Τι μπορεί να λεχθεί για το πλοίο που ναυάγησε στη Μάλτα, στο οποίο επέβαινε ο Παύλος; Αυτό ήταν ένα καράβι για μεταφορά σιτηρών, «ένα πλοίο από την Αλεξάνδρεια το οποίο έπλεε για την Ιταλία». (Πράξεις 27:6, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Οι στόλοι που περιλάμβαναν τέτοια πλοία ήταν ιδιοκτησία Ελλήνων, Φοινίκων και Συρίων, οι οποίοι τα διοικούσαν και τα εξόπλιζαν. Εντούτοις, τα πλοία αυτά ήταν μισθωμένα από το Κράτος. «Όπως συνέβαινε και με τη συλλογή των φόρων», λέει ο ιστορικός Ουίλιαμ Μ. Ράμσεϊ, «η κυβέρνηση το θεωρούσε πιο εύκολο να αναθέτει εργολαβικά αυτό το έργο αντί να οργανώνει η ίδια τον τεράστιο μηχανισμό που απαιτούνταν σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό προκειμένου να επιτελεστεί αυτή η σπουδαία υπηρεσία».

Η Ρώμη βασιζόταν επίσης στη ναυσιπλοΐα για τον εφοδιασμό της με τρόφιμα. Έχοντας περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους, η Ρώμη είχε τεράστιες ανάγκες σε σιτηρά—από 250.000 ως 400.000 τόνους περίπου το χρόνο. Από πού προέρχονταν όλα αυτά τα σιτηρά; Ο Φλάβιος Ιώσηπος λέει ότι ο Ηρώδης Αγρίππας Β΄ ανέφερε πως η Βόρεια Αφρική τροφοδοτούσε τη Ρώμη τους οχτώ μήνες του έτους, ενώ η Αίγυπτος έστελνε σιτηρά που επαρκούσαν στην πόλη για τους τέσσερις υπόλοιπους μήνες. Χιλιάδες καράβια χρησιμοποιούνταν για τον εφοδιασμό της πόλης με σιτηρά.