Ο Λαός του Ιεχωβά Στερεωνόταν στην Πίστη
«Αι . . . εκκλησίαι εστερεούντο εις την πίστιν και ηυξάνοντο τον αριθμόν καθ’ ημέραν».—ΠΡΑΞΕΙΣ 16:5.
1. Πώς χρησιμοποίησε ο Θεός τον απόστολο Παύλο;
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ χρησιμοποίησε τον Σαύλο από την Ταρσό ως «σκεύος εκλογής». Και αφότου αυτός έγινε ο απόστολος Παύλος, ‘έπαθε’ πολλά. Αλλά μέσω του έργου που έκανε ο ίδιος, καθώς και άλλοι, η οργάνωση του Ιεχωβά απολάμβανε ενότητα και θαυμάσια επέκταση.—Πράξεις 9:15, 16.
2. Γιατί θα είναι ωφέλιμο να εξετάσουμε τα εδάφια Πράξεις 13:1–16:5;
2 Οι Εθνικοί που γίνονταν Χριστιανοί αυξάνονταν διαρκώς, και μια ζωτική συνάθροιση του κυβερνώντος σώματος βοήθησε πολύ στην προώθηση της ενότητας ανάμεσα στο λαό του Θεού και τον έκανε στερεό στην πίστη. Θα είναι πολύ ωφέλιμο να εξετάσουμε αυτές, καθώς και άλλες εξελίξεις, που είναι γραμμένες στα εδάφια Πράξεις 13:1–16:5, γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν σήμερα παρόμοια αύξηση και παρόμοιες πνευματικές ευλογίες. (Ησαΐας 60:22) (Στην προσωπική σας μελέτη των άρθρων αυτού του τεύχους που ασχολούνται με τις Πράξεις, σας συστήνουμε να διαβάσετε τα μέρη αυτού του βιβλίου που παρατίθενται με χοντρά μαύρα στοιχεία.)
Ιεραπόστολοι Αναλαμβάνουν Δράση
3. Ποιο έργο έκαναν οι ‘προφήται και οι διδάσκαλοι’ στην Αντιόχεια;
3 Ορισμένοι άντρες, που στάλθηκαν από την εκκλησία της Αντιόχειας της Συρίας, βοήθησαν εκείνους που είχαν πιστέψει να γίνουν στερεοί στην πίστη. (13:1-5) Στην Αντιόχεια υπήρχαν ‘προφήται και διδάσκαλοι’, ο Βαρνάβας, ο Συμεών (Νίγερ), ο Λούκιος ο Κυρηναίος, ο Μαναήν και ο Σαύλος από την Ταρσό. Οι προφήτες εξηγούσαν το Λόγο του Θεού και προέλεγαν διάφορα γεγονότα, ενώ οι δάσκαλοι παρείχαν διδασκαλία αναφορικά με τις Γραφές και το θεοσεβή τρόπο ζωής. (1 Κορινθίους 13:8· 14:4) Ο Βαρνάβας και ο Σαύλος έλαβαν έναν ειδικό διορισμό. Αφού πήραν μαζί τους τον εξάδελφο του Βαρνάβα, τον Μάρκο, πήγαν στην Κύπρο. (Κολοσσαείς 4:10, ΝΔΜ) Κήρυξαν σε συναγωγές στο ανατολικό τμήμα της Σαλαμίνας, αλλά δεν αναφέρεται ότι οι Ιουδαίοι ανταποκρίθηκαν ευνοϊκά. Αφού αυτοί ευημερούσαν από υλική άποψη, τι ανάγκη είχαν για τον Μεσσία;
4. Τι συνέβη καθώς οι ιεραπόστολοι συνέχισαν να κηρύττουν στην Κύπρο;
4 Ο Θεός ευλόγησε το έργο κηρύγματος σε άλλα μέρη της Κύπρου. (13:6-12) Στην Πάφο, οι ιεραπόστολοι συνάντησαν τον Ιουδαίο μάγο και ψευδοπροφήτη Βαριησού (Ελύμα). Όταν αυτός προσπάθησε να μην αφήσει τον Ανθύπατο Σέργιο Παύλο να ακούσει το λόγο του Θεού, ο Σαύλος γέμισε με άγιο πνεύμα και είπε: ‘Ω πλήρης παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας, υιέ του διαβόλου, εχθρέ πάσης δικαιοσύνης, δεν θέλεις παύσει διαστρέφων τας ευθείας οδούς του Ιεχωβά;’ Τότε το τιμωρό χέρι του Θεού τύφλωσε τον Ελύμα για ένα χρονικό διάστημα, και ο Σέργιος Παύλος ‘επίστευσεν, εκπληττόμενος εις την διδαχήν του Ιεχωβά’.
5, 6. (α) Όταν ο Παύλος μίλησε στη συναγωγή, στην Αντιόχεια της Πισιδίας, τι είπε για τον Ιησού; (β) Ποιο αποτέλεσμα είχε η ομιλία του Παύλου;
5 Από την Κύπρο, όλοι μαζί απέπλευσαν για την πόλη Πέργη της Μικράς Ασίας. Κατόπιν, ο Παύλος και ο Βαρνάβας πήγαν προς τα βόρεια, μέσα από ορεινά περάσματα, όπου είναι πιθανό να συνάντησαν ‘κινδύνους ποταμών και ληστών’, κι έφτασαν στην Αντιόχεια της Πισιδίας. (2 Κορινθίους 11:25, 26) Εκεί, ο Παύλος μίλησε στη συναγωγή. (13:13-41) Ανασκόπησε την πολιτεία του Θεού με τον Ισραήλ και κατέδειξε ότι ο Ιησούς, ένας απόγονος του Δαβίδ, ήταν ο Σωτήρας. Μολονότι οι Ιουδαίοι άρχοντες απαίτησαν το θάνατο του Ιησού, η υπόσχεση που είχε δοθεί στους προπάτορές τους εκπληρώθηκε όταν ο Θεός τον ανέστησε. (Ψαλμός 2:7· 16:10· Ησαΐας 55:3) Ο Παύλος προειδοποίησε τους ακροατές του να μην καταφρονούν το δώρο της σωτηρίας που δίνει ο Θεός μέσω του Χριστού.—Αββακούμ 1:5, Μετάφραση των Εβδομήκοντα.
6 Η ομιλία του Παύλου κίνησε το ενδιαφέρον των ανθρώπων, όπως συμβαίνει και με τις δημόσιες ομιλίες που κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα. (13:42-52) Το επόμενο Σάββατο σχεδόν όλη η πόλη συγκεντρώθηκε για να ακούσει το λόγο του Ιεχωβά, κι αυτό γέμισε ζήλεια τους Ιουδαίους. Φαίνεται ότι μέσα σε μια μόνο βδομάδα, οι ιεραπόστολοι προσηλύτισαν περισσότερους Εθνικούς απ’ όσους είχαν προσηλυτίσει εκείνοι οι Ιουδαίοι σ’ όλη τους τη ζωή! Εφόσον οι Ιουδαίοι έφερναν αντιρρήσεις στον Παύλο και τον βλασφημούσαν, είχε έρθει ο καιρός να λάμψει αλλού το πνευματικό φως, και τους ειπώθηκε: ‘Επειδή απορρίπτετε τον λόγον του Θεού και δεν κρίνετε εαυτούς αξίους της αιωνίου ζωής, ιδού, στρεφόμεθα εις τα έθνη’.—Ησαΐας 49:6, ΜΝΚ.
7. Πώς αντέδρασε στο διωγμό ο Παύλος και ο Βαρνάβας;
7 Τώρα οι Εθνικοί άρχισαν να χαίρονται και όλοι όσοι «ήσαν ωρισμένοι [είχαν τη σωστή διάθεση, ΜΝΚ] δια την αιώνιον ζωήν» πίστεψαν. Αλλά, καθώς ο λόγος του Ιεχωβά εξαπλωνόταν σ’ ολόκληρη τη χώρα, οι Ιουδαίοι παρακίνησαν τις επίσημες γυναίκες (ίσως τις έβαλαν να πιέσουν τους άντρες τους ή άλλους) και τους προύχοντες να επιφέρουν διωγμό στον Παύλο και στον Βαρνάβα, και να τους βγάλουν έξω από τα σύνορά τους. Αλλά αυτό δεν σταμάτησε τους ιεραποστόλους. Αυτοί απλώς «εκτινάξαντες τον κονιορτόν των ποδών αυτών επ’ αυτούς», πήγαν στο Ικόνιο (τη σύγχρονη Κόνυα), μια μεγάλη πόλη στη ρωμαϊκή επαρχία της Γαλατίας. (Λουκάς 9:5· 10:11) Τι έγινε, όμως, με τους μαθητές που έμειναν στην Αντιόχεια της Πισιδίας; Αφού είχαν γίνει στερεοί στην πίστη, συνέχισαν να ‘πληρούνται χαράς και Πνεύματος Αγίου’. Αυτό μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι η εναντίωση δεν είναι ανάγκη να παρακωλύει την πνευματική πρόοδο.
Στερεοί στην Πίστη Παρά το Διωγμό
8. Τι συνέβη ως αποτέλεσμα της επιτυχούς μαρτυρίας που δόθηκε στο Ικόνιο;
8 Ο Παύλος και ο Βαρνάβας αποδείχτηκαν και οι ίδιοι στερεοί στην πίστη παρά το διωγμό. (14:1-7) Ανταποκρινόμενοι στη μαρτυρία που έδωσαν αυτοί στη συναγωγή του Ικονίου, πολλοί Ιουδαίοι και Έλληνες πίστεψαν. Όταν οι Ιουδαίοι που δεν είχαν πιστέψει έστρεψαν τους Εθνικούς κατά των καινούριων πιστών, οι δυο αυτοί ακούραστοι εργάτες μίλησαν θαρραλέα έχοντας εξουσία Θεού, κι εκείνος έδειξε την επιδοκιμασία του δίνοντάς τους τη δύναμη να εκτελούν σημεία. Αυτό δίχασε τον όχλο—μερικοί πήγαν με το μέρος των Ιουδαίων και άλλοι με το μέρος των αποστόλων (απεσταλμένων). Οι απόστολοι δεν ήταν δειλοί, αλλά, όταν έμαθαν ότι είχε γίνει μια σκευωρία για να τους λιθοβολήσουν, ενήργησαν με σοφία και πήγαν να κηρύξουν στη Λυκαονία, μια περιοχή της Μικράς Ασίας, στη νότια Γαλατία. Κι εμείς επίσης, με το να είμαστε συνετοί, μπορούμε συχνά να παραμείνουμε δραστήριοι στη διακονία παρά την εναντίωση.—Ματθαίος 10:23.
9, 10. (α) Τι έκαναν οι κάτοικοι των Λύστρων όταν θεραπεύτηκε ένας χωλός; (β) Πώς αντέδρασε ο Παύλος και ο Βαρνάβας στα Λύστρα;
9 Στη συνέχεια δόθηκε μαρτυρία στα Λύστρα, μια πόλη της Λυκαονίας. (14:8-18) Εκεί ο Παύλος θεράπευσε έναν εκ γενετής χωλό. Επειδή δεν κατάλαβαν ότι ο Ιεχωβά ήταν υπεύθυνος για το θαύμα, τα πλήθη φώναξαν: «Οι θεοί ομοιωθέντες με ανθρώπους κατέβησαν προς ημάς»! Επειδή αυτά τα λόγια τα είπαν στη γλώσσα που μιλιόταν στη Λυκαονία, ο Βαρνάβας και ο Παύλος δεν ήξεραν τι γινόταν. Μια και ο Παύλος ήταν ο κύριος ομιλητής, εκείνοι οι άνθρωποι τον πέρασαν για τον Ερμή (τον εύγλωττο αγγελιοφόρο των θεών) και νόμισαν ότι ο Βαρνάβας ήταν ο Δίας, ο μεγαλύτερος από τους θεούς των Ελλήνων.
10 Μάλιστα ο ιερέας του Δία έφερε ταύρους και στεφάνια, για να προσφέρει θυσίες στον Παύλο και στον Βαρνάβα. Ίσως μιλώντας την ελληνική γλώσσα, που την καταλάβαιναν οι περισσότεροι, ή χρησιμοποιώντας διερμηνέα, οι επισκέπτες έσπευσαν να εξηγήσουν ότι ήταν κι αυτοί άνθρωποι με αδυναμίες και ότι διακήρυτταν τα καλά νέα ώστε να επιστρέψουν οι άνθρωποι ‘απ’ αυτά τα μάταια’ πράγματα (τους χωρίς ζωή θεούς, δηλαδή τα είδωλα) στον ζωντανό Θεό. (1 Βασιλέων 16:13, ΜΝΚ· Ψαλμός 115:3-9· 146:6) Ναι, ο Θεός είχε επιτρέψει προηγουμένως στα έθνη (αλλά όχι στους Εβραίους) να τραβάνε το δρόμο τους, αν και δεν τους άφησε χωρίς καμιά μαρτυρία για την ύπαρξή του και την καλοσύνη του, ‘δίνοντάς τους βροχές και καιρούς καρποφόρους, γεμίζοντας την καρδιά τους με τροφή και ευφροσύνη’. (Ψαλμός 147:8) Παρά τη λογική αυτή εξήγηση, ο Βαρνάβας και ο Παύλος μόλις και μετά βίας κατάφεραν να κάνουν τα πλήθη να μην τους προσφέρουν θυσίες. Ωστόσο, οι ιεραπόστολοι δεν δέχτηκαν να τους προσφερθεί τιμή σαν να ήταν θεοί ούτε χρησιμοποίησαν τέτοια εξουσία για να εδραιώσουν τη Χριστιανοσύνη σ’ εκείνη την περιοχή. Τι θαυμάσιο παράδειγμα, ιδιαίτερα αν εμείς έχουμε την τάση να επιζητούμε κολακείες για τα όσα μας επιτρέπει ο Ιεχωβά να επιτελούμε στην υπηρεσία του!
11. Τι μπορούμε να μάθουμε από τη δήλωση «Δια πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού»;
11 Ξαφνικά, ξεπρόβαλε το απαίσιο πρόσωπο του διωγμού. (14:19-28) Πώς συνέβη αυτό; Τα πλήθη, αφού πείστηκαν από τους Ιουδαίους που είχαν έρθει από την Αντιόχεια της Πισιδίας κι από το Ικόνιο, λιθοβόλησαν τον Παύλο και τον έσυραν έξω από την πόλη, νομίζοντας ότι ήταν νεκρός. (2 Κορινθίους 11:24, 25) Αλλά όταν συγκεντρώθηκαν ολόγυρά του οι μαθητές, εκείνος σηκώθηκε και μπήκε στα Λύστρα κρυφά, πιθανόν μέσα στο σκοτάδι. Την επομένη, αυτός και ο Βαρνάβας πήγαν στη Δέρβη, όπου πολλά άτομα έγιναν μαθητές. Όταν ξαναεπισκέφτηκαν τα Λύστρα, το Ικόνιο και την Αντιόχεια, οι ιεραπόστολοι ενίσχυσαν τους μαθητές, τους ενθάρρυναν για να εμμένουν στην πίστη και τους είπαν: «Δια πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού». Ως Χριστιανοί, κι εμείς επίσης πρέπει να αναμένουμε ότι θα υποστούμε θλίψεις και δεν θα πρέπει να προσπαθούμε να τις αποφύγουμε συμβιβάζοντας την πίστη μας. (2 Τιμόθεον 3:12) Τότε, διορίστηκαν πρεσβύτεροι στις εκκλησίες για τις οποίες γράφτηκε η προς Γαλάτας επιστολή του Παύλου.
12. Όταν τέλειωσε το πρώτο ιεραποστολικό ταξίδι του Παύλου, τι έκαναν οι δυο ιεραπόστολοι;
12 Περνώντας μέσα από την Πισιδία, ο Παύλος και ο Βαρνάβας κήρυξαν το λόγο στην Πέργη, μια σημαντική πόλη της Παμφυλίας. Αργότερα, επέστρεψαν στην Αντιόχεια της Συρίας. Τώρα, το πρώτο ταξίδι του Παύλου είχε φτάσει στο τέλος του, και οι δυο ιεραπόστολοι πληροφόρησαν την εκκλησία για «όσα έκαμεν ο Θεός δι’ αυτών, και ότι ήνοιξεν εις τα έθνη θύραν πίστεως». Αυτοί έμειναν λίγο καιρό με τους μαθητές στην Αντιόχεια και, χωρίς αμφιβολία, αυτό βοήθησε πολύ τους μαθητές εκείνους να γίνουν στερεοί στην πίστη. Παρόμοια αποτελέσματα από πνευματική άποψη έχουν σήμερα οι επισκέψεις των περιοδευόντων επισκόπων.
Απαντάται Ένα Ζωτικό Ερώτημα
13. Για να μη διασπαστεί η Χριστιανοσύνη σε Εβραϊκές και μη Ιουδαϊκές φατρίες, τι χρειαζόταν;
13 Για να υπάρχει σταθερότητα στην πίστη, απαιτούνταν ενότητα σκέψης. (1 Κορινθίους 1:10) Για να μη διασπαστεί η Χριστιανοσύνη σε Εβραϊκές και μη Ιουδαϊκές φατρίες, χρειαζόταν να αποφασίσει το κυβερνών σώμα αν οι Εθνικοί που συνέρεαν στην οργάνωση του Θεού έπρεπε να τηρούν το Μωσαϊκό Νόμο και να περιτέμνονται. (15:1-5) Ορισμένοι από την Ιουδαία είχαν ήδη πάει στην Αντιόχεια της Συρίας και είχαν αρχίσει να διδάσκουν στους Εθνικούς που είχαν πιστέψει ότι, αν δεν περιτμηθούν, δεν μπορούν να σωθούν. (Έξοδος 12:48) Γι’ αυτό, ο Παύλος, ο Βαρνάβας και άλλοι στάλθηκαν στους αποστόλους και στους πρεσβυτέρους της Ιερουσαλήμ. Ακόμη κι εκεί, ορισμένοι πιστοί, οι οποίοι ήταν παλιότερα Φαρισαίοι που ενδιαφέρονταν κυρίως για το γράμμα του Νόμου, επέμεναν ότι οι Εθνικοί έπρεπε να περιτέμνονται και να τηρούν το Νόμο.
14. (α) Αν και έγιναν συζητήσεις στη συνάντηση της Ιερουσαλήμ, ποιο καλό παράδειγμα τέθηκε; (β) Ποια ήταν η ουσία του σκεπτικού που ανέπτυξε ο Πέτρος σ’ εκείνη την περίπτωση;
14 Έγινε μια συνάντηση για να εξακριβωθεί ποιο ήταν το θέλημα του Θεού. (15:6-11) Ναι, έγιναν συζητήσεις, αλλά δεν υπήρξαν διαμάχες, καθώς εξέφραζαν τη γνώμη τους άντρες που είχαν ισχυρές πεποιθήσεις—θαυμάσιο παράδειγμα για τους πρεσβυτέρους σήμερα! Σε λίγο, ο Πέτρος είπε: ‘Ο Θεός εξέλεξε δια του στόματός μου να ακούσωσι τα έθνη [οι Εθνικοί, ΜΝΚ] [όπως ο Κορνήλιος] τον λόγον του ευαγγελίου και να πιστεύσωσι. Έδωκεν εις αυτούς μαρτυρίαν, χαρίσας εις αυτούς το Πνεύμα το Άγιον και δεν έκαμεν ουδεμίαν διάκρισιν μεταξύ ημών και αυτών. [Πράξεις 10:44-47] Τώρα λοιπόν δια τι πειράζετε τον Θεόν, επιβάλλοντες ζυγόν [την υποχρέωση να τηρούν το Νόμο] εις τον τράχηλον των μαθητών, τον οποίον ούτε οι πατέρες ημών ούτε ημείς δεν ηδυνήθημεν να βαστάσωμεν; Αλλά [εμείς, οι κατά σάρκα Ιουδαίοι] δια της χάριτος [παρ’ αξία καλοσύνης, ΜΝΚ] του Κυρίου Ιησού Χριστού πιστεύομεν ότι θέλομεν σωθή καθ’ ον τρόπον και εκείνοι’. Το γεγονός ότι ο Θεός δέχτηκε απερίτμητους Εθνικούς έδειξε ότι η περιτομή και η τήρηση του Νόμου δεν ήταν απαραίτητα πράγματα για τη σωτηρία.—Γαλάτας 5:1.
15. Ποια βασικά σημεία τόνισε ο Ιάκωβος, και τι πρότεινε να γράψουν στους Εθνικούς Χριστιανούς;
15 Η εκκλησία έμεινε σιωπηλή όταν τέλειωσε ο Πέτρος, αλλά επρόκειτο να ειπωθούν κι άλλα. (15:12-21) Ο Βαρνάβας και ο Παύλος μίλησαν για τα σημεία που εκτέλεσε ο Θεός μέσω αυτών, ανάμεσα στους Εθνικούς. Κατόπιν, ο εισηγητής, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο Ιάκωβος, είπε: ‘Ο Συμεών [το εβραϊκό όνομα του Πέτρου] εφανέρωσε τίνι τρόπω ο Θεός επεσκέφθη τα έθνη ώστε να λάβη εξ αυτών λαόν δια το όνομα αυτού’. Ο Ιάκωβος έδειξε ότι η προειπωμένη ανοικοδόμηση ‘της σκηνής του Δαβίδ’ (η επανεγκαθίδρυση της βασιλείας στη γραμμή του Δαβίδ) εκπληρωνόταν με τη σύναξη μαθητών του Ιησού (κληρονόμων της Βασιλείας) τόσο μέσα από τους Ιουδαίους όσο και μέσα από τους Εθνικούς. (Αμώς 9:11, 12, Μετάφραση των Εβδομήκοντα· Ρωμαίους 8:17) Αφού ο Θεός είχε αυτόν το σκοπό, οι μαθητές έπρεπε να τον δεχτούν. Ο Ιάκωβος συμβούλεψε να γράψουν στους Εθνικούς Χριστιανούς να απέχουν (1) από μιάσματα των ειδώλων, (2) από πορνεία και (3) από αίμα και από πνικτό. Αυτές οι απαγορεύσεις εμπερικλείονταν στα συγγράμματα του Μωυσή, τα οποία διαβάζονταν στις συναγωγές κάθε Σάββατο.—Γένεσις 9:3, 4· 12:15-17· 35:2, 4.
16. Για ποια τρία σημεία δίνει καθοδήγηση, μέχρι και για τις μέρες μας, η επιστολή του κυβερνώντος σώματος του πρώτου αιώνα;
16 Το κυβερνών σώμα έστειλε, στη συνέχεια, μια επιστολή στους Εθνικούς Χριστιανούς της Αντιόχειας, της Συρίας και της Κιλικίας. (15:22-35) Το άγιο πνεύμα και τα άτομα που έγραψαν την επιστολή παράγγειλαν ότι απαιτούνταν αποχή από ειδωλόθυτα, από αίμα (που μερικοί το έτρωγαν τακτικά), από πνικτά, από τα οποία δεν είχε στραγγιστεί το αίμα (κρέας που το θεωρούσαν λιχουδιά πολλοί ειδωλολάτρες) και από πορνεία (δηλαδή, αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις έξω από το Γραφικό γάμο). Απέχοντας απ’ αυτά τα πράγματα, αυτοί θα ευημερούσαν πνευματικά, όπως ευημερούν σήμερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή συμμορφώνονται μ’ αυτά τα ‘αναγκαία’ πράγματα. Τα λόγια «Έρρωσθε [καλή σας υγεία, ΜΝΚ]» ισοδυναμούσαν με χαιρετισμό, και δεν θα πρέπει να συμπεράνει κανείς ότι αυτές οι απαιτήσεις ήταν κυρίως μέτρα για την προστασία της υγείας. Όταν διαβάστηκε η επιστολή στην Αντιόχεια, η εκκλησία χάρηκε για την ενθάρρυνση που έλαβε μέσω αυτής. Εκείνο τον καιρό, ο λαός του Θεού στην Αντιόχεια στερεωνόταν επίσης στην πίστη μέσω των ενθαρρυντικών λόγων του Παύλου, του Σίλα, του Βαρνάβα και άλλων. Είθε κι εμείς να επιζητούμε τρόπους για να ενθαρρύνουμε και να εποικοδομούμε τους ομοπίστους μας.
Αρχίζει το Δεύτερο Ιεραποστολικό Ταξίδι
17. (α) Ποιο πρόβλημα ανέκυψε όταν γίνονταν τα σχέδια για δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι; (β) Όταν ο Παύλος και ο Βαρνάβας διαφώνησαν, πώς χειρίστηκαν το θέμα;
17 Όταν γίνονταν τα σχέδια για δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι, ανέκυψε κάποιο πρόβλημα. (15:36-41) Ο Παύλος πρότεινε να ξαναεπισκεφτεί ο ίδιος, μαζί με τον Βαρνάβα, τις εκκλησίες στην Κύπρο και στη Μικρά Ασία. Ο Βαρνάβας συμφώνησε, αλλά θέλησε να πάρουν μαζί τους και τον εξάδελφό του, τον Μάρκο. Ο Παύλος διαφώνησε, επειδή ο Μάρκος τούς είχε εγκαταλείψει στην Παμφυλία. Τότε, συνέβη «ερεθισμός [έντονο ξέσπασμα θυμού, ΜΝΚ]». Αλλά ούτε ο Παύλος ούτε ο Βαρνάβας δεν κοίταξαν να βρουν το δίκιο τους, προσπαθώντας να ανακατέψουν άλλους πρεσβυτέρους ή το κυβερνών σώμα σ’ αυτή την προσωπική τους υπόθεση. Τι θαυμάσιο παράδειγμα!
18. Ποιο αποτέλεσμα είχε ο χωρισμός του Παύλου και του Βαρνάβα, και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε εμείς απ’ αυτό το περιστατικό;
18 Ωστόσο, αυτή η διαφωνία τούς έκανε να χωρίσουν. Ο Βαρνάβας πήρε μαζί του τον Μάρκο και πήγε στην Κύπρο. Ο Παύλος, μαζί με τον Σίλα, πήγε ‘στη Συρία και στην Κιλικία, επιστηρίζοντας τις εκκλησίες’. Ο Βαρνάβας μπορεί να είχε επηρεαστεί από τους οικογενειακούς δεσμούς, αλλά θα έπρεπε να αναγνωρίσει το γεγονός ότι ο Παύλος ήταν απόστολος και είχε διαλεχτεί ως «σκεύος εκλογής». (Πράξεις 9:15) Και τι θα πούμε για τη δική μας περίπτωση; Αυτό το περιστατικό θα πρέπει να εντυπώσει στο νου μας ότι είναι ανάγκη να αναγνωρίζουμε τη θεοκρατική εξουσία και να συνεργαζόμαστε πλήρως με ‘τον πιστό και φρόνιμο δούλο’.—Ματθαίος 24:45-47.
Πρόοδος με Ειρήνη
19. Ποιο παράδειγμα παίρνουν από τον Τιμόθεο οι σημερινοί Χριστιανοί νεαροί;
19 Δεν επιτράπηκε σ’ αυτή τη διαφωνία να επηρεάσει την ειρήνη της εκκλησίας. Ο λαός του Θεού συνέχισε να γίνεται στερεός στην πίστη. (16:1-5) Ο Παύλος και ο Σίλας πήγαν στη Δέρβη και μετά στα Λύστρα. Εκεί ζούσε ο Τιμόθεος, γιος μιας Εβραίας πιστής, της Ευνίκης, και του Έλληνα άντρα της, που δεν ήταν Χριστιανός. Ο Τιμόθεος ήταν νεαρός, γιατί ακόμη και μετά από 18 ή 20 χρόνια τού ειπώθηκε: «Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητά σου». (1 Τιμόθεον 4:12) Αφού «είχε καλήν μαρτυρίαν υπό των εν Λύστροις και Ικονίω [που βρισκόταν σε απόσταση περίπου 29 χιλιομέτρων] αδελφών», ήταν γνωστός για τη θαυμάσια διακονία του και τις καλές του ιδιότητες. Οι Χριστιανοί νεαροί σήμερα θα πρέπει να επιζητούν τη βοήθεια του Ιεχωβά για να αποκτήσουν μια παρόμοια φήμη. Ο Παύλος περιέτεμε τον Τιμόθεο, επειδή θα πήγαιναν σε σπίτια και συναγωγές Ιουδαίων οι οποίοι ήξεραν ότι ο πατέρας του Τιμόθεου ήταν Εθνικός, και ο απόστολος ήθελε να μην υπάρχει τίποτα που να παρεμποδίζει τη δυνατότητα προσέγγισης σε Ιουδαίους, άντρες και γυναίκες, που χρειαζόταν να μάθουν για τον Μεσσία. Χωρίς να παραβιάζουν Βιβλικές αρχές, και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνονται τα καλά νέα αποδεκτά από ανθρώπους όλων των ειδών.—1 Κορινθίους 9:19-23.
20. Τι αποτέλεσμα είχε η συμμόρφωση με την επιστολή που έστειλε το κυβερνών σώμα του πρώτου αιώνα, και πώς νομίζετε ότι θα πρέπει να επηρεάζει εμάς αυτό;
20 Με τον Τιμόθεο βοηθό τους, ο Παύλος και ο Σίλας ‘παρέδιδον εις τους μαθητάς να φυλάττουν τα δόγματα’ του κυβερνώντος σώματος. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Προφανώς αναφερόμενος στη Συρία, στην Κιλικία και στη Γαλατία, ο Λουκάς έγραψε: «Αι . . . εκκλησίαι εστερεούντο εις την πίστιν και ηυξάνοντο τον αριθμόν καθ’ ημέραν». Ναι, η συμμόρφωση με την επιστολή που έστειλε το κυβερνών σώμα είχε ως αποτέλεσμα την ενότητα και την πνευματική ευημερία. Τι θαυμάσιο παράδειγμα για τους κρίσιμους καιρούς μας, τώρα που ο λαός του Ιεχωβά χρειάζεται να παραμένει ενωμένος και στερεός στην πίστη!
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Πώς αντέδρασε στο διωγμό ο Παύλος και ο Βαρνάβας;
◻ Τι μπορούμε να μάθουμε από τη δήλωση «Δια πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού»;
◻ Ποιες συμβουλές παίρνουμε από τα τρία σημεία της επιστολής που έστειλε το κυβερνών σώμα του πρώτου αιώνα;
◻ Πώς εφαρμόζονται σ’ εμάς σήμερα οι παράγοντες που έκαναν στερεούς στην πίστη τους Μάρτυρες του Ιεχωβά τον πρώτο αιώνα;