Αβραάμ—Ένα Παράδειγμα για Όλους Όσοι Επιζητούν τη Φιλία του Θεού
«Μη ασθενήσας κατά την πίστιν, . . . πεποιθώς ότι εκείνο, το οποίον υπεσχέθη [ο Θεός], είναι δυνατός και να εκτελέση».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 4:19-21.
1. Γιατί έχει προσπαθήσει ο Σατανάς να μειώσει το κύρος της αφήγησης σχετικά με τον Αβραάμ;
Ο ΘΕΪΚΟΣ λόγος που εκτίθεται στις Γραφές είναι ‘ζωντανός και ασκεί δύναμη’. (Εβραίους 4:12, ΜΝΚ) Έτσι, η αφήγηση της πολιτείας του Ιεχωβά με τον Αβραάμ, μολονότι γράφτηκε πριν από 3.500 περίπου χρόνια, αποτελεί πηγή ενθάρρυνσης για όλους όσοι επιζητούν τη φιλία του Θεού. (Ρωμαίους 15:4) Ο αρχιεχθρός, ο Σατανάς, το ξέρει αυτό και έχει χρησιμοποιήσει τους θρησκευτικούς ηγέτες στην προσπάθειά του να μειώσει το κύρος αυτής της αφήγησης, παρουσιάζοντάς την ως μύθο.—2 Κορινθίους 11:14, 15.
2. Τι άποψη είχαν οι μαθητές του Ιησού σχετικά με τον Αβραάμ;
2 Ως μέρος ‘όλης της Γραφής, που είναι θεόπνευστη’, η ιστορία του Αβραάμ είναι αληθινή και ‘ωφέλιμη για [Χριστιανική] διδασκαλία’. (2 Τιμόθεον 3:16· Ιωάννης 17:17) Οι πρώτοι μαθητές του Ιησού σίγουρα το εκτιμούσαν αυτό, αφού ο Αβραάμ μνημονεύεται 74 φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Στο 11ο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, το οποίο εμπνέει πίστη, αφιερώνεται περισσότερος χώρος σ’ αυτόν απ’ ό,τι σε οποιονδήποτε άλλο δούλο του Θεού της προχριστιανικής εποχής.
3. Πώς δόθηκε μεγάλη τιμή στον Αβραάμ;
3 Ο Αβραάμ δεν ήταν ένας κοινός «προφήτης», γιατί ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε για να παίξει ένα μεγαλειώδες ‘συμβολικό δράμα’, στο οποίο ο πατριάρχης είχε τη μεγάλη τιμή να γίνει προφητικός τύπος του ίδιου του Θεού. (Γένεσις 20:7· Γαλάτας 4:21-26, ΜΝΚ) Έτσι, ο Ιησούς μίλησε για «τον κόλπον του Αβραάμ», περιγράφοντας παραστατικά μια θέση στην οποία κάποιος απολαμβάνει την εύνοια του Θεού.—Λουκάς 16:22.
Η Πρώτη του Πράξη Πίστης
4. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, πώς άρχισε η πολιτεία του Θεού με τον Άβραμ;
4 Ο Άβραμ, όπως ονομαζόταν αρχικά, είχε ανατραφεί στην «Ουρ των Χαλδαίων». Ενώ κατοικούσε εκεί, του εμφανίστηκε ο Ιεχωβά Θεός και του είπε: «Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει· και θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα· και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου· και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν· και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντας σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης».—Γένεσις 12:1-3· 15:7· Πράξεις 7:2, 3.
5. (α) Πώς η υπόσχεση του Θεού πρέπει να άγγιξε την καρδιά του Άβραμ; (β) Πώς ανταποκρίθηκε ο Άβραμ σ’ αυτή την υπόσχεση;
5 Τι προκλητική πρόσκληση. Το να υπακούσει σ’ αυτήν ο Άβραμ σήμαινε ότι έπρεπε να αφήσει το ωραίο περιβάλλον και τους συγγενείς του, προκειμένου να ζήσει μακριά σε μια ξένη χώρα. Αλλά η στοργική υπόσχεση του Θεού άγγιξε βαθιά την καρδιά του Άβραμ. Αφού ήταν γέρος και άτεκνος, και η γυναίκα του ήταν στείρα, φαινόταν ότι το όνομά του επρόκειτο σύντομα να λησμονηθεί. Η υπόσχεση του Θεού διαβεβαίωνε για το αντίθετο: Ένα «έθνος μέγα» θα ερχόταν απ’ αυτόν. Επιπλέον, η υπόσχεση του Θεού περιλάμβανε μια θαυμάσια διακήρυξη καλών νέων για όλο το ανθρώπινο γένος, αφού έστρεφε την προσοχή σ’ έναν καιρό κατά τον οποίο θα ευλογούνταν όλα τα έθνη. (Γαλάτας 3:8, ΜΝΚ) Ο Άβραμ άσκησε πίστη στην υπόσχεση του Ιεχωβά και εγκατέλειψε ένα κέντρο προηγμένου πολιτισμού. «Εξήλθε», μας λέει η Αγία Γραφή, «μη εξεύρων πού υπάγει».—Εβραίους 11:8.
6. (α) Γιατί το εδάφιο Γένεσις 11:31 λέει ότι ο Θάρα ήταν υπεύθυνος για τη μετακίνηση; (Πράξεις 7:2-4) (β) Με ποιους τρόπους αποτέλεσε η Σάρρα παράδειγμα για τις Χριστιανές γυναίκες σήμερα;
6 Η πίστη του Άβραμ επηρέασε κι άλλους. Το σπιτικό του, καθώς και ο Θάρα, ο πατέρας του, και ο Λωτ, ο ανιψιός του, αναχώρησαν μαζί του. Ωστόσο, επειδή ο Θάρα ήταν η πατριαρχική κεφαλή της οικογένειας, αναφέρεται ότι αυτός ήταν υπεύθυνος για τη μετακίνηση. (Γένεσις 11:31) Αξιοσημείωτη είναι η υποστήριξη που έλαβε ο Άβραμ από τη γυναίκα του, τη Σάρα, που αργότερα ονομάστηκε Σάρρα. Αυτή δέχτηκε να ζει με κατώτερο βιοτικό επίπεδο, σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή της. (Γένεσις 13:18· 24:67) Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί «ήλθεν ο Αβραάμ δια να κλαύση την Σάρραν και να πενθήση αυτήν», όταν εκείνη πέθανε. (Γένεσις 23:1, 2) Λόγω της ισχυρής πίστης και της ολόκαρδης συζυγικής υποταγής της, αυτή προβάλλεται ως παράδειγμα αληθινής πνευματικής ομορφιάς για τις Χριστιανές γυναίκες.—Εβραίους 11:11, 13-15· 1 Πέτρου 3:1-6.
7. Με ποιους τρόπους έχουν εκδηλώσει οι Χριστιανοί σήμερα πίστη όμοια μ’ εκείνη του Αβραάμ και της Σάρρας;
7 Πολλοί Χριστιανοί σήμερα έχουν δείξει παρόμοια πίστη, με το να προσφερθούν εθελοντικά να διαδώσουν το άγγελμα του Θεού σε μέρη όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη για κήρυκες της Βασιλείας και για την κατασκευή και λειτουργία νέων εγκαταστάσεων εκτύπωσης και αποστολής Βιβλικών εντύπων. (Ματθαίος 24:14) Αυτοί οι Χριστιανοί συμμετέχουν στην επίδειξη υπακοής στην εντολή: «Πορευθέντες . . . μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Μετακομίζοντας σε μια άγνωστη χώρα, συχνά χρειάζεται να προσαρμοστούν σε διαφορετικό βιοτικό επίπεδο. Άλλοι έχουν κάνει αξιοσημείωτες υλικές θυσίες προκειμένου να μαθητεύσουν στην περιοχή τους.—Ματθαίος 28:19, 20.
Άλλες Πράξεις Πίστης
8. Τι οδήγησε στη δεύτερη εμφάνιση που έκανε ο Ιεχωβά στον Άβραμ;
8 Ο Άβραμ έμεινε στην πόλη Χαράν, μέχρι που πέθανε ο πατέρας του, ο Θάρα. (Γένεσις 11:31, 32) Κατόπιν, το σπιτικό του διέσχισε τον Ευφράτη Ποταμό και κατευθύνθηκε νότια. Τελικά έφτασαν στον ‘τόπο Συχέμ’, στο μέσον της γης Χαναάν. Τι θαυμάσιο θέαμα πρέπει να ήταν αυτό! Η Συχέμ βρίσκεται σε μια εύφορη κοιλάδα ανάμεσα σε δυο οροσειρές, των οποίων οι ψηλότερες κορυφές είναι το Όρος Εβάλ και το Όρος Γαριζίν. Αυτή έχει περιγραφτεί ως ο «παράδεισος των Αγίων Τόπων». Κατάλληλα, εδώ παρουσιάστηκε ο Ιεχωβά και πάλι στον Άβραμ, και είπε: «Εις το σπέρμα σου θέλω δώσει την γην ταύτην».—Γένεσις 12:5-7.
9. (α) Με ποιον αξιοσημείωτο τρόπο εξακολούθησε ο Άβραμ να εκδηλώνει πίστη; (β) Ποιο μάθημα παίρνουμε εμείς απ’ αυτό;
9 Ο Άβραμ ανταποκρίθηκε κάνοντας άλλη μια πράξη πίστης. Όπως λέει η αφήγηση: ‘Ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον εις τον Ιεχωβά’. (Γένεσις 12:7) Αυτό είναι πιθανό να περιλάμβανε και την προσφορά μιας θυσίας ζώου, γιατί η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται «θυσιαστήριον» σημαίνει «τόπος θυσίας». Αργότερα, ο Άβραμ επανέλαβε αυτές τις πράξεις πίστης σε άλλα μέρη εκείνης της γης. Επιπρόσθετα, ‘επεκαλέσθη το όνομα του Ιεχωβά’. (Γένεσις 12:8· 13:18· 21:33) Η εβραϊκή φράση «επικαλούμαι το όνομα» σημαίνει επίσης «διακηρύττω (κηρύττω) το όνομα». Το σπιτικό του Άβραμ, καθώς και οι Χαναναίοι πρέπει να τον είχαν ακούσει να διακηρύττει θαρραλέα το όνομα του Θεού του, του Ιεχωβά. (Γένεσις 14:22-24) Παρόμοια, όλοι όσοι επιζητούν τη φιλία του Θεού σήμερα πρέπει να επικαλούνται το όνομά του με πίστη. Αυτό θα περιλάμβανε τη συμμετοχή στο δημόσιο κήρυγμα, το «να [αναφέρουν] πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων [που κάνουν δημόσια διακήρυξη για, ΜΝΚ] το όνομα αυτού».—Εβραίους 13:15· Ρωμαίους 10:10.
10. (α) Με ποιους άλλους τρόπους άσκησε πίστη ο Άβραμ; (β) Τι παράδειγμα έθεσε για τους Χριστιανούς που είναι κεφαλές οικογένειας; (1 Τιμόθεον 3:12)
10 Ο Άβραμ ασκούσε την πίστη που είχε στον Ιεχωβά και με πολλούς άλλους τρόπους. Έκανε θυσίες για χάρη της ειρήνης, κι ωστόσο, τακτοποιούσε με θάρρος τις κρίσιμες περιστάσεις. (Γένεσις 13:7-11· 14:1-16) Μολονότι ήταν πλούσιος, δεν ήταν υλιστής. (Γένεσις 14:21-24) Αντίθετα, ήταν φιλόξενος και υποστήριζε γενναιόδωρα τη λατρεία του Ιεχωβά. (Γένεσις 14:18-20· 18:1-8) Και το πιο σπουδαίο, ήταν υποδειγματικός ως κεφαλή της οικογένειάς του και ακολουθούσε την καθοδηγία του Ιεχωβά προστάζοντας τους γιους του και τα μέλη του σπιτικού του που ήταν μαζί του να φυλάττουν ‘την οδόν του Ιεχωβά, δια να πράττωσι δικαιοσύνην’. (Γένεσις 18:19) Έτσι, το σπιτικό του Άβραμ ακολούθησε μια πορεία εντελώς αντίθετη μ’ εκείνη των σεξουαλικά διεστραμμένων Χαναναίων που κατοικούσαν στα γειτονικά Σόδομα και Γόμορρα. Είναι βέβαιο πως ο Άβραμ δεν θα ανεχόταν τέτοιες χονδροειδείς αμαρτίες μέσα στο σπιτικό του. Το γεγονός ότι αναλάμβανε την ηγεσία στο σπιτικό του με καλό τρόπο αντανακλάται στον τρόπο με τον οποίο ορισμένα μέλη του σπιτικού του τον μιμήθηκαν κι επικαλέστηκαν το όνομα του Ιεχωβά με πίστη.—Γένεσις 16:5, 13· 24:26, 27· 25:21.
«Μη Ασθενήσας Κατά την Πίστιν»
11. Πώς μπόρεσε ο Άβραμ να υπομείνει εκατό χρόνια ως ‘πάροικος σε ξένη γη’;
11 Η ισχυρή πίστη που είχε ο Άβραμ τον βοήθησε να υπομείνει δυσκολίες, καθώς ζούσε εκατό χρόνια ανάμεσα σε ανθρώπους που αξιούσαν ότι η γη ήταν δική τους. (Γένεσις 12:4· 23:4· 25:7) Η Αγία Γραφή λέει: ‘Παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας· διότι περιέμενε την πόλιν [τη Βασιλεία του Θεού] την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός. Και εάν μεν ενεθυμείτο εκείνην [την γην], εξ ης εξήλθεν, ήθελεν ευρεί καιρόν [ευκαιρία, ΜΝΚ] να επιστρέψει’.—Εβραίους 11:9, 10, 15· παράβαλε Εβραίους 12:22, 28.
12. Ποια ευκαιρία είχε από νωρίς ο Άβραμ να επιστρέψει στην Ουρ, και πώς αντιμετώπισε εκείνη την κρίσιμη περίσταση;
12 Ο Άβραμ δεν είχε μείνει πολύ καιρό στη Χαναάν, όταν μια μεγάλη πείνα του έδωσε την ‘ευκαιρία να επιστρέψει’. Η Ουρ, που είχε τα άφθονα νερά του Ευφράτη Ποταμού, δεν εξαρτιόταν άμεσα από τις βροχοπτώσεις. Εντούτοις, αντί να γυρίσει εκεί, ο Άβραμ έθεσε πίστη στον Ιεχωβά και κατευθύνθηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση—προς την Αίγυπτο. Αυτό ήταν ριψοκίνδυνο. Επειδή είχε όμορφη γυναίκα, ο πάροικος Άβραμ κινδύνευε να χάσει τη ζωή του σ’ εκείνη την ξένη χώρα. Ωστόσο, πήρε τα μέτρα του, ζητώντας από τη Σάρα να κρατήσει μυστική τη γαμήλια σχέση τους. Ο Ιεχωβά ευλόγησε τον Άβραμ λόγω της πίστης του, και σύντομα αυτός μπόρεσε να επιστρέψει στην Υποσχεμένη Γη, έχοντας περισσότερο πλούτο παρά ποτέ.—Γένεσις 12:10–13:2· 20:12.
13. Τι εξεικονίζει η στειρότητα της Σάρας και το γεγονός ότι ο Άβραμ απέκρυψε τη γαμήλια σχέση που είχε μαζί της;
13 Κι αυτό επίσης αποτέλεσε μέρος του προφητικού δράματος που έπαιξε ο Άβραμ χωρίς να το ξέρει, για τη δική μας διδασκαλία. Η Σάρα που ήταν ακόμη στείρα, εξεικόνιζε την ουράνια, όμοια με σύζυγο οργάνωση του Ιεχωβά, που αποτελείται από όσιους αγγέλους. Αυτή η όμορφη συμβολική σύζυγος έπρεπε να περιμένει πάνω από 4.000 χρόνια, προτού μπορέσει να παράσχει το αληθινό σπέρμα του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού. Λόγω του απροκάλυπτου διωγμού των πιστών δούλων του Θεού στη διάρκεια όλων αυτών των ετών αναμονής, μερικές φορές φαινόταν ότι ο Ιεχωβά είχε αποκρύψει τη συζυγική σχέση που είχε μαζί της.—Γένεσις 3:15· Ησαΐας 54:1-8· Γαλάτας 3:16, 27, 29· 4:26.
14. (α) Πώς αντέδρασε τελικά η Σάρα στη στειρότητά της; (β) Τι συνέβη όταν ο Άβραμ ήταν 99 χρονών, και γιατί;
14 Αφού εγκαρτέρησε δέκα χρόνια ως ξένος, ο Άβραμ εξακολουθούσε να μην έχει γιο για κληρονόμο. Στην απελπισία της, η Σάρα τον ικέτευσε να αποκτήσει απόγονο από τη δούλη της, την Άγαρ. Ο Άβραμ συμφώνησε κι έτσι γεννήθηκε ο Ισμαήλ. (Γένεσις 12:4· 16:1-4, 16) Αλλά το υποσχεμένο σπέρμα της ευλογίας επρόκειτο να έρθει μέσω κάποιου άλλου. Όταν ο Άβραμ ήταν 99 χρονών, το όνομά του άλλαξε κι έγινε Αβραάμ, επειδή, όπως είπε ο Θεός, ‘πατέρα πλήθους εθνών θα σε καταστήσω’. Το όνομα της Σάρας άλλαξε κι έγινε Σάρρα, με την υπόσχεση ότι αυτή θα γεννούσε ένα γιο.—Γένεσις 17:1, 5, 15-19.
15. (α) Γιατί γέλασε ο Αβραάμ με τη σκέψη ότι η Σάρρα θα του γεννούσε γιο; (β) Ποια περαιτέρω απόδειξη έδωσε ο Αβραάμ για την ισχυρή του πίστη;
15 Ο Αβραάμ (και αργότερα η Σάρρα) γέλασε μ’ αυτή τη σκέψη, επειδή τόσο οι δικές του αναπαραγωγικές δυνάμεις όσο και της Σάρρας είχαν παύσει. (Γένεσις 17:17· 18:9-15) Αλλά αυτό το γέλιο δεν έδειχνε έλλειψη πίστης, δυσπιστία. Όπως εξηγεί η Αγία Γραφή: «Μη ασθενήσας κατά την πίστιν, . . . εις την επαγγελίαν [αλλά λόγω της υπόσχεσης, ΜΝΚ] του Θεού . . . ενεδυναμώθη εις την πίστιν, δοξάσας τον Θεόν, και πεποιθώς ότι εκείνο, το οποίον υπεσχέθη, είναι δυνατός και να εκτελέση». (Ρωμαίους 4:18-21) Εκείνη την ίδια μέρα, ο Αβραάμ έδωσε απόδειξη της ισχυρής του πίστης. Ως σημάδι της διαθήκης που έκανε ο Θεός μαζί του, ο Ιεχωβά είπε στον Αβραάμ να περιτμηθεί μαζί με όλα τα αρσενικά του μεγάλου σπιτικού του. (Γένεσις 15:18-21· 17:7-12, 26) Πώς αντέδρασε εκείνος σ’ αυτή την επίπονη εντολή; «Περιέτεμε την σάρκα της ακροβυστίας αυτών την αυτήν εκείνην ημέραν, καθώς είπε προς αυτόν ο Θεός».—Γένεσις 17:22-27.
16. (α) Τι συνέβη την ημέρα που απογαλακτίστηκε ο Ισαάκ; (β) Τι εξεικόνιζε η εκδίωξη της Άγαρ και του Ισμαήλ;
16 Τον Ισαάκ, του οποίου το όνομα σημαίνει ‘Γέλιο’, τον γέννησε η Σάρρα την επόμενη χρονιά. (Γένεσις 21:5, 6) Σύντομα, ήρθε ο καιρός της απογαλάκτισής του. Στη διάρκεια του συμποσίου, ο ζηλότυπος Ισμαήλ ‘δίωξε’ τον Ισαάκ. Όταν έγινε αυτό, η Σάρρα παρότρυνε με έντονο τρόπο τον Αβραάμ να εκδιώξει τη δούλη, την Άγαρ, και το γιο της από το σπιτικό. Ο Ιεχωβά Θεός υποστήριξε το αίτημα της Σάρρας. Μολονότι στενοχωρέθηκε, ο Αβραάμ υπήκουσε αμέσως. (Γένεσις 21:8-14) Σύμφωνα με τα εδάφια Γαλάτας 4:21-30, αυτό εξεικόνιζε το πώς ο Μεγαλύτερος Αβραάμ θα τερμάτιζε τη σχέση του με το έθνος του φυσικού Ισραήλ. Όπως και το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος, αυτοί γεννήθηκαν δούλοι στην αμαρτία. (Ρωμαίους 5:12) Αλλά απέρριψαν επίσης τον Ιησού Χριστό, το αληθινό Σπέρμα του Αβραάμ, που ήρθε για να τους ελευθερώσει. (Ιωάννης 8:34-36· Γαλάτας 3:16) Και όπως ο Ισμαήλ δίωξε τον Ισαάκ, αυτοί δίωξαν τη νεοσχηματισμένη Χριστιανική εκκλησία του πνευματικού Ισραήλ, που ήταν το δευτερεύον μέρος του σπέρματος του Αβραάμ.—Ματθαίος 21:43· Λουκάς 3:7-9· Ρωμαίους 2:28, 29· 8:14-17· 9:6-9· Γαλάτας 3:29.
Η Μεγαλύτερη Δοκιμασία της Πίστης του
17. Πώς δοκιμάστηκε έντονα η πίστη του Αβραάμ στη συνέχεια;
17 Είναι απίθανο να είχε κάποιος ανθρώπινος πατέρας περισσότερη αγάπη για το γιο του, απ’ όση είχε ο ηλικιωμένος Αβραάμ για τον Ισαάκ. Πόσο πρέπει να συγκλονίστηκε λοιπόν, όταν έλαβε την εξής εντολή: «Λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή, τον οποίον ηγάπησας, τον Ισαάκ, και ύπαγε εις τον τόπον Μοριά, και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα, επί ενός των ορέων, το οποίον θέλω σοι ειπεί».—Γένεσις 22:1, 2.
18. Πώς ανταποκρίθηκε ο Αβραάμ στην εντολή του Ιεχωβά να θυσιάσει τον Ισαάκ;
18 Πρέπει να ήταν δύσκολο να καταλάβει ο Αβραάμ το λόγο γι’ αυτή τη θλιβερή εντολή. Ωστόσο επέδειξε τη συνηθισμένη γρήγορη υπακοή του. (Γένεσις 22:3) Χρειάστηκε τρεις αγωνιώδεις μέρες για να φτάσει στο επιλεγμένο βουνό. Εκεί, έχτισε ένα θυσιαστήριο και έβαλε πάνω σ’ αυτό ξύλα για τη φωτιά. Στο μεταξύ, πρέπει να είχε εξηγήσει την εντολή του Θεού στον Ισαάκ, ο οποίος θα μπορούσε εύκολα να δραπετεύσει. Αντί γι’ αυτό, ο Ισαάκ επέτρεψε στον ηλικιωμένο πατέρα του να τον δέσει χεροπόδαρα και να τον βάλει πάνω στο θυσιαστήριο. (Γένεσις 22:4-9) Σε τι μπορούμε να αποδώσουμε αυτή την υπακοή;
19. (α) Σε τι μπορούμε να αποδώσουμε τη θαρραλέα υποταγή του Ισαάκ; (β) Πώς η σχέση μεταξύ του Αβραάμ και του Ισαάκ αποτελεί μάθημα για τις Χριστιανικές οικογένειες σήμερα;
19 Ο Αβραάμ είχε εκτελέσει πιστά τις ευθύνες του σε σχέση με τον Ισαάκ, όπως περιγράφει το εδάφιο Γένεσις 18:19. Χωρίς αμφιβολία, είχε εντυπώσει στον Ισαάκ το σκοπό που είχε ο Ιεχωβά να αναστήσει τους νεκρούς. (Γένεσις 12:3· Εβραίους 11:17-19) Ο Ισαάκ, από μέρους του, αποτελούσε το αντικείμενο της βαθιάς αγάπης του Αβραάμ και θα ήθελε να ευχαριστεί τον πατέρα του στο καθετί, ιδιαίτερα όταν αυτό περιλάμβανε την εκτέλεση του θελήματος του Θεού. Τι θαυμάσιο μάθημα που είναι αυτό για τις Χριστιανικές οικογένειες σήμερα!—Εφεσίους 6:1, 4.
20. Πώς υπήκουσε ο Αβραάμ, και με ποια ανταμοιβή;
20 Τώρα έφτασε το αποκορύφωμα της δοκιμασίας. Ο Αβραάμ πήρε στα χέρια του το μαχαίρι της σφαγής. Αλλά τη στιγμή που ήταν έτοιμος να σκοτώσει το γιο του, ο Ιεχωβά τον σταμάτησε και του είπε: «Τώρα εγνώρισα ότι συ φοβείσαι τον Θεόν, επειδή δεν ελυπήθης τον υιόν σου τον μονογενή δι’ εμέ». (Γένεσις 22:11, 12) Πόσο πλούσια ανταμείφθηκε ο Αβραάμ όταν άκουσε τον ίδιο τον Θεό να τον ανακηρύσσει δίκαιο! Τώρα μπορούσε να είναι σίγουρος ότι είχε ανταποκριθεί σε όσα απαιτεί ο Θεός από έναν ατελή άνθρωπο. Και το πιο σπουδαίο, η αξιολόγηση που είχε κάνει προηγουμένως ο Θεός για την πίστη του αποδείχτηκε αληθινή. (Γένεσις 15:5, 6) Μετά απ’ αυτό, ο Αβραάμ θυσίασε ένα κριάρι που του δόθηκε θαυματουργικά σε αντικατάσταση του Ισαάκ. Έπειτα, άκουσε τον Ιεχωβά να επιβεβαιώνει με όρκο τις υποσχέσεις της διαθήκης. Αργότερα, έγινε γνωστός ως φίλος του Ιεχωβά.—Γένεσις 22:13-18· Ιακώβου 2:21-23.
21. Ποια προφητική παραβολή δόθηκε εδώ, και τι θα πρέπει να μας ενθαρρύνει αυτή να επιζητούμε;
21 Η θυσία που έκανε ο Αβραάμ ήταν ‘παραβολική’. (Εβραίους 11:19) Αποτελούσε τύπο της οδυνηρής, πολύτιμης θυσίας που έκανε ο Ιεχωβά Θεός όταν έστειλε τον αγαπημένο του Γιο στη γη για να πεθάνει ως «ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». (Ιωάννης 1:29) Και η προθυμία που είχε ο Ισαάκ να πεθάνει εξεικονίζει πώς ο Μεγαλύτερος Ισαάκ, ο Ιησούς Χριστός, υποτάχθηκε στοργικά στην εκτέλεση του θελήματος του ουράνιου Πατέρα του. (Λουκάς 22:41, 42· Ιωάννης 8:28, 29) Τελικά, ακριβώς όπως ο Αβραάμ έλαβε το γιο του ζωντανό από το θυσιαστήριο, έτσι και ο Ιεχωβά έλαβε και πάλι τον αγαπημένο του Γιο από τους νεκρούς, ως ένδοξο πνευματικό πλάσμα. (Ιωάννης 3:16· 1 Πέτρου 3:18) Πόσο ενθαρρυντικά είναι όλα αυτά για εκείνους που επιζητούν τη φιλία του Θεού σήμερα!
22. Πώς έχουν ωφεληθεί από την απαράμιλλη αγάπη του Θεού τα μέλη μιας επιλεγμένης ομάδας ανθρώπων;
22 Επειδή ασκούν πίστη σ’ αυτή την απαράμιλλη πράξη αγάπης από μέρους του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού, τα μέλη μιας επιλεγμένης ομάδας ανθρώπων έχουν ανακηρυχθεί δίκαιοι ως γιοι του Θεού. (Ρωμαίους 5:1· 8:15-17) Αυτοί, που πάρθηκαν πρώτα από τους Ιουδαίους κι έπειτα από τους Εθνικούς, έχουν πράγματι ευλογηθεί μέσω του Σπέρματος του Αβραάμ, του Ιησού Χριστού. (Πράξεις 3:25, 26· Γαλάτας 3:8, 16) Με τη σειρά τους, αυτοί σχηματίζουν το δευτερεύον μέρος του σπέρματος του Αβραάμ. (Γαλάτας 3:29) Αυτά τα άτομα αριθμούν τελικά 144.000 και, όπως ο Ιησούς, ανασταίνονται σε ουράνια ζωή, αφού πρώτα αποδειχτούν πιστοί μέχρι θανάτου.—Ρωμαίους 6:5· Αποκάλυψις 2:10· 14:1-3.
23. (α) Πώς ευλογούνται ήδη εκατομμύρια άνθρωποι μέσω του υπολοίπου του σπέρματος του Αβραάμ; (2 Κορινθίους 5:20) (β) Ποιες περαιτέρω ευλογίες επιφυλάσσονται για τον ‘πολύ όχλο’;
23 Στο μεταξύ, εκατομμύρια άνθρωποι απ’ όλα τα έθνη ‘ευλογούνται’ από την ανταπόκρισή τους στη στοργική διακονία του μικρού υπολοίπου του σπέρματος του Αβραάμ. (Γένεσις 22:18) Αυτοί έχουν συγκινηθεί επειδή μαθαίνουν πώς αμαρτωλοί άνθρωποι μπορούν να ανακηρυχθούν δίκαιοι ως φίλοι του Θεού. Σαν αποτέλεσμα, τα μέλη ενός ‘πολλού όχλου . . . απ’ όλα τα έθνη’ απολαμβάνουν την εύνοια του Θεού, αφού έχουν ‘πλύνει τις στολές τους και τις έχουν λευκάνει στο αίμα του Αρνιού’. Καθώς το υπόλοιπο λαβαίνει την ηγεσία, κι αυτοί επίσης ‘λατρεύουν τον Θεό μέρα και νύχτα’. Εκείνοι που αποτελούν αυτόν τον πολύ όχλο έχουν μπροστά τους τη θαυμάσια ελπίδα για αιώνια ζωή στον Παράδεισο, ως επίγεια ‘παιδιά του Θεού’. (Αποκάλυψις 7:9-17· 21:3-5· Ρωμαίους 8:21· Ψαλμός 37:29) Εντούτοις, προτού πραγματοποιηθούν αυτές οι ευλογίες, πρέπει να λάβουν χώρα γεγονότα μεγαλύτερης σπουδαιότητας, όπως θα μάθουμε στο επόμενο άρθρο.
Ερωτήσεις για Ανασκόπηση
◻ Πώς δοκιμάστηκε η πίστη του Αβραάμ και των συγγενών του;
◻ Πώς έχουν δείξει παρόμοια πίστη οι Χριστιανοί σήμερα;
◻ Με ποιους άλλους τρόπους άσκησε πίστη ο Αβραάμ;
◻ Πώς ο Αβραάμ, η Σάρρα και ο Ισαάκ αποτελούν παραδείγματα για τις Χριστιανικές οικογένειες;
◻ Τι εξεικόνιζε η μεγαλύτερη πράξη πίστης που έκανε ο Αβραάμ;