Να Μιμείστε την Οσιότητα του Ιτταΐ
«ΜΕΓΑΛΑ και θαυμαστά είναι τα έργα σου, Ιεχωβά Θεέ, Παντοδύναμε. Δίκαιες και αληθινές είναι οι οδοί σου, Βασιλιά της αιωνιότητας. Ποιος δεν θα σε φοβηθεί, Ιεχωβά, και δεν θα δοξάσει το όνομά σου, επειδή εσύ είσαι ο μόνος όσιος;» Αυτός ο ύμνος, τον οποίο ψάλλουν στον ουρανό “εκείνοι που βγαίνουν νικητές από το θηρίο και από την εικόνα του”, στρέφει την προσοχή στην οσιότητα του Θεού. (Αποκ. 15:2-4) Ο Ιεχωβά θέλει να τον μιμούνται οι λάτρεις του στην εκδήλωση αυτής της επιθυμητής ιδιότητας.—Εφεσ. 4:24.
Ο Σατανάς ο Διάβολος, από την άλλη πλευρά, κάνει ό,τι μπορεί για να χωρίσει τους επίγειους υπηρέτες του Θεού από την αγάπη του Θεού τον οποίο λατρεύουν. Ωστόσο, πολλοί έχουν διατηρήσει την οσιότητά τους στον Θεό, ακόμη και υπό πολύ σκληρές συνθήκες. Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε που ο Ιεχωβά εκτιμάει σε μεγάλο βαθμό αυτού του είδους την αφοσίωση! Πράγματι, μας δίνεται η διαβεβαίωση: «Ο Ιεχωβά αγαπάει τη δικαιοσύνη και δεν θα εγκαταλείψει τους οσίους του». (Ψαλμ. 37:28) Για να μας βοηθήσει να παραμείνουμε όσιοι, αυτός έχει συμπεριλάβει στο Λόγο του ένα υπόμνημα για τις πράξεις πολλών όσιων ατόμων. Μια τέτοια αφήγηση είναι εκείνη που αφορά τον Ιτταΐ τον Γιθίτη.
“Αλλοεθνής και Εξόριστος”
Ο Ιτταΐ καταγόταν προφανώς από την ξακουστή φιλισταϊκή πόλη Γαθ, γενέτειρα του γίγαντα Γολιάθ και άλλων φοβερών εχθρών του Ισραήλ. Ο έμπειρος πολεμιστής Ιτταΐ εμφανίζεται χωρίς άλλες συστάσεις στο Βιβλικό υπόμνημα τον καιρό της ανταρσίας του Αβεσσαλώμ κατά του Βασιλιά Δαβίδ. Ο Ιτταΐ και οι 600 Φιλισταίοι που τον είχαν ακολουθήσει ζούσαν τότε ως εξόριστοι στην περιοχή της Ιερουσαλήμ.
Η κατάσταση του Ιτταΐ και όσων τον ακολουθούσαν ίσως είχε θυμίσει στον Δαβίδ τις μέρες που ήταν και ο ίδιος εξόριστος φυγάς, όταν αυτός και 600 Ισραηλίτες πολεμιστές εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Φιλισταίων και μπήκαν στην επικράτεια του Αγχούς, του βασιλιά της Γαθ. (1 Σαμ. 27:2, 3) Τι θα έκαναν ο Ιτταΐ και οι άντρες του τώρα που ο Δαβίδ αντιμετώπιζε την εξέγερση του γιου του τού Αβεσσαλώμ; Θα τάσσονταν με τον Αβεσσαλώμ, θα παρέμεναν ουδέτεροι ή θα ακολουθούσαν τον Δαβίδ και τους άντρες του;
Φανταστείτε το σκηνικό καθώς ο Δαβίδ, φεύγοντας από την Ιερουσαλήμ, σταματάει σε ένα μέρος που λέγεται Βαιθ-μερχάκ, δηλαδή «Το Μακρινό Σπίτι». Πρόκειται ενδεχομένως για το τελευταίο σπίτι της Ιερουσαλήμ προς τη μεριά του Όρους των Ελαιών και πριν από την Κοιλάδα Κιδρόν. (2 Σαμ. 15:17· υποσ. στη ΜΝΚ) Εδώ ο Δαβίδ επιθεωρεί τις δυνάμεις του καθώς περνούν. Δείτε! Μαζί του δεν βρίσκονται μόνο όσιοι Ισραηλίτες αλλά επίσης όλοι οι Χερεθαίοι και όλοι οι Φαλεθαίοι. Επιπλέον, το παρόν δίνουν και όλοι οι Γιθίτες—ο Ιτταΐ και οι 600 πολεμιστές του.—2 Σαμ. 15:18.
Με εγκάρδια συμπόνια, ο Δαβίδ λέει στον Ιτταΐ: «Γιατί να έρθεις και εσύ μαζί μας; Γύρισε πίσω και μείνε με το βασιλιά [εννοεί προφανώς τον Αβεσσαλώμ]· διότι εσύ είσαι αλλοεθνής και, εκτός αυτού, είσαι εξόριστος από τον τόπο σου. Μόλις χθες ήρθες, και σήμερα θα σε κάνω να περιπλανιέσαι μαζί μας, να ακολουθείς όταν πηγαίνω εγώ οπουδήποτε πηγαίνω; Γύρισε πίσω και πάρε μαζί σου τους αδελφούς σου, και είθε ο Ιεχωβά να εκδηλώσει προς εσένα στοργική καλοσύνη και αξιοπιστία!»—2 Σαμ. 15:19, 20.
Ο Ιτταΐ δηλώνει ρητά την ακλόνητη οσιότητά του, απαντώντας: «Όσο βέβαιο είναι ότι ζει ο Ιεχωβά και όσο βέβαιο είναι ότι ζει ο κύριός μου ο βασιλιάς, στον τόπο όπου θα είναι ο κύριός μου ο βασιλιάς, είτε για θάνατο είτε για ζωή, εκεί θα είναι και ο υπηρέτης σου!» (2 Σαμ. 15:21) Αυτό ίσως θύμισε στον Δαβίδ παρόμοια λόγια της προγιαγιάς του, της Ρουθ. (Ρουθ 1:16, 17) Συγκινημένος από τη δήλωση του Ιτταΐ, ο Δαβίδ τού λέει: «Πήγαινε και πέρασε απέναντι», στην άλλη πλευρά της Κοιλάδας Κιδρόν. Τότε, «πέρασε ο Ιτταΐ ο Γιθίτης, καθώς και όλοι οι άντρες του και όλα τα μικρά παιδιά που ήταν μαζί του».—2 Σαμ. 15:22.
«Για τη Διδασκαλία Μας»
«Όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν για τη διδασκαλία μας», δηλώνει το εδάφιο Ρωμαίους 15:4. Γι’ αυτό, είναι καλό να αναρωτηθούμε: Ποια μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από το παράδειγμα του Ιτταΐ; Ας εξετάσουμε τι μπορεί να τον υποκίνησε να είναι όσιος στον Δαβίδ. Παρότι ήταν αλλοεθνής και εξόριστος από τη Φιλιστία, ο Ιτταΐ αναγνώριζε τον Ιεχωβά ως τον ζωντανό Θεό και τον Δαβίδ ως τον χρισμένο του Ιεχωβά. Ο Ιτταΐ μπορούσε να δει πέρα από την εχθρότητα που υπήρχε μεταξύ των Ισραηλιτών και των Φιλισταίων. Δεν έβλεπε τον Δαβίδ απλώς και μόνο ως κάποιον που είχε θανατώσει τον Φιλισταίο πρόμαχο Γολιάθ και πολλούς άλλους συμπατριώτες του Ιτταΐ. (1 Σαμ. 18:6, 7) Στο πρόσωπο του Δαβίδ έβλεπε έναν άνθρωπο που αγαπούσε τον Ιεχωβά και αναμφίβολα παρατηρούσε τις αξιοθαύμαστες ιδιότητες του Δαβίδ. Με τη σειρά του, ο Δαβίδ ανέπτυξε μεγάλη εκτίμηση για τον Ιτταΐ. Μάλιστα, ο Δαβίδ έθεσε το ένα τρίτο των δυνάμεών του «υπό τις διαταγές του Ιτταΐ» στην κρίσιμη μάχη κατά των δυνάμεων του Αβεσσαλώμ!—2 Σαμ. 18:2.
Και εμείς επίσης πρέπει να προσπαθούμε να βλέπουμε πέρα από τις πολιτισμικές, φυλετικές ή εθνοτικές διαφορές—οποιεσδήποτε επίμονες προκαταλήψεις και εχθρότητες—και να αναγνωρίζουμε τις καλές ιδιότητες των άλλων. Ο δεσμός που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Δαβίδ και στον Ιτταΐ δείχνει παραστατικά ότι, αν γνωρίσουμε και αγαπήσουμε τον Ιεχωβά, αυτό είναι δυνατόν να μας βοηθήσει να υπερνικήσουμε τέτοιους φραγμούς.
Καθώς στοχαζόμαστε το παράδειγμα του Ιτταΐ, μπορούμε να αναρωτηθούμε: “Δείχνω εγώ παρόμοια όσια προσκόλληση στον Μεγαλύτερο Δαβίδ, τον Χριστό Ιησού; Δείχνω την οσιότητά μου συμμετέχοντας με ζήλο στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης;” (Ματθ. 24:14· 28:19, 20) “Μέχρι ποιου σημείου είμαι διατεθειμένος να αποδείξω την οσιότητά μου;”
Οι οικογενειάρχες επίσης ωφελούνται αν στοχάζονται το παράδειγμα οσιότητας του Ιτταΐ. Η προσκόλληση του Ιτταΐ στον Δαβίδ και η απόφασή του να πάει με το χρισμένο βασιλιά του Θεού επηρέασαν τους άντρες του. Παρόμοια, οι αποφάσεις που παίρνουν οι οικογενειάρχες υπέρ της αληθινής λατρείας επηρεάζουν τις οικογένειές τους και μπορεί να φέρουν ακόμη και προσωρινές δυσκολίες. Ωστόσο, λαβαίνουμε τη διαβεβαίωση: «Με τον όσιο [Ιεχωβά], θα ενεργείς με οσιότητα».—Ψαλμ. 18:25.
Μετά τη μάχη του Δαβίδ με τον Αβεσσαλώμ, οι Γραφές δεν αναφέρουν τίποτα άλλο για τον Ιτταΐ. Μολαταύτα, η σύντομη μνεία που κάνει ο Λόγος του Θεού για αυτόν παρέχει αξιοσημείωτη ενόραση στο χαρακτήρα του κατά τη δύσκολη αυτή περίοδο της ζωής του Δαβίδ. Το γεγονός ότι ο Ιτταΐ συμπεριλαμβάνεται στο θεόπνευστο υπόμνημα αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά αναγνωρίζει και ανταμείβει αυτού του είδους την οσιότητα.—Εβρ. 6:10.