Πνεύμα

Τι είναι το άγιο πνεύμα;

Μια σύγκριση εδαφίων της Αγίας Γραφής που αναφέρονται στο άγιο πνεύμα δείχνει ότι είναι κάτι με το οποίο μπορούν οι άνθρωποι να “γεμίσουν”, να “βαφτιστούν” και να “χριστούν”. (Λουκ. 1:41· Ματθ. 3:11· Πράξ. 10:38) Καμιά από αυτές τις εκφράσεις δεν θα ήταν κατάλληλη αν το άγιο πνεύμα ήταν πρόσωπο.

Ο Ιησούς χαρακτήρισε επίσης το άγιο πνεύμα «βοηθό» (παράκλητον, Κείμενο) και είπε ότι ο βοηθός αυτός θα “δίδασκε”, θα “έδινε μαρτυρία”, θα “μιλούσε” και θα “άκουγε”. (Ιωάν. 14:16, 17, 26· 15:26· 16:13) Δεν είναι ασυνήθιστο να προσωποποιείται κάτι στις Γραφές. Παραδείγματος χάρη, για τη σοφία λέγεται ότι έχει «παιδιά». (Λουκ. 7:35) Η αμαρτία και ο θάνατος χαρακτηρίζονται βασιλιάδες. (Ρωμ. 5:14, 21) Ενώ μερικά εδάφια λένε ότι το πνεύμα «μίλησε», άλλα εδάφια καθιστούν σαφές ότι αυτό έγινε μέσω αγγέλων ή ανθρώπων. (Πράξ. 4:24, 25· 28:25· Ματθ. 10:19, 20· παράβαλε Πράξεις 20:23 με 21:10, 11.) Στα εδάφια 1 Ιωάννη 5:6-8 λέγεται ότι, όχι μόνο το πνεύμα, αλλά και «το νερό και το αίμα» «δίνουν μαρτυρία». Επομένως, καμιά από τις εκφράσεις που βρίσκονται στα εδάφια αυτά δεν αποδεικνύει ότι το άγιο πνεύμα είναι πρόσωπο.

Ο σωστός προσδιορισμός του αγίου πνεύματος πρέπει να ταιριάζει με όλα τα εδάφια που αναφέρονται σε αυτό το πνεύμα. Με αυτό υπόψη, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι το άγιο πνεύμα είναι η ενεργός δύναμη του Θεού. Δεν είναι πρόσωπο, αλλά μια ισχυρή δύναμη την οποία κάνει ο Θεός να πηγάζει από τον εαυτό του για να εκτελεί το άγιο θέλημά του.​—Ψαλμ. 104:30· 2 Πέτρ. 1:21· Πράξ. 4:31.

Βλέπε επίσης σελίδες 450, 451, στο λήμμα «Τριάδα».

Τι είναι εκείνο που αποδεικνύει ότι ένα άτομο έχει πράγματι το άγιο πνεύμα;

Λουκ. 4:18, 31-35: «[Ο Ιησούς διάβασε από το ρόλο του προφήτη Ησαΐα:] “Πνεύμα του Ιεχωβά είναι πάνω μου, επειδή αυτός με έχρισε για να διακηρύξω καλά νέα” . . . Και κατέβηκε στην Καπερναούμ, μια πόλη της Γαλιλαίας. Και τους δίδασκε στη διάρκεια του σαββάτου· και αυτοί έμεναν έκπληκτοι από τον τρόπο με τον οποίο δίδασκε, επειδή τα λόγια του ήταν με εξουσία. Στη συναγωγή ήταν κάποιος άνθρωπος που είχε ένα πνεύμα, έναν ακάθαρτο δαίμονα, και αυτός κραύγασε με δυνατή φωνή . . . Αλλά ο Ιησούς τον επέπληξε, λέγοντας: “Σώπα και βγες από αυτόν”. Αφού, λοιπόν, έριξε κάτω τον άνθρωπο ανάμεσά τους, ο δαίμονας βγήκε από αυτόν χωρίς να τον βλάψει». (Τι ήταν εκείνο που αποδείκνυε ότι ο Ιησούς είχε το πνεύμα του Θεού; Η αφήγηση δεν λέει ότι έτρεμε ή φώναζε ή συμπεριφερόταν σαν αλλόφρων. Αντίθετα, λέει ότι μιλούσε με εξουσία. Είναι αξιοσημείωτο, όμως, ότι στην περίπτωση αυτή κάποιο δαιμονικό πνεύμα έκανε έναν άνθρωπο να κραυγάζει και να κυλιέται στο πάτωμα.)

Το εδάφιο Πράξεις 1:8 λέει πως, όταν οι ακόλουθοι του Ιησού θα λάβαιναν άγιο πνεύμα, θα γίνονταν μάρτυρές του. Σύμφωνα με τα εδάφια Πράξεις 2:1-11, όταν εκείνοι έλαβαν αυτό το πνεύμα, οι παρατηρητές εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός πως, μολονότι αυτοί που μιλούσαν ήταν όλοι Γαλιλαίοι, μιλούσαν για τα μεγαλεία του Θεού σε γλώσσες οι οποίες ήταν γνωστές στους πολλούς ξένους που ήταν παρόντες. Αλλά η αφήγηση δεν λέει ότι υπήρχαν συναισθηματικά ξεσπάσματα από μέρους εκείνων που έλαβαν το πνεύμα.

Αξίζει να σημειωθεί πως, όταν η Ελισάβετ έλαβε το άγιο πνεύμα και κατόπιν φώναξε με «δυνατή κραυγή», δεν βρισκόταν σε συνάθροιση για λατρεία, αλλά χαιρετούσε μια συγγενή της που την είχε επισκεφτεί. (Λουκ. 1:41, 42) Όταν το άγιο πνεύμα, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Πράξεις 4:31, ήρθε σε μια σύναξη μαθητών, ο τόπος σείστηκε, αλλά η επίδραση του πνεύματος εκείνου πάνω στους μαθητές δεν τους έκανε να τρέμουν ή να κυλιούνται στο πάτωμα, αλλά τους έκανε να “αναγγέλλουν το λόγο του Θεού με τόλμη”. Παρόμοια και σήμερα, το να αναγγέλλει κανείς το λόγο του Θεού με τόλμη και να συμμετέχει με ζήλο στο έργο μαρτυρίας​—αυτά είναι τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι έχει το άγιο πνεύμα.

Γαλ. 5:22, 23: «Ο καρπός του πνεύματος είναι: αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια». (Αυτόν τον καρπό, και όχι ξεσπάσματα θρησκευτικής αλλοφροσύνης, πρέπει να αναζητάει κάποιος όταν ψάχνει να βρει το λαό που έχει πραγματικά το πνεύμα του Θεού.)

Μήπως η ικανότητα που έχει κάποιος να μιλάει με μεγάλη συναισθηματική ένταση μια γλώσσα την οποία δεν διδάχτηκε ποτέ αποδεικνύει ότι έχει το πνεύμα του Θεού;

Βλέπε λήμμα «Γλωσσολαλιά».

Γίνονται στην εποχή μας θαυματουργικές θεραπείες μέσω του πνεύματος του Θεού;

Βλέπε λήμμα «Θαυματουργικές Θεραπείες».

Ποιοι βαφτίζονται με άγιο πνεύμα;

Βλέπε σελίδα 108, στο λήμμα «Βάφτισμα», και το λήμμα «Αναγέννηση».

Υπάρχει κάποιο πνευματικό τμήμα του ανθρώπου που επιζεί όταν πεθαίνει το σώμα;

Ιεζ. 18:4: «Η ψυχή που αμαρτάνει​—αυτή θα πεθάνει». (Η ΛΧ, η Ο΄ και η ΒΑΜ αποδίδουν την εβραϊκή λέξη νέφες σε αυτό το εδάφιο ως «ψυχή», λέγοντας έτσι ότι αυτό που πεθαίνει είναι η ψυχή. Μερικές μεταφράσεις που αποδίδουν τη λέξη νέφες ως «ψυχή» σε άλλα εδάφια χρησιμοποιούν την απόδοση «ο άνθρωπος» ή «αυτός» στο συγκεκριμένο εδάφιο. Επομένως, νέφες, δηλαδή ψυχή, είναι το άτομο, όχι ένα άυλο τμήμα του ατόμου που επιζεί όταν το σώμα του πεθάνει.) (Βλέπε λήμμα «Ψυχή» για επιπρόσθετες λεπτομέρειες.)

Ψαλμ. 146:4: «Το πνεύμα του βγαίνει, αυτός επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται». (Η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται εδώ «πνεύμα» είναι παράγωγο της λέξης ρούαχ. Μερικοί μεταφραστές την αποδίδουν «πνοή». Όταν αυτό το ρούαχ, δηλαδή η ενεργός δύναμη της ζωής, εγκαταλείψει το σώμα, οι σκέψεις του ατόμου αφανίζονται, δεν συνεχίζονται σε κάποιο άλλο βασίλειο.)

Εκκλ. 3:19-21: «Υπάρχει κάποια κατάληξη για τους γιους των ανθρώπων και κάποια κατάληξη για το ζώο, και η κατάληξή τους είναι ίδια. Όπως πεθαίνει αυτό, έτσι πεθαίνει και εκείνος· και όλα έχουν ένα και το αυτό πνεύμα, ώστε δεν υπάρχει ανωτερότητα του ανθρώπου σε σχέση με το ζώο, γιατί τα πάντα είναι ματαιότητα. Όλα πηγαίνουν στον ίδιο τόπο. Όλα έχουν γίνει από χώμα και όλα επιστρέφουν στο χώμα. Ποιος γνωρίζει το πνεύμα των γιων των ανθρώπων, αν ανεβαίνει πάνω, και το πνεύμα του ζώου, αν κατεβαίνει κάτω στη γη;» (Εξαιτίας της κληρονομιάς της αμαρτίας και του θανάτου από τον Αδάμ, όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν και επιστρέφουν στο χώμα όπως και τα ζώα. Αλλά μήπως ο κάθε άνθρωπος έχει ένα πνεύμα που συνεχίζει να ζει ως νοήμων προσωπικότητα αφού πάψει να λειτουργεί στο σώμα; Όχι· το εδάφιο 19 απαντάει ότι όλα, άνθρωποι και ζώα, «έχουν ένα και το αυτό πνεύμα». Βασιζόμενος απλώς και μόνο στην ανθρώπινη παρατήρηση, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει έγκυρα στο ερώτημα που εγείρεται στο εδάφιο 21 σχετικά με το πνεύμα. Αλλά ο Λόγος του Θεού απαντάει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα εκ γενετής που να τους κάνει να υπερτερούν από τα ζώα όταν πεθαίνουν. Ωστόσο, λόγω της προμήθειας που έχει κάνει με έλεος ο Θεός μέσω του Χριστού, υπάρχει για τους ανθρώπους που ασκούν πίστη η προοπτική της αιώνιας ζωής, η οποία όμως δεν υπάρχει για τα ζώα. Για πολλά μέλη της ανθρωπότητας, αυτό θα γίνει εφικτό μέσω της ανάστασης, όταν η ενεργός δύναμη της ζωής από τον Θεό τούς αναζωογονήσει και πάλι.)

Λουκ. 23:46: «Ο Ιησούς φώναξε με δυνατή φωνή και είπε: “Πατέρα, στα χέρια σου εμπιστεύομαι το πνεύμα μου”. Αφού το είπε αυτό, εξέπνευσε». (Παρατηρήστε ότι ο Ιησούς εξέπνευσε. Όταν βγήκε το πνεύμα του, ο ίδιος δεν βρισκόταν καθ’ οδόν προς τον ουρανό. Αναστήθηκε από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα ύστερα από αυτό. Έπειτα, όπως δείχνουν τα εδάφια Πράξεις 1:3, 9, πέρασαν άλλες 40 ημέρες για να αναληφθεί στον ουρανό. Επομένως, τι σήμαινε αυτό που είπε ο Ιησούς τη στιγμή του θανάτου του; Ο Ιησούς εννοούσε πως γνώριζε ότι, από τη στιγμή που θα πέθαινε, οποιαδήποτε προοπτική για να ζήσει ξανά θα εξαρτόταν ολοκληρωτικά από τον Θεό. Για περαιτέρω σχόλια σχετικά με το “πνεύμα που επιστρέφει στον Θεό”, βλέπε σελίδα 500, στο λήμμα «Ψυχή».)

“Έχετε εσείς το άγιο πνεύμα;”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Ναι, γι’ αυτό και ήρθα στην πόρτα σας σήμερα. (Πράξ. 2:17, 18)”

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Αυτό είναι εκείνο που με βοηθάει να συμμετέχω στη Χριστιανική διακονία. Αλλά διαπιστώνω ότι δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη σχετικά με το τι αποδεικνύει ότι ένα άτομο έχει πράγματι το πνεύμα του Θεού. Τι θεωρείτε εσείς ως απόδειξη;” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (Μέρος της ύλης που εξετάζεται στις σελίδες 379, 380.)