Ποιος Είναι ο Σκοπός Του Θεού για το Ανθρώπινο Γένος;

1-4. (α) Ποιος ήταν ο αρχικός σκοπός του Θεού για το ανθρώπινο γένος; (β) Γιατί αποδείχτηκε ανυπάκουος ο άνθρωπος; (Βλέπε πλαίσιο, σελίδα 13).

Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ για έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, όπως αυτή αποκαλύπτεται στα εδάφια Ησαΐας 2:2-4 και Μιχαίας 4:1-4, όχι μόνο μας προσφέρει βάσιμη ελπίδα για το άμεσο μέλλον, αλλά παράλληλα μας λέει κάτι πολύ σημαντικό για τον Δημιουργό μας. Πρόκειται για έναν Θεό με σκοπό. Η προφητεία στο 2ο κεφάλαιο του Ησαΐα είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας μακράς σειράς προφητειών η οποία ξετυλίγεται από τις πρώτες σελίδες της Αγίας Γραφής μέχρι και την τελευταία, διευκρινίζοντάς μας πώς ο Θεός θα πραγματοποιήσει τον αρχικό σκοπό του.

² Όταν ο Θεός δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, τους είπε καθαρά ποιος ήταν ο σκοπός Του για εκείνους. Στο 1ο κεφάλαιο της Γένεσης, εδάφιο 28, διαβάζουμε: «Ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης». Όταν συσχετίζουμε αυτή την εντολή με εκείνα που αναφέρονται στο επόμενο κεφάλαιο της Γένεσης​—«Έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν»—​γίνεται σαφές ότι ο σκοπός του Θεού για εκείνο το αρχικό ζευγάρι, και για τους απογόνους τους, ήταν να επεκτείνουν τον Παράδεισο πέρα από τα όρια του κήπου της Εδέμ μέχρι που τελικά η έκτασή του να καταλάβει ολόκληρη την υδρόγειο.a​—Γένεσις 2:15.

³ Για πόσο θα απολάμβαναν την παραδεισιακή τους κατοικία; Οι Γραφές αφήνουν να εννοηθεί ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε να ζει για πάντα στη γη. Ο θάνατος θα ερχόταν στο ανθρώπινο γένος μόνο αν οι άνθρωποι παράκουαν τον Δημιουργό τους, όπως αναφέρεται στο 2ο κεφάλαιο της Γένεσης, εδάφια 16 και 17: «Προσέταξε δε Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». Λογικά, λοιπόν, αν εξακολουθούσαν να υπακούν, το αποτέλεσμα θα ήταν να συνεχίζουν να ζουν, να ζουν αιώνια σε αυτές τις παραδεισιακές συνθήκες.​—Ψαλμός 37:29· Παροιμίαι 2:21, 22.

⁴ Ωστόσο, ένας άγγελος, ο οποίος αργότερα αναφέρεται ως Σατανάς (που σημαίνει «Αντίδικος»), παρακίνησε εκείνο το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι να κάνει κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής του με το να εκλέξει να παρακούσει στον Θεό. (Ιώβ 1:6-12· παράβαλε Δευτερονόμιον 30:19, 20). Δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι μιλούσε ένα φίδι, αυτός ο στασιαστής άγγελος είπε στην Εύα και, μέσω αυτής, στον Αδάμ ότι θα γίνονταν σοφότεροι και ότι η ζωή τους θα ήταν πιο ολοκληρωμένη αν δεν υποτάσσονταν στον Θεό ως την Ύστατη Εξουσία.b (Γένεσις 3:1-19) Εξαιτίας του απροκάλυπτου στασιασμού τους, καταδικάστηκαν σε θάνατο. Μήπως σήμαινε αυτό ότι ο σκοπός του Θεού για το ανθρώπινο γένος ματαιώθηκε ή εγκαταλείφτηκε; Όχι, αντίθετα σήμαινε ότι θα χρειαζόταν κάποιο άλλο μέσο για να εκπληρωθεί ο αρχικός σκοπός που είχε ο Θεός να γίνει η γη παράδεισος και να γεμίσει από υπάκουους ανθρώπους οι οποίοι θα απολάμβαναν αιώνια ζωή. Πώς επρόκειτο να επιτελεστεί αυτό;

5, 6. (α) Τι υποσχέθηκε να παράσχει ο Θεός ως λύση των προβλημάτων που προέκυψαν στη γη από το στασιασμό του Σατανά; (β) Ποια υπόσχεση έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ;

⁵ Εξαγγέλλοντας κρίση σε βάρος εκείνων που αναμείχτηκαν στο στασιασμό εναντίον της εξουσίας του, ο Ιεχωβά Θεός διακήρυξε ότι επρόκειτο να εγείρει ένα ‘σπέρμα’, δηλαδή έναν ‘απόγονο’, ο οποίος θα αποκαθιστούσε όλη τη βλάβη που προκάλεσε ο αίτιος του στασιασμού. Με συμβολικούς όρους, ο Θεός είπε ότι αυτό το Σπέρμα θα κατάφερνε ένα πλήγμα στο κεφάλι του φιδιού, που αντιπροσώπευε τον Σατανά, δηλαδή θα το συνέτριβε, οπότε θα έθετε τέρμα στην ύπαρξη και στο στασιασμό του Σατανά. Στο διάβα του χρόνου, αυτό το εδάφιο της Γένεσης ερμηνεύτηκε με ποικίλους και αλληλοσυγκρουόμενους τρόπους. Αλλά εφόσον η λέξη ‘σπέρμα’ χρησιμοποιείται σε πολλές προφητείες, άλλες σχετικές υποσχέσεις αποκαλύπτουν τι εννοεί αυτή.​—Γένεσις 3:15.

⁶ Η λέξη ‘σπέρμα’ συνήθως συνδέεται με την επεξεργασία του σκοπού του Θεού για το ανθρώπινο γένος ως σύνολο. Όπως έχει καταγραφτεί στο εδάφιο Γένεσις 22:18, Τανάκ, ο Θεός έδωσε την ακόλουθη υπόσχεση στον πιστό Εβραίο Αβραάμ: «Όλα τα έθνη της γης θα ευλογήσουν τον εαυτό τους μέσω των απογόνων σου [σπέρματος, ΙΕ], επειδή υπάκουσες στην εντολή Μου». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας). Ο Θεός έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Αβραάμ, επειδή ήταν ένας άνθρωπος που τον επιζητούσε αληθινά. Ωστόσο, αν και ο Θεός αντάμειψε άμεσα τον Αβραάμ, το εδάφιο αυτό δείχνει καθαρά ότι ο Θεός δεν ενδιαφερόταν μόνο για τον Αβραάμ ούτε αποκλειστικά και μόνο για τους σαρκικούς απογόνους του. Ο Θεός είχε πάντα υπόψη του τον αρχικό του σκοπό σχετικά με μια παραδεισένια γη για όλο το ανθρώπινο γένος, για «όλα τα έθνη». Τώρα αποκάλυπτε στον Αβραάμ ότι, ως αποτέλεσμα της πιστότητάς του, θα είχε το προνόμιο να παραγάγει το ‘σπέρμα’ μέσω του οποίου όλα τα έθνη θα ευλογούσαν τον εαυτό τους.

7, 8. Πώς συνδέθηκε αυτό το υποσχεμένο Σπέρμα με την ιδέα της βασιλικής διακυβέρνησης και αυτήν του Μεσσία;

⁷ Ο Αβραάμ ήταν ο πατέρας πολλών μεγάλων εθνών. (Γένεσις 17:4, 5) Αλλά ο Ιεχωβά Θεός αποκάλυψε ξεκάθαρα μέσω ποιας γενεαλογικής γραμμής θα ερχόταν το υποσχεμένο Σπέρμα, το οποίο θα έφερνε ευλογίες σε όλο το ανθρώπινο γένος. (Γένεσις 17:17, 21) Τόσο ο γιος του Αβραάμ, ο Ισαάκ, όσο και ο εγγονός του, ο Ιακώβ, μνημονεύονται ως άτομα που ανήκαν σε αυτή τη γραμμή η οποία θα παρήγαγε το ‘σπέρμα’. Ένα από τα έθνη που προήλθαν από τον Αβραάμ ήταν το έθνος Ισραήλ, το οποίο συναποτελούσαν οι 12 φυλές που κατάγονταν από τους γιους του Ιακώβ, εγγονού του Αβραάμ. Σε αυτό το έθνος θα εμφανιζόταν τελικά το υποσχεμένο ‘σπέρμα’.​—Γένεσις 26:1, 4· 28:10, 13-15.

⁸ Οι προφητείες αργότερα αποκάλυψαν ότι ένα ξεχωριστό σπέρμα, δηλαδή ένας άρχοντας, θα ερχόταν συγκεκριμένα από τη φυλή του Ιούδα. Το εδάφιο Γένεσις 49:10 δηλώνει: «Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών».³ Ο σχολιαστής της Αγίας Γραφής Ρασί δηλώνει ότι η φράση «εωσού έλθη ο Σηλώ» σημαίνει «μέχρι τότε που θα έρθει ο Βασιλιάς Μεσσίας, του οποίου θα είναι η βασιλεία».⁴ Σαν τον Ρασί, πολλοί σχολιαστές της Αγίας Γραφής κατανοούν ότι το νόημα αυτής της προφητείας έχει σχέση με τον Μεσσία.

 9. (α) Τι υποσχέθηκε ο Θεός στον Βασιλιά Δαβίδ σχετικά με το Σπέρμα; (β) Πώς συνδέεται η υπόσχεση στο εδάφιο Γένεσις 49:10 με αυτήν στα εδάφια Ψαλμός 72:7, 8;

⁹ Ο πρώτος άρχοντας από τη γραμμή του Ιούδα, ο Βασιλιάς Δαβίδ, έλαβε την εξής υπόσχεση από τον Θεό: «Θέλει στερεωθή ο οίκος σου και η βασιλεία σου . . . έως αιώνος». (2 Σαμουήλ 7:16) Ο Θεός υποσχέθηκε στη συνέχεια: «Θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου, . . . και θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού. Αυτός θέλει οικοδομήσει εις εμέ οίκον, και θέλω στερεώσει τον θρόνον αυτού έως αιώνος». (1 Χρονικών 17:11, 12) Ο γιος και διάδοχος του Δαβίδ, ο Βασιλιάς Σολομών, πράγματι οικοδόμησε τον οίκο του Ιεχωβά, δηλαδή το ναό Του, αλλά αναμφίβολα δεν κυβέρνησε για πάντα. Ωστόσο, ένα μέλος του σπέρματος του Δαβίδ θα ήταν ο ίδιος Σηλώ, δηλαδή ο Μεσσίας, ο οποίος προφητεύτηκε στο εδάφιο Γένεσις 49:10. Μιλώντας προφητικά για εκείνον, ο Βασιλιάς Δαβίδ έγραψε: «Εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος· και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη η σελήνη. Και θέλει κατακυριεύει από θαλάσσης έως θαλάσσης και από του ποταμού έως των περάτων της γης».​—Ψαλμός 72:7, 8.

10. Τι θα επιτελούσε το υποσχεμένο Σπέρμα του εδαφίου Γένεσις 3:15, και πώς αυτό συμφωνεί με την υπόσχεση που δόθηκε στον Αβραάμ;

¹⁰ Αν παρακολουθήσουμε τις σταδιακές αποκαλύψεις που έγιναν μέσω των προφητειών, φτάνουμε στο σημείο να κατανοήσουμε ότι οι ευλογίες τις οποίες υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ​—«εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης»—​στην πραγματικότητα θα εκπληρωθούν μέσω αυτού του ίδιου Άρχοντα από τη γραμμή του Δαβίδ. (Γένεσις 22:18) Με αυτόν τον τρόπο, οι προφητείες σχετικά με το Σπέρμα συνδέονται με την ελπίδα που είχε θέσει το Ιουδαϊκό έθνος στον Μεσσία, κατά τη διακυβέρνηση του οποίου η γη θα έχει ολοκληρωτική ειρήνη. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το ‘σπέρμα’ που αναφέρεται στο εδάφιο Γένεσις 3:15 το οποίο θα έθετε τέρμα στον αρχικό στασιασμό κατά της κυριαρχίας του Θεού και το οποίο θα αποκαθιστούσε τη βλάβη που προέκυψε. (Ψαλμός 2:5, 8, 9) Άλλες ερωτήσεις και πληροφορίες σχετικά με τον υποσχεμένο Μεσσία εξετάζονται στις σελίδες 24-31. Αλλά τώρα ας ασχοληθούμε με την περαιτέρω πολιτεία του Θεού με τους απογόνους του Αβραάμ.

11-13. Πώς ωφέλησε το έθνος η διαθήκη του Νόμου, και μήπως αυτή επρόκειτο να ισχύσει για πάντα;

¹¹ Οι Ισραηλίτες έγιναν έθνος μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά την εποχή του Αβραάμ. Ο Θεός απελευθέρωσε αυτούς τους απογόνους από την αιχμαλωσία στην Αίγυπτο, και υπό την ηγεσία του Μωυσή, ενός άλλου άντρα πίστης τον οποίο είχε εκλέξει, ο Θεός σύναψε μια ειδική διαθήκη, δηλαδή συμφωνία, με αυτούς. (Έξοδος 19:5, 6· Δευτερονόμιον 5:2, 3) Αυτή η διαθήκη του Νόμου έδωσε στο έθνος σαφή καθοδηγία σχετικά με το πώς ο Θεός επιθυμούσε να λατρεύεται. Τους οργάνωσε ως έθνος για τέτοια λατρεία.

¹² Μπορούμε να επισημάνουμε ότι ευθύς εξαρχής αυτή η διαθήκη έγινε με κάποιους όρους. Προτού ο Θεός αποκαλύψει στο έθνος Ισραήλ τις Δέκα Εντολές και ολόκληρη τη διαθήκη της οποίας αυτές αποτελούσαν μέρος, τους πληροφόρησε: «Τώρα λοιπόν, αν υπακούσετε σε Εμένα πιστά και τηρήσετε τη διαθήκη Μου, θα είστε για Εμένα πολύτιμη ιδιοκτησία ανάμεσα σε όλους τους λαούς. Πράγματι, όλη η γη είναι δική Μου, αλλά εσείς θα είστε για Εμένα βασίλειο ιερέων και άγιο έθνος». (Έξοδος 19:5, 6, Τανάκ) Προκειμένου να εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούνται από τον Θεό ως πολύτιμη ιδιοκτησία, θα έπρεπε να υπακούν σε αυτόν πιστά. Αυτοί ήταν οι όροι της διαθήκης.

¹³ Η υποσχεμένη ανταμοιβή για την πιστότητά τους​—το ότι θα υπηρετούσαν ως βασίλειο ιερέων—​αποκαλύπτει πως η διαθήκη του Νόμου δεν ήταν αυτοσκοπός αλλά, αντίθετα, ένα μεταβατικό στάδιο που αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός κατάλληλου ιερατείου το οποίο θα βοηθούσε και άλλα έθνη να γνωριστούν με τον αληθινό Θεό. Από την αρχή, σκοπός του Θεού ήταν να ευλογήσει τον εαυτό του ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και όχι απλώς ο λαός ενός έθνους.​—Γένεσις 22:18, Τανάκ.

14. Ποια άλλα οφέλη προέκυψαν από τη διαθήκη του Νόμου;

¹⁴ Εφόσον η διαθήκη του Νόμου δεν ήταν αυτοσκοπός, ποιος ήταν ο σκοπός της; Απερίφραστα εξέθετε και κατάγγελλε όλες τις λανθασμένες θρησκευτικές αντιλήψεις που είχε αρχίσει να αναπτύσσει ο άνθρωπος σε μια πορεία ανεξαρτησίας, από τον καιρό του στασιασμού στον κήπο της Εδέμ. (Δευτερονόμιον 18:9-13) Επίσης προστάτευε το έθνος Ισραήλ από τις αηδιαστικές συνήθειες και τη λατρεία των γύρω εθνών περιορίζοντας στο ελάχιστο κάθε επαφή με αυτά τα έθνη. (Δευτερονόμιον 7:1-6) Όσο οι Ισραηλίτες τηρούσαν αυτόν το Νόμο θα παρέμεναν σε μια αγνή θρησκευτική κατάσταση, και θα μπορούσαν τελικά να προσδιορίσουν και να υποδεχτούν το υποσχεμένο Σπέρμα, δηλαδή τον Μεσσία.

15, 16. Ποια σπουδαία πνευματικά μαθήματα που ενσωματώθηκαν στη διαθήκη του Νόμου καταδεικνύουν επιπρόσθετα την προσωρινή της φύση;

¹⁵ Η διαθήκη του Νόμου έδωσε επίσης έμφαση στην ανάγκη για εξιλέωση, καθώς συμπεριλάμβανε ένα καλά καθορισμένο σύστημα θυσιών το οποίο αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της Ιουδαϊκής λατρείας. (Λευιτικόν 1:1-17· 3:1-17· 16:1-34· Αριθμοί 15:22-29) Από τον καιρό που στασίασαν ο Αδάμ και η Εύα, οι άνθρωποι έχασαν την τελειότητα που θα τους παρείχε τη δυνατότητα να ζουν αιώνια με τέλεια υγεία. (Γένεσις 2:17) Ως αποτέλεσμα της πρώτης αμαρτίας, οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας (που γεννήθηκαν όλοι μετά το στασιασμό) κληρονόμησαν την ατέλεια και την έμφυτη τάση προς την αμαρτία. (Γένεσις 8:21· Ψαλμός 51:5· Εκκλησιαστής 7:20) Η ατέλεια οδήγησε στις ασθένειες, στα γηρατειά και στο θάνατο, καθώς και στη δημιουργία ενός φραγμού ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό. (1 Βασιλέων 8:46· παράβαλε Θρήνοι 3:44). Χρειαζόταν κάποια βάση για να αποκατασταθεί η βλάβη, να ξεπεραστεί η ατελής κατάσταση του ανθρώπου και να επιτευχτεί η εξιλέωση για αυτή την ατέλεια. Οι άντρες πίστης είχαν πάντοτε έντονη συναίσθηση αυτής της ανάγκης.​—Ιώβ 1:4, 5· Ψαλμός 32:1-5.

¹⁶ Η διαθήκη του Νόμου τόνιζε ότι ο Θεός έχει νομικούς κανόνες οι οποίοι πρέπει να τηρούνται. Επίσης παρείχε τη βάση για να κατανοηθεί το πώς θα ικανοποιούνταν πλήρως οι κανόνες δικαιοσύνης του Θεού.c Οι διατάξεις για τις θυσίες που υπήρχαν στη διαθήκη του Νόμου δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποκαταστήσουν τον αρχικό σκοπό του Θεού για το ανθρώπινο γένος, εφόσον η επίδρασή τους ήταν προσωρινή και έδινε έμφαση στην αμαρτωλή κατάσταση, αλλά δεν την καταργούσε ούτε την απέτρεπε. Γι’ αυτό, ο Νόμος ήταν ένα μεταβατικό στάδιο που θα βοηθούσε αυτό το οργανωμένο έθνος των λάτρεων να κατανοήσει στον κατάλληλο καιρό πώς να προσδιορίσει την ταυτότητα του Σπέρματος και πώς εκείνο το Σπέρμα θα αποκαθιστούσε τη βλάβη που προκάλεσε η αμαρτία του Αδάμ. Πού φαινόταν αυτό στην Τορά;

17, 18. Ποια ήταν η σημασία της υπόσχεσης του Θεού στα εδάφια Δευτερονόμιον 18:15, 18, 19 σχετικά με το ότι επρόκειτο να εγείρει έναν προφήτη;

¹⁷ Στο 18ο κεφάλαιο του Δευτερονομίου, εδάφιο 15, ο Μωυσής είπε στο έθνος Ισραήλ: «Προφήτην εκ μέσου σου θέλει αναστήσει εις σε Κύριος ο Θεός σου εκ των αδελφών σου, ως εμέ· αυτού θέλετε ακούει». Στο ίδιο κεφάλαιο, στα εδάφια 18 και 19, ο Ιεχωβά μίλησε στον Μωυσή, εκείνον τον οποίο είχε διορίσει ως μεσίτη ανάμεσα σε αυτόν και στο λαό Του, λέγοντας: «Προφήτην εκ μέσου των αδελφών αυτών θέλω αναστήσει εις αυτούς, ως σε, και θέλω βάλει τους λόγους μου εις το στόμα αυτού, και θέλει λαλεί προς αυτούς πάντα όσα εγώ προστάζω εις αυτόν. Και ο άνθρωπος όστις δεν υπακούση εις τους λόγους μου, τους οποίους αυτός θέλει λαλήσει εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω εκζητήσει τούτο παρ’ αυτού». Πώς θα πρέπει να κατανοηθεί αυτή η προφητεία;

¹⁸ Ο προφήτης για τον οποίο γίνεται λόγος εδώ είναι σαφώς ένα συγκεκριμένο και ειδικό πρόσωπο. Τα συμφραζόμενα διευκρινίζουν ότι δεν πρόκειται απλώς για μια γενική αρχή όσον αφορά την πρόθεση του Θεού να συνεχίσει να εγείρει προφήτες για το έθνος, όπως υποθέτουν μερικοί. Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται προφήτης (ναβί’) είναι στον ενικό αριθμό, με αποτέλεσμα την αντιπαραβολή με τον Μωυσή, ο οποίος ήταν μοναδικός στην ιστορία του έθνους. Επιπρόσθετα, τα τελικά λόγια στο ίδιο αυτό βιβλίο, το Δευτερονόμιο, δηλώνουν: «Και δεν ηγέρθη πλέον εν τω Ισραήλ προφήτης ως ο Μωυσής, τον οποίον εγνώρισεν ο Κύριος πρόσωπον προς πρόσωπον». (Δευτερονόμιον 34:10-12) Εκείνος ο οποίος κατέγραψε αυτά τα λόγια ήταν πιθανότατα ο Ιησούς του Ναυή, που και ο ίδιος ήταν ένας μεγάλος ηγέτης και προφήτης διορισμένος από τον Θεό. Αλλά, με βάση τα λεγόμενα του ίδιου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνος δεν έβλεπε να εκπληρώνονται στον εαυτό του τα λόγια του Μωυσή για έναν προφήτη σαν τον Μωυσή. Τι εννοούσε λοιπόν ο Θεός όταν υποσχέθηκε ότι επρόκειτο να εγείρει έναν προφήτη σαν τον Μωυσή; Τι είδους άνθρωπος ήταν ο Μωυσής;

19. (α) Με ποιον τρόπο ήταν μοναδικός ο Μωυσής; (β) Ως τι άλλο θα έπρεπε να υπηρετεί ένας προφήτης σαν τον Μωυσή;

¹⁹ Ο Μωυσής ήταν ένας μεγάλος ηγέτης· ήταν νομοθέτης, προφήτης, έκανε θαύματα, ήταν δάσκαλος και κριτής. Ήταν επίσης μεσίτης, ο μοναδικός προφήτης που είχε μεσιτέψει σε μια διαθήκη μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου (στην προκειμένη περίπτωση, του έθνους Ισραήλ). Ένας προφήτης που θα ήταν στ’ αλήθεια σαν αυτόν θα έπρεπε να κάνει κάτι παρόμοιο. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός σκόπευε να αντικαταστήσει τη διαθήκη του Νόμου με κάποια άλλη διαθήκη; Ναι, αυτό σημαίνει. Μέσω του προφήτη Ιερεμία, ο Θεός δήλωσε ξεκάθαρα την πρόθεσή του να συνάψει μια νέα διαθήκη. Μια νέα διαθήκη θα απαιτούσε ένα νέο μεσίτη. Μόνο κάποιος σαν τον Μωυσή θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις για έναν τέτοιο διορισμό. Αν εξετάσουμε τι περιλαμβάνει η νέα διαθήκη, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα το ρόλο του μεσίτη.

20, 21. (α) Ποια υπόσχεση δίνεται στα εδάφια Ιερεμίας 31:31-34; (β) Ποιος ήταν ο δηλωμένος σκοπός της νέας διαθήκης; (γ) Ως αποτέλεσμα, τι θα γινόταν με τη διαθήκη του Νόμου;

²⁰ Εννιακόσια περίπου χρόνια μετά τον Μωυσή, ο Ιερεμίας διαβίβασε στο έθνος Ισραήλ τα εξής λόγια του Θεού: «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ και προς τον οίκον Ιούδα διαθήκην νέαν· ουχί κατά την διαθήκην, την οποίαν έκαμον προς τους πατέρας αυτών, καθ’ ην ημέραν επίασα αυτούς από της χειρός δια να εξαγάγω αυτούς εκ γης Αιγύπτου· διότι αυτοί παρέβησαν την διαθήκην μου . . . λέγει Κύριος· αλλ’ αύτη θέλει είσθαι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ· μετά τας ημέρας εκείνας, . . . θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον».d​—Ιερεμίας 31:31-34.

²¹ Αν ο προφήτης που θα είναι σαν τον Μωυσή πρόκειται να υπηρετήσει ως νέος μεσίτης μιας νέας διαθήκης, τότε γίνεται επίσης σαφές ότι όλες οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες της λατρείας που απαιτούνταν υπό το Μωσαϊκό Νόμο δεν θα ίσχυαν μόνιμα αλλά, μάλλον, μόνο μέχρι τότε που θα καθιερωνόταν η νέα διαθήκη. Ασφαλώς, όταν ο Θεός θα προμήθευε τη βάση ‘για να συγχωρήσει την ανομία τους και να μη θυμάται την αμαρτία τους’, δεν θα εξακολουθούσε πλέον να υπάρχει η ανάγκη για ολόκληρο το σύστημα των θυσιών που συνεπαγόταν η διευθέτηση του ναού, και οι οποίες παρείχαν μόνο προσωρινή συγχώρηση. Με την καθιέρωση της νέας διαθήκης, και οι τελετουργικές πτυχές της διαθήκης του Νόμου, όπως η τήρηση του Σαββάτου και των γιορτών, δεν θα είχαν πλέον την ίδια σημασία. Στον κατάλληλο καιρό του, ο Θεός σίγουρα θα αποκάλυπτε τι θα απαιτούνταν από εκείνους που θα συμπεριλαμβάνονταν στη διευθέτηση εκείνης της υποσχεμένης νέας διαθήκης.​—Αμώς 3:7.

22, 23. (α) Ποιος ήταν ο σκοπός της νέας διαθήκης αναφορικά με τα έθνη; (β) Πώς δείχνουν άλλες προφητείες ποιος ήταν ο σκοπός του Θεού για όλα τα έθνη;

²² Η κατανόηση του γεγονότος ότι ο προφήτης σαν τον Μωυσή και το Σπέρμα του Αβραάμ είναι ένα και το αυτό μας βοηθάει να διακρίνουμε μια ακόμη πολύ σημαντική πτυχή της νέας διαθήκης· αυτή επρόκειτο να είναι το νομικό μέσο με βάση το οποίο άνθρωποι όλων των εθνών θα μπορούσαν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Εφόσον το εδάφιο Γένεσις 22:18, Τανάκ, λέει ότι μέσω αυτού του «σπέρματος» (ΙΕ) «όλα τα έθνη της γης θα ευλογήσουν τον εαυτό τους», είναι σαφές ότι σε κάποια καμπή της ανθρώπινης ιστορίας, ο Θεός θα έπαυε πλέον να πολιτεύεται αποκλειστικά με ένα και μόνο έθνος, με τους απογόνους του Αβραάμ. Αφού το έθνος Ισραήλ θα είχε εξυπηρετήσει τη ζωτική αποστολή τού να προμηθεύσει αυτό το υποσχεμένο Σπέρμα και αφού θα είχε καθιερωθεί η νέα διαθήκη, η λατρεία του αληθινού Θεού θα γινόταν πλέον εφικτή για ανθρώπους όλων των εθνών και φυλών.

²³ Φυσικά, κανείς δεν θα μπορούσε να προβάλει εύλογες αντιρρήσεις για την αμεροληψία που έδειξε ο Θεός επιτρέποντας σε ειλικρινείς ανθρώπους κάθε έθνους και φυλής να τον λατρεύουν. Αυτό ήταν πρόθεση του Θεού από την αρχή, και υπάρχουν πολλές προφητείες στην Αγία Γραφή που επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι άνθρωποι από όλα τα έθνη θα ευλογούσαν τον εαυτό τους μέσω του σπέρματος του Αβραάμ. (Ζαχαρίας 8:20-23) Μπορούμε να βρούμε ένα παράδειγμα στο 3ο κεφάλαιο του Σοφονία, εδάφιο 9, όπου ο Θεός διακηρύττει: «Διότι τότε θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Κυρίου, να δουλεύωσιν αυτόν υπό ένα ζυγόν». Η προφητεία του 2ου κεφαλαίου του Ησαΐα η οποία αναφέρεται στην αρχή αυτού του ειδικού βιβλιαρίου τονίζει αυτόν τον ενοποιητικό χαρακτήρα της λατρείας του Θεού, καθώς άνθρωποι από πολλά έθνη επιδιώκουν να τον υπηρετούν με αλήθεια και να μαθαίνουν τις οδούς της ειρήνης· τονίζει επίσης το πότε θα συνέβαινε αυτό: «Εν ταις εσχάταις ημέραις». (Ησαΐας 2:2) Τι σημαίνει αυτή η έκφραση ‘έσχατες ημέρες’;

24. (α) Τι σημαίνει η έκφραση ‘έσχατες ημέρες’; (β) Τι περιγράφεται στο 38ο και 39ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιεζεκιήλ;

²⁴ Οι Γραφές επανειλημμένα μιλούν για την ημέρα κατά την οποία ο Θεός θα φέρει όλα τα έθνη σε κρίση. (Ησαΐας 34:2, 8· Ιερεμίας 25:31-35· Ιωήλ 3:2· Αββακούμ 3:12· Σοφονίας 1:18· 3:8) Από την απόρριψη της παγκόσμιας κυριαρχίας του Θεού στον κήπο της Εδέμ και έπειτα, η αποτυχία του ανθρωπίνου γένους να αυτοκυβερνηθεί με επιτυχία γίνεται ολοένα και πιο φανερή. Οι ανθρώπινες κυβερνήσεις έχουν αποτύχει παταγωδώς, προκαλώντας ανείπωτα παθήματα. Αν επιτραπεί στον άνθρωπο να προχωρήσει για πολύ ακόμη σε αυτή την εποχή των πυρηνικών όπλων και της παγκόσμιας μόλυνσης του περιβάλλοντος, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να καταστρέψουν τον εαυτό τους και το επίγειο σπίτι τους. Γι’ αυτό, ο Θεός, χρησιμοποιώντας τον διορισμένο του Μεσσία, το Σπέρμα, θα παρέμβει. (Ψαλμός 2:1-11· 110:1-6) Ο προφήτης Ιεζεκιήλ προείδε την τελική μάχη του Θεού ενάντια στις ανθρώπινες κυβερνήσεις. Στο 38ο και 39ο κεφάλαιο του βιβλίου του, περιγράφει τον πόλεμο του Θεού ενάντια στον «Γωγ της γης του Μαγώγ». (Ιεζεκιήλ 38:2, Τανάκ) Αυτή η προφητεία είναι ευρέως γνωστή ως προφητεία των εσχάτων ημερών. Μια προσεκτική μελέτη των Γραφών αποκαλύπτει ότι ο «Γωγ» θα είναι ένας συνασπισμός εθνών, ο οποίος θα εξαπολύσει μια θηριώδη, παγκόσμια επίθεση εναντίον του λαού του Θεού. Ο Σατανάς ο Διάβολος είναι αυτός που θα έχει σχεδιάσει την επίθεση και θα την καθοδηγεί από τα παρασκήνια. Αυτή είναι η επίθεση που πυροδοτεί την ολοκληρωτική εξάλειψη των σατανικών δυνάμεων μέσω της εκπληκτικής δύναμης του Θεού.—Ιεζεκιήλ 38:18-22.

25. Τι έχει προφητευτεί ότι θα συμβεί έπειτα από την καταστροφή των δυνάμεων του Σατανά;

²⁵ Μετά την καταστροφή των δυνάμεων του Σατανά θα αποκατασταθούν οι αρχικές Εδεμικές παραδεισιακές συνθήκες. Αλλά αυτή τη φορά, υπό τη διευθέτηση της νέας διαθήκης, το ανθρώπινο γένος θα είναι υπάκουο στον Θεό. (Ησαΐας 11:1-9· 35:1-10) Όχι μόνο θα συγχωρηθούν οι αμαρτίες, αλλά το ανθρώπινο γένος θα αποκατασταθεί πλήρως σε τελειότητα. (Ησαΐας 26:9) Ως αποτέλεσμα, θα τους χορηγηθεί αιώνια ζωή. (Ψαλμός 37:29· Ησαΐας 25:8) Εκείνον τον καιρό, ακόμη και οι νεκροί, τόσο εκείνοι που πέθαναν πιστοί στον Θεό όσο και τα δισεκατομμύρια που ποτέ δεν είχαν μια ολοκληρωμένη ευκαιρία να μάθουν την αλήθεια σχετικά με αυτόν, θα αποκατασταθούν σε ζωή​—θα αναστηθούν! (Δανιήλ 12:2, 13· Ησαΐας 26:19) Δεν μας ελκύει μια τέτοια θαυμάσια ελπίδα πιο κοντά στον Θεό ο οποίος συνέλαβε αυτά τα πράγματα;

26. Τι απαιτεί από εμάς ο ερχομός του προφήτη που είναι σαν τον Μωυσή;

²⁶ Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ευλογίες που προβλέπονται για τους ανθρώπους από όλα τα έθνη οι οποίοι φτάνουν στο σημείο να προσδιορίσουν την ταυτότητα και να ακούσουν τη φωνή του προφήτη που είναι σαν τον Μωυσή, του Σπέρματος το οποίο θα κυβερνάει στο θρόνο του Δαβίδ «εωσού μη υπάρξη η σελήνη», δηλαδή για πάντα. (Ψαλμός 72:7) Σχετικά με αυτόν τον προφήτη που είναι σαν τον Μωυσή το εδάφιο Δευτερονόμιον 18:19 λέει επίσης: «Ο άνθρωπος όστις δεν υπακούση εις τους λόγους μου, τους οποίους αυτός θέλει λαλήσει εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω εκζητήσει τούτο παρ’ αυτού». Θα αφιερώσετε το χρόνο, θα καταβάλετε τις απαραίτητες προσπάθειες προκειμένου να προσδιορίσετε την ταυτότητα αυτού του Προφήτη που είναι σαν τον Μωυσή, αυτού του Μεσσία, και έτσι να μάθετε όλα όσα ο Θεός απαιτεί; Θα φτάσετε εσείς προσωπικά στο σημείο να γνωρίσετε τον αληθινό Θεό;