλάξει από τότε. Ένας δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, που άρχισε με τα έθνη του θρησκευτικού «Χριστιανικού κόσμου», εξερράγη το 1939. Από το τέλος του στο 1945 περισσότερα από ογδόντα έθνη, υπό την ηγεσία των εθνών του «Χριστιανικού κόσμου», συνήχθησαν μαζί στην οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών, όχι για να υποστηρίξουν την ουράνια βασιλεία στα χέρια του Χριστού, που έχει το νόμιμο δικαίωμα σ’ αυτήν, αλλά για να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία γηίνων ανθρώπων.

40. Από τι αρνήθηκαν να οδηγηθούν τα έθνη, και συνεπώς σε τι συνάγονται και από τι;

⁴⁰ Ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαίμονές του είναι επίσης εναντίον της Βασιλείας. Η Αποκάλυψις, γραμμένη από τον απόστολο Ιωάννη, το δείχνει αυτό. Τα έθνη μέσα και έξω από τον «Χριστιανικό κόσμο» αρνήθηκαν όλα να οδηγηθούν από τα αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού όπως τα κηρύττουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα. Επομένως δεν ωδηγήθησαν σε ειρηνική υποταγή στη θεία Βασιλεία αλλά, όπως προείδε η όρασις του Ιωάννου, συνάγονται από «πνεύματα δαιμόνων» υπό τον Σατανά του άρχοντα των δαιμόνων στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 12:1-12· 16:14-16) Τι θα σημαίνη αυτό για τα έθνη; Μας το λέγει ο Θεός.

41. Σύμφωνα με το Ησαΐας 13:1, 5-9, τι θα επέλθη στα έθνη;

⁴¹ Θα γίνη καταστροφή σαν εκείνη που επήλθε στην αρχαία Βαβυλώνα, με τα χέρια των δυνάμεων του Θεού. Ο προφήτης του Ησαΐας λέγει: «Έρχονται από γης μακράς, εκ των περάτων του ουρανού, ο Ιεχωβά και τα όπλα της αγανακτήσεως αυτού, δια να αφανίσωσι πάσαν την γην. Ολολύζετε, διότι η ημέρα του Ιεχωβά επλησίασε· θέλει ελθεί ως όλεθρος από του Παντοδυνάμου. . . . Ιδού, η ημέρα του Ιεχωβά έρχεται σκληρά και πλήρης θυμού και οργής φλογεράς, δια να καταστήση την γην έρημον· και θέλει εξαλείψει απ’ αυτής τους αμαρτωλούς αυτής.»​—Ησ. 13:1, 5-9, ΜΝΚ.

42. Σύμφωνα με το Σοφονίας 1:2, 3, 14-18, τι θα επέλθη στα έθνη;

⁴² Θα γίνη καταστροφή σαν εκείνη που επέφερε στην άπιστη Ιερουσαλήμ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος. Στην προφητεία του Σοφονία διαβάζομε: «Θέλω αφανίσει παντελώς τα πάντα από προσώπου της γης, λέγει ο Ιεχωβά. Θέλω αφανίσει άνθρωπον και κτήνος· θέλω αφανίσει τα πετεινά του ουρανού, και τους ιχθύας της θαλάσσης, και τα προσκόμματα μετά των ασεβών· και θέλω εξολοθρεύσει τον άνθρωπον από προσώπου της γης, λέγει ο Ιεχωβά. Εγγύς είναι η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη, εγγύς, και σπεύδει σφόδρα· φωνή της ημέρας του Ιεχωβά· πικρώς θέλει φωνάξει εκεί ο ισχυρός. Ημέρα οργής η ημέρα εκείνη, ημέρα θλίψεως και στενοχωρίας, ημέρα ερημώσεως και αφανισμού, ημέρα σκότους και γνόφου, ημέρα νεφέλης και ομίχλης . . . Και θέλω καταθλίψει τους ανθρώπους, . . . Ουδέ το αργύριον αυτών, ουδέ το χρυσίον αυτών θέλει δυνηθή να λυτρώση αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά· και πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου αυτού· διότι θέλει κάμει συντέλειαν, μάλιστα ταχείαν, επί πάντας τους κατοικούντας την γην.»​—Σοφον. 1:2, 3, 14-18, ΜΝΚ.

Η ΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

43. Εν όψει του απειλουμένου πολέμου, τι χρειαζόμεθα επειγόντως, και ποιος μπορεί να το προμηθεύση και το προμηθεύει;

⁴³ Εν όψει του απειλουμένου πολέμου της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος υπάρχει επείγουσα ανάγκη για μια σκέπη, ένα καταφύγιο, μια θέσι ασφαλείας διαφορετική από εκείνη που οι κατά κόσμον σοφοί προτείνουν για επιβίωσι από ένα πιθανόν πυρηνικόν τρίτον παγκόσμιο πόλεμο. Εκείνο, που προτείνουν οι άνθρωποι για ανθρώπινη ασφάλεια στη διάρκεια μέλλοντος παγκοσμίου πολέμου από ανθρώπους, δεν θα εξισούται προς την ασφάλεια που χρειάζεται στη διάρκεια του ερχομένου πολέμου την Θεού με ανθρώπους και τον Σατανά και τους δαίμονάς του. Μόνο ο Θεός ο ίδιος μπορεί να μας πη ποια μέτρα ασφαλείας θα είναι επαρκή, όπως ακριβώς είπε στον θεοσεβή Νώε ποια μέτρα ασφαλείας έπρεπε να λάβη για να επιζήση από τον Κατακλυσμό που κατέστρεψε το πονηρό παγκόσμιο σύστημα πριν από 4.300 χρόνια. Ο Παντοκράτωρ Θεός μόνος είναι αρκετά ισχυρός για να παράσχη τη θέσι ασφαλείας και επιβιώσεως στη διάρκεια του πολέμου του για την εξάλειψι όλων των εχθρών της βασιλείας του δια του Χριστού. Έχει προμηθεύσει την ασφαλή θέσι, και μας λέγει πώς να μπούμε σ’ αυτήν.

44. Ποια ορθή πορεία νουθετεί να λάβωμε ο Παντοκράτωρ Θεός μέσω του Σοφονία, και με ποια πιθανότητα;

⁴⁴ Σε άνδρες, γυναίκες και παιδιά που ζουν ανάμεσα σε έθνη και ανθρώπους που δεν ωχριούν από αισχύνη εξαιτίας των αμαρτιών των και της εναντιώσεώς των στον Παντοκράτορα Θεό, αυτός λέγει στον προαναφερθέντα προφήτη Σοφονία (2:2, 3, ΜΝΚ): «Πριν το ψήφισμα γεννήση το αποτέλεσμα αυτού, και η ημέρα παρέλθη ως χνους· πριν επέλθη εφ’ υμάς η έξαψις της οργής του Ιεχωβά· πριν επέλθη εφ υμάς η ημέρα του θυμού του Ιεχωβά. Ζητείτε τον Ιεχωβά, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.» Ήταν πολύ κατάλληλο το ότι η πιθανότης αυτή να σκεπασθούν οι πράοι, επειδή λαμβάνουν την ορθή πορεία, εδόθη από τον Σοφονία, επειδή το όνομά του σημαίνει «Ο Ιεχωβά Έχει Κρύψει».

45. Αμέσως μετά τη νουθεσία αυτή, για ποια πράματα μιλεί ο Σοφονίας;

⁴⁵ Αμέσως αφού μίλησε για την επείγουσα ανάγκη να ζητηθή η μόνη θέσις όπου είναι δυνατόν να κρυφθή κανείς από την εξόντωσι, ο Σοφονίας μάς μιλεί για την καταστροφή που θα επέλθη στα σύγχρονα πανομοιότυπα των Φιλισταίων, των Μωαβιτών, των Αμμωνιτών, των Αιθιόπων και των Ασσυρίων, οι οποίοι όλοι, στην εποχή των, έδειξαν έχθρα στη βασιλεία του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ ή Σιών.​—Σοφον. 2:4-15.

46. Έχοντας υπ’ όψι μια τέτοια νουθεσία, τι πρέπει να πάψωμε να κάνωμε, και τι πρέπει να ζητήσωμε με τον Παντοκράτορα Θεό;

⁴⁶ Αυτή είναι αξιόπιστη νουθεσία που οδηγεί στην ασφάλεια, διότι είναι θεόδοτη νουθεσία. Γιατί, λοιπόν, να εξακολουθούμε να τρομάζωμε για το σχήμα των πραγμάτων που έρχεται και να υποφέρωμε εκείνο που προείπε ο Ιησούς Χριστός, δηλαδή, «στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα· οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην»; (Λουκ. 21:25, 26) Μην υποχωρείτε πια στα «πνεύματα δαιμόνων» και μην οδηγείσθε σε μάχη μαζί με τα έθνη εναντίον του Θεού του Παντοκράτορος και της βασιλείας του δια του Χριστού. Προσέξτε τα αγαθά νέα της βασιλείας του που τώρα κηρύττονται παντού από τους μάρτυράς του προτού έλθη το τέλος στους εχθρούς της Βασιλείας. (Ματθ. 24:14) Ζητήστε ειρηνικές σχέσεις με τον Ιεχωβά Θεό τον Παντοκράτορα, διότι από το έλεός του εξαρτάται όλη η ασφάλειά μας στον πόλεμο της μεγάλης του ημέρας.

47. Ποιοι είναι εκείνοι, στους οποίους απευθύνεται η νουθεσία που δίδεται μέσω του Σοφονία, και πώς πρέπει ν’ αποδειχθούμε τέτοιου είδους άτομα;

⁴⁷ Οι οδηγίες ασφαλείας του Ιεχωβά απευθύνονται στους ‘πραείς της γης, τους εκτελέσαντας τας κρίσεις αυτού’. Δειχθήτε πράοι ή ταπεινοί ενώπιόν του, και κάμετέ το αυτό με το να αναλάβετε να εκτελήτε τις κρίσεις του. Αυτές παρέχονται στον άγιο Γραπτό του Λόγο. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα εκτελούν τις κρίσεις του. Γνωρίζουν ότι εκείνο που απεφάσισε είναι το θέλημά του που εμείς πρέπει να πράξωμε σ’ αυτόν τον κρισιμώτατο καιρό. Αν, στην Κυριακή προσευχή, προσευχώμεθα στον ουράνιο Πατέρα, «Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης», τότε ας κάμωμε μια ειλικρινή προσπάθεια να εξακριβώσωμε ποιο είναι το θέλημά του τώρα και να το πράξωμε με αγάπη, με πίστι και υπακοή.

48. (α) Γιατί εκζήτησις του Ιεχωβά σήμερα σημαίνει κάτι περισσότερο από ό,τι εσήμαινε στην εποχή του Σοφονία; (β) Τι σημαίνει τώρα εκζήτησις δικαιοσύνης;

⁴⁸ Εκζήτησις του Ιεχωβά σήμερα δεν σημαίνει το να γίνη κανείς ένας προσήλυτος του πολιτικού Σιωνισμού και του Ιουδαϊσμού με τις ανθρώπινες παραδόσεις του. Στην εποχή του Σοφονία ο Ιουδαϊσμός δεν είχε καν εισαχθή. Εκζήτησις του Ιεχωβά τώρα σημαίνει κάτι περισσότερο από ό,τι εσήμαινε στην εποχή του Σοφονία· διότι στην εποχή του προφήτου η τυπική βασιλεία λειτουργούσε ακόμη με τους βασιλείς της γραμμής του Δαβίδ επάνω στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην επίγεια Ιερουσαλήμ ή Σιών. (Σοφον. 1:1) Εκζήτησις του Ιεχωβά σήμερα σημαίνει το να κάμη κανείς επίσης βήματα για να έλθη σε αρμονία με τον Υιόν του Θεού, ο οποίος κάθεται ως Βασιλεύς επάνω στον θρόνο του Ιεχωβά, στα δεξιά του Ιεχωβά στους ουρανούς πολύ πιο πάνω από τη γη μας. Ο Ιησούς, αφού έδωσε στους ακολούθους του την Κυριακή Προσευχή, στην οποία προσευχόμεθα, «Ελθέτω η βασιλεία σου», είπε σ’ αυτούς: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 6:9-13, 33) Όλοι οι Ιουδαίοι ακόλουθοί του εγκατέλειψαν τον Ιουδαϊσμό και άρχισαν να ζητούν τη βασιλεία του Χριστού του Ιεχωβά. (Γαλ. 1:13-17) Εζήτησαν τη δικαιοσύνη που προέρχεται από τον Ιεχωβά Θεό μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού, ο οποίος απέθανε ως τελεία ανθρώπινη θυσία για ν’ απαλλάξη πιστούς άνδρες και γυναίκες από την αμαρτία των και την ποινή της τον θάνατο.

49. (α) Γιατί σήμερα έχομε πολύ περισσοτέρους λόγους να ενεργήσωμε σαν τους προσωπικούς μαθητάς του Ιησού; (β) Γιατί μπορούμε να ζητήσωμε τον Ιεχωβά μόνο μέσω της βασιλείας του;

⁴⁹ Εμείς σήμερα έχομε πολύ περισσοτέρους λόγους να ενεργήσωμε σαν αυτούς, διότι σήμερα η ουράνια βασιλεία του Χριστού είναι εγκαθιδρυμένη. Είναι σε λειτουργία από το τέλος των επτά καιρών των εθνών στο 1914. Τώρα ο Ιεχωβά προχωρεί να θέση όλους τους εχθρούς του Χριστού υπό τους πόδας του ως υποπόδιον. Δεν επιθυμούμε να τεθούμε υπό τους πόδας του για να κατασυντριβούμε στον θάνατο ως εχθροί του· διότι είναι γραμμένο εν σχέσει με την πολεμική δράσι του Χριστού στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» ότι «αυτός πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του Θεού του Παντοκράτορος. Και επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων.» (Αποκάλ. 19:15, 16) Η βασιλεία του είναι το μέσον διεκδικήσεως της κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού ως παγκοσμίου, υπερτάτης. Είναι επίσης το μέσον για την ευλογία όλων των φυλών της γης. Είναι η βασιλεία του Σπέρματος ευλογίας του Αβραάμ. Θέλομε την ευλογία, διότι αυτό σημαίνει αιώνια ζωή στη νέα τάξι πραγμάτων υπό την Βασιλεία. Δεν μπορούμε να ζητήσωμε τον Ιεχωβά παρά μέσω της βασιλείας του Υιού του, του Μεσίτου μεταξύ Θεού και ανθρώπων.

50. Πού, λοιπόν, είναι η θέσις της ασφαλείας, και ποια προφητεία, που συμφωνεί με το γεγονός αυτό, ανέφερε ο απόστολος Πέτρος την Πεντηκοστή;

⁵⁰ Εδώ, λοιπόν, είναι η θέσις της ασφαλείας, δηλαδή, παρά το πλευρόν του Θεού του Παντοκράτορος και του Χριστού του, και υπό την προστασία των. Όταν ο Θεός ύψωσε τον Χριστό στα δεξιά του αφού τον ανέστησε εκ νεκρών, του έδωσε μια μερίδα ή μέτρον του αγίου πνεύματος για να το εκχύση στους μαθητάς του επάνω στη γη. Αυτή η έκχυσις του πνεύματος άρχισε την ημέρα της Πεντηκοστής τον Μάιο του 33 μ.Χ. Ο απόστολος Πέτρος, ένας που έλαβε το πνεύμα την ημέρα εκείνη, είπε στο πλήθος των αυτοπτών μαρτύρων ότι αυτή ήταν η αρχή της εκπληρώσεως της προφητείας του Ιωήλ για τις έσχατες ημέρες. Κατόπιν ο Πέτρος ανέφερε αυτούς τους περαιτέρω λόγους της προφητείας του Ιωήλ: «Και θέλω δείξει τέρατα εν τοις ουρανοίς και επί της γης, αίμα, και πυρ, και ατμίδα καπνού. Ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος, και η σελήνη εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και φοβερά. Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή· διότι εν τω όρει Σιών, και εν Ιερουσαλήμ, θέλουσιν είσθαι οι διασωζόμενοι, καθώς είπεν ο Ιεχωβά, και μεταξύ των επιζώντων, τους οποίους ο Ιεχωβά καλεί.»​—Ιωήλ 2:28-32, ΜΝΚ· Πράξ. 2:1-36.

51. Με τις εκφράσεις Σιών και Ιερουσαλήμ, σε τι ανεφέρετο ο Πέτρος, και συνεπώς παρά το πλευρόν τίνος θα βρεθούν οι επιζώντες;

⁵¹ Φυσικά, ο απόστολος Πέτρος δεν εννοούσε την κατά γράμμα Ιερουσαλήμ ή Σιών επάνω στη γη· διότι η Ιερουσαλήμ που είχε κραυγάσει για τον θάνατο του Ιησού και που έπειτα κατεδίωξε τους πιστούς μαθητάς του, κατεστράφη με φρικώδη τρόπο από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες, μετά τριάντα επτά ακριβώς χρόνια από την έκχυσι του αγίου πνεύματος την Πεντηκοστή επάνω στον Πέτρο και τους συμμαθητάς του. Ο Πέτρος, καθώς και ο Ιωήλ, του οποίου περικοπή ανέφερε ο Πέτρος, μιλούσαν για την ουράνια Ιερουσαλήμ, την ουράνια Σιών, η οποία είναι σύμβολον της βασιλείας του Θεού δια του Χριστού του. Πρέπει, συνεπώς, να ζητήσωμε την ήδη εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Παντοκράτορος Θεού και του Χριστού του. Μόνο παρά το πλευρόν της και κάτω απ’ αυτήν μπορούμε να είμεθα μεταξύ των επιζώντων.

52. Σύμφωνα με τον Ιωήλ, εκείνοι που πράττουν ποιο θέλημα σώζονται, και τι σημαίνει σήμερα η εκτέλεσις τούτου;

⁵² Ο προφήτης Ιωήλ, του οποίου περικοπή ανέφερε ο Πέτρος, είπε όσον αφορά τις ημέρες αυτές πριν «έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και φοβερά», ότι «πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή». Καθώς υπακούομε στα λόγια του προφήτου Σοφονία να ζητώμεν τον Ιεχωβά, πρέπει επίσης να ενεργούμε καθώς είπε ο Ιωήλ, να επικαλούμεθα το όνομα του Ιεχωβά. Τότε θα σωθούμε στη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου της μεγάλης ημέρας. Αυτό τώρα απαιτεί από μας να επικαλούμεθα τον Ιεχωβά μέσω του ανάσσοντος Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Σημαίνει επίσης εξαγγελία του ονόματος του Ιεχωβά δημοσία, όπως ακριβώς κάνουν οι μάρτυρές του σε όλα τα έθνη, από πόλι σε πόλι και από σπίτι σε σπίτι, προφορικώς και με έντυπα. Το όνομά του θα δοξασθή με τη βασιλεία του, η δε βασιλεία του είναι το πιο υπέροχο ζήτημα σήμερα. Επομένως, το ευαγγέλιο αυτής της βασιλείας είναι εκείνο που πρέπει να κηρύξουν σήμερα οι εκζητηταί του Ιεχωβά σε όλη τη γη για τελική μαρτυρία σε όλα τα έθνη, προτού έλθη το τέλος αυτών των εθνών στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Ο Βασιλεύς του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός, διέταξε να δοθή αυτή η μαρτυρία τώρα.

53. Με το να λάβετε την ορθή πορεία, τι λέγει ο Σοφονίας ότι μπορεί πιθανώς να σας συμβή, και τι λέγει ο Ψαλμός 91:1, 2 ότι πρόκειται να απολαμβάνετε;

⁵³ Αν, στον «καιρόν του τέλους» αυτού του κόσμου, λάβωμε αυτή την καθαρά εκτιθέμενη πορεία, τότε, όπως λέγει ο θεόπνευστος προφήτης Σοφονίας, «ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά». (Σοφ. 2:2, 3, ΜΝΚ) Ω τι ασφάλεια πρόκειται ν’ απολαμβάνωμε στη θέσι αποκρύψεως ή «σκέπης» του Ιεχωβά! Τι ανάπαυσι, τι ειρήνη, τι ελευθερία από φόβο, τι ευφρόσυνη προσδοκία επιβιώσεως μέσα από την ημέρα της οργής του εναντίον των εχθρικών εθνών του κόσμου τούτου! Ο θεόπνευστος ψαλμωδός περιγράφει ωραία τη θαυματουργική ασφάλεια που πρόκειται ν’ απολαμβάνωμε εκεί, λέγοντας: «Ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου, υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει διατρίβει. Θέλω λέγει προς τον Ιεχωβά, Συ είσαι καταφυγή μου, και φρούριόν μου· Θεός μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει.»

54, 55. (α) Κάτω από σκέπη, τι θα μπορή κανείς να θεωρή και να βλέπη; (β) Γιατί η ανταμοιβή ‘μακρότητος ημερών’ θα είναι χορταστική, και γιατί η σωτηρία του Ιεχωβά θα είναι αιώνια;

⁵⁴ Κρυμμένοι υπό την σκιάν των πτερύγων του, σκεφθήττε απλώς ότι λαμβάνετε πείραν των παρακάτω λόγων καθώς ο πόλεμος του Θεού του Παντοκράτορος εξολοθρεύει τους ασεβείς εχθρούς του: «Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει. Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί, και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν.» Ω, είθε, λοιπόν, να είμεθα συνετοί και να επωφεληθούμε από τον υπολειπόμενο χρόνο και να ζητήσωμε τον Ιεχωβά και να επικαλεσθούμε το όνομά του! Διότι ο Παντοκράτωρ Θεός λέγει, «Θέλει με επικαλείσθαι, και θέλω εισακούει αυτού· μετ’ αυτού θέλω είσθαι εν θλίψει· θέλω λυτρόνει αυτόν, και θέλω δοξάζει αυτόν. Θέλω χορτάσει αυτόν μακρότητα ημερών, και θέλω δείξει εις αυτόν την σωτηρίαν μου.»​—Ψαλμ. 91:1, 2, 7, 8, 15, 16, ΜΝΚ.

⁵⁵ ‘Μακρότης ημερών’ στη νέα τάξι πραγμάτων μετά τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος»​—τι ανταμοιβή! Θα είναι κάτι που θα φέρη ικανοποίησι διότι η Βασιλεία που θα εξουσιάζη τη νέα εκείνη τάξι θα είναι μια ευλογία στους ανθρώπους καλής θελήσεως. Η σωτηρία που ο Θεός θα κάμη να ιδούν εκείνοι που τον ζητούν θα είναι αιώνια, διότι η βασιλεία του που φέρνει σωτηρία θα διαρκή για πάντα. Επομένως η σωτηρία μας στο άμεσο μέλλον και παντοτινά έγκειται στη Βασιλεία του. Η πορεία μας θα μας ανταμείψη με ζωή αν τη ζητούμε τώρα.

56. Γιατί επιθυμούμε να χαιρετίσωμε την ‘μεγάλη ημέρα του Θεού του Παντοκράτορος’, και για να εύρωμε τι, πρέπει όλοι να ενωθούμε τώρα;

⁵⁶ Όλοι χαιρετίστε, λοιπόν, τη μεγάλη ημέρα του Θεού του Παντοκράτορος! Ας έλθη γοργά, διότι σημαίνει ένδοξη νίκη για τον αληθινό Θεό Ιεχωβά και μια δίκαιη κυβέρνησι δια του Χριστού του για την αιώνια ευλογία όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως, ζώντων και νεκρών. Ενωθήτε τώρα με τους ευτυχείς μάρτυρας της βασιλείας του Ιεχωβά στο να εύρετε βέβαιη σκέπη για την «ασφάλεια κατά τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος .»

[Υποσημειώσεις]