Χριστιανική Φιλοξενία σε ένα Διαιρεμένο Κόσμο — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Χριστιανική Φιλοξενία σε ένα Διαιρεμένο Κόσμο

«Εμείς, λοιπόν, έχουμε την υποχρέωση να δεχόμαστε φιλόξενα τέτοια άτομα, ώστε να γίνουμε συνεργάτες στην αλήθεια».—3 ΙΩΑΝΝΗ 8.

1. Ποια άκρως επιθυμητά δώρα έχει δώσει ο Δημιουργός στους ανθρώπους;

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν έχει καλήτερον υπό τον ήλιον, ειμή να τρώγη και να πίνη και να ευφραίνηται· και τούτο θέλει μείνει εις αυτόν από του κόπου αυτού εν ταις ημέραις της ζωής αυτού, τας οποίας ο Θεός έδωκεν εις αυτόν υπό τον ήλιον». (Εκκλησιαστής 8:15) Με αυτά τα λόγια ο αρχαίος Εβραίος συναθροιστής μάς λέει ότι ο Ιεχωβά Θεός, όχι μόνο θέλει να είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη η ανθρώπινη δημιουργία του, αλλά παρέχει και τα μέσα για να γίνει αυτό. Σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία μια κοινή επιθυμία ανάμεσα στους ανθρώπους παντού φαίνεται ότι είναι το να περνούν ευχάριστα και να διασκεδάζουν.

2. (α) Πώς έχουν καταχραστεί οι άνθρωποι εκείνο που είχε σκοπό ο Ιεχωβά για αυτούς; (β) Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

² Σήμερα ζούμε σε μια ηδονιστική κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι είναι απορροφημένοι στην επιδίωξη των απολαύσεων και της διασκέδασης. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν γίνει «φίλαυτοι, . . . άτομα που αγαπούν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό», όπως προείπε η Αγία Γραφή. (2 Τιμόθεο 3:1-4) Αυτό, ασφαλώς, αποτελεί κατάφωρη διαστρέβλωση εκείνου που είχε σκοπό ο Ιεχωβά Θεός. Όταν η επιδίωξη της διασκέδασης γίνεται αυτοσκοπός, ή όταν η προσωπική ευχαρίστηση καθίσταται ο μοναδικός στόχος, δεν υπάρχει αληθινή ικανοποίηση, και ‘τα πάντα γίνονται ματαιότητα και θλίψη πνεύματος [αγώνας πίσω από τον άνεμο, ΜΝΚ]’. (Εκκλησιαστής 1:14· 2:11) Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος είναι γεμάτος μοναχικούς και απογοητευμένους ανθρώπους, πράγμα το οποίο, με τη σειρά του, ευθύνεται για πολλά από τα προβλήματα που υπάρχουν στην κοινωνία. (Παροιμίαι 18:1, ΜΝΚ) Οι άνθρωποι γίνονται καχύποπτοι ο ένας για τον άλλον και διαιρούνται από φυλετική, εθνική, κοινωνική και οικονομική άποψη.

3. Πώς μπορούμε να βρίσκουμε αληθινή χαρά και ικανοποίηση;

³ Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν οι άνθρωποι μιμούνταν τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά φέρεται στους άλλους—με το να είναι καλοσυνάτοι, γενναιόδωροι, φιλόξενοι! Εκείνος κατέστησε σαφές ότι το μυστικό της αληθινής ευτυχίας δεν βρίσκεται στο να προσπαθούμε να ικανοποιούμε τις δικές μας επιθυμίες. Απεναντίας, να ποιο είναι το κλειδί: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». (Πράξεις 20:35) Για να βρίσκουμε αληθινή χαρά και ικανοποίηση, πρέπει να ξεπερνάμε τους φραγμούς και τις διαιρέσεις που ίσως να μας περιορίζουν. Πρέπει δε να προσεγγίζουμε εκείνους που υπηρετούν τον Ιεχωβά μαζί μας. Είναι απαραίτητο να δίνουμε προσοχή στη συμβουλή: «Εμείς, λοιπόν, έχουμε την υποχρέωση να δεχόμαστε φιλόξενα τέτοια άτομα, ώστε να γίνουμε συνεργάτες στην αλήθεια». (3 Ιωάννη 8) Η εκδήλωση φιλοξενίας στους αξίους, στο βαθμό που το επιτρέπουν οι περιστάσεις μας, αποφέρει οφέλη με δύο τρόπους—ωφελεί και εκείνους που δίνουν και εκείνους που λαβαίνουν. Ποιοι, λοιπόν, συμπεριλαμβάνονται στους αξίους τους οποίους θα πρέπει να «δεχόμαστε φιλόξενα»;

‘Να Φροντίζετε τα Ορφανά και τις Χήρες’

4. Ποια αλλαγή στις οικογενειακές σχέσεις γίνεται φανερή ακόμη και ανάμεσα σε μερικά άτομα από το λαό του Ιεχωβά;

⁴ Οι σταθερές οικογένειες και οι ευτυχισμένοι γάμοι σπανίζουν σήμερα. Τα ανερχόμενα ποσοστά των διαζυγίων και ο αυξανόμενος αριθμός των ανύπαντρων μητέρων σε όλο τον κόσμο έχουν αλλάξει ριζικά την παραδοσιακή οικογένεια. Ως αποτέλεσμα, πολλοί οι οποίοι έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά στα πρόσφατα χρόνια προέρχονται από διαλυμένες οικογένειες. Είναι είτε διαζευγμένοι είτε χωρισμένοι από τους γαμήλιους συντρόφους τους ή ζουν σε μονογονεϊκές οικογένειες. Επιπλέον, όπως προείπε ο Ιησούς, η αλήθεια την οποία δίδαξε έχει ως αποτέλεσμα διαιρέσεις σε πολλές οικογένειες.—Ματθαίος 10:34-37· Λουκάς 12:51-53.

5. Τι είπε ο Ιησούς το οποίο μπορεί να αποτελέσει πηγή ενθάρρυνσης για εκείνους που ζουν σε διαιρεμένες οικογένειες;

⁵ Μας συγκινεί να βλέπουμε καινούρια άτομα να παίρνουν σταθερή στάση υπέρ της αλήθειας, και πολλές φορές τα παρηγορούμε με την ενθαρρυντική υπόσχεση του Ιησού: «Αληθινά σας λέω: Κανείς δεν άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή μητέρα ή πατέρα ή παιδιά ή αγρούς για χάρη μου και για χάρη των καλών νέων, ο οποίος δεν θα πάρει εκατονταπλάσια τώρα, σε αυτή τη χρονική περίοδο, σπίτια και αδελφούς και αδελφές και μητέρες και παιδιά και αγρούς, με διωγμούς, και στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων αιώνια ζωή».—Μάρκος 10:29, 30.

6. Πώς μπορούμε να γίνουμε ‘αδελφοί, αδελφές, μητέρες και παιδιά’ στα ‘ορφανά και στις χήρες’ που έχουμε ανάμεσά μας;

⁶ Ποιοι, όμως, είναι αυτοί οι ‘αδελφοί και αδελφές και μητέρες και παιδιά’; Απλώς και μόνο το να βλέπει κανείς ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων σε μια Αίθουσα Βασιλείας, πολλές φορές εκατό ή και περισσότερους, οι οποίοι αποκαλούνται αδελφοί και αδελφές δεν τον κάνει αυτόματα να νιώθει ότι αυτοί είναι οι δικοί του αδελφοί, αδελφές, μητέρες και παιδιά. Σκεφτείτε το εξής σημείο: Ο μαθητής Ιάκωβος μας υπενθυμίζει ότι, για να είναι η λατρεία μας αποδεκτή στον Ιεχωβά, πρέπει να ‘φροντίζουμε τα ορφανά και τις χήρες στη θλίψη τους και να κρατάμε τον εαυτό μας χωρίς κηλίδα από τον κόσμο’. (Ιακώβου 1:27) Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να επιτρέπουμε στην κοσμική νοοτροπία, όπως είναι η υπερηφάνεια λόγω οικονομικής κατάστασης καθώς και η ταξική ανωτερότητα, να κλείνει την πόρτα της συμπόνιας μας προς αυτά «τα ορφανά και τις χήρες». Απεναντίας, πρέπει να παίρνουμε την πρωτοβουλία να τους προσφέρουμε τη συντροφιά και τη φιλοξενία μας.

7. (α) Ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός για την παροχή φιλοξενίας στα ‘ορφανά και στις χήρες’; (β) Ποιοι επίσης μπορεί να είναι σε θέση να συμμετέχουν στην εκδήλωση Χριστιανικής φιλοξενίας;

⁷ Η εκδήλωση φιλοξενίας στα ‘ορφανά και στις χήρες’ δεν περιλαμβάνει πάντοτε το να αντισταθμίζουμε τις τυχόν υλικές τους ελλείψεις. Οι μονογονεϊκές οικογένειες ή τα διαιρεμένα από θρησκευτική άποψη σπιτικά δεν βρίσκονται κατ’ ανάγκη σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Ωστόσο, η ωφέλιμη συναναστροφή, η οικογενειακή ατμόσφαιρα, η συντροφιά με άτομα διαφορετικών ηλικιών καθώς και το να μοιραζόμαστε πράγματα που είναι καλά από πνευματική άποψη—αυτά είναι πολύτιμες πτυχές της ζωής. Συνεπώς, λαβαίνοντας υπόψη ότι δεν είναι το εξεζητημένο της περίστασης αλλά το πνεύμα αγάπης και ενότητας εκείνο που μετράει, πόσο θαυμάσιο είναι όταν, μερικές φορές, ακόμη και «ορφανά και . . . χήρες» μπορούν να συμμετέχουν στην εκδήλωση φιλοξενίας σε συγχριστιανούς τους!—Παράβαλε 1 Βασιλέων 17:8-16.

Υπάρχουν Αλλοεθνείς Ανάμεσά Μας;

8. Ποια αλλαγή παρατηρείται σε πολλές εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά;

⁸ Ζούμε σε καιρό μαζικών μετακινήσεων πληθυσμών. «Περισσότεροι από 100 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν σε χώρες των οποίων δεν είναι πολίτες, και 23 εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί μέσα στην ίδια τους τη χώρα», λέει το περιοδικό Ανασκόπηση του Παγκόσμιου Τύπου (World Press Review). Ένα άμεσο αποτέλεσμα είναι ότι σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στις μεγαλύτερες πόλεις, οι εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά, οι οποίες κάποτε αποτελούνταν κυρίως από μία φυλή ή εθνικότητα, τώρα περιλαμβάνουν ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου. Ίσως να αληθεύει αυτό στο μέρος όπου ζείτε. Πώς θα πρέπει, όμως, να βλέπουμε αυτούς τους «ξένους» και τους «αλλοεθνείς», όπως ίσως τους αποκαλεί ο κόσμος, των οποίων η γλώσσα, οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής μπορεί να διαφέρουν από τα δικά μας;

9. Σε ποια σοβαρή παγίδα μπορεί να πιαστούμε όσον αφορά την άποψή μας για τους «ξένους» και τους «αλλοεθνείς» οι οποίοι έρχονται στη Χριστιανική εκκλησία;

⁹ Για να το θέσουμε απλά, δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε οποιεσδήποτε τάσεις ξενοφοβίας να μας κάνουν να νιώθουμε ότι κατά κάποιον τρόπο αξίζουμε περισσότερο το προνόμιο να γνωρίζουμε την αλήθεια από ό,τι εκείνοι που προέρχονται από μια ξένη ή αποκαλούμενη ειδωλολατρική χώρα· ούτε θα πρέπει να νιώθουμε ότι αυτοί οι νεοφερμένοι χρησιμοποιούν καταχρηστικά την Αίθουσα Βασιλείας ή άλλες εγκαταστάσεις. Ο απόστολος Παύλος χρειάστηκε να υπενθυμίσει σε μερικούς Ιουδαίους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα, οι οποίοι έτρεφαν τέτοιες απόψεις, ότι στην πραγματικότητα κανένας δεν άξιζε· η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού ήταν εκείνο που καθιστούσε δυνατό για οποιοδήποτε άτομο να αποκτήσει σωτηρία. (Ρωμαίους 3:9-12, 23, 24) Θα πρέπει να χαιρόμαστε για το ότι η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού αγγίζει τώρα τόσους ανθρώπους οι οποίοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είχαν στερηθεί την ευκαιρία να ακούσουν τα καλά νέα. (1 Τιμόθεο 2:4) Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι η συμπάθειά μας για αυτούς είναι γνήσια;

10. Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι είμαστε γνήσια φιλόξενοι προς τους «αλλοεθνείς» που βρίσκονται ανάμεσά μας;

¹⁰ Μπορούμε να ακολουθούμε τη νουθεσία του Παύλου: «Να καλοδέχεστε ο ένας τον άλλον, ακριβώς όπως και ο Χριστός καλοδέχτηκε εμάς, με προοπτική τη δόξα του Θεού». (Ρωμαίους 15:7) Αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι άνθρωποι που προέρχονται από άλλες χώρες ή έχουν διαφορετικό παρελθόν πολλές φορές βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, θα πρέπει να τους δείχνουμε καλοσύνη και ενδιαφέρον όταν είμαστε σε θέση να το κάνουμε αυτό. Θα πρέπει να τους καλοδεχόμαστε ανάμεσά μας, να συμπεριφερόμαστε στον καθένα τους ‘σαν να ήταν αυτόχθων’ και να τους ‘αγαπούμε σαν τον εαυτό μας’. (Λευιτικόν 19:34) Αυτό μπορεί να μην είναι εύκολο, αλλά θα το καταφέρουμε αν θυμόμαστε τη συμβουλή: «Πάψτε να διαπλάθεστε σύμφωνα με αυτό το σύστημα πραγμάτων, αλλά να μεταμορφώνεστε ανακαινίζοντας το νου σας, ώστε να αποδεικνύετε στον εαυτό σας το καλό και ευπρόσδεκτο και τέλειο θέλημα του Θεού».—Ρωμαίους 12:2.

Να Δίνετε στους Αγίους

11, 12. Τι ειδικό στοχαστικό ενδιαφέρον εκδηλωνόταν σε ορισμένους υπηρέτες του Ιεχωβά (α) στον αρχαίο Ισραήλ (β) κατά τον πρώτο αιώνα;

¹¹ Μεταξύ εκείνων οι οποίοι αξίζουν αληθινά το στοχαστικό ενδιαφέρον και τη φιλοξενία μας είναι οι ώριμοι Χριστιανοί που μοχθούν για την πνευματική μας ευημερία. Ο Ιεχωβά έκανε ειδικές προμήθειες για τους ιερείς και τους Λευίτες στον αρχαίο Ισραήλ. (Αριθμοί 18:25-29) Τον πρώτο αιώνα, οι Χριστιανοί παροτρύνθηκαν και αυτοί να φροντίζουν για εκείνους οι οποίοι τους υπηρετούσαν με ειδικές αρμοδιότητες. Η αφήγηση των εδαφίων 3 Ιωάννη 5-8 μας δίνει μια εικόνα όσον αφορά το στενό δεσμό αγάπης που υπήρχε ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς.

¹² Ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης εκτιμούσε πολύ την καλοσύνη και τη φιλοξενία που είχε δείξει ο Γάιος σε ορισμένους περιοδεύοντες αδελφούς οι οποίοι είχαν σταλεί να επισκεφτούν την εκκλησία. Αυτοί οι αδελφοί—περιλαμβανομένου και του Δημήτριου, ο οποίος προφανώς μετέφερε την επιστολή—προηγουμένως ήταν όλοι ξένοι ή άγνωστοι στον Γάιο. Αλλά είχαν γίνει δεκτοί φιλόξενα διότι «για χάρη του ονόματος [του Θεού] βγήκαν». Ο Ιωάννης το έθεσε ως εξής: «Εμείς, λοιπόν, έχουμε την υποχρέωση να δεχόμαστε φιλόξενα τέτοια άτομα, ώστε να γίνουμε συνεργάτες στην αλήθεια».—3 Ιωάννη 1, 7, 8.

13. Ποιοι ανάμεσά μας σήμερα αξίζουν ιδιαίτερα να τους «δεχόμαστε φιλόξενα»;

¹³ Σήμερα, μέσα στην οργάνωση του Ιεχωβά, υπάρχουν πολλοί που αγωνίζονται σθεναρά για χάρη ολόκληρης της αδελφότητας. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι περιοδεύοντες επίσκοποι, οι οποίοι δαπανούν το χρόνο και την ενεργητικότητά τους από εβδομάδα σε εβδομάδα στην εποικοδόμηση των εκκλησιών· οι ιεραπόστολοι, που αφήνουν πίσω τους οικογένειες και φίλους για να κηρύξουν σε ξένες χώρες· εκείνοι που υπηρετούν σε οίκους Μπέθελ ή σε γραφεία τμήματος, οι οποίοι προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για την υποστήριξη του παγκόσμιου έργου κηρύγματος· επίσης, εκείνοι που βρίσκονται στην υπηρεσία σκαπανέα, οι οποίοι δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και της ενεργητικότητάς τους στη διακονία αγρού. Βασικά, όλοι αυτοί εργάζονται σκληρά, όχι για προσωπική δόξα ή όφελος, αλλά από αγάπη για τη Χριστιανική αδελφότητα και τον Ιεχωβά. Είναι άξιοι να τους μιμούμαστε λόγω της ολόψυχης αφοσίωσής τους καθώς και να τους «δεχόμαστε φιλόξενα».

14. (α) Πώς γινόμαστε καλύτεροι Χριστιανοί όταν δείχνουμε φιλοξενία σε πιστά άτομα; (β) Γιατί είπε ο Ιησούς ότι η Μαρία εξέλεξε «την καλή μερίδα»;

¹⁴ Όταν «δεχόμαστε φιλόξενα τέτοια άτομα», τόνισε ο απόστολος Ιωάννης, ‘γινόμαστε συνεργάτες στην αλήθεια’. Ως αποτέλεσμα, κατά μία έννοια, γινόμαστε καλύτεροι Χριστιανοί. Αυτό συμβαίνει επειδή στα Χριστιανικά έργα συμπεριλαμβάνεται το να κάνουμε το καλό στους ομοπίστους μας. (Παροιμίαι 3:27, 28· 1 Ιωάννη 3:18) Υπάρχουν και άλλου είδους ανταμοιβές. Όταν η Μαρία και η Μάρθα δέχτηκαν τον Ιησού στο σπίτι τους, η Μάρθα ήθελε να είναι καλή οικοδέσποινα με το να ετοιμάσει «πολλά» πράγματα για τον Ιησού. Η Μαρία έδειξε φιλοξενία με διαφορετικό τρόπο. «Κάθησε στα πόδια του Κυρίου και άκουγε το λόγο του», και ο Ιησούς την επαίνεσε για το ότι είχε εκλέξει «την καλή μερίδα». (Λουκάς 10:38-42) Οι συνομιλίες και οι συζητήσεις με άτομα που έχουν πολλά χρόνια πείρας αποτελούν συχνά τις πιο αξιόλογες στιγμές σε μια βραδιά συναναστροφής μαζί τους.—Ρωμαίους 1:11, 12.

Σε Ειδικές Περιστάσεις

15. Ποιες ειδικές περιστάσεις μπορεί να αποδειχτούν χαρούμενες στιγμές για τα μέλη του λαού του Ιεχωβά;

¹⁵ Αν και οι αληθινοί Χριστιανοί δεν ακολουθούν τα δημοφιλή έθιμα ούτε συμμετέχουν στις κοσμικές γιορτές, υπάρχουν περιστάσεις στις οποίες συγκεντρώνονται για να απολαύσουν ο ένας τη συντροφιά του άλλου. Λόγου χάρη, ο Ιησούς παρευρέθηκε σε ένα γαμήλιο συμπόσιο στην Κανά και συνέβαλε στη χαρά της περίστασης κάνοντας το πρώτο του θαύμα εκεί. (Ιωάννης 2:1-11) Και σήμερα, επίσης, τα μέλη του λαού του Ιεχωβά απολαμβάνουν μαζί χαρούμενες στιγμές σε παρόμοιες ειδικές περιστάσεις, και το κατάλληλο χαρωπό και γιορταστικό κλίμα συμβάλλει πολύ σε αυτά τα γεγονότα. Τι είναι, όμως, κατάλληλο;

16. Ποιες κατευθυντήριες γραμμές έχουμε όσον αφορά την κατάλληλη διαγωγή ακόμη και σε ειδικές περιστάσεις;

¹⁶ Από τη μελέτη μας της Αγίας Γραφής μαθαίνουμε ποια είναι η κατάλληλη διαγωγή για τους Χριστιανούς, και αυτήν ακολουθούμε πάντοτε. (Ρωμαίους 13:12-14· Γαλάτες 5:19-21· Εφεσίους 5:3-5) Οι κοινωνικές συγκεντρώσεις, είτε σε σχέση με γάμους είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο, δεν μας δίνουν άδεια να εγκαταλείψουμε τα Χριστιανικά μας πρότυπα ή να κάνουμε κάτι που κανονικά δεν θα κάναμε· ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε όλα τα έθιμα της χώρας στην οποία ζούμε. Πολλά από αυτά βασίζονται σε ψεύτικες θρησκευτικές συνήθειες ή προλήψεις και άλλα περιλαμβάνουν διαγωγή που είναι σαφώς απαράδεκτη για Χριστιανούς.—1 Πέτρου 4:3, 4.

17. (α) Ποιοι παράγοντες δείχνουν ότι το γαμήλιο συμπόσιο στην Κανά ήταν καλά οργανωμένο και είχε κατάλληλη επίβλεψη; (β) Τι καταδεικνύει ότι ο Ιησούς επιδοκίμασε εκείνη την περίσταση;

¹⁷ Διαβάζοντας τα εδάφια Ιωάννης 2:1-11, δεν είναι δύσκολο να διακρίνουμε ότι επρόκειτο για μια επίσημη περίσταση και ότι παρευρισκόταν μεγάλος αριθμός φιλοξενουμένων. Εντούτοις, ο Ιησούς και οι μαθητές του ήταν ‘προσκεκλημένοι’· δεν βρέθηκαν εκεί τυχαία, απρόσκλητοι, μολονότι τουλάχιστον μερικοί από αυτούς πιθανώς συγγένευαν με τον οικοδεσπότη. Παρατηρούμε επίσης ότι υπήρχαν εκείνοι «που διακονούσαν» καθώς και κάποιος «επικεφαλής», ο οποίος έδινε κατευθύνσεις όσον αφορά το τι θα σερβίριζαν ή τι θα έκαναν. Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι το γεγονός ήταν καλά οργανωμένο και είχε κατάλληλη επίβλεψη. Η αφήγηση τελειώνει αναφέροντας πως, με αυτό που έκανε ο Ιησούς στο συμπόσιο, «φανέρωσε τη δόξα του». Θα είχε επιλέξει εκείνη την περίσταση για να το κάνει αυτό αν επρόκειτο για ένα θορυβώδες και ξέφρενο πάρτι; Αναμφίβολα όχι.

18. Τι πρέπει να σκεφτόμαστε σοβαρά σχετικά με οποιοδήποτε κοινωνικό γεγονός;

¹⁸ Τι θα πούμε, λοιπόν, για τις ειδικές περιστάσεις στις οποίες είμαστε εμείς οι οικοδεσπότες; Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο σκοπός για τον οποίο δεχόμαστε άλλους φιλόξενα είναι να γίνουμε όλοι «συνεργάτες στην αλήθεια». Επομένως, δεν είναι αρκετό να αποκαλούμε απλώς ένα γεγονός συγκέντρωση «Μαρτύρων». Μπορεί να εγερθεί το εξής ερώτημα: Αποτελεί πράγματι μαρτυρία για το ποιοι είμαστε και τι πιστεύουμε; Ποτέ δεν θα πρέπει να θεωρούμε τέτοιες περιστάσεις ως ευκαιρίες για να δούμε μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε συναγωνιζόμενοι τον κόσμο στις επινοήσεις του, ενδίδοντας ‘στην επιθυμία της σάρκας και στην επιθυμία των ματιών και στη φανταχτερή επίδειξη των μέσων διαβίωσης’. (1 Ιωάννη 2:15, 16) Απεναντίας, αυτές οι περιστάσεις πρέπει να αντανακλούν κατάλληλα το ρόλο μας ως Μαρτύρων του Ιεχωβά, και θα πρέπει να βεβαιωνόμαστε πως ό,τι κάνουμε φέρνει δόξα και τιμή στον Ιεχωβά.—Ματθαίος 5:16· 1 Κορινθίους 10:31-33.

‘Να Είστε Φιλόξενοι Χωρίς να Γογγύζετε’

19. Γιατί χρειάζεται να ‘είμαστε φιλόξενοι ο ένας προς τον άλλον χωρίς να γογγύζουμε’;

¹⁹ Καθώς οι παγκόσμιες συνθήκες συνεχίζουν να επιδεινώνονται και οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο διαιρεμένοι, χρειάζεται να κάνουμε το καθετί που μπορούμε για να ενισχύουμε το στενό δεσμό που υπάρχει μεταξύ των αληθινών Χριστιανών. (Κολοσσαείς 3:14) Προς αυτόν το σκοπό, πρέπει να έχουμε «έντονη αγάπη ο ένας για τον άλλον», όπως μας παρότρυνε ο Πέτρος. Κατόπιν, με πρακτικά λόγια πρόσθεσε: «Να είστε φιλόξενοι ο ένας προς τον άλλον χωρίς να γογγύζετε». (1 Πέτρου 4:7-9) Είμαστε πρόθυμοι να παίρνουμε την πρωτοβουλία να δείχνουμε φιλοξενία στους αδελφούς μας, να καταβάλλουμε προσπάθειες για να είμαστε καλοσυνάτοι και υποβοηθητικοί; Ή γογγύζουμε όταν εμφανίζεται κάποια τέτοια ευκαιρία; Αν συμβαίνει αυτό, τότε καταστρέφουμε τη χαρά που θα μπορούσαμε να έχουμε και επίσης χάνουμε την ανταμοιβή της ευτυχίας την οποία νιώθει εκείνος που κάνει το καλό.—Παροιμίαι 3:27· Πράξεις 20:35.

20. Ποιες ευλογίες μάς περιμένουν αν κάνουμε συνήθειά μας το να είμαστε φιλόξενοι στο σημερινό διαιρεμένο κόσμο;

²⁰ Η στενή συνεργασία με τους συγχριστιανούς μας, με αμοιβαία εκδήλωση καλοσύνης και φιλοξενίας, θα φέρει απεριόριστες ευλογίες. (Ματθαίος 10:40-42) Σε τέτοια άτομα ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι θα ‘άπλωνε τη σκηνή του πάνω τους. Δεν θα πεινούσαν πια ούτε θα διψούσαν πια’. Το να είναι κάποιος στη σκηνή του Ιεχωβά σημαίνει να απολαμβάνει την προστασία και τη φιλοξενία του. (Αποκάλυψη 7:15, 16· Ησαΐας 25:6) Ναι, ακριβώς μπροστά μας βρίσκεται η προοπτική να απολαμβάνουμε τη φιλοξενία του Ιεχωβά για πάντα.—Ψαλμός 27:4· 61:3, 4, ΜΝΚ.

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

◻ Τι δεν πρέπει να παραμελούμε αν θέλουμε να βρίσκουμε αληθινή χαρά και ικανοποίηση;

◻ Ποιοι είναι ‘τα ορφανά και οι χήρες’, και πώς θα πρέπει να τους ‘φροντίζουμε’;

◻ Πώς θα πρέπει να βλέπουμε τους «ξένους» και τους «αλλοεθνείς» που βρίσκονται ανάμεσά μας;

◻ Ποιοι αξίζουν ιδιαίτερο στοχαστικό ενδιαφέρον σήμερα;

◻ Πώς θα πρέπει οι ειδικές περιστάσεις να αντανακλούν το αληθινό πνεύμα της φιλοξενίας;

[Εικόνες στη σελίδα 16, 17]

Σε χαρωπές περιστάσεις, μπορούμε να είμαστε φιλόξενοι σε αλλοεθνείς, σε παιδιά χωρίς πατέρα, σε εκείνους που βρίσκονται στην ολοχρόνια υπηρεσία, καθώς και σε άλλους φιλοξενουμένους