Κεφάλαιο 63

Κι Άλλες Συμβουλές για Διόρθωση

ΕΝΩ ο Ιησούς και οι απόστολοί του βρίσκονται ακόμα στο σπίτι στην Καπερναούμ, γίνεται και κάποια άλλη συζήτηση, εκτός από τη λογομαχία την οποία είχαν οι απόστολοι σχετικά με το ποιος είναι ο μεγαλύτερος. Πρόκειται για ένα περιστατικό το οποίο μπορεί να συνέβη καθώς γύριζαν στην Καπερναούμ, όταν ο Ιησούς δεν ήταν παρών. Ο απόστολος Ιωάννης τού λέει: ‘Είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια χρησιμοποιώντας το όνομά σου και προσπαθήσαμε να τον εμποδίσουμε, επειδή δεν ήταν μαζί μας’.

Όπως φαίνεται, ο Ιωάννης έχει την άποψη ότι οι απόστολοι αποτελούν μια κλειστή ομάδα που μόνο σ’ αυτήν έχει δοθεί το δικαίωμα να θεραπεύει. Γι’ αυτό νομίζει πως είναι ακατάλληλο το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος έκανε δυναμικά έργα, αφού δεν ανήκε στην ομάδα τους.

Ωστόσο, ο Ιησούς τούς συμβουλεύει: ‘Μην προσπαθείτε να τον εμποδίσετε, γιατί δεν υπάρχει κανείς που θα κάνει κάποιο δυναμικό έργο στο όνομά μου και ο οποίος θα μπορέσει πρόθυμα να με κακολογήσει· γιατί όποιος δεν είναι εναντίον μας είναι με το μέρος μας. Επειδή, σας βεβαιώνω πως δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει την αμοιβή του όποιος σας δώσει να πιείτε ένα ποτήρι νερό επειδή ανήκετε στον Χριστό’.

Δεν χρειαζόταν να ακολουθεί κατά γράμμα αυτός ο άνθρωπος τον Ιησού για να είναι με το μέρος του. Δεν είχε ιδρυθεί ακόμη η Χριστιανική εκκλησία, άρα λοιπόν, το γεγονός ότι αυτός δεν ανήκε στην ομάδα τους δεν σήμαινε πως ανήκε σε κάποια ξεχωριστή εκκλησία. Αυτός πίστευε πραγματικά στο όνομα του Ιησού και γι’ αυτό κατάφερνε να βγάζει δαιμόνια. Έκανε κάτι παρόμοιο μ’ εκείνο που είπε ο Ιησούς ότι άξιζε να ανταμειφθεί. Ο Ιησούς δείχνει ότι, επειδή έκανε κάτι τέτοιο, δεν θα χάσει την αμοιβή του.

Αλλά, αν τα λόγια και οι πράξεις των αποστόλων γίνονταν πρόσκομμα γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ σοβαρό! Ο Ιησούς παρατηρεί: ‘Αυτός που θα κάνει να προσκόψει ένας απ’ αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν, καλύτερα θα ήταν να είχε κρεμάσει στο λαιμό του μια μυλόπετρα, σαν αυτές τις οποίες γυρίζουν τα γαϊδούρια, και να πάει να πέσει στη θάλασσα’.

Ο Ιησούς λέει ότι οι ακόλουθοί του πρέπει να απομακρύνουν από τη ζωή τους οτιδήποτε τους είναι τόσο αγαπητό όσο το χέρι τους, το πόδι τους ή το μάτι τους, και το οποίο μπορεί να τους κάνει να προσκόψουν. Καλύτερα να μην έχουν αυτό το πολύτιμο πράγμα και να μπουν στη Βασιλεία του Θεού, παρά να μην το αποχωριστούν και να ριχτούν στη Γέεννα (ένα μέρος κοντά στην Ιερουσαλήμ όπου έκαιγαν σκουπίδια), η οποία συμβολίζει την αιώνια καταστροφή.

Ο Ιησούς τούς προειδοποιεί επίσης: ‘Προσέξτε μην τυχόν περιφρονήσετε έναν απ’ αυτούς τους μικρούς, γιατί σας το λέω, οι άγγελοί τους στον ουρανό βλέπουν πάντα το πρόσωπο του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στον ουρανό’. Μετά, τους δείχνει παραστατικά πόσο πολύτιμοι είναι ‘οι μικροί’ λέγοντάς τους για κάποιον που έχει εκατό πρόβατα, αλλά χάνει το ένα. Αυτός θα αφήσει τα 99 για να ψάξει να βρει το χαμένο, εξηγεί ο Ιησούς, και όταν το βρει, θα χαρεί πιο πολύ γι’ αυτό παρά για τα 99. ‘Έτσι και ο Πατέρας μου, που είναι στον ουρανό, δεν θέλει να χαθεί ούτε ένας απ’ αυτούς τους μικρούς’, καταλήγει ο Ιησούς.

Ο Ιησούς, έχοντας πιθανώς κατά νου τη λογομαχία που είχαν μεταξύ τους οι απόστολοί του, δίνει την εξής παρότρυνση: ‘Να έχετε αλάτι μέσα σας και να διατηρείτε ειρήνη μεταξύ σας’. Τα άνοστα φαγητά γίνονται πιο εύγευστα με το αλάτι. Έτσι και με το συμβολικό αλάτι δέχεται κανείς πιο εύκολα αυτά που θα του πει κάποιος άλλος. Αν υπάρχει αυτό το αλάτι θα βοηθήσει στη διατήρηση της ειρήνης.

Αλλά, επειδή οι άνθρωποι είναι ατελείς, θα γίνονται πού και πού σοβαρές φιλονικίες. Ο Ιησούς δίνει κατευθυντήριες γραμμές και για το χειρισμό αυτών των περιπτώσεων. ‘Αν ο αδελφός σου διαπράξει κάποιο αμάρτημα’, λέει ο Ιησούς, ‘πήγαινε και έκθεσε το λάθος ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εκείνον μόνο. Αν σε ακούσει, κέρδισες τον αδελφό σου’. Αν δεν ακούσει, συμβουλεύει ο Ιησούς, ‘να πάρεις μαζί σου ένα-δυο άτομα ακόμη, για να πιστοποιηθεί κάθε πράγμα από το στόμα δυο ή τριών μαρτύρων’.

Ο Ιησούς λέει ότι μόνο ως τελευταία λύση το ζήτημα πρέπει να φερθεί ‘στην εκκλησία’, δηλαδή στους υπεύθυνους επισκόπους της εκκλησίας, οι οποίοι μπορούν να βγάλουν δικαστική απόφαση. Αν ο αμαρτωλός δεν συμμορφωθεί με την απόφασή τους, καταλήγει ο Ιησούς, ‘ας είναι για σένα όπως ο εθνικός και ο τελώνης’.

Οι επίσκοποι, για να βγάλουν μια τέτοια απόφαση, πρέπει να προσκολλούνται αυστηρά στις οδηγίες που περιέχει ο Λόγος του Ιεχωβά. Επομένως, όταν διαπιστώνουν ότι κάποιο άτομο είναι ένοχο και αξίζει να τιμωρηθεί, αυτή η κρίση θα έχει ήδη ‘δεθεί στον ουρανό’. Και όταν ‘λύνουν στη γη’, όταν δηλαδή διαπιστώνουν ότι κάποιος είναι αθώος, αυτό θα έχει ήδη ‘λυθεί στον ουρανό’. Σε τέτοιες δικαστικές συνεδριάσεις, λέει ο Ιησούς, ‘όπου είναι δυο ή τρεις συναγμένοι στο όνομά μου, είμαι κι εγώ ανάμεσά τους’. Ματθαίος 18:6-20· Μάρκος 9:38-50· Λουκάς 9:49, 50.

▪ Γιατί, στις μέρες του Ιησού, δεν ήταν απαραίτητο να τον συνοδεύει κάποιος;

▪ Πόσο σοβαρό είναι να κάνει κάποιος έναν ‘μικρό’ να προσκόψει, και πώς δείχνει παραστατικά ο Ιησούς πόση σημασία έχουν αυτοί οι μικροί;

▪ Τι ωθεί ίσως τον Ιησού να παρακινήσει τους αποστόλους να έχουν αλάτι μεταξύ τους;

▪ Ποια έννοια έχει ‘το δέσιμο’ και ‘το λύσιμο’;