Κεφάλαιο Έξι

Το Ζήτημα που Πρέπει να Αντιμετωπίσουμε Όλοι

1, 2. (α) Ποιο ζήτημα ήγειρε ο Σατανάς στην Εδέμ; (β) Πώς υπονοείται αυτό το ζήτημα από τα λόγια του Σατανά;

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ στο σημαντικότερο ζήτημα που αντιμετώπισε ποτέ η ανθρωπότητα. Η θέση σας σε σχέση με αυτό θα καθορίσει το αιώνιο μέλλον σας. Το εν λόγω ζήτημα εγέρθηκε όταν ξέσπασε στασιασμός στην Εδέμ. Τότε ο Σατανάς ρώτησε την Εύα: «Είπε πράγματι ο Θεός ότι δεν πρέπει να τρώτε από κάθε δέντρο του κήπου;» Εκείνη απάντησε ότι σχετικά με ένα μόνο δέντρο ο Θεός είχε πει: «Δεν πρέπει να φάτε από αυτό . . . για να μην πεθάνετε». Κατόπιν, ο Σατανάς κατηγόρησε ευθέως τον Ιεχωβά ότι ψευδόταν, λέγοντας ότι ούτε η ζωή της Εύας ούτε η ζωή του Αδάμ εξαρτόταν από την υπακοή στον Θεό. Ο Σατανάς υποστήριξε ότι ο Θεός στερούσε από τα πλάσματά του κάτι καλό—την ικανότητα να θέτουν τους δικούς τους κανόνες στη ζωή. Ο Σατανάς ισχυρίστηκε: «Ο Θεός γνωρίζει πως, την ίδια ημέρα που θα φάτε από αυτό, είναι βέβαιο ότι τα μάτια σας θα ανοιχτούν και εσείς θα γίνετε σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό».—Γένεση 3:1-5.

² Ουσιαστικά, ο Σατανάς έλεγε ότι οι άνθρωποι θα βρίσκονταν σε καλύτερη θέση αν αποφάσιζαν μόνοι τους αντί να υπακούν στους νόμους του Θεού. Έτσι λοιπόν, αμφισβήτησε τον τρόπο διακυβέρνησης του Θεού. Αυτό ήγειρε το σπουδαιότατο ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας του Θεού, δηλαδή το δικαίωμα που έχει ο Θεός να κυβερνάει. Το ερώτημα που εγέρθηκε ήταν: Τι είναι καλύτερο για τους ανθρώπους, ο τρόπος διακυβέρνησης του Ιεχωβά ή διακυβέρνηση ανεξάρτητη από αυτόν; Βέβαια ο Ιεχωβά θα μπορούσε να εκτελέσει αμέσως τον Αδάμ και την Εύα, αλλά αυτό κάθε άλλο παρά θα τακτοποιούσε ικανοποιητικά το ζήτημα της κυριαρχίας. Αφήνοντας την ανθρώπινη κοινωνία να εξελιχθεί επί μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Θεός θα μπορούσε να καταδείξει ποια θα ήταν τα αποτελέσματα της ανεξαρτησίας από αυτόν και από τους νόμους του.

 3. Ποιο δευτερεύον ζήτημα ήγειρε ο Σατανάς;

³ Η επίθεση του Σατανά κατά του δικαιώματος που έχει ο Ιεχωβά να κυβερνάει δεν σταμάτησε με τα συμβάντα της Εδέμ. Ο Σατανάς αμφισβήτησε την οσιότητα και άλλων προσώπων προς τον Ιεχωβά. Αυτό έγινε ένα στενά συνυφασμένο δευτερεύον ζήτημα. Η πρόκληση του Σατανά έφτασε στο σημείο να περιλαμβάνει τόσο τους απογόνους του Αδάμ και της Εύας όσο και όλους τους πνευματικούς γιους του Θεού, ακόμη και τον πολυαγαπημένο πρωτότοκο Γιο του Ιεχωβά. Στις ημέρες του Ιώβ, λόγου χάρη, ο Σατανάς ισχυρίστηκε ότι όσοι υπηρετούν τον Ιεχωβά το κάνουν αυτό, όχι επειδή αγαπούν τον Θεό και τον τρόπο διακυβέρνησής του, αλλά για ιδιοτελείς λόγους. Πρόβαλε το επιχείρημα ότι, αν υφίσταντο δυσκολίες, όλοι θα ενέδιδαν σε ιδιοτελείς επιθυμίες.—Ιώβ 2:1-6· Αποκάλυψη 12:10.

Τι Έχει Αποδείξει η Ιστορία

 4, 5. Τι έχει αποδείξει η ιστορία για το αν μπορεί ο άνθρωπος να κατευθύνει τα βήματά του;

⁴ Ένα ουσιώδες σημείο σχετικά με το ζήτημα της κυριαρχίας είναι το εξής: Ο Θεός δεν δημιούργησε τους ανθρώπους έτσι ώστε να ζουν ανεξάρτητα από τη διακυβέρνησή του και παρά ταύτα να είναι επιτυχημένοι. Προς όφελός τους, τούς έκανε να εξαρτώνται από τους δίκαιους νόμους του. Ο προφήτης Ιερεμίας αναγνώρισε: «Γνωρίζω καλά, Ιεχωβά, ότι δεν ανήκει στο χωματένιο άνθρωπο η οδός του. Στον άνθρωπο που περπατάει δεν ανήκει το να κατευθύνει το βήμα του. Διόρθωσέ με, Ιεχωβά». (Ιερεμίας 10:23, 24) Γι’ αυτό, ο Λόγος του Θεού προτρέπει: «Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση». (Παροιμίες 3:5) Ο Θεός, όπως έφτιαξε τους ανθρώπους έτσι ώστε να υπόκεινται στους φυσικούς του νόμους προκειμένου να παραμένουν ζωντανοί, έτσι θέσπισε και ηθικούς νόμους οι οποίοι, αν γίνονταν σεβαστοί, θα συνέβαλλαν στην ύπαρξη μιας αρμονικής κοινωνίας.

⁵ Σαφώς, ο Θεός γνώριζε ότι η ανθρώπινη οικογένεια δεν θα μπορούσε ποτέ να καθορίσει επιτυχημένα τη δική της πορεία δίχως τη δική του διακυβέρνηση. Προσπαθώντας μάταια να ανεξαρτητοποιηθούν από τη διακυβέρνηση του Θεού, οι άνθρωποι εγκαθίδρυσαν διάφορα πολιτικά, οικονομικά και θρησκευτικά συστήματα. Αυτές οι διαφορές έχουν φέρει τους ανθρώπους σε διαρκή διαμάχη μεταξύ τους, οδηγώντας σε βία, πόλεμο και θάνατο. «Ο άνθρωπος εξουσιάζει τον άνθρωπο προς βλάβη του». (Εκκλησιαστής 8:9) Αυτό ακριβώς συμβαίνει καθ’ όλη την ανθρώπινη ιστορία. Όπως προείπε ο Λόγος του Θεού, πονηροί άνθρωποι και απατεώνες εξακολουθούν να «προχωρούν από το κακό στο χειρότερο». (2 Τιμόθεο 3:13) Στη διάρκεια δε του 20ού αιώνα, ο άνθρωπος αφενός σημείωσε τεράστια επιστημονικά και βιομηχανικά επιτεύγματα, αφετέρου όμως γνώρισε και τις χειρότερες συμφορές. Τα λόγια του εδαφίου Ιερεμίας 10:23 έχουν αποδειχτεί αληθινά με το παραπάνω—οι άνθρωποι δεν δημιουργήθηκαν έτσι ώστε να κατευθύνουν τα βήματά τους.

 6. Πώς θα επιλύσει σε λίγο ο Θεός το ζήτημα της ανεξαρτησίας του ανθρώπου από αυτόν;

⁶ Οι τραγικές, μακροπρόθεσμες συνέπειες της ανεξαρτησίας από τον Θεό κατέδειξαν μια για πάντα ότι η διακυβέρνηση από ανθρώπους δεν μπορεί ποτέ να είναι επιτυχημένη. Η διακυβέρνηση του Θεού είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία, στην ενότητα, στην υγεία και στη ζωή. Ο δε Λόγος του Θεού δείχνει ότι πλησιάζει στο τέλος της η περίοδος κατά την οποία ο Ιεχωβά ανέχεται την ανεξάρτητη ανθρώπινη διακυβέρνηση. (Ματθαίος 24:3-14· 2 Τιμόθεο 3:1-5) Σε λίγο, αυτός θα επέμβει στις ανθρώπινες υποθέσεις για να επιβάλει τη διακυβέρνησή του πάνω στη γη. Η Βιβλική προφητεία δηλώνει: «Στις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων [των ανθρώπινων κυβερνήσεων που υπάρχουν σήμερα], ο Θεός του ουρανού θα εγκαθιδρύσει μια βασιλεία [στον ουρανό] η οποία ποτέ δεν θα καταστραφεί. Και η βασιλεία αυτή δεν θα περάσει σε άλλον λαό [ποτέ δεν θα ξανακυβερνήσουν άνθρωποι τη γη]. Θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες αυτές τις [σημερινές] βασιλείες και η ίδια θα παραμένει στους αιώνες».—Δανιήλ 2:44.

Επιβίωση στο Νέο Κόσμο του Θεού

 7. Όταν η διακυβέρνηση του Θεού θα τερματίσει τη διακυβέρνηση του ανθρώπου, ποιοι θα επιζήσουν;

⁷ Όταν η διακυβέρνηση του Θεού θα τερματίσει τη διακυβέρνηση του ανθρώπου, ποιοι θα επιζήσουν; Η Αγία Γραφή απαντάει: «Οι ευθείς [όσοι υποστηρίζουν το δικαίωμα που έχει ο Θεός να κυβερνάει] θα κατοικήσουν στη γη και οι άμεμπτοι θα απομείνουν σε αυτήν. Όσο για τους πονηρούς [όσους δεν υποστηρίζουν το δικαίωμα που έχει ο Θεός να κυβερνάει], αυτοί θα εκκοπούν από τη γη». (Παροιμίες 2:21, 22) Παρόμοια, ο ψαλμωδός δήλωσε: «Λίγο ακόμη και ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια . . . Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν».—Ψαλμός 37:10, 29.

 8. Πώς θα δικαιώσει ο Θεός την κυριαρχία του πλήρως;

⁸ Αφού καταστραφεί το σύστημα του Σατανά, ο Θεός θα φέρει το νέο του κόσμο, ο οποίος θα εξαλείψει εντελώς την καταστροφική βία, τους πολέμους, τη φτώχεια, τα παθήματα, τις αρρώστιες και το θάνατο που κρατούν δέσμιους τους ανθρώπους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η Αγία Γραφή περιγράφει γλαφυρά τις ευλογίες που περιμένουν την υπάκουη ανθρωπότητα: «[Ο Θεός] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει». (Αποκάλυψη 21:3, 4) Μέσω της ουράνιας Βασιλικής του κυβέρνησης υπό τον Χριστό, ο Θεός θα δικαιώσει την κυριαρχία του πλήρως, δηλαδή θα αποδείξει ότι έχει το δικαίωμα να είναι ο Κυρίαρχός μας, ο Κυβερνήτης μας.—Ρωμαίους 16:20· 2 Πέτρου 3:10-13· Αποκάλυψη 20:1-6.

Ποια Θέση Πήραν σε Σχέση με Αυτό το Ζήτημα

 9. (α) Πώς θεωρούσαν το λόγο του Ιεχωβά τα άτομα που παρέμειναν όσια σε Αυτόν; (β) Πώς απέδειξε ο Νώε την οσιότητά του, και πώς μπορούμε εμείς να ωφεληθούμε από το παράδειγμά του;

⁹ Ανέκαθεν στην ιστορία υπήρχαν άντρες και γυναίκες πίστης που απέδειξαν την οσιότητά τους στον Ιεχωβά ως τον Κυρίαρχο. Γνώριζαν ότι η ζωή τους εξαρτόταν από το αν θα τον άκουγαν και αν θα υπάκουαν σε αυτόν. Ο Νώε ήταν τέτοιο άτομο. Γι’ αυτό, ο Θεός είπε στον Νώε: «Το τέλος κάθε σάρκας ήρθε ενώπιόν μου . . . Φτιάξε μια κιβωτό». Ο δε Νώε υποτάχθηκε στην οδηγία του Ιεχωβά. Άλλα άτομα εκείνης της εποχής, παρότι προειδοποιήθηκαν, συνέχισαν τη ζωή τους σαν να μην επρόκειτο να συμβεί τίποτα το ασυνήθιστο. Αλλά ο Νώε κατασκεύασε μια γιγάντια κιβωτό και δεν έπαψε να κηρύττει στους άλλους για τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά. Η αφήγηση λέει στη συνέχεια: «Ο Νώε ενήργησε σύμφωνα με όλα όσα τον είχε διατάξει ο Θεός. Ενήργησε έτσι ακριβώς».—Γένεση 6:13-22· Εβραίους 11:7· 2 Πέτρου 2:5.

10. (α) Πώς υποστήριξαν ο Αβραάμ και η Σάρρα την κυριαρχία του Ιεχωβά; (β) Με ποιον τρόπο μπορούμε να ωφεληθούμε από το παράδειγμα του Αβραάμ και της Σάρρας;

¹⁰ Ο Αβραάμ και η Σάρρα αποτέλεσαν και αυτοί εξαίσια παραδείγματα υποστήριξης της κυριαρχίας του Ιεχωβά, κάνοντας οτιδήποτε τους πρόσταζε εκείνος. Ζούσαν στην Ουρ των Χαλδαίων, μια ευημερούσα πόλη. Αλλά όταν ο Ιεχωβά είπε στον Αβραάμ να πάει σε μια άλλη γη, μια γη που του ήταν άγνωστη, ο Αβραάμ «έφυγε, όπως ακριβώς του είχε πει ο Ιεχωβά». Αναμφίβολα, η Σάρρα ζούσε άνετη ζωή—με το σπίτι, τους φίλους και τους συγγενείς της. Εντούτοις, υποτάχθηκε στον Ιεχωβά και στο σύζυγό της και πήγε στη γη Χαναάν, αν και δεν γνώριζε τι συνθήκες την περίμεναν εκεί.—Γένεση 11:31–12:4· Πράξεις 7:2-4.

11. (α) Υπό ποιες περιστάσεις υποστήριξε ο Μωυσής την κυριαρχία του Ιεχωβά; (β) Πώς θα μπορούσε να μας ωφελήσει το παράδειγμα του Μωυσή;

¹¹ Ο Μωυσής ήταν ένα ακόμη άτομο που υποστήριξε την κυριαρχία του Ιεχωβά. Και το έκανε αυτό υπό τις πιο δύσκολες περιστάσεις—σε κατά πρόσωπο αντιπαραθέσεις με τον Φαραώ της Αιγύπτου. Όχι ότι ο Μωυσής είχε αυτοπεποίθηση. Τουναντίον, αμφέβαλλε αν είχε την ικανότητα να μιλάει αρκετά καλά. Αλλά υπάκουσε στον Ιεχωβά. Με την υποστήριξη του Ιεχωβά και τη βοήθεια του αδελφού του, του Ααρών, ο Μωυσής μετέφερε επανειλημμένα το λόγο του Ιεχωβά στον ισχυρογνώμονα Φαραώ. Ακόμη και μερικοί από τους γιους του Ισραήλ επέκριναν έντονα τον Μωυσή. Αλλά ο Μωυσής με οσιότητα έκανε όλα όσα τον πρόσταξε ο Ιεχωβά, και μέσω αυτού ελευθερώθηκε ο Ισραήλ από την Αίγυπτο.—Έξοδος 7:6· 12:50, 51· Εβραίους 11:24-27.

12. (α) Τι δείχνει ότι οσιότητα στον Ιεχωβά δεν σημαίνει απλώς να κάνουμε ό,τι έχει διατυπώσει γραπτώς ο Θεός; (β) Πώς θα μπορούσε η κατανόησή μας σχετικά με αυτό το είδος οσιότητας να μας βοηθήσει να εφαρμόσουμε το εδάφιο 1 Ιωάννη 2:15;

¹² Τα άτομα που ήταν όσια στον Ιεχωβά δεν σκέφτονταν ότι το μόνο που χρειαζόταν ήταν να υπακούν σε ό,τι είχε διατυπώσει γραπτώς ο Θεός. Όταν η σύζυγος του Πετεφρή προσπάθησε να δελεάσει τον Ιωσήφ και να τον κάνει να μοιχεύσει μαζί της, δεν υπήρχε γραπτή εντολή από τον Θεό που να απαγορεύει τη μοιχεία. Αλλά ο Ιωσήφ γνώριζε για το θεσμό του γάμου που είχε καθιερώσει ο Ιεχωβά στην Εδέμ. Ήξερε ότι το να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τη σύζυγο κάποιου άλλου θα δυσαρεστούσε τον Θεό. Ο Ιωσήφ δεν ενδιαφερόταν να διαπιστώσει μέχρι ποιου σημείου θα του επέτρεπε ο Θεός να εξομοιωθεί με τους Αιγυπτίους. Υποστήριξε τις οδούς του Ιεχωβά στοχαζόμενος την πολιτεία του Θεού με τους ανθρώπους και κατόπιν εφαρμόζοντας συνειδητά αυτό που διέκρινε ότι ήταν το θέλημα του Θεού.—Γένεση 39:7-12· Ψαλμός 77:11, 12.

13. Πώς αποδείχτηκε ο Διάβολος ψεύτης σχετικά με (α) τον Ιώβ; (β) τους τρεις Εβραίους;

¹³ Ακόμη και αν δοκιμαστούν σκληρά, όσοι γνωρίζουν πραγματικά τον Ιεχωβά δεν απομακρύνονται από αυτόν. Ο Σατανάς διατύπωσε την κατηγορία ότι αν ο Ιώβ έχανε τα πολλά του υπάρχοντα ή την υγεία του, ακόμη και αυτός—για τον οποίο ο Ιεχωβά μίλησε με μεγάλη εκτίμηση—θα εγκατέλειπε τον Θεό. Αλλά ο Ιώβ απέδειξε τον Διάβολο ψεύτη, μολονότι δεν γνώριζε γιατί τον κατέκλυζαν οι συμφορές. (Ιώβ 2:9, 10) Αιώνες αργότερα, εξακολουθώντας να προσπαθεί να αποδείξει τον ισχυρισμό του, ο Σατανάς υποκίνησε έναν εξαγριωμένο βασιλιά της Βαβυλώνας να απειλήσει τρεις νεαρούς Εβραίους με θάνατο σε πύρινο καμίνι αν δεν απέδιδαν λατρεία προσκυνώντας μια εικόνα που είχε στήσει ο ίδιος. Αυτοί, όταν αναγκάστηκαν να διαλέξουν αν θα υπάκουαν στην εντολή του βασιλιά ή στο νόμο του Ιεχωβά κατά της ειδωλολατρίας, δήλωσαν με σταθερότητα ότι υπηρετούσαν τον Ιεχωβά και ότι Εκείνος ήταν ο Υπέρτατος Κυρίαρχός τους. Θεωρούσαν την πιστότητα στον Θεό πολυτιμότερη από την παρούσα ζωή τους!—Δανιήλ 3:14-18.

14. Πώς είναι δυνατόν να αποδείξουμε εμείς οι ατελείς άνθρωποι ότι είμαστε πραγματικά όσιοι στον Ιεχωβά;

¹⁴ Μήπως πρέπει να συμπεράνουμε από αυτά τα παραδείγματα ότι, για να είναι κάποιος όσιος στον Ιεχωβά, χρειάζεται να είναι τέλειος ή ότι όποιος κάνει ένα λάθος έχει αποτύχει εντελώς; Ούτε κατά διάνοια! Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι σε μερικές περιπτώσεις ο Μωυσής αστόχησε. Ο Ιεχωβά, μολονότι δυσαρεστήθηκε, δεν απέρριψε τον Μωυσή. Οι απόστολοι του Ιησού Χριστού είχαν και αυτοί τις αδυναμίες τους. Ο Ιεχωβά, λαμβάνοντας υπόψη την κληρονομημένη μας ατέλεια, ευαρεστείται όταν εμείς δεν αγνοούμε εσκεμμένα το θέλημά του από καμιά άποψη. Αν, λόγω αδυναμίας, εμπλακούμε σε αδικοπραγία, είναι σημαντικό να μετανοήσουμε ειλικρινά και να μη μας γίνει συνήθεια η διάπραξη του σφάλματος. Έτσι δείχνουμε πως αγαπάμε πραγματικά αυτό που ο Ιεχωβά λέει ότι είναι καλό και μισούμε αυτό που εκείνος δείχνει ότι είναι κακό. Με βάση την πίστη μας στην εξιλεωτική αξία της θυσίας του Ιησού, μπορούμε να απολαμβάνουμε καθαρή υπόσταση ενώπιον του Θεού.—Αμώς 5:15· Πράξεις 3:19· Εβραίους 9:14.

15. (α) Από όλους τους ανθρώπους, ποιος τήρησε τέλεια ακεραιότητα στον Θεό, και τι απέδειξε αυτό; (β) Πώς βοηθούμαστε από αυτό που έκανε ο Ιησούς;

¹⁵ Παρ’ όλα αυτά, μήπως είναι απλώς αδύνατον να εκδηλώσουν οι άνθρωποι τέλεια υπακοή στην κυριαρχία του Ιεχωβά; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έμοιαζε με «ιερό μυστικό» επί 4.000 χρόνια περίπου. (1 Τιμόθεο 3:16) Ο Αδάμ, μολονότι δημιουργήθηκε τέλειος, δεν έθεσε τέλειο παράδειγμα θεοσεβούς αφοσίωσης. Ποιος, λοιπόν, θα μπορούσε να το κάνει αυτό; Ασφαλώς κανένας από τους αμαρτωλούς απογόνους του. Ο μόνος άνθρωπος που το έκανε αυτό ήταν ο Ιησούς Χριστός. (Εβραίους 4:15) Αυτό που επιτέλεσε ο Ιησούς απέδειξε ότι ο Αδάμ, του οποίου οι περιστάσεις ήταν πολύ πιο ευνοϊκές, θα μπορούσε να είχε τηρήσει τέλεια ακεραιότητα αν το ήθελε. Δεν έφταιγε το δημιουργικό έργο του Θεού. Επομένως, ο Ιησούς Χριστός είναι το παράδειγμα που επιζητούμε να μιμούμαστε καθώς εκδηλώνουμε, όχι μόνο υπακοή στο θεϊκό νόμο, αλλά και προσωπική αφοσίωση στον Ιεχωβά, τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο.—Δευτερονόμιο 32:4, 5.

Ποια Απάντηση Δίνουμε Εμείς;

16. Γιατί πρέπει να βρισκόμαστε διαρκώς σε επαγρύπνηση όσον αφορά τη στάση μας απέναντι στην κυριαρχία του Ιεχωβά;

¹⁶ Ο καθένας μας σήμερα πρέπει να αντιμετωπίσει το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας. Αν έχουμε δηλώσει απερίφραστα ότι είμαστε με το μέρος του Ιεχωβά, ο Σατανάς μάς κάνει στόχο του. Φέρνει πίεση από κάθε κατεύθυνση και θα συνεχίσει να το κάνει αυτό μέχρι το τέλος του πονηρού του συστήματος πραγμάτων. Δεν πρέπει να χαλαρώσουμε την επαγρύπνησή μας. (1 Πέτρου 5:8) Η διαγωγή μας δείχνει ποια θέση έχουμε πάρει σε σχέση με το υπέρτατο ζήτημα της κυριαρχίας του Ιεχωβά και με το δευτερεύον ζήτημα της ακεραιότητας στον Θεό υπό δοκιμασία. Δεν έχουμε το περιθώριο να θεωρούμε την ανόσια διαγωγή κάτι το ασήμαντο απλώς επειδή έχει γίνει συνηθισμένη στον κόσμο. Η τήρηση ακεραιότητας απαιτεί να προσπαθούμε να εφαρμόζουμε τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά σε κάθε πτυχή της ζωής.

17. Ποια δεδομένα σχετικά με την προέλευση του ψέματος και της κλοπής καθιστούν αυτά τα πράγματα ανεπίτρεπτα για εμάς;

¹⁷ Λόγου χάρη, δεν μπορούμε να μιμούμαστε τον Σατανά, που είναι «ο πατέρας του ψέματος». (Ιωάννης 8:44) Πρέπει να είμαστε φιλαλήθεις σε όλες τις ενέργειές μας. Στο σύστημα του Σατανά, οι νεαροί συχνά δεν λένε την αλήθεια στους γονείς τους. Αλλά οι Χριστιανοί νεαροί το αποφεύγουν αυτό και έτσι αποδεικνύουν αναληθή την κατηγορία που διατύπωσε ο Σατανάς ότι ο λαός του Θεού θα έπαυε να είναι ακέραιος υπό δοκιμασία. (Ιώβ 1:9-11· Παροιμίες 6:16-19) Επίσης, υπάρχουν συνήθειες στο χώρο των επιχειρήσεων που θα μπορούσαν να ταυτίσουν κάποιον με “τον πατέρα του ψέματος” και όχι με τον Θεό της αλήθειας. Αυτές τις συνήθειες δεν τις ακολουθούμε. (Μιχαίας 6:11, 12) Επιπρόσθετα, η κλοπή δεν είναι ποτέ δικαιολογημένη, ακόμη και αν βρίσκεται κάποιος σε ανάγκη ή αν το θύμα της κλοπής είναι πλούσιο. (Παροιμίες 6:30, 31· 1 Πέτρου 4:15) Έστω και αν πρόκειται για κάτι το συνηθισμένο στον τόπο μας ή αν το κλοπιμαίο είναι μικρό, η κλοπή εξακολουθεί να αντίκειται στους νόμους του Θεού.—Λουκάς 16:10· Ρωμαίους 12:2· Εφεσίους 4:28.

18. (α) Στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, σε ποια δοκιμασία θα υποβληθούν όλοι οι άνθρωποι; (β) Ποια συνήθεια πρέπει να καλλιεργούμε τώρα;

¹⁸ Στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα βρίσκονται στην άβυσσο, ανήμποροι να επηρεάσουν το ανθρώπινο γένος. Τι ανακούφιση θα φέρει αυτό! Αλλά μετά τα χίλια χρόνια, θα λυθούν για λίγο. Ο Σατανάς και εκείνοι που τον ακολουθούν θα ασκήσουν πίεση στα μέλη της αποκαταστημένης ανθρωπότητας που θα διακρατούν την ακεραιότητά τους στον Θεό. (Αποκάλυψη 20:7-10) Αν θα έχουμε το προνόμιο να ζούμε τότε, ποια θέση θα πάρουμε σε σχέση με το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας; Εφόσον τότε όλη η ανθρωπότητα θα είναι τέλεια, κάθε πράξη ανοσιότητας θα είναι εσκεμμένη και θα οδηγεί σε αιώνια καταστροφή. Πόσο ζωτικό είναι να καλλιεργούμε τώρα τη συνήθεια να ανταποκρινόμαστε θετικά σε οποιαδήποτε οδηγία μάς δίνει ο Ιεχωβά, είτε μέσω του Λόγου του είτε μέσω της οργάνωσής του! Κάνοντάς το αυτό, δείχνουμε τη γνήσια αφοσίωσή μας σε αυτόν ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο.

Συζήτηση για Ανασκόπηση

• Ποιο είναι το μεγάλο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι; Πώς περιληφθήκαμε σε αυτό;

• Τι το ξεχωριστό υπάρχει όσον αφορά τους τρόπους με τους οποίους απέδειξαν την ακεραιότητά τους στον Ιεχωβά άντρες και γυναίκες της αρχαιότητας;

• Γιατί είναι ζωτικό να τιμούμε τον Ιεχωβά με τη διαγωγή μας κάθε ημέρα;