Έκαναν το Θέλημα του Ιεχωβά

Μωυσής και Ααρών—Θαρραλέοι Διαγγελείς του Λόγου του Θεού

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ τη σκηνή: Ο ογδοντάχρονος Μωυσής και ο αδελφός του, ο Ααρών, στέκονται μπροστά στον πιο ισχυρό άνθρωπο της γης—τον Φαραώ της Αιγύπτου. Για τους Αιγυπτίους, αυτός ο άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από εκπρόσωπος των θεών. Πιστεύουν ότι αυτός ο ίδιος είναι θεός. Θεωρείται ως η ίδια η ενσάρκωση του Ώρου, μιας θεότητας με κεφάλι γερακιού. Μαζί με την Ίσιδα και τον Όσιρη, ο Ώρος αποτελούσε την κύρια τριάδα ανάμεσα στους θεούς και στις θεές της Αιγύπτου.

Οποιοσδήποτε πλησίαζε τον Φαραώ δεν μπορούσε παρά να προσέξει την απειλητική μορφή ενός κεφαλιού κόμπρας το οποίο ξεπρόβαλλε από το κέντρο του στέμματός του. Θεωρούνταν ότι αυτό το φίδι μπορούσε να εξαπολύσει φωτιά και καταστροφή σε οποιονδήποτε από τους εχθρούς του Φαραώ. Τώρα, ο Μωυσής και ο Ααρών έχουν έρθει μπροστά σε αυτόν το βασιλιά-θεό με ένα πρωτάκουστο αίτημα—να εξαποστείλει τους υποδουλωμένους Ισραηλίτες ώστε να μπορέσουν να κάνουν μια γιορτή στον Θεό τους, τον Ιεχωβά.—Έξοδος 5:1.

Ο Ιεχωβά είχε ήδη προείπει ότι η καρδιά του Φαραώ θα γινόταν πεισματική. Γι’ αυτό ο Μωυσής και ο Ααρών δεν εξεπλάγησαν από την προκλητική απάντησή του: ‘Τις είναι ο Ιεχωβά, εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαποστείλω τον Ισραήλ; δεν γνωρίζω τον Ιεχωβά και ουδέ τον Ισραήλ θέλω εξαποστείλει’. (Έξοδος 4:21, ΜΝΚ· 5:2) Έτσι, στήθηκε το σκηνικό για μια συγκλονιστική αντιπαράθεση. Στην επόμενη συνάντηση, ο Μωυσής και ο Ααρών απέδειξαν στον Φαραώ με εντυπωσιακό τρόπο ότι εκπροσωπούσαν τον αληθινό και παντοδύναμο Θεό.

Συμβαίνει ένα Θαύμα

Σύμφωνα με τις οδηγίες του Ιεχωβά, ο Ααρών εκτέλεσε ένα θαύμα που αποδείκνυε την υπεροχή του Ιεχωβά έναντι των θεών της Αιγύπτου. Έριξε κάτω τη ράβδο του μπροστά στον Φαραώ, και αμέσως αυτή έγινε ένα μεγάλο φίδι! Σαστισμένος από αυτό το θαύμα, ο Φαραώ κάλεσε τους ιερείς του που ασκούσαν μαγεία.a Με τη βοήθεια δαιμονικών δυνάμεων, αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν να κάνουν κάτι παρόμοιο με τις δικές τους ράβδους.

Ο Φαραώ και οι ιερείς του μπορεί να χάρηκαν, αλλά μόνο για λίγο. Φανταστείτε τα πρόσωπά τους όταν το φίδι του Ααρών κατάπιε τα φίδια τους, ένα προς ένα! Όλοι οι παρόντες μπορούσαν να δουν ότι οι αιγυπτιακές θεότητες δεν ήταν δυνατόν να συναγωνιστούν τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά.—Έξοδος 7:8-13, ΜΝΚ.

Ωστόσο, ακόμη και έπειτα από αυτό, η καρδιά του Φαραώ συνέχισε να είναι πεισματική. Μόνο όταν επέφερε ο Θεός δέκα καταστρεπτικά πλήγματα, ή αλλιώς πληγές, στην Αίγυπτο είπε τελικά ο Φαραώ στον Μωυσή και στον Ααρών: ‘Σηκώθητε, εξέλθετε εκ μέσου του λαού μου και σεις και οι υιοί του Ισραήλ· και υπάγετε, λατρεύσατε τον Ιεχωβά, καθώς είπετε’.—Έξοδος 12:31.

Μαθήματα για Εμάς

Τι κατέστησε ικανούς τον Μωυσή και τον Ααρών να πλησιάσουν τον ισχυρό Φαραώ της Αιγύπτου; Στην αρχή, ο Μωυσής έδειξε έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητά του, ισχυριζόμενος ότι ήταν «βραδύστομος και βραδύγλωσσος». Ακόμη και όταν είχε λάβει διαβεβαίωση για την υποστήριξη του Ιεχωβά, εκείνος ικέτεψε: ‘Απόστειλον όντινα έχεις να αποστείλης’. Με άλλα λόγια, ο Μωυσής παρακάλεσε τον Θεό να στείλει κάποιον άλλον. (Έξοδος 4:10, 13) Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον πράο Μωυσή, δίνοντάς του τη σοφία και τη δύναμη που χρειαζόταν για να επιτελέσει το διορισμό του.—Αριθμοί 12:3.

Σήμερα, οι υπηρέτες του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού εκτελούν την εντολή να ‘κάνουν μαθητές από όλα τα έθνη’. (Ματθαίος 28:19, 20) Για να κάνουμε το μέρος μας στην εκπλήρωση αυτής της αποστολής, πρέπει να χρησιμοποιούμε με τον καλύτερο τρόπο τη Γραφική γνώση και κάθε ικανότητα που μπορεί να έχουμε. (1 Τιμόθεο 4:13-16) Αντί να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στις ελλείψεις μας, ας δεχόμαστε με πίστη κάθε διορισμό που μας δίνει ο Θεός. Αυτός μπορεί να μας εξαρτίσει με τα κατάλληλα προσόντα και να μας ενισχύσει για να κάνουμε το θέλημά του.—2 Κορινθίους 3:5, 6· Φιλιππησίους 4:13.

Εφόσον ο Μωυσής βρισκόταν αντιμέτωπος με ανθρώπινη και δαιμονική εναντίωση, οπωσδήποτε χρειαζόταν υπερανθρώπινη βοήθεια. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά τον διαβεβαίωσε: «Ιδέ, εγώ σε κατέστησα θεόν εις τον Φαραώ». (Έξοδος 7:1) Ναι, ο Μωυσής είχε θεϊκή υποστήριξη και εξουσία. Με το πνεύμα του Ιεχωβά πάνω του, ο Μωυσής δεν είχε κανένα λόγο να φοβάται ούτε τον Φαραώ ούτε τα στρατεύματα εκείνου του υπερήφανου ηγεμόνα.

Και εμείς επίσης πρέπει να στηριζόμαστε στο άγιο πνεύμα, δηλαδή στην ενεργό δύναμη, του Ιεχωβά για να επιτελέσουμε τη διακονία μας. (Ιωάννης 14:26· 15:26, 27) Με τη θεϊκή υποστήριξη μπορούμε να επαναλαμβάνουμε τα λόγια του Δαβίδ, ο οποίος έψαλε: «Επί τον Θεόν ελπίζω· δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος;»—Ψαλμός 56:11.

Με τη συμπόνια του, ο Ιεχωβά δεν άφησε μόνο του τον Μωυσή στο διορισμό του. Απεναντίας, ο Θεός είπε: «Ααρών ο αδελφός σου θέλει είσθαι προφήτης σου· συ θέλεις λαλήσει πάντα όσα σε προστάζω· ο δε Ααρών ο αδελφός σου θέλει λαλήσει προς τον Φαραώ». (Έξοδος 7:1, 2) Πόσο στοργικό ήταν από μέρους του Ιεχωβά να κινηθεί μέσα στα όρια των όσων μπορούσε λογικά να χειριστεί ο Μωυσής!

Ο Θεός μάς παρέχει μια κοινωνία συγχριστιανών οι οποίοι αποδέχονται την πρόκληση του να είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, του Υψίστου. (1 Πέτρου 5:9) Έτσι, παρά τα εμπόδια που μπορεί να αντιμετωπίζουμε, ας είμαστε σαν τον Μωυσή και τον Ααρών—θαρραλέοι διαγγελείς του λόγου του Θεού.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ο Μωυσής και ο Ααρών εκπροσώπησαν θαρραλέα τον Ιεχωβά ενώπιον του Φαραώ