Αρχαίο Βιβλικό Χειρόγραφο Συναντιέται με την Τεχνολογία του Διαστημικού Αιώνα

Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ βελτιστοποίηση, η τεχνολογία δηλαδή που χρησιμοποιείται για την παραγωγή καθαρών εικόνων της επιφάνειας της Σελήνης ή του Άρη, έχει χρησιμοποιηθεί για να ξαναζωντανέψει τη δυσανάγνωστη γραφή σ’ ένα αρχαίο Βιβλικό χειρόγραφο.

Το εν λόγω χειρόγραφο ανακαλύφθηκε το 1892, στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, στους πρόποδες του όρους Σινά. Ανάγεται στα τέλη του δεύτερου ή στις αρχές του τρίτου αιώνα και είναι αντίγραφο μιας μετάφρασης των τεσσάρων ευαγγελίων στη συριακή, μια διάλεκτο της αραμαϊκής, γλώσσα πολύ κοινή στις μέρες του Ιησού. Μερικοί λόγιοι πιστεύουν ότι η μετάφραση είναι πιθανό να έγινε νωρίτερα, στα τέλη του πρώτου αιώνα.

Για πολύ καιρό, οι προσπάθειες που γίνονταν για να αποκρυπτογραφηθεί αυτό το χειρόγραφο δεν είχαν επιτυχία. Το πρόβλημα ήταν ότι πρόκειται για σβησμένο χειρόγραφο, δηλαδή παλίμψηστο. Μεταγενέστεροι γραμματείς είχαν σβήσει τα γράμματα της περγαμηνής και είχαν γράψει πάνω της ένα καινούριο έγγραφο. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου, οι χημικές ουσίες της μελάνης που είχαν απομείνει άφησαν πίσω τους αμυδρά σημάδια του αρχικού κειμένου.

Η Διαστημική Τεχνολογία Διασώζει το Χειρόγραφο

Σ’ αυτό το σημείο χρησιμοποιήθηκε η τεχνολογία της ηλεκτρονικής βελτιστοποίησης. Πρώτα-πρώτα, φωτογραφήθηκε κάθε σελίδα του χειρόγραφου. Έπειτα οι εικόνες έγιναν ψηφιακές. Ένας κομπιούτερ ανέλυε κάθε φορά ένα μικροσκοπικό μέρος της εικόνας και του έδινε έναν αριθμό ανάλογο με τη σκοτεινότητά του. Για παράδειγμα, σ’ ένα λευκό σημείο—σκοτεινότητα μηδέν—δινόταν ο αριθμός μηδέν και στα υπόλοιπα σημεία, που ήταν το ένα πιο σκοτεινό από το άλλο, δίνονταν μεγαλύτεροι αριθμοί. Όταν έγινε αυτό, κάθε μέρος της εικόνας μπορούσε να φαίνεται είτε σκοτεινότερο είτε ανοιχτότερο, απλώς και μόνο μέσω του αριθμού που του είχε δοθεί. Έτσι έγινε δυνατό να εξασθενίσουν όσα είχαν γραφτεί από πάνω και να γίνουν πιο ευδιάκριτα εκείνα που ήταν γραμμένα από κάτω. Μ’ αυτή τη διαδικασία επιλογής, ήρθαν τελικά στο φως όλα όσα ήταν κρυμμένα επί αιώνες.

Τι Μπορεί να Δει Κανείς;

Τι ελπίζουν ότι θα κερδίσουν οι ερευνητές μ’ αυτό το περίπλοκο πρόγραμμα; Οπωσδήποτε ένα τόσο παλιό χειρόγραφο των ευαγγελίων έχει πάντοτε τεράστια σημασία για τους λόγιους της Αγίας Γραφής. Θα μπορούσε ίσως να ρίξει κάποιο καινούριο φως στο κείμενο της Αγίας Γραφής που έχουμε σήμερα στα χέρια μας.

Ένα ενδιαφέρον σημείο είναι το τέλος του ευαγγελίου του Μάρκου. Τελειώνει το ευαγγέλιο με το εδάφιο Μάρκος 16:8 ή μήπως υπάρχουν κι άλλα επιπρόσθετα εδάφια, όπως συμβαίνει με αρκετά άλλα αρχαία χειρόγραφα; Αν το εδάφιο Μάρκος 16:8 εμφανιζόταν στο τέλος της σελίδας, τότε θα συμπεραίναμε ότι μπορεί να υπήρχαν κι άλλα εδάφια σε μια χαμένη σελίδα. Η ηλεκτρονικά βελτιστοποιημένη σελίδα δείχνει το εδάφιο Μάρκος 16:8 στο μέσο της αριστερής στήλης. Έπειτα υπάρχει μια σειρά από μικρούς κύκλους, ακολουθεί ένα μικρό κενό και από κάτω αρχίζει το ευαγγέλιο του Λουκά. Αυτό δείχνει καθαρά σε ποιο σημείο τέλειωνε το βιβλίο. Ούτε σελίδα ούτε εδάφια έχουν χαθεί.

Υπήρχαν βέβαια κάποιες διαφορές στο κείμενο που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μελέτη της Γραφής. Αλλά, ως επί το πλείστον, δεν υπήρξαν εκπλήξεις. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε και ωφέλεια. Το γεγονός αυτό δείχνει απλώς ότι το Βιβλικό κείμενο, όπως το έχουμε εμείς σήμερα, είναι κατά βάση το ίδιο μ’ εκείνο που έγραψαν οι αρχικοί συγγραφείς. Η τεχνολογία του διαστημικού αιώνα γεφύρωσε το χάσμα 19 περίπου αιώνων, δείχνοντάς μας ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι μόνο ο Μεγάλος Εμπνευστής των Αγίων Γραφών, αλλά και Εκείνος που τις διαφυλάσσει.