Ποιο θα Είναι το Μέλλον Σας;

ΑΝ Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ Θεός είναι παντογνώστης, δηλαδή γνωρίζει όλο το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, τότε δεν είναι άραγε όλα τα πράγματα προορισμένα να συμβούν έτσι ακριβώς όπως τα έχει προβλέψει ο Θεός; Αν ο Θεός έχει προβλέψει και έχει ορίσει την πορεία και τον τελικό προορισμό του κάθε ανθρώπου, τότε μπορεί πράγματι να λεχθεί ότι είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε την πορεία της ζωής μας, το μέλλον μας;

Αυτά τα ερωτήματα αποτελούν αντικείμενο συζήτησης εδώ και αιώνες. Η αντιλογία εξακολουθεί να διαιρεί τις μεγάλες θρησκείες. Μπορεί η ικανότητα που έχει ο Θεός να προγνωρίζει το μέλλον να συμβιβαστεί με την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων; Πού θα πρέπει να αναζητήσουμε τις απαντήσεις;

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη τη γη θα συμφωνούσαν με την άποψη ότι ο Θεός επικοινωνεί με τους ανθρώπους διαμέσου του γραπτού Λόγου Του όπως αυτός μεταδόθηκε από τους εκπροσώπους Του, τους προφήτες. Παραδείγματος χάρη, το Κοράνιο αναφέρεται σε αποκαλύψεις που είχαν θεϊκή προέλευση: στην Ταουρά (Τορά, ο Νόμος ή αλλιώς τα πέντε βιβλία του Μωυσή), στο Ζαμπούρ (οι Ψαλμοί) και στο Ίντζιλ (το Ευαγγέλιο, οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές ή αλλιώς «Καινή Διαθήκη»), καθώς και στα όσα αποκαλύφτηκαν στους προφήτες του Ισραήλ.

Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές διαβάζουμε: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για τακτοποίηση ζητημάτων». (2 Τιμόθεο 3:16) Προφανώς, οποιαδήποτε κατεύθυνση ή διαφώτιση λαβαίνουμε θα πρέπει να έχει θεμελιώδη πηγή της τον ίδιο τον Θεό. Συνεπώς, δεν θα ήταν σοφό να εξετάσουμε τα όσα έγραψαν οι παλαιότεροι προφήτες του Θεού; Τι αποκαλύπτουν αυτά για το μέλλον μας;

Μέλλον Γραμμένο εκ των Προτέρων

Όποιος έχει διαβάσει τις Άγιες Γραφές γνωρίζει ότι αυτές περιέχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες προφητείες. Ιστορικά γεγονότα όπως η πτώση της αρχαίας Βαβυλώνας, η ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ (έκτος ως πέμπτος αιώνας Π.Κ.Χ.) και η άνοδος και η πτώση των αρχαίων βασιλιάδων της Μηδοπερσίας και της Ελλάδας είχαν προειπωθεί με λεπτομέρειες. (Ησαΐας 13:17-19· 44:24–45:1· Δανιήλ 8:1-7, 20-22) Η εκπλήρωση τέτοιων προφητειών αποτελεί μια από τις ισχυρότερες αποδείξεις που επιβεβαιώνουν ότι οι Άγιες Γραφές είναι πράγματι ο Λόγος του Θεού, διότι μόνο ο Θεός έχει τη δύναμη να προβλέπει και να καθορίζει τα όσα θα συμβούν στο μέλλον. Με αυτή την έννοια, στις Άγιες Γραφές καταγράφεται πράγματι το μέλλον εκ των προτέρων.

Ο ίδιος ο Θεός δηλώνει: «Εγώ είμαι ο Θεϊκός και δεν υπάρχει άλλος Θεός ούτε κανείς όμοιός μου· Εκείνος που από την αρχή λέει το τέλος, και εκ των προτέρων τα πράγματα που δεν έχουν γίνει· Εκείνος που λέει: “Η βουλή μου θα σταθεί, και οτιδήποτε με ευχαριστεί θα το εκτελέσω” . . . Ναι, το είπα και θα το παρουσιάσω. Το διαμόρφωσα και θα το εκτελέσω». (Ησαΐας 46:9-11· 55:10, 11) Το ίδιο το όνομα με το οποίο παρουσιάστηκε ο Θεός στους αρχαίους προφήτες του είναι Ιεχωβά, το οποίο κατά γράμμα σημαίνει «Αυτός Κάνει να Γίνεται».a (Γένεση 12:7, 8· Έξοδος 3:13-15· Ψαλμός 83:18) Ο Θεός παρουσιάζει τον εαυτό του ως Αυτόν που γίνεται ο Εκπληρωτής του λόγου του, Αυτόν που πάντοτε πραγματοποιεί τους σκοπούς του.

Έτσι, ο Θεός χρησιμοποιεί στην επεξεργασία των σκοπών του τη δύναμη της πρόγνωσης την οποία κατέχει. Την έχει χρησιμοποιήσει συχνά για να προειδοποιήσει τους πονηρούς σχετικά με κάποια επερχόμενη κρίση του καθώς και για να δώσει στους υπηρέτες του ελπίδα για σωτηρία. Αλλά χρησιμοποιεί ο Θεός αυτή τη δύναμη με απεριόριστο τρόπο; Υπάρχει στις Άγιες Γραφές κάποια ένδειξη σχετικά με πράγματα τα οποία έχει επιλέξει ο Θεός να μην προγνωρίζει;

Προγνωρίζει ο Θεός το Καθετί;

Όλα τα επιχειρήματα που υποστηρίζουν τον προορισμό βασίζονται στην υπόθεση ότι, εφόσον ο Θεός έχει αναμφισβήτητα τη δύναμη να προγνωρίζει και να καθορίζει μελλοντικά γεγονότα, τότε θα πρέπει να προγνωρίζει το καθετί, περιλαμβανομένων και των μελλοντικών πράξεων του κάθε ατόμου. Εντούτοις, είναι ορθή αυτή η υπόθεση; Τα όσα αποκαλύπτει ο Θεός στις Άγιες Γραφές του δείχνουν το αντίθετο.

Λόγου χάρη, οι Γραφές λένε ότι ο «Θεός υπέβαλε τον Αβραάμ σε δοκιμή» παραγγέλλοντάς του να θυσιάσει το γιο του, τον Ισαάκ, ως ολοκαύτωμα. Όταν ο Αβραάμ ήταν έτοιμος να θυσιάσει τον Ισαάκ, ο Θεός τον σταμάτησε και είπε: «Τώρα ξέρω ότι είσαι θεοφοβούμενος επειδή δεν αρνήθηκες να δώσεις το γιο σου, το μοναδικό παιδί σου, σε εμένα». (Γένεση 22:1-12) Θα έκανε ο Θεός αυτή τη δήλωση αν γνώριζε εκ των προτέρων ότι ο Αβραάμ θα υπάκουε σε εκείνη την εντολή; Θα ήταν αυτή μια έντιμη δοκιμή;

Επιπλέον, οι αρχαίοι προφήτες αναφέρουν ότι πολλές φορές ο Θεός δήλωσε πως “μεταμελήθηκε” για κάτι που είχε κάνει ή που σκεφτόταν να κάνει. Λόγου χάρη, ο Θεός είπε ότι «μεταμελήθηκε [από την εβραϊκή λέξη ναχάμ] που έκανε τον Σαούλ βασιλιά του Ισραήλ». (1 Σαμουήλ 15:11, 35· παράβαλε Ιερεμίας 18:7-10· Ιωνάς 3:10.) Εφόσον ο Θεός είναι τέλειος, αυτά τα εδάφια δεν είναι δυνατόν να σημαίνουν ότι ο Θεός έκανε λάθος όταν επέλεξε τον Σαούλ ως πρώτο βασιλιά του Ισραήλ. Αντίθετα, δείχνουν ότι ο Θεός λυπόταν που ο Σαούλ αποδείχτηκε άπιστος και ανυπάκουος. Αν ο Θεός προγνώριζε τις ενέργειες του Σαούλ, τότε δεν θα είχε νόημα να χρησιμοποιήσει μια τέτοια έκφραση αναφερόμενος στον εαυτό του.

Ο ίδιος όρος εμφανίζεται και στο αρχαιότερο τμήμα των Γραφών όπου, αναφορικά με τις ημέρες του Νώε, δηλώνεται: «Ο Ιεχωβά μεταμελήθηκε που είχε κάνει τους ανθρώπους στη γη και ένιωσε λύπη στην καρδιά του. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά είπε: “Θα εξαλείψω τους ανθρώπους, τους οποίους δημιούργησα, από την επιφάνεια της γης . . . επειδή μεταμελούμαι που τους έκανα”». (Γένεση 6:6, 7) Και εδώ επίσης φαίνεται πως οι ενέργειες του ανθρώπου δεν προκαθορίζονται από τον Θεό. Ο Θεός ένιωσε μεταμέλεια και λύπη, όχι επειδή οι δικές του ενέργειες ήταν εσφαλμένες, αλλά επειδή η πονηρία του ανθρώπου οργίαζε. Ο Δημιουργός μεταμελήθηκε για το ότι ήταν αναγκαίο να καταστρέψει όλους τους ανθρώπους εκτός από τον Νώε και την οικογένειά του. Ο Θεός μάς διαβεβαιώνει: “Δεν βρίσκω ευχαρίστηση στο θάνατο του πονηρού”.—Ιεζεκιήλ 33:11· παράβαλε Δευτερονόμιο 32:4, 5.

Μήπως, λοιπόν, προγνώριζε ή και καθόρισε ο Θεός την πτώση του Αδάμ στην αμαρτία, καθώς και τις καταστροφικές επιπτώσεις που θα είχε αυτό στην ανθρώπινη οικογένεια; Τα όσα εξετάσαμε δείχνουν ότι δεν μπορεί να είναι έτσι. Επιπρόσθετα, αν ο Θεός τα προγνώριζε όλα αυτά, τότε θα είχε γίνει ο πρωτουργός της αμαρτίας όταν έπλασε τον άνθρωπο και ο Θεός θα έφερε εκούσια ευθύνη για όλη την πονηρία και τα παθήματα του ανθρώπου. Είναι σαφές ότι αυτό δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τα όσα αποκαλύπτει ο Θεός στις Γραφές για τον εαυτό του. Αυτός είναι Θεός αγάπης και κρίσης, ο οποίος μισεί την πονηρία.—Ψαλμός 33:5· Παροιμίες 15:9· 1 Ιωάννη 4:8.

Οι Δύο Τελικοί Προορισμοί του Ανθρώπου

Οι Άγιες Γραφές δεν δείχνουν ότι το μέλλον του καθενός μας είναι κατά κάποιον τρόπο προαποφασισμένο, ή προκαθορισμένο, από τον Θεό. Αντιθέτως, δείχνουν ότι ο Θεός έχει προείπει πως υπάρχουν μόνο δύο πιθανοί τελικοί προορισμοί για τον άνθρωπο. Ο Θεός δίνει στον κάθε άνθρωπο ελεύθερη βούληση ώστε να διαλέξει ποιος θα είναι ο δικός του τελικός προορισμός. Ο προφήτης Μωυσής δήλωσε τα εξής στους Ισραηλίτες πριν από πολύ καιρό: «Έθεσα μπροστά σου τη ζωή και το θάνατο, . . . και πρέπει να διαλέξεις τη ζωή για να παραμείνεις ζωντανός, εσύ και οι απόγονοί σου, με το να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου, με το να ακούς τη φωνή του και με το να προσκολλάσαι σε αυτόν· διότι αυτός είναι η ζωή σου και η μακρότητα των ημερών σου». (Δευτερονόμιο 30:19, 20) Ο προφήτης του Θεού Ιησούς προειδοποίησε: «Μπείτε από τη στενή πύλη· επειδή πλατύς και ευρύχωρος είναι ο δρόμος που οδηγεί στην καταστροφή, και πολλοί είναι εκείνοι που μπαίνουν από αυτόν· ενώ στενή είναι η πύλη και στενόχωρος ο δρόμος που οδηγεί στη ζωή, και λίγοι είναι εκείνοι που τον βρίσκουν». (Ματθαίος 7:13, 14) Δύο δρόμοι, δύο τελικοί προορισμοί. Το μέλλον μας εξαρτάται από τις δικές μας ενέργειες. Η υπακοή στον Θεό σημαίνει ζωή, η ανυπακοή σε αυτόν σημαίνει θάνατο.—Ρωμαίους 6:23.

Ο Θεός «λέει στην ανθρωπότητα ότι πρέπει όλοι σε κάθε τόπο να μετανοήσουν. Επειδή έχει προσδιορίσει ημέρα κατά την οποία σκοπεύει να κρίνει την κατοικημένη γη με δικαιοσύνη». (Πράξεις 17:30, 31) Όπως ακριβώς η πλειονότητα των ανθρώπων στις ημέρες του Νώε διάλεξαν να μην υπακούσουν στον Θεό και αφανίστηκαν, έτσι και σήμερα οι περισσότεροι δεν υπακούν στις εντολές του Θεού. Εντούτοις, ο Θεός δεν έχει καθορίσει ακόμη ποιοι θα καταστραφούν και ποιοι θα λάβουν σωτηρία. Μάλιστα ο Λόγος του Θεού λέει ότι «δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Ακόμη και πολύ πονηροί άνθρωποι μπορούν να μετανοήσουν, να γίνουν υπάκουοι και να κάνουν τις αναγκαίες αλλαγές προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια του Θεού.—Ησαΐας 1:18-20· 55:6, 7· Ιεζεκιήλ 33:14-16· Ρωμαίους 2:4-8.

Σε όσους είναι υπάκουοι, ο Θεός υπόσχεται αιώνια ζωή σε έναν ειρηνικό παράδεισο, σε μια γη απαλλαγμένη από κάθε είδους πονηρία, βία και πόλεμο, σε έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχει πια πείνα, παθήματα, αρρώστιες και θάνατος. (Ψαλμός 37:9-11· 46:9· Ησαΐας 2:4· 11:6-9· 25:6-8· 35:5, 6· Αποκάλυψη 21:4) Ακόμη και οι νεκροί θα αναστηθούν και θα τους δοθεί η ευκαιρία να υπηρετήσουν τον Θεό.—Δανιήλ 12:2· Ιωάννης 5:28, 29.

«Να παρατηρείς τον άμεμπτο και να βλέπεις τον ευθύ», λέει ο ψαλμωδός, «γιατί το μέλλον αυτού του ανθρώπου θα είναι ειρηνικό. Αλλά οι παραβάτες θα αφανιστούν όλοι· το μέλλον των πονηρών θα εκκοπεί». (Ψαλμός 37:37, 38) Ποιο θα είναι το μέλλον σας; Αυτό εξαρτάται μόνο από εσάς. Οι εκδότες αυτού του περιοδικού θα σας δώσουν ευχαρίστως περισσότερες πληροφορίες για να σας βοηθήσουν να εξασφαλίσετε ένα ευτυχισμένο, ειρηνικό μέλλον.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Ο Θεός χρησιμοποιεί στην επεξεργασία των σκοπών του τη δύναμη της πρόγνωσης την οποία κατέχει

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Ο Θεός «δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». 2 Πέτρου 3:9

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Αν ο Θεός γνώριζε εκ των προτέρων ότι ο Αβραάμ θα ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει το γιο του, θα ήταν αυτή μια έντιμη δοκιμή;