ΓΑΔΑΡΗΝΟΙ
(Γαδαρηνοί) [Από τα Γάδαρα].
Το όνομα χρησιμοποιείται για τους κατοίκους μιας περιοχής όπου ο Χριστός Ιησούς εξέβαλε δαίμονες από δύο άντρες. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία που παρέχουν τα εγκυρότερα χειρόγραφα, ο Ματθαίος στο πρωτότυπο κείμενό του χρησιμοποίησε την έκφραση «χώρα των Γαδαρηνών», ενώ ο Μάρκος και ο Λουκάς, εξιστορώντας το περιστατικό, χρησιμοποίησαν την έκφραση «χώρα των Γερασηνών».—Ματ 8:28· Μαρ 5:1· Λου 8:26.
Σχετικά και με τις δύο αυτές χώρες αναφέρεται ότι βρίσκονταν «στην απέναντι πλευρά», δηλαδή στην ανατολική πλευρά της Θάλασσας της Γαλιλαίας. Ο προσδιορισμός «χώρα των Γαδαρηνών» ενδεχομένως αναφερόταν στην περιοχή γύρω από την πόλη Γάδαρα (το σημερινό Ουμ Κέις), η οποία βρισκόταν περίπου 10 χλμ. ΝΑ της Θάλασσας της Γαλιλαίας. Τα νομίσματα της πόλης συνήθως απεικονίζουν ένα πλοίο, στοιχείο που υποδηλώνει ότι η περιοχή της ίσως εκτεινόταν μέχρι τη Θάλασσα της Γαλιλαίας και επομένως θα μπορούσε να περιλαμβάνει τουλάχιστον κάποιο τμήμα της “χώρας των Γερασηνών”, στα Α της υδάτινης αυτής μάζας. Οι λόγιοι που υποστηρίζουν αυτή την άποψη συνδέουν τη «χώρα των Γερασηνών» με την περιοχή γύρω από το Κούρσι, μια πόλη κοντά στην ανατολική ακτή της Θάλασσας της Γαλιλαίας, περίπου 19 χλμ. Β της πόλης Γάδαρα. Ωστόσο, άλλοι πιστεύουν ότι η «χώρα των Γερασηνών» ίσως αναφέρεται στη μεγάλη περιοχή που είχε ως επίκεντρο την πόλη Γέρασα (Τζεράς), περίπου 55 χλμ. ΝΝΑ της Θάλασσας της Γαλιλαίας, και προβάλλουν την άποψη ότι εκτεινόταν Α εκείνης της λίμνης και συμπεριλάμβανε τη «χώρα των Γαδαρηνών». Όπως και να έχουν τα πράγματα, η αφήγηση του Ματθαίου δεν συγκρούεται σε κανένα σημείο με την αφήγηση του Μάρκου και του Λουκά.
Κοντά σε μια πόλη της χώρας των Γαδαρηνών που δεν κατονομάζεται, ο Ιησούς Χριστός συνάντησε δύο δαιμονισμένους που ήταν ασυνήθιστα άγριοι. Αυτοί κατοικούσαν ανάμεσα στα μνημεία, δηλαδή σε τάφους λαξευμένους σε βράχους ή σε φυσικές σπηλιές που χρησιμοποιούνταν ως τάφοι. Όταν ο Ιησούς εξέβαλε τους δαίμονες, τους επέτρεψε να καταλάβουν ένα μεγάλο κοπάδι γουρουνιών το οποίο στη συνέχεια όρμησε από έναν γκρεμό στη Θάλασσα της Γαλιλαίας και πνίγηκε. Αυτό ενόχλησε τόσο πολύ τους ντόπιους ώστε παρακάλεσαν τον Ιησού να φύγει από την περιοχή τους.—Ματ 8:28-34.
Παρότι ο Ματθαίος αναφέρει δύο άντρες, ο Μάρκος (5:2) και ο Λουκάς (8:27) στρέφουν την προσοχή σε έναν μόνο, αναμφίβολα επειδή η δική του περίπτωση ήταν πιο αξιοσημείωτη. Ίσως να ήταν πιο βίαιος και να υπέφερε από τη δαιμονοληψία πολύ περισσότερο καιρό από ό,τι ο άλλος άντρας. Επιπλέον, στη συνέχεια ίσως να ήταν ο μόνος που θέλησε να συνοδεύσει τον Γιο του Θεού. Ο Ιησούς δεν του επέτρεψε κάτι τέτοιο—αντ’ αυτού, του έδωσε την οδηγία να γνωστοποιήσει τι είχε επιτελέσει ο Θεός για χάρη του.
Αυτό διέφερε από τις οδηγίες που έδινε συνήθως ο Ιησούς να μη διαφημίζονται τα θαύματά του. Ο Ιησούς, αντί να επιζητεί την επίδειξη και τη δημοσιότητα και να κάνει τους ανθρώπους να διαμορφώνουν τα συμπεράσματά τους με βάση εντυπωσιακές ιστορίες, προφανώς ήθελε να καταλήγουν οι άλλοι στο ότι εκείνος ήταν πράγματι ο Χριστός με βάση ακλόνητα στοιχεία. Με αυτόν τον τρόπο εκπλήρωσε επίσης τα προφητικά λόγια που είχε εξαγγείλει ο Ησαΐας: «Δεν θα λογομαχήσει ούτε θα φωνάξει δυνατά ούτε θα ακούσει κανείς τη φωνή του στους πλατιούς δρόμους». (Ματ 12:15-21· Ησ 42:1-4) Ωστόσο, στην περίπτωση του πρώην δαιμονισμένου ήταν κατάλληλη μια εξαίρεση. Αυτός θα μπορούσε να δώσει μαρτυρία σε ανθρώπους με τους οποίους ο Γιος του Θεού θα είχε περιορισμένη μόνο επαφή, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη ότι είχαν ζητήσει από τον Ιησού να φύγει. Η παρουσία αυτού του ανθρώπου θα ήταν απόδειξη για τη δύναμη που είχε ο Ιησούς να επιτελεί καλά πράγματα, αντισταθμίζοντας έτσι όποια δυσμενή είδηση θα μπορούσε να διαδοθεί σχετικά με την απώλεια του κοπαδιού των γουρουνιών.—Μαρ 5:1-20· Λου 8:26-39· βλέπε ΓΟΥΡΟΥΝΙ.