Η Ζωή και η Διακονία του Ιησού

Η Παραβολή των Ταλάντων

Ο ΙΗΣΟΥΣ συνεχίζει τη συζήτηση με τους αποστόλους του στο Όρος των Ελαιών, λέγοντάς τους άλλη μια παραβολή, τη δεύτερη από μια σειρά τριών. Πριν από μερικές μέρες, ενώ βρισκόταν στην Ιεριχώ, είπε την παραβολή με τις μνες για να δείξει ότι η Βασιλεία ήταν υπόθεση του μακρινού μέλλοντος. Η παραβολή που διηγείται τώρα περιέχει παρόμοια χαρακτηριστικά και περιγράφει τις δραστηριότητες που θα λάβουν χώρα στη διάρκεια της εκπλήρωσής της στην παρουσία του Χριστού με Βασιλική εξουσία. Δείχνει παραστατικά ότι οι μαθητές του πρέπει να εργάζονται ενώ βρίσκονται ακόμη στη γη για να αυξήσουν ‘τα υπάρχοντά του’.

Ο Ιησούς αρχίζει: ‘Επειδή μοιάζει [διάφορες καταστάσεις που σχετίζονται με τη Βασιλεία] με έναν άνθρωπο που επρόκειτο να κάνει ένα μακρινό ταξίδι, και ο οποίος κάλεσε μερικούς από τους δούλους του και τους εμπιστεύτηκε τα υπάρχοντά του’. Ο Ιησούς είναι ο άνθρωπος, ο οποίος, προτού κάνει το μακρινό ταξίδι στον ουρανό, εμπιστεύεται στους δούλους του—στους μαθητές που προορίζονται για την ουράνια Βασιλεία—τα υπάρχοντά του. Αυτά τα υπάρχοντα δεν είναι υλικά αποκτήματα, αλλά αντιπροσωπεύουν έναν καλλιεργημένο αγρό στον οποίο έδωσε ο ίδιος τη δυνατότητα να παραγάγει περισσότερους μαθητές.

Ο Ιησούς εμπιστεύεται τα υπάρχοντά του στους δούλους του, λίγο πριν αναληφθεί στον ουρανό. Με ποιον τρόπο; Με το να τους δώσει οδηγίες να εξακολουθήσουν να εργάζονται στον καλλιεργημένο αγρό κηρύττοντας το άγγελμα της Βασιλείας ως τα πιο μακρινά μέρη της γης. Όπως λέει ο Ιησούς: ‘Στον έναν έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλον δυο, και σ’ έναν άλλον ένα, στον καθένα ανάλογα με τη δική του ικανότητα, και ο ίδιος πήγε ταξίδι’.

Συνεπώς, τα οχτώ τάλαντα—τα υπάρχοντα του Χριστού—κατανέμονται ανάλογα με τις ικανότητες, δηλαδή τις πνευματικές δυνατότητες, των δούλων. Οι δούλοι αντιπροσωπεύουν διάφορες τάξεις μαθητών. Τον πρώτο αιώνα, η τάξη που έλαβε τα πέντε τάλαντα περιλάμβανε προφανώς τους αποστόλους. Ο Ιησούς συνεχίζει την αφήγηση και λέει ότι και οι δυο δούλοι που έλαβαν ο ένας τα πέντε και ο άλλος τα δυο τάλαντα τα διπλασίασαν κηρύττοντας τη Βασιλεία και κάνοντας μαθητές. Αλλά, ο δούλος που έλαβε το ένα τάλαντο το έκρυψε στο χώμα.

‘Έπειτα από πολύν καιρό’, συνεχίζει ο Ιησούς, ‘ο κύριος αυτών των δούλων ήρθε και τακτοποίησε τους λογαριασμούς μαζί τους’. Μόλις τον 20ό αιώνα, περίπου 1.900 χρόνια αργότερα, επέστρεψε ο Ιησούς για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς· επομένως, είχε περάσει πράγματι ‘πολύς καιρός’. Κατόπιν ο Ιησούς εξηγεί:

‘Εκείνος που είχε λάβει τα πέντε τάλαντα παρουσιάστηκε και του έφερε κι άλλα πέντε τάλαντα, λέγοντας: «Κύριε, μου παρέδωσες πέντε τάλαντα· δες, κέρδισα άλλα πέντε τάλαντα». Ο κύριός του τού είπε: «Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε! Στάθηκες πιστός σε λίγα πράγματα. Θα σε διορίσω σε πολλά. Μπες στη χαρά του κυρίου σου»’. Ο δούλος που έλαβε τα δυο τάλαντα διπλασίασε κι αυτός τα τάλαντά του και έλαβε τον ίδιο έπαινο και την ίδια αμοιβή.

Πώς, όμως, μπαίνουν αυτοί οι πιστοί δούλοι στη χαρά του Κυρίου τους; Η χαρά του Κυρίου τους, του Ιησού Χριστού, ήταν η απόκτηση της Βασιλείας όταν εκείνος πήγε ταξίδι στον Πατέρα του στον ουρανό. Όσον αφορά τους πιστούς δούλους στους σύγχρονους καιρούς, αυτοί απολαμβάνουν μεγάλη χαρά επειδή τους έχουν ανατεθεί περαιτέρω ευθύνες σχετικά με τη Βασιλεία, και καθώς ολοκληρώνουν την επίγεια πορεία τους, αποκορυφώνεται η χαρά τους επειδή ανασταίνονται στην ουράνια Βασιλεία. Αλλά τι θα πούμε για τον τρίτο δούλο;

‘Κύριε, ήξερα ότι είσαι απαιτητικός άνθρωπος’, παραπονιέται αυτός ο δούλος. ‘Έτσι, φοβήθηκα και πήγα κι έκρυψα το τάλαντό σου στο χώμα. Εδώ είναι αυτό που σου ανήκει’. Ο δούλος αρνήθηκε εσκεμμένα να εργαστεί στον καλλιεργημένο αγρό κηρύττοντας και κάνοντας μαθητές. Γι’ αυτό, ο κύριός του τον αποκαλεί ‘πονηρό και οκνηρό’ και απαγγέλλει την καταδίκη: ‘Πάρτε του το τάλαντο . . . Και πετάξτε τον άχρηστο δούλο έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του’. Εκείνοι που ανήκουν στην τάξη του πονηρού δούλου, επειδή ρίχνονται έξω, στερούνται κάθε πνευματικής χαράς.

Αυτό αποτελεί ένα δυνατό μάθημα για όλα τα άτομα που ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού. Αυτοί πρέπει να εργάζονται για να αυξάνουν τα υπάρχοντα του ουράνιου Κυρίου τους με το να συμμετέχουν πλήρως στο έργο κηρύγματος, αν πρόκειται να λάβουν τον έπαινο και την αμοιβή που προέρχονται απ’ αυτόν και αν πρόκειται να αποφύγουν να ριχτούν έξω στο σκοτάδι και στην τελική καταστροφή. Δείχνετε επιμέλεια στο να χρησιμοποιείτε τις ικανότητές σας όσον αφορά το ζήτημα αυτό; Ματθαίος 25:14-30.

◆ Ποιο μάθημα μας διδάσκει αυτή η δεύτερη παραβολή;

◆ Ποιοι είναι οι δούλοι και ποια είναι τα υπάρχοντα που τους εμπιστεύτηκαν;

◆ Πότε έρχεται ο κύριος για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς και τι διαπιστώνει;

◆ Ποια είναι η χαρά στην οποία μπαίνει ο πιστός δούλος και τι συμβαίνει στον πονηρό δούλο;