ΒΛΑΣΤΗΣΗ
Το σύνολο των φυτών. Την τρίτη δημιουργική «ημέρα», ο Θεός έκανε να βγάλει η γη «βλάστηση που κάνει σπόρο κατά το είδος της». Ως εκ τούτου, αυτή η βλάστηση μπορούσε να αναπαράγεται. (Γε 1:11-13) Τα εδάφια Γένεση 2:5, 6 περιγράφουν προφανώς τις συνθήκες οι οποίες επικρατούσαν εκείνη την «ημέρα», ακριβώς μετά την εμφάνιση της ξηράς που ο Θεός έκανε να συμβεί, αλλά προτού φυτρώσουν το χορτάρι, η βλάστηση που κάνει σπόρο και τα καρποφόρα δέντρα. Προκειμένου να παράσχει την απαραίτητη υγρασία για τη χλωρίδα η οποία θα άρχιζε να εμφανίζεται, ο Ιεχωβά διευθέτησε να ανεβαίνει τακτικά αχνός από τη γη και να ποτίζει το έδαφος. Αυτός ο αχνός διατηρούσε τη βλάστηση θαλερή σε όλη τη γη, μολονότι δεν υπήρχε βροχή. Παρ’ όλο που οι φωτοδότες στους ουρανούς έγιναν ευδιάκριτοι στο εκπέτασμα μόλις την τέταρτη δημιουργική «ημέρα» (Γε 1:14-16), φαίνεται ότι ήδη την τρίτη «ημέρα» υπήρχε άφθονη ποσότητα διάχυτου φωτός που ευνοούσε την ανάπτυξη της βλάστησης.—Βλέπε Γε 1:14, Ro, υποσ.
Ο Θεός έδωσε τη χλωρή βλάστηση στον άνθρωπο και στα ζώα ως μια από τις πρώτες τροφές τους, ενώ αργότερα πρόσθεσε στη διατροφή των ανθρώπων και κρέας από το οποίο είχε στραγγιστεί το αίμα. (Γε 1:29, 30· 9:3, 4) Ο αμαρτωλός άνθρωπος υποχρεώθηκε να μοχθεί για τη βλάστηση που έτρωγε (Γε 3:18, 19), αλλά ο Ιεχωβά συνέχισε να την προμηθεύει τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα, εφόσον Αυτός προμηθεύει τον ήλιο και τη βροχή που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξή της.—Ψλ 104:14· Μιχ 5:7· Ζαχ 10:1· Εβρ 6:7· παράβαλε Δευ 32:2.
Ο Θεός μπορεί να ρυθμίζει την ανάπτυξη της βλάστησης σύμφωνα με το σκοπό του. Διαβεβαίωσε τους Ισραηλίτες ότι θα αντάμειβε την υπακοή τους με βροχή και με βλάστηση για τα κατοικίδια ζώα τους. (Δευ 11:13-15) Ωστόσο, αν αυτοί εγκατέλειπαν τη διαθήκη τους με τον Θεό, εκείνος θα απογύμνωνε τη γη τους από τη βλάστηση. (Δευ 29:22-25· παράβαλε Ησ 42:15· Ιερ 12:4· 14:6.) Ένα από τα πλήγματα του Ιεχωβά εναντίον της αρχαίας Αιγύπτου ήταν το χαλάζι που έπληξε κάθε είδους βλάστηση. Με ένα άλλο θεόσταλτο πλήγμα, οι ακρίδες καταβρόχθισαν όλη τη βλάστηση που είχε αφήσει το χαλάζι.—Εξ 9:22, 25· 10:12, 15· Ψλ 105:34, 35· παράβαλε Αμ 7:1-3.
Μεταφορική Χρήση. Κατά την εποχή της ξηρασίας στην Παλαιστίνη, η βλάστηση ξεραίνεται γρήγορα όταν εκτίθεται στην ανυπόφορη ζέστη του ήλιου ή στον καυτό ανατολικό άνεμο. Γι’ αυτό, όσοι κινδυνεύουν άμεσα από στρατιωτική κατάκτηση παρομοιάζονται με «τη βλάστηση του αγρού και το χλωρό, τρυφερό χορτάρι, το χορτάρι στις στέγες, όταν καίγεται από τον ανατολικό άνεμο». (2Βα 19:25, 26· Ησ 37:26, 27) Παρόμοια, ενόσω ο ψαλμωδός υφίστατο μεγάλη ταλαιπωρία, αναφώνησε: «Η καρδιά μου χτυπήθηκε σαν βλάστηση και ξεράθηκε». «Εγώ έχω ξεραθεί σαν τη βλάστηση».—Ψλ 102:4, 11.
Υπό ευνοϊκές συνθήκες, φύεται υπεράφθονη βλάστηση, πράγμα που την καθιστά κατάλληλο σύμβολο των πολλών απογόνων. (Ιωβ 5:25) Παραδείγματος χάρη, στη διάρκεια της βασιλείας του Σολομώντα, «ο Ιούδας και ο Ισραήλ ήταν πολυάριθμοι» και ευημερούσαν, καθώς «έτρωγαν και έπιναν και χαίρονταν». (1Βα 4:20) Σε αυτό το γεγονός παραπέμπει προφανώς ένας ψαλμός σχετικά με τον Σολομώντα: «Όσοι είναι από την πόλη θα ανθίσουν σαν τη βλάστηση της γης». (Ψλ 72:16) Από την άλλη πλευρά, μολονότι οι πονηροί μπορεί προσωρινά να βλαστάνουν όπως η βλάστηση, η ευημερία τους δεν είναι αποτέλεσμα της ευλογίας του Θεού, αλλά πρόκειται «να αφανιστούν για πάντα».—Ψλ 92:7.
Στις Γραφές, τα δέντρα συμβολίζουν μερικές φορές τους εξέχοντες και τους επηρμένους (παράβαλε Ιεζ 31:2-14), ενώ η ταπεινή βλάστηση, όπως η βατομουριά, τα βούρλα ή το χορτάρι, μπορεί να συμβολίζει τους ανθρώπους γενικά. (Παράβαλε Κρ 9:8-15· 2Βα 14:8-10· Ησ 19:15· 40:6, 7.) Αυτό βοηθάει στην κατανόηση της σημασίας του εδαφίου Αποκάλυψη 8:7, το οποίο λέει ότι κατακάηκε «το ένα τρίτο των δέντρων» και «όλη η χλωρή βλάστηση».