Υποκινείστε Εσείς σε Δράση Όπως ο Ιησούς;
«Είδε ένα μεγάλο πλήθος και τους σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα. Και άρχισε να τους διδάσκει».—ΜΑΡΚΟΣ 6:34.
1. Γιατί είναι κατανοητό το ότι κάποιοι άνθρωποι εκδηλώνουν αξιοθαύμαστες ιδιότητες;
ΣΤΟ διάβα της ιστορίας πολλοί άνθρωποι έχουν επιδείξει αξιοθαύμαστες ιδιότητες. Μπορείτε να καταλάβετε το γιατί. Ο Ιεχωβά Θεός έχει και εκδηλώνει αγάπη, καλοσύνη, γενναιοδωρία και άλλες ιδιότητες τις οποίες εκτιμούμε. Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν κατά την εικόνα του Θεού. Μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε γιατί πολλοί θα έδειχναν σε κάποιο βαθμό αγάπη, καλοσύνη, συμπόνια και άλλες θεϊκές ιδιότητες, ακριβώς όπως οι περισσότεροι φανερώνουν ότι διαθέτουν συνείδηση. (Γένεση 1:26· Ρωμαίους 2:14, 15) Ίσως αντιλαμβάνεστε όμως ότι μερικοί εκδηλώνουν αυτές τις ιδιότητες πιο εύκολα από ό,τι άλλοι.
2. Ποια είναι μερικά καλά έργα που μπορεί να κάνουν οι άνθρωποι, πιστεύοντας ίσως ότι μιμούνται τον Χριστό;
2 Πιθανώς να γνωρίζετε άντρες και γυναίκες που επισκέπτονται ή βοηθούν συχνά τους αρρώστους, δείχνουν συμπόνια στους αναπήρους ή δίνουν γενναιόδωρα στους φτωχούς. Σκεφτείτε επίσης ανθρώπους των οποίων η συμπόνια τούς υποκινεί να δαπανούν τη ζωή τους εργαζόμενοι σε αποικίες λεπρών ή σε ορφανοτροφεία, εκείνους που εργάζονται ως εθελοντές σε νοσοκομεία ή σε άσυλα, ή τα άτομα που αγωνίζονται να βοηθούν αστέγους ή πρόσφυγες. Μερικοί από αυτούς ίσως πιστεύουν ότι μιμούνται τον Ιησού, ο οποίος έθεσε το υπόδειγμα για τους Χριστιανούς. Διαβάζουμε στα Ευαγγέλια ότι ο Χριστός γιάτρευε αρρώστους και έτρεφε πεινασμένους. (Μάρκος 1:34· 8:1-9· Λουκάς 4:40) Οι εκδηλώσεις αγάπης, τρυφερότητας και συμπόνιας του Ιησού αντικατοπτρίζουν «το νου του Χριστού», ο οποίος με τη σειρά του μιμούνταν τον ουράνιο Πατέρα του.—1 Κορινθίους 2:16.
3. Για να έχουμε ισορροπημένη άποψη των καλών έργων του Ιησού, τι χρειάζεται να εξετάσουμε;
3 Έχετε παρατηρήσει, όμως, ότι σήμερα πολλοί από εκείνους που συγκινούνται από την αγάπη και τη συμπόνια του Ιησού παραβλέπουν ένα βασικό χαρακτηριστικό του νου του Χριστού; Μπορούμε να αποκτήσουμε ενόραση σε αυτό εξετάζοντας προσεκτικά το 6ο κεφάλαιο του Μάρκου. Εκεί διαβάζουμε ότι οι άνθρωποι έφεραν αρρώστους στον Ιησού για να τους γιατρέψει. Από τα συμφραζόμενα μαθαίνουμε επίσης ότι ο Ιησούς, βλέποντας πως τα χιλιάδες άτομα που είχαν έρθει σε αυτόν είχαν πεινάσει, τα έθρεψε θαυματουργικά. (Μάρκος 6:35-44, 54-56) Το ότι γιάτρευε αρρώστους και έτρεφε πεινασμένους ήταν αξιοσημείωτες εκδηλώσεις στοργικής συμπόνιας, αλλά ήταν αυτοί οι κύριοι τρόποι με τους οποίους βοηθούσε τους άλλους; Και πώς μπορούμε εμείς να μιμηθούμε με τον καλύτερο τρόπο το δικό του τέλειο παράδειγμα αγάπης, καλοσύνης και συμπόνιας, ακριβώς όπως εκείνος μιμούνταν τον Ιεχωβά;
Υποκινούνταν να Ανταποκρίνεται σε Πνευματικές Ανάγκες
4. Ποιο ήταν το σκηνικό της αφήγησης των εδαφίων Μάρκος 6:30-34;
4 Ο Ιησούς σπλαχνιζόταν τους γύρω του κυρίως λόγω των πνευματικών τους αναγκών. Αυτές οι ανάγκες είχαν την πρώτιστη σημασία, περισσότερο και από τις υλικές ανάγκες. Εξετάστε την αφήγηση των εδαφίων Μάρκος 6:30-34. Το περιστατικό που καταγράφεται εκεί συνέβη στις ακτές της Θάλασσας της Γαλιλαίας, λίγο πριν από το Πάσχα του 32 Κ.Χ. Οι απόστολοι ήταν ενθουσιασμένοι, και δικαιολογημένα. Έχοντας μόλις ολοκληρώσει μια εκτεταμένη περιοδεία, ήρθαν στον Ιησού ανυπομονώντας ασφαλώς να του διηγηθούν τις εμπειρίες τους. Αλλά μαζεύτηκε ένα πλήθος. Ήταν τόσο μεγάλο ώστε ο Ιησούς και οι απόστολοί του δεν μπορούσαν ούτε να φάνε ούτε να ξεκουραστούν. Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους: «Ελάτε μόνοι σας ιδιαιτέρως σε έναν ερημικό τόπο και αναπαυτείτε λίγο». (Μάρκος 6:31) Επιβιβάστηκαν σε κάποιο πλοιάριο, πιθανώς κοντά στην Καπερναούμ, και απέπλευσαν για ένα ήσυχο μέρος διασχίζοντας τη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Αλλά το πλήθος έτρεξε κατά μήκος της ακτής και πρόλαβε το πλοιάριο. Πώς θα ανταποκρινόταν ο Ιησούς; Μήπως αναστατώθηκε επειδή διατάρασσαν την ιδιωτική του ζωή; Κάθε άλλο!
5. Πώς ένιωθε ο Ιησούς για τα πλήθη που ήρθαν σε αυτόν, και πώς ανταποκρίθηκε;
5 Η καρδιά του Ιησού συγκινήθηκε από το θέαμα αυτού του πλήθους των χιλιάδων ατόμων, περιλαμβανομένων και αρρώστων, που τον περίμεναν με ανυπομονησία. (Ματθαίος 14:14· Μάρκος 6:44) Εφιστώντας την προσοχή σε αυτό που προκάλεσε τη συμπόνια του Ιησού και στο πώς ανταποκρίθηκε Εκείνος, ο Μάρκος έγραψε: «Είδε ένα μεγάλο πλήθος και τους σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα. Και άρχισε να τους διδάσκει πολλά πράγματα». (Μάρκος 6:34) Ο Ιησούς δεν είδε απλώς μια μάζα ανθρώπων. Είδε άτομα που είχαν πνευματικές ανάγκες. Έμοιαζαν με πρόβατα τα οποία περιπλανιούνταν αβοήθητα, χωρίς κάποιον ποιμένα να τα καθοδηγήσει σε πράσινα βοσκοτόπια ή να τα προστατέψει. Ο Ιησούς γνώριζε ότι οι σκληρόκαρδοι θρησκευτικοί ηγέτες, οι οποίοι υποτίθεται ότι ήταν στοργικοί ποιμένες, στην πραγματικότητα καταφρονούσαν τον κοινό λαό και παραμελούσαν τις πνευματικές τους ανάγκες. (Ιεζεκιήλ 34:2-4· Ιωάννης 7:47-49) Ο Ιησούς θα τους φερόταν διαφορετικά, κάνοντας το μεγαλύτερο δυνατό καλό για αυτούς. Άρχισε να τους διδάσκει για τη Βασιλεία του Θεού.
6, 7. (α) Ποια προτεραιότητα αποκαλύπτουν τα Ευαγγέλια όσον αφορά την ανταπόκριση του Ιησού στις ανάγκες των ανθρώπων; (β) Τι υποκινούσε τον Ιησού να κηρύττει και να διδάσκει;
6 Προσέξτε τη σειρά των γεγονότων και τις προτεραιότητες που δείχνει μια παράλληλη αφήγηση. Αυτή γράφτηκε από τον Λουκά, ο οποίος ήταν γιατρός και ενδιαφερόταν βαθιά για την ευεξία των άλλων. «Τα πλήθη . . . ακολούθησαν [τον Ιησού]. Και αυτός τους δέχτηκε με καλοσύνη και άρχισε να τους μιλάει για τη βασιλεία του Θεού και γιάτρεψε εκείνους που είχαν ανάγκη θεραπείας». (Λουκάς 9:11· Κολοσσαείς 4:14) Αν και δεν συμβαίνει αυτό με όλες τις αφηγήσεις που αφορούν κάποιο θαύμα, σε αυτή την περίπτωση τι ανέφερε πρώτο η θεόπνευστη αφήγηση του Λουκά; Ανέφερε το γεγονός ότι ο Ιησούς δίδαξε τους ανθρώπους.
7 Αυτό στην πραγματικότητα εναρμονίζεται με εκείνο στο οποίο δίνει την έμφαση το εδάφιο Μάρκος 6:34. Αυτό το εδάφιο δείχνει σαφώς πώς υποκινήθηκε πρωτίστως ο Ιησούς να εκφράσει την ευσπλαχνία του. Δίδαξε τους ανθρώπους, ανταποκρινόμενος στις πνευματικές τους ανάγκες. Πρωτύτερα στη διακονία του, ο Ιησούς είχε πει: «Σε άλλες πόλεις πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού, επειδή για αυτό στάλθηκα». (Λουκάς 4:43) Εντούτοις, θα ήταν λάθος να νομίζουμε ότι ο Ιησούς κήρυττε το άγγελμα της Βασιλείας απλώς από καθήκον, σαν να έκανε το έργο κηρύγματος μηχανικά, επειδή έπρεπε να το κάνει. Όχι, η στοργική του συμπόνια για τους ανθρώπους αποτελούσε βασικό κίνητρο που τον υποκινούσε να τους μεταδίδει τα καλά νέα. Το μεγαλύτερο καλό που μπορούσε να κάνει ο Ιησούς—ακόμη και για τους αρρώστους, τους δαιμονισμένους, τους φτωχούς ή τους πεινασμένους—ήταν να τους βοηθήσει να γνωρίσουν, να δεχτούν και να αγαπήσουν την αλήθεια για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή η αλήθεια είχε θεμελιώδη σημασία λόγω του ρόλου που παίζει η Βασιλεία στη δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά και στην παροχή μόνιμων ευλογιών στους ανθρώπους.
8. Πώς ένιωθε ο Ιησούς για το κήρυγμα και τη διδασκαλία του;
8 Το δραστήριο κήρυγμα του Ιησού για τη Βασιλεία ήταν ένας κύριος λόγος για τον οποίο ήρθε στη γη. Προς το τέλος της επίγειας διακονίας του, ο Ιησούς είπε στον Πιλάτο: «Εγώ για αυτό έχω γεννηθεί και για αυτό έχω έρθει στον κόσμο, ώστε να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια. Όποιος είναι με το μέρος της αλήθειας ακούει τη φωνή μου». (Ιωάννης 18:37) Επισημάναμε στα δύο προηγούμενα άρθρα ότι ο Ιησούς ήταν άτομο με τρυφερά αισθήματα—γεμάτος ενδιαφέρον, προσιτός, στοχαστικός, έτοιμος να δείξει εμπιστοσύνη και, πάνω από όλα, αγάπη. Χρειάζεται να εκτιμήσουμε αυτές τις πτυχές της προσωπικότητάς του αν θέλουμε αληθινά να κατανοήσουμε το νου του Χριστού. Είναι εξίσου σημαντικό να αντιληφθούμε ότι ο νους του Χριστού περιλαμβάνει την προτεραιότητα που έδινε εκείνος στο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας.
Παρότρυνε Άλλους να Δίνουν Μαρτυρία
9. Ποιοι έπρεπε να δίνουν προτεραιότητα στο κήρυγμα και στη διδασκαλία;
9 Η προτεραιότητα στο κήρυγμα και στη διδασκαλία—ως έκφραση αγάπης και συμπόνιας—δεν αφορούσε μόνο τον Ιησού. Ο ίδιος παρότρυνε τους ακολούθους του να μιμούνται τα κίνητρα, τις προτεραιότητες και τις ενέργειές του. Λόγου χάρη, μετά την εκλογή των 12 αποστόλων του, τι έπρεπε να κάνουν εκείνοι; Τα εδάφια Μάρκος 3:14, 15 μας λένε: «Σχημάτισε μια ομάδα από δώδεκα, τους οποίους και ονόμασε “αποστόλους”, για να παραμένουν μαζί του και για να τους στέλνει να κηρύττουν και να έχουν εξουσία να εκβάλλουν τους δαίμονες». Βλέπετε κάποια προτεραιότητα για τους αποστόλους;
10, 11. (α) Όταν απέστειλε τους αποστόλους, τι τους είπε ο Ιησούς να κάνουν; (β) Όταν στάλθηκαν οι απόστολοι, πού δόθηκε η έμφαση;
10 Αργότερα, ο Ιησούς έδωσε στους 12 τη δύναμη να γιατρεύουν άλλους και να εκβάλλουν δαίμονες. (Ματθαίος 10:1· Λουκάς 9:1) Κατόπιν τους απέστειλε σε μια περιοδεία «στα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ». Για να κάνουν τι; Ο Ιησούς τούς έδωσε την εξής οδηγία: «Καθώς πηγαίνετε, να κηρύττετε λέγοντας: “Η βασιλεία των ουρανών έχει πλησιάσει”. Να θεραπεύετε αρρώστους, να εγείρετε νεκρούς, να καθαρίζετε λεπρούς, να εκβάλλετε δαίμονες». (Ματθαίος 10:5-8· Λουκάς 9:2) Έτσι, τι έκαναν εκείνοι; «Ξεκίνησαν, λοιπόν, και [1] κήρυξαν για να μετανοήσουν οι άνθρωποι· και [2] εξέβαλλαν πολλούς δαίμονες και άλειβαν πολλούς αρρώστους με λάδι και τους θεράπευαν».—Μάρκος 6:12, 13.
11 Εφόσον η διδασκαλία δεν αναφέρεται πρώτη σε κάθε περίπτωση, μήπως υπερβάλλουμε επισημαίνοντας την παραπάνω αξιολόγηση όσον αφορά τις προτεραιότητες ή τα κίνητρα που περιλαμβάνονταν; (Λουκάς 10:1-9) Η αλήθεια είναι ότι δεν πρέπει να παραβλέψουμε τη συχνότητα με την οποία η διδασκαλία αναφέρεται πριν από τις θεραπείες. Εξετάστε τα συμφραζόμενα σε αυτή την περίπτωση. Ακριβώς προτού αποστείλει τους 12 αποστόλους, ο Ιησούς είχε συγκινηθεί από την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τα πλήθη. Διαβάζουμε: «Ο Ιησούς άρχισε περιοδεία σε όλες τις πόλεις και τα χωριά, διδάσκοντας στις συναγωγές τους και κηρύττοντας τα καλά νέα της βασιλείας και θεραπεύοντας κάθε είδους ασθένεια και κάθε είδους πάθηση. Βλέποντας τα πλήθη, τα σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα. Τότε είπε στους μαθητές του: “Ο μεν θερισμός είναι πολύς, αλλά οι εργάτες είναι λίγοι. Γι’ αυτό, παρακαλέστε τον Κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες στο θερισμό του”».—Ματθαίος 9:35-38.
12. Ποιον επιπρόσθετο σκοπό μπορούσαν να εξυπηρετούν τα θαυματουργικά έργα του Ιησού και των αποστόλων;
12 Παραμένοντας κοντά του, οι απόστολοι μπορούσαν να αφομοιώσουν ένα μέρος από το νου του Χριστού. Μπορούσαν να αντιληφθούν ότι το να είναι αληθινά στοργικοί και συμπονετικοί προς τους ανθρώπους περιλάμβανε το να κηρύττουν και να διδάσκουν για τη Βασιλεία—πράγμα που έπρεπε να αποτελεί κύρια πτυχή των καλών τους έργων. Σε αρμονία με αυτό, οι καλές πράξεις υλικής φύσης, όπως ήταν η θεραπεία των αρρώστων, επιτελούσαν περισσότερα από το να βοηθούν όσους βρίσκονταν σε ανάγκη. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, μερικοί άνθρωποι ίσως ελκύονταν από τις θεραπείες και από την τροφή που τους είχε παρασχεθεί θαυματουργικά. (Ματθαίος 4:24, 25· 8:16· 9:32, 33· 14:35, 36· Ιωάννης 6:26) Ωστόσο, πέρα από την υλική βοήθεια, αυτά τα έργα στην πραγματικότητα υποκινούσαν τους παρατηρητές να αναγνωρίσουν ότι ο Ιησούς ήταν ο Γιος του Θεού και «ο προφήτης» για τον οποίο είχε προείπει ο Μωυσής.—Ιωάννης 6:14· Δευτερονόμιο 18:15.
13. Ποιος θα ήταν ο ρόλος “του προφήτη” που θα ερχόταν, όπως τόνισε η προφητεία του εδαφίου Δευτερονόμιο 18:18;
13 Γιατί ήταν σημαντικό το ότι ο Ιησούς ήταν «ο προφήτης»; Μα ποιος ήταν ο βασικός ρόλος που είχε προλεχθεί για αυτόν; Μήπως «ο προφήτης» θα ήταν ξακουστός για τις θαυματουργικές του θεραπείες ή για το ότι θα παρήγε συμπονετικά τροφή για τους πεινασμένους; Το εδάφιο Δευτερονόμιο 18:18 προείπε: «Προφήτη σαν εσένα [τον Μωυσή] θα εγείρω για αυτούς ανάμεσα από τους αδελφούς τους· και θα βάλω τα λόγια μου στο στόμα του, και θα τους πει όλα όσα τον διατάξω». Επομένως, ακριβώς όπως οι απόστολοι έμαθαν να έχουν και να εκφράζουν τρυφερά αισθήματα, θα μπορούσαν να συμπεράνουν ότι ο νους του Χριστού έπρεπε να γίνεται φανερός και μέσω της δραστηριότητάς τους στο κήρυγμα και στη διδασκαλία. Αυτό θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν για τους ανθρώπους. Με αυτό το μέσο, οι άρρωστοι και οι φτωχοί θα μπορούσαν να αποκομίσουν μόνιμα οφέλη, όχι μόνο εκείνα που περιορίζονταν σε μια σύντομη ανθρώπινη ζωή ή σε ένα-δυο γεύματα.—Ιωάννης 6:26-30.
Καλλιεργήστε το Νου του Χριστού Σήμερα
14. Πώς περιλαμβάνεται στο κήρυγμά μας το να έχουμε το νου του Χριστού;
14 Κανένας από εμάς δεν θα θεωρούσε το νου του Χριστού ως κάτι που ήταν μόνο για τον πρώτο αιώνα—για τον Ιησού και τους πρώτους μαθητές σχετικά με τους οποίους ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Εμείς . . . έχουμε το νου του Χριστού». (1 Κορινθίους 2:16) Μάλιστα, θα παραδεχόμασταν πρόθυμα ότι έχουμε την υποχρέωση να κηρύττουμε τα καλά νέα και να κάνουμε μαθητές. (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Εντούτοις, είναι επωφελές να συλλογιζόμαστε ποια είναι τα δικά μας κίνητρα όσον αφορά την εκτέλεση αυτού του έργου. Δεν πρέπει να κάνουμε αυτό το έργο από απλή αίσθηση καθήκοντος. Η αγάπη για τον Θεό είναι πρωταρχικός λόγος για τον οποίο συμμετέχουμε στη διακονία, και για να μοιάζουμε πραγματικά στον Ιησού χρειάζεται να κηρύττουμε και να διδάσκουμε υποκινούμενοι από συμπόνια.—Ματθαίος 22:37-39.
15. Γιατί συμπεριλαμβάνεται κατάλληλα η συμπόνια στη δημόσια διακονία μας;
15 Ομολογουμένως, δεν είναι πάντοτε εύκολο να νιώθουμε συμπόνια για όσους δεν συμμερίζονται τις πεποιθήσεις μας, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουμε απάθεια, απόρριψη ή εναντίωση. Εντούτοις, αν χάσουμε την αγάπη και τη συμπόνια μας για τους ανθρώπους, θα μπορούσαμε να χάσουμε ένα ζωτικό κίνητρο για τη συμμετοχή στη Χριστιανική διακονία. Πώς λοιπόν θα καλλιεργούμε συμπόνια; Μπορούμε να προσπαθούμε να βλέπουμε τους ανθρώπους όπως ο Ιησούς, “γδαρμένους και παραπεταμένους σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα”. (Ματθαίος 9:36) Μήπως δεν περιγράφει αυτό πολλούς σήμερα; Αυτοί έχουν παραμεληθεί και τυφλωθεί πνευματικά από τους ψευδείς θρησκευτικούς ποιμένες. Ως αποτέλεσμα, δεν γνωρίζουν για την υγιή καθοδηγία που βρίσκεται στη Γραφή ούτε για τις παραδεισιακές συνθήκες που θα φέρει σύντομα η Βασιλεία του Θεού στη γη μας. Αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της καθημερινής ζωής—περιλαμβανομένης της φτώχειας, των οικογενειακών διαφωνιών, της αρρώστιας και του θανάτου—χωρίς την ελπίδα της Βασιλείας. Εμείς έχουμε ό,τι χρειάζονται: τα ζωοσωτήρια καλά νέα της Βασιλείας του Θεού η οποία είναι τώρα εγκαθιδρυμένη στον ουρανό!
16. Γιατί θα πρέπει να θέλουμε να μεταδίδουμε τα καλά νέα σε άλλους;
16 Όταν συλλογίζεστε με αυτόν τον τρόπο τις πνευματικές ανάγκες των γύρω σας, δεν σας υποκινεί η καρδιά σας να θέλετε να κάνετε όλα όσα μπορείτε για να τους μιλήσετε σχετικά με το στοργικό σκοπό του Θεού; Ναι, το έργο μας είναι έργο συμπόνιας. Όταν σπλαχνιζόμαστε τους ανθρώπους όπως ο Ιησούς, αυτό θα γίνεται φανερό στον τόνο της φωνής μας, στην έκφραση του προσώπου μας ή στον τρόπο της διδασκαλίας μας. Όλα αυτά θα κάνουν το άγγελμά μας πιο ελκυστικό σε εκείνους που έχουν «τη σωστή διάθεση για αιώνια ζωή».—Πράξεις 13:48.
17. (α) Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να εκδηλώνουμε την αγάπη και τη συμπόνια μας για τους άλλους; (β) Γιατί το ζήτημα δεν είναι να επιλέξουμε ανάμεσα στην εκτέλεση καλών έργων και στη συμμετοχή στη δημόσια διακονία;
17 Η αγάπη και η συμπόνια μας πρέπει βεβαίως να γίνονται έκδηλες σε όλη την πορεία της ζωής μας. Αυτό περιλαμβάνει το να δείχνουμε καλοσύνη σε όσους βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, στους αρρώστους και στους φτωχούς—κάνοντας ό,τι μπορούμε λογικά για να τους ανακουφίζουμε από τα βάσανά τους. Περιλαμβάνει επίσης τις προσπάθειες που καταβάλλουμε με λόγια και έργα για να διώχνουμε τη λύπη εκείνων οι οποίοι έχουν χάσει προσφιλείς τους εξαιτίας του θανάτου. (Λουκάς 7:11-15· Ιωάννης 11:33-35) Εντούτοις, τέτοιες εκδηλώσεις αγάπης, καλοσύνης και συμπόνιας δεν πρέπει να γίνονται το επίκεντρο των καλών μας έργων, όπως συμβαίνει με ορισμένους ανθρωπιστές. Πολύ μεγαλύτερη διαρκή σημασία έχουν οι προσπάθειες που υποκινούνται από παρόμοιες θεϊκές ιδιότητες αλλά εκδηλώνονται με τη συμμετοχή στο έργο του Χριστιανικού κηρύγματος και διδασκαλίας. Θυμηθείτε τι είπε ο Ιησούς για τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες: «Δίνετε το δέκατο από το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο, αλλά έχετε αδιαφορήσει για τα πιο βαρυσήμαντα ζητήματα του Νόμου, δηλαδή τη δικαιοσύνη και το έλεος και την πιστότητα. Αυτά επιβαλλόταν να τα κάνετε, χωρίς όμως να αδιαφορήσετε για τα άλλα». (Ματθαίος 23:23) Για τον Ιησού δεν ήταν ζήτημα επιλογής του ενός ή του άλλου—είτε να βοηθάει τους ανθρώπους στις υλικές τους ανάγκες είτε να τους διδάσκει ζωογόνα πνευματικά πράγματα. Ο Ιησούς έκανε και τα δύο. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι το έργο του διδασκαλίας ήταν το πρώτιστο επειδή το καλό που επιτύγχανε έτσι μπορούσε να προσφέρει αιώνια βοήθεια.—Ιωάννης 20:16.
18. Σε τι πρέπει να μας υποκινεί η εξέταση του νου του Χριστού;
18 Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το ότι ο Ιεχωβά μάς έχει αποκαλύψει το νου του Χριστού! Μέσω των Ευαγγελίων, μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα τις σκέψεις, τα αισθήματα, τις ιδιότητες, τις δραστηριότητες και τις προτεραιότητες του μεγαλύτερου ανθρώπου που έζησε ποτέ. Εναπόκειται σε εμάς να διαβάζουμε, να στοχαζόμαστε και να εφαρμόζουμε τα όσα αποκαλύπτει η Γραφή για τον Ιησού. Να θυμάστε ότι για να ενεργούμε πραγματικά σαν τον Ιησού πρέπει πρώτα να μάθουμε να σκεφτόμαστε, να αισθανόμαστε και να αξιολογούμε τα ζητήματα όπως εκείνος, όσο καλύτερα μπορούμε ως ατελείς άνθρωποι. Ας είμαστε λοιπόν αποφασισμένοι να καλλιεργούμε και να εκδηλώνουμε το νου του Χριστού. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ζούμε, καλύτερος τρόπος για να συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους και καλύτερος τρόπος για να πλησιάσουμε τόσο εμείς όσο και άλλοι αυτόν τον οποίο εκείνος αντανακλούσε τέλεια, τον τρυφερό Θεό μας, τον Ιεχωβά.—2 Κορινθίους 1:3· Εβραίους 1:3.
Πώς θα Απαντούσατε;
• Ποια ενόραση προσφέρει η Γραφή όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόταν συχνά ο Ιησούς σε όσους βρίσκονταν σε ανάγκη;
• Τι τόνισε ο Ιησούς καθώς έδινε οδηγίες στους ακολούθους του;
• Πώς μπορούμε να εκδηλώνουμε «το νου του Χριστού» στις δραστηριότητές μας;
[Ολοσέλιδη εικόνα στη σελίδα 23]
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Ποιο είναι το μεγαλύτερο καλό που μπορούν να κάνουν οι Χριστιανοί για τους άλλους;