ΟΡΓΩΜΑ

Τα συμπεράσματα για το τι είδους αλέτρια χρησιμοποιούσαν οι Εβραίοι γεωργοί στους Βιβλικούς χρόνους βασίζονται σε αρχαίες απεικονίσεις τέτοιων εργαλείων, τα οποία ήταν σε χρήση στις γειτονικές χώρες, καθώς και σε αλέτρια που είχαν τα πρόσφατα χρόνια ορισμένοι Άραβες γεωργοί. Μερικά αλέτρια αποτελούνταν από ένα απλό αιχμηρό ξύλο, πιθανώς με μεταλλική άκρη, το οποίο συνδεόταν με ένα στέλεχος (το σταβάρι) και συρόταν από ένα ή περισσότερα ζώα. Με τη χρήση ενός τέτοιου εργαλείου, το όργωμα πρέπει μόνο να τεμάχιζε το χώμα επιφανειακά χωρίς να το αναστρέφει. Φυσικά, εφόσον δεν έχουμε στη διάθεσή μας άμεσα αποδεικτικά στοιχεία, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα να χρησιμοποιούνταν στον Ισραήλ πιο δυνατά αλέτρια.

Επειδή ο καυτός καλοκαιρινός ήλιος σκληραίνει το έδαφος, δεν όργωναν αν δεν μαλάκωνε πρώτα το χώμα από τις βροχές του φθινοπώρου ή του χειμώνα. Τότε γινόταν το όργωμα και η σπορά. Την εποχή του οργώματος, οι ψυχρότερες ημέρες, ο άστατος καιρός ή τα απειλητικά σύννεφα δεν απέτρεπαν έναν θαρραλέο άντρα από το να εργαστεί, αλλά ένας τεμπέλης γεωργός ίσως χρησιμοποιούσε τέτοιες περιστάσεις ως δικαιολογία για να αποφύγει την εργασία. Οι γείτονές του δεν θα είχαν λόγο να τον συμπονούν όταν δεν θα είχε να θερίσει τίποτα επειδή είχε τεμπελιάσει τον καιρό του οργώματος. (Παρ 20:4· Εκ 11:4) Ωστόσο, ακόμη και σε καιρό οργώματος, οι Ισραηλίτες γεωργοί έπρεπε να τηρούν το Σάββατο.—Εξ 34:21.

Ταύρος και γαϊδούρι δεν έπρεπε να ζευχθούν στο ίδιο αλέτρι, προφανώς επειδή η δύναμη και ο ρυθμός τους είναι άνισα. (Δευ 22:10) Συνήθως το αλέτρι συρόταν από ένα ζευγάρι βόδια. (Λου 14:19· Ιωβ 1:14) Αρκετοί άντρες, ο καθένας τους με ένα ζευγάρι βόδια, μπορεί να όργωναν μαζί παράλληλες σειρές, ο ένας πίσω από τον άλλον. Στην περίπτωση του Ελισαιέ, όπως αυτή καταγράφεται στο εδάφιο 1 Βασιλέων 19:19, εκείνος ήταν ο 12ος και τελευταίος, γι’ αυτό και μπορούσε να σταματήσει χωρίς να παρεμποδίζει κάποιους άλλους πίσω του. Ο Ελισαιέ έφυγε από τον αγρό και χρησιμοποίησε τα ξύλινα σύνεργα με τα οποία όργωνε ως καυσόξυλα για να θυσιάσει τους ταύρους. (1Βα 19:21) Στο σύγγραμμα Η Γη και το Βιβλίο ([The Land and the Book] αναθεώρηση Τζ. Γκραντ, 1910, σ. 121), ο Γ. Μ. Τόμσον αναφέρει ότι ένας άντρας μπορούσε εύκολα να σπείρει όση έκταση είχε οργώσει μια ομάδα από ζευγολάτες.

Παραβολική Χρήση. Η γνωστή εργασία του οργώματος χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές ως βάση για κάποια παραβολή. Όταν οι Φιλισταίοι έπεισαν τη σύζυγο του Σαμψών να του αποσπάσει την απάντηση στο αίνιγμά του, ο Σαμψών είπε ότι αυτοί είχαν “οργώσει με τη νεαρή αγελάδα του”, δηλαδή είχαν χρησιμοποιήσει για δική τους υπηρεσία κάποιο άτομο που θα έπρεπε να υπηρετεί εκείνον. (Κρ 14:15-18) Ένας απόκρημνος βράχος δεν προσφέρεται για όργωμα και, όπως δείχνει ο Αμώς, ήταν εξίσου παράλογο από μέρους των ηγετών του Ισραήλ να διαφθείρουν την κρίση και να πράττουν την αδικία και εντούτοις να αναμένουν όφελος από μια τέτοια πορεία. (Αμ 6:12, 13) Στο εδάφιο Ωσηέ 10:11, το όργωμα (πολύ σκληρότερη εργασία για μια δαμαλίδα από ό,τι το αλώνισμα) χρησιμοποιείται προφανώς για να συμβολίσει την κοπιαστική ή δουλική εργασία στην οποία επρόκειτο να υποβληθεί ο αποστατικός Ιούδας, πιθανώς από αλλοεθνείς δυνάστες. Αυτό που έπρεπε να κάνουν ο Ιούδας και ο Ισραήλ, σύμφωνα με τα εδάφια Ιερεμίας 4:3, 4 και Ωσηέ 10:12, 13, ήταν να αλλάξουν τρόπο ζωής, προετοιμάζοντας, μαλακώνοντας και καθαρίζοντας τις καρδιές τους (παράβαλε Λου 8:5-15), σαν να τις όργωναν και να απομάκρυναν από αυτές τα αγκάθια, ώστε, αντί να μοχθούν και να κοπιάζουν μάταια κάνοντας εσφαλμένες ενέργειες που αποφέρουν μόνο κακή συγκομιδή, να θερίσουν απεναντίας θεϊκές ευλογίες.

Οι μέθοδοι που ακολουθεί ο γεωργός όταν οργώνει, σβαρνίζει, σπέρνει και αλωνίζει—εργασίες που κάνει με καθορισμένη σειρά, έχοντας υπόψη του έναν συγκεκριμένο σκοπό και ασκώντας καλή κρίση—χρησιμοποιούνται στα εδάφια Ησαΐας 28:23-29 για να παρουσιαστούν παραβολικά οι οδοί του Ιεχωβά, ο οποίος είναι «θαυμαστός σε βουλή, έχει μεγαλουργήσει σε αποτελεσματικές ενέργειες». Όπως ακριβώς το όργωμα και το σβάρνισμα έχουν όρια, όντας απλώς προπαρασκευαστικά στάδια προκειμένου να γίνει η σπορά, έτσι και ο Ιεχωβά δεν διαπαιδαγωγεί ούτε τιμωρεί το λαό του για πάντα, αλλά παρέχει διαπαιδαγώγηση πρωτίστως για να τον απαλύνει και να τον κάνει δεκτικό στη συμβουλή και στην καθοδήγησή του, οι οποίες φέρνουν ευλογίες. (Παράβαλε Εβρ 12:4-11.) Όπως ακριβώς η σκληρότητα του εδάφους καθορίζει το βαθμό ή την ένταση με την οποία γίνεται το όργωμα, έτσι και το είδος του κόκκου καθορίζει τη δύναμη και το βάρος των εργαλείων που χρησιμοποιούνται για να γίνει το αλώνισμα και να φύγει το άχυρο. Τα γεγονότα αυτά αναφέρονται παραβολικά για να παρουσιάσουν τη σοφία που εκδηλώνει ο Θεός καθώς καθαρίζει το λαό του και αποβάλλει καθετί το ανεπιθύμητο, ποικίλλοντας τον τρόπο με τον οποίο τον μεταχειρίζεται ανάλογα με τις υπάρχουσες ανάγκες και περιστάσεις.—Παράβαλε Ησ 21:10· 1:25.

Η πόλη που είχε «οργωθεί σαν αγρός» ήταν πόλη τελείως κατεστραμμένη και ερημωμένη. (Ιερ 26:18· Μιχ 3:12) Όταν ο Ισραήλ μιλάει για εκείνους που είχαν “οργώσει πάνω στην πλάτη του, μακραίνοντας τα αυλάκια τους”, περιγράφει προφανώς τα δεινά που υπέστη υπό την κυριαρχία των πολλών εχθρών του, οι οποίοι τον ποδοπατούσαν και τον κακομεταχειρίζονταν αδυσώπητα και βάναυσα, ενώ εκείνος έβαζε τη ράχη του «σαν γη . . . για εκείνους που περνούσαν». (Ψλ 129:1-3· Ησ 51:23· παράβαλε Ψλ 66:12.) Στην προφητεία αποκατάστασης των εδαφίων Αμώς 9:13-15, η ευλογία του Ιεχωβά παρουσιάζεται να κάνει το έδαφος τόσο παραγωγικό ώστε ο θερισμός βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη αν και έχει έρθει ο καιρός να γίνει το όργωμα για την επόμενη περίοδο.—Παράβαλε Λευ 26:5.

Όπως ο Ιησούς είχε πει ότι οι μαθητές του έπρεπε να δέχονται τροφή, ποτό και κατάλυμα από εκείνους τους οποίους υπηρετούσαν, εφόσον «ο εργάτης είναι άξιος του μισθού του», έτσι και ο απόστολος Παύλος υπερασπίστηκε το δικαίωμα που έχουν όσοι κοπιάζουν στη Χριστιανική διακονία να δέχονται υλική υποστήριξη από άλλους, όμοια με τον άνθρωπο ο οποίος οργώνει έχοντας τη θεμιτή ελπίδα να είναι μέτοχος του θερισμού στον οποίο συνέβαλε ο κόπος του. Ωστόσο, ο Παύλος σε προσωπική βάση και αυτοβούλως προτίμησε να μην επωφεληθεί από το δικαίωμα που είχε να απέχει από κοσμική εργασία, ώστε να προσφέρει «τα καλά νέα δωρεάν» σε εκείνους τους οποίους διακονούσε.—Λου 10:7· 1Κο 9:3-10, 15, 17, 18.

Ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε στην εργασία του οργώματος για να τονίσει τη σπουδαιότητα του να είναι κανείς ολόκαρδα αφοσιωμένος μαθητής. Όταν κάποιος εξέφρασε την επιθυμία του να γίνει μαθητής, αλλά έθεσε ως όρο να του επιτραπεί πρώτα να αποχαιρετήσει το σπιτικό του, ο Ιησούς απάντησε: «Κανείς που έχει βάλει το χέρι του στο αλέτρι και κοιτάζει τα πράγματα που βρίσκονται πίσω δεν είναι κατάλληλος για τη βασιλεία του Θεού». (Λου 9:61, 62) Αν ένας ζευγάς άφηνε κάτι να αποσπάσει την προσοχή του από την εργασία που είχε να κάνει, θα έφτιαχνε στραβά αυλάκια. Παρόμοια, το άτομο που καλείται να είναι Χριστιανός μαθητής, αλλά επιτρέπει στον εαυτό του να παρεκκλίνει από την εκτέλεση των καθηκόντων που έχει ως υπηρέτης, θα γινόταν ακατάλληλο για τη Βασιλεία του Θεού. Όπως έδειξε ο Γιος του Θεού με το προσωπικό του παράδειγμα, ακόμη και οι στενότεροι οικογενειακοί δεσμοί είναι υποδεέστεροι σε σχέση με την πιστότητα στην επιτέλεση του θεϊκού θελήματος.—Μαρ 3:31-35· 10:29, 30.