Αφιέρωση και Ελευθερία Επιλογής

«Για τέτοια ελευθερία μάς ελευθέρωσε ο Χριστός».—ΓΑΛΑΤΕΣ 5:1.

1. Σε τι εφαρμόζονται κυρίως οι λέξεις της εβραϊκής και της κοινής ελληνικής που αποδίδονται «αφιέρωση», «εγκαινίαση» ή «καθαγιασμός»;

ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ της Αγίας Γραφής χρησιμοποίησαν αρκετές λέξεις της εβραϊκής και της κοινής ελληνικής με σκοπό να μεταδώσουν την έννοια του να είναι κάποιος ή κάτι ξεχωρισμένος για να υπηρετεί έναν ιερό σκοπό. Σε διάφορες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αυτές οι λέξεις αποδίδονται με λέξεις όπως «αφιέρωση», «εγκαινίαση» ή «καθαγιασμός». Μερικές φορές, αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνται σε συσχετισμό με οικοδομήματα—συνήθως για το ναό του Θεού στην αρχαία Ιερουσαλήμ και τη λατρεία που λάβαινε χώρα εκεί. Σπάνια χρησιμοποιούνται αυτές οι λέξεις σε σχέση με κοσμικά ζητήματα.

Αφιέρωση στον «Θεό του Ισραήλ»

2. Γιατί μπορούσε δικαιολογημένα ο Ιεχωβά να αποκαλείται “ο Θεός του Ισραήλ”;

² Το 1513 Π.Κ.Χ., ο Θεός ελευθέρωσε τους Ισραηλίτες από την αιγυπτιακή δουλεία. Λίγο αργότερα, τους ξεχώρισε ως τον ειδικό λαό του, εισάγοντάς τους σε μια σχέση διαθήκης μαζί του. Τους ειπώθηκε: «Τώρα αν υπακούσετε προσεκτικά στη φωνή μου και τηρήσετε τη διαθήκη μου, τότε θα γίνετε ειδική ιδιοκτησία μου ανάμεσα από όλους τους άλλους λαούς, επειδή ολόκληρη η γη ανήκει σε εμένα». (Έξοδος 19:5· Ψαλμός 135:4) Εφόσον έκανε τους Ισραηλίτες ειδική ιδιοκτησία του, ο Ιεχωβά μπορούσε δικαιολογημένα να αποκαλείται “ο Θεός του Ισραήλ”.—Ιησούς του Ναυή 24:23.

3. Γιατί δεν ήταν ένδειξη προσωποληψίας από μέρους του Ιεχωβά το γεγονός ότι εξέλεξε τον Ισραήλ ως λαό του;

³ Καθιστώντας τους Ισραηλίτες αφιερωμένο λαό του, ο Ιεχωβά δεν έδειξε προσωποληψία, διότι έλαβε στοργικά υπόψη του και τους μη Ισραηλίτες. Έδωσε την εξής οδηγία στο λαό του: «Σε περίπτωση που ένας πάροικος παροικεί μαζί σου στη γη σας, δεν πρέπει να τον κακομεταχειρίζεστε. Ο πάροικος που παροικεί μαζί σας πρέπει να γίνει για εσάς σαν ένας αυτόχθων από εσάς· και πρέπει να τον αγαπάς όπως τον εαυτό σου, γιατί και εσείς γίνατε πάροικοι στη γη της Αιγύπτου. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο Θεός σας». (Λευιτικό 19:33, 34) Αιώνες αργότερα, η άποψη του Θεού εντυπώθηκε με δυναμικό τρόπο στον απόστολο Πέτρο, ο οποίος αναγνώρισε: «Πραγματικά αντιλαμβάνομαι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν».—Πράξεις 10:34, 35.

4. Ποιες ήταν οι προϋποθέσεις για τη σχέση ανάμεσα στον Θεό και στον Ισραήλ, και ανταποκρίθηκαν οι Ισραηλίτες σε αυτές;

⁴ Λάβετε, επίσης, υπόψη σας ότι αυτοί αποτελούσαν τον αφιερωμένο λαό του Θεού υπό προϋποθέσεις. Μόνο αν υπάκουαν προσεκτικά στη φωνή του Θεού και τηρούσαν τη διαθήκη του θα γίνονταν «ειδική ιδιοκτησία» του. Δυστυχώς, οι Ισραηλίτες δεν ανταποκρίθηκαν σε αυτές τις απαιτήσεις. Όταν απέρριψαν τον Μεσσία που είχε στείλει ο Θεός τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., έχασαν την προνομιακή τους θέση. Ο Ιεχωβά δεν ήταν πια “ο Θεός του Ισραήλ”. Και οι φυσικοί Ισραηλίτες δεν ήταν πια ο αφιερωμένος λαός του Θεού.—Παράβαλε Ματθαίος 23:23.

Αφιέρωση “του Ισραήλ του Θεού”

5, 6. (α) Τι εννοούσε ο Ιησούς με τα προφητικά λόγια του που είναι καταγραμμένα στα εδάφια Ματθαίος 21:42, 43; (β) Πότε και πώς ήρθε σε ύπαρξη “ο Ισραήλ του Θεού”;

⁵ Μήπως αυτό σήμαινε ότι ο Ιεχωβά θα έμενε τώρα χωρίς αφιερωμένο λαό; Όχι. Παραθέτοντας λόγια του ψαλμωδού, ο Ιησούς Χριστός προείπε: «Δεν διαβάσατε ποτέ στις Γραφές: “Η πέτρα την οποία απέρριψαν οι οικοδόμοι είναι αυτή που έχει γίνει η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα. Από τον Ιεχωβά έχει γίνει αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας”; Γι’ αυτό, σας λέω: Η βασιλεία του Θεού θα αφαιρεθεί από εσάς και θα δοθεί σε έθνος που παράγει τους καρπούς της».—Ματθαίος 21:42, 43.

⁶ Το «έθνος που παράγει τους καρπούς της» αποδείχτηκε ότι ήταν η Χριστιανική εκκλησία. Στη διάρκεια της παραμονής του στη γη, ο Ιησούς εξέλεξε τα πρώτα υποψήφια μέλη της. Αλλά την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός ήταν εκείνος ο οποίος ίδρυσε τη Χριστιανική εκκλησία εκχέοντας το άγιο πνεύμα του πάνω στα πρώτα μέλη της, που αριθμούσαν περίπου 120 άτομα. (Πράξεις 1:15· 2:1-4) Όπως έγραψε αργότερα ο απόστολος Πέτρος, αυτή η νεοσχηματισμένη εκκλησία έγινε τότε «εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία». Εκλεγμένοι για ποιο λόγο; “Για να διακηρύξουν εκτεταμένα τις αρετές εκείνου που τους κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως”. (1 Πέτρου 2:9) Οι ακόλουθοι του Χριστού, οι οποίοι χρίστηκαν με το πνεύμα του Θεού, αποτελούσαν τώρα ένα αφιερωμένο έθνος, “τον Ισραήλ του Θεού”.—Γαλάτες 6:16.

7. Τι επρόκειτο να απολαμβάνουν τα μέλη του Ισραήλ του Θεού, και έτσι τι τους ειπώθηκε να αποφεύγουν;

⁷ Αν και τα μέλη του άγιου έθνους ήταν «λαός για ειδική ιδιοκτησία», δεν επρόκειτο να είναι υποδουλωμένα. Απεναντίας, επρόκειτο να απολαμβάνουν μεγαλύτερη ελευθερία από εκείνη που είχε το αφιερωμένο έθνος του φυσικού Ισραήλ. Ο Ιησούς υποσχέθηκε στα υποψήφια μέλη αυτού του νέου έθνους: «Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». (Ιωάννης 8:32) Ο απόστολος Παύλος τόνισε ότι οι Χριστιανοί είχαν ελευθερωθεί από τις απαιτήσεις της διαθήκης του Νόμου. Σχετικά με αυτό, νουθέτησε ως εξής τους ομοπίστους του στη Γαλατία: «Για τέτοια ελευθερία μάς ελευθέρωσε ο Χριστός. Γι’ αυτό, να μένετε σταθεροί και να μην αφήνετε τον εαυτό σας να περιορίζεται και πάλι σε ζυγό δουλείας».—Γαλάτες 5:1.

8. Από ποια άποψη προσφέρει η Χριστιανική διευθέτηση μεγαλύτερη ελευθερία από αυτήν που είχαν όσοι βρίσκονταν κάτω από τη διαθήκη του Νόμου;

⁸ Ανόμοια με τον αρχαίο φυσικό Ισραήλ, μέχρι σήμερα ο Ισραήλ του Θεού υπακούει προσεκτικά στις απαιτήσεις της αφιέρωσής του. Αυτό δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, διότι τα μέλη του εκούσια επέλεξαν να υπακούν. Ενώ τα μέλη του φυσικού Ισραήλ γίνονταν αφιερωμένα μέσω γέννησης, τα μέλη του Ισραήλ του Θεού έγιναν αφιερωμένα μέσω επιλογής. Η Χριστιανική διευθέτηση ήταν έτσι σε αντίθεση με την Ιουδαϊκή διαθήκη του Νόμου, η οποία επέβαλλε στα άτομα την αφιέρωση χωρίς να τους αφήνει ελευθερία επιλογής.

9, 10. (α) Πώς έδειξε ο Ιερεμίας ότι θα λάβαινε χώρα μια αλλαγή όσον αφορά την αφιέρωση; (β) Γιατί θα λέγατε ότι δεν είναι όλοι οι αφιερωμένοι Χριστιανοί σήμερα μέλη του Ισραήλ του Θεού;

⁹ Ο προφήτης Ιερεμίας προείπε μια αλλαγή όσον αφορά την αφιέρωση όταν έγραψε: «“Δείτε! Έρχονται ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά, “κατά τις οποίες θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ και με τον οίκο του Ιούδα μια νέα διαθήκη· όχι σαν τη διαθήκη την οποία σύναψα με τους προπάτορές τους την ημέρα που τους έπιασα από το χέρι για να τους βγάλω από τη γη της Αιγύπτου, «την οποία διαθήκη μου αυτοί παραβίασαν, μολονότι εγώ ήμουν ο συζυγικός ιδιοκτήτης τους», λέει ο Ιεχωβά”. “Διότι αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ ύστερα από εκείνες τις ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά. “Θα βάλω το νόμο μου μέσα τους, και στην καρδιά τους θα τον γράψω. Και θα γίνω Θεός τους, και αυτοί θα γίνουν λαός μου”».—Ιερεμίας 31:31-33.

¹⁰ Έχοντας το νόμο του Θεού «μέσα τους», γραμμένο, σαν να λέγαμε, «στην καρδιά τους», τα μέλη του Ισραήλ του Θεού υποκινούνται να ζουν σύμφωνα με την αφιέρωσή τους. Το κίνητρό τους είναι ισχυρότερο από εκείνο των φυσικών Ισραηλιτών, οι οποίοι ήταν αφιερωμένοι μέσω γέννησης, όχι μέσω επιλογής. Σήμερα, το ίδιο ισχυρό κίνητρο για επιτέλεση του θελήματος του Θεού, όπως το εκδηλώνει ο Ισραήλ του Θεού, το έχουν και τα πέντε και πλέον εκατομμύρια των ομοπίστων τους σε όλο τον κόσμο. Αυτοί, παρόμοια, έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον Ιεχωβά Θεό για να κάνουν το θέλημά του. Αν και αυτά τα άτομα δεν έχουν την ελπίδα της ουράνιας ζωής όπως εκείνοι που απαρτίζουν τον Ισραήλ του Θεού, χαίρονται με την προοπτική να ζήσουν για πάντα στη γη υπό τη διακυβέρνηση της ουράνιας Βασιλείας του Θεού. Δείχνουν εκτίμηση για τον πνευματικό Ισραήλ υποστηρίζοντας ενεργά τα λίγα εναπομείναντα μέλη του στην εκπλήρωση του διορισμού που έχουν να “διακηρύξουν εκτεταμένα τις αρετές εκείνου που τους κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως”.

Ασκώντας Σοφά τη Θεόδοτη Ελευθερία

11. Με ποια ικανότητα δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, και πώς πρέπει να χρησιμοποιείται αυτή;

¹¹ Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους με τέτοιον τρόπο ώστε να θεωρούν πολύτιμη την ελευθερία. Τους έδωσε την ικανότητα της ελεύθερης βούλησης. Το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι χρησιμοποίησε την ελευθερία επιλογής που είχε. Ωστόσο, άσοφα και άστοργα έκαναν μια επιλογή η οποία οδήγησε τόσο τους ίδιους όσο και τους απογόνους τους στην καταστροφή. Εντούτοις, αυτό καταδεικνύει σαφώς ότι ο Ιεχωβά ποτέ δεν εξαναγκάζει νοήμονα πλάσματα να ακολουθήσουν μια πορεία αντίθετη με τα εσωτερικά κίνητρα ή τις επιθυμίες τους. Εφόσον δε «ο Θεός αγαπάει το χαρωπό δότη», η μόνη αφιέρωση την οποία αποδέχεται είναι αυτή που βασίζεται στην αγάπη, που γίνεται πρόθυμα και χαρωπά, που είναι θεμελιωμένη στην ελευθερία επιλογής. (2 Κορινθίους 9:7) Οποιοδήποτε άλλο είδος αφιέρωσης δεν είναι αποδεκτό.

12, 13. Πώς χρησιμεύει ο Τιμόθεος ως υπόδειγμα για την κατάλληλη εκπαίδευση των παιδιών, και σε τι έχει οδηγήσει πολλά νεαρά άτομα το παράδειγμά του;

¹² Αναγνωρίζοντας πλήρως αυτή την απαίτηση, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ενθαρρύνουν την αφιέρωση στον Θεό, αλλά ποτέ δεν εξαναγκάζουν κάποιον να κάνει αυτή την αφιέρωση, ούτε και τα ίδια τα παιδιά τους. Σε αντίθεση με πολλές εκκλησίες, οι Μάρτυρες δεν βαφτίζουν τα παιδιά τους όταν είναι βρέφη, σαν να ήταν δυνατόν να τα αναγκάσουν να αφιερωθούν χωρίς το πλεονέκτημα της προσωπικής επιλογής. Το Γραφικό υπόδειγμα που ακολουθούν είναι εκείνο το οποίο ακολούθησε ο νεαρός Τιμόθεος. Όταν αυτός ήταν ενήλικος, ο απόστολος Παύλος τού είπε: «Να παραμένεις στα πράγματα τα οποία έμαθες και πείστηκες να πιστεύεις, γνωρίζοντας από ποιους τα έμαθες και ότι από τη βρεφική ηλικία γνωρίζεις τα άγια συγγράμματα, τα οποία μπορούν να σε κάνουν σοφό για σωτηρία μέσω της πίστης που είναι σε σχέση με τον Χριστό Ιησού».—2 Τιμόθεο 3:14, 15.

¹³ Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Τιμόθεος γνώριζε τα άγια συγγράμματα επειδή τα είχε διδαχτεί από τη βρεφική ηλικία. Είχε πειστεί—δεν είχε εξαναγκαστεί—να πιστεύει στις Χριστιανικές διδασκαλίες από τη μητέρα του και τη γιαγιά του. (2 Τιμόθεο 1:5) Ως αποτέλεσμα, ο Τιμόθεος διέκρινε πόσο σοφό ήταν να γίνει ακόλουθος του Χριστού και έτσι επέλεξε προσωπικά τη Χριστιανική αφιέρωση. Στους σύγχρονους καιρούς, δεκάδες χιλιάδες νεαροί άντρες και γυναίκες των οποίων οι γονείς είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα. (Ψαλμός 110:3) Άλλοι δεν το έχουν κάνει αυτό. Είναι θέμα προσωπικής επιλογής.

Τίνος Δούλοι Επιλέγουμε να Είμαστε;

14. Τι μας λέει το εδάφιο Ρωμαίους 6:16 σχετικά με την απόλυτη ελευθερία;

¹⁴ Κανένας άνθρωπος δεν είναι απόλυτα ελεύθερος. Η ελευθερία του καθενός περιορίζεται από φυσικούς νόμους, όπως είναι ο νόμος της βαρύτητας, ο οποίος δεν μπορεί να αγνοηθεί ατιμωρητί. Αλλά και με πνευματική έννοια επίσης, κανένας δεν είναι απόλυτα ελεύθερος. Ο Παύλος ανέφερε τον εξής λογικό συλλογισμό: «Δεν γνωρίζετε ότι αν παρουσιάζετε σε κάποιον τους εαυτούς σας ως δούλους για να τον υπακούτε, είστε δούλοι του επειδή τον υπακούτε, είτε της αμαρτίας με προοπτική το θάνατο είτε της υπακοής με προοπτική τη δικαιοσύνη;»—Ρωμαίους 6:16.

15. (α) Πώς νιώθουν οι άνθρωποι με την ιδέα τού να είναι δούλοι, αλλά τι καταλήγουν να κάνουν οι περισσότεροι; (β) Ποιες κατάλληλες ερωτήσεις θα μπορούσαμε να υποβάλουμε στον εαυτό μας;

¹⁵ Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσανασχετούν με την ιδέα τού να είναι δούλοι κάποιου. Εντούτοις, η πραγματικότητα στο σημερινό κόσμο είναι ότι οι άνθρωποι συχνά αφήνουν τον εαυτό τους να κατευθύνεται και να επηρεάζεται με τόσο πολλούς ύπουλους τρόπους ώστε καταλήγουν να κάνουν άθελά τους αυτό που θέλουν οι άλλοι. Λόγου χάρη, η βιομηχανία της διαφήμισης και ο κόσμος της ψυχαγωγίας προσπαθούν να βάλουν τους ανθρώπους σε ένα καλούπι, καθιερώνοντας πρότυπα για να τα ακολουθούν. Διάφορες πολιτικές και θρησκευτικές οργανώσεις κάνουν τους ανθρώπους να υποστηρίζουν τις ιδέες και τους στόχους τους, όχι πάντα με πειστικά επιχειρήματα, αλλά συχνά κάνοντας έκκληση στο αίσθημα της αλληλεγγύης ή της οσιότητας. Εφόσον ο Παύλος επισήμανε ότι “είμαστε δούλοι εκείνων στους οποίους υπακούμε”, ο καθένας μας θα είναι καλό να αναρωτηθεί: “Τίνος δούλος είμαι εγώ; Ποιος ασκεί τη μεγαλύτερη επιρροή στις αποφάσεις μου και στον τρόπο της ζωής μου; Μήπως διάφοροι κληρικοί, πολιτικοί ηγέτες, μεγιστάνες των επιχειρήσεων ή προσωπικότητες του κόσμου της ψυχαγωγίας; Σε ποιον υπακούω—στον Θεό ή σε ανθρώπους;”

16. Με ποια έννοια είναι οι Χριστιανοί δούλοι του Θεού, και ποια είναι η κατάλληλη άποψη για αυτή τη δουλεία;

¹⁶ Οι Χριστιανοί δεν βλέπουν την υπακοή στον Θεό ως αδικαιολόγητη παραβίαση της προσωπικής ελευθερίας. Ασκούν θεληματικά την ελευθερία τους με τον τρόπο με τον οποίο το έκανε αυτό ο Ιησούς Χριστός, το Υπόδειγμά τους, εναρμονίζοντας τις προσωπικές τους επιθυμίες και προτεραιότητες με το θέλημα του Θεού. (Ιωάννης 5:30· 6:38) Αναπτύσσουν «το νου του Χριστού», υποτασσόμενοι σε αυτόν ως την Κεφαλή της εκκλησίας. (1 Κορινθίους 2:14-16· Κολοσσαείς 1:15-18) Αυτό μοιάζει πολύ με την περίπτωση μιας γυναίκας που παντρεύεται και συνεργάζεται πρόθυμα με τον άντρα που αγαπάει. Μάλιστα, το σώμα των χρισμένων Χριστιανών αναφέρεται ως αγνή παρθένα η οποία είναι αρραβωνιασμένη με τον Χριστό.—2 Κορινθίους 11:2· Εφεσίους 5:23, 24· Αποκάλυψη 19:7, 8.

17. Τι έχουν επιλέξει όλοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να γίνουν;

¹⁷ Ο κάθε Μάρτυρας του Ιεχωβά, είτε έχει ουράνια είτε επίγεια ελπίδα, έχει κάνει προσωπική αφιέρωση στον Θεό για να εκτελεί το θέλημά του και να τον υπακούει ως Άρχοντα. Για τον κάθε Μάρτυρα, η αφιέρωση αποτελεί προσωπική του επιλογή η οποία δείχνει ότι προτιμάει να γίνει δούλος του Θεού αντί να παραμείνει δούλος ανθρώπων. Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Αγοραστήκατε με κάποιο αντίτιμο· μη γίνεστε δούλοι ανθρώπων».—1 Κορινθίους 7:23.

Μαθαίνουμε να Ωφελούμε τον Εαυτό Μας

18. Πότε έχει τα προσόντα για βάφτισμα κάποιος πιθανός Μάρτυρας;

¹⁸ Προτού μπορέσει ένα άτομο να αποκτήσει τα προσόντα για να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά, πρέπει να ανταποκρίνεται σε κάποιες Γραφικές προϋποθέσεις. Οι πρεσβύτεροι είναι προσεκτικοί καθώς κρίνουν αν κάποιος πιθανός Μάρτυρας κατανοεί πραγματικά αυτά που περιλαμβάνονται στη Χριστιανική αφιέρωση. Θέλει στ’ αλήθεια να είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά; Είναι πρόθυμος να ζει σε αρμονία με τα όσα συνεπάγεται αυτό; Αν όχι, είναι ακατάλληλος για βάφτισμα.

19. Γιατί δεν υπάρχει λόγος να επικρίνεται κάποιος που αποφασίζει να γίνει αφιερωμένος υπηρέτης του Θεού;

¹⁹ Αν όμως ένα άτομο ανταποκρίνεται σε όλες τις απαιτήσεις, γιατί θα πρέπει να επικρίνεται επειδή πήρε εκούσια την προσωπική απόφαση να αφήσει τον εαυτό του να επηρεάζεται από τον Θεό και από τον εμπνευσμένο Λόγο Του; Είναι άραγε λιγότερο αποδεκτό να αφήσει κάποιος τον εαυτό του να επηρεάζεται από τον Θεό παρά από ανθρώπους; Ή μήπως είναι αυτό λιγότερο επωφελές; Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν τέτοια άποψη. Συμφωνούν ολόκαρδα με τα λόγια του Θεού τα οποία κατέγραψε ο Ησαΐας: «Εγώ, ο Ιεχωβά, είμαι ο Θεός σου, Εκείνος που σε διδάσκει για την ωφέλειά σου, Εκείνος που σε κάνει να βαδίζεις στην οδό στην οποία πρέπει να περπατάς».—Ησαΐας 48:17.

20. Από ποια πράγματα ελευθερώνονται οι άνθρωποι μέσω της αλήθειας της Αγίας Γραφής;

²⁰ Η αλήθεια της Αγίας Γραφής ελευθερώνει τους ανθρώπους από την πίστη σε ψεύτικες θρησκευτικές δοξασίες, όπως είναι τα αιώνια βάσανα σε μια πύρινη κόλαση. (Εκκλησιαστής 9:5, 10) Από την άλλη πλευρά, γεμίζει την καρδιά τους με ευγνωμοσύνη για την αληθινή ελπίδα που υπάρχει για τους νεκρούς—την ανάσταση η οποία καθίσταται δυνατή με βάση τη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. (Ματθαίος 20:28· Πράξεις 24:15· Ρωμαίους 6:23) Η αλήθεια της Αγίας Γραφής ελευθερώνει τους ανθρώπους από την απογοήτευση που νιώθουν καθώς στηρίζονται σε πολιτικές υποσχέσεις οι οποίες κατά κανόνα αποτυγχάνουν. Από την άλλη πλευρά, κάνει την καρδιά τους να ξεχειλίζει από χαρά διότι γνωρίζουν πως η Βασιλεία του Ιεχωβά ήδη κυβερνάει στους ουρανούς και θα κυβερνήσει σύντομα ολόκληρη τη γη. Η αλήθεια της Αγίας Γραφής ελευθερώνει τους ανθρώπους από συνήθειες οι οποίες, αν και ελκύουν την ξεπεσμένη σάρκα, ατιμάζουν τον Θεό και έχουν υψηλό τίμημα που πληρώνεται με αποτυχημένες σχέσεις, αρρώστιες και πρόωρους θανάτους. Με λίγα λόγια, το να είναι κάποιος δούλος του Θεού είναι πολύ πιο επωφελές από το να είναι δούλος ανθρώπων. Μάλιστα, η αφιέρωση στον Θεό υπόσχεται οφέλη «σε αυτή τη χρονική περίοδο, . . . και στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων αιώνια ζωή».—Μάρκος 10:29, 30.

21. Πώς βλέπουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά την αφιέρωση στον Θεό, και ποια είναι η επιθυμία τους;

²¹ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα δεν έγιναν μέρος ενός αφιερωμένου έθνους μέσω γέννησης όπως συνέβαινε με τους αρχαίους Ισραηλίτες. Οι Μάρτυρες αποτελούν μέρος μιας εκκλησίας αφιερωμένων Χριστιανών. Ο κάθε βαφτισμένος Μάρτυρας έχει αποκτήσει αυτή την ιδιότητα ασκώντας ως άτομο ελευθερία επιλογής καθώς κάνει την αφιέρωση. Πράγματι, για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά η αφιέρωση οδηγεί σε μια θερμή προσωπική σχέση με τον Θεό η οποία χαρακτηρίζεται από πρόθυμη υπηρεσία προς εκείνον. Αυτή τη χαρωπή σχέση επιθυμούν ολόκαρδα να τη διατηρήσουν, παραμένοντας για πάντα προσκολλημένοι στην ελευθερία για την οποία τους ελευθέρωσε ο Ιησούς Χριστός.

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί δεν έδειξε ο Θεός προσωποληψία εκλέγοντας τον Ισραήλ για να γίνει «ειδική ιδιοκτησία» του;

◻ Γιατί θα λέγατε ότι η Χριστιανική αφιέρωση δεν συνεπάγεται απώλεια ελευθερίας;

◻ Ποια είναι τα οφέλη της αφιέρωσης στον Ιεχωβά Θεό;

◻ Γιατί είναι καλύτερο να είναι κανείς υπηρέτης του Ιεχωβά από ό,τι δούλος ανθρώπων;

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Στον αρχαίο Ισραήλ, η αφιέρωση στον Θεό ήταν θέμα γέννησης

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Η Χριστιανική αφιέρωση είναι θέμα επιλογής