Επιδημία — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΕΠΙΔΗΜΙΑ

Οποιαδήποτε ταχύτατα μεταδιδόμενη λοιμώδης νόσος, ικανή να προσλάβει πολύ μεγάλες διαστάσεις και να προκαλέσει το θάνατο. Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «επιδημία» (ντέβερ) προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει «θανατώνω». (2Χρ 22:10) Σε πολλά εδάφια η επιδημία συσχετίζεται με την εκτέλεση θεϊκής κρίσης, τόσο για το λαό ο οποίος έφερε το όνομα του Θεού όσο και για τους εναντίους τους.—Εξ 9:15· Αρ 14:12· Ιεζ 38:2, 14-16, 22, 23· Αμ 4:10· βλέπε ΠΛΗΓΗ, ΠΛΗΓΜΑ.

Επακόλουθο της Εγκατάλειψης του Θεϊκού Νόμου. Στο έθνος του Ισραήλ δόθηκε η προειδοποίηση ότι, αν αρνούνταν να τηρήσουν τη διαθήκη που είχε κάνει ο Θεός μαζί τους, εκείνος θα “έστελνε επιδημία ανάμεσά τους”. (Λευ 26:14-16, 23-25· Δευ 28:15, 21, 22) Από την αρχή ως το τέλος των Γραφών, η υγεία—είτε η σωματική είτε η πνευματική—συσχετίζεται με την ευλογία του Θεού (Δευ 7:12, 15· Ψλ 103:1-3· Παρ 3:1, 2, 7, 8· 4:21, 22· Απ 21:1-4), ενώ η ασθένεια συσχετίζεται με την αμαρτία και την ατέλεια. (Εξ 15:26· Δευ 28:58-61· Ησ 53:4, 5· Ματ 9:2-6, 12· Ιωα 5:14) Έτσι λοιπόν, ενώ αληθεύει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ο Ιεχωβά Θεός επέφερε άμεσα και ακαριαία κάποια πάθηση σε μερικά άτομα, όπως τη λέπρα της Μαριάμ, του Οζία και του Γιεζί (Αρ 12:10· 2Χρ 26:16-21· 2Βα 5:25-27), φαίνεται ότι σε πολλές περιπτώσεις οι ασθένειες και οι επιδημίες που προέκυπταν ήταν τα φυσικά και αναπόφευκτα επακόλουθα της αμαρτωλής πορείας ορισμένων προσώπων ή εθνών. Αυτοί απλώς θέριζαν ό,τι είχαν σπείρει, και τα σάρκινα σώματά τους υφίσταντο τις συνέπειες των εσφαλμένων οδών τους. (Γα 6:7, 8) Σχετικά με αυτούς που στρέφονταν σε χυδαία σεξουαλική ανηθικότητα, ο απόστολος Παύλος λέει ότι ο Θεός «τούς παρέδωσε σε ακαθαρσία, ώστε τα σώματά τους να ατιμάζονται ανάμεσά τους . . . λαβαίνοντας για τον εαυτό τους την πλήρη ανταπόδοση που τους άξιζε για την πλάνη τους».—Ρω 1:24-27.

Επίδραση στον Ισραήλ. Άρα λοιπόν, η προειδοποίηση του Θεού προς τον Ισραήλ στην ουσία τους πληροφορούσε για τις πολλές παθήσεις που θα επέφερε αναπόφευκτα ανάμεσά τους μια πορεία ανυπακοής προς το θέλημά του. Ο Νόμος του τον οποίο είχαν λάβει απέτρεπε τις ασθένειες και τους προστάτευε από αυτές, χάρη στους υψηλούς κανόνες του για την ηθική και την υγιεινή (βλέπε ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ [Ακρίβεια των Γραφικών Αντιλήψεων]) και χάρη στην επωφελή επίδραση που ασκούσε στην ψυχική και στη συναισθηματική τους κατάσταση. (Ψλ 19:7-11· 119:102, 103, 111, 112, 165) Αυτό για το οποίο μιλούν τα εδάφια Λευιτικό 26:14-16 δεν είναι κάποια περιστασιακή παραβίαση εκείνου του Νόμου, αλλά η ολοκληρωτική εγκατάλειψη και απόρριψη των κανόνων του, πράγμα που θα καθιστούσε οπωσδήποτε το έθνος ευάλωτο σε κάθε είδους ασθένεια και μεταδοτική νόσο. Η ιστορία—αρχαία και σύγχρονη—πιστοποιεί αυτό το γεγονός.

Το έθνος του Ισραήλ περιέπεσε σε χονδροειδή αποστασία, και στην προφητεία του Ιεζεκιήλ ο λαός παρουσιάζεται να λέει ότι “σάπιζε” εξαιτίας των ανταρσιών και των αμαρτιών του. (Ιεζ 33:10, 11· παράβαλε 24:23.) Όπως είχε προειπωθεί, το έθνος γνώρισε “το σπαθί και την πείνα και την επιδημία”, κάτι που αποκορυφώθηκε τον καιρό της βαβυλωνιακής εισβολής. (Ιερ 32:24) Η συχνή συσχέτιση της επιδημίας με το σπαθί και την πείνα (Ιερ 21:9· 27:13· Ιεζ 7:15) βρίσκεται σε αρμονία με γνωστά γεγονότα. Οι επιδημίες συνήθως συνοδεύουν ή ακολουθούν τον πόλεμο και τις συνεπαγόμενες ελλείψεις τροφίμων. Όταν μια εχθρική δύναμη εισβάλλει σε κάποια χώρα, οι γεωργικές εργασίες αναστέλλονται και οι σοδειές συχνά κατάσχονται ή καίγονται. Οι πολιορκούμενες πόλεις αποκόπτονται από τις εξωτερικές πηγές προμηθειών και ο πληθυσμός που αναγκάζεται να ζήσει συνωστισμένος και σε ανθυγιεινές συνθήκες υποφέρει από πείνα. Κάτω από αυτές τις περιστάσεις, η αντίσταση στις ασθένειες μειώνεται, και ανοίγει ο δρόμος για τη θανατηφόρα επίθεση των επιδημιών.

Στην “Τελική Περίοδο του Συστήματος Πραγμάτων”. Προλέγοντας την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και “την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων”, ο Ιησούς έδειξε ότι οι επιδημίες θα αποτελούσαν αξιοπρόσεκτο γνώρισμα της χρονικής περιόδου πριν από τη «μεγάλη θλίψη». (Ματ 24:3, 21· Λου 21:10, 11) Τα εδάφια Αποκάλυψη 6:1-8, που γράφτηκαν μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ (η οποία συνοδεύτηκε από μεγάλη πείνα και αρρώστιες), στρέφουν την προσοχή σε έναν μελλοντικό καιρό σπαθιού, πείνας και “θανατηφόρας πληγής”. Αυτά θα λάβαιναν χώρα μετά την εμφάνιση του εστεμμένου αναβάτη ενός λευκού αλόγου ο οποίος προχωρεί για να νικήσει, μιας μορφής που παραλληλίζεται απόλυτα με εκείνη των εδαφίων Αποκάλυψη 19:11-16, η οποία περιγράφει σαφώς τον ανάσσοντα Χριστό Ιησού.

Η Προστασία του Ιεχωβά. Ο Βασιλιάς Σολομών προσευχήθηκε να μπορεί ο λαός του Ιεχωβά, σε περίπτωση που απειλούνταν από επιδημία, να προσεύχονται σε Αυτόν για ανακούφιση, απλώνοντας τις παλάμες τους προς το ναό, και να εισακούονται. (1Βα 8:37-40· 2Χρ 6:28-31) Η ικανότητα που έχει ο Ιεχωβά να προστατεύει τον πιστό υπηρέτη του και από πνευματική βλάβη επίσης, περιλαμβανομένης και της βλάβης η οποία προκαλείται από την ηθική και την πνευματική «επιδημία που περπατάει στη σκοτεινιά», εκφράζεται παρηγορητικά στον 91ο Ψαλμό.