Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Χρίσμα—Αποτελεί Χριστιανική Απαίτηση;

«Το χρίσμα είναι το μυστήριο το οποίο παρέχει στο βαφτισμένο Χριστιανό την πλήρη τελειότητα της Χριστιανικής ζωής, καθιστώντας τον από πνευματική άποψη ενήλικο, στρατιώτη και μάρτυρα του Χριστού».—Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια για το Σχολείο και το Σπίτι (The Catholic Encyclopedia for School and Home).

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ Προτεστάντες απορρίπτουν την ιδέα ότι το χρίσμα είναι μυστήριο. Ωστόσο, ο Καθολικός θεολόγος του 13ου αιώνα Θωμάς Ακινάτης έγραψε ότι «το χρίσμα είναι η οριστική τελειοποίηση του μυστηρίου του βαφτίσματος». Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, εγείρονται τα ερωτήματα: Τελούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί την τελετή του χρίσματος; Αποτελεί αυτή η τελετή Χριστιανική απαίτηση σήμερα;

«Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως στα Ευαγγέλια που να δείχνει ότι ο Ίδιος ο Ιησούς θέσπισε το Μυστήριο του Χρίσματος», παραδέχεται η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia). Τότε γιατί οι εκκλησιαστικοί διδάσκαλοι προώθησαν αργότερα την ιδέα ότι μετά το βάφτισμα χρειαζόταν μια δεύτερη τελετή, που θα περιλάμβανε τη χρίση του ατόμου με μύρο και την επίθεση των χεριών, προκειμένου να κατασταθεί το άτομο πιο ολοκληρωμένο μέλος της εκκλησίας;

Πώς Ξεκίνησε η Τελετή του Χρίσματος;

Ο νηπιοβαφτισμός ήταν ένας από τους κυριότερους παράγοντες που οδήγησαν στην ανάγκη για άλλο ένα μυστήριο. «Έχοντας υπόψη τα προβλήματα που προκαλούνται από το βάφτισμα μωρών», λέει το βιβλίο Χριστιανοσύνη (Christianity), «οι εκκλησίες . . . υπενθυμίζουν σ’ εκείνους που έχουν βαφτιστεί τι ακριβώς σημαίνει αυτό, με το να τους ‘χρίουν’ μετέπειτα στη ζωή τους». Τους υπενθυμίζει πραγματικά το χρίσμα τι σημαίνει το βάφτισμα ή μήπως διαστρέφει την αλήθεια σχετικά με το βάφτισμα;

Είναι γεγονός ότι ο νηπιοβαφτισμός δεν υποστηρίζεται πουθενά στις Γραφές. Λόγου χάρη, το ράντισμα του μωρού με νερό δεν απαλλάσσει το μωρό από την προπατορική αμαρτία· μόνο η πίστη στην απολυτρωτική θυσία του Χριστού Ιησού μπορεί να καταστήσει δυνατό κάτι τέτοιο. (Ιωάννης 3:16, 36· 1 Ιωάννου 1:7) Το βάφτισμα στο νερό είναι ένα εξωτερικό σύμβολο που δείχνει ότι το άτομο που βαφτίζεται έχει αφιερωθεί πλήρως μέσω του Ιησού στο να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά Θεού. Το βάφτισμα στο νερό είναι για μαθητές—για ‘πιστούς’—και όχι για νήπια.—Ματθαίος 28:19, 20· Πράξεις 8:12.

«Πού τελείωνε το Βάφτισμα και πού άρχιζε το Χρίσμα;» ρωτάει η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια. Και δίνει την απάντηση: «Ίσως δεν πρέπει να προσπαθούμε να το ξεκαθαρίσουμε αυτό με μεγάλη ακρίβεια, επειδή έχουμε να κάνουμε με μια και μοναδική τελετή στην πρώτη Εκκλησία». Ναι, τον πρώτο αιώνα, η «μια και μοναδική τελετή» που καθιστούσε τα άτομα πλήρη μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας ήταν το βάφτισμα.—Πράξεις 2:41, 42.

Είναι η τελετουργία του χρίσματος, η οποία περιλαμβάνει την επίθεση των χεριών, απαραίτητη προκειμένου να μπορέσει το άτομο να λάβει άγιο πνεύμα; Όχι. Κανονικά, στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία, η επίθεση των χεριών μετά το βάφτισμα γινόταν με σκοπό να λάβουν χώρα κάποιοι ειδικοί διορισμοί ή να δοθούν θαυματουργά χαρίσματα του πνεύματος. Αυτά τα χαρίσματα έπαψαν να δίνονται όταν πέθαναν οι απόστολοι. (1 Κορινθίους 13:1, 8-10) Και η επίθεση των χεριών συνδέεται συχνά, όχι με το βάφτισμα στο νερό, αλλά με την ανάθεση συγκεκριμένων καθηκόντων που θα εκτελούνταν σε σχέση με τη Χριστιανική ιεραποστολική δραστηριότητα. (Πράξεις 6:1-6· 13:1-3) Συνεπώς, η ιδέα ότι το χρίσμα συνεχίζει αυτή την αποστολική επίθεση των χεριών και ότι είναι, όπως λέει το βιβλίο Τα Βασικά Περί της Πίστης: Μια Καθολική Κατήχηση (Basics of the Faith: A Catholic Catechism), ένα «μυστήριο που αλλάζει το άτομο τόσο ριζικά, ώστε μπορεί να λάβει χώρα μόνο μια φορά», δεν ευσταθεί αν εξεταστεί προσεκτικά.

Ο απόστολος Παύλος έδωσε την ακόλουθη προειδοποίηση αναφορικά με την απόκλιση από τη βασική Βιβλική αλήθεια: «Θέλει ελθεί καιρός ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, . . . και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή». (2 Τιμόθεον 4:3, 4) Εντούτοις, αυτοί που πιστεύουν στην τελετή του χρίσματος παραθέτουν ως απόδειξη δυο Γραφικά παραδείγματα.

Γραφική Βάση;

Η αφήγηση που βρίσκεται στα εδάφια Πράξεις 8:14-17 χρησιμοποιείται συχνά ως βάση για το χρίσμα. Όμως, αυτή η επίθεση των χεριών προκειμένου να λάβουν τα άτομα άγιο πνεύμα αποτελούσε μοναδική περίπτωση. Από ποια άποψη; Οι Σαμαρείτες δεν ήταν Ιουδαίοι προσήλυτοι. Άρα, έγιναν οι πρώτοι μη Ισραηλίτες που προστέθηκαν στη Χριστιανική εκκλησία. Όταν ο μαθητής Φίλιππος κήρυξε στη Σαμάρεια, πολλοί Σαμαρείτες ‘βαπτίζονταν, άνδρες και γυναίκες’, αλλά δεν έλαβαν αμέσως το άγιο πνεύμα. (Πράξεις 8:12) Γιατί;

Αν θυμάστε, στον Πέτρο εμπιστεύτηκε ο Χριστός Ιησούς ‘τα κλειδιά της βασιλείας’—το προνόμιο να παρουσιάσει πρώτος αυτός την ευκαιρία για είσοδο στη ‘βασιλεία των ουρανών’ σε διάφορες ομάδες νεοφώτιστων. (Ματθαίος 16:19) Συνεπώς, μόνο όταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης πήγαν στη Σαμάρεια και επέθεσαν τα χέρια τους σ’ αυτούς τους πρώτους μη Ιουδαίους μαθητές, εκχύθηκε το άγιο πνεύμα σ’ αυτούς ως σημάδι της μελλοντικής συμμετοχής τους στη ‘βασιλεία των ουρανών’.

Μερικοί βλέπουν στα εδάφια Πράξεις 19:1-6 την απόδειξη ότι οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν μια ξεχωριστή τελετή μετά το βάφτισμα. Ωστόσο, σ’ αυτή την περίπτωση, είναι φανερό ότι ο λόγος για τον οποίο δεν έλαβαν άγιο πνεύμα μερικοί μαθητές στην πόλη της Εφέσου ήταν ότι αυτοί οι καινούριοι πιστοί είχαν βαφτιστεί στο «βάπτισμα του Ιωάννου», το οποίο δεν ίσχυε πια. (Βλέπε επίσης Πράξεις 18:24-26.) Όταν τους το εξήγησαν αυτό, εκείνοι γρήγορα «εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού». Και σ’ αυτή την περίπτωση, ο απόστολος Παύλος «επέθηκεν επ’ αυτών τας χείρας» ώστε να λάβουν μερικά θαυματουργά χαρίσματα του αγίου πνεύματος του Θεού, εκτός από το ότι υιοθετήθηκαν ως πνευματικοί γιοι του Θεού.—Ρωμαίους 8:15, 16.

Σχετικά μ’ αυτές τις αφηγήσεις, το Νέο Λεξικό Θεολογίας (New Dictionary of Theology) λέει: «Δεν μπορεί να βρεθεί απόδειξη ότι αυτό που συνέβη σ’ εκείνες τις περιπτώσεις εξακολούθησε να γίνεται χωρίς διακοπή και, ακόμα κι αν αυτές παρέχουν κάποιο προηγούμενο, είναι αμφίβολο το αν πρέπει να θεωρούνται ότι καθορίζουν τη διαδικασία για τη μύηση στη Χριστιανοσύνη με τον τρόπο με τον οποίο την καθορίζει το βάφτισμα στο νερό. . . . Οι Πράξεις των Αποστόλων περιλαμβάνουν πολλές περιπτώσεις στις οποίες έγινε βάφτισμα στο νερό χωρίς να επακολουθήσει επίθεση των χεριών (συνεπώς εκείνες οι περιπτώσεις φαίνεται ότι στην πραγματικότητα αποτελούν εξαίρεση)». Ναι, εκείνες οι ενέργειες έγιναν κατ’ εξαίρεση με σκοπό το χειρισμό εξαιρετικών περιπτώσεων.

«Η τελετή που ονομάζεται ‘χρίσμα’», συμπεραίνει το Νέο Λεξικό Θεολογίας, «έχει εξελιχθεί σε μια ‘τελετή που αναζητά τη θεολογία της’». Στην πραγματικότητα, αποτελεί αντιγραφική τελετή, προϊόν ψεύτικων διδασκαλιών, και σίγουρα δεν αποτελεί απαίτηση για τους Χριστιανούς.