Κεφάλαιο 7

Τι Μαθαίνουμε από το ότι ο Θεός Επιτρέπει το Κακό

 1. (α) Αν ο Ιεχωβά είχε θανατώσει αμέσως τους στασιαστές στην Εδέμ, πώς θα είχαμε επηρεαστεί εμείς; (β) Αντίθετα, ποιες στοργικές προμήθειες έχει κάνει ο Ιεχωβά για εμάς;

ΑΣΧΕΤΑ με τις δυσκολίες που μπορεί να μας βρίσκουν στη ζωή, το γεγονός ότι γεννηθήκαμε δεν ήταν αδικία από μέρους του Θεού. Αυτός προίκισε τους πρώτους ανθρώπους με τελειότητα και τους έδωσε τον Παράδεισο για σπίτι τους. Αν τους είχε θανατώσει αμέσως μετά το στασιασμό τους, δεν θα υπήρχε ανθρώπινη φυλή όπως τη γνωρίζουμε, με τις αρρώστιες της, τη φτώχεια και το έγκλημα. Με έλεος, όμως, ο Ιεχωβά επέτρεψε στον Αδάμ και στην Εύα να αποκτήσουν οικογένεια προτού πεθάνουν, μολονότι τα παιδιά τους θα κληρονομούσαν την ατέλεια. Μέσω του Χριστού, αυτός έκανε την προμήθεια ώστε οι απόγονοι του Αδάμ οι οποίοι ασκούν πίστη να αποκτήσουν αυτό που έχασε ο Αδάμ—αιώνια ζωή υπό συνθήκες τέτοιες οι οποίες θα τους δώσουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν στο έπακρο τη ζωή.—Δευτ. 32:4, 5· Ιωάν. 10:10.

 2. Έγιναν όλα αυτά μόνο για τη σωτηρία μας;

² Τα οφέλη που προέκυψαν από αυτό για εμάς προσωπικά είναι αμέτρητα. Αλλά από την αφήγηση της Αγίας Γραφής μαθαίνουμε ότι περιλαμβανόταν κάτι πολύ πιο σημαντικό από την προσωπική μας σωτηρία.

Χάρη στο Μεγάλο Όνομα Του

 3. Τι διακυβευόταν σε σχέση με την εκπλήρωση του σκοπού του Ιεχωβά για τη γη και το ανθρώπινο γένος;

³ Το όνομα του Ιεχωβά καθώς και η υπόληψή του ως Παγκόσμιου Κυρίαρχου και ως Θεού αλήθειας συνδέονταν με την εκπλήρωση του σκοπού του σχετικά με τη γη και το ανθρώπινο γένος. Λόγω της θέσης του Ιεχωβά, η ειρήνη και η ευημερία όλου του σύμπαντος απαιτούν να αποδίδεται στο όνομά του ο πλήρης σεβασμός που του αξίζει και επίσης να υπακούν όλοι σε αυτόν.

 4. Τι ακριβώς περιλάμβανε αυτός ο σκοπός;

⁴ Αφού δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, αυτός τους έδωσε να επιτελέσουν ένα διορισμό. Δήλωσε καθαρά ότι ο σκοπός του ήταν, όχι μόνο να υποταχτεί όλη η γη, επεκτείνοντας έτσι τα όρια του Παραδείσου, αλλά και να κατοικηθεί με απογόνους του πρώτου άντρα και της πρώτης γυναίκας, του Αδάμ και της Εύας. (Γέν. 1:28) Μήπως αυτός ο σκοπός επρόκειτο να αποτύχει εξαιτίας της αμαρτίας τους, με αποτέλεσμα να επέλθει μομφή στο όνομα του Θεού;

 5. (α) Σύμφωνα με το εδάφιο Γένεσις 2:17, πότε θα πέθαινε όποιος θα έτρωγε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού; (β) Πώς το εκπλήρωσε αυτό ο Ιεχωβά, ενώ παράλληλα σεβάστηκε το σκοπό του σχετικά με την κατοίκιση της γης;

⁵ Ο Ιεχωβά είχε προειδοποιήσει τον Αδάμ ότι, αν παρήκουε και έτρωγε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, εξάπαντος θα πέθαινε ‘την ημέρα’ που θα έτρωγε από αυτό. (Γέν. 2:17) Ακριβώς όπως είχε πει ο Θεός, την ίδια ημέρα που αμάρτησε ο Αδάμ, ο Ιεχωβά κάλεσε τους παραβάτες να λογοδοτήσουν και απήγγειλε καταδίκη σε θάνατο. Η τιμωρία ήταν αναπόφευκτη. Δικαστικά, από την άποψη του Θεού, ο Αδάμ και η Εύα πέθαναν εκείνη την ημέρα. (Παράβαλε Λουκάς 20:37, 38). Αλλά προκειμένου να εκτελέσει το δικό του δηλωμένο σκοπό σχετικά με την κατοίκιση της γης, ο Ιεχωβά τούς επέτρεψε να αποκτήσουν οικογένεια προτού πεθάνουν κατά γράμμα. Άλλωστε, από την άποψη του Θεού, για τον οποίο 1.000 χρόνια είναι σαν μία ημέρα, όταν η ζωή του Αδάμ τερματίστηκε στα 930 του χρόνια, αυτό συνέβη μέσα σε μια «ημέρα». (Γέν. 5:3-5· παράβαλε Ψαλμός 90:4· 2 Πέτρου 3:8). Έτσι η αξιοπιστία του Ιεχωβά επιβεβαιώθηκε ως προς το χρόνο εκτέλεσης της τιμωρίας, και ο σκοπός του να κατοικίσει τη γη με απογόνους του Αδάμ δεν ματαιώθηκε. Αλλά αυτό σήμαινε πως για κάποιο χρονικό διάστημα θα επιτρεπόταν να ζουν αμαρτωλοί άνθρωποι.

 6, 7. (α) Τι δείχνουν τα εδάφια Έξοδος 9:15, 16 σχετικά με το γιατί επιτρέπει ο Ιεχωβά να υπάρχουν οι ασεβείς για ένα διάστημα; (β) Στην περίπτωση του Φαραώ, πώς φάνηκε η δύναμη του Ιεχωβά και πώς έγινε γνωστό το όνομά Του; (γ) Ποια, λοιπόν, θα είναι η έκβαση όταν θα έρθει το τέλος του τωρινού πονηρού συστήματος;

⁶ Αυτό που είπε ο Ιεχωβά στον άρχοντα της Αιγύπτου στις ημέρες του Μωυσή δείχνει περαιτέρω γιατί ο Θεός έχει επιτρέψει να υπάρχουν οι ασεβείς για ένα διάστημα. Όταν ο Φαραώ απαγόρευσε στους γιους Ισραήλ να αναχωρήσουν από την Αίγυπτο, ο Ιεχωβά δεν τον πάταξε αμέσως. Επέφερε στη γη δέκα πληγές, οι οποίες καταδείκνυαν τη δύναμη του Ιεχωβά με καταπληκτικούς και ποικίλους τρόπους. Όταν προειδοποίησε για την έβδομη πληγή, ο Ιεχωβά είπε στον Φαραώ ότι θα μπορούσε εύκολα να έχει εξαλείψει τον Φαραώ και το λαό του από τη γη. «Δια τούτο βεβαίως σε διετήρησα», είπε ο Ιεχωβά, «δια να δείξω εν σοι την δύναμίν μου και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάση τη γη».—Έξοδ. 9:15, 16.

⁷ Όταν ο Ιεχωβά απελευθέρωσε τον Ισραήλ, το όνομά του έγινε πράγματι πασίγνωστο. Σήμερα, περίπου 3.500 χρόνια αργότερα, δεν έχουν ξεχαστεί τα όσα έκανε. Διακηρύχτηκε, όχι μόνο το προσωπικό όνομα του Ιεχωβά, αλλά και η αλήθεια σχετικά με Εκείνον που φέρει αυτό το όνομα. Το γεγονός αυτό εδραίωσε τη φήμη του Ιεχωβά ως Θεού που τηρεί τις διαθήκες του και αναλαμβάνει δράση υπέρ των υπηρετών του. Κατέδειξε ότι, λόγω της παντοδυναμίας του, τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει το σκοπό του. Η επικείμενη καταστροφή ολόκληρου του πονηρού συστήματος, ορατού και αόρατου, θα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή. Αυτή η επίδειξη παντοδυναμίας και η δόξα που θα φέρει στο όνομα του Ιεχωβά δεν θα ξεχαστούν ποτέ στην παγκόσμια ιστορία. Τα οφέλη που θα προκύψουν από αυτήν θα είναι ατέλειωτα!—Ιεζ. 38:23· Αποκ. 19:1, 2.

‘Ω! Βάθος Σοφίας του Θεού!’

 8. Ποιους επιπρόσθετους παράγοντες μας παροτρύνει ο Παύλος να εξετάσουμε;

⁸ Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, ο απόστολος Παύλος εγείρει το ερώτημα: «Μήπως υπάρχει αδικία στον Θεό;» Μετά απαντάει δίνοντας έμφαση στο έλεος του Θεού και αναφέροντας αυτά που είπε ο Ιεχωβά στον Φαραώ. Υπενθυμίζει επίσης το γεγονός ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε σαν πηλός στα χέρια ενός αγγειοπλάστη. Μήπως ο πηλός παραπονιέται για το πώς τον χρησιμοποιούν; Ο Παύλος προσθέτει: «Αν, λοιπόν, ο Θεός, μολονότι είχε τη θέληση να εκδηλώσει την οργή του και να γνωστοποιήσει τη δύναμή του, ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή, ώστε να γνωστοποιήσει τον πλούτο της δόξας του σε σκεύη ελέους, τα οποία ετοίμασε εκ των προτέρων για δόξα, δηλαδή εμάς, τους οποίους κάλεσε, όχι μόνο ανάμεσα από τους Ιουδαίους, αλλά και ανάμεσα από τα έθνη, τι με αυτό;»—Ρωμ. 9:14-24.

 9. (α) Ποια είναι τα «σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή»; (β) Γιατί έχει δείξει ο Ιεχωβά μεγάλη μακροθυμία παρά την εχθρότητά τους, και πώς η τελική έκβαση θα είναι για το καλό εκείνων που τον αγαπούν;

⁹ Από τότε που ο Ιεχωβά έκανε την προφητική δήλωση που καταγράφτηκε στο εδάφιο Γένεσις 3:15, ο Σατανάς και το σπέρμα του είναι «σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή». Όλο αυτόν τον καιρό ο Ιεχωβά έχει ασκήσει μακροθυμία. Οι ασεβείς έχουν χλευάσει τις οδούς του· έχουν διώξει τους υπηρέτες του, θανάτωσαν μάλιστα και τον Γιο του. Αλλά ο Ιεχωβά έχει δείξει μεγάλη αυτοσυγκράτηση, πράγμα που θα φέρει διαρκές όφελος στους υπηρέτες του. Όλη η δημιουργία είχε την ευκαιρία να δει τα καταστρεπτικά αποτελέσματα του στασιασμού εναντίον του Θεού. Συγχρόνως ο θάνατος του Ιησού προμήθεψε το μέσο για την απελευθέρωση του υπάκουου ανθρωπίνου γένους και για τη ‘διάλυση των έργων του Διαβόλου’.—1 Ιωάν. 3:8· Εβρ. 2:14, 15.

10. Γιατί έχει εξακολουθήσει ο Ιεχωβά να ανέχεται τους ασεβείς στη διάρκεια των περασμένων 1.900 ετών;

¹⁰ Στη διάρκεια των 1.900 και πλέον ετών από την ανάσταση του Ιησού, ο Ιεχωβά έχει ανεχτεί περαιτέρω τα «σκεύη οργής», καθυστερώντας την καταστροφή τους. Γιατί; Επειδή προετοίμαζε το δευτερεύον μέρος του σπέρματος της γυναίκας, εκείνους που πρόκειται να συμμετάσχουν με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια Βασιλεία του. (Γαλ. 3:29) Αυτοί, που ο αριθμός τους είναι 144.000, είναι τα «σκεύη ελέους», για τα οποία μίλησε ο απόστολος Παύλος. Πρώτα, κλήθηκαν άτομα από τους Ιουδαίους για να αποτελέσουν αυτή την τάξη. Έπειτα προστέθηκαν και οι περιτμημένοι Σαμαρείτες και, τελικά, άτομα από τους Εθνικούς. Με πολλή μακροθυμία ο Ιεχωβά επεξεργάζεται το σκοπό του, χωρίς να εξαναγκάζει κανέναν να τον υπηρετήσει, αλλά παρέχοντας μεγάλες ευλογίες σε εκείνους που ανταποκρίθηκαν με εκτίμηση στις στοργικές του προμήθειες. Τώρα η προετοιμασία αυτής της ουράνιας τάξης έχει σχεδόν ολοκληρωθεί.

11. Ποια άλλη ομάδα ωφελείται τώρα από τη μακροθυμία του Ιεχωβά;

¹¹ Τι μπορεί να λεχτεί, όμως, για τους κατοίκους της γης; Στον κατάλληλο καιρό του Θεού, δισεκατομμύρια άτομα θα αναστηθούν ως επίγειοι υπήκοοι της Βασιλείας. Επίσης, ιδιαίτερα από το 1935 Κ.Χ., η μακροθυμία του Ιεχωβά έχει καταστήσει δυνατή τη σύναξη ενός ‘μεγάλου πλήθους’ από όλα τα έθνη με σκοπό τη σωτηρία τους.—Αποκ. 7:9, 10· Ιωάν. 10:16.

12. (α) Ως αποτέλεσμα, τι έχουμε μάθει για τον ίδιο τον Ιεχωβά; (β) Πώς αντιδράτε εσείς στον τρόπο με τον οποίο έχει χειριστεί ο Ιεχωβά αυτά τα ζητήματα;

¹² Μήπως υπάρχει κάποια αδικία σε όλα αυτά; Ασφαλώς όχι! Αν ο Θεός καθυστερεί την καταστροφή των ασεβών, των ‘σκευών οργής’, για να μπορέσει να δείξει συμπόνια σε άλλους σε αρμονία με το σκοπό του, μπορεί κάποιος να παραπονεθεί δικαιολογημένα; Αντίθετα, καθώς παρατηρούμε να εκτυλίσσεται ο σκοπός του, μαθαίνουμε πάρα πολλά για τον ίδιο τον Ιεχωβά. Θαυμάζουμε τις πτυχές της προσωπικότητάς του οι οποίες έχουν έρθει στο φως—τη δικαιοσύνη του, το έλεός του, τη μακροθυμία του, την πολυποίκιλη σοφία του. Ο σοφός χειρισμός του ζητήματος από μέρους του Ιεχωβά θα αποτελεί για πάντα μαρτυρία του γεγονότος ότι ο δικός του τρόπος διακυβέρνησης είναι ο καλύτερος. Μαζί με τον απόστολο Παύλο λέμε και εμείς: «Ω! βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης του Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις του και ανεξιχνίαστες οι οδοί του!»—Ρωμ. 11:33.

Ευκαιρία για να Δείξουμε την Αφοσίωση Μας

13. (α) Όταν μας πλήττουν προσωπικά παθήματα, ποια ευκαιρία μάς παρουσιάζεται; (β) Τι θα μας βοηθήσει να ανταποκριθούμε σοφά;

¹³ Υπάρχουν καταστάσεις που περιλαμβάνουν πραγματικά προσωπικά παθήματα επειδή ο Θεός δεν έχει καταστρέψει ακόμη τους ασεβείς και δεν έχει φέρει την προειπωμένη αποκατάσταση του ανθρωπίνου γένους. Ποια είναι η αντίδρασή μας σε αυτές τις καταστάσεις; Τις βλέπουμε ως ευκαιρίες για να συμμετάσχουμε και εμείς στον καθαρισμό του ονόματος του Ιεχωβά από τη μομφή και να αποδείξουμε τον Διάβολο ψεύτη; Μπορούμε να ενδυναμωθούμε πάρα πολύ για να το πετύχουμε αυτό, αν έχουμε κατά νου την εξής συμβουλή: «Υιέ μου, γίνου σοφός και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με». (Παρ. 27:11) Ο Σατανάς, αυτός που ονειδίζει τον Ιεχωβά, εκτόξευσε την κατηγορία ότι, αν οι άνθρωποι υποστούν υλική ζημιά ή σωματικά παθήματα, θα επιρρίψουν την ευθύνη στον Θεό, μάλιστα θα τον βλασφημήσουν. (Ιώβ 1:9-11· 2:4, 5) Γεμίζουμε με χαρά την καρδιά του Ιεχωβά όταν, μέσω της οσιότητάς μας στον Θεό ενόψει των δυσκολιών, δείχνουμε ότι αυτή η κατηγορία δεν αληθεύει στην περίπτωσή μας. Έχουμε πλήρη πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά έχει τρυφερή στοργή για τους υπηρέτες του και ότι, όπως στην περίπτωση του Ιώβ, στον κατάλληλο καιρό ο Ιεχωβά θα μας ανταμείψει γενναιόδωρα αν αποδειχτούμε πιστοί.—Ιακ. 5:11· Ιώβ 42:10-16.

14. Αν στηριζόμαστε στον Ιεχωβά όταν μας πλήττουν δοκιμασίες, ποια άλλα οφέλη μπορούμε να αποκομίσουμε;

¹⁴ Αν στηριζόμαστε με εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά όταν μας πλήττουν θλιβερές δοκιμασίες, μπορούμε να αναπτύξουμε ανεκτίμητες ιδιότητες. Ως αποτέλεσμα αυτών που υπέφερε ο Ιησούς, αυτός «έμαθε την υπακοή» με τρόπο που δεν την είχε μάθει ποτέ προηγουμένως. Και εμείς επίσης μπορούμε να μάθουμε—καλλιεργώντας μακροθυμία, υπομονή και βαθιά εκτίμηση για τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά. Θα δεχτούμε υπομονετικά αυτή την εκπαίδευση;—Εβρ. 5:8, 9· 12:11· Ιακ. 1:2-4.

15. Καθώς υπομένουμε με εγκαρτέρηση τις δυσκολίες, πώς μπορούν να ωφεληθούν και άλλοι;

¹⁵ Οι άλλοι θα παρατηρήσουν αυτά που κάνουμε. Εξαιτίας αυτών που υφιστάμεθα λόγω της αγάπης μας για τη δικαιοσύνη, μερικοί από αυτούς μπορεί με τον καιρό να φτάσουν στο σημείο να εκτιμήσουν ποιοι είναι πραγματικά οι ‘αδελφοί’ του Χριστού σήμερα και, με το να ενωθούν με τους «αδελφούς» του στη λατρεία, μπορούν να έχουν την προοπτική να απολαύσουν τις ευλογίες της αιώνιας ζωής. (Ματθ. 25:34-36, 40, 46) Ο Ιεχωβά και ο Γιος του θέλουν να αποκτήσουν οι άνθρωποι αυτή την ευκαιρία. Εμείς το θέλουμε; Είμαστε πρόθυμοι να υπομείνουμε δυσκολίες για να μπορέσει να γίνει αυτό;

16. Πώς συνδέεται με το ζήτημα της ενότητας η άποψη που έχουμε για αυτές τις προσωπικές δυσκολίες;

¹⁶ Επομένως, πόσο θαυμάσιο είναι να θεωρούμε ακόμη και τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής ως ευκαιρίες για να δείχνουμε την αφοσίωσή μας στον Ιεχωβά καθώς και για να συμμετέχουμε στην επιτέλεση του θελήματός του! Αν το κάνουμε αυτό μπορούμε να αποδείξουμε ότι πραγματικά οδεύουμε προς την ενότητα με τον Θεό και τον Χριστό, ενότητα την οποία προσευχήθηκε ο Ιησούς να έχουν όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί.—Ιωάν. 17:20, 21.

Συζήτηση Ανασκόπησης

● Ενόσω επιτρέπει το κακό, πώς έχει δείξει κατάλληλα ο Ιεχωβά μεγάλο σεβασμό για το δικό Του όνομα;

● Πώς, με την ανοχή που έδειξε ο Θεός για τα «σκεύη οργής», έγινε δυνατόν να φτάσει σε εμάς το έλεός του;

● Τι θα πρέπει να προσπαθούμε να διακρίνουμε σε καταστάσεις που περιλαμβάνουν παθήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε εμείς προσωπικά;