ΧΟΡΙΤΕΣ
(Χορίτες).
Λαός που κατοικούσε στα βουνά του Σηείρ κατά τους πατριαρχικούς χρόνους. Στην Αγία Γραφή αποκαλούνται «οι γιοι του Σηείρ του Χορίτη». (Γε 36:20, 21, 29, 30) Οι Εδωμίτες «τούς εκδίωξαν και τους αφάνισαν από μπροστά τους και κατοίκησαν εκείνοι αντί για αυτούς».—Δευ 2:12, 22.
Στο εδάφιο Γένεση 36:2, σύμφωνα με το Μασοριτικό κείμενο, ο παππούς μιας από τις συζύγους του Ησαύ αποκαλείται “Σεβεγών ο Ευαίος”. Από τα εδάφια 20 και 24, όμως, φαίνεται ότι ήταν απόγονος του Σηείρ του Χορίτη. «Χορίτης» μπορεί να σημαίνει απλώς «κάτοικος των σπηλιών», από την εβραϊκή λέξη χορ («τρύπα»). Αυτό θα σήμαινε ότι ο Σεβεγών ήταν Ευαίος που κατοικούσε σε σπηλιές.
Στο εδάφιο Ιησούς του Ναυή 9:7, η Μετάφραση των Εβδομήκοντα αποκαλεί τους Γαβαωνίτες «τον Χορραίον» (Χορίτες) αντί για «Ευαίους», αλλά προφανώς αυτό είναι λάθος, δεδομένου ότι οι Γαβαωνίτες ανήκαν σε ένα από τα εφτά χαναανιτικά έθνη που ήταν αφιερωμένα στην καταστροφή (ενώ οι Χορίτες όχι). Το Μασοριτικό κείμενο λέει «Ευαίους».—Ιη 9:22-27· Δευ 7:1, 2.
Χουρρίτες. Πολλοί σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν τώρα ότι οι Χορίτες είναι στην πραγματικότητα ένας λαός τον οποίο ονομάζουν Χουρρίτες. Αυτό το συμπέρασμα βασίζεται κυρίως σε γλωσσολογικές ομοιότητες, ιδιαίτερα όσον αφορά τα κύρια ονόματα σε αρχαίες πινακίδες που ανακαλύφτηκαν πρόσφατα σε μια εκτεταμένη περιοχή, από τη σημερινή Τουρκία ως τη Συρία και την Παλαιστίνη. Θεωρούν, λοιπόν, ότι οι «Χουρρίτες» κατέληξαν να ονομάζονται Χορίτες. Αλλά προσέξτε τα σχόλια του Έ. Α. Σπάιζερ στο έργο Η Παγκόσμια Ιστορία του Εβραϊκού Λαού ([The World History of the Jewish People] 1964, Τόμ. 1, σ. 159). Πρώτα παραθέτει το εξής επιχείρημα:
«Και οι Βιβλικοί Ιεβουσαίοι, επίσης, αποδείχτηκαν συγκαλυμμένοι Χουρρίτες. Ήταν ξένο φύλο (Κριτ. 19:12), ένας χαρακτηρισμός που αποδεικνύεται από το ιεβουσαϊκό κύριο όνομα Αβάρνα (2 Σαμ. 24:16, Κεθείβ). Το όνομα ενός ηγεμόνα της Ιερουσαλήμ, ή αλλιώς Ιεβούς, το 14ο αιώνα περιείχε το επιβεβαιωμένο χουρριτικό συνθετικό Χέπα. Επομένως, τόσο οι Ιεβουσαίοι όσο και οι Ευαίοι—δύο από τα εξέχοντα προϊσραηλιτικά έθνη—αποτελούσαν απλώς υποδιαιρέσεις της εκτεταμένης χουρριτικής ομάδας». Αλλά κατόπιν προσθέτει:
«Ωστόσο, μια σημαντική πλευρά του παραπάνω συμπεράσματος πρέπει τώρα να τροποποιηθεί. Η απαιτούμενη αλλαγή δεν μεταβάλλει καθόλου τη θέση των αυτόχθονων Χουρριτών στους πρώιμους Βιβλικούς χρόνους, αλλά επηρεάζει την αυτόματη ταύτιση των Χουρριτών με τους Χορίτες. . . . Δεν υπάρχει καμιά αρχαιολογική απόδειξη ότι οι Χουρρίτες είχαν εγκατασταθεί στον Εδώμ ή στην Υπεριορδανία. Έπεται, λοιπόν, ότι ο Βιβλικός όρος Χορί—όπως συμβαίνει και με τον όρο Χους—πρέπει να χρησιμοποιούνταν κάποτε με δύο διαφορετικές και ασύνδετες μεταξύ τους έννοιες».
Επομένως, μολονότι οι μελετητές θέλουν να χρησιμοποιούν ένα όνομα που δεν υπάρχει στην Αγία Γραφή εφαρμόζοντάς το σε έναν εξαπλωμένο λαό ο οποίος, όπως λένε, περιλαμβάνει τους Χορίτες, τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους, παραδέχονται ότι, για παράδειγμα, δεν υπάρχουν αποδείξεις ύπαρξης χουρριτικού πληθυσμού στον Εδώμ, όπου ζούσαν οι Βιβλικοί Χορίτες. Άρα, όταν η Αγία Γραφή αποκαλεί τους προεδωμίτες κατοίκους του Σηείρ «Χορίτες», προφανώς περιορίζει το όνομα σε εκείνη την ομάδα που ζούσε στο Σηείρ.