Το Παγκόσμιο Ζήτημα Τακτοποιείται μια για Πάντα
‘Ο Ιεχωβά ο εκ δεξιών σου θέλει συντρίψει βασιλείς εν τη ημέρα της οργής αυτού’.—ΨΑΛΜΟΣ 110:5.
1, 2. Το έτος 70 Κ.Χ., ποιο γεγονός μπορεί να δημιούργησε αμφιβολίες σχετικά με την παγκοσμιότητα της κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού, αλλά σε ποιους είχε ήδη στραφεί η εύνοιά του τότε;
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ κυριαρχία του Δημιουργού του ουρανού και της γης αποτελεί το σπουδαιότερο ζήτημα που τίθεται ενώπιον των ανθρώπων και των αγγέλων. Σύντομα αυτό το ζήτημα θα τακτοποιηθεί μια για πάντα, αλλά επί πολλούς αιώνες οι εχθροί του Ιεχωβά αμφισβητούν την κυριαρχία του. Μάλιστα η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ., καθώς και του ναού της που ήταν αφιερωμένος στον Ιεχωβά, μπορεί να δημιούργησε αμφιβολίες σχετικά με την παγκοσμιότητα της κυριαρχίας του Δημιουργού. Ωστόσο, υπήρχε βάσιμος λόγος για τον οποίο ο Ιεχωβά προτίμησε να μην ενεργήσει τότε ως πολεμιστής-Θεός για χάρη του σαρκικού Ισραήλ.
2 Ποιος ήταν ο λόγος; Τότε ο Ιεχωβά είχε ήδη στρέψει την εύνοιά του σ’ ένα νέο έθνος, σ’ έναν πνευματικό Ισραήλ, «τον Ισραήλ του Θεού», όπως αποκαλεί ο απόστολος Παύλος την εκκλησία του Ιησού Χριστού. (Γαλάτας 6:16) Αλλά μέχρι τώρα, σ’ όλη τη διάρκεια της λεγόμενης Χριστιανικής Εποχής, ο Ιεχωβά δεν έχει πολεμήσει υπέρ του πνευματικού Ισραήλ ως πολεμιστής-Θεός, με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο πολέμησε υπέρ του φυσικού Ισραήλ όταν ίσχυε η διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου. Επέτρεψε ακόμη και σε Ρωμαίους στρατιώτες, με την υποκίνηση των Ιουδαίων, να θανατώσουν τον Ιησού Χριστό πάνω σ’ έναν πάσσαλο βασανισμού στο Γολγοθά. Αυτό συνέβη 37 χρόνια πριν από τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, το 70 Κ.Χ.
3, 4. Από τις μέρες του Μωυσή μέχρι τον καιρό του Βασιλιά Εζεκία, πώς έδειξε ο Θεός ότι είναι πολεμιστής, αλλά στην περίπτωση των πνευματικών Ισραηλιτών τι αληθεύει σ’ ό,τι αφορά το δικό του και το δικό τους πόλεμο;
3 Από τις μέρες του προφήτη Μωυσή μέχρι τον καιρό του βασιλιά της Ιερουσαλήμ Εζεκία, ο Ιεχωβά Θεός πολεμούσε θαυματουργικά υπέρ του έθνους Ισραήλ, και οι Ισραηλίτες πολεμούσαν υπό την ηγεσία του με φονικά όπλα. (Δευτερονόμιον 1:30· 3:22· 20:3, 4· Ιησούς του Ναυή 10:42) Αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και στην περίπτωση του πνευματικού Ισραήλ! Από τότε που πέθανε ο Ιησούς Χριστός έξω από την Ιερουσαλήμ και σε ολόκληρη τη διάρκεια της Κοινής μας Χρονολογίας, αυτός ο πολεμιστής-Θεός έχει προτιμήσει να μην διεξάγει φυσικό πόλεμο υπέρ του Ισραήλ του Θεού. Αντίστοιχα, δεν έχει εξουσιοδοτήσει τους πνευματικούς Ισραηλίτες που απαρτίζουν τη Χριστιανική εκκλησία να πολεμούν με φυσικά πολεμικά όπλα. Οι Χριστιανοί έχουν να διεξάγουν ένα άλλο είδος πολέμου.
4 Σε αρμονία μ’ αυτό, ένας από τους κύριους μαχητές υπέρ της Χριστιανικής πίστης έγραψε στους συγχριστιανούς του στην Κόρινθο: «Τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων· επειδή καθαιρούμεν λογισμούς και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού, και είμεθα έτοιμοι να εκδικήσωμεν πάσαν παρακοήν, όταν γείνη πλήρης η υπακοή σας». (2 Κορινθίους 10:4-6) Πιο πριν στην ίδια επιστολή, ο Παύλος μίλησε για ‘τα όπλα της δικαιοσύνης’ στο δεξί χέρι και στο αριστερό.—2 Κορινθίους 6:7· βλέπε επίσης Εφεσίους 6:11-18.
Ο Ιεχωβά θα Πολεμήσει στον Αρμαγεδδώνα
5. Στον κήπο της Γεθσημανή, τι θέση πήρε ο Ιησούς σχετικά με τη χρήση φυσικών όπλων για αυτοάμυνα, και ποια πορεία ενέργειας ακολουθούν οι μαθητές του;
5 Όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν κατέφυγε σε φονικά όπλα για αυτοάμυνα. Τη νύχτα της προδοσίας του στον κήπο της Γεθσημανή, ο αφοσιωμένος μαθητής του Σίμων Πέτρος τράβηξε σπαθί κι έκοψε το αφτί του υπηρέτη του Ιουδαίου αρχιερέα. Αλλά ο Ιησούς αποκατέστησε θαυματουργικά το αφτί στη θέση του και είπε: «Πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή. Ή νομίζεις ότι δεν δύναμαι ήδη να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, και θέλει στήσει πλησίον μου περισσοτέρους παρά δώδεκα λεγεώνας αγγέλων; πώς λοιπόν θέλουσι πληρωθή αι γραφαί ότι ούτω πρέπει να γείνη;» (Ματθαίος 26:52-54) Ενόψει όλων αυτών, οι αληθινοί μιμητές του αυτοθυσιαστικού Γιου του Θεού διακρατούν την ουδετερότητά τους, και άμεσα και έμμεσα, όταν πρόκειται για κοσμικούς πολέμους.—Ιωάννης 17:16· 18:36.
6. Στη διάρκεια του πολέμου της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορα, στον Αρμαγεδδώνα, τι θέση θα πάρουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;
6 Είναι, λοιπόν, κατάλληλο να πληροφορηθούν τα έθνη ότι στη διάρκεια ‘του πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος . . . εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών’, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα συμμετάσχουν στη μάχη. Θα το αφήσουν αυτό στον πολεμιστή-Θεό, τον ‘Ιεχωβά των δυνάμεων [των στρατευμάτων, ΜΝΚ]’, και στις λεγεώνες των αγγέλων του που θα έχουν για αρχηγό τους τον Ιησού Χριστό.—Αποκάλυψις 16:14-16· 19:11-21· Ψαλμός 84:12.
Ο Ιεχωβά Ετοιμάζεται να Ξαναρχίσει τις Στρατιωτικές Του Δραστηριότητες
7. Ως πολεμιστής-Θεός, με ποιον τίτλο έφτασε στο σημείο να αποκαλείται ο Ιεχωβά, και εξακολουθεί να φέρει αυτόν τον τίτλο;
7 Ο Θεός του αρχαίου Ισραήλ έφτασε στο σημείο να γίνει γνωστός και να αποκαλείται Ιεχωβά τσεβα·όθ, δηλαδή Ιεχωβά των στρατευμάτων. (1 Σαμουήλ 1:3, 11, ΜΝΚ) Στο εδάφιο Ρωμαίους 9:29, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος αναφέρεται στο εδάφιο Ησαΐας 1:9 και γράφει: «Εάν ο Κύριος Σαβαώθ δεν ήθελεν αφήσει εις ημάς σπέρμα, ως τα Σόδομα ηθέλομεν γίνει και με τα Γόμορρα ηθέλομεν ομοιωθή». Επίσης, ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος γράφει: «Αι κραυγαί των θερισάντων εισήλθον εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ». (Ιακώβου 5:4, Νεοελληνική Μετάφραση· ΚΔΤΚ) Άρα, ο Παύλος και ο Ιάκωβος χαρακτήρισαν τον Θεό ως Ιεχωβά των στρατευμάτων, τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας. Στους επόμενους 18 αιώνες, ο Θεός δεν έκανε σαρκικό πόλεμο για χάρη του πνευματικού Ισραήλ, του Ισραήλ του Θεού, όπως είχε κάνει στην περίπτωση του αρχαίου Ισραήλ· ωστόσο, εξακολουθεί να είναι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων.
8-10. (α) Ποιος εξουσιοδότησε τον πόλεμο στον ουρανό, και γιατί ο Μιχαήλ ήταν ο πιο κατάλληλος για τη μάχη; (β) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα του πολέμου που έγινε στον ουρανό, και πόσος καιρός απομένει μέχρι τον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Ιεχωβά;
8 Όταν γεννήθηκε η Μεσσιανική Βασιλεία το 1914, στο τέλος των ‘καιρών των εθνών’, ξέσπασε πόλεμος στην ουράνια επικράτεια του Ιεχωβά Θεού. (Λουκάς 21:24) Ποιος εξουσιοδότησε αυτόν τον πόλεμο; Ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός. Αυτός έστειλε τον ενθρονισμένο Γιο του στο πεδίο της μάχης, με το όνομα Μιχαήλ, επειδή Αυτός είναι ο πιο κατάλληλος να απαντήσει στο ερώτημα που εμπεριέχεται σ’ αυτό το όνομα, δηλαδή «Ποιος Είναι Όμοιος με τον Θεό;» Ο Μιχαήλ ανέλαβε αμέσως δράση ως ο μαχόμενος εκπρόσωπος του Ιεχωβά των στρατευμάτων.
9 Σχετικά μ’ αυτό, διαβάζουμε στα εδάφια Αποκάλυψις 12:7-10: «Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος· και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ· Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών».
10 Τώρα, που έχουν περάσει 70 και πλέον χρόνια απ’ αυτή τη μάχη στον ουρανό, απομένει μόνο ‘λίγος καιρός’ ωσότου ξεσπάσει ο πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Ιεχωβά και δείξει ο Θεός δυναμικά στην τωρινή γενιά του ανθρώπινου γένους ότι είναι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων.—Αποκάλυψις 12:12· Ζαχαρίας 14:3.
Ο Μαχητής Υπέρ της Δικαίωσης του Ιεχωβά
11. Ποιον καθορισμένο καιρό αναμένει το υπόλοιπο του μικρού ποιμνίου και ο πολύς όχλος, και ποιο πράγμα θα επικροτήσουν τότε με αγαλλίαση;
11 Με θεϊκή έμπνευση, ο Σολομών, ο σοφός βασιλιάς του αρχαίου Ισραήλ, έγραψε: «Δι’ έκαστον πράγμα υπάρχει καθωρισμένος καιρός και υπάρχει καιρός δι’ έκαστον σκοπόν υπό τους ουρανούς· . . . καιρός δια πόλεμον και καιρός δι’ ειρήνην». (Εκκλησιαστής 3:1-8, ΛΧ) Στη γη, οι μαθητές του Βασιλιά που ήδη κυβερνάει, και ο οποίος είναι «πλειότερον του Σολομώντος», αναμένουν τον καιρό και την περίσταση που Αυτός θα οδηγήσει τους νικηφόρους ουράνιους αγγέλους στη μάχη του Αρμαγεδδώνα. (Ματθαίος 12:42· Αποκάλυψις 19:11-16) Εκεί αυτός θα «ποιμάνει [τα έθνη] εν ράβδω σιδηρά», θα τα συντρίψει ‘με σιδερένιο σκήπτρο’. (Αποκάλυψις 19:15· Ψαλμός 2:9, ΜΝΚ) Πώς θα επικροτήσουν οι ειρηνικοί, προστατευμένοι μαθητές του τη φοβερή απελευθέρωση που θα τους χαρίσει! Αυτό θα περιλάβει τόσο το υπόλοιπο του ‘μικρού ποιμνίου’ των συγκληρονόμων της Βασιλείας του όσο και τον ‘πολύ όχλο’ των ‘άλλων προβάτων’ του, που ελπίζουν να κληρονομήσουν την Παραδεισένια γη υπό την ειρηνική χιλιετή βασιλεία του. (Λουκάς 12:32· Αποκάλυψις 7:9-17· Ιωάννης 10:16) Με αγαλλίαση, «υπό την σκέπην του Υψίστου», αυτοί θα επικροτήσουν τη συνταρακτική νίκη του Ποιμένα-Βασιλιά, Ιησού Χριστού, η οποία θα δικαιώσει την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού.—Ψαλμός 91:1.
12. Από πού προέρχεται ο πόλεμος που απειλεί τα έθνη, και με ποιο αποτέλεσμα σύμφωνα με τα εδάφια Ψαλμός 68:1, 2;
12 Χωρίς υπερβολές, μπορεί τώρα να ειπωθεί ότι όλα τα έθνη της γης, είτε μέσα είτε έξω από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, απειλούνται από έναν πόλεμο του οποίου η πηγή απέχει πολύ από την ανθρώπινη σφαίρα και ο οποίος περιλαμβάνει τη χρήση όπλων που στοχεύουν με μεγάλη ακρίβεια και ξεπερνούν τις ανθρωποποίητες πυρηνικές βόμβες. Ακούστε: «Ας εγερθή ο Θεός, και ας διασκορπισθώσιν οι εχθροί αυτού· και ας φύγωσιν απ’ έμπροσθεν αυτού οι μισούντες αυτόν. Καθώς αφανίζεται ο καπνός, ούτως αφάνισον αυτούς· καθώς διαλύεται ο κηρός έμπροσθεν του πυρός, ούτως ας απολεσθώσιν οι ασεβείς από προσώπου του Θεού».—Ψαλμός 68:1, 2.
13. Καθώς συνεχίζονται οι ετοιμασίες για τον πόλεμο, σε ποιον απευθύνονται τώρα τα λόγια των εδαφίων Ψαλμός 45:1-6 με πολύ επίκαιρο τρόπο;
13 Οι ετοιμασίες γι’ αυτόν τον πόλεμο των πολέμων βρίσκονται σε εξέλιξη. Τα ακόλουθα λόγια, που γράφτηκαν με θεϊκή έμπνευση από ένα μέλος του έθνους Ισραήλ, απευθύνονται στον Πολεμιστή υπέρ της δικαίωσης του Ιεχωβά, στον κυριότερο Μαχητή του Θεού: «Συ είσαι ωραιότερος των υιών των ανθρώπων· εξεχύθη χάρις εις τα χείλη σου· δια τούτο σε ευλόγησεν ο Θεός εις τον αιώνα. Περίζωσον την ρομφαίαν σου επί τον μηρόν σου, δυνατέ, εν τη δόξη σου και εν τη μεγαλοπρεπεία σου. Και κατευοδού εν τη μεγαλειότητί σου και βασίλευε εν αληθεία και πραότητι και δικαιοσύνη· και η δεξιά σου θέλει σοι δείξει φοβερά πράγματα. Τα βέλη σου είναι οξέα· λαοί υποκάτω σου θέλουσι πέσει· και αυτά θέλουσιν εμπηχθή εις την καρδίαν των εχθρών του βασιλέως. Ο θρόνος σου, Θεέ, [ο Θεός είναι ο θρόνος σου, ΜΝΚ] εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου».—Ψαλμός 45:1-6.
Τα Έθνη Συνάγονται Κατά του Ιεχωβά
14, 15. Μετά την απελευθέρωσή τους, ποια λόγια του 2ου Ψαλμού είπαν οι απόστολοι ότι εκπληρώνονταν, και τι ζήτησαν από τον Θεό;
14 Λίγο μετά την ίδρυση της Χριστιανικής εκκλησίας την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., οι χρισμένοι Χριστιανοί διέκριναν μια εφαρμογή των εδαφίων Ψαλμός 2:1, 2. Αυτά τα εδάφια λένε: ‘Δια τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά, και κατά του χριστού αυτού’. Αφού οι απόστολοι του Χρισμένου του Ιεχωβά συνελήφθησαν για πρώτη φορά και υπέστησαν κακομεταχείριση στα χέρια των εχθρικών Ιουδαίων, βρέθηκαν και πάλι μαζί με τους συγχριστιανούς τους και τότε παρέθεσαν τα παραπάνω λόγια του 2ου Ψαλμού, που συνέθεσε ο Βασιλιάς Δαβίδ. Τα εδάφια Πράξεις 4:23-30 αναφέρουν αυτό το γεγονός, με τα λόγια:
15 ‘Και αφού απελύθησαν, ήλθον προς τους οικείους και απήγγειλαν όσα είπον προς αυτούς οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι. Οι δε ακούσαντες ομοθυμαδόν ύψωσαν την φωνήν προς τον Θεόν και είπον· Δέσποτα, συ είσαι ο Θεός, όστις έκαμες τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς, όστις είπας δια στόματος Δαβίδ του δούλου σου· Δια τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού κατά του Ιεχωβά και κατά του Χριστού αυτού. Διότι συνήχθησαν επ’ αληθείας εναντίον του αγίου Παιδός σου Ιησού, τον οποίον έχρισας, και ο Ηρώδης και ο Πόντιος Πιλάτος μετά των εθνών και των λαών του Ισραήλ, δια να κάμωσιν όσα η χειρ σου και η βουλή σου προώρισε να γείνωσι· και τώρα, Ιεχωβά, βλέψον εις τας απειλάς αυτών και δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας, εκτείνων την χείρα σου εις θεραπείαν και γινομένων σημείων και τεραστίων δια του ονόματος του αγίου Παιδός σου Ιησού’.
16, 17. (α) Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, έχει συμβεί τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί με τα όσα άρχισαν να συμβαίνουν το 1914; Εξηγήστε. (β) Ποια πορεία ενέργειας συνεχίζουν να ακολουθούν τα έθνη, υποχρεώνοντας έτσι τον Ιεχωβά να γράψει τι στο ‘βιβλίο των πολέμων του’;
16 Εντούτοις, όταν μιλάμε για έθνη που «εφρύαξαν», για βασιλιάδες που συσπειρώνονται σαν να ήταν ένας άνθρωπος, για πολιτικούς ηγέτες που συνάγονται κατά του Ιεχωβά και του Χρισμένου του, του Ιησού Χριστού, τι έχει συμβεί στην ανθρώπινη ιστορία που να μπορεί να συγκριθεί με τα όσα άρχισαν να γίνονται πριν από 76 χρόνια, το 1914; Εκείνη τη χρονιά, όχι μόνο ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος όλης της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά, το πιο σπουδαίο, έληξαν οι προσδιορισμένοι ‘καιροί των εθνών’! (Λουκάς 21:24) Είναι απόλυτα σαφές ότι η μεγαλύτερη εκπλήρωση του 2ου Ψαλμού άρχισε εκείνη τη χρονιά.
17 Στο τέλος των καιρών των Εθνών, το 1914, κανένα έθνος—ούτε και τα έθνη του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, πολλοί πολίτες των οποίων θεωρούν τους εαυτούς τους, από θρησκευτική άποψη, πνευματικούς Ισραηλίτες—δεν ήταν διατεθειμένο να καλωσορίσει τον Χρισμένο του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό, στο θρόνο της διακυβέρνησης επί της γης. Και τώρα, 71 χρόνια από τότε που άρχισε να ‘κηρύττεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη’, από το 1919 κι έπειτα, είναι βέβαιο ότι τα έθνη μέσα κι έξω από το Χριστιανικό κόσμο δεν σκοπεύουν να χαιρετίσουν τον από πολλού προειπωμένο Βασιλιά του Ιεχωβά ούτε να ορκιστούν υποταγή σ’ αυτόν, απαρνούμενοι τη δική τους διακυβέρνηση επί της γης. (Ματθαίος 24:14) Αντίθετα, έχουν φτάσει τελικά στο σημείο να υποχρεώσουν τον Ιεχωβά να γράψει, σαν να λέγαμε, το μεγαλειώδες τέλος του ‘βιβλίου των Πολέμων του Ιεχωβά’.—Αριθμοί 21:14.
Ο Ένδοξος Θρίαμβος του Πολεμιστή-Θεού
18. Με ποια δράση που θα αναλάβει ο Ιεχωβά συμφωνούμε, και ποιος θα είναι στο πλευρό του, σαν να λέγαμε, για την εκπλήρωση του 110ου Ψαλμού;
18 Εμπρός, λοιπόν, στη μάχη, Ιεχωβά των στρατευμάτων, έχοντας στο πλευρό σου τον Βασιλιά-Γιο σου, τον Ιησού Χριστό! Σ’ αυτόν απευθύνονται τα προφητικά λόγια: ‘Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου. Ο Ιεχωβά ο εκ δεξιών σου θέλει συντρίψει βασιλείς εν τη ημέρα της οργής αυτού. Θέλει κρίνει εν τοις έθνεσι· θέλει γεμίσει την γην πτωμάτων· θέλει συντρίψει κεφαλήν δεσπόζοντος επί πολλών τόπων’.—Ψαλμός 110:2, 5, 6.
19. Σχετικά με τον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορα που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας, τι προσευχόμαστε σ’ Αυτόν για χάρη του πολύ όχλου των άλλων προβάτων;
19 Ω Ιεχωβά των στρατευμάτων, είθε οι πιστοί δούλοι σου στη γη να γίνουν οι αγαλλόμενοι μάρτυρες της απαράμιλλης νίκης που θα πετύχεις μέσω του πολεμιστή-Βασιλιά σου, του Ιησού Χριστού, στον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορα, στην τοποθεσία που ονομάζεται εβραϊκά Αρμαγεδδών! (Αποκάλυψις 16:14) Μαζί με το υπόλοιπο των αληθινών πνευματικών Ισραηλιτών, είθε ο πολύς όχλος των προβατοειδών ατόμων που έχουν ‘πλύνει τις στολές τους και τις έχουν λευκάνει στο αίμα του Αρνιού’ να ‘περάσουν’ γεμάτοι αγαλλίαση ‘από τη μεγάλη θλίψη’ για να είναι επίγειοι μάρτυρές σου σ’ όλη την αιωνιότητα! (Αποκάλυψις 7:14) Με τη στοργική σου φροντίδα, είθε να επιζήσουν και να περάσουν, χωρίς να πεθάνουν, στην απαλλαγμένη από πόλεμο επικράτεια του νικηφόρου Γιου σου, ο οποίος θα κυβερνάει επί της καθαρισμένης γης που πρόκειται να μετατραπεί σε πανέμορφο παράδεισο, σύμφωνα με τον αρχικό σου σκοπό. Είθε αυτοί να αποτελέσουν ορατή μαρτυρία για όλους τους αναστημένους νεκρούς, για τη διεκδίκηση της κυριαρχίας όλου του σύμπαντος η οποία δικαιωματικά ανήκει σ’ εσένα! Σ’ ευχαριστούμε που θα έχεις τακτοποιήσει τότε το παγκόσμιο ζήτημα μια για πάντα, ναι, για όλη την αιωνιότητα!
Θυμάστε;
◻ Ποιο είναι το σπουδαιότερο ζήτημα που τίθεται ενώπιον των ανθρώπων και των αγγέλων;
◻ Ποια αντίθεση υπάρχει ανάμεσα στις μάχες του Ιεχωβά υπέρ του αρχαίου Ισραήλ και στις μάχες του υπέρ του πνευματικού Ισραήλ;
◻ Στη διάρκεια του Αρμαγεδδώνα, τι θέση θα πάρουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και γιατί;
◻ Πότε βρήκαν μια χωρίς προηγούμενο εκπλήρωση τα εδάφια Ψαλμός 2:1, 2;
◻ Πώς θα τακτοποιηθεί το παγκόσμιο ζήτημα μια για πάντα;
[Εικόνα στις σελίδες 24, 25]
Ο ‘πολύς όχλος’ θα επικροτήσει το νικηφόρο Ποιμένα-Βασιλιά του Θεού