Οφέλη από «τα Σιτηρά του Ουρανού»

ΛΙΓΟ μετά τη θαυματουργική τους απελευθέρωση από την Αίγυπτο, οι Ισραηλίτες έδειξαν μεγάλη έλλειψη πίστης στον Απελευθερωτή τους, τον Ιεχωβά. Εξαιτίας αυτού, ο Ιεχωβά τούς έκανε να περιπλανιούνται στην έρημο του Σινά 40 χρόνια. Όλο εκείνο το διάστημα, οι Ισραηλίτες και η «τεράστια μεικτή ομάδα» των ξένων οι οποίοι τους συνόδευαν έτρωγαν και έπιναν «μέχρι χορτασμού». (Έξοδος 12:37, 38) Τα εδάφια Ψαλμός 78:23-25 μας λένε πώς κατέστη αυτό δυνατόν: «[Ο Ιεχωβά] διέταξε τα σύννεφα εκεί πάνω και άνοιξε τις πόρτες του ουρανού. Και έβρεχε πάνω τους μάννα για να τρώνε και τους έδωσε τα σιτηρά του ουρανού. Άνθρωποι έφαγαν το ψωμί των δυνατών· τους έστειλε προμήθειες μέχρι χορτασμού».

Ως ένας από εκείνους που έτρωγαν το μάννα, ο Μωυσής περιέγραψε αυτή τη μοναδική τροφή. Έγραψε ότι το πρωί, όταν «το στρώμα της δροσιάς εξατμίστηκε . . . , πάνω στην επιφάνεια της ερήμου υπήρχε κάτι λεπτό που έμοιαζε με νιφάδες, λεπτό σαν πάχνη πάνω στη γη. Όταν το είδαν οι γιοι του Ισραήλ, άρχισαν να λένε ο ένας στον άλλον: “Τι είναι αυτό;”», ή κατά γράμμα στην εβραϊκή, «μαν χου’;» Από αυτή τη φράση προήλθε πιθανώς η λέξη «μάννα», η ονομασία που έδωσαν οι Ισραηλίτες σε αυτή την τροφή. Ο Μωυσής είπε: «Αυτό ήταν λευκό σαν σπόρος κορίανδρου και η γεύση του ήταν όπως αυτή που έχουν οι λεπτές πίτες με μέλι».—Έξοδος 16:13-15, 31, υποσημείωση στη ΜΝΚ.

Το μάννα δεν ήταν τροφή που εμφανιζόταν με φυσικό τρόπο, όπως ισχυρίζονται μερικοί. Κάποια υπερφυσική δύναμη περιλαμβανόταν στην προμήθειά του. Παραδείγματος χάρη, ήταν διαθέσιμο ανεξάρτητα από την τοποθεσία ή την εποχή. Αν έμενε μέχρι την άλλη ημέρα, έβγαζε σκουλήκια και άρχιζε να βρωμάει· εντούτοις, η διπλή μερίδα που συγκέντρωνε η κάθε οικογένεια την παραμονή του εβδομαδιαίου Σαββάτου δεν αλλοιωνόταν στη διάρκεια της νύχτας, και έτσι μπορούσε να καταναλωθεί το Σάββατο—την ημέρα που δεν εμφανιζόταν το μάννα. Αναμφίβολα, το μάννα ήταν θαυματουργική προμήθεια.—Έξοδος 16:19-30.

Η μνεία που γίνεται στους “δυνατούς”, ή αλλιώς “αγγέλους”, στον 78ο Ψαλμό υποδηλώνει ότι ο Ιεχωβά μπορεί να χρησιμοποίησε αγγέλους για να προμηθεύσει το μάννα. (Ψαλμός 78:25, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Άσχετα με αυτό, ο λαός είχε κάθε λόγο να ευχαριστεί τον Θεό για την καλοσύνη του. Εντούτοις, οι περισσότεροι εκδήλωσαν στάση αγνωμοσύνης απέναντι σε Εκείνον που τους απελευθέρωσε από τη δουλεία στην Αίγυπτο. Και εμείς επίσης μπορεί να θεωρήσουμε δεδομένες τις προμήθειες του Ιεχωβά ή ακόμη και να γίνουμε αχάριστοι αν δεν στοχαζόμαστε τη στοργική του καλοσύνη. Ας είμαστε λοιπόν ευγνώμονες για το γεγονός ότι ο Ιεχωβά συμπεριέλαβε το υπόμνημα της απελευθέρωσης του Ισραήλ και τα συνεπακόλουθα γεγονότα για την «εκπαίδευσή μας».—Ρωμαίους 15:4.

Ένα Μάθημα για τον Ισραήλ Ωφελεί τους Χριστιανούς

Όταν ο Ιεχωβά προμήθευσε το μάννα, δεν είχε απλώς υπόψη του την ικανοποίηση των φυσικών αναγκών των περίπου τριών εκατομμυρίων Ισραηλιτών. Ήθελε “να τους ταπεινώσει και να τους υποβάλει σε δοκιμή” ώστε να τους εξαγνίσει και να τους διαπαιδαγωγήσει για το δικό τους όφελος. (Δευτερονόμιο 8:16· Ησαΐας 48:17) Αν ανταποκρίνονταν σε αυτόν τον εξαγνισμό και τη διαπαιδαγώγηση, ο Ιεχωβά θα ευαρεστούνταν να “κάνει το καλό προς αυτούς στις μελλοντικές τους ημέρες” δίνοντάς τους ειρήνη, ευημερία και ευτυχία στην Υποσχεμένη Γη.

Κάτι ζωτικό που χρειαζόταν να μάθουν ήταν πως «ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε έκφραση από το στόμα του Ιεχωβά ζει ο άνθρωπος». (Δευτερονόμιο 8:3) Αν ο Θεός δεν είχε προστάξει να δοθεί το μάννα, ο λαός θα πέθαινε από την πείνα—γεγονός που το αναγνώρισαν ανενδοίαστα. (Έξοδος 16:3, 4) Οι Ισραηλίτες που είχαν εκτίμηση λάβαιναν καθημερινά την υπενθύμιση ότι εξαρτόνταν πλήρως από τον Ιεχωβά και αυτό τους έκανε ταπεινούς. Όταν θα έφταναν στην Υποσχεμένη Γη όπου θα υπήρχε υλική αφθονία, θα είχαν λιγότερες πιθανότητες να ξεχάσουν τον Ιεχωβά και την εξάρτησή τους από αυτόν.

Όπως οι Ισραηλίτες, έτσι και οι Χριστιανοί θα πρέπει να συνεχίσουν να έχουν συναίσθηση του γεγονότος ότι εξαρτώνται από τον Θεό για τα αναγκαία της ζωής—από φυσική και από πνευματική άποψη. (Ματθαίος 5:3· 6:31-33) Απαντώντας σε έναν από τους πειρασμούς του Διαβόλου, ο Ιησούς Χριστός παρέθεσε τα λόγια του Μωυσή στο εδάφιο Δευτερονόμιο 8:3, λέγοντας: «Είναι γραμμένο: “Ο άνθρωπος πρέπει να ζει, όχι μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Ιεχωβά”». (Ματθαίος 4:4) Ναι, οι αληθινοί λάτρεις του Θεού τρέφονται διαβάζοντας τις εκφράσεις του Ιεχωβά όπως περιέχονται στο Λόγο του. Επιπλέον, η πίστη τους ενισχύεται όταν νιώθουν την ευεργετική επίδραση αυτών των εκφράσεων στη ζωή τους καθώς περπατούν με τον Θεό και βάζουν τα συμφέροντα της Βασιλείας του στην πρώτη θέση.

Οι ατελείς άνθρωποι μπορούν να χάσουν την εκτίμησή τους για πράγματα που γίνονται ρουτίνα στη ζωή—έστω και αν αυτά τα πράγματα αποτελούν αντανάκλαση του στοργικού ενδιαφέροντος του Ιεχωβά. Λόγου χάρη, η υπερφυσική προμήθεια του μάννα στην αρχή εξέπληξε και ευχαρίστησε τους Ισραηλίτες, αλλά αργότερα πολλοί από αυτούς παραπονιούνταν. «Η ψυχή μας έχει σιχαθεί αυτό το αξιοκαταφρόνητο ψωμί», γόγγυζαν με έλλειψη σεβασμού—μια ένδειξη ότι είχαν αρχίσει να “αποτραβιούνται από τον ζωντανό Θεό”. (Αριθμοί 11:6· 21:5· Εβραίους 3:12) Συνεπώς, το παράδειγμά τους αποτελεί «προειδοποίηση δική μας, στους οποίους έχουν φτάσει τα τέλη των συστημάτων πραγμάτων».—1 Κορινθίους 10:11.

Πώς μπορούμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη αυτό το προειδοποιητικό παράδειγμα; Ένας τρόπος είναι το να μην επιτρέψουμε ποτέ να γίνουν κάτι το συνηθισμένο, ή τετριμμένο, οι Βιβλικές διδασκαλίες ή οι προμήθειες που λαβαίνουμε μέσω της τάξης του πιστού και φρόνιμου δούλου. (Ματθαίος 24:45) Όταν αρχίζουμε να θεωρούμε δεδομένα τα δώρα του Ιεχωβά, ή να πλήττουμε με αυτά, η σχέση μας μαζί του αρχίζει επίσης να ψυχραίνεται.

Ο Ιεχωβά δικαιολογημένα δεν μας κατακλύζει με ένα συνεχή καταιγισμό συναρπαστικών νέων πραγμάτων. Αντίθετα, ρίχνει αυξημένο φως στο Λόγο του σταδιακά, προοδευτικά. (Παροιμίες 4:18) Αυτό επιτρέπει στο λαό του να αφομοιώνει και να θέτει σε εφαρμογή τα πράγματα που μαθαίνει. Ο Ιησούς μιμήθηκε το παράδειγμα του Πατέρα του καθώς δίδασκε τους πρώτους μαθητές του. Εξηγούσε σε αυτούς το Λόγο του Θεού «όσο μπορούσαν να ακούν», ή αλλιώς να «καταλάβουν», όπως το αποδίδουν μερικές μεταφράσεις.—Μάρκος 4:33· παράβαλε Ιωάννης 16:12.

Να Ενισχύετε την Εκτίμησή σας για τις Προμήθειες του Θεού

Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε επίσης επαναλήψεις. Βέβαια, η διάνοια ίσως συλλάβει αμέσως κάποιο σημείο—μια Γραφική αρχή, λόγου χάρη—αλλά το να τη βάλει κάποιος στην καρδιά του και να την ενσωματώσει στη Χριστιανική «νέα προσωπικότητα» μπορεί να απαιτήσει λίγο περισσότερο χρόνο, ιδιαίτερα αν είναι βαθιά ριζωμένοι παλιοί κοσμικοί τρόποι και κοσμική στάση. (Εφεσίους 4:22-24) Αυτό ασφαλώς συνέβη στην περίπτωση των μαθητών του Ιησού όσον αφορά την υπερνίκηση της υπερηφάνειας και την καλλιέργεια ταπεινοφροσύνης. Ο Ιησούς χρειάστηκε να τους διδάξει την ταπεινοφροσύνη αρκετές φορές, και κάθε φορά παρουσίαζε το ίδιο βασικό σημείο από μια διαφορετική σκοπιά ώστε να τους το εντυπώσει, όπως και συνέβη τελικά.—Ματθαίος 18:1-4· 23:11, 12· Λουκάς 14:7-11· Ιωάννης 13:5, 12-17.

Στους σύγχρονους καιρούς, οι Χριστιανικές συναθροίσεις και τα έντυπα της Σκοπιάς ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού όσον αφορά την προσεγμένη χρήση επαναλήψεων. Ας το εκτιμούμε, λοιπόν, αυτό εκλαμβάνοντάς το ως έκφραση του στοργικού ενδιαφέροντος που τρέφει ο Θεός για εμάς και ας μην κουραζόμαστε ποτέ με ό,τι λαβαίνουμε, όπως κουράστηκαν οι Ισραηλίτες με το μάννα. Στην πραγματικότητα, καθώς προσπαθούμε υπομονετικά να αφομοιώνουμε τις τακτικές υπενθυμίσεις του Ιεχωβά, θα βλέπουμε καλή καρποφορία στη ζωή μας. (2 Πέτρου 3:1) Μια τέτοια στάση εκτίμησης δείχνει πραγματικά ότι “συλλαμβάνουμε το νόημα” του Λόγου του Θεού και στην καρδιά μας, όχι μόνο στη διάνοιά μας. (Ματθαίος 13:15, 19, 23) Σε σχέση με αυτό, έχουμε το θαυμάσιο παράδειγμα του ψαλμωδού Δαβίδ ο οποίος, αν και δεν είχε την ποικιλία της πνευματικής τροφής που λαβαίνουμε εμείς σήμερα, περιέγραψε τους νόμους του Ιεχωβά ως “γλυκύτερους από μέλι, ναι, από το μέλι που ρέει από τις κηρήθρες”!—Ψαλμός 19:10.

Το «Μάννα» που Δίνει Αιώνια Ζωή

«Εγώ είμαι το ψωμί της ζωής», είπε ο Ιησούς στους Ιουδαίους. «Οι προπάτορές σας έφαγαν το μάννα στην έρημο και εντούτοις πέθαναν. . . . Εγώ είμαι το ζωντανό ψωμί που κατέβηκε από τον ουρανό· αν κανείς φάει από αυτό το ψωμί θα ζήσει για πάντα . . . Το ψωμί που θα δώσω εγώ είναι η σάρκα μου για χάρη της ζωής του κόσμου». (Ιωάννης 6:48-51) Το κατά γράμμα ψωμί, δηλαδή το μάννα, δεν έδωσε αιώνια ζωή ούτε και μπορεί να δώσει. Αλλά όσοι ασκούν πίστη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού θα απολαύσουν τελικά την ευλογία της αιώνιας ζωής.—Ματθαίος 20:28.

Η πλειονότητα εκείνων που ωφελούνται από το λύτρο του Ιησού θα απολαύσει αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη. «Ένα μεγάλο πλήθος» από αυτούς—το οποίο εξεικονίστηκε από την «τεράστια μεικτή ομάδα» των ξένων που συνόδευσαν τους Ισραηλίτες στην Έξοδό τους από την Αίγυπτο—θα επιβιώσει από την ερχόμενη «μεγάλη θλίψη» η οποία θα απαλλάξει τη γη από κάθε πονηρία. (Αποκάλυψη 7:9, 10, 14· Έξοδος 12:38) Ακόμη μεγαλύτερη ανταμοιβή απολαμβάνουν εκείνοι τους οποίους προσκίαζαν οι ίδιοι οι Ισραηλίτες. Ο απόστολος Παύλος περιέγραψε αυτά τα άτομα, 144.000 σε αριθμό, ως εκείνους που αποτελούν τον πνευματικό Ισραήλ του Θεού. Η ανταμοιβή τους όταν πεθαίνουν είναι η ανάσταση σε ζωή στον ουρανό. (Γαλάτες 6:16· Εβραίους 3:1· Αποκάλυψη 14:1) Εκεί ο Ιησούς θα τους δώσει ένα ιδιαίτερο είδος μάννα.

Η Σημασία του “Κρυμμένου Μάννα”

«Σε αυτόν που νικάει θα δώσω από το κρυμμένο μάννα», είπε ο αναστημένος Ιησούς στον πνευματικό Ισραήλ. (Αποκάλυψη 2:17) Αυτό το συμβολικό κρυμμένο μάννα φέρνει στο νου το μάννα που διέταξε ο Θεός τον Μωυσή να φυλάξει σε μια χρυσή στάμνα μέσα στην ιερή κιβωτό της διαθήκης. Η Κιβωτός φυλασσόταν στα Άγια των Αγίων της σκηνής. Εκεί παρέμενε αθέατη, κρυμμένη σαν να λέγαμε. Αυτό το δείγμα από μάννα, το οποίο φυλασσόταν ως ενθύμιο, δεν αλλοιωνόταν ενόσω παρέμενε στην Κιβωτό, και με αυτόν τον τρόπο αποτελούσε κατάλληλο σύμβολο αναλλοίωτης τροφής. (Έξοδος 16:32· Εβραίους 9:3, 4, 23, 24) Δίνοντας στους 144.000 από το κρυμμένο μάννα, ο Ιησούς εγγυάται την αθανασία και αφθαρσία τους ως πνευματικών γιων του Θεού.—Ιωάννης 6:51· 1 Κορινθίους 15:54.

«Σε εσένα [Ιεχωβά] είναι η πηγή της ζωής», είπε ο ψαλμωδός. (Ψαλμός 36:9) Πόσο καλά επιβεβαιώνει η προμήθεια του μάννα—τόσο του κατά γράμμα όσο και του συμβολικού—αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια! Το μάννα που έδωσε ο Θεός στον αρχαίο Ισραήλ, το εξεικονιστικό μάννα που προμήθευσε μέσω της σάρκας του Ιησού η οποία δόθηκε για χάρη μας και το συμβολικό κρυμμένο μάννα που δίνει μέσω του Ιησού στους 144.000 υπενθυμίζουν σε όλους εμάς ότι εξαρτόμαστε πλήρως από τον Θεό όσον αφορά τη ζωή. (Ψαλμός 39:5, 7) Ας αναγνωρίζουμε ταπεινά, με μετριοφροσύνη και σε τακτική βάση αυτή την εξάρτηση. Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά θα “κάνει το καλό προς εμάς στις μελλοντικές μας ημέρες”.—Δευτερονόμιο 8:16.

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Για να αποκτήσουν αιώνια ζωή, όλοι οι άνθρωποι εξαρτώνται από «το ζωντανό ψωμί που κατέβηκε από τον ουρανό»

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Η παρακολούθηση όλων των Χριστιανικών συναθροίσεων αντανακλά την εκτίμησή μας για τις υπενθυμίσεις του Ιεχωβά