Θα Έχουν Ποτέ Ειρήνη οι Ταλαιπωρημένοι;

ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ να δείτε το τέλος των παθημάτων, όχι μόνο των δικών σας αλλά και όλων των ανθρώπων; Εξετάστε τα ακόλουθα παραδείγματα:

Η Σόνια έχει περάσει αρκετές ταλαιπωρίες.a Πρώτα, ανακάλυψε ότι ο σύζυγός της διατηρούσε μοιχικό δεσμό επί δέκα χρόνια. Κατόπιν, ο μικρότερος γιος της προσβλήθηκε από τον ιό HIV και πέθανε από AIDS. Έπειτα από δύο χρόνια, αρρώστησε ο άλλος γιος της, και σύντομα πέθανε και αυτός από AIDS. «Η τελική φάση της ασθένειάς του διήρκεσε πάρα πολύ», θυμάται η Σόνια. «Υπέφερε από έντονη κατάθλιψη, έχασε τα μαλλιά του και δεν έβλεπε καλά. Ήταν πολύ θλιβερό».

Η Φαμπιάνα, μια φοιτήτρια από τη Βραζιλία, στενοχωριόταν για τις κοινωνικές αδικίες που υπάρχουν στον κόσμο. Αργότερα, η τραγωδία έπληξε τη δική της ζωή. Ο αδελφός της, ο οποίος υπέφερε από κατάθλιψη, αυτοκτόνησε. Όταν η Φαμπιάνα έχασε την εργασία της, κάποια φίλη της τής πρότεινε να βρει έναν πάι-ντι-σέιντου (μάγο γιατρό), ισχυριζόμενη ότι για να υποφέρει η Φαμπιάνα τέτοιες κακοτυχίες κάποιος θα πρέπει να της είχε κάνει μάγια! Αλλά ο πάι-ντι-σέιντου δεν της έφερε ανακούφιση. Απεναντίας, η Φαμπιάνα υπέφερε, και τα βάσανά της την κρατούσαν άυπνη.

Οι ταλαιπωρίες στη ζωή της Άννας άρχισαν πολύ πιο νωρίς. «Όταν ήμουν ενός έτους», αφηγείται, «η μητέρα μου με εγκατέλειψε, και έτσι με πήρε η γιαγιά μου». Κατόπιν, όταν η Άννα ήταν μόλις τριών ετών, η γιαγιά της πέθανε. Η Άννα στάλθηκε σε κάποιο ορφανοτροφείο στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου έμεινε ως την ηλικία των 13 ετών. «Εκεί μας κακομεταχειρίζονταν πολύ, και έγινα στασιαστική», λέει η ίδια. «Καθώς μεγάλωνα, αρπαζόμουν σχεδόν για το καθετί».

Φαίνεται ότι οι ταλαιπωρίες αγγίζουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τη ζωή κάθε ανθρώπου. Πράγματι, καθημερινά συναντούμε ιστορίες για ανθρώπινες τραγωδίες—όποτε βλέπουμε, διαβάζουμε ή ακούμε ειδήσεις. «Για πρώτη φορά στη δική μας . . . εποχή των μέσων μαζικής επικοινωνίας κατάντησε ουσιαστικά αδύνατον να ξεφύγουμε από το συνεχή καταιγισμό των άσχημων νέων», γράφει η Δρ Μαίρη Σάικς Γουάιλι. «Πόλεμοι, φυσικές καταστροφές, βιομηχανικές καταστροφές, αιματοβαμμένοι δρόμοι, έγκλημα, τρομοκρατία, σεξουαλική κακοποίηση, βιασμοί, βία στο σπίτι—όλα αυτά κάνουν τις τραυματικές εμπειρίες να αποτελούν το καθημερινό φρικιαστικό ρεφρέν του 20ού αιώνα». Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, συνοψίζοντας την κατάσταση, είπε με ρεαλισμό τα εξής σχετικά με τα ανθρώπινα βιώματα: «Όλη η δημιουργία εξακολουθεί να στενάζει μαζί και να πονάει μαζί μέχρι τώρα».—Ρωμαίους 8:22.

Τι θα λεχθεί για εσάς; Περνάτε ταλαιπωρίες; Τι είδους ανακούφιση μπορείτε να αναμένετε; Θα αποκτήσετε ποτέ αληθινή ειρήνη; Η Σόνια, η Φαμπιάνα και η Άννα βρήκαν γνήσια παρηγοριά και ειρήνη σε κάποιο βαθμό! Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με αυτό στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]