ΥΦΑΣΜΑ

Υλικό που κατασκευάζεται με ύφανση. Ενώ γνωρίζουμε λίγα για τις κλωστοϋφαντουργικές μεθόδους που χρησιμοποιούσαν οι Ισραηλίτες, είναι προφανές ότι εκείνοι ήταν καλά εξοικειωμένοι με αυτές. Στην Αίγυπτο, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τοιχογραφίες που δείχνουν γυναίκες να υφαίνουν και να κλώθουν, στις οποίες φαίνεται και το είδος του αργαλειού που χρησιμοποιούσαν. Μια μικρογραφία αιγυπτιακού υφαντηρίου με οριζόντιο αργαλειό βρέθηκε κοντά στην Γκίργκα, στην Άνω Αίγυπτο.—Βλέπε ΥΦΑΝΣΗ.

Ο χιτώνας από εκλεκτό λευκό λινάρι τον οποίο φορούσε ο Ααρωνικός αρχιερέας έπρεπε να είναι υφασμένος με τετράγωνα σχέδια, κάτι που δείχνει ότι οι Ισραηλίτες ήταν καλά εξοικειωμένοι με αυτή την τέχνη, εφόσον μπορούσαν να υφαίνουν σχέδια στα υφάσματά τους.—Εξ 28:39.

Όσον αφορά την κατασκευή της σκηνής της μαρτυρίας, ο Βεσελεήλ και ο Οολιάβ ήταν άριστοι τεχνίτες με ικανότητες που ενισχύθηκαν και βελτιώθηκαν από το άγιο πνεύμα του Θεού, ώστε να μπορούν να επιτελέσουν την απαιτούμενη εργασία ακριβώς σύμφωνα με το υπόδειγμα που είχε δώσει ο Ιεχωβά. (Εξ 35:30-35) Επίσης, υπήρχαν γυναίκες με εξαιρετικές ικανότητες σε αυτόν τον τομέα, οι οποίες έκλωθαν νήμα από λινάρι και από μαλλί. (Εξ 35:25, 26) Όταν οι εργάτες έφτιαχναν το ύφασμα για το εφόδ του Αρχιερέα Ααρών, “σφυρηλάτησαν πλάκες χρυσού σε λεπτά φύλλα και έκοψαν ίνες τις οποίες θα πρόσθεταν ανάμεσα στην μπλε κλωστή και στο μαλλί το βαμμένο πορφυροκόκκινο και στην κόκκινη κλωστή και στο εκλεκτό λινάρι, ως έργο κεντητή”.—Εξ 39:2, 3.

Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές κάνουν λόγο για υφάσματα από τρίχες καμήλας και από μετάξι. (Ματ 3:4· Απ 18:12) Δεν είναι γνωστό αν οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν βαμβάκι. Στο εδάφιο Εσθήρ 1:6 αναφέρεται ότι αυτό χρησιμοποιούνταν στο περσικό ανάκτορο στα Σούσα. Το βαμβάκι ήταν γνωστό στην Ινδία, πιθανότατα τουλάχιστον από το 800 Π.Κ.Χ., και ο ιστορικός Πλίνιος λέει ότι το χρησιμοποιούσαν στην Αίγυπτο. Το βαμβάκι καλλιεργείται σήμερα στο Ισραήλ. Εντούτοις, ορισμένες ύλες που δεν παράγονταν στον Ισραήλ οι Εβραίοι μπορούσαν να τις αγοράσουν από περιοδεύοντες εμπόρους, τόσο από την Ανατολή όσο και από τη Δύση, οι οποίοι διέσχιζαν τη χώρα.

Το λινό ύφασμα υφαινόταν από το λινάρι, το οποίο έχει πολύ μακρύτερες ίνες από το βαμβάκι και κλώθεται πιο εύκολα, αλλά βάφεται πιο δύσκολα. Τα λινά ενδύματα ήταν περιζήτητα μεταξύ των βασιλιάδων και των ανώτερων αξιωματούχων. Όταν ο Ιωσήφ έγινε άρχοντας στην Αίγυπτο, τον έντυσαν με «ενδύματα από εκλεκτό λινό ύφασμα». (Γε 41:42) Επίσης, ο Μαροδοχαίος έφυγε από τον Πέρση βασιλιά φορώντας βασιλική ενδυμασία από μπλε και λινό ύφασμα. (Εσθ 8:15) Οι γυναίκες εκτιμούσαν την αξία των λινών ρούχων.—Παρ 31:22.

Άλλα υλικά που χρησιμοποιούνταν για ενδύματα ήταν τα δέρματα και οι τρίχες. Οι σκηνές φτιάχνονταν από δέρματα ή από τρίχες κατσικιού. (Εξ 26:7, 14) Έχουν ανακαλυφτεί δείγματα μάλλινης τσόχας. Στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 19:13 γίνεται λόγος για ένα πλέγμα από τρίχες κατσικιού.

Χρώματα. Οι άνθρωποι των Βιβλικών χωρών μπορούσαν να φτιάχνουν υφάσματα σε πολλά χρώματα. Περιγράφοντας τις κουρτίνες για τη σκηνή της μαρτυρίας και τα ενδύματα που σχετίζονταν με το αγιαστήριο, η Αγία Γραφή αναφέρει το μπλε, το κόκκινο και το πορφυροκόκκινο. (Εξ 26:1· 28:31, 33) Μπορούσαν να φτιάξουν μεγάλη ποικιλία αποχρώσεων και χρωμάτων χρησιμοποιώντας αυτές τις τρεις βαφές πάνω σε υφάσματα που αρχικά είχαν διαφορετικά χρώματα και αποχρώσεις. Ο Ιακώβ χάρισε στο γιο του τον Ιωσήφ ένα ριγωτό ένδυμα. (Γε 37:3, 32) Η Θάμαρ, κόρη του Δαβίδ, φορούσε έναν ριγωτό χιτώνα, «διότι οι κόρες του βασιλιά οι παρθένες ντύνονταν με τέτοια αμάνικα πανωφόρια». (2Σα 13:18) Χρησιμοποιώντας άλλα χρώματα στο στημόνι και άλλα στο υφάδι, μπορούσαν να παράγουν ποικιλόχρωμα σχέδια.—Βλέπε ΒΑΦΕΣ, ΒΑΦΙΚΗ.

Η Σκηνή της Μαρτυρίας. Όταν κατασκευάστηκε η σκηνή της μαρτυρίας, δέκα «υφάσματα» (εβρ., γερι‛όθ) από εκλεκτό στριμμένο λινάρι και μαλλί, κεντημένα με χερουβείμ, αποτέλεσαν το άμεσο κάλυμμα των πλαισίων, έτσι ώστε οι ιερείς που υπηρετούσαν μέσα στη σκηνή μπορούσαν να βλέπουν τα χερουβείμ στα διάκενα αυτών των πλαισίων. (Εξ 26:1, 2) Ύφασμα από τρίχες κατσικιού αποτελούσε το επόμενο κάλυμμα. (Εξ 26:7, 8) Αυτό παρείχε εξαιρετική προστασία στο κεντητό λινό. Οι κουρτίνες, ή αλλιώς τα προπετάσματα, στις εισόδους που οδηγούσαν στα Άγια και στα Άγια των Αγίων ήταν επίσης φτιαγμένες από λινάρι και μαλλί, το δε προπέτασμα στα Άγια των Αγίων ήταν κεντημένο με χερουβείμ. (Εξ 26:31-37) Τα λινά υφάσματα της σκηνής της μαρτυρίας είχαν φάρδος 4 πήχεις (1,8 μ.) και μήκος 28 πήχεις (12,5 μ.). Η βόρεια και η νότια πλευρά της αυλής είχαν μήκος 100 πήχεις (44,5 μ.) η καθεμιά.—Εξ 27:9-11.

Υφάσματα από μπλε και κόκκινη κλωστή καθώς και από μαλλί βαμμένο πορφυροκόκκινο χρησιμοποιούνταν ως καλύμματα για την κιβωτό της διαθήκης, το τραπέζι του ψωμιού της πρόθεσης, το λυχνοστάτη, το θυσιαστήριο του θυμιάματος, το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος και τα άλλα σκεύη της διακονίας όταν η σκηνή της μαρτυρίας μεταφερόταν από τόπο σε τόπο. (Το χρώμα ή τα χρώματα του υφάσματος για κάθε αντικείμενο προσδιορίζονταν συγκεκριμένα.)—Αρ 4:4-14.

Άλλες Χρήσεις. Υφασμάτινες λωρίδες χρησιμοποιούνταν ως σπάργανα για τα νεογέννητα μωρά. (Λου 2:7) Οι Ιουδαίοι είχαν επίσης το έθιμο να ετοιμάζουν τα σώματα για την ταφή τυλίγοντάς τα με επιδέσμους από καθαρό λινό ύφασμα μαζί με μυρωδικά (δεν επρόκειτο για διαδικασία ταρίχευσης σαν αυτήν που εφάρμοζαν οι Αιγύπτιοι). (Ιωα 19:40· Ματ 27:59) Μετά την ανάσταση του Ιησού, ο Ιωάννης και ο Πέτρος βρήκαν τους επιδέσμους, καθώς και το πανί που υπήρχε πάνω στο κεφάλι του Ιησού τυλιγμένο χωριστά κάπου μέσα στο μνήμα. (Ιωα 20:5-7) Όταν ο Λάζαρος αναστήθηκε, βγήκε από το μνήμα με το πρόσωπό του περιτυλιγμένο ακόμη με το πανί που είχαν βάλει στο κεφάλι του κατά την ταφή—προφανώς ένα μακρύ κομμάτι λινού υφάσματος.—Ιωα 11:44.

Μερικές φορές φύλαγαν τα χρήματα τυλιγμένα σε πανί. Έτσι φύλαξε τη μνα του ο πονηρός δούλος που αναφέρεται σε κάποια παραβολή του Ιησού, αντί να την επενδύσει. (Λου 19:20) Συχνά μετέφεραν τα χρήματα στις φαρδιές πτυχώσεις του μέρους των ενδυμάτων που κάλυπτε τον κόρφο τους, πιθανότατα τυλιγμένα σε τέτοια πανιά.

Ο νόμος που έδωσε ο Θεός στο λαό του Ισραήλ πρόσταζε: «Δεν πρέπει να φοράς σύμμικτο ύφασμα από μαλλί και λινάρι μαζί». (Δευ 22:11· βλέπε επίσης Λευ 19:19.) Σχετικά με αυτό, η Εγκυκλοπαίδεια Τζουντάικα ([Encyclopaedia Judaica] Ιερουσαλήμ, 1973, Τόμ. 14, στ. 1213) παρατηρεί: «Είναι αξιοπρόσεκτο ότι ο ρουχισμός των ιερέων εξαιρούνταν από την απαγόρευση του [σα‵ατνέζ] [ενδύματος με δύο λογιών κλωστές, ΜΝΚ]. Τα εδάφια Έξοδος 28:6, 8, 15 και 39:29 υπαγορεύουν την κατασκευή διαφόρων ειδών ρουχισμού από λινάρι και βαμμένο μαλλί υφασμένα μαζί. . . . Αυτό υποδεικνύει πως η γενικότερη απαγόρευση βασιζόταν στο ότι μια τέτοια ανάμειξη θεωρούνταν ανεπίτρεπτη επειδή ανήκε αποκλειστικά στη σφαίρα των ιερών πραγμάτων».

Μεταφορική Χρήση. Το λευκό λινό χρησιμοποιείται στις Γραφές ως σύμβολο της δικαιοσύνης, λόγω της καθαρότητας και της αγνότητάς του. Τα ενδύματα που φορούσε ο αρχιερέας κατάσαρκα, συγκεκριμένα οι περισκελίδες, ο χιτώνας και το τουρμπάνι, όπως επίσης οι περισκελίδες, οι χιτώνες και τα καλύμματα του κεφαλιού των υφιερέων, ήταν φτιαγμένα από εκλεκτό λευκό λινό. (Εξ 28:39-42· παράβαλε Ιωβ 29:14.) Η νύφη του Αρνιού είναι στολισμένη με λαμπρό, καθαρό, εκλεκτό λινό ύφασμα, διότι «το εκλεκτό λινό ύφασμα αντιπροσωπεύει τις δίκαιες πράξεις των αγίων». (Απ 19:8) Τα στρατεύματα που ακολουθούν τον Ιησού Χριστό στον ουρανό απεικονίζονται ντυμένα με λευκό, καθαρό, εκλεκτό λινό ύφασμα. (Απ 19:14) Η Βαβυλώνα η Μεγάλη επίσης, που έχει πλουτίσει από τη διακίνηση εμπορευμάτων, μεταξύ των οποίων και το εκλεκτό λινό ύφασμα, έχει επίφαση δικαιοσύνης, καθώς είναι «ντυμένη με εκλεκτό λινό ύφασμα», ενώ παράλληλα εξακολουθεί να ενεργεί ως πόρνη.—Απ 18:3, 12, 16· βλέπε ΒΑΜΒΑΚΙ· ΛΙΝΟ· ΡΟΥΧΑ.