‘Ο Άρτος της Ζωής’ Διαθέσιμος για Όλους

«Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε, τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου».—ΙΩΑΝΝΗΣ 6:51.

 1. Ποια τραγική κατάσταση αντιμετωπίζει το ανθρώπινο γένος σήμερα;

Ο κόσμος του ανθρώπινου γένους συντηρείται από πολύν καιρό με ψωμί, που είναι η πιο πλατιά διαδεδομένη τροφή που έφαγαν οι άνθρωποι στη γη. Κατάλληλα, το ψωμί αποκαλείται το στήριγμα της ζωής. Αλλά σήμερα η πείνα για ψωμί έχει γίνει ένα τραγικό ζήτημα. Η πείνα επηρεάζει τώρα το ένα τέταρτο των κατοίκων της γης. Πρόσφατα, η εφημερίδα Δη Γκλόουμπ εντ Μέιλ του Τορόντο του Καναδά ανέγραψε, «Η πείνα, όπως και ο πόλεμος, δεν γνωρίζει σύνορα». Η εφημερίδα παρέθεσε τα λόγια που είπε ένα διοικητικό στέλεχος των επιχειρήσεων επείγουσας ανάγκης των Ηνωμένων Εθνών στην Αφρική με τα οποία προειδοποίησε ότι η Αφρική βρίσκεται στο χείλος «μιας από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες τραγωδίες, μιας από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες προκλήσεις, που έχουμε ποτέ αντιμετωπίσει».

 2, 3. (α) Ποιου σημείου είναι μέρος οι ελλείψεις τροφίμων; (β) Πώς θα λυθούν τα προβλήματα της τροφής; (γ) Τι περισσότερο χρειάζεται, και ποια ευτυχισμένη διαβεβαίωση δίνει το εδάφιο Ησαΐας 25:8;

² Ο Ιησούς προφήτευσε ότι οι ελλείψεις τροφίμων θα ήταν μέρος του σημείου της παρουσίας του με Βασιλική δύναμη. (Ματθαίος 24:3, 7, 32, 33· 25:31, 32· Λουκάς 21:11) Πόσο χαρούμενοι μπορούμε να είμαστε που η Βασιλεία του είναι κοντά! Σύντομα, αυτός ο ένδοξος Βασιλιάς θα κατανικήσει όλους τους εχθρούς του ανθρώπινου γένους, εξαλείφοντας τις πολιτικές και τις οικονομικές αδικίες που έχουν φέρει τόσο σκληρά παθήματα. Έπειτα, όλοι οι άνθρωποι θα χαίρονται έχοντας το ψωμί τους για κάθε μέρα.—Ματθαίος 6:10, 11· 24:21, 22· Δανιήλ 2:44· Παροιμίαι 29:2.

³ Κάτω από τη δίκαιη διακυβέρνηση, η καλή μας γη θα έχει την ικανότητα να παραγάγει ‘υπερχείλισμα’ τροφής, αρκετή για να ικανοποιήσει πολύ περισσότερους από τον τωρινό παγκόσμιο πληθυσμό. (Ψαλμός 72:12-14, 16, 18) Ο Ιεχωβά θα κάνει ‘ένα συμπόσιο’ από καλά πράγματα για το λαό του. (Ησαΐας 25:6) Αλλά κάτι ακόμη χρειάζεται. Καθώς τα χρόνια θα κυλούν, θα εξακολουθούν οι άνθρωποι να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν; Ευτυχώς, το εδάφιο Ησαΐας 25:8 συνεχίζει, λέγοντας για τον Ιεχωβά: «Θέλει καταπίει τον θάνατον εν νίκη· και Κύριος ο Θεός θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων». Πώς συμβαίνει αυτό;

Η Στοργική Προμήθεια του Ιεχωβά

 4. Ποια στοργική προμήθεια διευθέτησε ο Ιεχωβά στην Αίγυπτο;

⁴ Όταν ο Ιωσήφ ήταν διαχειριστής τροφίμων στην Αίγυπτο, υπήρχε αφθονία σιτηρών. Αυτό συνέβη επειδή ο Ιωσήφ, αφού διορίστηκε από τον Φαραώ, προετοιμάστηκε με σύνεση για την προειπωμένη εφτάχρονη πείνα, και ο Ιεχωβά στοργικά πρόσθεσε την ευλογία του. (Γένεσις 41:49) Υπήρχε αφθονία για όλους, και περίσσευμα. Όταν ο Ιακώβ, ο πατέρας του Ιωσήφ, οι αδελφοί τού Ιωσήφ, και οι οικογένειές τους κατέβηκαν για να συναντήσουν τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο, ωφελήθηκαν πολύ από εκείνη τη θεϊκή πρόβλεψη. Χωρίς αμφιβολία οι Ισραηλίτες εκείνοι εξοικειώθηκαν καλά εδώ και με το ένζυμο ψωμί, με σταρένιο ζυμάρι, επειδή αυτό προφανώς προερχόταν από την Αίγυπτο.

 5. (α) Πώς παρείχε ο Ιεχωβά τα μέσα συντήρησης στην έρημο; (β) Ποιοι μετείχαν μαζί με τον Ισραήλ σ’ αυτή την ευλογία, και γιατί;

⁵ Αργότερα, ο Ιεχωβά έκανε και άλλη στοργική πρόβλεψη για το λαό του. Αυτό έγινε όταν τα εκατομμύρια των Ισραηλιτών εγκατέλειψαν την Αίγυπτο για να περάσουν μέσα από την έρημο Σινά. Πώς θα μπορούσε αυτό το μεγάλο πλήθος να συντηρηθεί σ’ εκείνη τη γυμνή, μη φιλική έρημο; Μολονότι ο Ιεχωβά είχε οργιστεί από την έλλειψη πίστης τους, «τας θύρας του ουρανού ήνοιξε και έβρεξεν εις αυτούς μάννα διά να φάγωσι και σίτον ουρανού έδωκεν εις αυτούς». «Και άρτον ουρανού εχόρτασεν αυτούς» για 40 ολόκληρα χρόνια. (Ψαλμός 78:22-24· 105:40· Έξοδος 16:4, 5, 31, 35) Και μην ξεχνάτε, επίσης, ότι οι Ισραηλίτες δεν ήταν οι μόνοι που έφαγαν μάννα. «Μέγα πλήθος σύμμικτον» από μη Ισραηλίτες πίστεψαν στον Ιεχωβά και ενώθηκαν μαζί τους στην έξοδο από την Αίγυπτο. Ο Θεός προμήθευσε και σ’ αυτούς επίσης το μάννα.—Έξοδος 12:38.

 6. (α) Ποια μεγαλύτερη ανάγκη έχει ο άνθρωπος, και γιατί; (β) Τι τόνιζαν οι θυσίες του Ισραήλ, και τι προεσκίαζαν;

⁶ Ωστόσο, το ανθρώπινο γένος πάντοτε είχε ανάγκη μεγαλύτερη από τον κατά γράμμα ‘άρτον από τον ουρανό’. Ακόμη και εκείνοι που έφαγαν το μάννα που χορηγήθηκε θαυματουργικά, γέρασαν και πέθαναν, γιατί η κληρονομημένη αμαρτωλή κατάσταση του ανθρώπου κάνει το θάνατό του αναπόφευκτο, οποιοδήποτε κι αν είναι το διαιτολόγιό του. (Ρωμαίους 5:12) Οι θυσίες του Ισραήλ παρείχαν ένα μέσο για τη διατήρηση μιας καλής σχέσης με τον Θεό, αλλά οι θυσίες εκείνες τόνιζαν επίσης την αμαρτωλότητα του έθνους. Αυτές δεν μπόρεσαν ‘ποτέ να αφαιρέσουν πλήρως τις αμαρτίες’. Επιπλέον, οι προσφορές εκείνες προεσκίαζαν τη ‘μία θυσία’ του Ιησού, η οποία εξασφαλίζει την εξάλειψη των αμαρτιών ‘για πάντα’. Ο Ιησούς από την εξυψωμένη θέση του στον ουρανό, τώρα μπορεί να εφαρμόσει την αξία εκείνης της θυσίας.—Εβραίους 10:1-4, 11-13, ΜΝΚ.

‘Ο Αληθινός Άρτος Από τον Ουρανό’

 7. (α) Με ποια νέα συμφραζόμενα πρέπει να δούμε τα λόγια του Ιησού στον Ιωάννη κεφάλαιο 6; (β) Γιατί επέπληξε ο Ιησούς το πλήθος;

⁷ Ας γυρίσουμε τώρα στον Ιωάννη κεφάλαιο 6. Τα σχόλια του Ιησού εδώ δεν είναι μια συνέχεια στα όσα καταγράφονται στο κεφάλαιο 5. Τα συμφραζόμενα είναι διαφορετικά, γιατί έχει περάσει άλλο ένα έτος. Τώρα είναι το 32 μ.Χ. Το σκηνικό δεν είναι πια ανάμεσα στους αυτοδικαιούμενους Ιουδαίους της Ιερουσαλήμ αλλά ανάμεσα στους κοινούς ανθρώπους της Γαλιλαίας. Ο Ιησούς έχει μόλις θρέψει θαυματουργικά 5.000 άντρες με πέντε κριθαρένια ψωμιά και δυο μικρά ψάρια. Την άλλη μέρα, το πλήθος ακολουθεί τον Ιησού, περιμένοντας ένα άλλο δωρεάν γεύμα. Γι’ αυτό ο Ιησούς τούς λέει: «Με ζητείτε, ουχί διότι είδετε θαύματα, αλλά διότι εφάγετε εκ των άρτων και εχορτάσθητε. Εργάζεσθε μη διά την τροφήν την φθειρομένην, αλλά διά την τροφήν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον». Ο Ιησούς είχε σταλεί από τον Πατέρα του για να προμηθεύσει τέτοια τροφή για όλους εκείνους που θα πίστευαν σ’ αυτόν. Αυτό θα ήταν «ο άρτος εκ του ουρανού, ο αληθινός», με πιο μόνιμα αποτελέσματα από το κατά γράμμα μάννα που έφαγαν οι αρχαίοι Ισραηλίτες.—Ιωάννης 6:26-32.

 8. Πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αιώνια ζωή;

⁸ Ο Ιησούς συνεχίζει για να εξηγήσει τα οφέλη που απορρέουν από εκείνη την ‘τροφή’, λέγοντάς τους: «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής· όστις έρχεται προς εμέ, δεν θέλει πεινάσει, και όστις πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει διψήσει πώποτε. . . . Και τούτο είναι το θέλημα του πέμψαντός με, πας όστις βλέπει τον Υιόν και πιστεύει εις αυτόν να έχη ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα».—Ιωάννης 6:35-40.

 9, 10. (α) Πώς αντιπαραβάλλεται «ο άρτος της ζωής» με το μάννα; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Ιωάννης 6:42-51, για ποιους ο Ιησούς έδωσε τη σάρκα του; (γ) Πώς αυτοί ‘τρώνε τη σάρκα του’;

⁹ Οι υλιστές εκείνοι Ιουδαίοι διαφωνούν μ’ αυτά τα λόγια. Δεν βλέπουν στον Ιησού τίποτα περισσότερο από ένα γιο του Ιωσήφ και της Μαρίας. Ο Ιησούς τους προειδοποιεί: «Μη γογγύζετε μεταξύ σας. Ουδείς δύναται να έλθη προς εμέ, εάν δεν ελκύση αυτόν ο Πατήρ ο πέμψας με, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα». Μετά επαναλαμβάνει: «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγον το μάννα εν τη ερήμω και απέθανον· ούτος είναι ο άρτος ο καταβαίνων εκ του ουρανού, διά να φάγη τις εξ αυτού και να μη αποθάνη. Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε, τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου».—Ιωάννης 6:42-51.

¹⁰ Κατά συνέπεια, για τη ‘ζωή του κόσμου’—ολόκληρου του κόσμου του απολυτρωμένου ανθρώπινου γένους—έδωσε ο Ιησούς τη σάρκα του. Και ‘οποιοσδήποτε’ από τον κόσμο του ανθρώπινου γένους ο οποίος θα φάει συμβολικά απ’ αυτόν τον «άρτον», με το να δείξει πίστη στην απολυτρωτική δύναμη της θυσίας του Ιησού, μπορεί να μπει στο δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Εδώ, το «μέγα πλήθος σύμμικτον» που μετείχε με τους Ισραηλίτες στην τροφή του μάννα στην έρημο προσκιάζει το μεγάλο πλήθος των ‘άλλων προβάτων’ του Ιησού, τα οποία τώρα, μαζί με το χρισμένο υπόλοιπο του ‘Ισραήλ του Θεού’, τρώνε τη σάρκα του Ιησού με μια συμβολική έννοια. Αυτό το κάνουν με το να πιστεύουν στη θυσία του.—Γαλάτας 6:16· Ρωμαίους 10:9, 10.

11. Ποια περαιτέρω λόγια του Ιησού συγκλόνισαν τους Ιουδαίους, και γιατί;

¹¹ Στη Γαλιλαία, πολλοί από τους ακροατές του Ιησού συγκλονίζονται από την ομιλία του. Γι’ αυτό, καθώς αυτός συνεχίζει να μιλάει για τη σάρκα του, κάνει ένα ακόμη βήμα πιο πέρα, λέγοντάς τους: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις». (Ιωάννης 6:53-55) Συγκλονιστικά πράγματι λόγια! Όχι μόνο είναι αποκρουστική η ιδέα του καννιβαλισμού σε εκείνους τους Ιουδαίους αλλά ο Νόμος στο Λευιτικόν 17:14 απαγόρευε απόλυτα τη βρώση ‘του αίματος από οποιοδήποτε είδος σάρκας’.

12. (α) Τι τονίζει εδώ ο Ιησούς; (β) Ποια εδάφια δείχνουν ότι αυτό δεν περιορίζεται στους συγκληρονόμους του Ιησού;

¹² Φυσικά, ο Ιησούς εδώ τονίζει ότι όποιος θέλει να αποκτήσει αιώνια ζωή θα την αποκτήσει με το να ασκήσει πίστη στη θυσία που έκανε αργότερα ο Ιησούς προσφέροντας το τέλειο ανθρώπινο σώμα του και χύνοντας το αίμα της ζωής του. (Εβραίους 10:5, 10· 1 Πέτρου 1:18, 19· 2:24) Η πρόνοια αυτή δεν περιορίζεται στους συγκληρονόμους του Ιησού. Πρέπει να περιλαμβάνει και το ‘μεγάλο πλήθος’, που επιζούν από ‘τη μεγάλη θλίψη’, γιατί αυτοί ‘έχουν πλύνει τις στολές τους και τις έχουν λευκάνει στο αίμα του Αρνίου’. Το ότι έχουν πίστη στη θυσία του Ιησού, όπως εκδηλώνεται επίσης με το ότι αποδίδουν ‘ιερή υπηρεσία’ στον Θεό, οδηγεί στο να διατηρηθούν ζωντανοί μέσα από τον μεγαλύτερο καιρό συμφοράς στη γη. Παρόμοια, η Ραάβ ανακηρύχθηκε δίκαιη και επέζησε όταν ο Ιησούς του Ναυή καταδίκασε την Ιεριχώ σε καταστροφή.—Αποκάλυψις 7:9, 10, 14, 15· Ιησούς του Ναυή 6:16, 17· Ιακώβου 2:25.

«Ζωήν εν Εαυτοίς»

13. (α) Συγκρίνοντας τα εδάφια Ιωάννης 5:26 και Ιωάννης 6:53, τι παρατηρείται; (β) Ποια συνηθισμένη Ελληνική γραμματική σύνταξη μάς βοηθάει να κατανοήσουμε το εδάφιο Ιωάννης 6:53; (γ) Τι σημαίνει επομένως να έχουν «ζωήν εν εαυτοίς», και σε ποιους εφαρμόζονται τα λόγια αυτά;

¹³ Στα εδάφια Ιωάννης 6:53, 54, ο Ιησούς εξισώνει την ‘αιώνια ζωή’ με το να έχετε «ζωήν εν εαυτοίς (μέσα σας, ΜΝΚ)». Έτσι, σύμφωνα μ’ αυτά τα συμφραζόμενα, η έκφραση «ζωήν εν εαυτοίς» δείχνει ότι έχει διαφορετική σημασία από εκείνη που είπε ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 5:26. Εκφράσεις της ίδιας γραμματικής σύνταξης όπως έχοντας «ζωήν εν εαυτοίς» συναντώνται και αλλού στις Ελληνικές Γραφές. Για παράδειγμα: «Έχετε άλας εν εαυτοίς (μέσα σας, ΜΝΚ)». (Μάρκος 9:50) και «απολαμβάνοντες εις εαυτούς (μέσα τους, ΜΝΚ) την πρέπουσαν αντιμισθίαν». (Ρωμαίους 1:27)a Σ’ αυτά τα παραδείγματα, η έκφραση δεν θέλει να τονίσει τη δυνατότητα να βάλουν αλάτι πάνω τους ή να ανταμείψουν άλλους. Αντίθετα, δείχνεται η εσωτερική πληρότητα. Έτσι, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του εδαφίου Ιωάννης 6:53, το να έχετε «ζωήν εν εαυτοίς» θα σήμαινε εδώ ότι μπαίνετε τελικά στην ίδια την πληρότητα της ζωής. Το ‘μικρό ποίμνιο’ των κληρονόμων της Βασιλείας το δοκιμάζει αυτό στην ανάστασή του στους ουρανούς. Τα ‘άλλα πρόβατα’ το δοκιμάζουν αυτό μετά το τέλος των χιλίων ετών, όταν δοκιμαστούν και ανακηρυχθούν δίκαιοι για αιώνια ζωή στην Παραδεισένια γη.—1 Ιωάννου 3:2· Αποκάλυψις 20:4, 5.

14. Ποιοι άλλοι θα ωφεληθούν από τον «άρτον εκ του ουρανού», και πώς;

¹⁴ Και άλλοι, επίσης, μπορούν να ωφεληθούν από τον «άρτον εκ του ουρανού». Ο Ιησούς είπε για εκείνον που ‘τρώει τη σάρκα του και πίνει το αίμα του’ αλλά ο οποίος πεθαίνει: «Θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα». Είναι ευνόητο ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί που κοιμούνται στο θάνατο εγείρονται με το σάλπισμα ‘της τελευταίας σάλπιγγας’, το οποίο λαμβάνει χώρα στη διάρκεια της ‘φανέρωσης’ του Ιησού Χριστού με Βασιλική δόξα. (1 Κορινθίους 15:52, ΜΝΚ· 2 Τιμόθεον 4:1, 8) Και τι θα πούμε για τα μελλοντικά ‘άλλα πρόβατα’ που κοιμούνται στο θάνατο; Τα λόγια της Μάρθας, όταν πέθανε ο Λάζαρος, είναι ενδιαφέροντα εδώ, γιατί εκείνο τον καιρό, οι Θεοφοβούμενοι Ιουδαίοι δεν είχαν άλλη ελπίδα από μια επίγεια ανάσταση. Η πίστη της Μάρθας εκφράστηκε με τα λόγια: «Εξεύρω ότι θέλει αναστηθή εν τη αναστάσει εν τη εσχάτη ημέρα». (Ιωάννης 11:24) Εμείς που ζούμε τώρα στην παρουσία του Χριστού μπορούμε επομένως να ελπίζουμε ότι οι πιστοί από το ‘μεγάλο πλήθος’ που κοιμούνται στο θάνατο θα έχουν ενωρίτερη ανάσταση εδώ πάνω στη γη, έτσι ώστε να μπορέσουν πάλι να συμμετάσχουν από τον «άρτον εκ του ουρανού», με προοπτική την αιώνια ζωή. Τι μεγαλειώδης ελπίδα είναι αυτή, μια ελπίδα που επιβεβαιώθηκε από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ιησούς εγέρθηκε από τους νεκρούς!—1 Κορινθίους 15:3-8.

‘Σε Ενότητα με τον Χριστό’

15. Σε ποιους εφαρμόζονται τα λόγια του Ιησού ‘σε ενότητα με τον Χριστό’, και γιατί απαντάτε έτσι;

¹⁵ Ο Ιησούς συνεχίζει: «Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ (παραμένει σε ενότητα με μένα, και εγώ σε ενότητα με αυτόν, ΜΝΚ)». (Ιωάννης 6:56) Αυτό, συνεπώς, αληθεύει για ‘οποιονδήποτε’ που πιστεύει στη θυσία του Ιησού, με την προοπτική να έχει ‘ζωή μέσα του’. Όλοι όσοι εκδηλώνουν τέτοια πίστη μπορούν να έρθουν ‘σε ενότητα με’ τον Ιησού. Φυσικά, το ‘μεγάλο πλήθος’, που έχουν επίγειες ελπίδες, δεν είναι ‘σε ενότητα με τον Χριστό’ με την έννοια ότι είναι συγκληρονόμοι μαζί μ’ αυτόν, μέλη της νύφης του, που λαβαίνουν ουράνια ανάσταση όπως εκείνος. (Ρωμαίους 8:1, 10· 1 Κορινθίους 1:2· 2 Κορινθίους 5:17· 11:2· Γαλάτας 3:28, 29· Εφεσίους 1:1, 4, 11· Φιλιππησίους 3:8-11) Ωστόσο, όλοι εκείνοι που έχουν επίγειες ελπίδες μπορούν, στην πραγματικότητα οφείλουν, να είναι σε πλήρη αρμονία με τον Πατέρα και τον Γιο γνωρίζοντας και κάνοντας το ‘τέλειο θέλημα του Θεού’, όπως ακριβώς συμβαίνει με το «μικρό ποίμνιο».—Ρωμαίους 12:2· παράβαλε Ιωάννης 17:21.

16. (α) Με ποιους ζωτικούς τρόπους όλοι εκείνοι που ασκούν πίστη στη θυσία του Ιησού είναι ‘σε ενότητα με’ τον Ιησού; (β) Σε τι αντανακλάται η ενότητά τους σκοπού και προσπάθειας;

¹⁶ Κατά συνέπεια, η θυσιαστική αξία της σάρκας και του αίματος του Χριστού είναι διαθέσιμη σε όλους εκείνους σήμερα οι οποίοι πιστεύουν, και σε όλους εκείνους οι οποίοι διαθέτουν τον εαυτό τους ώστε να μπορούν, με ζωτικούς τρόπους, να είναι ‘σε ενότητα με’ τον Ιησού. Όλοι θα γίνουν μέρος της παγκόσμιας οικογένειας του Ιεχωβά Θεού. Σ’ αυτές τις κρίσιμες ‘έσχατες μέρες’, απολαμβάνουν μια παγκόσμια ενότητα πεποιθήσεων, σκοπού, και δράσης. Επειδή ασκούν πίστη στον Ιησού, καθίστανται ικανοί να ‘κάνουν έργα μεγαλύτερα’ σε έκταση από εκείνα που έκανε ο Ιησούς εδώ πάνω στη γη. Και ας σημειωθεί ότι τα εκατομμύρια του ‘μεγάλου πλήθους’ τώρα αποτελούν το 99,7 τοις εκατό εκείνων που κάνουν το έργο του Ιεχωβά στον καιρό αυτό. (Ιωάννης 14:12· Ρωμαίους 10:18) Αυτή η ενότητα σκοπού και προσπάθειας αντανακλάται στη μεγαλειώδη παγκόσμια μαρτυρία και πρόθυμη υποστήριξη των οικοδομικών προγραμμάτων της Εταιρίας Σκοπιά. (Ψαλμός 110:3) Το πόσοι από τον κόσμο του ανθρώπινου γένους θα πιστέψουν ακόμη και θα έρθουν σ’ αυτή την πολύτιμη ενότητα παραμένει να το δούμε. Μια πρόσφατη έκθεση δείχνει ότι υπάρχουν 3.024.131 ενεργοί Μάρτυρες.

17. Ποια σημεία πρέπει να εκτιμήσουν όλοι οι παρόντες στην Ανάμνηση;

¹⁷ Ελπίζεται ότι πολλά ενδιαφερόμενα άτομα θα αυξήσουν τις τάξεις των παραβρισκομένων στον εορτασμό της Ανάμνησης το 1986. Εκατομμύρια από τα ‘άλλα πρόβατα’ θα είναι παρόντα, μαζί με τις χιλιάδες του ‘μικρού ποιμνίου’ που μειώνεται—και όλοι εκτιμούν βαθιά τη στοργική προμήθεια του Ιεχωβά μέσω του Χριστού, αναγνωρίζοντας πόσο ζωτική είναι η σάρκα και το αίμα του Χριστού. Ωστόσο, όλοι πρέπει σαφώς να διακρίνουν πού στέκονται. Η συμμετοχή στα εμβλήματα της Ανάμνησης δεν δίνει αιώνια ζωή. Αυτά είναι σύμβολα της θυσίας του Ιησού, η οποία εφαρμόζεται πρώτα σε σχέση με την ‘νέα διαθήκη’. Αυτοί οι χρισμένοι που παίρνονται σ’ αυτή τη διαθήκη, και μόνο αυτοί, παίρνουν κατάλληλα από τα εμβλήματα. Καθένας, ή ανήκει σ’ αυτή τη νέα διαθήκη, ή όχι. (1 Κορινθίους 11:20, 23-26) Αυτοί που δεν ανήκουν στη νέα διαθήκη και οι οποίοι δεν παίρνονται από τον Ιησού σε μια διαθήκη για βασιλεία δεν παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουν ωστόσο πόσο σημαντική είναι η θυσιασμένη σάρκα και το αίμα του Ιησού γι’ αυτούς. (Λουκάς 22:14-20, 28-30) Αυτή η θυσία είναι το μέσο για να αποκτήσουν αιώνια ζωή πάνω στη γη.

18. Ποια ευτυχία προκύπτει από τη σαφή διάκριση όλων εκείνων που σημαίνει η θυσία του Ιησού;

¹⁸ Είθε να πλησιάσουμε επομένως σ’ αυτή την περίσταση της Ανάμνησης με σαφή διάκριση όλων εκείνων που σημαίνει η θυσία του Ιησού για το ανθρώπινο γένος. Είθε εκείνοι που είναι από το ‘μικρό ποίμνιο’ να διαφυλάξουν σαν θησαυρό την κλήση τους, και είθε το αυξανόμενο πλήθος των ‘άλλων προβάτων’ να χαίρονται στην προοπτική να αποκτήσουν τέλεια επίγεια «ζωήν εν εαυτοίς», ενώ τώρα εκτιμούν πάρα πολύ την ενότητά τους, με τον Πατέρα, τον Γιο, και το ελαττούμενο χρισμένο υπόλοιπο που υπάρχει ακόμη πάνω στη γη. Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε που «ο άρτος της ζωής» είναι τώρα διαθέσιμος για όλους!

[Υποσημειώσεις]

Ερωτήσεις για Ανασκόπηση

◻ Το 32 μ.Χ., για ποια δυο είδη μάννα μίλησε ο Ιησούς, που προμηθεύτηκαν σε ποιους;

◻ Ποιους προσκαλεί ο Ιησούς ‘για να τραφούν με τη σάρκα του και να πιουν το αίμα του’, και πώς το κάνουν αυτό;

◻ Τι σημαίνει να έχετε «ζωήν εν εαυτοίς» και πώς και πότε επιτυγχάνεται αυτό;

◻ Σε ποια ευτυχία μπορούν να συμμετάσχουν όλοι τώρα σχετικά με «τον άρτον της ζωής»;