Έκαναν το Θέλημα του Ιεχωβά

Ο Ιησούς Αποστέλλει 70 Μαθητές

ΗΤΑΝ φθινόπωρο του 32 Κ.Χ. Έμεναν μόνο έξι μήνες πριν από το θάνατο του Ιησού. Έτσι, για να επιταχύνει το έργο κηρύγματος και να δώσει επιπρόσθετη εκπαίδευση σε μερικούς από τους ακολούθους του, όρισε 70 μαθητές και «τους απέστειλε δύο δύο πριν από αυτόν σε κάθε πόλη και τόπο όπου επρόκειτο να πάει ο ίδιος».—Λουκάς 10:1.a

Ο Ιησούς απέστειλε τους μαθητές του «πριν από αυτόν» ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να λάβουν μια πιο γρήγορη απόφαση για το αν ήταν υπέρ ή εναντίον του Μεσσία όταν θα έφτανε ο ίδιος ο Ιησούς αργότερα. Αλλά γιατί τους έστειλε «δύο δύο»; Προφανώς, για να μπορούν να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον όταν θα αντιμετώπιζαν εναντίωση.

Τονίζοντας πόσο επείγον ήταν το έργο κηρύγματος που διεξήγαν, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Ο μεν θερισμός είναι πολύς, αλλά οι εργάτες είναι λίγοι. Γι’ αυτό, παρακαλέστε τον Κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες στο θερισμό του». (Λουκάς 10:2) Ο παραλληλισμός με το θερισμό ήταν κατάλληλος, επειδή οποιαδήποτε καθυστέρηση την εποχή του θερισμού θα μπορούσε να καταλήξει στην καταστροφή πολύτιμης σοδειάς. Παρόμοια, αν οι μαθητές παραμελούσαν το διορισμό που είχαν να κηρύξουν, θα μπορούσαν να χαθούν πολύτιμες ζωές!—Ιεζεκιήλ 33:6.

Απερίσπαστοι Διάκονοι

Επιπλέον, ο Ιησούς έδωσε την εξής οδηγία στους μαθητές του: «Μην παίρνετε μαζί σας πουγκί ούτε σακίδιο τροφίμων ούτε σανδάλια και μην αγκαλιάσετε κανέναν στο δρόμο για να τον χαιρετήσετε». (Λουκάς 10:4) Ήταν συνηθισμένο για κάποιον ταξιδιώτη να παίρνει μαζί του όχι μόνο πουγκί και τρόφιμα αλλά και ένα επιπλέον ζευγάρι σανδάλια, επειδή οι σόλες θα μπορούσαν να λιώσουν και τα κορδόνια να σπάσουν. Αλλά οι μαθητές του Ιησού δεν έπρεπε να ανησυχούν για τέτοια πράγματα. Αντίθετα, έπρεπε να πιστεύουν ότι ο Ιεχωβά θα φρόντιζε για αυτούς μέσω των συμπατριωτών τους, των Ισραηλιτών, οι οποίοι είχαν το έθιμο της φιλοξενίας.

Αλλά γιατί είπε ο Ιησούς στους μαθητές του να μην αγκαλιάσουν κανέναν για να τον χαιρετήσουν; Μήπως θα έπρεπε να είναι ψυχροί, ακόμη και αγενείς; Όχι βέβαια! Το ρήμα ασπάζομαι που χρησιμοποιείται στο Κείμενο, το οποίο σημαίνει αγκαλιάζω για να χαιρετήσω, μπορεί να εννοεί περισσότερα από ένα ευγενικό «γεια» ή «καλημέρα». Θα μπορούσε να περιλαμβάνει επίσης τα φιλιά, τους εναγκαλισμούς και την παρατεταμένη συζήτηση που συνηθίζονταν όταν συναντιούνταν δυο γνωστοί. Ένας σχολιαστής παρατηρεί: «Οι χαιρετισμοί των κατοίκων της Ανατολής δεν περιλάμβαναν, όπως συμβαίνει με εμάς, μια ελαφριά υπόκλιση ή την έκταση του χεριού, αλλά πολλούς εναγκαλισμούς και επικύψεις, ακόμη και προσκύνηση μέχρις εδάφους. Όλα αυτά απαιτούσαν πολύ χρόνο». (Παράβαλε 2 Βασιλέων 4:29.) Ο Ιησούς βοηθούσε με αυτόν τον τρόπο τους ακολούθους του να αποφεύγουν άσκοπους, αν και συνηθισμένους, περισπασμούς.

Τελικά, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του ότι, αν έμπαιναν σε κάποιο σπίτι και τους δέχονταν, θα έπρεπε “να μείνουν σε εκείνο το σπίτι, τρώγοντας και πίνοντας ό,τι θα τους προμήθευαν”. Αν όμως έμπαιναν σε κάποια πόλη και δεν τους δέχονταν καλά, θα έπρεπε “να βγουν στους πλατιούς δρόμους της και να πουν: «Ακόμη και τη σκόνη που κόλλησε στα πόδια μας από την πόλη σας την τινάζουμε εναντίον σας»”. (Λουκάς 10:7, 10, 11) Το ότι θα τίναζαν ή θα απομάκρυναν τη σκόνη από τα πόδια τους θα σήμαινε ότι οι μαθητές έφευγαν ειρηνικά από το σπίτι ή την πόλη που δεν ήταν δεκτική, αφήνοντάς την εκτεθειμένη στις συνέπειες που θα επέφερε τελικά ο Θεός. Ωστόσο, όσοι δέχονταν τους μαθητές του Ιησού με καλοσύνη είχαν την προοπτική να λάβουν ευλογίες. Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του σε μια άλλη περίσταση: «Αυτός που δέχεται εσάς δέχεται και εμένα, και αυτός που δέχεται εμένα δέχεται και αυτόν που με απέστειλε. Και όποιος δώσει σε έναν από αυτούς τους μικρούς να πιει ένα ποτήρι κρύο νερό και μόνο, επειδή είναι μαθητής, σας λέω αληθινά, δεν πρόκειται να χάσει την ανταμοιβή του».—Ματθαίος 10:40, 42.

Μαθήματα για Εμάς

Πολύ περισσότεροι από 5.000.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια εκτελούν τώρα την αποστολή που έχουν αναλάβει να κηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού και να κάνουν μαθητές. (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Αυτοί αντιλαμβάνονται ότι το άγγελμά τους είναι επείγον. Γι’ αυτό, χρησιμοποιούν με τον καλύτερο τρόπο το χρόνο τους, αποφεύγοντας περισπασμούς που θα τους εμπόδιζαν να δίνουν αμέριστη προσοχή στο σπουδαίο διορισμό τους.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλλουν ένθερμες προσπάθειες να είναι φιλικοί με όλους όσους συναντούν. Εντούτοις, δεν εμπλέκονται σε άσκοπες συνομιλίες ούτε αναμειγνύονται σε συζητήσεις γύρω από κοινωνικά θέματα ή τις αποτυχημένες προσπάθειες που κάνει αυτός ο κόσμος για να διορθώσει τις αδικίες. (Ιωάννης 17:16) Αντίθετα, εστιάζουν τις συζητήσεις τους στη μόνη μακροπρόθεσμη λύση των ανθρώπινων προβλημάτων—τη Βασιλεία του Θεού.

Πολύ συχνά, βλέπει κανείς τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να κηρύττουν ανά δύο. Δεν θα μπορούσαν να επιτελεστούν περισσότερα αν κήρυττε ο καθένας μόνος του; Πιθανόν. Εντούτοις, οι Χριστιανοί σήμερα αναγνωρίζουν τα οφέλη που προκύπτουν όταν συνεργάζονται ώμο προς ώμο με κάποιον ομόπιστο. Αυτό παρέχει ένα μέτρο προστασίας όταν δίνουν μαρτυρία σε επικίνδυνες περιοχές. Το να κηρύττουν μαζί με κάποιο συνεργάτη δίνει επίσης στους πιο καινούριους τη δυνατότητα να ωφεληθούν από τις ικανότητες των πιο έμπειρων ευαγγελιζομένων των καλών νέων. Πραγματικά, και οι δύο μπορούν να συμβάλλουν στο να υπάρχει ανταλλαγή ενθάρρυνσης.—Παροιμίες 27:17.

Χωρίς αμφιβολία, το έργο κηρύγματος είναι το πιο επείγον έργο που επιτελείται σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες». (2 Τιμόθεο 3:1) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ευτυχισμένοι επειδή έχουν την υποστήριξη μιας παγκόσμιας αδελφότητας στην οποία συνεργάζονται «ώμο προς ώμο για την πίστη των καλών νέων».—Φιλιππησίους 1:27.

[Υποσημείωση]