Έχετε το ‘Νου του Χριστού’;
«Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν [να έχετε την ίδια διανοητική στάση μεταξύ σας που είχε ο Χριστός Ιησούς (ΜΝΚ)]».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 15:5.
1. Σε ποιες ερωτήσεις χρειάζεται να δώσει απάντηση κάποιος που ισχυρίζεται πως είναι Χριστιανός;
ΠΑΝΩ από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σ’ ολόκληρο τον κόσμο ονομάζονται Χριστιανοί. Τι δείχνει αυτό; Ότι, τουλάχιστον κατ’ όνομα πιστεύουν στον Ιησού Χριστό και ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοί του, δηλαδή μαθητές του. (Ματθαίος 10:24, 25) Αλλά τι χρειάζεται για να μπορέσετε να ακολουθήσετε το παράδειγμα του Χριστού, ή τον τρόπο της ζωής του; Είναι φανερό ότι χρειάζεται να τον γνωρίζετε. Είστε εσείς ένα άτομο που πραγματικά γνωρίζει τον Ιησού από τη Ναζαρέτ; Έχετε μια καθαρή εικόνα για το τι είδους άτομο ήταν όταν βρισκόταν εδώ στη γη; Ή, πώς φερόταν στα άτομα που αντιμετώπιζαν διάφορες καταστάσεις; Έχετε εσείς το ‘νου του Χριστού’;—1 Κορινθίους 2:16· Εφεσίους 4:13.
2, 3. Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε το ‘νου του Χριστού’;
2 Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε κάποιον που έζησε περίπου δυο χιλιάδες χρόνια πριν από την εποχή μας και του οποίου η δημόσια ζωή διήρκεσε σχεδόν τριάμισι χρόνια μόνο; Για την περίπτωση του Ιησού υπάρχουν τέσσερις αξιόπιστες βιογραφίες που μας βοηθούν να διαμορφώσουμε μια διανοητική εικόνα για το τι είδους άτομο ήταν. Αν διαβάσουμε προσεκτικά αυτές τις τέσσερις αφηγήσεις των Ευαγγελίων, μπορούμε και εμείς επίσης να κατανοήσουμε τον τρόπο σκέψης που τον οδηγούσε στις ενέργειές του. Γι’ αυτό, τι χρειάζεται για να είναι κάποιος πραγματικός Χριστιανός και να μην έχει μόνο το όνομα; Ο Ιησούς το εξέφρασε με αυτό τον τρόπο: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν».—Ιωάννης 17:3· 2 Πέτρου 3:18.
3 Έτσι, κάθε Χριστιανός πρέπει να έχει βαθιά γνώση και κατανόηση για τον Πατέρα, τον Ιεχωβά, καθώς και για τη ζωή και τις διδασκαλίες του Γιου, του Χριστού Ιησού. Δεν είναι αρκετό να ονομάζεται κάποιος Χριστιανός μάρτυρας του Ιεχωβά. Για να έχουμε το ‘νου του Χριστού’, χρειάζεται να γεμίζουμε τακτικά τη διάνοιά μας με κατανόηση για τη ζωή και το παράδειγμα του Ιησού. Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε τακτική και γνήσια μελέτη της Αγίας Γραφής με τη χρήση βοηθημάτων μελέτης που βασίζονται στην Αγία Γραφή και βοηθούν να διευκρινιστεί η σημασία και τα συμφραζόμενα. Απαιτείται επίσης να έχουμε κατάλληλη διανοητική στάση για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε και να δεχτούμε το ρόλο που παίζει ο Χριστός σχετικά με το σκοπό του Θεού.—Ιωάννης 5:39-47· Ματθαίος 24:45-47.
Άνθρωπος με Αισθήματα
4. Τι είδους άνθρωπος ήταν ο Ιησούς;
4 Ο Ιησούς, που ήταν ένας υγιής και δραστήριος άντρας, εκτέλεσε τη διακονία του λίγο μετά τα 30 του χρόνια. (Λουκάς 3:23) Αλλά τι είδους άνθρωπος ήταν; Ήταν αδιάφορος και ψυχρός; Αντίθετα, σαν Ιουδαίος της Μέσης Ανατολής, ήταν εκδηλωτικός. Δεν ήταν συνεσταλμένος και κλεισμένος στον εαυτό του. Εκδήλωσε δημόσια πάρα πολλές ανθρώπινες συγκινήσεις που κυμαίνονταν από τη λύπη και τη συμπόνια μέχρι τη δίκαιη αγανάκτηση και το θυμό.—Μάρκος 6:34· Ματθαίος 23:13-36.
5. Πώς αντέδρασε ο Ιησούς όταν άκουσε για το θάνατο του Λαζάρου;
5 Για παράδειγμα, πώς αντέδρασε ο Ιησούς όταν βρήκε τη Μάρθα και τη Μαρία να κλαίνε επειδή είχαν χάσει τον αδελφό τους τον Λάζαρο; Η αφήγηση του Ιωάννη μας λέει: «Εστέναξεν εν τη ψυχή αυτού και εταράχθη [συγκινήθηκε βαθιά και φανερά, και στενοχωρήθηκε μέσα του (Η Νέα Διαθήκη, του Γουίλιαμ Μπάρκλεϋ, στην Αγγλική)]». (Ιωάννης 11:33-36) Συμμερίστηκε τα αισθήματά του με αυτούς τους στενούς φίλους. Δεν ντρεπόταν να κλάψει μαζί τους. Αν και ήταν «ο Υιός του Θεού», έδειξε συναισθήματα που ήταν πολύ ανθρώπινα. (Ιωάννης 1:34) Πόσο συγκινητικό θα πρέπει να ήταν αυτό για τη Μάρθα και τη Μαρία!—Παράβαλε Λουκάς 19:41-44.
6. Γιατί δεν έλειπε από τον Ιησού ο αντρισμός επειδή δάκρυσε;
6 Ωστόσο, μερικοί σήμερα θα μπορούσαν να βγάλουν το συμπέρασμα ότι ο Ιησούς είχε αδύνατο χαρακτήρα επειδή δάκρυσε δημόσια μαζί με αυτές τις δυο γυναίκες. Στην πραγματικότητα, η Καθολική συγγραφέας Χιλλέρ Μπέλοκ αποκάλεσε τον Ιησού «ανθρωπάκι». Αληθεύει αυτό; Ήταν ο Ιησούς ένα άτομο χωρίς αντρισμό όπως συχνά απεικονίζεται στα έργα τέχνης του Χριστιανισμού; Όχι, τα δάκρυα δεν είναι αναγκαστικά ένα σημείο αδυναμίας. Όπως δηλώνει ένα ιατρικό περιοδικό: «Η απαγόρευση της κατάλληλης έκφρασης τρυφερών συναισθημάτων είναι και παράλογη και επιζήμια . . . Η έκφραση ενός τρυφερού συναισθήματος, ειδικά του κλάματος, είναι μια ιδιότητα μοναδικά ανθρώπινη».—Παράβαλε 2 Σαμουήλ 13:36-38· Ιωάννης 11:35.
7. Με ποιους τρόπους μπορεί να μας βοηθήσει το σπλαχνικό παράδειγμα του Ιησού σήμερα;
7 Οι ενέργειες του Ιησού στην αντιμετώπιση της δυστυχίας ήταν πραγματικά ανθρώπινες και σπλαχνικές. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα και αυτόν και τον τρόπο που σκεφτόταν. Δεν ακολουθούμε κάποιο απρόσωπο μυθολογικό άτομο, αλλά αντίθετα το τέλειο ανθρώπινο παράδειγμα που έστειλε ο Θεός, τον ‘Υιό του Θεού του ζώντος’. (Ματθαίος 16:16· Ιωάννης 3:16, 17· 6:68, 69) Τι υπόδειγμα για όλους τους Χριστιανούς σήμερα και ειδικά για τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους, που συχνά χρειάζεται να δίνουν παρηγοριά και να δείχνουν συμπόνια σε καιρούς απώλειας και έντασης! Ναι, το να έχουμε το ‘νου του Χριστού’ καθώς και την καρδιά του σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να αλλάξει τα πράγματα αρκετά.—1 Θεσσαλονικείς 2:7, 8.
Ένας Θαρραλέος Άντρας Δράσης
8. Πώς έδειξε ο Ιησούς θάρρος και σθεναρή δράση;
8 Ο Ιησούς απέδειξε επίσης ότι ήταν άντρας θαρραλέων πεποιθήσεων και δυναμικής δράσης. Για παράδειγμα, σε δυο περιπτώσεις απομάκρυνε με σθένος τους εμπόρους ζώων και τους αργυραμοιβούς από το ναό. (Μάρκος 11:15-17· Ιωάννης 2:13-17) Επίσης δεν δείλιαζε να εκθέτει δημόσια την υποκρισία των αυτοδικαιούμενων γραμματέων και Φαρισαίων. Στη θαρραλέα του δημόσια επίκριση, προειδοποίησε: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας». Πραγματικά, δεν υπήρχε καμιά αδυναμία εκεί!—Ματθαίος 23:27, 28· Λουκάς 13:14-17.
9, 10. (α) Γιατί ο Ιησούς δεν αμάρτησε δείχνοντας αγανάκτηση; (β) Πώς πρέπει το παράδειγμα του Ιησού να επηρεάσει ένα Χριστιανό πρεσβύτερο;
9 Μήπως η αγανάκτηση του Ιησού ήταν απόδειξη έλλειψης αυτοκυριαρχίας; Ο Πέτρος, που ήταν στενός σύντροφος του Ιησού στη διάρκεια της διακονίας του, δηλώνει: «Αμαρτίαν δεν έκαμεν». (1 Πέτρου 2:22) Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας». (Εβραίους 4:15) Υπάρχει διαφορά μεταξύ της ελεγχόμενης δίκαιης αγανάκτησης και της ανεξέλεγκτης οργής.—Παράβαλε Παροιμίαι 14:17· Εφεσίους 4:26.
10 Γι’ αυτό, ενώ ένας Χριστιανός πρεσβύτερος, για παράδειγμα, δεν θα είναι «οργίλος», θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει ηθική δύναμη για να μπορεί «να εξελέγχη τους αντιλέγοντας», και μάλιστα «αποτόμως [με αυστηρότητα (ΜΝΚ)]» αν είναι αναγκαίο. Θα πρέπει να έχει τα προσόντα να ‘ελέγχει, να επιπλήττει, και να προτρέπει’. (Τίτον 1:7-13· 2 Τιμόθεον 4:1, 2) Μερικές καταστάσεις θα μπορούσαν επίσης να προκαλέσουν τη δίκαιη αγανάκτησή του, ειδικά αν βλέπει μια κατάφωρη απειλή για την ενότητα, την πνευματικότητα, ή την ηθική καθαρότητα της εκκλησίας. Όπως είπε ο Παύλος, μερικές φορές «πρέπει να αποστομόνωμεν» τους ‘ματαιολόγους και φρενοπλάνους [ανώφελους συζητητές και απατεώνες του νου (ΜΝΚ)]’ οι οποίοι «ανατρέπουσιν ολοκλήρους οίκους, διδάσκοντες όσα δεν πρέπει, χάριν αισχρού κέρδους». Αν οι πρεσβύτεροι έχουν το ‘νου του Χριστού’ σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό θα τους βοηθήσει να είναι θαρραλέοι, ισορροπημένοι, και αποφασιστικοί.—Δείτε 1 Κορινθίους 5:1-5· Αποκάλυψις 2:20-23· 3:19.
11. Ποιες ερωτήσεις σχετίζονται με το πώς εμείς θα πρέπει να μιμούμαστε τον Χριστό;
11 Στα ταξίδια που έκανε διαμέσου της Γαλιλαίας, της Σαμάρειας, και της Ιουδαίας, ο Ιησούς ερχόταν σε επαφή με όλα τα είδη ανθρώπων—άντρες, γυναίκες, παιδιά, ασθενείς, και άτομα που τον θεωρούσαν άσπονδο εχθρό τους. Πώς τους χειριζόταν; Ήταν επιδεικτικός και ακατάδεχτος, ή προσιτός; Έδειχνε κατανόηση για τα προβλήματα και τις δοκιμασίες των ανθρώπων; Έδειχνε έλλειψη συγχωρητικότητας ή έδειχνε έλεος; Οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα σχετίζονται με το πώς εμείς θα πρέπει να μιμούμαστε τον Χριστό στις καθημερινές μας πράξεις και αντιδράσεις.—Ρωμαίους 15:5· Φιλιππησίους 2:5.
Πώς Συμπεριφερόταν ο Ιησούς στα Παιδιά;
12. Πώς οι απόστολοι και ο Ιησούς συμπεριφέρθηκαν στα παιδιά σε μια περίπτωση;
12 Μια ωραία αφήγηση για το πώς ο Ιησούς συμπεριφερόταν στα παιδιά, βρίσκουμε στα εδάφια Μάρκος 10:13-16. Εκεί διαβάζουμε: «Και έφεραν προς αυτόν παιδία, δια να εγγίση αυτά· οι δε μαθηταί επέπληττον τους φέροντας». Η αφήγηση δεν μας λέει γιατί οι μαθητές ενήργησαν μ’ αυτό τον τρόπο. Ήταν το έτος 33 μ.Χ., και ο Ιησούς πήγαινε από τη Γαλιλαία διαμέσου της Περαίας για να κάνει την τελευταία δημόσια διακονία του στην Ιερουσαλήμ και στα τριγύρω μέρη. Ίσως να νόμιζαν ότι ο Ιησούς ήταν πολύ σπουδαίος ή πολύ απασχολημένος για να ασχοληθεί με παιδιά σ’ εκείνη την περίπτωση. Ωστόσο, έδειξε αυτός ο ίδιος ότι ήταν πολύ απασχολημένος; «Ιδών δε ο Ιησούς ηγανάκτησε και είπε προς αυτούς· Αφήσατε τα παιδία να έρχωνται προς εμέ, και μη εμποδίζετε αυτά· διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία του Θεού. . . . Και εναγκαλισθείς αυτά, έθετε τας χείρας επ’ αυτά και ηυλόγει αυτά».
13. Πώς αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι τον Ιησού;
13 Τώρα, τι άλλο μας διδάσκει αυτό για το ‘νου του Χριστού’; Μας δείχνει πόσο σταθερός ήταν όταν οι μαθητές του έκαναν λάθη και πόσο σπλαχνική ήταν η στάση του σχετικά με τους μικρότερους. Κατάλαβε τι ήταν εκείνο που παρακίνησε τους γονείς να φέρουν τα παιδιά τους σ’ αυτόν. Ήθελαν να αγγίξει και να ευλογήσει τα παιδιά τους. Και τι μας λέει αυτό για τον Ιησού; Ότι οι άνθρωποι δεν τον φοβούνταν ούτε τον αντιμετώπιζαν με δέος. Ήταν απλός, και οι άνθρωποι ήθελαν να είναι κοντά του. Ακόμα και τα παιδιά αισθάνονταν άνετα κοντά του—και αυτός αισθανόταν άνετα κοντά στα παιδιά. Αισθάνονται οι άνθρωποι, περιλαμβανομένων και των παιδιών, άνετα όταν είναι κοντά σας;—Μάρκος 1:40-42· Ματθαίος 20:29-34.
14. Ποιοι, ειδικά, θα πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού για να είναι προσιτοί;
14 Ο Ιησούς έδειξε θερμή αγάπη και στοργή. (Μάρκος 9:36, 37) Ήταν καταδεκτικός και προσιτός. Ως ακόλουθος του Χριστού, έχεις εσύ το ‘νου του’ σ’ αυτό το ζήτημα; Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι στις περιφέρειες, περιοχές, εκκλησίες και στα γραφεία των τμημάτων της Εταιρίας Σκοπιά σ’ ολόκληρο τον κόσμο θα κάνουν καλά να ρωτήσουν τον εαυτό τους: Είμαι δογματικός και αδιάλλακτος; Ή κάνω τους άλλους, ακόμα και τα παιδιά, να αισθάνονται άνετα όταν είναι κοντά μου; Είμαι πραγματικά προσιτός;—Παροιμίαι 12:18· Εκκλησιαστής 7:8.
Πώς Συμπεριφερόταν ο Ιησούς στις Γυναίκες
15, 16. Πώς διέφερε ο Ιησούς από τους άλλους Ιουδαίους στον τρόπο που μεταχειριζόταν τις γυναίκες;
15 Ως πρεσβύτεροι, υπηρέτες, και αδελφοί στη Χριστιανική εκκλησία, έχουμε το ‘νου του Χριστού’ στις σχέσεις μας με τις Χριστιανές αδελφές και με τις γυναίκες γενικά; Πώς συμπεριφερόταν ο Χριστός, που ήταν ανύπαντρος, όταν, κάτω από διάφορες περιστάσεις, συναντούσε γυναίκες των ημερών του;
16 Σ’ αυτή την Ιουδαϊκή κοινωνία στην οποία κυριαρχούσαν οι άντρες, ο Ιησούς ήταν ένας ασυνήθιστος διδάσκαλος επειδή ήταν πρόθυμος να μιλάει με τις γυναίκες ακόμα και με αυτές που δεν ήταν Ιουδαίες. (Ιωάννης 4:7-30) Για παράδειγμα, στη διάρκεια μιας επίσκεψής του σε κάποιο σπίτι στον τομέα της Τύρου και της Σιδώνας, που ανήκε σε Εθνικούς, μια Ελληνίδα τον παρακάλεσε να βοηθήσει τη δαιμονισμένη κόρη της. Κανονικά ένας ορθόδοξος Ιουδαίος δεν θα είχε καμιά σχέση μαζί της. Αλλά ο Ιησούς άκουσε και δοκίμασε την πίστη της, λέγοντας: «Άφες πρώτον να χορτασθώσι τα τέκνα [Ιουδαίοι]· διότι δεν είναι καλόν να λάβη τις τον άρτον των τέκνων και να ρίψη εις τα κυνάρια [Εθνικούς]». Ήταν το ύφος του Ιησού τέτοιο που να προκάλεσε τη λήξη του ζητήματος; Μήπως σταμάτησε τη συζήτηση με κατηγορηματικό τρόπο; Προφανώς όχι, γιατί η γυναίκα απάντησε με διακριτικότητα: «Ναι, Κύριε· αλλά και τα κυνάρια υποκάτω της τραπέζης τρώγουσιν από των ψιχίων των παιδίων». Ο Ιησούς εντυπωσιάστηκε και θεράπευσε την κόρη της.—Μάρκος 7:24-30.
17. Τι μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο με τον οποίο ο Ιησούς συμπεριφέρθηκε σε κάποια γυναίκα που ήταν αμαρτωλή;
17 Ο Ιησούς ήταν απροκατάληπτος σχετικά με τις γυναίκες και δεν έκρινε με βάση την εξωτερική εμφάνιση. (Ματθαίος 22:16) Σε μια άλλη περίπτωση, όταν έτρωγε στο σπίτι ενός Φαρισαίου, επέτρεψε σε μια πασίγνωστη αμαρτωλή, που πιθανόν να ήταν πόρνη, να πλύνει τα πόδια του και μετά να τα αλείψει με λάδι. Με τα έργα της έδειξε στάση μετάνοιας για την αμαρτωλή της πορεία. (Λουκάς 7:36-50) Ο Ιησούς δεν την αγνόησε ούτε και την απέπεμψε με μια στερεότυπη κρίση επειδή ήταν ανήθικη. (Βλέπε επίσης Ιωάννης 4:7-30.) Τη συγχώρησε επειδή αυτή «ηγάπησε πολύ». Τι μας δείχνει αυτό για το ‘νου του Χριστού’; Αυτός έδειξε συμπόνια και κατανόηση στη γυναίκα. Δεν μπορούμε και εμείς να ενεργούμε με τον ίδιο τρόπο στην εκκλησία και στη διακονία μας;—Λουκάς 19:1-10· Ρωμαίους 14:10-13· 1 Κορινθίους 6:9-11.
Πώς Συμπεριφερόταν ο Ιησούς στους Μαθητές Του
18. (α) Πώς μεταχειρίζονται μερικοί εκείνους που εργάζονται κάτω από την επίβλεψή τους; (β) Πώς συμπεριφερόταν ο Ιησούς στους μαθητές του και σε άλλους; (Μάρκος 6:54-56)
18 Μερικές φορές εκείνοι που έχουν εξουσία αισθάνονται ότι οι κατώτεροί τους αποτελούν απειλή γι’ αυτούς. Καταπνίγουν εκείνο που αυτοί υποσυνείδητα θεωρούν συναγωνισμό. Η περηφάνια έρχεται στην επιφάνεια. Γίνονται εύκολα επικριτικοί και δύσκολα επαινούν εκείνους που εργάζονται κάτω από την επίβλεψή τους. Οι περιφρονητικές τους εκφράσεις δεν δείχνουν σεβασμό για την προσωπική αξιοπρέπεια των άλλων. Αλλά τι θα πούμε για τον Ιησού—πώς συμπεριφερόταν σ’ εκείνους που ήταν κάτω από την επίβλεψή του, στους μαθητές του; Μήπως τους έκανε να αισθάνονται κατώτεροι, ανεπαρκείς ή ανόητοι; Ή, μάλλον, αισθάνονταν άνετα καθώς συνεργάζονταν με τον Ιησού;—Παράβαλε Ματθαίος 11:28-30· 25:14-23.
19. Τι μας διδάσκουν για τον Ιησού τα εδάφια Ιωάννης 13:1-17;
19 Σχετικά μ’ αυτό, ένα από τα εξαιρετικά μαθήματα που ο Ιησούς δίδαξε στους μαθητές του βρίσκεται στο κεφάλαιο 13 του Ιωάννη. Προτείνουμε να διαβάσετε τα εδάφια 1-17. Εκείνες τις μέρες οι δρόμοι ήταν γεμάτοι σκόνη, και ήταν συνήθεια να υπάρχει ένας υπηρέτης και να πλένει τα πόδια των επισκεπτών. Ο Ιησούς ανέλαβε να κάνει ο ίδιος αυτή την ασήμαντη εργασία. Ποια είναι η ιδιότητα την οποία τόνισε με το να πλύνει τα πόδια των μαθητών του; Τους έδωσε ένα πρακτικό μάθημα ταπεινοφροσύνης. Τι μαθαίνουμε εδώ για το ‘νου του Χριστού’; Τα λόγια του Ιησού μας δίνουν την απάντηση: «Δεν είναι δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος ανώτερος του πέμψαντος αυτόν. Εάν εξεύρητε ταύτα, μακάριοι είσθε εάν κάμνητε αυτά».—Ιωάννης 13:16, 17.
20. Ποια αυτοεξέταση μπορούμε να κάνουμε για να δούμε αν έχουμε το ‘νου του Χριστού’;
20 Έχουμε εμείς το ‘νου του Χριστού’ σχετικά μ’ αυτό; Είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε ταπεινές, ασήμαντες εργασίες στο σπίτι και στην εκκλησία; Ή μήπως θέλουμε να κάνουμε μόνο τα πράγματα που φαίνονται «σημαντικά» ή που θα μας κάνουν να φανούμε «σπουδαίοι»; Είμαστε πρόθυμοι να λάβουμε μέρος στο έργο κηρύγματος των καλών νέων από σπίτι σε σπίτι το οποίο μερικές φορές είναι ταπεινωτικό; Ή μήπως θέλουμε μόνο διορισμούς στο βήμα της Αίθουσας Βασιλείας; Πραγματικά, αν έχουμε το ‘νου του Χριστού’ θα παραμείνουμε ταπεινοί και προσιτοί, όπως ήταν και ο Ιησούς.—Ρωμαίους 12:3.
21. Πώς έδειξε ο Ιησούς κατανόηση για τους αποστόλους του; Για τα πλήθη;
21 Σε μια περίπτωση, μετά από μια ειδική εκστρατεία κηρύγματος, ο Ιησούς έδειξε μεγάλη φροντίδα για τους αποστόλους. Αν και ήταν τέλειος, ο Ιησούς δεν ανέμενε τελειότητα από τους άλλους. Όταν είχε τερματιστεί μια εκστρατεία κηρύγματος, δεν επέμενε να επιστρέψουν αμέσως οι απόστολοί του στο έργο κηρύγματος και να τα καταφέρουν ακόμα καλύτερα. Έδειξε ενδιαφέρον για την ανάγκη που είχαν να αναπαυτούν και τους πήγε σ’ έναν απόμερο τόπο για να βρουν ησυχία. Αλλά όταν τα πλήθη τους ακολούθησαν, μήπως ο Ιησούς εκνευρίστηκε και έχασε την υπομονή του; Όχι, επειδή όπως μας λέει η αφήγηση «εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς».—Μάρκος 6:30-34.
22. Τι θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το ‘νου του Χριστού’ περισσότερο;
22 Αφού είχαν ένα τέτοιο θαυμάσιο παράδειγμα, μήπως μας εκπλήσσει που οι περισσότεροι από τους αποστόλους ήταν πιστοί ακόλουθοι του Χριστού; Ο Πέτρος εντυπωσιάστηκε οπωσδήποτε από τα πράγματα που έμαθε από τη στενή του συναναστροφή με τον Ιησού. Πιθανόν αυτός να προμήθευσε τις περισσότερες από τις πληροφορίες στον Μάρκο για την αφήγηση του Ευαγγελίου του. Και αργά αλλά σταθερά ο Πέτρος προσαρμόστηκε με το ‘νου του Χριστού’. Μια εξέταση της πρώτης του επιστολής θα μας βοηθήσει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χριστού πιο προσεκτικά.—Ματθαίος 16:15-17, 21-23.
Θυμάστε;
◻ Πώς μπορούμε να έχουμε το ‘νου του Χριστού’;
◻ Τι είδους άνθρωπος ήταν ο Ιησούς;
◻ Πώς συμπεριφερόταν ο Ιησούς στα παιδιά; Στις γυναίκες;
◻ Τι μαθαίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο ο Ιησούς συμπεριφερόταν στους μαθητές του;
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Ο Ιησούς ήταν συμπονετικός και δεν έκρυβε τα αισθήματά του
[Εικόνα στη σελίδα 12]
Ο Ιησούς ήταν άντρας θαρραλέας δράσης
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Ο Ιησούς έδωσε ένα εξαιρετικό παράδειγμα ταπεινοφροσύνης