ΣΕΙΣΜΟΣ

Ξαφνική δόνηση ή κλονισμός της επιφάνειας της γης που οφείλεται σε ενδογενείς δυνάμεις. Το εβραϊκό ουσιαστικό ρά‛ας δεν αναφέρεται μόνο στο «σεισμό» (1Βα 19:11· Αμ 1:1), αλλά επίσης στο “τράνταγμα” που προκαλείται από το βάδισμα κάποιου στρατού (Ησ 9:5, υποσ.), στο «κροτάλισμα» των πολεμικών αρμάτων ή στον «ήχο» του ακόντιου (Ιερ 47:3· Ιωβ 41:29), καθώς και στο «ποδοβολητό» των αλόγων (Ιωβ 39:24). Η λέξη σεισμός του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου υποδηλώνει ότι κάτι κλονίζεται, κουνιέται πέρα δώθε ή τρέμει.—Ματ 27:54· παράβαλε Ματ 27:51· 28:4· Απ 6:13.

Δονήσεις και τραντάγματα της γης συνέβαιναν σε όλη τη Βιβλική ιστορία, μερικές φορές ως αποτέλεσμα φυσικών γεωλογικών δυνάμεων (Ζαχ 14:5) και άλλοτε ως άμεσες ενέργειες του Θεού για απόδοση κρίσης ή για σκοπούς σχετικούς με τους υπηρέτες του. Η γεωλογία της περιοχής αιτιολογεί τη σεισμική δραστηριότητα που γνώρισε στο παρελθόν το Ισραήλ, δραστηριότητα η οποία δεν έχει ακόμη τερματιστεί.

Η περιοχή του ναού στην Ιερουσαλήμ βρίσκεται πάνω σε μια λωρίδα γης εσωτερικά αδύναμη από δομική άποψη. Το Τέμενος ελ-Άκσα, που έχει χτιστεί στην περιοχή του ναού (όχι ο Τρούλος του Βράχου, ο οποίος είναι τόπος προσκυνήματος), έχει υποστεί επανειλημμένα ζημιές από σεισμούς.

Ένας φοβερός σεισμός, συνοδευόμενος προφανώς από ηφαιστειακή δράση, αποτέλεσε για την εγκαινίαση της διαθήκης του Νόμου στο Σινά ένα κατάλληλο σκηνικό που ενέπνεε δέος. (Εξ 19:18· Ψλ 68:8) Αυτή η εκδήλωση δύναμης οφειλόταν άμεσα στον Ιεχωβά, διότι εκείνος μιλούσε από το βουνό μέσω ενός αγγέλου.—Εξ 19:19· Γα 3:19· Εβρ 12:18-21.

Μερικές φορές η φοβερή δύναμη των σεισμών αποτελούσε απόδειξη της κρίσης που απένεμε ο Ιεχωβά για παραβάσεις του νόμου του. (Να 1:3-6) Ένας σεισμός υπήρξε η εκτελεστική μέθοδος που χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά εναντίον των στασιαστών Δαθάν, Αβιρών και του σπιτικού του Κορέ, καθώς η γη άνοιξε το στόμα της και τους κατάπιε, με αποτέλεσμα να κατεβούν αυτοί ζωντανοί στον Σιεόλ. (Αρ 16:27, 32, 33) Ο Ηλίας αισθάνθηκε τη γη να σείεται προτού ο Ιεχωβά τού μιλήσει για να διορθώσει την άποψή του και να τον στείλει πίσω προκειμένου να εκτελέσει περαιτέρω διορισμούς υπηρεσίας. (1Βα 19:11-18) Κάποιοι σεισμοί αποτέλεσαν θαυματουργική βοήθεια προς το λαό του Ιεχωβά, όπως συνέβη στην περίπτωση που ο Ιωνάθαν και ο οπλοφόρος του επιτέθηκαν με θάρρος σε μια προφυλακή των Φιλισταίων. Ο Ιεχωβά ενίσχυσε την πίστη τους σε αυτόν προκαλώντας έναν σεισμό ο οποίος επέφερε σύγχυση σε όλο το στρατόπεδο των Φιλισταίων, ώστε αυτοί σκότωσαν ο ένας τον άλλον και κατατροπώθηκαν πλήρως.—1Σα 14:6, 10, 12, 15, 16, 20, 23.

Την ημέρα του θανάτου του Ιησού, γύρω στις τρεις η ώρα το απόγευμα, έλαβε χώρα ένας σεισμός που έσκισε βράχους, με αποτέλεσμα να ανοίξουν τα μνημεία και να πεταχτούν νεκρά σώματα από τους τάφους τους. Η κουρτίνα του αγιαστηρίου στο ναό που είχε ανοικοδομήσει ο Ηρώδης σκίστηκε στα δύο, από πάνω ως κάτω. Πρωτύτερα είχε πέσει σκοτάδι στη γη. Μερικοί πιστεύουν ότι περιλαμβανόταν ηφαιστειακή δράση, διότι πολλές φορές τα ηφαίστεια βγάζουν καπνό και σκόνη που κάνουν τον ουρανό μαύρο. Ωστόσο, δεν υπάρχουν ουσιαστικές αποδείξεις για οποιαδήποτε ηφαιστειακή δράση σε σχέση με αυτόν το σεισμό. (Ματ 27:45, 51-54· Λου 23:44, 45) Ένας άλλος σεισμός συνέβη την ημέρα της ανάστασης του Ιησού, όταν ένας άγγελος κατέβηκε από τον ουρανό και κύλησε την πέτρα που βρισκόταν μπροστά από το μνήμα του. (Ματ 28:1, 2) Οι προσευχές και οι ύμνοι αίνου που ανέπεμπαν ο απόστολος Παύλος και ο σύντροφός του ο Σίλας, ενόσω βρίσκονταν φυλακισμένοι στους Φιλίππους, βρήκαν απάντηση μέσω ενός μεγάλου σεισμού ο οποίος άνοιξε τις πόρτες της φυλακής και έλυσε τα δεσμά των φυλακισμένων. Αυτό οδήγησε στη μεταστροφή του δεσμοφύλακα και του σπιτικού του.—Πρ 16:25-34.

Ο Ιησούς προείπε ότι η ύπαρξη πολλών και δυνατών σεισμών θα αποτελούσε ένα χαρακτηριστικό του σημείου της παρουσίας του. (Ματ 24:3, 7, 8· Λου 21:11) Από το 1914 Κ.Χ. οι σεισμοί έχουν αυξηθεί, πράγμα που επέφερε μεγάλη οδύνη. Με βάση στοιχεία που πάρθηκαν από το Εθνικό Γεωφυσικό Κέντρο στο Μπόλντερ του Κολοράντο και συμπληρώθηκαν από διάφορα έγκυρα συγγράμματα, καταρτίστηκε το 1984 ένας πίνακας ο οποίος ανέφερε αποκλειστικά τους σεισμούς που είχαν ένταση 7,5 ή και περισσότερους βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ, αυτούς που προκάλεσαν υλικές ζημιές τουλάχιστον πέντε εκατομμυρίων δολαρίων (ΗΠΑ) και εκείνους που ευθύνονταν για το θάνατο 100 ή περισσότερων ανθρώπων. Υπολογίστηκε ότι είχαν γίνει 856 τέτοιοι σεισμοί στα 2.000 χρόνια πριν από το 1914. Ο ίδιος πίνακας έδειξε ότι σε 69 μόλις χρόνια μετά το 1914 έγιναν 605 τέτοιοι σεισμοί. Αυτά τα στατιστικά στοιχεία καταδεικνύουν την έκταση των συμφορών που προκλήθηκαν από τους σεισμούς σε αυτή την περίοδο της ιστορίας.

Μεταφορικές και Συμβολικές Χρήσεις. Οι σεισμοί χρησιμοποιούνται πολλές φορές μεταφορικά στις Γραφές για να περιγραφεί ο κλονισμός και η ανατροπή εθνών και βασιλείων. Η αρχαία Βαβυλώνα εμπιστευόταν σε ψεύτικους θεούς όπως ο Νεβώ και ο Μαρντούκ οι οποίοι, στη φαντασία των ανθρώπων, πληρούσαν τους ουρανούς τους. Βασιζόταν επίσης σε μεγάλο βαθμό στην κραταιότητα της ισχυρής στρατιωτικής της δύναμης, αλλά ο Θεός εξήγγειλε εναντίον της Βαβυλώνας τα εξής: «Θα κάνω να ταραχτεί ο ουρανός, και η γη θα σειστεί από τη θέση της στη διάρκεια της σφοδρής οργής του Ιεχωβά των στρατευμάτων». (Ησ 13:13) Η Βαβυλώνα πρέπει να συγκλονίστηκε βαθιά όταν η αυτοκρατορία της έπεσε και η επικράτειά της έπαψε να ανήκει σε αυτήν ως την τρίτη παγκόσμια δύναμη, δεδομένου ότι η ίδια έγινε απλώς μια επαρχία της Περσικής Αυτοκρατορίας.—Δα 5:30, 31.

Αλλού, ο Δαβίδ περιγράφει τον Ιεχωβά να μάχεται για χάρη του μέσω ενός σεισμού. (2Σα 22:8· Ψλ 18:7) Ο Ιεχωβά λέει ότι θα σείσει τους ουρανούς και τη γη, τη θάλασσα και την ξηρά, ότι θα σείσει όλα τα έθνη για λογαριασμό του λαού του, ώστε να έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών και να γεμίσει τον οίκο του με δόξα.—Αγγ 2:6, 7.

Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί ως παράδειγμα το φοβερό θέαμα στο Σινά, παραβάλλοντάς το με μια μεγαλύτερη και φοβερότερη περίσταση—τη σύναξη της Χριστιανικής εκκλησίας των πρωτοτόκων ενώπιον του Θεού και του Γιου του ως Μεσίτη στο ουράνιο Όρος Σιών. Εξετάζοντας περαιτέρω το παράδειγμα του σεισμού που έλαβε χώρα στο Σινά, κάνει μια συμβολική εφαρμογή, παροτρύνοντας τους Χριστιανούς να συνεχίσουν να υπηρετούν με θάρρος και πίστη, αντιλαμβανόμενοι ότι η Βασιλεία και όσοι προσκολλώνται σε αυτήν θα καταφέρουν να παραμείνουν σταθεροί ενόσω όλα τα άλλα πράγματα των συμβολικών ουρανών και της συμβολικής γης θα κλονίζονται και θα κατασυντρίβονται.—Εβρ 12:18-29.

Ο μεγαλύτερος σεισμός από όλους, ο οποίος είναι ακόμη μελλοντικός, είναι συμβολικός και περιγράφεται σε συνάρτηση με την έβδομη από τις συμβολικές εφτά τελικές πληγές της Αποκάλυψης. Παρουσιάζεται να ερειπώνει, όχι μία ή δύο πόλεις—όπως έχει συμβεί με μερικούς από τους καταστροφικότερους σεισμούς—αλλά τις «πόλεις των εθνών». Η αφήγηση του Ιωάννη σχετικά με αυτή την κοσμοϊστορική καταστροφή λέει: «Έγινε μεγάλος σεισμός τέτοιος που δεν είχε γίνει από τότε που υπήρξαν άνθρωποι στη γη, τόσο εκτεταμένος σεισμός, τόσο μεγάλος. Και η μεγάλη πόλη [η Βαβυλώνα η Μεγάλη] χωρίστηκε σε τρία μέρη, και οι πόλεις των εθνών έπεσαν».—Απ 16:18, 19.