ΘΑΡΡΟΣ

Η ιδιότητα του σθένους, της τόλμης, της γενναιότητας. Το θάρρος είναι το αντίθετο του φόβου, της ατολμίας και της δειλίας.—Μαρ 6:49, 50· 2Τι 1:7.

Το εβραϊκό ρήμα που εκφράζει συχνότερα την έννοια του να είναι κάποιος θαρραλέος είναι το ρήμα χαζάκ. Βασικά σημαίνει «είμαι ισχυρός». (2Σα 13:28· 2Χρ 19:11· Ιεζ 3:14) Αρκετές φορές το ρήμα χαζάκ χρησιμοποιείται μαζί με το ’αμάτς, που επίσης σημαίνει «είμαι ισχυρός». Και τα δύο αυτά ρήματα εμφανίζονται στις εκφράσεις «Να είστε θαρραλέοι και ισχυροί» (Ιη 10:25) και «Να είστε θαρραλέοι, και ας είναι ισχυρή η καρδιά σας».—Ψλ 31:24.

Η έννοια της αποδυνάμωσης ή της εξασθένησης εκφράζεται από την εβραϊκή λέξη ραφάχ, που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να σημαίνει “χάνω το θάρρος μου” (Ιερ 49:24) ή “αποθαρρύνομαι”. (Παρ 24:10) Όταν αποδίδεται «ατονώ», όπως στη φράση «ας μην ατονήσουν τα χέρια σου», σημαίνει «χάνω το θάρρος μου, γίνομαι τόσο αδύναμος ώστε δεν μπορώ να ενεργήσω».—Σοφ 3:16· Ησ 13:7· Ιεζ 7:17.

Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, η ιδιότητα της τόλμης ή του θάρρους εκφράζεται από τα ρήματα θαρρέω (2Κο 5:8) και θαρσέω. (Ματ 9:2) Το ρήμα τολμάω αποδίδεται κατά περίπτωση “τολμώ” (Ιου 9), “έχω θάρρος” (Μαρ 12:34), “ενεργώ τολμηρά” (2Κο 11:21) και δίνει έμφαση στην εκδήλωση θάρρους ή τόλμης για ένα εγχείρημα.

Ανέκαθεν οι υπηρέτες του Θεού χρειάζονταν θάρρος για να παραμείνουν πιστοί στον Ύψιστο. Γι’ αυτό, όταν οι Ισραηλίτες ήταν έτοιμοι να περάσουν στην Υποσχεμένη Γη, ο Μωυσής τούς είπε: «Να είστε θαρραλέοι και ισχυροί», και επανέλαβε την ίδια νουθεσία στο διορισμένο διάδοχό του, τον Ιησού του Ναυή. (Δευ 31:6, 7) Επαυξάνοντας τα όσα είπε ο Μωυσής, ο ίδιος ο Ιεχωβά είπε αργότερα στον Ιησού του Ναυή: «Να είσαι θαρραλέος και ισχυρός . . . Μόνο να είσαι θαρραλέος και πολύ ισχυρός». (Ιη 1:6, 7, 9) Για να έχει το απαιτούμενο θάρρος, το έθνος έπρεπε να ακούει και να μαθαίνει το νόμο του Ιεχωβά, καθώς και να υπακούει σε αυτόν το νόμο. (Δευ 31:9-12) Παρόμοια, στον Ιησού του Ναυή ειπώθηκε να διαβάζει το νόμο του Θεού τακτικά και να φροντίζει να τον εφαρμόζει, για να είναι θαρραλέος και δυνατός.—Ιη 1:8.

Οι Γραφές περιέχουν πολλές ρητές εντολές για την απόκτηση θάρρους και επίσης δείχνουν πώς μπορεί να το αποκτήσει κανείς. (Ψλ 31:24) Η συναναστροφή με συλλάτρεις μας μπορεί να αποτελέσει μεγάλη βοήθεια. (Πρ 28:15) Στο εδάφιο Ψαλμός 27:14 ο Δαβίδ, ένας θαρραλέος άνθρωπος, είπε: «Να είσαι θαρραλέος, και ας είναι ισχυρή η καρδιά σου». Στα προηγούμενα εδάφια του 27ου Ψαλμού, αποκαλύπτει τι τον βοήθησε να είναι θαρραλέος: Το ότι βασιζόταν στον Ιεχωβά ως «το οχυρό» της ζωής του (εδ. 1), προηγούμενες εμπειρίες του από τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε ο Ιεχωβά τους αντιδίκους του (εδ. 2, 3), η εκτίμηση που είχε για το ναό της λατρείας του Ιεχωβά (εδ. 4), η εμπιστοσύνη του στην προστασία, στη βοήθεια και στην απελευθέρωση που παρείχε ο Ιεχωβά (εδ. 5-10), η συνεχής εκπαίδευση στις αρχές της δίκαιης οδού του Θεού (εδ. 11) και οι ιδιότητες της πίστης και της ελπίδας (εδ. 13, 14).

Ο Χριστιανός χρειάζεται θάρρος για να παραμείνει αμόλυντος από τις απόψεις και τις ενέργειες ενός κόσμου που έχει έχθρα με τον Ιεχωβά Θεό, καθώς και για να παραμείνει πιστός σε Αυτόν παρά το ότι έχει να αντιμετωπίσει το μίσος του κόσμου. Ο Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του: «Στον κόσμο έχετε θλίψη, αλλά πάρτε θάρρος! Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο». (Ιωα 16:33) Ο Γιος του Θεού δεν ενέδωσε ποτέ στην επιρροή του κόσμου, αλλά νίκησε θριαμβευτικά τον κόσμο με το να μη γίνει από καμιά άποψη σαν τον κόσμο. Το λαμπρό παράδειγμα του Ιησού Χριστού ως νικητή και η έκβαση της αψεγάδιαστης πορείας του μπορούν να γεμίσουν κάποιον με το θάρρος που απαιτείται για να τον μιμηθεί παραμένοντας χωρισμένος και αμόλυντος από τον κόσμο.—Ιωα 17:16.