Να Μιμείστε την Πίστη Τους

«Συνέχισε να Μεγαλώνει Κοντά στον Ιεχωβά»

Ο ΣΑΜΟΥΗΛ κοίταζε το λαό του κατάματα. Το έθνος είχε συναχθεί στην πόλη Γάλγαλα, ύστερα από πρόσκληση αυτού του πιστού ανθρώπου που είχε υπηρετήσει ως προφήτης και κριτής επί δεκαετίες. Ήταν Μάιος ή Ιούνιος σύμφωνα με το σημερινό ημερολόγιο, και η εποχή της ξηρασίας είχε μπει για τα καλά. Το χρυσαφί χρώμα των γύρω αγρών έδειχνε ότι το σιτάρι ήταν έτοιμο για θερισμό. Το πλήθος σώπασε. Πώς θα μπορούσε ο Σαμουήλ να αγγίξει την καρδιά τους;

Ο λαός δεν αντιλαμβανόταν την κρισιμότητα της κατάστασής του. Είχαν ζητήσει επίμονα να τους κυβερνάει ανθρώπινος βασιλιάς. Δεν καταλάβαιναν ότι έτσι είχαν δείξει κατάφωρη ασέβεια στον Θεό τους, τον Ιεχωβά, και στον προφήτη του. Στην ουσία, απέρριπταν τον Ιεχωβά από Βασιλιά τους! Πώς θα μπορούσε ο Σαμουήλ να τους υποκινήσει να μετανοήσουν;

«Εγώ γέρασα και τα μαλλιά μου έγιναν γκρίζα», είπε στο πλήθος. Τα ψαρά του μαλλιά προσέδιδαν κύρος στα λόγια του. Έπειτα συνέχισε: «Βάδισα μπροστά σας από τη νεότητά μου μέχρι αυτή την ημέρα». (1 Σαμουήλ 11:14, 15· 12:2) Αν και ηλικιωμένος, ο Σαμουήλ δεν είχε ξεχάσει τα νιάτα του. Θυμόταν ακόμη εκείνον τον καιρό σαν να ήταν χθες. Οι αποφάσεις που είχε πάρει τότε, στην παιδική του ηλικία, του είχαν ανοίξει το δρόμο για μια ζωή πίστης και αφοσίωσης στον Θεό του, τον Ιεχωβά.

Ο Σαμουήλ οικοδομούσε συνεχώς την πίστη του και τη διαφύλαττε, παρότι περιβαλλόταν από άπιστους και ανόσιους ανθρώπους. Σήμερα, είναι εξίσου δύσκολο να οικοδομούμε την πίστη μας, καθώς ζούμε σε έναν άπιστο και διεφθαρμένο κόσμο. Ας δούμε τι μας διδάσκει το παράδειγμα του Σαμουήλ, από τότε που ήταν πολύ μικρός.

«Διακονούσε Ενώπιον του Ιεχωβά, ως Αγόρι»

Ο Σαμουήλ έζησε ασυνήθιστα παιδικά χρόνια. Λίγο μετά τον απογαλακτισμό του, ίσως σε ηλικία τεσσάρων περίπου χρονών, άρχισε μια ζωή υπηρεσίας στην ιερή σκηνή της μαρτυρίας του Ιεχωβά, στη Σηλώ, η οποία απείχε 30 και πλέον χιλιόμετρα από το σπίτι του στη Ραμά. Οι γονείς του, ο Ελκανά και η Άννα, αφιέρωσαν το παιδί τους στον Ιεχωβά για μια ειδική μορφή υπηρεσίας, κάνοντάς τον ισόβιο Ναζηραίο.a Μήπως αυτό σήμαινε ότι οι γονείς του τον είχαν εγκαταλείψει και ότι δεν τον αγαπούσαν;

Σε καμία περίπτωση! Ήξεραν ότι ο γιος τους θα βρισκόταν σε καλά χέρια στη Σηλώ. Αναμφίβολα, ο Αρχιερέας Ηλεί επέβλεπε την κατάσταση, επειδή ο Σαμουήλ εργαζόταν κοντά του. Επίσης, μερικές γυναίκες πρόσφεραν υπηρεσίες στη σκηνή της μαρτυρίας, προφανώς με οργανωμένο τρόπο.​—Έξοδος 38:8.

Επιπλέον, η Άννα και ο Ελκανά δεν ξέχασαν ποτέ τον αγαπημένο τους πρωτότοκο γιο, του οποίου η γέννηση αποτελούσε απάντηση σε προσευχή. Η Άννα είχε ζητήσει από τον Θεό έναν γιο και είχε υποσχεθεί ότι θα του αφιέρωνε το αγόρι για να προσφέρει σε όλη του τη ζωή ιερή υπηρεσία. Κάθε χρόνο που επισκεπτόταν τον Σαμουήλ, του έφερνε ένα καινούριο αμάνικο πανωφόρι το οποίο του έφτιαχνε για την υπηρεσία του στη σκηνή της μαρτυρίας. Πόσο χαιρόταν το αγοράκι με αυτές τις επισκέψεις! Είναι βέβαιο ότι του έκανε πολύ καλό η στοργική ενθάρρυνση και η καθοδήγηση των γονέων του, καθώς εκείνοι το δίδασκαν πόσο μεγάλο προνόμιο ήταν το να υπηρετεί τον Ιεχωβά στο μοναδικό αυτό μέρος.

Οι γονείς σήμερα μπορούν να μάθουν πολλά από την Άννα και τον Ελκανά. Οι περισσότεροι ανατρέφουν τα παιδιά τους επικεντρώνοντας όλες τους τις προσπάθειες σε υλικές μέριμνες, ενώ αγνοούν τις πνευματικές ανάγκες των παιδιών. Αλλά οι γονείς του Σαμουήλ έβαζαν στην πρώτη θέση τα πνευματικά ζητήματα, και αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο τι είδους άνθρωπος έγινε ο γιος τους όταν ενηλικιώθηκε.​—Παροιμίες 22:6.

Μπορούμε να φανταστούμε το αγόρι να μεγαλώνει και να εξερευνάει τους λόφους γύρω από τη Σηλώ. Καθώς αγνάντευε από ψηλά την πόλη και την παρακείμενη κοιλάδα, η καρδιά του πρέπει να ξεχείλιζε από χαρά και καμάρι όταν αντίκριζε τη σκηνή της μαρτυρίας του Ιεχωβά. Αυτή η σκηνή ήταν όντως ιερός τόπος.b Είχε κατασκευαστεί 400 περίπου χρόνια νωρίτερα, υπό την κατεύθυνση του ίδιου του Μωυσή, και αποτελούσε το μοναδικό κέντρο της αγνής λατρείας του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο.

Ο μικρός Σαμουήλ αγάπησε τη σκηνή της μαρτυρίας. Στην αφήγηση που έγραψε αργότερα, διαβάζουμε: «Ο Σαμουήλ διακονούσε ενώπιον του Ιεχωβά, ως αγόρι, ζωσμένος λινό εφόδ». (1 Σαμουήλ 2:18) Αυτό το απλό αμάνικο ένδυμα έδειχνε προφανώς ότι ο Σαμουήλ βοηθούσε τους ιερείς στη σκηνή της μαρτυρίας. Μολονότι δεν ανήκε στην ιερατική τάξη, έκανε εργασίες όπως το να ανοίγει τις πόρτες της αυλής το πρωί και το να υπηρετεί τον ηλικιωμένο Ηλεί. Αλλά όσο και αν απολάμβανε αυτά τα προνόμια, κάποια στιγμή, η αθώα καρδιά του συγκλονίστηκε. Κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά στον οίκο του Ιεχωβά.

Παρέμεινε Αγνός Παρά τη Διαφθορά

Σε μικρή ακόμη ηλικία, ο Σαμουήλ γνώρισε από κοντά την πονηρία και τη διαφθορά σε όλο τους το μεγαλείο. Ο Ηλεί είχε δύο γιους, τον Οφνεί και τον Φινεές. Η αφήγηση του Σαμουήλ αναφέρει: «Οι γιοι του Ηλεί . . . ήταν άχρηστοι άνθρωποι· δεν αναγνώριζαν τον Ιεχωβά». (1 Σαμουήλ 2:12) Τα δύο σημεία αυτού του εδαφίου είναι αλληλένδετα. Ο Οφνεί και ο Φινεές ήταν «άχρηστοι άνθρωποι»​—στην κυριολεξία, σύμφωνα με το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο, «γιοι της αναξιότητας»—​επειδή δεν σέβονταν τον Ιεχωβά. Αδιαφορούσαν παντελώς για τους δίκαιους κανόνες και τις δίκαιες απαιτήσεις του. Και αυτή ήταν η πρωταρχική αιτία για όλες τις άλλες αμαρτίες τους.

Ο Νόμος του Θεού προέβλεπε λεπτομερώς τα καθήκοντα των ιερέων και τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να προσφέρουν θυσίες στη σκηνή του​—και δικαιολογημένα! Εκείνες οι θυσίες συμβόλιζαν τις προμήθειες που είχε κάνει ο Θεός για συγχώρηση των αμαρτιών, έτσι ώστε να μπορεί ο λαός να είναι καθαρός ενώπιόν του, άξιος της ευλογίας και της καθοδηγίας του. Αλλά ο Οφνεί και ο Φινεές έκαναν τους συνιερείς τους να μεταχειρίζονται τις προσφορές με μεγάλη ασέβεια.c

Φανταστείτε τον μικρό Σαμουήλ να βλέπει με μάτια ορθάνοιχτα να συνεχίζονται τέτοιες φοβερές καταχρήσεις ατιμωρητί. Πόσους και πόσους δεν θα είδε​—φτωχούς, ταπεινούς, καταπιεσμένους ανθρώπους—​να έρχονται στην ιερή σκηνή της μαρτυρίας ελπίζοντας να βρουν λίγη πνευματική παρηγοριά και δύναμη, αλλά να φεύγουν απογοητευμένοι, πληγωμένοι ή εξευτελισμένοι! Και πώς θα ένιωσε όταν έμαθε ότι ο Οφνεί και ο Φινεές αψηφούσαν επίσης τους νόμους του Ιεχωβά σχετικά με τη σεξουαλική ηθική, έχοντας σχέσεις με μερικές γυναίκες που υπηρετούσαν εκεί, στη σκηνή της μαρτυρίας! (1 Σαμουήλ 2:22) Ίσως έλπιζε ότι ο Ηλεί θα έκανε κάτι για να διορθώσει τα πράγματα.

Ο Ηλεί ήταν το πλέον ενδεδειγμένο άτομο για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Ως αρχιερέας, ήταν υπεύθυνος για όσα συνέβαιναν στη σκηνή της μαρτυρίας. Ως πατέρας, είχε την υποχρέωση να διορθώσει τους γιους του. Εξάλλου, έβλαπταν τόσο τον εαυτό τους όσο και αναρίθμητους άλλους σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, ο Ηλεί απέτυχε και στους δύο ρόλους, και ως πατέρας και ως αρχιερέας. Απλώς μάλωσε τους γιους του με άτολμο, χλιαρό τρόπο. (1 Σαμουήλ 2:23-25) Αλλά οι γιοι του χρειάζονταν πολύ πιο ισχυρή διαπαιδαγώγηση. Έκαναν αμαρτίες άξιες θανάτου!

Τα πράγματα έφτασαν σε τέτοιο σημείο ώστε ο Ιεχωβά έστειλε στον Ηλεί “έναν άνθρωπο του Θεού”, κάποιον προφήτη που δεν κατονομάζεται, με δυναμικό άγγελμα κρίσης. Ο Ιεχωβά είπε στον Ηλεί: «Τιμάς τους γιους σου περισσότερο από εμένα». Ο Θεός, λοιπόν, προείπε ότι οι πονηροί γιοι του Ηλεί θα πέθαιναν μέσα σε μία ημέρα και ότι η οικογένειά του θα υφίστατο μεγάλα δεινά, χάνοντας μάλιστα την προνομιούχα θέση που είχε στην ιερατική τάξη. Άλλαξε καθόλου εκείνη η οικογένεια έπειτα από αυτή την ισχυρή προειδοποίηση; Η αφήγηση δεν αποκαλύπτει κάποια αλλαγή στη στάση τους.​—1 Σαμουήλ 2:27–3:1.

Πώς επηρέασε όλη αυτή η διαφθορά τον μικρό Σαμουήλ; Εδώ και εκεί σε αυτή τη μελανή αφήγηση βρίσκουμε λαμπρές αχτίδες φωτός, καλά νέα για την ανάπτυξη και την πρόοδο του Σαμουήλ. Όπως θυμάστε, στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 2:18 διαβάσαμε ότι ο Σαμουήλ «διακονούσε ενώπιον του Ιεχωβά, ως αγόρι» πιστά. Ακόμη και σε μικρή ηλικία, η ζωή του περιστρεφόταν γύρω από την υπηρεσία του Θεού. Στο εδάφιο 21 του ίδιου κεφαλαίου, διαβάζουμε κάτι ακόμη πιο συγκινητικό: «Το αγόρι, ο Σαμουήλ, συνέχισε να μεγαλώνει κοντά στον Ιεχωβά». Καθώς μεγάλωνε, ο δεσμός του με τον ουράνιο Πατέρα του γινόταν ισχυρότερος. Μια τέτοια στενή, προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά είναι η καλύτερη προφύλαξη από οποιαδήποτε μορφή διαφθοράς.

Θα ήταν εύκολο να σκεφτεί ο Σαμουήλ ότι, αφού ο αρχιερέας και οι γιοι του ενέδιδαν στην αμαρτία, είχε και ο ίδιος το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει. Αλλά η διαφθορά των άλλων, ακόμη και ατόμων που είναι σε θέσεις εξουσίας, δεν αποτελεί ποτέ δικαιολογία για την αμαρτία. Σήμερα, πολλοί νεαροί Χριστιανοί ακολουθούν το παράδειγμα του Σαμουήλ “μεγαλώνοντας κοντά στον Ιεχωβά”​—ακόμη και αν κάποιοι γύρω τους δεν δίνουν το καλό παράδειγμα.

Τι αποτελέσματα είχε για τον Σαμουήλ αυτή η πορεία; Διαβάζουμε: «Στο μεταξύ, το αγόρι, ο Σαμουήλ, μεγάλωνε και γινόταν ολοένα και πιο αρεστός τόσο από την άποψη του Ιεχωβά όσο και από την άποψη των ανθρώπων». (1 Σαμουήλ 2:26) Ο Σαμουήλ, λοιπόν, ήταν αγαπητός, τουλάχιστον σε εκείνους των οποίων η άποψη μετρούσε. Ο ίδιος ο Ιεχωβά εκτιμούσε αυτό το παιδί για την πιστή του πορεία. Και ο Σαμουήλ ήξερε ασφαλώς ότι ο Θεός του θα έβαζε τέλος σε όλα τα άσχημα πράγματα που συνέβαιναν στη Σηλώ, αλλά ίσως αναρωτιόταν πότε.

«Μίλησε, Γιατί ο Υπηρέτης σου Ακούει»

Κάποια νύχτα, αυτές οι ερωτήσεις έλαβαν απάντηση. Κόντευε να ξημερώσει αλλά ήταν ακόμη σκοτάδι. Το μεγάλο λυχνάρι της σκηνής εξακολουθούσε να σιγοκαίει. Μέσα στη σιγαλιά της νύχτας, ο Σαμουήλ άκουσε μια φωνή να λέει το όνομά του. Νόμιζε ότι είχε φωνάξει ο Ηλεί, ο οποίος τώρα ήταν σε βαθιά γεράματα και σχεδόν τυφλός. Ο Σαμουήλ σηκώθηκε και «έτρεξε» στον γέροντα. Βλέπετε με το νου σας το αγόρι να τρέχει ξυπόλητο για να δει τι θέλει ο Ηλεί; Συγκινούμαστε όταν διακρίνουμε με τι σεβασμό και καλοσύνη φερόταν ο Σαμουήλ στον Ηλεί! Παρ’ όλες τις αμαρτίες του, ο Ηλεί ήταν ακόμη ο αρχιερέας του Ιεχωβά.​—1 Σαμουήλ 3:2-5.

Ο Σαμουήλ ξύπνησε τον Ηλεί, λέγοντας: «Ορίστε! Επειδή με φώναξες». Αλλά ο Ηλεί είπε ότι δεν τον είχε φωνάξει και τον έστειλε για ύπνο. Το ίδιο έγινε και δεύτερη και τρίτη φορά! Τελικά, ο Ηλεί αντιλήφθηκε τι συνέβαινε. Σπάνια πια έστελνε ο Ιεχωβά κάποιο όραμα ή προφητικό άγγελμα στο λαό του, και είναι προφανές το γιατί. Ο Ηλεί, όμως, κατάλαβε ότι ο Ιεχωβά μιλούσε και πάλι​—τούτη τη φορά σε αυτό το αγόρι! Είπε στον Σαμουήλ να γυρίσει στο κρεβάτι και τον συμβούλεψε πώς να απαντήσει σωστά. Ο Σαμουήλ υπάκουσε. Σε λίγο άκουσε τη φωνή να λέει: «Σαμουήλ, Σαμουήλ!» Το αγόρι απάντησε: «Μίλησε, γιατί ο υπηρέτης σου ακούει».​—1 Σαμουήλ 3:1, 5-10.

Ο Ιεχωβά είχε, επιτέλους, έναν υπηρέτη στη Σηλώ ο οποίος άκουγε. Αυτό έγινε τρόπος ζωής για τον Σαμουήλ. Ισχύει το ίδιο και για εσάς; Εμείς δεν χρειάζεται να περιμένουμε να μας μιλήσει κάποια υπερφυσική φωνή μέσα στη νύχτα. Σήμερα, κατά μία έννοια, η φωνή του Θεού είναι διαθέσιμη για εμάς ανά πάσα στιγμή. Μπορεί να βρεθεί στον ολοκληρωμένο του Λόγο, την Αγία Γραφή. Όσο περισσότερο ακούμε τον Θεό και ανταποκρινόμαστε σε Αυτόν τόσο περισσότερο αυξάνεται η πίστη μας. Το ίδιο συνέβη με τον Σαμουήλ.

Εκείνη η νύχτα στη Σηλώ σημάδεψε για πάντα τη ζωή του, επειδή τότε άρχισε να γνωρίζει τον Ιεχωβά με ιδιαίτερη έννοια, καθώς έγινε προφήτης και εκπρόσωπος του Θεού. Αρχικά, το αγόρι φοβόταν να μεταφέρει το άγγελμα του Ιεχωβά στον Ηλεί, επειδή αποτελούσε την τελική εξαγγελία ότι η προφητεία εναντίον αυτής της οικογένειας επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθεί. Αλλά ο Σαμουήλ επιστράτευσε όλο το θάρρος του​—και ο Ηλεί αποδέχτηκε ταπεινά τη θεϊκή κρίση. Προτού περάσει πολύς καιρός, όλα όσα είχε πει ο Ιεχωβά βγήκαν αληθινά. Ο Ισραήλ πολέμησε με τους Φιλισταίους, και ο Οφνεί με τον Φινεές σκοτώθηκαν μέσα σε μία ημέρα. Και ο ίδιος ο Ηλεί πέθανε όταν έμαθε ότι οι Φιλισταίοι είχαν πιάσει την ιερή Κιβωτό του Ιεχωβά.​—1 Σαμουήλ 3:10-18· 4:1-18.

Ωστόσο, η φήμη του Σαμουήλ ως πιστού προφήτη μεγάλωνε. Η αφήγηση λέει ότι «ο Ιεχωβά ήταν μαζί του», και προσθέτει ότι Εκείνος δεν άφηνε ανεκπλήρωτη καμία από τις προφητείες του Σαμουήλ.​—1 Σαμουήλ 3:19.

«Ο Σαμουήλ Επικαλέστηκε τον Ιεχωβά»

Σημαίνει, όμως, αυτό ότι οι Ισραηλίτες ακολούθησαν το παράδειγμα του Σαμουήλ και έγιναν πνευματικός, πιστός λαός; Όχι. Μεταγενέστερα, αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να τους κρίνει ένας απλός προφήτης. Ήθελαν να είναι όπως τα άλλα έθνη και να τους κυβερνάει ανθρώπινος βασιλιάς. Με την κατεύθυνση του Ιεχωβά, ο Σαμουήλ συγκατένευσε. Όφειλε, όμως, να καταδείξει στο λαό το τεράστιο μέγεθος της αμαρτίας τους. Ο Ισραήλ απέρριπτε, όχι έναν απλό άνθρωπο, αλλά τον ίδιο τον Ιεχωβά! Γι’ αυτό, ο Σαμουήλ κάλεσε το λαό στα Γάλγαλα.

Ας ξαναβρεθούμε κοντά του σε εκείνη τη φορτισμένη στιγμή κατά την οποία μίλησε στον Ισραήλ, στα Γάλγαλα. Εκεί, ο ηλικιωμένος Σαμουήλ τούς υπενθύμισε το πιστό του υπόμνημα ακεραιότητας. Έπειτα, διαβάζουμε: «Ο Σαμουήλ επικαλέστηκε τον Ιεχωβά», ζητώντας του να στείλει καταιγίδα.​—1 Σαμουήλ 12:17, 18.

Καταιγίδα; Μέσα στην ξηρασία; Ανήκουστο! Αν υπήρξε και το παραμικρό ίχνος δυσπιστίας ή χλευασμού από μέρους του λαού, δεν κράτησε πολύ. Ξαφνικά, μαύρα σύννεφα κάλυψαν τον ουρανό. Ο αέρας μαστίγωνε τα στάχυα στους αγρούς. Ακούστηκαν διαπεραστικές, εκκωφαντικές βροντές. Και άρχισε να βρέχει. Πώς αντέδρασαν εκείνοι; «Ο λαός φοβήθηκε πολύ τον Ιεχωβά και τον Σαμουήλ». Επιτέλους, κατάλαβαν πόσο σοβαρά είχαν αμαρτήσει.​—1 Σαμουήλ 12:18, 19.

Αυτός που είχε αγγίξει τη στασιαστική τους καρδιά δεν ήταν ο Σαμουήλ, αλλά ο Θεός του, ο Ιεχωβά. Ο Σαμουήλ έθετε πίστη στον Θεό του από τα νιάτα του μέχρι τα γηρατειά του. Και ο Ιεχωβά τον αντάμειψε. Μέχρι σήμερα, ο Ιεχωβά δεν έχει αλλάξει. Εξακολουθεί να στηρίζει εκείνους που μιμούνται την πίστη του Σαμουήλ.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Παρά το φόβο του, ο Σαμουήλ μετέφερε πιστά το άγγελμα κρίσης του Ιεχωβά στον Ηλεί

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Ο Σαμουήλ προσευχήθηκε με πίστη, και ο Ιεχωβά απάντησε στέλνοντας καταιγίδα