Η Παρουσίαση του Βασιλιά Φέρνει Απελευθέρωση στους Φυλακισμένους

Κεφάλαιο 16

Η Παρουσίαση του Βασιλιά Φέρνει Απελευθέρωση στους Φυλακισμένους

1. Τι είδους εφαρμογή έχει τώρα η προφητεία του Ζαχαρία που αναφέρεται σε περιοχές και πόλεις οι οποίες εμφανίζονται στις ειδήσεις σήμερα, και τι μας βοηθάει να προσδιορίσουμε τη σημερινή εκπλήρωση;

ΣΗΜΕΡΑ οι χώρες της Συρίας και του Λιβάνου καθώς και η Λωρίδα της Γάζας διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στις ειδήσεις. Το ένατο κεφάλαιο του προφητικού βιβλίου του Ζαχαρία κατονομάζει μερικές πόλεις που συνδέονται με αυτές τις περιοχές. Ωστόσο, τα όσα είπε ο προφήτης Ζαχαρίας τότε, τον έκτο αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, δεν εφαρμόζονται σήμερα στη σχέση αυτών των περιοχών με τη Δημοκρατία του Ισραήλ. Πέρα από την όποια αρχική, κατά γράμμα εκπλήρωση της προφητείας του Ζαχαρία στον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, η τελική εκπλήρωση της προφητείας λαβαίνει χώρα σήμερα, στον εικοστό αιώνα Κ.Χ., μόνο με πνευματικό ή συμβολικό τρόπο. Η εξοικείωση με την πρώτη εκπλήρωση που συνέβη πριν από δεκαεννιά αιώνες θα μας βοηθήσει να διακρίνουμε την πνευματική εκπλήρωση της προφητείας σήμερα.

2. Σε ποια χρονική περίοδο αναφέρεται ο χάρτης στον οποίο ανατρέχουμε, και είναι ιουδαϊκές οι τοποθεσίες που αναφέρονται σε σχέση με τη “γη της Αδράχ”;

² Αν ανατρέξουμε στο χάρτη μας που δείχνει τη Γη της Παλαιστίνης κατά τη Διακυβέρνηση των Βασιλιάδων της Περσίας, διακρίνουμε τη Δαμασκό, την πρωτεύουσα της Συρίας, και την πόλη Αιμάθ, η οποία βρίσκεται περίπου 193 χιλιόμετρα βόρεια της Δαμασκού· επίσης, τις αρχαίες πόλεις Τύρο και Σιδώνα της Φοινίκης (τώρα του Λιβάνου) που βρίσκονταν στην ακτή της Μεσογείου, τις πόλεις της Φιλιστίας Γάζα, Ασκαλών, Ακκαρών, Άζωτο και Γαθ, και τέλος τις πόλεις Ιερουσαλήμ και Σαμάρεια. Η “γη της Αδράχ” δεν υπάρχει σε όλους τους χάρτες, επειδή η τοποθεσία της και τα ακριβή της όρια δεν είναι σαφώς γνωστά· όμως η προφητεία συνδέει αυτή τη γη, η οποία αναφέρεται μόνο μία φορά, με τη Δαμασκό. Ο Άτλας του Βιβλικού Κόσμου (Atlas of the Biblical World, έκδοση 1971), των Μπέιλι και Τάσινχαμ, στη σελίδα 199, ορίζει τη “γη της Αδράχ” απλώς ως «περιοχή της Συρίας κοντά στη Δαμασκό». Ο Ιστορικός Άτλας της Αγίας Γραφής, του Γουεστμίνστερ (The Westminster Historical Atlas to the Bible), στην Αναθεωρημένη Έκδοση του 1956, σελίδα 124, σχολιάζει ότι η Γη της Αδράχ ήταν «περιφέρεια της Συρίας βόρεια της Αιμάθ», άρα βόρεια της Δαμασκού. Το αν η έκφραση “γη της Αδράχ” είναι συμβολική και αναφέρεται συλλογικά σε όλη την περιοχή που καταλάμβαναν οι προαναφερόμενες συριακές και φοινικικές πόλεις, καθώς και οι πόλεις της Φιλιστίας, δεν έχει και πολλή σημασία. Οι πόλεις αυτές ήταν όλες μη ισραηλιτικές, μη ιουδαϊκές.

3. Πώς αντιδιαστέλλονται τα τελικά εδάφια του όγδοου κεφαλαίου του Ζαχαρία με τα αρχικά εδάφια του ένατου κεφαλαίου;

³ Τα τελικά εδάφια (20⁠-⁠23) του όγδοου κεφαλαίου του προφητικού βιβλίου του Ζαχαρία μιλούν για το πώς άνθρωποι από όλες τις γλώσσες των εθνών και από πολλές πόλεις θα ανεβούν στην Ιερουσαλήμ με σκοπό να λατρέψουν τον Ιεχωβά, πιάνοντας μάλιστα την άκρη της φορεσιάς ενός Ιουδαίου ώστε να τον συνοδεύσουν για να λατρέψουν τον Θεό του. Τι θα συμβεί στους ανθρώπους που δεν θα το κάνουν αυτό; Τα αρχικά οχτώ εδάφια του επόμενου (ένατου) κεφαλαίου μάς κατατοπίζουν πολύ καλά για μερικές από τις συνέπειες που θα έχει κάποιος αν δεν το κάνει αυτό. Ας διαβάσουμε, λοιπόν, αυτό το τμήμα, τα εδάφια Ζαχαρίας 9:1⁠-⁠8:

4. Σύμφωνα με τα εδάφια Ζαχαρίας 9:1⁠-⁠8, ποιος είναι εκείνος που αναμειγνύεται στις υποθέσεις όσων αναφέρονται, και υπέρ τίνων το κάνει αυτό;

⁴ «Εξαγγελία: “Ο λόγος του Ιεχωβά είναι εναντίον της γης της Αδράχ, και στη Δαμασκό επικάθεται· διότι ο Ιεχωβά έχει το μάτι του στραμμένο πάνω στο χωματένιο άνθρωπο και σε όλες τις φυλές του Ισραήλ. Και η Αιμάθ θα συνορεύει επίσης με αυτήν· η Τύρος και η Σιδώνα, διότι είναι πολύ σοφή. Και η Τύρος έχτισε ένα περιτείχισμα για τον εαυτό της και συσσώρευσε ασήμι σαν το χώμα και χρυσάφι σαν τη λάσπη των δρόμων. Ορίστε! Ο Ιεχωβά θα την εκδιώξει και μέσα στη θάλασσα θα πατάξει τη στρατιωτική της δύναμη· και η ίδια θα καταφαγωθεί στη φωτιά. Η Ασκαλών θα δει και θα φοβηθεί· και η Γάζα θα νιώσει πολύ δυνατούς πόνους· το ίδιο και η Ακκαρών, επειδή η ελπίδα στην οποία απέβλεπε θα ντροπιαστεί. Και ο βασιλιάς θα αφανιστεί από τη Γάζα και η Ασκαλών δεν θα κατοικείται. Και νόθος γιος θα καθήσει στην Άζωτο, και θα εκκόψω την υπερηφάνεια του Φιλισταίου. Και θα αφαιρέσω τα αιματοβαμμένα του πράγματα από το στόμα του και τα αηδιαστικά του πράγματα ανάμεσα από τα δόντια του, και αυτός θα απομείνει για τον Θεό μας· και θα γίνει σαν σεΐχης στον Ιούδα και η Ακκαρών σαν τον Ιεβουσαίο. Και θα στρατοπεδεύσω ως προφυλακή για τον οίκο μου, ώστε κανείς να μην περνάει μέσα από αυτόν και κανείς να μην επιστρέφει· και δεν θα περνάει πια από αυτούς επιστάτης, γιατί τώρα το είδα με τα μάτια μου”».

5. Γιατί επικάθησε στη Δαμασκό, στη “γη της Αδράχ” και στην Αιμάθ η δυσμένεια του Ιεχωβά;

⁵ Η αρχαία Συρία του έκτου αιώνα Π.Κ.Χ. λάτρευε ψεύτικους θεούς και συνέχιζε να επιδεικνύει εχθρική στάση απέναντι στην αποκαταστημένη γη του Ιούδα. Αρνούνταν να λατρέψει τον Ιεχωβά στον ανοικοδομημένο ναό του στην Ιερουσαλήμ. Εύλογα, λοιπόν, ο λόγος του Ιεχωβά δεν ήταν ευνοϊκός για τη “γη της Αδράχ” που αποτελούσε τμήμα της Συρίας, αλλά ήταν εναντίον της. Ο δυσμενής λόγος του επρόκειτο να επικαθήσει στην πρωτεύουσα όλης της χώρας, δηλαδή στη Δαμασκό· και καθώς η περιοχή της Αιμάθ συνόρευε με τη Δαμασκό, ο δυσμενής λόγος του Ιεχωβά θα εξαγγελλόταν και εναντίον εκείνης. Ολόκληρη η Συρία, λοιπόν, είχε υποπέσει στη θεϊκή δυσμένεια.

6. Γιατί ήταν ο λόγος του Ιεχωβά εναντίον κάποιων πόλεων της Φοινίκης;

⁶ Η χώρα της Φοινίκης συνόρευε με τη Συρία, και τη στιγμή της πιο φρικτής συμφοράς που είχε αντιμετωπίσει ποτέ η γη του Ιούδα στράφηκε και αυτή εναντίον της. Τα εδάφια Ψαλμός 83:5⁠-⁠8 περιλαμβάνουν τις φοινικικές πόλεις Γεβάλ και Τύρο στη διεθνή συνωμοσία εναντίον του λαού του Ιεχωβά, λέγοντας: «Εναντίον σου σύναψαν διαθήκη οι σκηνές του Εδώμ και οι Ισμαηλίτες, ο Μωάβ και οι Αγηρίτες, ο Γεβάλ και ο Αμμών και ο Αμαλήκ, η Φιλιστία μαζί με τους κατοίκους της Τύρου. Και η Ασσυρία ενώθηκε μαζί τους· έγιναν βραχίονας για τους γιους του Λωτ [Μωάβ και Αμμών]». Η Τύρος ήταν στην πραγματικότητα αποικία της Σιδώνας, και τα εδάφια Ζαχαρίας 9:2⁠-⁠4 αναφέρουν αυτές τις πόλεις, λέγοντας:

7. Με ποια πόλη συνδέουν τα εδάφια Ζαχαρίας 9:2⁠-⁠4 την Τύρο, και τι προλέγεται ότι θα συμβεί στην Τύρο;

⁷ «Η Τύρος και η Σιδώνα, διότι είναι πολύ σοφή. Και η Τύρος έχτισε ένα περιτείχισμα για τον εαυτό της και συσσώρευσε ασήμι σαν το χώμα και χρυσάφι σαν τη λάσπη των δρόμων. Ορίστε! Ο Ιεχωβά θα την εκδιώξει και μέσα στη θάλασσα θα πατάξει τη στρατιωτική της δύναμη· και η ίδια θα καταφαγωθεί στη φωτιά».

8. Σε ποια Τύρο αναφέρεται εδώ ο Ζαχαρίας, και γιατί ήταν όντως αυτή;

⁸ Αυτά τα λόγια καταδεικνύουν ότι ο «λόγος του Ιεχωβά» εξαγγέλθηκε και εναντίον ολόκληρης της Φοινίκης επειδή αυτή αντιπροσωπευόταν από τις ξακουστές σε όλο τον κόσμο πόλεις της Τύρο και Σιδώνα. Η πόλη της Τύρου που κατονομάζεται εδώ είναι η νησιωτική πόλη, δεδομένου ότι ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας είχε καταστρέψει την ηπειρωτική πόλη κατά την εκστρατεία του στην Παλαιστίνη. (Ιεζεκιήλ 29:17⁠-⁠20) Όσοι Τύριοι επέζησαν κατέφυγαν στο νησί τους, το οποίο δεν απείχε πολύ από την ακτή, και έχτισαν εκεί μια ισχυρή πόλη. Σύμφωνα με τα εδάφια Ιεζεκιήλ 28:1⁠-⁠19, η Τύρος πρόδωσε με διαβολικό τρόπο τον Ισραήλ με τον οποίο πρώτα διατηρούσε φιλικές σχέσεις, και η Σιδώνα ακολούθησε την Τύρο σε αυτή την πορεία. (Ιεζεκιήλ 28:20⁠-⁠26) Όταν η γη του Ιούδα αποκαταστάθηκε το 537 Π.Κ.Χ., έπειτα από εβδομήντα χρόνια ερήμωσης, η Τύρος και η Σιδώνα δεν άλλαξαν αισθήματα απέναντι στην Ιερουσαλήμ με το δεύτερο ναό της. Πόσο άσοφο ήταν αυτό!

9. Πώς πλούτισε και οχυρώθηκε η Τύρος, αλλά πώς επαληθεύτηκε η προφητεία του Ιεχωβά σχετικά με αυτήν;

⁹ Η Τύρος, όπως και η Σιδώνα, συνέχισε να ακολουθεί τη σοφία αυτού του κόσμου, αυξάνοντας τη σοφία της με σκοπό τη συγκέντρωση πλούτου, συσσωρεύοντας χρυσάφι και ασήμι εδώ στη γη όπου οι επιδρομείς μπορούν να τα λεηλατήσουν. Το ισχυρό περιτείχισμα που έχτισε για την προστασία της η Τύρος, ως ναυτική, εμπορική δύναμη, δεν κατάφερε να αντέξει μπροστά στη στρατηγική του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Έλληνα κατακτητή, το 332 Π.Κ.Χ. Οι στρατιωτικές δυνάμεις ξηράς καθώς και εκείνες που βρίσκονταν στα πολυάριθμα πλοία της δεν κατάφεραν τότε να τη σώσουν. Ο Ιεχωβά μέσω του επίγειου εκτελεστικού οργάνου του πάταξε τη στρατιωτική δύναμη της Τύρου μέσα στη θάλασσα όπου εκείνη είχε εδραιώσει το οχυρό της. Ο Ιεχωβά την εκδίωξε παραδίδοντας τα αμύθητης αξίας υπάρχοντά της στον κατακτητή. Η φωτιά που την κατέφαγε στη συνέχεια επέφερε την πλήρη καταστροφή της.

10. Ποιο ενδιαφέρον έδειξαν για τον Ιησού Χριστό άτομα από την Τύρο και τη Σιδώνα, και τι αναφέρεται ότι ιδρύθηκε στην Τύρο;

¹⁰ Χρόνια αργότερα η Τύρος ανοικοδομήθηκε, αλλά ούτε εκείνη ούτε η Σιδώνα ανέκτησε την ισχυρή εμπορική θέση την οποία είχε προτού εκπληρωθεί ο «λόγος του Ιεχωβά» που είχε εξαγγελθεί εναντίον της. Τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας πολλά άτομα ήρθαν από την Τύρο και τη Σιδώνα για να ακούσουν και να δουν τον Ιησού, καθώς και να γιατρευτούν από αυτόν. (Μάρκος 3:7, 8· Λουκάς 6:17· Ματθαίος 15:21⁠-⁠29) Με βάση τα λόγια του ίδιου του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 11:20⁠-⁠22 και Λουκάς 10:13, 14, θα πρέπει να υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στην Τύρο και στη Σιδώνα οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν το άγγελμα της βασιλείας του Θεού και να ενεργήσουν σύμφωνα με αυτό. Όταν ο απόστολος Παύλος έκανε την τρίτη ιεραποστολική περιοδεία του, υπήρχε στην Τύρο μια Χριστιανική εκκλησία. (Πράξεις 21:2⁠-⁠7) Αυτοί οι Τύριοι δεν έθεταν την εμπιστοσύνη τους σε στρατιωτικές δυνάμεις ούτε συσσώρευαν θησαυρούς στη γη, αλλά στον ουρανό.

Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ ΕΧΘΡΟΥ ΘΑ ΕΚΚΟΠΕΙ

11, 12. (α) Ποια συμμαχία μεταξύ πόλεων κυβερνούσε στην αρχαιότητα τη Φιλιστία; (β) Τίνος την υπερηφάνεια θα εξέκοπτε ο Ιεχωβά, και πώς;

¹¹ Στη συνέχεια, ποιος είναι ο «λόγος του Ιεχωβά» ο οποίος εξαγγέλθηκε εναντίον της Φιλιστίας; Στην αρχαιότητα, η γη της Φιλιστίας κυβερνιόταν από μια ομοσπονδία πέντε πόλεων, της Αζώτου, της Ακκαρών, της Ασκαλών, της Γάζας και της Γαθ. Για κάποιο λόγο η Γαθ δεν μνημονεύεται εδώ στο λόγο του Ιεχωβά εναντίον των Φιλισταίων. Η προφητεία συνεχίζεται στα εδάφια Ζαχαρίας 9:5⁠-⁠7 ως εξής:

¹² «Η Ασκαλών θα δει και θα φοβηθεί· και η Γάζα θα νιώσει πολύ δυνατούς πόνους· το ίδιο και η Ακκαρών, επειδή η ελπίδα στην οποία απέβλεπε θα ντροπιαστεί. Και ο βασιλιάς θα αφανιστεί από τη Γάζα και η Ασκαλών δεν θα κατοικείται. Και νόθος γιος θα καθήσει στην Άζωτο, και θα εκκόψω την υπερηφάνεια του Φιλισταίου. Και θα αφαιρέσω τα αιματοβαμμένα του πράγματα από το στόμα του και τα αηδιαστικά του πράγματα ανάμεσα από τα δόντια του, και αυτός θα απομείνει για τον Θεό μας· και θα γίνει σαν σεΐχης στον Ιούδα και η Ακκαρών σαν τον Ιεβουσαίο».

13. (α) Πώς θα επηρέαζε η καταστροφή της Τύρου το 332 Π.Κ.Χ. την Ασκαλών, τη Γάζα και την Ακκαρών; (β) Ποια μεταβολή επρόκειτο να επέλθει στην Άζωτο;

¹³ Επομένως, η πόλη της Ασκαλών θα έβλεπε την καταστροφή της Τύρου και θα φοβόταν, και τελικά θα έμενε ακατοίκητη. Η δε Γάζα ένιωσε πολύ δυνατούς πόνους, προφανώς για τον ίδιο λόγο· εξαιτίας αυτού του οδυνηρού γεγονότος και των συνεπειών του, σημειώθηκε μια μεταβολή στη διακυβέρνησή της ώστε ο αυτόχθων βασιλιάς της αφανίστηκε από αυτήν. Η πόλη της Ακκαρών προφανώς απέβλεπε στην Τύρο, όπου και είχε στηρίξει την ελπίδα της για προστασία και αρωγή σε περίπτωση εχθρικής εισβολής. Γι’ αυτό, όταν η Τύρος ερειπώθηκε μετά την εφτάμηνη πολιορκία της από τον Μέγα Αλέξανδρο το 332 Π.Κ.Χ., η Ακκαρών σφάδαξε και αυτή από πολύ δυνατούς πόνους επειδή η ελπίδα της είχε διαψευστεί, είχε ντροπιαστεί. Τι θα συνέβαινε, όμως, στην τέταρτη πόλη που μνημονεύεται, την Άζωτο; Από ό,τι φαίνεται, επρόκειτο να σημειωθεί μια μεταβολή στον πληθυσμό της, γιατί ο Ιεχωβά είπε: «Νόθος γιος θα καθήσει στην Άζωτο». Ο γνήσιος αυτόχθων πληθυσμός της δεν επρόκειτο να παραμείνει σε αυτήν. Ξένοι, αλλοεθνείς θα κυριαρχούσαν στην πόλη, όχι μόνο από πλευράς διακυβέρνησης αλλά και από πλευράς πληθυσμού.

14. Για ποια στάση απέναντι στον Ισραήλ ήταν ένοχη η Φιλιστία, και πώς θα την εξέκοπτε ο Ιεχωβά;

¹⁴ Ομολογουμένως, λοιπόν, ο «λόγος του Ιεχωβά» ήταν εναντίον της Φιλιστίας. Οι Φιλισταίοι είχαν δείξει μεγάλη υπερηφάνεια και αλαζονεία, ιδιαίτερα απέναντι στο λαό του Ιεχωβά, ακόμη και μετά την αποκατάστασή του στην πατρίδα του. Ωστόσο, η υπερηφάνειά τους προηγήθηκε της συντριβής τους. Επιφέροντας στις τέσσερις ηγετικές πόλεις της Φιλιστίας τα όσα προαναφέρθηκαν, ο Ιεχωβά θα “εξέκοπτε την υπερηφάνεια του Φιλισταίου”. Κανένας Φιλισταίος δεν θα μπορούσε να καυχηθεί πια συγκρίνοντας τον εαυτό του με το λαό του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά θα εξέκοπτε επίσης την ψεύτικη θρησκευτική λατρεία τους.

15. (α) Τι θα γίνονταν τα “αιματοβαμμένα πράγματα” και τα “αηδιαστικά πράγματα” των Φιλισταίων; (β) Ποια πορεία θα ακολουθούσε ένα υπόλοιπο Φιλισταίων;

¹⁵ Στα πλαίσια της λατρείας των ψεύτικων θεών τους έτρωγαν θυσίες που ήταν αηδιαστικές στον Ιεχωβά και στο λαό του. Επίσης, δεν στράγγιζαν το αίμα των ζώων τα οποία θυσίαζαν και έτρωγαν στα τελετουργικά τους γεύματα. Αυτή η βδελυρή λατρεία ειδωλολατρικών θεών, όμως, θα έπαιρνε τέλος, γιατί ο «λόγος του Ιεχωβά» ανέφερε στη συνέχεια: «Και θα αφαιρέσω τα αιματοβαμμένα του πράγματα [του Φιλισταίου] από το στόμα του και τα αηδιαστικά του πράγματα ανάμεσα από τα δόντια του, και αυτός θα απομείνει για τον Θεό μας». Το πώς θα απομακρύνονταν αυτά τα αιματοβαμμένα και αηδιαστικά πράγματα από το στόμα και τα δόντια του Φιλισταίου δεν εξηγείται. Αλλά από όλους αυτούς τους Φιλισταίους που θα αρνούνταν να τηρήσουν την εντολή του Θεού και να κόψουν κάθε επαφή με την ειδωλολατρία και τις απεχθείς θυσίες και τελετουργίες της, θα απέμενε ένα υπόλοιπο που θα το έκανε αυτό εθελούσια, υπάκουα. Αυτό το υπόλοιπο θα ήταν «για τον Θεό μας», για τον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Τι ζωοσωτήρια μεταμόρφωση! Ωστόσο, το εδάφιο Ζαχαρίας 9:7 λέει στη συνέχεια σχετικά με αυτό το υπόλοιπο: «Και θα γίνει σαν σεΐχης στον Ιούδα και η Ακκαρών σαν τον Ιεβουσαίο».

16. (α) Πώς θα γινόταν το υπόλοιπο των Φιλισταίων «σαν σεΐχης στον Ιούδα»; (β) Ποιο θα ήταν το κοινωνικό επίπεδο εκείνων που ήταν από την Ακκαρών, όπως υποδηλώνεται από το ότι θα γίνονταν «σαν τον Ιεβουσαίο»;

¹⁶ Οι Φιλισταίοι, βέβαια, δεν μπορούσαν να γίνουν σεΐχηδες στη φυλή του Ιούδα που ήταν σημιτική και εβραϊκή, και αυτό γιατί ήταν Χαμίτες. (Γένεση 10:6, 13, 14, 21⁠-⁠25) Αλλά το υπάκουο υπόλοιπο, τα μέλη του οποίου ήταν προσήλυτοι στη λατρεία του “Θεού μας”, του Ιεχωβά, μπορούσε να γίνει «σαν σεΐχης στον Ιούδα». Οπότε το υπόλοιπο θα είχε μια ξεχωριστή θέση όσον αφορά τον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά και δεν θα το θεωρούσαν μικρής σημασίας ή ασήμαντο. Όπως ο σεΐχης μιας φυλής, θα αποκτούσε και αυτό ευθύνες. Ωστόσο, αυτές οι ευθύνες θα ήταν υποδεέστερες σε σχέση με εκείνες που θα είχαν οι Ιουδαίοι. Αυτό καταδεικνύεται από τη δήλωση ότι η Ακκαρών θα γίνει «σαν τον Ιεβουσαίο». Οι Ιεβουσαίοι ήταν και αυτοί Χαμίτες, όπως οι Φιλισταίοι, με τη διαφορά ότι δεν κατάγονταν από το γιο του Χαμ τον Μισραΐμ, αλλά από το γιο του τον Χαναάν, και άρα ήταν Χαναναίοι. (Γένεση 10:6, 15, 16) Οι Ιεβουσαίοι κατοικούσαν παλιότερα στην Ιερουσαλήμ, η οποία τότε ονομαζόταν Ιεβούς.

17. Γιατί υποδήλωνε θέση εύνοιας για εκείνους που ήταν από την Ακκαρών το ότι θα γίνονταν «σαν τον Ιεβουσαίο»;

¹⁷ Το 1070 Π.Κ.Χ. ο Βασιλιάς Δαβίδ κατέλαβε την πόλη από τους Ιεβουσαίους και την ονόμασε Ιερουσαλήμ. (Κριτές 1:21· 2 Σαμουήλ 5:4⁠-⁠9) Αργότερα, οι υποδουλωμένοι Ιεβουσαίοι χρησιμοποιήθηκαν από το γιο του Δαβίδ, τον Βασιλιά Σολομώντα, για καταναγκαστική εργασία σε διάφορα δημόσια κατασκευαστικά έργα, περιλαμβανομένου και του μεγαλοπρεπούς ναού της Ιερουσαλήμ. (1 Βασιλέων 9:15⁠-⁠23· 2 Χρονικών 8:1⁠-⁠10) Τι προνόμιο ήταν για εκείνους τους Ιεβουσαίους να έχουν συμμετοχή στην οικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ καθώς και στην οικοδόμηση εξαίρετων εγκαταστάσεων για την τυπική Μεσσιανική βασιλεία του Θεού στον αρχαίο Ισραήλ! Συνεπώς, το γεγονός ότι η Ακκαρών και οι κάτοικοί της, οι οποίοι μεταστράφηκαν στη λατρεία του “Θεού μας” του Ιεχωβά, έγιναν «σαν τον Ιεβουσαίο» τούς έφερε σε μια ευνοημένη αν και υποδεέστερη θέση.

18. Ποια επαφή με τη Χριστιανοσύνη είχαν οι Φιλισταίοι του πρώτου αιώνα Κ.Χ.;

¹⁸ Τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, τα καλά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού κηρύχτηκαν στους Φιλισταίους. Θυμόμαστε την περίπτωση που ο ευαγγελιστής Φίλιππος κήρυξε σε έναν Αιθίοπα ευνούχο καθώς ταξίδευαν με το άρμα εκείνου στο «δρόμο που κατεβαίνει από την Ιερουσαλήμ στη Γάζα», στη Φιλιστία. Αφού βάφτισε Χριστιανό εκείνον τον Αιθίοπα προσήλυτο, ο Φίλιππος τον άφησε και κατόπιν βρέθηκε στην Άζωτο (σημερινή Ασδόδ), περίπου πενήντα τέσσερα χιλιόμετρα βόρεια της Γάζας. Αναμφίβολα, πολλοί Φιλισταίοι θα ανταποκρίθηκαν στο ευαγγελιστικό έργο του Φιλίππου. (Πράξεις 8:26⁠-⁠40) Μετά τη μεταστροφή του Ιταλού εκατόνταρχου Κορνήλιου το 36 Κ.Χ., οι Φιλισταίοι είχαν τη δυνατότητα να μεταστραφούν και στη συνέχεια να λάβουν το άγιο πνεύμα του Θεού μέσω του Χριστού.

19. Πώς εκπληρώνεται στην περίπτωση των σύγχρονων αντιτυπικών Φιλισταίων η προφητική εικόνα του “νόθου γιου που κάθεται στην Άζωτο”;

¹⁹ Στην εποχή μας, στον εικοστό αιώνα, πολλά θρησκευόμενα άτομα ήταν σαν τους αρχαίους Φιλισταίους με την έννοια ότι λάτρευαν ψεύτικους θεούς και μάχονταν το λαό του Ιεχωβά. Όπως η αρχαία Άζωτος, η επικεφαλής πόλη της πεντάπολης των Φιλισταίων, υπέστη μεταβολή του πληθυσμού της σαν να την είχαν κατακλύσει νόθοι γιοι, έτσι και αυτοί οι σημερινοί αντιτυπικοί Φιλισταίοι υπέστησαν μια μεταβολή στην προσωπικότητά τους. Καθώς αφιερώνονται στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού και βαφτίζονται, παύουν να αποτελούν μέρος του κόσμου των σημερινών Φιλισταίων, γίνονται “ξένοι” ως προς αυτόν και δεν έχουν πια θέση ανάμεσά του. Δεν επιδίδονται σε ιδιοτελές εμπόριο, όπως έκανε η αρχαία Τύρος, ούτε βασίζονται σε αυτό ούτε και ελπίζουν σε αυτό, όπως απέβλεπε η Ακκαρών στην Τύρο· ούτε θέτουν την εμπιστοσύνη τους στη στρατιωτική δύναμη, όπως έκανε η αρχαία Συρία. Απέχουν από τη λατρεία και την απόδοση υπηρεσίας στους αιμοδιψείς θεούς αυτού του σύγχρονου κόσμου. Τάσσονται με αφοσίωση υπέρ του “Θεού μας”, του Ιεχωβά των στρατευμάτων.

20. Στους μεταμορφωμένους Φιλισταίους σήμερα δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχουν με το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών σε ποιο πράγμα;

²⁰ Με βάση αυτήν τους την πορεία, δίνεται σε αυτούς τους μεταμορφωμένους Φιλισταίους της εποχής μας η ευκαιρία να συμμετέχουν με το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών ή Ιουδαίων στην προώθηση της λατρείας του Ιεχωβά στον πνευματικό ναό του. “Σαν έναν σεΐχη στον Ιούδα”, λαβαίνουν διορισμούς και ευθύνες σε σχέση με το έργο του ναού. Το πλήθος αυτών των αφιερωμένων, βαφτισμένων υπηρετών του Ιεχωβά Θεού έχει ήδη γίνει «μεγάλο» και ολοένα αυξάνεται. Αυτό το αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» το οποίο συνταυτίζεται με το υπόλοιπο που είναι χρισμένο με το πνεύμα προειπώθηκε στα εδάφια Αποκάλυψη 7:9⁠-⁠17.

21, 22. (α) Πώς θα ωφελούσε το λαό του Ιεχωβά το να είναι εκείνος προφυλακή για αυτούς, και γιατί δεν θα περνούσε από αυτούς επιστάτης; (β) Πώς έχει εκπληρώσει ο Ιεχωβά αυτή την προφητεία προς το υπόλοιπο του πνευματικού του Ισραήλ σήμερα;

²¹ Η αρχαία Φιλιστία, η Φοινίκη και η Συρία ήταν βίαιοι εχθροί του αποκαταστημένου υπολοίπου των πρώην εξόριστων Ιουδαίων. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, επισημαίνοντας την αντίθεση ανάμεσα στο πώς θα πολιτευόταν με εκείνους τους εχθρούς και στο πώς θα πολιτευόταν με τον εκλεκτό του λαό, τον οίκο του Ισραήλ, είπε στη συνέχεια: «Και θα στρατοπεδεύσω ως προφυλακή για τον οίκο μου, ώστε κανείς να μην περνάει μέσα από αυτόν και κανείς να μην επιστρέφει· και δεν θα περνάει πια από αυτούς επιστάτης, γιατί τώρα το είδα με τα μάτια μου».—⁠Ζαχαρίας 9:8.

²² Στρατοπεδεύοντας ως προφυλακή, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων μπορούσε να αποτρέψει τους επιτιθέμενους εχθρούς από το να πλησιάσουν στον «οίκο» Του και από το να κάνουν εισβολή στη γη τους και να αποσυρθούν στη συνέχεια. Ως «προφυλακή» θα απέτρεπε οποιονδήποτε καταπιεστικό “επιστάτη” δούλων από το να ξαναπεράσει μέσα από αυτούς και να τους υποδουλώσει. Παρόμοια, ο ίδιος Ιεχωβά των στρατευμάτων προστάτεψε τον «οίκο» του με τους πνευματικούς Ισραηλίτες σε αυτόν τον καιρό του τέλους, όταν οι εχθροί συσπειρώθηκαν όπως ποτέ άλλοτε εναντίον της λατρείας του Ιεχωβά που ασκείται στον πνευματικό ναό του. Με την ενίσχυση του κραταιού πνεύματός του, ο “οίκος” του Ιεχωβά που αποτελείται από τον πνευματικό Ισραήλ αντιστέκεται με επιτυχία σε όλες τις απόπειρες που κάνουν οι κοσμικοί “επιστάτες” για να περάσουν μέσα από την πνευματική επικράτειά του και να γίνουν ο θρησκευτικός επιστάτης του. Μιμούμενοι τους αποστόλους του Χριστού, υπακούν στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους.—⁠Πράξεις 5:29.

23. (α) Τι σημαίνει η έκφραση του Ιεχωβά «Τώρα το είδα με τα μάτια μου», αναφορικά με την κατάσταση του λαού του ανάμεσα σε όλη την ανθρωπότητα; (β) Πώς αληθεύει αυτό σήμερα σε σχέση με το πνευματικό υπόλοιπο και το «μεγάλο πλήθος» των ομοπίστων τους;

²³ Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι ενήμερος των απειλών και των προσπαθειών που καταβάλλουν οι εχθροί εναντίον όσων τον λατρεύουν στο ναό του. Όπως λέει ο ίδιος: «Τώρα το είδα με τα μάτια μου». Αυτό αντιστοιχεί με κάτι που ανέφερε νωρίτερα στην «εξαγγελία» του με τα εξής λόγια: «Ο λόγος του Ιεχωβά είναι εναντίον της γης της Αδράχ, και στη Δαμασκό επικάθεται· διότι ο Ιεχωβά έχει το μάτι του στραμμένο πάνω στο χωματένιο άνθρωπο και σε όλες τις φυλές του Ισραήλ». (Ζαχαρίας 9:1) Το μάτι του παρατηρεί όχι μόνο «όλες τις φυλές του Ισραήλ» αλλά και το χωματένιο άνθρωπο. Δηλαδή, εκτός από τον εκλεκτό του λαό παρατηρεί και όλο το ανθρώπινο γένος. Γι’ αυτό και προέβη σε αυτή την εξαγγελία εναντίον των κατά παράδοση εχθρών, όπως ήταν η Συρία, η Φοινίκη και η Φιλιστία, που είχαν κακομεταχειριστεί τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Αυτή η «εξαγγελία» είναι προφητική και εφαρμόζεται σήμερα με πνευματική έννοια στους εχθρούς του πνευματικού Ισραήλ του Ιεχωβά και του “μεγάλου πλήθους” των ομοπίστων τους. Η διαφορά ανάμεσα στο πώς μεταχειρίζεται ο Ιεχωβά των στρατευμάτων όλους αυτούς τους λάτρεις Του και στο πώς μεταχειρίζεται τα σύγχρονα αντίστοιχα της Συρίας, της Φοινίκης και της Φιλιστίας είναι ήδη φανερή. Η απόλυτη διαφορά θα γίνει φανερή στη διάρκεια της επικείμενης “μεγάλης θλίψης”, όταν εκείνος θα απελευθερώσει πλήρως τους όσιους λάτρεις του από όλους τους ασεβείς εχθρούς τους.—⁠Ματθαίος 24:21, 22· Αποκάλυψη 7:14, 15· 19:11⁠-⁠21.

«ΔΕΣ! Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ»

24. (α) Αν ληφθεί υπόψη αυτό που υπέστη η Γάζα, ποια ερωτήματα δημιουργούνται σε σχέση με το αντικείμενο της εχθρότητάς της, την Ιερουσαλήμ; (β) Γιατί θα διέφεραν οι κραυγές της Ιερουσαλήμ από αυτές της Γάζας;

²⁴ Ο βασιλιάς θα αφανιζόταν από την πόλη Γάζα της Φιλιστίας, αλλά τι θα γινόταν με το αντικείμενο της εχθρότητας των Φιλισταίων, δηλαδή την Ιερουσαλήμ η οποία ποιητικά αποκαλούνταν Σιών; Άραγε “θα ένιωθε πολύ δυνατούς πόνους” όπως η Γάζα, βλέποντας να ανατρέπεται το οχυρό του άπληστου εμπορίου και της μη θεοκρατικής στρατιωτικής δύναμης; Θα κραύγαζε από τους αφόρητους πόνους και από τον πανικό; Θα κραύγαζε, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο όπως η Γάζα! Και αυτό γιατί, αφού κάνει την εξαγγελία του εναντίον της Συρίας, της Φοινίκης και της Φιλιστίας, ο Ιεχωβά λέει κατόπιν: «Να είσαι πολύ χαρούμενη, κόρη της Σιών. Να αλαλάξεις θριαμβευτικά,a κόρη της Ιερουσαλήμ. Δες! Ο βασιλιάς σου έρχεται σε εσένα. Είναι δίκαιος, ναι, σωσμένος· ταπεινός και ανεβασμένος σε ένα γαϊδούρι, σε ένα ενήλικο ζώο, γιο ενός θηλυκού γαϊδουριού. Και θα εκκόψω το πολεμικό άρμα από τον Εφραΐμ και το άλογο από την Ιερουσαλήμ. Και το τόξο της μάχης θα εκκοπεί. Και αυτός θα πει λόγια ειρήνης στα έθνη· και η διακυβέρνησή του θα είναι από θάλασσα σε θάλασσα και από τον Ποταμό ως τα πέρατα της γης».—⁠Ζαχαρίας 9:9, 10.

25. Γιατί έχει η «κόρη της Ιερουσαλήμ» κάθε λόγο να αλαλάζει θριαμβευτικά και να είναι πολύ χαρούμενη καθώς πλησιάζει ο βασιλιάς;

²⁵ Πώς ήταν δυνατόν να μην έχει η Ιερουσαλήμ κάθε βάσιμο λόγο για να είναι πολύ χαρούμενη και να “αλαλάζει θριαμβευτικά” όταν θα εκπληρωνόταν αυτή η ένδοξη υπόσχεση; Τον καιρό που δόθηκε αυτή η θεϊκή υπόσχεση μέσω του προφήτη Ζαχαρία, η Ιερουσαλήμ δεν είχε δικό της βασιλιά. Είχε απλώς έναν επαρχιακό κυβερνήτη τον οποίο είχε διορίσει ο αυτοκράτορας της Περσίας Δαρείος Α΄· αυτός ήταν ο Ζοροβάβελ, ο γιος του Σαλαθιήλ, από την οικογενειακή γραμμή του Βασιλιά Δαβίδ. Η βασιλεία του Δαβίδ είχε ανατραπεί από τους Βαβυλώνιους περίπου ενενήντα χρόνια νωρίτερα, το 607 Π.Κ.Χ., όταν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε ολοσχερώς και ο βασιλιάς της ο Σεδεκίας εκτοπίστηκε στη Βαβυλώνα. Αν και τα εβδομήντα χρόνια κατά τα οποία η Ιερουσαλήμ είχε παραμείνει ολοκληρωτικά έρημη είχαν πια παρέλθει, ωστόσο οι καιροί των εθνών—⁠μια περίοδος 2.520 χρόνων στη διάρκεια της οποίας τα μη ιουδαϊκά έθνη θα καταπατούσαν το δικαίωμα της Ιερουσαλήμ για μια Δαβιδική βασιλεία⁠—έπρεπε να συνεχιστούν μέχρι το έτος 1914 Κ.Χ. Έτσι λοιπόν, στις ημέρες του Ζαχαρία η «κόρη της Ιερουσαλήμ» απέβλεπε με λαχτάρα στον ερχομό του αληθινού Μεσσία Βασιλιά από τη γραμμή του Δαβίδ, ενός Μεσσία που είχε προσκιαστεί από τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ.—⁠Αγγαίος 2:23.

26. Γιατί δεν χρειάζεται να κάνουμε αβέβαιες εικασίες σχετικά με την αρχική εκπλήρωση αυτής της προφητείας του Ζαχαρία;

²⁶ Εμείς σήμερα, που ενδιαφερόμαστε για τον αληθινό Μεσσία και όχι για κάποιον ψευδόχριστο, δεν χρειάζεται να κάνουμε αβέβαιες εικασίες σχετικά με την αρχική εκπλήρωση της προφητείας του Ζαχαρία. Αυτήν την κατέγραψαν και μας την περιγράφουν τουλάχιστον τρεις αυτόπτες μάρτυρες—⁠ο Ματθαίος Λευί, εισπράκτορας φόρων, ο Ιωάννης Μάρκος, κάτοικος της Ιερουσαλήμ, και ο Ιωάννης, ο γιος του Ζεβεδαίου⁠—και εκτός από αυτούς ένας ιστορικός του πρώτου αιώνα ο οποίος ερεύνησε τα γεγονότα της υπόθεσης, ο γιατρός Λουκάς από τη Μικρά Ασία. Η εκπλήρωση αυτή έλαβε χώρα την Κυριακή 9 Νισάν του 33 Κ.Χ. Ο Ματθαίος Λευί μάς λέει σχετικά:

Και όταν πλησίασαν στην Ιερουσαλήμ και έφτασαν στη Βηθφαγή, στο Όρος των Ελαιών, τότε έστειλε ο Ιησούς δύο μαθητές, λέγοντάς τους: «Πηγαίνετε στο χωριό που φαίνεται και θα βρείτε αμέσως ένα θηλυκό γαϊδούρι δεμένο, και μαζί του ένα πουλάρι· λύστε τα και φέρτε τα σε εμένα. Και αν κάποιος σας πει κάτι, πρέπει να πείτε: “Ο Κύριος τα χρειάζεται”. Τότε θα τα στείλει αμέσως».

Αυτό, όμως, έγινε για να εκπληρωθεί εκείνο που λέχθηκε μέσω του προφήτη, ο οποίος είπε: «Πείτε στην κόρη της Σιών: “Δες! Ο Βασιλιάς σου έρχεται σε εσένα πράος και ανεβασμένος σε γαϊδούρι, ναι, σε πουλάρι, σε γέννημα υποζυγίου”».

Οι μαθητές, λοιπόν, πήγαν και έκαναν ό,τι τους πρόσταξε ο Ιησούς. Και έφεραν το γαϊδούρι και το πουλάρι του και έβαλαν πάνω σε αυτά τα εξωτερικά τους ενδύματα, και αυτός κάθησε πάνω τους. Οι περισσότεροι από το πλήθος έστρωσαν τα εξωτερικά τους ενδύματα στο δρόμο, ενώ άλλοι άρχισαν να κόβουν κλαδιά από τα δέντρα και να τα στρώνουν στο δρόμο. Όσο για τα πλήθη, εκείνοι που πήγαιναν μπροστά από αυτόν και εκείνοι που ακολουθούσαν κραύγαζαν: «Σώσε, σε ικετεύουμε, τον Γιο του Δαβίδ! Ευλογημένος αυτός που έρχεται στο όνομα του Ιεχωβά! Σώσε τον, σε ικετεύουμε, εκεί πάνω στα ύψη!»

Όταν μπήκε στην Ιερουσαλήμ, ολόκληρη η πόλη αναστατώθηκε και έλεγε: «Ποιος είναι αυτός;» Τα πλήθη έλεγαν: «Αυτός είναι ο προφήτης Ιησούς, από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας!»

Και ο Ιησούς μπήκε στο ναό και έδιωξε όλους εκείνους που πουλούσαν και αγόραζαν στο ναό, και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τους πάγκους εκείνων που πουλούσαν περιστέρια. Και τους είπε: «Είναι γραμμένο: “Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής”, αλλά εσείς τον κάνετε σπηλιά ληστών». Επίσης, τυφλοί και κουτσοί τον πλησίασαν στο ναό, και αυτός τους θεράπευσε.

Όταν είδαν οι πρωθιερείς και οι γραμματείς τα θαυμαστά πράγματα που έκανε, καθώς και τα αγόρια που κραύγαζαν στο ναό και έλεγαν: «Σώσε, σε ικετεύουμε, τον Γιο του Δαβίδ!» αγανάκτησαν και του είπαν: «Ακούς τι λένε αυτά;» Ο Ιησούς τούς είπε: «Ναι. Ποτέ δεν διαβάσατε ότι: “Από το στόμα νηπίων και βρεφών που θηλάζουν ετοίμασες αίνο”;»—⁠Ματθαίος 21:1⁠-⁠16.

27. Αν δεν είχαν φωνάξει οι μαθητές, πώς θα είχε εκπληρωθεί η προφητεία;

²⁷ Ο Ιουδαίος γιατρός Λουκάς, μάλιστα, προσθέτει την εξής λεπτομέρεια:

Ωστόσο, μερικοί Φαρισαίοι από το πλήθος τού είπαν: «Δάσκαλε, επίπληξε τους μαθητές σου». Αλλά απαντώντας αυτός είπε: «Σας λέω: Αν αυτοί σωπάσουν, θα φωνάξουν οι πέτρες».—⁠Λουκάς 19:39, 40· βλέπε επίσης Μάρκος 11:1⁠-⁠18· Ιωάννης 12:12⁠-⁠19.

28. Με ποιον τρόπο ήταν ο Ιησούς, κατά τη θριαμβευτική του είσοδο στην Ιερουσαλήμ, ειρηνικός, «ταπεινός», «δίκαιος» και «σωσμένος»;

²⁸ Έτσι λοιπόν, ο Ιησούς Χριστός δεν μπήκε στην Ιερουσαλήμ έφιππος σε πολεμικό άλογο αλλά, απεναντίας, μπήκε ειρηνικά ανεβασμένος σε ένα γαϊδούρι, ανόμοια με τον Ηρώδη τον Μέγα ο οποίος, έπειτα από μια τρίμηνη πολιορκία της Ιερουσαλήμ το έτος 37 Π.Κ.Χ., κατέλαβε την Ιερουσαλήμ με αιφνιδιασμό και εκθρόνισε τον Ασμοναίο (Μακκαβαίο) βασιλιά Αντίγονο που καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο Ιησούς ήταν πράγματι «ταπεινός», όπως είχε προείπει το εδάφιο Ζαχαρίας 9:9. Δεν ήταν ψευδόχριστος ή ψευδομεσσίας, αλλά ήταν «δίκαιος»—⁠ο Μεσσίας που δικαιώθηκε από τον ουράνιο Πατέρα του τον Ιεχωβά. Στην πραγματικότητα, ήταν «δίκαιος» λόγω του ότι ήταν τέλειος κατά σάρκα, αναμάρτητος, αψεγάδιαστος, και συνεπώς ικανός να προσφέρει τον εαυτό του ως τέλεια ανθρώπινη θυσία για να απομακρύνει την αμαρτία ολόκληρου του άδικου κόσμου της ανθρωπότητας. (Πράξεις 7:52· Εβραίους 7:26· 1 Ιωάννη 2:1) Ήταν πράγματι «σωσμένος», όπως ακριβώς ήταν σωσμένος και ο αρχαίος πρόγονός του Βασιλιάς Δαβίδ καθώς του δίνονταν νίκες επί των εχθρών του. (2 Σαμουήλ 22:1⁠-⁠4· 8:6, 14) Το μεγάλο πλήθος δεν κραύγαζε μάταια καθώς ο Ιησούς έμπαινε θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ: «Ωσαννά τω Υιώ Δαβίδ», ή αλλιώς, «Σώσε, σε ικετεύουμε, τον Γιο του Δαβίδ!» Εφτά ημέρες αργότερα, ο Παντοδύναμος Θεός έσωσε τον Ιησού από το θάνατο ανασταίνοντάς τον σε αθάνατη ζωή στον ουρανό.—⁠Εβραίους 5:7⁠-⁠10.

29. (α) Σε σχέση με τους πνευματικούς μαθητές του, πώς είπε ο Ιησούς Χριστός «λόγια ειρήνης στα έθνη»; (β) Πώς καταστρέφει όλους τους πολεμικούς εξοπλισμούς εντός και εκτός του Χριστιανικού κόσμου, και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα όταν εκείνος θα πει λόγια ειρήνης στο σημερινό «μεγάλο πλήθος»;

²⁹ Αυτός επρόκειτο να ονομαστεί «Άρχοντας Ειρήνης». (Ησαΐας 9:6, 7) Οι Ιουδαίοι μαθητές του προέρχονταν από όλες τις φυλές του Ισραήλ, περιλαμβανομένου του Εφραΐμ και του Ιούδα, και εκείνος τους ένωσε σε μια ειρηνική Χριστιανική αδελφότητα· μεταξύ των μαθητών του εξάλειψε ακόμη και την εχθρότητα που επικρατούσε ανάμεσα σε εκείνους που ήταν φυσικοί, περιτμημένοι Ιουδαίοι και σε εκείνους που ήταν Εθνικοί. (Εφεσίους 2:11⁠-⁠20) Με αυτόν τον τρόπο, έχει ήδη πει «λόγια ειρήνης στα έθνη». Αλλά ο Χριστιανικός κόσμος αρνείται να ακούσει τα λόγια του και μέχρι σήμερα συνεχίζει να έχει διαμάχες στο εσωτερικό του. Στον επερχόμενο «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», τον Αρμαγεδδώνα, ο Ιεχωβά Θεός θα χρησιμοποιήσει τον Μεσσιανικό Βασιλιά του για να καταστρέψει πολεμικά άρματα και τόξα και όλους τους βίαιους πολεμικούς εξοπλισμούς που υπάρχουν σήμερα εντός και εκτός του Χριστιανικού κόσμου. (Αποκάλυψη 16:14⁠-⁠16· 19:11⁠-⁠21) Θα καταστρέψει όλους όσους προωθούν τους βίαιους πολέμους μεταξύ των ανθρώπων, σε όλα τα έθνη. Αλλά στο «μεγάλο πλήθος» των φιλειρηνικών λάτρεων που βρίσκονται στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά και οι οποίοι προέρχονται από όλα τα έθνη ο νικηφόρος Βασιλιάς Ιησούς Χριστός θα μιλήσει ειρηνικά με λόγια ειρήνης και αυτοί θα διασωθούν.—⁠Αποκάλυψη 7:14.

30. Πώς, μετά τη λήξη των καιρών των εθνών το 1914 Κ.Χ., έγινε η επίσημη παρουσίαση του Ιησού Χριστού ως Βασιλιά στην αντιτυπική Ιερουσαλήμ, αλλά ποιο ερώτημα ανακύπτει σχετικά με την υποδοχή που του επιφυλάχτηκε;

³⁰ Όταν το 1914 Κ.Χ. τελείωσαν τα 2.520 χρόνια των καιρών των εθνών κατά τα οποία τα έθνη θα καταπατούσαν το δικαίωμα της Ιερουσαλήμ για μια Μεσσιανική βασιλεία στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ, ο Ύψιστος Θεός Ιεχωβά ενθρόνισε τον Μεσσία Ιησού στον ουράνιο θρόνο για να βασιλεύει και να κατακυριεύει ανάμεσα στους εχθρούς του. (Ψαλμός 110:1⁠-⁠6· Πράξεις 2:34⁠-⁠36· Εβραίους 10:12, 13) Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1914⁠-⁠1918 Κ.Χ.), το αφιερωμένο, βαφτισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών διακήρυττε δημόσια ότι οι καιροί των εθνών είχαν λήξει και ότι ο Ύψιστος Θεός είχε κάνει τον Γιο του τον Ιησού Χριστό Βασιλιά στους ουρανούς. Με αυτόν τον τρόπο γινόταν η παρουσίαση του Μεσσιανικού Βασιλιά του Ιεχωβά ιδιαίτερα στο Χριστιανικό κόσμο, τον οποίο προσκίαζε η Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνα Κ.Χ. Αλλά μήπως ο Χριστιανικός κόσμος ο οποίος ομολογούσε ότι αποτελούνταν από μαθητές του Χριστού τον δέχτηκε ως Βασιλιά, του οποίου η «διακυβέρνηση» θα ήταν «από θάλασσα σε θάλασσα και από τον Ποταμό ως τα πέρατα της γης»;

31. Με βάση τα γεγονότα ως το Δεκέμβριο του 1918, ποιες αποδείξεις υπάρχουν σχετικά με το αν ο Χριστιανικός κόσμος δέχτηκε ή όχι τον Μεσσία του Ιεχωβά ως Βασιλιά του;

³¹ Όχι, αν ληφθούν υπόψη τα όσα έκανε ο Χριστιανικός κόσμος στο χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών “αδελφών”, τα οποία ήταν σαν να είχαν γίνει σε βάρος του ίδιου του Ιησού, του Μεσσία. (Ματθαίος 25:40, 45· Μάρκος 9:37) Τριάμισι χρόνια μετά τη λήξη των καιρών των εθνών, την άνοιξη του 1918 Κ.Χ., ο διωγμός και η καταπίεση σε βάρος του υπολοίπου των πνευματικών αδελφών του Χριστού από μέρους του μαχόμενου Χριστιανικού κόσμου έφτασε σε μεγάλο αποκορύφωμα. (Αποκάλυψη 11:2⁠-⁠10) Κατόπιν αυτού, ο Χριστιανικός κόσμος τερμάτισε τον πρώτο του παγκόσμιο πόλεμο, στις 11 Νοεμβρίου 1918. Μιμούμενος την Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνα Κ.Χ., ο Χριστιανικός κόσμος αρνήθηκε να δεχτεί τον Μεσσιανικό Βασιλιά του Ιεχωβά. Τον επόμενο μήνα (το Δεκέμβριο του 1918), ο Χριστιανικός κόσμος υποστήριξε δημόσια την προτεινόμενη Κοινωνία των Εθνών ως «την πολιτική έκφραση της Βασιλείας του Θεού στη γη».

32. Δεδομένης της πορείας του Χριστιανικού κόσμου, δεν υπήρχαν κάποιοι που να δέχτηκαν τον Μεσσιανικό Βασιλιά του Ιεχωβά, και τι θα έπρεπε να κάνουν αυτοί, σύμφωνα με την προφητεία;

³² Δεν υπήρχε, όμως, κανείς που να δέχτηκε τον Μεσσιανικό Βασιλιά τον οποίο παρουσίασε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων; Υπήρχε! Όπως ακριβώς την Κυριακή 9 Νισάν του 33 Κ.Χ. υπήρχε ένα υπόλοιπο Ιουδαίων, οι μαθητές του Ιησού Χριστού, οι οποίοι τον χαιρέτισαν και τον υποδέχτηκαν όταν μπήκε ως βασιλιάς στην Ιερουσαλήμ, έτσι υπήρχε και ένα υπόλοιπο πνευματικών Ισραηλιτών που έκαναν το ίδιο μετά τη λήξη των καιρών των εθνών το 1914 Κ.Χ. Εξαιτίας του διωγμού και των καταπιεστικών μέτρων που είχαν επιβάλει οι κυβερνήσεις των εθνών του Χριστιανικού κόσμου, αυτοί διασκορπίστηκαν και διαλύθηκαν όπως και οι μαθητές του Ιησού μετά την προδοσία και τη σύλληψή του, η οποία έλαβε χώρα πέντε ημέρες έπειτα από τη θριαμβευτική είσοδό του στην Ιερουσαλήμ. Αλλά το πρώτο έτος μετά τον πόλεμο, το 1919 Κ.Χ., όταν αναζωογονήθηκαν χάρη στο ζωογόνο πνεύμα του Θεού και αποκαταστάθηκαν στην υπηρεσία του ενεργά, απέρριψαν την Κοινωνία των Εθνών, η οποία υιοθετήθηκε και ιδρύθηκε εκείνο το έτος. Αντί να δεχτούν αυτή την απομίμηση της βασιλείας του Χριστού, συνέλαβαν το πνεύμα του εδαφίου Ζαχαρίας 9:9 και άρχισαν να είναι “πολύ χαρούμενοι” και να “αλαλάζουν θριαμβευτικά”, επειδή ο Βασιλιάς τους, ο αληθινός Μεσσίας⁠-⁠Χριστός, είχε έρθει σε αυτούς.

33. (α) Πώς έχουν εκδηλώσει τη χαρά τους και τον αλαλαγμό τους, από το 1919 Κ.Χ., αυτοί που δέχτηκαν τον Βασιλιά; (β) Πότε και πώς θα σταματήσει ο Μεσσίας⁠-⁠Χριστός να είναι καθισμένος στο ειρηνικό γαϊδούρι, και πού θα κατευθυνθεί;

³³ Έκαναν έκδηλη τη χαρά τους παγκόσμια. Ο αλαλαγμός τους ακούστηκε παγκόσμια. Πώς; Αρχίζοντας τη μεγαλύτερη εκστρατεία διακήρυξης της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, το 1919 Κ.Χ. (Ματθαίος 24:14· Αποκάλυψη 14:6) Έχουν διακηρύξει τα καλά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού ώστε να ακουστούν ως εκεί που είχε προειπωθεί ότι θα έφτανε η «διακυβέρνηση» του Μεσσία: «από θάλασσα σε θάλασσα και από τον Ποταμό [Ευφράτη] ως τα πέρατα της γης». (Ζαχαρίας 9:10· Ψαλμός 72:8) Ήδη 207 χώρες και νησιωτικά συμπλέγματα έχουν ακούσει αυτή τη διακήρυξη, και μάλιστα σε 165 γλώσσες. Στον ορισμένο, αμετάβλητο καιρό του Θεού—⁠πολύ σύντομα τώρα⁠—όλος ο Χριστιανικός κόσμος και όλα τα άλλα στοιχεία αυτού του κοσμικού συστήματος πραγμάτων θα πρέπει να εξαλειφθούν από όλη τη γη στη γοργά επερχόμενη «μεγάλη θλίψη», μια θλίψη ανάλογη της οποίας δεν γνώρισε ποτέ προηγουμένως ο κόσμος της ανθρωπότητας. Στα εδάφια Αποκάλυψη 19:11⁠-⁠21, ο Μεσσίας⁠-⁠Χριστός δεν παρουσιάζεται πλέον καθισμένος σε ένα ειρηνικό γαϊδούρι· έφιππος σε ένα άσπρο πολεμικό άλογο ορμάει στη μάχη για να εξαλείψει όλους τους εναντιουμένους οι οποίοι από το 1914 Κ.Χ. καταπατούν την επίγεια επικράτειά του.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΟΧΥΡΟ

34. (α) Μήπως ο Ιησούς, ο Μεσσίας, απλώς κήρυξε απελευθέρωση για τους φυλακισμένους; (β) Ποια ερωτήματα εγείρουν τα όσα ανήγγειλε ο Ιεχωβά στη «γυναίκα» των εδαφίων Ζαχαρίας 9:11, 12;

³⁴ Ο Ιησούς, ο Μεσσίας, ενόσω ήταν στη γη ως τέλειος άνθρωπος, είχε την αποστολή να “κηρύξει ελευθερία στους αιχμαλωτισμένους”. (Ησαΐας 61:1· Λουκάς 4:16⁠-⁠21) Μάλιστα δεν κηρύττει απλώς αυτή την ελευθερία αλλά, αφού την κηρύξει, τη χαρίζει κιόλας στους αιχμαλωτισμένους. Η εξαγγελία που έκανε ο Ιεχωβά μέσω του Ζαχαρία το προλέγει αυτό, καθώς αναφέρει στη συνέχεια: «Εσένα, επίσης, γυναίκα, με το αίμα της διαθήκης σου θα στείλω τους φυλακισμένους σου έξω από το λάκκο στον οποίο δεν υπάρχει νερό. Επιστρέψτε στο οχυρό, εσείς οι φυλακισμένοι της ελπίδας». (Ζαχαρίας 9:11, 12) Ποια είναι αυτή που προσφωνείται εδώ ως γυναίκα, ποιοι είναι οι «φυλακισμένοι» και τι είναι το «οχυρό»;

35. Πότε χύθηκε το αίμα της διαθήκης στην οποία βρίσκεται αυτή που προσφωνείται εδώ ως «γυναίκα»;

³⁵ Εκείνη που προσφωνείται ως γυναίκα είναι η οργάνωση που βρίσκεται σε διαθήκη με τον Ιεχωβά Θεό μέσω του πολύτιμου αίματος της ζωής. Δεν πρόκειται για την επίγεια Ιερουσαλήμ ούτε για το επίγειο έθνος του φυσικού, περιτμημένου Ισραήλ. Είναι αλήθεια ότι το αρχαίο έθνος του Ισραήλ βρισκόταν σε εθνική διαθήκη με τον Ιεχωβά μέσω του αίματος των ζώων τα οποία είχε θυσιάσει ο μεσίτης Μωυσής στο Όρος Σινά της Αραβίας. (Έξοδος, κεφάλαιο 24) Σε αρμονία με εκείνη την εθνική συμφωνία που είχε επικυρωθεί με το αίμα αυτών των ζώων, το υπόλοιπο των Ισραηλιτών απελευθερώθηκε από τη φυλακή της εξορίας στη Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ. Αλλά αυτή η απελευθέρωση για την οποία μιλούσε τώρα ο Ιεχωβά μέσω του Ζαχαρία επρόκειτο να λάβει χώρα στο απώτερο μέλλον, πολύ καιρό μετά την απελευθέρωση από τη βαβυλωνιακή εξορία. Θα ήταν απελευθέρωση από τον άνυδρο λάκκο, η οποία θα πραγματοποιούνταν μετά την παρουσίαση του Μεσσιανικού Βασιλιά του Ιεχωβά. Θα πραγματοποιούνταν μετά τη θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, πέντε ημέρες πριν από το Ιουδαϊκό Πάσχα του 33 Κ.Χ. Εκείνη την Ημέρα του Πάσχα χύθηκε αίμα θυσίας.

36. Τίνος το αίμα εννοείται εδώ, με ποιον έγινε η διαθήκη που επικυρώθηκε μέσω αίματος, και ποιος είναι αυτός που προσφωνείται ως «γυναίκα» στο εδάφιο Ζαχαρίας 9:11;

³⁶ Τίνος το αίμα; Το αίμα του Μεσσία, το οποίο αποτελούσε αντίτυπο του αίματος όλων των αρνιών του Πάσχα που θυσίαζαν κάθε χρόνο οι Ιουδαίοι, από το πρώτο Πάσχα στην Αίγυπτο το 1513 Π.Κ.Χ. και έπειτα. (1 Κορινθίους 5:7· Ιωάννης 1:29, 36· 1 Πέτρου 1:18, 19) Με βάση το αίμα του Μεσσία, το οποίο ήταν πολυτιμότερο από το αίμα όλων των ζώων που είχε θυσιάσει ο Ισραήλ, τέθηκε σε ισχύ μια νέα διαθήκη. Με ποιον; Όχι με την επίγεια Ιερουσαλήμ ή με τον φυσικό Ισραήλ, ο οποίος απέρριψε τον Μεσσιανικό Βασιλιά και προκάλεσε το θάνατό του. Αλλά με τον πνευματικό Ισραήλ, ο οποίος ήταν περιτμημένος στην καρδιά και Ιουδαίος εσωτερικά. (Ιερεμίας 31:31⁠-⁠34· Εβραίους 8:7 ως 9:15) Ο Μεσίτης αυτής της νέας διαθήκης ανάμεσα στον Ιεχωβά και στον πνευματικό Ισραήλ είναι ο Μεσσίας Ιησούς. Επομένως, ο πνευματικός Ισραήλ είναι αυτός που στο εδάφιο Ζαχαρίας 9:11 προσφωνείται ως γυναίκα η οποία βρίσκεται σε μια διαθήκη επικυρωμένη μέσω αίματος.

37, 38. (α) Ποιοι είναι οι «φυλακισμένοι» της γυναίκας, και τι είναι ο άνυδρος λάκκος σήμερα, στον εικοστό αιώνα; (β) Ποια ευρύτερη έννοια μπορεί να προσδοθεί στον άνυδρο λάκκο, και ποια διαθήκη θέτει σε ισχύ το αίμα;

³⁷ Πού ήταν, λοιπόν, εκείνοι οι «φυλακισμένοι» αυτής της συμβολικής γυναίκας; Σήμερα, στον εικοστό αιώνα, και σε αυτή την «τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων», αυτοί οι «φυλακισμένοι» είναι το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών. Η ιστορία αυτού του αιώνα αναφέρει ότι στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου αυτοί περιήλθαν στα δεσμά της θρησκευτικής Βαβυλώνας της Μεγάλης και των πολιτικών και στρατιωτικών υποστηρικτών της. Όντας σε αυτή την κατάσταση, ήταν σαν να βρίσκονταν σε έναν «λάκκο στον οποίο δεν υπάρχει νερό». Δεν είχαν πνευματική αναζωογόνηση ούτε ελπίδα να βγουν! Αλλά μέσω του χυμένου αίματος του Χριστού ως λυτρωτικής θυσίας, οι αμαρτίες που είχαν ευρισκόμενοι σε αυτή την κατάσταση συγχωρήθηκαν και εκείνοι αποκαταστάθηκαν στην εύνοια του Ιεχωβά και στη δικαιωματική πνευματική επικράτειά τους στη γη, παύοντας να είναι εξόριστοι μακριά Του. Αλλά ο άνυδρος λάκκος μπορεί επίσης να εξεικονίζει την ευρύτερη δυσμενή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε επειδή έχουμε υποστεί όλοι την καταδίκη της αμαρτίας και την επακόλουθη ποινή του θανάτου, ως κληρονομιά από τους πρώτους, αμαρτωλούς ανθρώπινους γονείς μας, τον Αδάμ και την Εύα. Απαιτούνταν όντως το εξαγοραστικό αίμα του Χριστού, προκειμένου να βγουν από αυτή την κατάσταση εκείνοι που αποτελούσαν το πνευματικό υπόλοιπο. Το δικό του αίμα ήταν αυτό που χρησιμοποιήθηκε ώστε να τεθεί σε ισχύ η νέα διαθήκη. Ο Ιησούς είπε:

³⁸ «Αυτό σημαίνει το “αίμα μου της διαθήκης”, το οποίο θα χυθεί χάρη πολλών για συγχώρηση αμαρτιών». (Ματθαίος 26:28) «Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα μου, το οποίο θα χυθεί για χάρη σας».—⁠Λουκάς 22:20· Εβραίους 13:20.

39. Από πού μόνο μπορούσαν να αντλούν ελπίδα οι «φυλακισμένοι» στον άνυδρο λάκκο, και ποια πρόσκληση τους απηύθυνε ο Ιεχωβά το 1919 Κ.Χ.;

³⁹ Συνεπώς, μέσω του αίματος της νέας διαθήκης η οποία έγινε με τον πνευματικό Ισραήλ, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων “έστειλε” το φυλακισμένο υπόλοιπο έξω από τον άνυδρο «λάκκο» όπου τους είχε ρίξει η καταδίκη της αμαρτίας και του θανάτου. (Εβραίους 12:24) Η θρησκευτική Βαβυλώνα η Μεγάλη δεν πρόσφερε σε αυτούς τους “φυλακισμένους” καμιά ελπίδα· μπορούσαν να έχουν “ελπίδα” μόνο επειδή έθεταν εμπιστοσύνη στις στοργικές υποσχέσεις του Ιεχωβά Θεού και του Μεσσία του. Σε αυτούς που βρίσκονταν σε πνευματική εξορία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων απηύθυνε το 1919 Κ.Χ. την εξής πρόσκληση: «Επιστρέψτε στο οχυρό, εσείς οι φυλακισμένοι της ελπίδας».—⁠Ζαχαρίας 9:12.

40. (α) Τι σήμαινε για τους “φυλακισμένους” εκείνη η θεϊκή πρόσκληση; (β) Ποιο είναι το «οχυρό» στο οποίο πρέπει να επιστρέψουν οι φυλακισμένοι;

⁴⁰ Εκείνη η θεϊκή πρόσκληση σήμαινε για τους “φυλακισμένους της ελπίδας” ότι έπρεπε να βγουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη! (Αποκάλυψη 18:1⁠-⁠4) Η λέξη «οχυρό» μάς θυμίζει τα λόγια των εδαφίων 2 Σαμουήλ 5:7⁠-⁠9: «Ο Δαβίδ κατέλαβε το οχυρό της Σιών, δηλαδή την Πόλη του Δαβίδ. . . . Και ο Δαβίδ κατοίκησε στο οχυρό και αυτό ονομάστηκε η Πόλη του Δαβίδ». Ωστόσο, η πρωτεύουσα του Βασιλιά Δαβίδ διευρύνθηκε τόσο ώστε δεν περιοριζόταν πλέον μόνο στο Όρος Σιών, και τελικά ονομάστηκε Ιερουσαλήμ. Η Ιερουσαλήμ, λοιπόν, είναι το «οχυρό», όχι τόσο λόγω του ότι αυτή ήταν ισχυρά οχυρωμένη πόλη, όσο λόγω αυτού που αντιπροσώπευε. Τι αντιπροσώπευε; Τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, επειδή ο ανθρώπινος βασιλιάς της χριόταν με άγιο λάδι για να είναι κυβερνήτης, και αυτός ο χρισμένος κυβερνήτης καθόταν στο «θρόνο του Ιεχωβά».—⁠2 Σαμουήλ 5:1⁠-⁠3· 1 Χρονικών 29:23.

41. (α) Τι συνέβη το 537 Π.Κ.Χ., το οποίο συμβόλιζε την επιστροφή των “φυλακισμένων”; (β) Γιατί ήταν η βασιλεία αυτό στο οποίο μπόρεσαν να επιστρέψουν οι “φυλακισμένοι” το 1919 Κ.Χ.;

⁴¹ Το 537 Π.Κ.Χ., το υπόλοιπο εκείνων που είχαν εξοριστεί στη Βαβυλώνα επέστρεψε στη γη του Ιούδα και ανοικοδόμησε την πόλη της Ιερουσαλήμ, επιστρέφοντας έτσι στο επίγειο οχυρό. Η πορεία ενέργειάς τους προεικόνιζε την πορεία που θα ακολουθούσε το σύγχρονο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ. Υπακούοντας στην πρόσκληση του Ιεχωβά, το χρισμένο υπόλοιπο βγήκε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη το 1919 Κ.Χ. και επέστρεψε στο πνευματικό «οχυρό». Ποιο οχυρό θα μπορούσε να είναι πιο απόρθητο από την ακλόνητη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού; Όπως το επίγειο οχυρό της Ιερουσαλήμ συμβόλιζε τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά, παρόμοια το πνευματικό οχυρό εξεικονίζει αυτό για το οποίο η αρχαία Ιερουσαλήμ είχε το θεϊκό δικαίωμα, δηλαδή τη βασιλεία του Ιεχωβά στα χέρια του αληθινού Μεσσία, ο οποίος κάθεται στα δεξιά του Θεού στον ουρανό. Οι καιροί των εθνών, στη διάρκεια των οποίων τα έθνη θα καταπατούσαν εκείνο το θεϊκό δικαίωμα για τη Βασιλεία, έληξαν το 1914 Κ.Χ., και αμέσως γεννήθηκε η Μεσσιανική βασιλεία στους ουρανούς. (Αποκάλυψη 12:1⁠-⁠9) Έτσι λοιπόν, το χρισμένο υπόλοιπο, αμέσως μετά την απελευθέρωσή του το 1919 Κ.Χ., θα μπορούσε να “επιστρέψει” σε εκείνη την όμοια με οχυρό Βασιλεία για την οποία κήρυττε από το 1914 Κ.Χ. Έδειξαν ότι το έκαναν αυτό ξαναρχίζοντας το κήρυγμα της Βασιλείας όπως ποτέ προηγουμένως.

42. Τι μπορεί να πει το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ σήμερα ως προς την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Ιεχωβά στη «γυναίκα»: «Σήμερα σου λέω: “Θα ανταποδώσω σε εσένα, γυναίκα, διπλή μερίδα”»;

⁴² Το χρισμένο υπόλοιπο είχε σπουδαίους λόγους να “επιστρέψει στο οχυρό”, γιατί στη συνέχεια ο Ιεχωβά των στρατευμάτων λέει τα εξής στον πνευματικό Ισραήλ, σαν να απευθυνόταν σε κάποια γυναίκα: «Επίσης, σήμερα σου λέω: “Θα ανταποδώσω σε εσένα, γυναίκα, διπλή μερίδα”». (Ζαχαρίας 9:12) Δεν το έκανε πράγματι αυτό ο Ιεχωβά των στρατευμάτων; Και βέβαια το έκανε. Καθώς τα μέλη του χρισμένου υπολοίπου των απελευθερωμένων πνευματικών Ισραηλιτών σήμερα ανατρέχουν στο παρελθόν, δεν μπορούν παρά να αναγνωρίσουν ότι αυτά που χρειάστηκε να υπομείνουν στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, στα χέρια της Βαβυλώνας της Μεγάλης και των κοσμικών εραστών της, ήταν μηδαμινά σε σύγκριση με τις πνευματικές ευλογίες που απολαμβάνουν τώρα στη δικαιωματική, πνευματική επικράτειά τους. Ιδιαίτερα από το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και έπειτα! Στα χέρια του Απελευθερωτή τους, του Ιεχωβά των στρατευμάτων, απολαμβάνουν περισσότερα από όσα περίμεναν. Είναι σαν να έχουν λάβει «διπλή μερίδα». Τι ευλογίες απολαμβάνουν!

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΥΝΑΜΗΣ

43. Πώς θα χρησιμοποιούσε ο Ιεχωβά το λαό του σε έναν επιθετικό πνευματικό πόλεμο, σύμφωνα με τα λόγια του στα εδάφια Ζαχαρίας 9:13⁠-⁠15;

⁴³ Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων προείδε ότι στο μέλλον θα λάβαιναν χώρα βίαιες επιθέσεις εναντίον του λαού του, των λάτρεών του. Τι δράση θα αναλάμβανε; Και επιθετική αλλά και αμυντική. Σε σχέση με την επιθετική του δράση είπε: «“Διότι θα πατήσω σαν τόξο μου τον Ιούδα. Το τόξο θα το γεμίσω με τον Εφραΐμ, και θα ξυπνήσω τους γιους σου, Σιών, εναντίον των γιων σου, Ελλάδα, και θα σε κάνω [εσένα, τη Σιών] σαν σπαθί κραταιού άντρα”. Και πάνω τους θα φανεί ο ίδιος ο Ιεχωβά και το βέλος του θα εξακοντιστεί σαν αστραπή. Και με το κέρας θα σαλπίσει ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά και θα προχωρήσει με τις ανεμοθύελλες του νότου. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα τους υπερασπίσει, και αυτοί θα καταβροχθίσουν και θα καθυποτάξουν τις πέτρες της σφεντόνας. Και θα πιουν—θα είναι κεφάτοι—σαν να υπήρχε κρασί· και θα γεμίσουν σαν την κούπα, σαν τις γωνίες του θυσιαστηρίου».—⁠Ζαχαρίας 9:13⁠-⁠15.

44. Η ευφροσύνη του νικηφόρου λαού του Θεού θα ήταν σαν την ευφροσύνη που δίνει ποιο πράγμα, και ποια μελλοντική παγκόσμια δύναμη δεν χρειαζόταν να φοβούνται;

⁴⁴ Σε αυτόν το συμβολικό πόλεμο οι λάτρεις του Ιεχωβά θα βγουν νικητές, διότι θα είναι κεφάτοι, όπως αν είχαν ευφράνει την καρδιά τους με κρασί. (Ψαλμός 104:15) Στις ημέρες του Ζαχαρία, λοιπόν, οι αποκαταστημένοι Ισραηλίτες δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν από τους “γιους της Ελλάδας”, τους οποίους ο Μέγας Αλέξανδρος ανέβασε στο βάθρο της παγκόσμιας κυριαρχίας ως την Πέμπτη Παγκόσμια Δύναμη. Η Βαβυλώνα, η οποία είχε καταστρέψει την Ιερουσαλήμ, είχε πλέον πέσει από τη θέση της Τρίτης Παγκόσμιας Δύναμης. Η Μηδοπερσία ήταν τότε κυρίαρχος της γης ως η Τέταρτη Παγκόσμια Δύναμη. Και το 332 Π.Κ.Χ. η Ελλάδα θα την αντικαθιστούσε ως η Πέμπτη Παγκόσμια Δύναμη και θα κυβερνούσε τη γη του Ιούδα.

45. (α) Με ποια «παραφυάδα» της Ελληνικής Παγκόσμιας Δύναμης έπρεπε να διεξαγάγει πνευματικό πόλεμο το χρισμένο υπόλοιπο, και για ποιο ζήτημα; (β) Πώς νίκησαν οι “γιοι της Σιών”;

⁴⁵ Ωστόσο, σύμφωνα με τα εδάφια Δανιήλ 8:8⁠-⁠25, μια «παραφυάδα» της Ελληνικής Αυτοκρατορίας θα οδηγούσε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία και θα αποτελούσε την Έκτη Παγκόσμια Δύναμη, και στη συνέχεια θα οδηγούσε στο συμβολικό “μικρό κέρατο”, την αγγλοαμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμη, την Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη. Εναντίον αυτής της δήθεν Χριστιανικής Έβδομης Παγκόσμιας Δύναμης χρειάστηκε να πολεμήσει το χρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, ιδιαίτερα κατά τον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χρειάστηκε να διεξαγάγουν έναν πνευματικό πόλεμο στην προσπάθειά τους να παραμείνουν ουδέτεροι απέναντι στις διαμάχες των κοσμικών πολιτικών δυνάμεων και να δείξουν υπακοή στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά σε εθνικιστές ανθρώπους. (Πράξεις 5:29⁠-⁠32) Οι πνευματικοί “γιοι της Σιών” νίκησαν μέσω πίστης στο Λόγο του Θεού και μέσω της πιστότητάς τους στη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά. Μέχρι σήμερα αυτό δεν αληθεύει για το Σιωνιστικό Κίνημα των φυσικών, περιτμημένων Ιουδαίων.

46. Πώς χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά το χρισμένο του υπόλοιπο στη γη σαν τόξο και βέλος, πόσο γρήγορα σπεύδει το βέλος Του, πώς σαλπίζει με το συμβολικό «κέρας» Του, και τι χρησιμοποιεί σαν «σπαθί κραταιού άντρα»;

⁴⁶ Όταν η Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη πρότεινε και προώθησε την Κοινωνία των Εθνών τα έτη 1918⁠-⁠1919 ως την «πολιτική έκφραση της Βασιλείας του Θεού στη γη», η Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά η οποία είχε εγκαθιδρυθεί στους ουρανούς το 1914 Κ.Χ. και η οποία είχε προεικονιστεί από την αρχαία Σιών τάχθηκε εναντίον της ανθρωποποίητης αυτής απομίμησης. Ο Ιεχωβά θα χρησιμοποιήσει τη βασιλεία του σαν το «σπαθί κραταιού άντρα». Οι «γιοι της βασιλείας» (οι πνευματικοί γιοι της Σιών) διακηρύττουν παγκόσμια το άγγελμα της Βασιλείας, που είναι και αυτό σαν πνευματικό σπαθί. (Ματθαίος 13:38, 43· Εφεσίους 6:17) Σαν να χρησιμοποιεί τον αρχαίο Ιούδα (το τόξο) και τον Εφραΐμ (το βέλος), ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί το παλαιότερο επιζών τμήμα του χρισμένου υπολοίπου για να προωθήσει σαν βέλος το νεότερο τμήμα στη διακήρυξη του αγγέλματος κρίσης του Υπέρτατου Κυρίου και Θεού εναντίον των εχθρών της Μεσσιανικής βασιλείας. Το συμβολικό «βέλος» του Ιεχωβά σπεύδει «σαν αστραπή» να διακηρύξει τη Βασιλεία, να εξαγγείλει την «ημέρα της εκδίκησης του Θεού μας». (Ησαΐας 61:1, 2) Μέσα από τις σύγχρονες εξηγήσεις του Αγίου του Λόγου, της Αγίας Γραφής, ο Ιεχωβά σαλπίζει με το πνευματικό «κέρας» καλώντας το χρισμένο του υπόλοιπο σε πνευματικό πόλεμο.

47. (α) Ιδιαίτερα από πότε φαίνεται ο Ιεχωβά πάνω στο λαό του, και από ποιες απόψεις τούς υπερασπίζει; (β) Πώς καθυποτάσσουν τις συμβολικές «πέτρες της σφεντόνας», και ποιο πράγμα θα τους γεμίσει ευφροσύνη σαν να είχαν πιει κρασί;

⁴⁷ Αυτός ο ίδιος φαίνεται πάνω τους, γιατί από το 1931 Κ.Χ. έχουν ονομαστεί αποκλειστικά με το όνομά του—⁠Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτός θα προχωρήσει εναντίον των εχθρών της Μεσσιανικής βασιλείας του όπως «με τις ανεμοθύελλες του νότου», οι οποίες είναι αξιοσημείωτα σφοδρές στη Μέση Ανατολή. Αλλά θα υπερασπίσει το πιστό του υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, διαφυλάττοντας την πίστη τους και την πνευματικότητά τους, καθώς και τη θεόδοτη πνευματική επικράτειά τους. Αιφνιδιαστικά, οι εχθροί εκσφενδονίζουν πολλά πράγματα εναντίον του αποκαταστημένου υπολοίπου για να το εμποδίσουν, αλλά το υπόλοιπο επιδεικνύει μια ικανότητα να αποκρούει αυτές τις συμβολικές «πέτρες της σφεντόνας» χωρίς να αιφνιδιάζεται και να τίθεται εκτός δράσης, και μάλιστα καθυποτάσσει αυτές τις «πέτρες της σφεντόνας» εξουδετερώνοντας την αποτελεσματικότητά τους. Όπως γέμιζαν τις κούπες του ναού με το αίμα των ζώων που θυσιάζονταν και κατόπιν τίναζαν το αίμα πάνω στην πλευρά του χάλκινου θυσιαστηρίου των θυσιών με αποτέλεσμα να βάφονται οι γωνίες του, έτσι και το ότι ο Ιεχωβά θα χύσει το αίμα της ζωής των εχθρών του καταστρέφοντάς τους θα γεμίσει το προστατευόμενο υπόλοιπο με ευφροσύνη, σαν να ήταν το αίμα των εχθρών κρασί το οποίο ήταν θεμιτό να πιουν για να ευφράνουν την καρδιά τους.

48. Με τι είδους τρυφερότητα υποσχέθηκε ο Ιεχωβά να μεταχειριστεί τον αφιερωμένο λαό του, και σαν τι είδους πέτρες αστράφτουν αυτοί;

⁴⁸ Ο Ιεχωβά δεν θα αντιμετωπίσει το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών του σαν βίαιος πολεμιστής, αλλά θα είναι τρυφερός μαζί τους σαν ειρηνικός ποιμένας. Ο ίδιος, λοιπόν, κλιμακώνει την «εξαγγελία» του, λέγοντας: «Και ο Ιεχωβά ο Θεός τους θα τους σώσει εκείνη την ημέρα σαν το ποίμνιο του λαού του· διότι αυτοί θα είναι σαν πέτρες διαδήματος που αστράφτουν πάνω στη γη του. Διότι πόσο μεγάλη είναι η αγαθότητά του και πόσο μεγάλη η ωραιότητά του! Τα σιτηρά θα κάνουν τους νεαρούς να ακμάζουν, και το καινούριο κρασί τις παρθένες».—⁠Ζαχαρίας 9:16, 17.

49, 50. (α) Από πότε άρχισε να τιμάει ο Ιεχωβά εκείνους που τιμούν το όνομά του; (β) Πώς ενεργεί ο Ιεχωβά ως Σωτήρας του ποιμνίου του, και πόσο πολύτιμο Του είναι αυτό;

⁴⁹ Στις ημέρες του Ζαχαρία, αυτή ήταν μια ενισχυτική προφητεία. Σήμερα, που έχουμε προχωρήσει τόσο πολύ στον «καιρό του τέλους» της Έβδομης Παγκόσμιας Δύναμης και όλου του υπόλοιπου στρατιωτικοποιημένου συστήματος πραγμάτων, η προφητεία αυτή έχει γίνει πραγματικότητα που πλησιάζει τώρα σε ένα μεγαλειώδες αποκορύφωμα.

⁵⁰ Από την έκδοση του κύριου άρθρου “Ποιοι θα Τιμήσουν τον Ιεχωβά;” στο τεύχος της Σκοπιάς 15 Ιανουαρίου 1926 και μετά, έχει διακηρυχτεί περίτρανα σε όλο τον κόσμο ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός του χρισμένου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών. Όπως ακριβώς είχε πει ο Ίδιος πριν από πολύ καιρό μέσω ενός «ανθρώπου του Θεού», ενός προφήτη του, ότι “εκείνους που τον τιμούν θα τους τιμήσει”, τίμησε πράγματι εκείνο το υπόλοιπο το οποίο τιμούσε τον Ιεχωβά. (1 Σαμουήλ 2:30) Τους έσωσε από τους διωγμούς και τους κινδύνους του χειρότερου πολέμου όλης της ανθρώπινης ιστορίας, του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1939⁠-⁠1945 Κ.Χ.), επειδή αγαπούσε αυτούς τους πνευματικούς Ισραηλίτες που ήταν άξιοι τιμής, όπως αγαπάει ένας ποιμένας στη Μέση Ανατολή το ποίμνιό του. Πόσο πολύτιμες είναι οι πέτρες του βασιλικού διαδήματος για αυτόν που το φοράει, καθώς αστράφτουν και του προσδίδουν αίγλη! Όσο πολύτιμες είναι αυτές οι αστραφτερές πέτρες σε ένα βασιλικό στέμμα τόσο πολύτιμοι είναι και οι πιστοί του πνευματικού “ποιμνίου του λαού του”. Θα τους σώσει και πάλι από την τελική επίθεση του εχθρού.

51. Τι εικόνα έχει για τον Ιεχωβά το υπόλοιπο στο νου του, και με τι θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τις προμήθειες με τις οποίες τους χάρισε πνευματική ευημερία;

⁵¹ Πόσο μεγάλη αποδείχτηκε η αγαθότητα του Ιεχωβά προς αυτούς! Πόσο ωραία εικόνα έχουν για Αυτόν στο νου τους! Τους έχει θρέψει με πνευματική τροφή από τον αποκαλυμμένο Άγιο Λόγο του σαν με άφθονες σοδειές σιτηρών. Οι καρδιές τους έχουν ευφρανθεί σαν να έχουν πιει καινούριο κρασί. Όλα αυτά τους έκαναν να ευημερούν από πνευματική άποψη.

[Υποσημείωση]

a Παράβαλε Σοφονίας 3:14· Ησαΐας 44:23· Ψαλμός 41:12· Ιώβ 38:7.

[Χάρτης στη σελίδα 260]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Η ΓΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ

ΚΙΤΤΙΜ (ΚΥΠΡΟΣ)

Αιμάθ

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ

Ριβλά

ΓΗ ΤΗΣ ΑΔΡΑΧ (;)

Όρη του Λιβάνου

ΣΥΡΙΑ

ΦΟΙΝΙΚΗ

Σιδώνα

Τύρος

Δαμασκός

ΒΑΣΑΝ

Σαμάρεια

Ιορδάνης Ποταμός

ΕΦΡΑΪΜ

Ιερουσαλήμ

Άζωτος

Ασκαλών

Γάζα

ΦΙΛΙΣΤΙΑ

Ακκαρών

ΙΟΥΔΑΣ

Γαθ