Ερωτήσεις από Αναγνώστες

• Χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή το όνομα Εωσφόρος για τον Σατανά;

Το όνομα Εωσφόρος συναντάται μία φορά στις Γραφές, και μόνο σε ορισμένες Βιβλικές μεταφράσεις. Παραδείγματος χάρη, η Μετάφραση του Βάμβα αποδίδει το εδάφιο Ησαΐας 14:12 ως εξής: «Πώς έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της αυγής!»

Η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται «Εωσφόρος» σημαίνει «λαμπερός». Το όνομα Εωσφόρος, το οποίο χρησιμοποιεί και η Μετάφραση των Εβδομήκοντα, σημαίνει «ο φέρων την αυγή». Γι’ αυτό, μερικές μεταφράσεις αποδίδουν την πρωτότυπη εβραϊκή λέξη ως «πρωινό άστρο» ή «Άστρο της ημέρας». Ωστόσο, η λατινική Βουλγάτα του Ιερώνυμου χρησιμοποιεί τη λέξη «Lucifer» (φωτοδότης), και έτσι εξηγείται η εμφάνιση αυτού του όρου σε διάφορες Βιβλικές μεταφράσεις.

Ποιος είναι αυτός ο Εωσφόρος; Η έκφραση «λαμπερός» ή «Εωσφόρος» βρίσκεται στη διακήρυξη την οποία ο Ησαΐας παρήγγειλε προφητικά στους Ισραηλίτες να εξαγγείλουν ως «παροιμιώδη λόγια εναντίον του βασιλιά της Βαβυλώνας». Επομένως, συμπεριλαμβάνεται σε λόγια τα οποία απευθύνονταν πρωτίστως στη βαβυλωνιακή δυναστεία. Το ότι η περιγραφή «λαμπερός» δίνεται σε άνθρωπο και όχι σε πνευματικό πλάσμα φαίνεται περαιτέρω από τη δήλωση: «Κάτω στον Σιεόλ θα ριχτείς». Ο Σιεόλ είναι ο κοινός τάφος της ανθρωπότητας​—όχι ένας τόπος που βρίσκεται στην κατοχή του Σατανά του Διαβόλου. Επιπλέον, εκείνοι που βλέπουν τον Εωσφόρο να οδηγείται σε αυτή την κατάσταση ρωτούν: «Αυτός είναι ο άνθρωπος που τάραζε τη γη;» Σαφώς, η λέξη «Εωσφόρος» αναφέρεται σε άνθρωπο, όχι σε πνευματικό πλάσμα.​—Ησαΐας 14:4, 15, 16.

Γιατί δίνεται μια τέτοια περιγραφή εξοχότητας στη βαβυλωνιακή δυναστεία; Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο βασιλιάς της Βαβυλώνας θα αποκαλούνταν λαμπερός μόνο μετά την πτώση του, και με χλευαστικό τρόπο. (Ησαΐας 14:3) Η ιδιοτελής υπερηφάνεια ώθησε τους βασιλιάδες της Βαβυλώνας να εξυψώσουν τον εαυτό τους πάνω από όσους βρίσκονταν γύρω τους. Τόσο μεγάλη ήταν η αλαζονεία της δυναστείας ώστε παρουσιάζεται σαν να καυχιέται: «Στους ουρανούς θα ανεβώ. Πάνω από τα άστρα του Θεού θα υψώσω το θρόνο μου και θα καθήσω πάνω στο βουνό της συνάντησης, στα πιο απομακρυσμένα μέρη του βορρά. . . . Θα κάνω τον εαυτό μου να μοιάζει με τον Ύψιστο».​—Ησαΐας 14:13, 14.

«Τα άστρα του Θεού» είναι οι βασιλιάδες της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ. (Αριθμοί 24:17) Από τον Δαβίδ και έπειτα, αυτά τα «άστρα» κυβερνούσαν από το Όρος Σιών. Μετά την οικοδόμηση του ναού της Ιερουσαλήμ από τον Σολομώντα, το όνομα Σιών άρχισε να περιγράφει όλη την πόλη. Υπό τη διαθήκη του Νόμου, όλοι οι άρρενες Ισραηλίτες υποχρεούνταν να ταξιδεύουν στη Σιών τρεις φορές το χρόνο. Έτσι λοιπόν, η Σιών έγινε “το βουνό της συνάντησης”. Όντας αποφασισμένος να υποτάξει τους Ιουδαίους βασιλιάδες και κατόπιν να τους απομακρύνει από αυτό το βουνό, ο Ναβουχοδονόσορ διακηρύττει την πρόθεσή του να θέσει τον εαυτό του πάνω από εκείνα τα «άστρα». Αντί να δώσει στον Ιεχωβά την τιμή για τη νίκη εναντίον τους, θέτει αλαζονικά τον εαυτό του στη θέση του Ιεχωβά. Συνεπώς, η βαβυλωνιακή δυναστεία αναφέρεται σαρκαστικά ως ο «λαμπερός» μετά το ρίξιμό της κάτω στη γη.

Η υπερηφάνεια των Βαβυλώνιων ηγεμόνων πράγματι αντανακλούσε τη στάση του “θεού αυτού του συστήματος πραγμάτων”​—του Σατανά του Διαβόλου. (2 Κορινθίους 4:4) Και αυτός επίσης έχει λαχτάρα για δύναμη και ποθεί να θέσει τον εαυτό του πάνω από τον Ιεχωβά Θεό. Ωστόσο, το όνομα Εωσφόρος δεν είναι όνομα που δίνει η Γραφή στον Σατανά.

• Γιατί αναφέρονται τα εδάφια 1 Χρονικών 2:13-15 στον Δαβίδ ως τον έβδομο γιο του Ιεσσαί, ενώ τα εδάφια 1 Σαμουήλ 16:10, 11 δείχνουν ότι ήταν ο όγδοος;

Μετά την απομάκρυνση του Βασιλιά Σαούλ του αρχαίου Ισραήλ από την αληθινή λατρεία, ο Ιεχωβά Θεός έστειλε τον προφήτη Σαμουήλ να χρίσει έναν από τους γιους του Ιεσσαί ως βασιλιά. Η θεϊκή αφήγηση αυτού του ιστορικού γεγονότος, η οποία γράφτηκε από τον ίδιο τον Σαμουήλ τον 11ο αιώνα Π.Κ.Χ., παρουσιάζει τον Δαβίδ ως τον όγδοο γιο του Ιεσσαί. (1 Σαμουήλ 16:10-13) Ωστόσο, η αφήγηση που έγραψε ο ιερέας Έσδρας περίπου 600 χρόνια αργότερα λέει: «Και ο Ιεσσαί έγινε πατέρας του Ελιάβ του πρωτοτόκου του, και δεύτερου του Αβιναδάβ, και τρίτου του Σιμεά, τέταρτου του Νεθανήλ, πέμπτου του Ραδαΐ, έκτου του Οσέμ, έβδομου του Δαβίδ». (1 Χρονικών 2:13-15) Τι συνέβη σε έναν από τους αδελφούς του Δαβίδ, και γιατί παραλείπει ο Έσδρας το όνομά του;

Οι Γραφές δηλώνουν ότι ο Ιεσσαί «είχε οχτώ γιους». (1 Σαμουήλ 17:12) Ο ένας από τους γιους του προφανώς δεν έζησε αρκετά για να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά. Εφόσον δεν είχε απογόνους, δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει φυλετική κληρονομιά ούτε να παίξει κάποιον ρόλο στα γενεαλογικά αρχεία της γραμμής του Ιεσσαί.

Τώρα ας σκεφτούμε τις ημέρες του Έσδρα. Λάβετε υπόψη ποιο ήταν το ιστορικό φόντο όταν έγραψε τα βιβλία των Χρονικών. Η εξορία στη Βαβυλώνα είχε τερματιστεί περίπου 77 χρόνια νωρίτερα, και οι Ιουδαίοι είχαν επανεγκατασταθεί στη γη τους. Ο βασιλιάς της Περσίας είχε εξουσιοδοτήσει τον Έσδρα να διορίσει κριτές και δασκάλους του Νόμου του Θεού και να εξωραΐσει τον οίκο του Ιεχωβά. Υπήρχε ανάγκη για ακριβείς γενεαλογικούς καταλόγους που θα επιβεβαίωναν τις κληρονομιές των φυλών και θα διασφάλιζαν ότι μόνο εξουσιοδοτημένα άτομα θα υπηρετούσαν στο ιερατείο. Έτσι λοιπόν, ο Έσδρας ετοίμασε μια πλήρη αφήγηση της ιστορίας του έθνους, περιλαμβανομένου και ενός σαφούς και αξιόπιστου υπομνήματος της γενεαλογικής γραμμής του Ιούδα και του Δαβίδ. Το όνομα του γιου του Ιεσσαί που πέθανε άτεκνος θα ήταν άσχετο με εκείνο το υπόμνημα. Γι’ αυτό, ο Έσδρας παρέλειψε το όνομά του.