Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 4—Αριθμοί
Συγγραφέας: Μωυσής
Τόπος Συγγραφής: Έρημος και Πεδιάδες Μωάβ
Ολοκλήρωση Συγγραφής: 1473 Π.Κ.Χ.
Καλύπτει την Περίοδο: 1512-1473 Π.Κ.Χ.
1. Γιατί καταγράφηκαν τα συμβάντα του βιβλίου Αριθμοί, και τι μας εντυπώνουν;
ΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ τα σχετικά με την πορεία των Ισραηλιτών στην έρημο καταγράφηκαν στην Αγία Γραφή για να ωφελούμαστε εμείς σήμερα.a Όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών, δια να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών». (1 Κορ. 10:6) Το παραστατικό υπόμνημα του βιβλίου Αριθμοί μάς εντυπώνει το γεγονός ότι η επιβίωση εξαρτάται από τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά, την υπακοή σ’ αυτόν σε όλες τις περιστάσεις και το σεβασμό απέναντι στους αντιπροσώπους του. Η εύνοιά του δεν είναι αποτέλεσμα της καλοσύνης ή της αξίας του λαού του, αλλά προέρχεται από το μεγάλο του έλεος και την παρ’ αξία καλοσύνη του.
2. Σε τι αναφέρεται το όνομα Αριθμοί, αλλά ποιον καταλληλότερο τίτλο έδωσαν στο βιβλίο οι Ιουδαίοι;
2 Το όνομα Αριθμοί αναφέρεται στην αρίθμηση του λαού που έγινε πρώτα στο Όρος Σινά και αργότερα στις πεδιάδες Μωάβ, και αναγράφεται στα κεφάλαια 1-4 και 26. Αυτό το όνομα, το οποίο το χρησιμοποιεί και η λατινική Βουλγάτα, προέρχεται από την ελληνική Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Ωστόσο, είναι καταλληλότερη η ονομασία που δίνουν οι Ιουδαίοι στο βιβλίο, Μπεμιδμπάρ, που σημαίνει «Στην Έρημο». Η εβραϊκή λέξη μιδμπάρ υποδηλώνει ανοικτή έκταση, που δεν έχει πόλεις και κωμοπόλεις. Τα γεγονότα που είναι γραμμένα στο βιβλίο Αριθμοί έλαβαν χώρα στην έρημο που είναι νότια και ανατολικά της Χαναάν.
3. Τι αποδεικνύει ότι συγγραφέας του βιβλίου Αριθμοί είναι ο Μωυσής;
3 Προφανώς, το βιβλίο Αριθμοί αποτελούσε μέρος του αρχικού πενταπλού τόμου που περιείχε τα βιβλία Γένεσις ως και Δευτερονόμιον. Το πρώτο εδάφιο του βιβλίου αρχίζει με το σύνδεσμο «και», πράγμα που το συνδέει μ’ αυτά που συνέβησαν προηγουμένως. Επομένως, πρέπει να το έχει γράψει ο Μωυσής, ο οποίος έγραψε και τα προηγούμενα υπομνήματα. Αυτό φαίνεται καθαρά και από τη δήλωση που υπάρχει στο βιβλίο ότι «έγραψεν ο Μωυσής» και από τον επίλογο: ‘Ταύτα είναι τα προστάγματα και αι κρίσεις, τας οποίας προσέταξεν ο Ιεχωβά δια χειρός του Μωυσέως’.—Αριθ. 33:2· 36:13.
4. Ποια χρονική περίοδο καλύπτει το βιβλίο Αριθμοί, και πότε ολοκληρώθηκε η συγγραφή του;
4 Οι Ισραηλίτες είχαν αναχωρήσει από την Αίγυπτο πριν από 1 έτος και κάτι. Το βιβλίο Αριθμοί, αρχίζοντας την αφήγηση από το 2ο μήνα του 2ου έτους μετά την Έξοδο, καλύπτει τα επόμενα 38 έτη και 9 μήνες, από το 1512 μέχρι το 1473 Π.Κ.Χ. (Αριθ. 1:1· Δευτ. 1:3) Τα γεγονότα που αναγράφονται στα εδάφια Αριθμοί 7:1-88 και 9:1-15, αν και δεν ανήκουν σ’ αυτή τη χρονική περίοδο, περιλαμβάνονται γιατί δίνουν ορισμένες κατατοπιστικές πληροφορίες. Τα αρχικά μέρη του βιβλίου είναι σίγουρο ότι γράφτηκαν καθώς συνέβαιναν τα γεγονότα, αλλά είναι φανερό ότι δεν μπορεί να είχε ολοκληρώσει ο Μωυσής το βιβλίο Αριθμοί παρά προς το τέλος του 40ού έτους στην έρημο, στις αρχές του ημερολογιακού έτους 1473 Π.Κ.Χ.
5. Ποια χαρακτηριστικά πιστοποιούν την αυθεντικότητα του βιβλίου Αριθμοί;
5 Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αμφιβολία για την αυθεντικότητα της αφήγησης. Για τη γη από την οποία πέρασαν, που ως επί το πλείστον ήταν άνυδρη, ο Μωυσής είπε ότι ήταν ‘μεγάλη και φοβερή έρημος’ και αληθεύει ακόμη και σήμερα ότι οι διασκορπισμένοι κάτοικοι μετακινούνται συνεχώς, αναζητώντας βοσκοτόπια και νερό. (Δευτ. 1:19) Επιπλέον, οι λεπτομερείς οδηγίες για τη στρατοπέδευση του έθνους, για τη σειρά με την οποία θα ξεκινούσαν την πορεία και για τα συνθήματα που θα έδινε η σάλπιγγα, και που θα ρύθμιζαν τις δραστηριότητες του στρατοπέδου, πιστοποιούν ότι η αφήγηση γράφτηκε πράγματι ‘στην έρημο’.—Αριθ. 1:1.
6. Πώς υποστηρίζουν διάφορες αρχαιολογικές ανακαλύψεις το βιβλίο Αριθμοί;
6 Ακόμη και η αναφορά που έδωσαν οι φοβισμένοι κατάσκοποι, όταν επέστρεψαν από την εξερευνητική τους αποστολή στη Χαναάν, λέγοντας ότι οι πόλεις ήταν «περιτετειχισμέναι, μεγάλαι σφόδρα», επιβεβαιώνεται από την αρχαιολογία. (13:28) Σύγχρονες ανακαλύψεις κατέδειξαν ότι εκείνον τον καιρό οι κάτοικοι της Χαναάν, για να περιφρουρήσουν καλύτερα τη γη που κατείχαν, είχαν φτιάξει μια σειρά από οχυρά σε διάφορα μέρη κατά μήκος της χώρας, από την πεδιάδα Εσδραελών στο βορρά μέχρι τα Γέραρα στο νότο. Οι πόλεις ήταν, όχι μόνο οχυρωμένες, αλλά και χτισμένες συνήθως σε κορυφές λόφων, έχοντας πύργους οι οποίοι υψώνονταν πάνω από τα τείχη τους, κι έτσι φαίνονταν πολύ επιβλητικές σε λαούς όπως οι Ισραηλίτες, που γενεές ολόκληρες είχαν ζήσει στην επίπεδη γη της Αιγύπτου.
7. Ποια σφραγίδα ειλικρίνειας φέρει το βιβλίο Αριθμοί;
7 Τα έθνη του κόσμου έχουν την τάση να συγκαλύπτουν τις αποτυχίες τους και να μεγαλοποιούν τις κατακτήσεις τους, αλλά η αφήγηση του βιβλίου Αριθμοί—με ειλικρίνεια που υποδηλώνει ιστορική αλήθεια—λέει ότι ο Ισραήλ κατατροπώθηκε από τους Αμαληκίτες και από τους Χαναναίους. (14:45) Ομολογεί με ευθύτητα ότι ο λαός αποδείχθηκε άπιστος και ‘παρόργισε τον Θεό [φέρθηκε χωρίς σεβασμό στον Θεό, ΜΝΚ]’. (14:11) Με αξιοσημείωτη ειλικρίνεια, ο προφήτης του Θεού Μωυσής εκθέτει τις αμαρτίες που έκανε το έθνος, τα ανίψια του και τα ίδια τα αδέλφια του. Δεν καλύπτει ούτε τον εαυτό του, αφού αναφέρει την περίπτωση κατά την οποία δεν αγίασε τον Ιεχωβά, όταν δόθηκε νερό στη Μεριβά, πράγμα που του στέρησε το προνόμιο να μπει στη Γη της Επαγγελίας.—3:4· 12:1-15· 20:7-13.
8. Πώς πιστοποιούν άλλοι Βιβλικοί συγγραφείς τη θεοπνευστία του βιβλίου Αριθμοί;
8 Το γεγονός ότι η αφήγηση αποτελεί γνήσιο μέρος της Γραφής, που είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη, αποδεικνύεται από το ότι σχεδόν όλα τα κύρια συμβάντα που περιγράφει, καθώς επίσης και πολλές άλλες λεπτομέρειες, τα αναφέρουν άμεσα άλλοι Βιβλικοί συγγραφείς, πολλοί από τους οποίους τονίζουν τη σημασία που έχουν αυτά. Για παράδειγμα, ο Ιησούς του Ναυή (Ιησ. Ναυή 4:12· 14:2), ο Ιερεμίας (2 Βασ. 18:4), ο Νεεμίας (Νεεμ. 9:19-22), ο Ασάφ (Ψαλμ. 78:14-41), ο Δαβίδ (Ψαλμ. 95:7-11), ο Ησαΐας (Ησ. 48:21), ο Ιεζεκιήλ (Ιεζ. 20:13-24), ο Ωσηέ (Ωσηέ 9:10), ο Αμώς (Αμώς 5:25), ο Μιχαίας (Μιχ. 6:5), ο Λουκάς όταν κατέγραψε την ομιλία του Στέφανου (Πράξ. 7:36), ο Παύλος (1 Κορ. 10:1-11), ο Πέτρος (2 Πέτρ. 2:15, 16), ο Ιούδας (Ιούδα 11) και ο Ιωάννης όταν κατέγραψε τα λόγια που είπε ο Ιησούς στην εκκλησία της Περγάμου (Αποκ. 2:14), όλοι αντλούν πληροφορίες από το υπόμνημα του βιβλίου Αριθμοί, όπως έκανε και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός.—Ιωάν. 3:14.
9. Τι τονίζει το βιβλίο Αριθμοί αναφορικά με τον Ιεχωβά;
9 Ποιο σκοπό, λοιπόν, εξυπηρετεί το βιβλίο Αριθμοί; Αληθινά, η αφήγησή του δεν έχει απλώς και μόνο ιστορική αξία. Το βιβλίο Αριθμοί τονίζει ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός τάξης που απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση από τα πλάσματά του. Αυτό εντυπώνεται παραστατικά στο μυαλό του αναγνώστη, καθώς παρατηρεί την αρίθμηση, τη δοκιμή και το κοσκίνισμα του Ισραήλ, και βλέπει πώς η ανυπάκουη και στασιαστική πορεία του έθνους χρησιμοποιείται για να τονίσει πόσο ζωτικά αναγκαία είναι η υπακοή στον Ιεχωβά.
10. Προς όφελος τίνων διαφυλάχθηκε το βιβλίο Αριθμοί, και γιατί;
10 Το υπόμνημα διαφυλάχθηκε προς όφελος των μελλοντικών γενεών, όπως ακριβώς εξήγησε ο Ασάφ, «δια να θέσωσιν επί τον Θεόν την ελπίδα [πεποίθηση, ΜΝΚ] αυτών, και να μη λησμονώσι τα έργα του Θεού, αλλά να φυλάττωσι τας εντολάς αυτού», και για «να μη γείνωσιν, ως οι πατέρες αυτών, γενεά διεστραμμένη και απειθής [πεισματική και στασιαστική, ΜΝΚ]· γενεά, ήτις δεν εφύλαξεν ευθείαν την καρδίαν αυτής, και δεν εστάθη πιστόν μετά του Θεού το πνεύμα αυτής». (Ψαλμ. 78:7, 8) Τα συμβάντα που αναφέρει το βιβλίο Αριθμοί εξιστορήθηκαν επανειλημμένα στους ψαλμούς, οι οποίοι ήταν ιεροί ύμνοι των Ιουδαίων, και γι’ αυτό τους επαναλάμβαναν συχνά, επειδή ωφελούσαν το έθνος.—Ψαλμοί 78, 95, 105, 106, 135, 136.
ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΡΙΘΜΟΙ
11. Σε ποια 3 μέρη μπορούν να διαιρεθούν τα περιεχόμενα του βιβλίου Αριθμοί;
11 Το βιβλίο Αριθμοί διαιρείται λογικά σε 3 μέρη. Το πρώτο, που τελειώνει στο 10ο κεφάλαιο, 10ο εδάφιο, καλύπτει γεγονότα που έλαβαν χώρα ενόσω οι Ισραηλίτες ήταν ακόμη στρατοπεδευμένοι στο Όρος Σινά. Το επόμενο μέρος, που τελειώνει στο 21ο κεφάλαιο, αναφέρει τι συνέβη στη διάρκεια των επόμενων 38 ετών και 1 ή 2 ακόμη μηνών, ενόσω αυτοί ήταν στην έρημο και μέχρι που έφτασαν στις πεδιάδες Μωάβ. Το τελικό μέρος, μέχρι και το 36ο κεφάλαιο, ασχολείται με γεγονότα που συνέβησαν στις πεδιάδες Μωάβ, καθώς οι Ισραηλίτες ετοιμάζονταν να μπουν στη Γη της Επαγγελίας.
12. Πόσο μεγάλο είναι το στρατόπεδο των Ισραηλιτών στο Σινά, και πώς είναι οργανωμένο;
12 Συμβάντα στο Όρος Σινά (1:1–10:10). Οι Ισραηλίτες βρίσκονται στην ορεινή περιοχή του Σινά εδώ και 1 έτος περίπου. Εδώ έχουν φτάσει να αποτελούν μια συμπαγή οργάνωση. Με εντολή του Ιεχωβά, γίνεται τώρα απογραφή όλων των αντρών ηλικίας από 20 ετών και πάνω. Το μέγεθος των φυλών κυμαίνεται από 32.200 εύρωστους άντρες, της φυλής Μανασσή, μέχρι 74.600, της φυλής Ιούδα, και συνολικά υπάρχουν 603.550 άντρες που έχουν τα προσόντα να υπηρετούν στο στρατό του Ισραήλ, χωρίς να συγκαταλέγονται οι Λευίτες και τα γυναικόπαιδα—ένα στρατόπεδο που ίσως να έφτανε τα 3 εκατομμύρια ή και παραπάνω. Η σκηνή της συνάθροισης και οι Λευίτες βρίσκονται στο κέντρο του στρατοπέδου. Σε κάθε πλευρά και σε καθορισμένες θέσεις είναι στρατοπεδευμένοι οι υπόλοιποι Ισραηλίτες, χωρισμένοι ανά 3 φυλές, και η κάθε φυλή έχει πάρει οδηγίες όσον αφορά τη σειρά με την οποία θα ξεκινούν την πορεία, όταν το στρατόπεδο μετακινείται. Τις οδηγίες τις δίνει ο Ιεχωβά, και το υπόμνημα λέει: ‘Έκαμον οι υιοί Ισραήλ κατά πάντα όσα προσέταξε ο Ιεχωβά εις τον Μωυσήν’. (2:34) Αυτοί υπακούν στον Ιεχωβά και δείχνουν σεβασμό στον Μωυσή, τον ορατό αντιπρόσωπο του Θεού.
13. Σύμφωνα με ποια διευθέτηση γίνονται οι διορισμοί των Λευιτών για υπηρεσία;
13 Οι Λευίτες, κατόπιν, ξεχωρίζονται για την υπηρεσία του Ιεχωβά, ως λύτρο για τα πρωτότοκα του Ισραήλ. Διαιρούνται σε 3 ομάδες, βάσει της καταγωγής τους από τους 3 γιους του Λευί: Γηρσών, Καάθ και Μεραρί. Το ποιες θα είναι οι θέσεις τους στο στρατόπεδο και ποιες οι υπηρεσιακές τους ευθύνες καθορίζεται με βάση αυτή τη διαίρεση. Από την ηλικία των 30 ετών και πάνω θα εκτελούν το βαρύ έργο της μεταφοράς της σκηνής του μαρτυρίου. Για να γίνονται οι ελαφρότερες εργασίες, προβλέπεται να υπηρετούν και άλλοι από 25 ετών και πάνω. (Στην εποχή του Δαβίδ το όριο κατέβηκε στην ηλικία των 20 ετών.)—1 Χρον. 23:24-32· Έσδρ. 3:8.
14. Ποιες οδηγίες δίνονται για να διασφαλιστεί η αγνότητα του στρατοπέδου;
14 Προκειμένου να διατηρείται αγνό το στρατόπεδο, δίνονται οδηγίες για να μπαίνουν σε καραντίνα όσοι αρρωσταίνουν, για την εξιλέωση των πράξεων απιστίας, για την επίλυση υποθέσεων στις οποίες ο άντρας υποψιάζεται τη διαγωγή της γυναίκας του και για τη διασφάλιση ορθής διαγωγής από μέρους εκείνων που ξεχωρίζονται με ευχή να ζουν ως Ναζηραίοι, ανήκοντας στον Ιεχωβά. Εφόσον ο λαός θα φέρει πάνω του το όνομα του Θεού του, πρέπει να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις εντολές Του.
15. (α) Τι συνεισφορές δόθηκαν σε σχέση με τα εγκαίνια του θυσιαστηρίου; (β) Ποια σχέση πρέπει να θυμάται ο Ισραήλ, και τι θα τους υπενθυμίζει το Πάσχα;
15 Ο Μωυσής, αφού δίνει μερικές ακόμη λεπτομέρειες από τον προηγούμενο μήνα (Αριθ. 7:1, 10· Έξοδ. 40:17), μιλάει για τις συνεισφορές υλικών που έκαναν οι 12 άρχοντες του λαού μέσα σε 12 μέρες από τότε που εγκαινιάστηκε το θυσιαστήριο. Δεν υπήρξε συναγωνισμός ούτε επιδίωξε κανείς να αυτοεξυψωθεί· ο καθένας συνεισέφερε ό,τι ακριβώς και οι άλλοι. Όλοι τώρα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι πάνω απ’ αυτούς τους άρχοντες και πάνω και από τον ίδιο τον Μωυσή, βρίσκεται ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος δίνει οδηγίες στον Μωυσή. Ποτέ δεν πρέπει να λησμονήσουν τη σχέση που έχουν με τον Ιεχωβά. Το Πάσχα σκοπό έχει να τους υπενθυμίζει ότι ο Ιεχωβά τους απελευθέρωσε με θαυμαστό τρόπο από την Αίγυπτο, και το γιορτάζουν εδώ στην έρημο τον καθορισμένο καιρό, 1 έτος μετά την αναχώρησή τους από την Αίγυπτο.
16. Πώς οδηγεί το έθνος ο Ιεχωβά, και τι συνθήματα καθορίζεται να δίνει η σάλπιγγα;
16 Ο Ιεχωβά εξακολουθεί να οδηγεί το έθνος στην πορεία του με τον ίδιο τρόπο που κατηύθυνε την έξοδο του Ισραήλ από την Αίγυπτο—με μια νεφέλη που καλύπτει τη σκηνή του μαρτυρίου τη μέρα και με την εμφάνιση φωτιάς τη νύχτα. Όταν μετακινείται η νεφέλη, μετακινείται και το έθνος. Όταν η νεφέλη παραμένει πάνω από τη σκηνή του μαρτυρίου, το έθνος παραμένει στρατοπεδευμένο, είτε για λίγες μέρες είτε για ένα μήνα είτε και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αφού η αφήγηση μας λέει: ‘Κατά την προσταγήν του Ιεχωβά εστρατοπέδευον και κατά την προσταγήν του Ιεχωβά εσηκόνοντο· εφύλαττον τας φυλακάς του Ιεχωβά, καθώς προσέταξεν ο Ιεχωβά δια χειρός του Μωυσέως’. (Αριθ. 9:23) Καθώς πλησιάζει ο καιρός να αναχωρήσουν από το Σινά, καθορίζονται τα συνθήματα που θα δίνει η σάλπιγγα, τόσο για να συγκεντρώνεται ο λαός όσο και για να παίρνουν κατεύθυνση, για την πορεία στην έρημο, τα διάφορα τμήματα του στρατοπέδου.
17. Περιγράψτε τη διαδικασία της πορείας.
17 Συμβάντα στην έρημο (10:11–21:35). Τελικά, την 20ή μέρα του 2ου μήνα, ο Ιεχωβά σηκώνει τη νεφέλη πάνω από τη σκηνή του μαρτυρίου, δίνοντας έτσι το σύνθημα για να αναχωρήσει ο Ισραήλ από την περιοχή του Σινά. Οι Ισραηλίτες, με την κιβωτό της διαθήκης του Ιεχωβά ανάμεσά τους, ξεκινούν για την Κάδης-βαρνή, περίπου 240 χιλιόμετρα προς βορρά. Καθώς πορεύονται τη μέρα, η νεφέλη του Ιεχωβά είναι από πάνω τους. Κάθε φορά που μετακινείται η Κιβωτός, ο Μωυσής προσεύχεται να εγερθεί ο Ιεχωβά και να διασκορπίσει τους εχθρούς του, και κάθε φορά που αυτή ‘αναπαύεται’, ο Μωυσής προσεύχεται στον Ιεχωβά να επιστρέψει «εις τας χιλιάδας των μυριάδων του Ισραήλ».—10:36.
18. Ποια παράπονα ξεσπούν στο ταξίδι για την Κάδης-βαρνή, και πώς ρυθμίζει ο Ιεχωβά τις θεοκρατικές διαδικασίες στο στρατόπεδο;
18 Ωστόσο, ανακύπτουν προβλήματα στο στρατόπεδο. Στο ταξίδι προς βορρά για την Κάδης-βαρνή σημειώνονται τουλάχιστον 3 κρούσματα παραπόνων. Την πρώτη φορά, ο Ιεχωβά, για να καταπνίξει τα παράπονα, στέλνει φωτιά που κατακαίει μερικούς από το λαό. Κατόπιν, «το σύμμικτον πλήθος» κάνει τον Ισραήλ να θρηνολογεί που δεν έχουν πια να φάνε τα ψάρια, τα αγγούρια, τα πεπόνια, τα πράσα, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα της Αιγύπτου, αλλά μόνο μάννα. (11:4) Ο Μωυσής νιώθει τέτοια κατάθλιψη που παρακαλάει τον Ιεχωβά να τον θανατώσει μάλλον παρά να τον αφήσει να συνεχίσει να είναι σαν τροφός όλου αυτού του λαού. Ο Ιεχωβά, εκδηλώνοντας περίσκεψη, αφαιρεί λίγο πνεύμα από τον Μωυσή και το επιθέτει σε 70 πρεσβυτέρους, οι οποίοι βοηθούν τώρα τον Μωυσή ως προφήτες στο στρατόπεδο. Στη συνέχεια, παρέχεται άφθονο κρέας. Όπως έχει συμβεί άλλη μια φορά, έτσι και τώρα ο Ιεχωβά κάνει να φυσήξει ένας άνεμος και να φέρει ορτύκια από τη θάλασσα, και ο λαός μαζεύει με απληστία μεγάλες ποσότητες και τις συσσωρεύει με ιδιοτέλεια. Ο θυμός του Ιεχωβά εξάπτεται με το λαό και εκείνος πατάσσει πολλούς, εξαιτίας της ιδιοτελούς επιθυμίας τους.—Έξοδ. 16:2, 3, 13.
19. Όταν η Μαριάμ και ο Ααρών αρχίζουν τις επικρίσεις, πώς χειρίζεται το ζήτημα ο Ιεχωβά;
19 Τα προβλήματα συνεχίζονται. Η Μαριάμ και ο Ααρών δεν θεωρούν, όπως θα έπρεπε, το νεότερο αδελφό τους, τον Μωυσή, αντιπρόσωπο του Ιεχωβά και τον επικρίνουν λόγω της γυναίκας του, η οποία έχει έρθει πρόσφατα στο στρατόπεδο. Απαιτούν περισσότερη εξουσία, ανάλογη μ’ εκείνη του Μωυσή, μολονότι «ο άνθρωπος ο Μωυσής ήτο πραύς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους τους επί της γης». (Αριθ. 12:3) Ο ίδιος ο Ιεχωβά τακτοποιεί το ζήτημα και, για να κάνει γνωστό ότι ο Μωυσής κατέχει ειδική θέση, πατάσσει με λέπρα τη Μαριάμ, που πιθανόν να έχει υποκινήσει τα παράπονα. Και μόνο επειδή μεσολαβεί ο Μωυσής, αυτή αργότερα θεραπεύεται.
20, 21. Ποια συμβάντα γίνονται αφορμή να αποφανθεί ο Ιεχωβά ότι ο Ισραήλ πρέπει να περιπλανιέται 40 έτη στην έρημο;
20 Φτάνοντας στην Κάδης, ο Ισραήλ στρατοπεδεύει στα πρόθυρα της Γης της Επαγγελίας. Ο Ιεχωβά δίνει τώρα οδηγίες στον Μωυσή να στείλει κατασκόπους να ανιχνεύσουν τη χώρα. Αυτοί μπαίνουν από τα νότια και ταξιδεύουν πεζοί προς βορρά ως «την είσοδον Αιμάθ», διανύοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα μέσα σε 40 μέρες. (13:21) Όταν επιστρέφουν φέρνοντας μαζί τους μερικούς από τους πλούσιους καρπούς της Χαναάν, 10 από τους κατασκόπους με απιστία επιχειρηματολογούν υπέρ του ότι θα ήταν ανόητο να επιτεθούν σ’ έναν τόσο ισχυρό λαό και σε τόσο μεγάλες, οχυρωμένες πόλεις. Ο Χάλεβ προσπαθεί να καθησυχάσει το συγκεντρωμένο λαό με μια ευνοϊκή αναφορά, αλλά δεν το κατορθώνει. Οι στασιαστές κατάσκοποι σπέρνουν το φόβο στις καρδιές των Ισραηλιτών, ισχυριζόμενοι ότι η χώρα είναι «γη κατατρώγουσα τους κατοίκους αυτής» και λέγοντας: «Πας ο λαός, τον οποίον είδομεν εν αυτή, είναι άνδρες υπερμεγέθεις». Ενώ οι ψίθυροι του στασιασμού απλώνονται στο στρατόπεδο, ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ ικετεύουν το λαό: ‘Ο Ιεχωβά είναι μαζί μας. Μην τους φοβάστε’. (13:32· 14:9) Ο συγκεντρωμένος λαός, όμως, αρχίζει να λέει ότι θα τους λιθοβολήσει.
21 Τότε, ο Ιεχωβά επεμβαίνει άμεσα, λέγοντας στον Μωυσή: «Έως πότε θέλει με παροργίζει ο λαός ούτος; και έως πότε δεν θέλουσι πιστεύει εις εμέ, μετά πάντα τα σημεία τα οποία έκαμα εν μέσω αυτών;» (14:11) Ο Μωυσής τον εκλιπαρεί να μην καταστρέψει το έθνος, επειδή περιλαμβάνεται το όνομα και η φήμη του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά αποφαίνεται ότι ο Ισραήλ πρέπει να συνεχίσει να περιπλανιέται στην έρημο ώσπου να πεθάνουν όλοι οι άντρες του λαού που είχαν απογραφεί, δηλαδή όσοι είναι από 20 ετών και πάνω. Από τους άντρες που είχαν απογραφεί, μόνο στον Χάλεβ και στον Ιησού του Ναυή θα επιτραπεί να μπουν στη Γη της Επαγγελίας. Μάταια ο λαός προσπαθεί να επιτεθεί με δική του πρωτοβουλία· το μόνο που καταφέρνει είναι να υποστεί μια τρομερή ήττα από τους Αμαληκίτες και από τους Χαναναίους. Τι υψηλό τίμημα πληρώνει ο λαός για την ασέβεια που έδειξε προς τον Ιεχωβά και προς τους όσιους αντιπροσώπους του!
22. Με ποιους τρόπους δίνεται έμφαση στη σπουδαιότητα της υπακοής;
22 Πράγματι, έχουν πολλά να μάθουν σε ό,τι αφορά την υπακοή. Ο Ιεχωβά κατάλληλα τους δίνει και άλλους νόμους που τονίζουν αυτή την ανάγκη. Τους κάνει γνωστό ότι, όταν θα μπουν στη Γη της Επαγγελίας, πρέπει να γίνει εξιλέωση για τα σφάλματα, αλλά αυτοί που δείχνουν εσκεμμένη ανυπακοή πρέπει εξάπαντος να εξολοθρεύονται. Έτσι, όταν βρίσκουν κάποιον να μαζεύει ξύλα, παραβιάζοντας το νόμο του Σαββάτου, ο Ιεχωβά δίνει την εξής εντολή: «Ο άνθρωπος εξάπαντος θέλει θανατωθή». (15:35) Ο Ιεχωβά δίνει οδηγίες στο λαό να βάλουν κρόσσια στα άκρα των ενδυμάτων τους για να τους υπενθυμίζουν τις εντολές του Ιεχωβά και το πόσο σπουδαίο είναι να υπακούν σ’ αυτές.
23. Ποια είναι η κατάληξη του στασιασμού των Κορέ, Δαθάν και Αβειρών;
23 Παρ’ όλα αυτά και πάλι ξεσπάει στασιασμός. Ο Κορέ, ο Δαθάν, ο Αβειρών και 250 εξέχοντες άντρες από το λαό εναντιώνονται όλοι μαζί στην εξουσία του Μωυσή και του Ααρών. Ο Μωυσής θέτει το ζήτημα ενώπιον του Ιεχωβά, λέγοντας στους στασιαστές: ‘Λάβετε τα θυμιατήρια και θυμίαμα και φέρετε αυτά ενώπιον του Ιεχωβά και αφήσατε αυτόν να εκλέξη’. (16:6, 7) Η δόξα του Ιεχωβά εμφανίζεται τώρα σε όλο το συγκεντρωμένο λαό. Αυτός εκτελεί αστραπιαία κρίση, κάνοντας τη γη να ανοίξει και να καταπιεί τους οίκους των Κορέ, Δαθάν και Αβειρών και στέλνοντας φωτιά για να κατακάψει τους 250 άντρες που πρόσφεραν θυμίαμα, περιλαμβανομένου και του Κορέ. Την αμέσως επόμενη μέρα ο λαός αρχίζει να κατακρίνει τον Μωυσή και τον Ααρών για τα όσα έκανε ο Ιεχωβά, και η μάστιγά Του τους χτυπάει ξανά, εξαλείφοντας 14.700 γογγυστές.
24. Ποιο σημείο εκτελεί ο Ιεχωβά για να τερματιστεί ο στασιασμός;
24 Ενόψει των γεγονότων αυτών, ο Ιεχωβά δίνει εντολή να φέρει ενώπιόν του κάθε φυλή ένα ραβδί, περιλαμβανομένου και ενός ραβδιού με το όνομα του Ααρών για τη φυλή Λευί. Την επόμενη μέρα γίνεται φανερό ότι ο Ιεχωβά έχει εκλέξει τον Ααρών για το ιερατικό αξίωμα, γιατί μόνο το δικό του ραβδί είναι ολάνθιστο και έχει ώριμα αμύγδαλα. Το ραβδί αυτό φυλάσσεται μέσα στην κιβωτό της διαθήκης «εις σημείον εις τους υιούς της αποστασίας [της στασιαστικότητας, ΜΝΚ]». (Αριθ. 17:10· Εβρ. 9:4) Μετά από περαιτέρω οδηγίες για τη συντήρηση του ιερατείου με τα δέκατα και για το πώς να χρησιμοποιούν το «ύδωρ χωρισμού [για καθαρισμό, ΜΝΚ]» με τη στάχτη μιας κοκκινόχρωμης αγελάδας, η αφήγηση μας επαναφέρει στην Κάδης. Εδώ πεθαίνει και ενταφιάζεται η Μαριάμ.
25. Πώς ο Μωυσής και ο Ααρών παραλείπουν να αγιάσουν τον Ιεχωβά, και με ποιο αποτέλεσμα;
25 Και πάλι στα πρόθυρα της Γης της Επαγγελίας, ο λαός αρχίζει να φιλονικεί με τον Μωυσή, επειδή δεν υπάρχει νερό. Ο Ιεχωβά θεωρεί ότι φιλονικούν μ’ Αυτόν, φανερώνει τη δόξα Του και δίνει εντολή στον Μωυσή να πάρει το ραβδί του και να βγάλει νερό από το βράχο. Μήπως τώρα αγιάζουν τον Ιεχωβά ο Μωυσής και ο Ααρών; Αντίθετα, ο Μωυσής χτυπάει με θυμό δυο φορές το βράχο. Ο λαός και τα ζώα έχουν νερό να πιουν, αλλά ο Μωυσής και ο Ααρών παραλείπουν να δώσουν την τιμή στον Ιεχωβά. Παρ’ όλο που το εξουθενωτικό ταξίδι μέσα στην έρημο έχει φτάσει σχεδόν στο τέλος του, και οι δυο πέφτουν στη δυσμένεια του Ιεχωβά, και τους λέγεται ότι δεν θα μπουν στη Γη της Επαγγελίας. Αργότερα, ο Ααρών πεθαίνει στο Όρος Ωρ, και τα καθήκοντα του αρχιερέα τα αναλαμβάνει ο γιος του Ελεάζαρ.
26. Ποια συμβάντα χαρακτηρίζουν την παράκαμψη γύρω από τον Εδώμ;
26 Ο Ισραήλ στρέφεται ανατολικά· θέλουν να περάσουν από τη γη του Εδώμ, αλλά δεν τους αφήνουν. Καθώς ο λαός κάνει μια μεγάλη παράκαμψη γύρω από τον Εδώμ, προξενεί και πάλι προβλήματα, γιατί αρχίζει να κάνει παράπονα κατά του Θεού και κατά του Μωυσή. Έχουν βαρεθεί το μάννα και διψούν. Εξαιτίας της στασιαστικής τους στάσης, ο Ιεχωβά στέλνει δηλητηριώδη φίδια ανάμεσά τους, κι έτσι πολλοί πεθαίνουν. Τελικά, όταν μεσολαβεί ο Μωυσής, ο Ιεχωβά τού δίνει οδηγίες να κατασκευάσει ένα φλογερό χάλκινο φίδι και να το τοποθετήσει πάνω σ’ ένα στύλο, που θα χρησίμευε ως σημάδι. Αν κάποιος που τον δάγκωσε φίδι, ατενίσει το χάλκινο φίδι, γλιτώνει το θάνατο. Στη συνέχεια, δυο πολεμοχαρείς βασιλείς, ο Σηών των Αμορραίων και ο Ωγ της Βασάν, φέρνουν εμπόδια στην πορεία των Ισραηλιτών προς βορρά. Ο Ισραήλ νικάει και τους δυο και καταλαμβάνει τα εδάφη τους, ανατολικά της Ρηξιγενούς Κοιλάδας.
27. Πώς ανατρέπει ο Ιεχωβά τα σχέδια που έχει ο Βαλάκ όσον αφορά τον Βαλαάμ;
27 Συμβάντα στις πεδιάδες Μωάβ (22:1–36:13). Οι Ισραηλίτες, ανυπόμονοι να μπουν στη Χαναάν, μαζεύονται τώρα στις ερημικές πεδιάδες Μωάβ, βόρεια της Νεκράς Θαλάσσης, ανατολικά του Ιορδάνη και απέναντι από την Ιεριχώ. Οι Μωαβίτες, βλέποντας το απέραντο αυτό στρατόπεδο να απλώνεται εκεί μπροστά τους, παραλύουν από το φόβο τους. Ο βασιλιάς τους, ο Βαλάκ, συνεννοείται με τους Μαδιανίτες και στέλνει να του φέρουν τον Βαλαάμ για να χρησιμοποιήσει μαντεία και να καταραστεί τον Ισραήλ. Αν και ο Θεός λέει ξεκάθαρα στον Βαλαάμ «μη υπάγης μετ’ αυτών», εκείνος θέλει να πάει. (22:12) Θέλει την αμοιβή. Τελικά πηγαίνει, αλλά τον σταματάει ένας άγγελος, και η γαϊδούρα του αρχίζει θαυματουργικά να μιλάει και να τον επιπλήττει. Όταν τελικά ο Βαλαάμ είναι έτοιμος να κάνει αναγγελίες που αφορούν τον Ισραήλ, το πνεύμα του Θεού τον αναγκάζει να προφητεύσει στις 4 ‘παραβολές’ του μόνο ευλογίες για το έθνος του Θεού, και μάλιστα να προείπει ότι θα ανατείλει ένα άστρο από τον Ιακώβ και ότι θα εγερθεί σκήπτρο από τον Ισραήλ για να καθυποτάξει και να καταστρέψει.
28. Ποια πανούργα παγίδα στήνεται στον Ισραήλ, κατόπιν εισήγησης του Βαλαάμ, αλλά πώς σταματάει η πληγή;
28 Τώρα, ο Βαλαάμ στην προσπάθειά του να κερδίσει την εύνοια του Βασιλιά Βαλάκ, τον οποίον έχει εξοργίσει επειδή δεν κατάφερε να καταραστεί τον Ισραήλ, προτείνει να χρησιμοποιήσουν οι Μωαβίτες τις Μωαβίτισσες για να δελεάσουν τους άντρες του Ισραήλ, ώστε αυτοί να λάβουν μέρος στις ασελγείς τελετουργίες που περιλαμβάνονται στη λατρεία του Βάαλ. (31:15, 16) Εδώ, πάνω στα σύνορα της Γης της Επαγγελίας, οι Ισραηλίτες αρχίζουν να πέφτουν σε χονδροειδή ανηθικότητα και στη λατρεία ψεύτικων θεών. Καθώς εξάπτεται η οργή του Ιεχωβά, η οποία και εκδηλώνεται με μια πληγή, ο Μωυσής ζητάει να τιμωρηθούν αυστηρά οι παραβάτες. Όταν ο Φινεές, γιος του αρχιερέα, βλέπει το γιο ενός αρχηγού να φέρνει μια Μαδιανίτισσα στη σκηνή του, μέσα στο ίδιο το στρατόπεδο, τους ακολουθεί και τους σκοτώνει, χτυπώντας τη γυναίκα στα γεννητικά της όργανα. Μ’ αυτό σταματάει η πληγή, αλλά έχουν ήδη θανατωθεί απ’ αυτήν 24.000 άτομα.
29. (α) Τι φανερώνει η απογραφή που γίνεται στο τέλος του 40ού έτους; (β) Ποια προετοιμασία γίνεται τώρα για την είσοδο στη Γη της Επαγγελίας;
29 Τώρα, ο Ιεχωβά δίνει εντολή στον Μωυσή και στον Ελεάζαρ να κάνουν και πάλι απογραφή του λαού, όπως είχε γίνει πριν από 39 σχεδόν έτη στο Όρος Σινά. Η τελική καταμέτρηση δείχνει ότι οι τάξεις τους δεν έχουν αυξηθεί. Αντίθετα, υπάρχουν 1.820 άντρες λιγότεροι. Εκτός από τον Ιησού του Ναυή και τον Χάλεβ, δεν έχει μείνει κανείς απ’ αυτούς που είχαν απογραφεί στο Όρος Σινά για στρατιωτική υπηρεσία. Όπως είχε πει ο Ιεχωβά, όλοι αυτοί πέθαναν στην έρημο. Μετά, ο Ιεχωβά δίνει οδηγίες αναφορικά με τη διαίρεση της γης ως κληρονομιάς. Επαναλαμβάνει ότι ο Μωυσής δεν θα μπει στη Γη της Επαγγελίας επειδή δεν αγίασε τον Ιεχωβά στα νερά της Μεριβά. (20:13· 27:14, υποσημειώσεις στη ΜΝΚ) Διάδοχος του Μωυσή διορίζεται ο Ιησούς του Ναυή.
30. Πώς τακτοποιείται ο ανοιχτός λογαριασμός με τους Μαδιανίτες, και σε ποιους παραχωρείται η περιοχή ανατολικά του Ιορδάνη;
30 Ο Ιεχωβά, μέσω του Μωυσή, υπενθυμίζει κατόπιν στο λαό Ισραήλ πόσο σπουδαίοι είναι οι νόμοι που έχει θεσπίσει για τις θυσίες και τις γιορτές και πόσο σοβαρό ζήτημα είναι οι ευχές. Αναθέτει, επίσης, στον Μωυσή να τακτοποιήσει τον ανοιχτό λογαριασμό με τους Μαδιανίτες, επειδή κι αυτοί συμμετείχαν στο να παρασυρθεί ο Ισραήλ στην υπόθεση Βέελ-φεγώρ. Οι Ισραηλίτες θανατώνουν όλους τους Μαδιανίτες στη μάχη, περιλαμβανομένου και του Βαλαάμ, αφήνουν ζωντανές μόνο τις παρθένες, παίρνουν αιχμάλωτες 32.000 απ’ αυτές και για λάφυρα παίρνουν 808.000 ζώα. Οι ίδιοι δεν έχουν καμιά απολύτως απώλεια στη μάχη. Οι γιοι του Ρουβήν και του Γαδ, οι οποίοι είναι κτηνοτρόφοι, ζητούν να εγκατασταθούν στην περιοχή ανατολικά του Ιορδάνη και το αίτημά τους γίνεται δεκτό, αφού πρώτα συμφωνούν να βοηθήσουν στην κατάκτηση της Γης της Επαγγελίας, κι έτσι οι 2 αυτές φυλές και η μισή φυλή του Μανασσή παίρνουν στην κατοχή τους την πλούσια αυτή πεδινή περιοχή.
31. (α) Πώς πρέπει να συνεχίσει να δείχνει υπακοή ο Ισραήλ όταν θα μπει στη γη; (β) Ποιες οδηγίες δίνονται σχετικά με την κληρονομιά κάθε φυλής;
31 Ύστερα από μια ανασκόπηση των τόπων στάθμευσης στη διάρκεια του 40χρονου ταξιδιού, η αφήγηση συγκεντρώνει πάλι την προσοχή στο πόσο αναγκαία είναι η υπακοή στον Ιεχωβά. Ο Θεός τούς δίνει τη γη, αλλά αυτοί πρέπει να γίνουν οι εκτελεστές Του, διώχνοντας τους εξαχρειωμένους, δαιμονολάτρες κατοίκους και καταστρέφοντας και το τελευταίο ίχνος της ειδωλολατρικής τους θρησκείας. Καθορίζονται με κάθε λεπτομέρεια τα όρια της γης που τους δίνει ο Θεός. Η γη θα μοιραστεί μεταξύ τους με κλήρο. Οι Λευίτες, που η φυλή τους δεν έχει κληρονομιά, θα πάρουν 48 πόλεις και τα βοσκοτόπια τους, 6 από τις οποίες θα γίνουν πόλεις καταφυγίου για τους ακούσιους ανθρωποκτόνους. Η γη πρέπει να παραμείνει στη φυλή και να μη μεταβιβαστεί ποτέ σε άλλη φυλή μέσω γάμου. Αν δεν υπάρχει αρσενικός κληρονόμος, τότε οι κόρες που παίρνουν την κληρονομιά—όπως λόγου χάρη οι κόρες του Σαλπαάδ—πρέπει να παντρευτούν κάποιον από τη δική τους φυλή. (27:1-11· 36:1-11) Το βιβλίο Αριθμοί τελειώνει μ’ αυτές τις εντολές που δίνει ο Ιεχωβά μέσω του Μωυσή και με τους γιους Ισραήλ έτοιμους πια να μπουν στη Γη της Επαγγελίας.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟ
32. Ποιους τύπους του Ιησού και της θυσίας του περιέχει το βιβλίο Αριθμοί;
32 Ο Ιησούς σε πολλές περιπτώσεις αναφέρθηκε στο βιβλίο Αριθμοί, και οι απόστολοί του και άλλοι Βιβλικοί συγγραφείς καταδεικνύουν σαφέστατα πόση σημασία έχει το υπόμνημα του βιβλίου αυτού και πόσο ωφέλιμο είναι. Συγκεκριμένα, ο απόστολος Παύλος παρέβαλε την πιστή υπηρεσία του Ιησού μ’ εκείνη του Μωυσή, η οποία αναγράφεται εκτενώς στο βιβλίο Αριθμοί. (Εβρ. 3:1-6) Στις θυσίες ζώων και στο ράντισμα με τη στάχτη της νεαρής κοκκινόχρωμης αγελάδας, που αναφέρεται στα εδάφια Αριθμοί 19:2-9, βλέπουμε και πάλι να εξεικονίζεται η πολύ μεγαλύτερη πρόνοια για καθαρισμό μέσω της θυσίας του Χριστού.—Εβρ. 9:13, 14.
33. Γιατί ενδιαφέρει εμάς σήμερα το ότι βγήκε νερό στην έρημο;
33 Παρόμοια, ο Παύλος έδειξε πως το γεγονός ότι βγήκε νερό από το βράχο στην έρημο έχει μεγάλη σημασία για εμάς, λέγοντας: «Πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον· διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο ο Χριστός [σήμαινε τον Χριστό, ΜΝΚ]». (1 Κορ. 10:4· Αριθ. 20:7-11) Κατάλληλα, ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Όστις . . . πίη εκ του ύδατος, το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν, δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ, το οποίον θέλω δώσει εις αυτόν, θέλει γείνει εν αυτώ πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον».—Ιωάν. 4:14.
34. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι το χάλκινο φίδι είχε προφητική σημασία;
34 Ο Ιησούς, επίσης, αναφέρθηκε άμεσα σ’ ένα περιστατικό που καταγράφεται στο βιβλίο Αριθμοί και το οποίο προσκίαζε τη θαυμαστή προμήθεια που έκανε ο Θεός μέσω αυτού. «Καθώς ο Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω», είπε, «ούτω πρέπει να υψωθή ο Υιός του ανθρώπου, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».—Ιωάν. 3:14, 15· Αριθ. 21:8, 9.
35. (α) Από τι πρέπει να φυλάγονται οι Χριστιανοί, όπως δείχνει το παράδειγμα των Ισραηλιτών στην έρημο, και γιατί; (β) Σε ποια παραδείγματα απληστίας και στασιασμού αναφέρθηκαν ο Ιούδας και ο Πέτρος στις επιστολές τους;
35 Γιατί καταδικάστηκαν οι Ισραηλίτες να περιπλανιούνται 40 έτη στην έρημο; Επειδή τους έλειπε η πίστη. Ο απόστολος Παύλος έδωσε έντονη νουθεσία σ’ αυτό το σημείο: «Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος, αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ’ εκάστην ημέραν». Εκείνοι οι Ισραηλίτες πέθαναν στην έρημο επειδή ήταν ανυπάκουοι και επειδή έδειξαν απιστία. «Ας σπουδάσωμεν [ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, ΜΝΚ] λοιπόν να εισέλθωμεν εις [του Θεού] την κατάπαυσιν, δια να μη πέση τις εις το αυτό παράδειγμα της απειθείας [ανυπακοής, ΜΝΚ]». (Εβρ. 3:7–4:11· Αριθ. 13:25–14:38) Ο Ιούδας, όταν έδωσε την προειδοποίηση να φυλαγόμαστε από τους ασεβείς ανθρώπους, που βλασφημούν τα άγια πράγματα, αναφέρθηκε στην απληστία που έδειξε ο Βαλαάμ για να πάρει αμοιβή και στα στασιαστικά λόγια του Κορέ κατά του δούλου του Ιεχωβά, του Μωυσή. (Ιούδα 11· Αριθ. 22:7, 8, 22· 26:9, 10) Επίσης, τον Βαλαάμ τον ανέφερε ο Πέτρος ως άνθρωπο «όστις ηγάπησε τον μισθόν της αδικίας», και τον ανέφερε ο δοξασμένος Ιησούς, στην αποκάλυψη που έδωσε μέσω του Ιωάννη, ως άνθρωπο που ‘έβαλε σκάνδαλο ειδωλολατρίας και πορνείας ενώπιον του Ισραήλ’. Ασφαλώς, η Χριστιανική εκκλησία σήμερα πρέπει να φυλάγεται από τέτοιους ανόσιους ανθρώπους.—2 Πέτρ. 2:12-16· Αποκ. 2:14.
36. Ποιες βλαβερές ενέργειες προειδοποίησε ο Παύλος ότι πρέπει να αποφεύγονται, και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε εμείς σήμερα από τη συμβουλή του;
36 Όταν εκδηλώθηκε ανηθικότητα στην εκκλησία της Κορίνθου, ο Παύλος τούς έγραψε σχετικά με ‘την επιθυμία για κακά [βλαβερά, ΜΝΚ] πράγματα’ και αναφέρθηκε συγκεκριμένα στο βιβλίο Αριθμοί. Έδωσε την εξής νουθεσία: «Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τινές αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες». (1 Κορ. 10:6, 8· Αριθ. 25:1-9· 31:16)b Και όσο για την περίπτωση που ο λαός παραπονέθηκε ότι η υπακοή στις εντολές του Θεού συνεπαγόταν προσωπικές ταλαιπωρίες και ότι δεν ήταν ικανοποιημένοι με το μάννα που προμήθευε ο Ιεχωβά; Σχετικά μ’ αυτό ο Παύλος λέει: «Μηδέ ας πειράζωμεν τον Χριστόν [Ιεχωβά, ΜΝΚ], καθώς και τινές αυτών επείρασαν και απωλέσθησαν υπό των όφεων». (1 Κορ. 10:9· Αριθ. 21:5, 6) Κατόπιν ο Παύλος συνεχίζει: «Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού». Πόσο πικρές ήταν οι εμπειρίες του Ισραήλ, επειδή γόγγυσαν κατά του Ιεχωβά, των αντιπροσώπων του και των προμηθειών του! Αυτά τα πράγματα που ‘συνέχιζαν να γίνονται παραδείγματα σ’ εκείνους’ θα πρέπει να στέκουν ως ξεκάθαρη προειδοποίηση για όλους εμάς σήμερα, προκειμένου να συνεχίζουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με πληρότητα πίστης.—1 Κορ. 10:10, 11, ΜΝΚ· Αριθ. 14:2, 36, 37· 16:1-3, 41· 17:5, 10.
37. Δείξτε με παραδείγματα πώς μας βοηθάει το βιβλίο Αριθμοί να κατανοήσουμε άλλες Βιβλικές περικοπές;
37 Επίσης, το βιβλίο Αριθμοί παρέχει τη βάση για την καλύτερη κατανόηση πολλών άλλων Βιβλικών περικοπών.—Αριθ. 28:9, 10—Ματθ. 12:5· Αριθ. 15:38—Ματθ. 23:5· Αριθ. 6:2-4—Λουκ. 1:15· Αριθ. 4:3—Λουκ. 3:23· Αριθ. 18:31—1 Κορ. 9:13, 14· Αριθ. 18:26—Εβρ. 7:5-9· Αριθ. 17:8-10—Εβρ. 9:4.
38. Σε ποιους ιδιαίτερα τομείς είναι ωφέλιμο το βιβλίο Αριθμοί, και σε τι κατευθύνει την προσοχή μας;
38 Πράγματι, ό,τι αναγράφεται στο βιβλίο Αριθμοί είναι θεόπνευστο και ωφέλιμο για να μας διδάσκει πόσο σπουδαίο είναι να υπακούμε στον Ιεχωβά και να σεβόμαστε εκείνους τους οποίους αυτός έχει καταστήσει επισκόπους στο λαό του. Αυτό το βιβλίο, χρησιμοποιώντας παραδείγματα, ελέγχει την αδικοπραγία και, με γεγονότα προφητικής σημασίας, κατευθύνει την προσοχή μας σ’ Εκείνον τον οποίον έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά ως τον Σωτήρα και τον Ηγέτη του λαού Του σήμερα. Παρέχει ένα ζωτικό και διδακτικό κρίκο στο υπόμνημα που οδηγεί στην εγκαθίδρυση της δίκαιης Βασιλείας του Ιεχωβά στα χέρια του Ιησού Χριστού—αυτού που ο ίδιος έχει διορίσει Μεσίτη και Αρχιερέα.
[Υποσημειώσεις]