Δύο Απαραίτητα Πράγματα​—Προσευχή και Ταπεινοφροσύνη

Ο Ιησούς έχει ήδη αφηγηθεί στους μαθητές του μια παραβολή σχετικά με το ότι πρέπει να εμμένουν στην προσευχή. (Λουκάς 11:5-13) Τώρα βρίσκεται πιθανώς στη Σαμάρεια ή στη Γαλιλαία και τονίζει ξανά ότι δεν πρέπει να παύουμε να προσευχόμαστε, λέγοντας άλλη μια παραβολή:

«Σε κάποια πόλη ήταν ένας δικαστής που δεν είχε φόβο Θεού και δεν σεβόταν άνθρωπο. Υπήρχε επίσης μια χήρα σε εκείνη την πόλη που πήγαινε συνεχώς σε αυτόν και του έλεγε: “Φρόντισε να βρω το δίκιο μου από τον αντίδικό μου”. Για κάποιο διάστημα αυτός δεν ήθελε, αλλά ύστερα είπε μέσα του: “Αν και δεν φοβάμαι τον Θεό ούτε σέβομαι άνθρωπο, επειδή αυτή η χήρα δεν σταματάει να μου δημιουργεί προβλήματα, θα φροντίσω να βρει το δίκιο της για να μην έρχεται συνέχεια και με ταλαιπωρεί με το αίτημά της”».​—Λουκάς 18:2-5.

Ο Ιησούς κάνει την εξής εφαρμογή: «Ακούσατε τι είπε ο δικαστής, αν και άδικος; Επομένως, δεν είναι βέβαιο ότι ο Θεός θα κάνει να αποδοθεί δικαιοσύνη για τους εκλεγμένους του που κραυγάζουν προς εκείνον ημέρα και νύχτα, αν και είναι υπομονετικός μαζί τους;» (Λουκάς 18:6, 7) Τι υποδηλώνει λοιπόν ο Ιησούς σχετικά με τον Πατέρα του;

Ασφαλώς, ο Ιησούς δεν εννοεί ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι με οποιονδήποτε τρόπο όμοιος με τον άδικο δικαστή. Τονίζει το σκεπτικό του με μια αντίθεση: Αν ακόμη και ένας άδικος ανθρώπινος δικαστής ανταποκρίνεται σε επίμονες παρακλήσεις, πόσο μάλλον ο Θεός! Εκείνος είναι δίκαιος και αγαθός και θα απαντήσει στους υπηρέτες του αν αυτοί δεν παύουν να προσεύχονται. Αυτό το καταλαβαίνουμε από τα όσα λέει ο Ιησούς στη συνέχεια: «Σας λέω ότι [ο Θεός] θα κάνει να αποδοθεί δικαιοσύνη σε αυτούς γρήγορα».​—Λουκάς 18:8.

Πολλές φορές, οι ταπεινοί και οι φτωχοί δεν βρίσκουν το δίκιο τους, ενώ οι ισχυροί και οι πλούσιοι ευνοούνται. Ο Θεός όμως δεν ενεργεί έτσι. Στον κατάλληλο καιρό, θα φροντίσει δίκαια να τιμωρηθούν οι πονηροί και να λάβουν οι υπηρέτες του αιώνια ζωή.

Ποιοι έχουν πίστη όπως η χήρα; Πόσοι πιστεύουν πραγματικά ότι ο Θεός θα «κάνει να αποδοθεί δικαιοσύνη σε αυτούς γρήγορα»; Μόλις προηγουμένως, ο Ιησούς έδειξε με μια παραβολή ότι είναι απαραίτητο να εμμένουμε στην προσευχή. Όσον αφορά την πίστη στη δύναμη της προσευχής, ρωτάει τώρα: «Όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου, θα βρει άραγε τέτοια πίστη στη γη;» (Λουκάς 18:8) Υπονοεί ότι τέτοια πίστη μπορεί να είναι δυσεύρετη όταν έρθει ο Χριστός.

Μερικοί ακροατές του Ιησού είναι απόλυτα βέβαιοι ότι έχουν μεγάλη πίστη. Δεν έχουν καμιά αμφιβολία ότι είναι δίκαιοι, ενώ περιφρονούν τους άλλους. Ο Ιησούς λέει σε αυτά τα άτομα την εξής παραβολή:

«Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στον ναό να προσευχηθούν, ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος εισπράκτορας φόρων. Ο Φαρισαίος στάθηκε και άρχισε να προσεύχεται από μέσα του λέγοντας: “Θεέ μου, σε ευχαριστώ που δεν είμαι όπως όλοι οι άλλοι​—άρπαγες, άδικοι, μοιχοί—​ή ακόμη και όπως αυτός ο εισπράκτορας φόρων. Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα· δίνω το δέκατο από όλα όσα αποκτώ”».​—Λουκάς 18:10-12.

Είναι γνωστό ότι οι Φαρισαίοι επιδεικνύουν δημόσια τη φαινομενική δικαιοσύνη τους για να εντυπωσιάζουν τους άλλους. Τις νηστείες τους, τις οποίες έχουν επιβάλει οι ίδιοι στον εαυτό τους, τις κάνουν συνήθως τη Δευτέρα και την Πέμπτη, όταν οι μεγάλες αγορές είναι γεμάτες κόσμο και μπορούν να τους δουν πολλοί. Επίσης, καταβάλλουν σχολαστικά το δέκατο ακόμη και από μικρά φυτά. (Λουκάς 11:42) Λίγους μήνες πρωτύτερα, είχαν εκφράσει την περιφρόνησή τους για τον κοινό λαό, λέγοντας: «Αυτό το πλήθος . . . που δεν γνωρίζει τον Νόμο [όπως τον ερμηνεύουν οι Φαρισαίοι], είναι καταραμένοι άνθρωποι».​—Ιωάννης 7:49.

Ο Ιησούς συνεχίζει την παραβολή του: «Αλλά ο εισπράκτορας φόρων, που στεκόταν σε απόσταση, δεν ήθελε καν να σηκώσει τα μάτια του προς τον ουρανό, αλλά χτυπούσε το στήθος του, λέγοντας: “Θεέ μου, σπλαχνίσου με, τον αμαρτωλό”». Ο εισπράκτορας φόρων παραδέχεται ταπεινά τα ελαττώματά του. Ο Ιησούς καταλήγει: «Σας λέω ότι αυτός κατέβηκε στο σπίτι του έχοντας αποδειχτεί δικαιότερος από εκείνον τον Φαρισαίο. Επειδή όποιος εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, αλλά όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα εξυψωθεί».​—Λουκάς 18:13, 14.

Ο Ιησούς λοιπόν διασαφηνίζει ότι είναι απαραίτητο να είμαστε ταπεινοί. Αυτή η συμβουλή είναι ωφέλιμη για τους μαθητές του, οι οποίοι έχουν ανατραφεί σε μια κοινωνία όπου οι αυτοδικαιούμενοι Φαρισαίοι δίνουν μεγάλη σημασία στις θέσεις και στα αξιώματα. Είναι όμως πολύτιμη και για όλους τους ακολούθους του Ιησού.